ZO DENKT DEN BRAS ER OVER……
ER KOMT TEKENING IN DE STRIJD
Wijdewormer 14 juni. Vanavond gaan de fond duiven op reis naar St.
Vincent oftewel de Nationale Pyreneeën klassieker de eerste 1000 km
marathon vlucht van dit seizoen. Als ik zie hoe die mannen hun duiven
hebben voorbereid dan kunnen er wel eens heel veel duiven aan de start
komen. Jaarlingen mogen niet mee doen. Bij mijn vereniging is er al het
hele jaar op dinsdagavond gelegenheid om training duiven in te zetten.
Er is zoveel animo voor dat er bij ons nationale inkorfcentrum file
vorming ontstond. De interesse bij de liefhebbes van deze lange afstand
concoursen is bijzonder groot dit in tegenstelling tot de
snelheidsvluchten. Vroeger jaren was dit juist omgekeerd iedereen
speelde snelheid. Er werd gezegd dat je op de snelheidsvluchten goed
leerde hoe het duivenspel in elkaar stak waar ik het roerend mee eens
ben. Een belangrijk onderdeel daarvan was het geldspel althans voor de
meeste deelnemers ook al ging het maar om kleine bedragen. Op die manier
kon de gewone werkman, daar was min of meer het geldspel in onze sport
voor in het leven geroepen, zijn hobby een beetje bekostigen. Maar
helaas ook hier waren meer verliezers dan winnaars. U weet hoe het werkt
bij mensen die af en toe een gokje wagen je hoort nooit dat hij verloren
heeft ze winnen altijd. Dan werd het tijd om de lamp die boven de tafel
hing een duwtje te geven en iedereen wist wat dat betekende; er wordt
weer gelogen. Het allerbelangrijkste van het snelheidsspel is en blijft
nog steeds de verzorging. Het gaat immers om tiende van secondes en dat
houdt in dat er bij thuiskomst van de duiven absoluut geen tijd
verspeeld mag worden. Zoiets noemen ze tegenwoordig “conditioneren”. De
snelheidsduiven moeten bij wijze van spreken robots worden en dat bereik
je alleen door de verzorging stipt op tijd te doen. De duiven moeten zo
getraind zijn dat ze bij thuiskomst geen ereronde om het hok gaan maken
want dat scheelt zomaar een aantal plaatsen in de uitslag. U kent
ongetwijfeld de verhalen van liefhebbers die de eerste prijs gewonnen
zouden hebben als de duif direct was binnengekomen. In negen van de tien
gevallen is het eigen schuld. Ik heb er dit seizoen alweer diverse
gehoord, Opvallend is het dat het ook elk jaar dezelfde zijn die deze
verhalen aan de bar in he lokaal vertellen. Ik noem het winterkampioenen!
HET GAAT OM DE REALITEIT
Dit betekent dat in grote lijnen elk jaar dezelfde liefhebbers de dienst
uitmaken. Het zijn de mannen van “geen woorden, maar daden”. Gelukkig
zien we af en toe eens een nieuwe naam bij de tussenstanden voor de
kampioenschappen. Meestal verdwijnt die ook weer net zo snel als dat die
gekomen is. Het geeft aan hoe moeilijk het is om je tussen de grote
mannen te handhaven maar waar een wil is, is een weg. En u kent
ongetwijfeld het gezegde; de volhouder wint. Dat zijn geen loze kreten,
het is de harde waarheid en wie daar niet aan of wil voldoen zal zeker
op de een of andere manier kunnen genieten van zijn hobby, het zal
echter nimmer een groot kampioen worden. Nu we in ons land alweer bijna
halverwege het oude duiven seizoen zijn komen de vertrouwde namen weer
boven drijven. Weet u dat het voor mij ontzettend fijn is om dit te
schrijven. Ik ben er namelijk heel trots op dat ik er ook na 70 jaar
duivensport nog steeds bij sta. Nog mooier is het dat mijn zoon Marco in
de voetsporen van zijn vader treed en inmiddels al een aantal jaren
eveneens op het hoogste niveau mee strijd. Volgende maand starten we met
de jonge duiven. Op allebei onze hokken doen ze het momenteel tot volle
tevredenheid. Ze trainen twee keer per dag een uur en trekken ook twee
keer per dag een twintigtal minuten weg. De mest ziet er nu weer perfect
uit (gelukkig hebben we de coli besmetting achter de rug). Marco is
inmiddels gestopt met verduisteren, ik ga daarmee door tot eerste week
juli. Slechts een enkele jonge duif heeft een pen laten vallen. Bij
Marco zien de jonge duiven eruit alsof het jaarlingen zijn. Alle kleine
veren zijn bijna gewisseld maar bij mij is dit nog in volle gang. Dat is
het verschil tussen jongen van de eerste ronde die bij Marco zitten en
de tweede ronde die bij pa op het hok verblijven, toch heb ik goede
hoop. Het spannendste moment moet nog komen en dat is hoe blijven mijn
jonge duiven het doen als ik gestopt ben met verduisteren. Mijn ervaring
is dat twee weken nadien een coli besmetting kan uitbreken. Vandaar dat
ik de komende weekends de coli kuur van Dr. Van der Sluis in het
drinkwater doe en daar heb ik goede ervaring mee.
HET ZAL TOCH NIET WAAR ZIJN
Vanmorgen kreeg ik het bericht binnen dat er in de polder Oostzaan, daar
grenst de polder aan waar ik woon, een aantal dode wilde vogels
aangetroffen met het influenza virus. Dat houdt in vervoerverbod en niet
meedoen aan de wedvluchten voor liefhebbers die binnen een straal van 10
km wonen. Omdat het wilde vogels betreft geldt het verbod nog niet. Op
dit moment is er verder nog niets bekend. Zodra er een besmetting is op
een pluimvee boerderij dan is het de komende 6 weken over en uit met de
duivensport in mijn omgeving. Het wordt echt billen knijpen.
Clubavond
De vrijdagavond is voor mij in al die jaren dat ik met duiven speel het
hoogtepunt van de week geweest. Altijd heel gezellig met elkaar over
onze gezamenlijke hobby praten, er kwam geen eind aan. Het ene na het
andere sterke verhaal werd verteld. Er werd veel gelachen, er werden
moppen verteld, sommige zaten te kaarten en ander zaten aan de bar te
knobbelen. Dat alles nadat de duiven in de manden zaten en de
administratie was bijgewerkt. Kortom de echte gezelligheid begon nadat
het werk was gedaan. Er moest dan gewacht worden totdat de auto kwam en
de duiven ingeladen konden worden. Bijna iedereen bleef in de club en
sommigen bleven zelfs heel lang. Er kon een gokje gewaagd worden, men
kon tegen en bepaalde inleg de eerste drie liefhebbers van de komende
race voorspellen en de prijzen van de week daarvoor werden met een
geestige toespraak uitgereikt. Al het mogelijke werd gedaan om een
gezellige sfeer in de club te creëren. Door de teruggang van leden, de
modernisering en covid is er noodgedwongen het een en ander veranderd en
dat heeft er toe bijgedragen dat de sfeer niet meer is als het was. Je
keek uit naar de wekelijkse clubavond, je hoorde het laatste nieuws en
dat was goed voor de sociale contacten.
WAT IS ER GEBEURD
De ontwikkeling binnen de duivensport staat ook niet stil. Zelf kijk ik
nog steeds met veel plezier naar mijn verzameling klokken, inmiddels
allemaal antiek. Ze zijn nog uit de tijd dat we de gummiringen moesten
klokken. Nu verkeren we al meer dan 20 jaar in de situatie dat de duiven
zichzelf klokken. De tijd dat we dus moesten proberen de duiven zo snel
mogelijk binnen te roepen om zo snel mogelijk de gummi van de poot te
halen en in de klok doen is al lang verleden tijd. Nu landt de duif op
de valplank waaronder de aankomst antenne is bevestigd en piep….. de
duif is geregistreerd. Net als voorheen moeten de klokken leeggehaald
worden zodat de uitslag opgemaakt kan worden. Alle liefhebbers van de
club kwamen op hetzelfde tijdstip bij elkaar, de klokkencommissies
konden hun werk doen en de leden konden elkaar vertellen hoe de
aankomsten waren verlopen. Ook dan hoorde je de meest sterke verhalen.
De een had twee minuten verspeeld, de ander zijn duif bleef veel te lang
rondvliegen, bij weer een ander ging de duif bij de buren op dak zitten.
Als je de verhalen goed beluisterde had elk lid de eerste prijs kunnen
winnen als de duif maar direct was binnen gekomen. De techniek staat ook
binnen de duivensport niet stil. Er zijn nu al ECS kloksystemen waarbij
het niet meer nodig is om als de duiven thuis zijn met de klok naar het
lokaal te gaan. Er kan van huis uit telefonisch uitgeslagen worden. Dat
houdt in dat we zeer binnenkort elkaar niet meer na de wedstrijd zullen
ontmoeten. Het napraten komt daardoor te vervallen, wachten op de
uitslag is niet meer nodig want die staat een paar uur later al vermeld
op de computer. Zo vervalt er weer een plezierig bijeen zijn in het
clubgebouw. Het scheelt de club ook aan inkomsten want tijdens het
klokken uitslaan werden onder het genot van een biertje prachtige
verhalen verteld en als de uitslag bekend was werden der glazen opnieuw
gevuld, echt altijd heel gezellig.
MET DUIVEN SPELEN BLIJFT EEN MOOI SPELLETJE
Zelf doe ik al mee vanaf 1948. In 1946 kreeg ik voor mijn verjaardag
mijn eerste twee duifjes. Een klein hoekje boven in de schuur werd
ingericht voor de duiven. Met behulp van een keukentrap kon ik de duiven
voeren en het hokje schoon maken. Een paar jaar later werd de helft van
de schuur door de duiven in beslag genomen. Enkele jaren daarna werd er
tegenover de schuur een hok van 180 x 320 cm gemaakt waarop hele goede
resultaten zijn behaald. Nadat ik in 1960 getrouwd ben werden de hokken
groter en fraaier. Veel duiven heb ik nooit gehad, 24 weduwnaars was het
maximale. Sinds ik in de Wijdewormer woon heb ik een hok ter grootte van
een compleet woonhuis tot mijn beschikking. Inmiddels is het veel te
groot, de 3 afdelingen aan de noordwest kant van het hok zijn leeg en
blijven leeg. Ik speel nu met 12 weduwnaars en hun duivinnen op totaal
weduwschap, het jonge duiveneizoen start ik met 36.
VOGELGRIEP
Het heerst nog steeds in ons land en het komt angstig dichtbij. Vorige
week een uitbraak in Zuid-Holland in de omgeving waar de topspelers G&S
Verkerk en Willem de Bruijn wonen. Zij en nog een aantal sportmakkers
mogen minimaal 4 weken niet meer meespelen. Een hard gelag, niet alleen
voor hen maar voor de gehele duivensport. Dat wordt ook heel spannend
voor de deelname aan de 37e Olympiade die in augustus 2022 in Roemenië
wordt georganiseerd. In januari 2024 is Nederland aan de beurt om dit
grootse duivenfestijn te mogen organiseren.
DOPINGCONTROLE
Als je hard speelt loop je grote kans dat je doping controle krijgt. Ik
moet u eerlijk bekennen dat ik nog nooit wereldkampioen ben geweest, in
geen enkele sport en ook niet in de duivensport. Wel kan ik zeggen dat
ik een gevestigde naam heb binnen onze sport. Ben bij de nationale
kampioenen geëindigd, ben Olympiade deelnemer geweest, ben in eigen
omgeving jarenlang bij de top-3 geëindigd op de snelheidsvluchten
Daarnaast heb ik het geluk gehad dat ik heel veel mooie uitslagen heb
behaald. Maar dopingcontrole heb ik nog nooit in mijn 75 jarige
duivensport loopbaan gehad. Dat overkwam wel mijn zoon Marco die ook
goed meespeelt en een telefoontje kreeg dat hij 23 mei doping controle
zou krijgen. De beide doping controleurs waren er op de afgesproken
tijd, hebben mestmonsters genomen en moesten verder alles weten hoe
Macro de duiven verzorgde. Hij moest bij naam en toenaam vertellen welk
merk voer hij gaf, wat voor soort snoepzaad en verder alles wat hij nog
meer aan zijn gevleugelde vrienden gaf. Over enkele weken volgt de
uitslag. Intussen gaan wij, ieder op ons eigen hok, gewoon door met het
maken van goede uitslagen. Beide staan we in groot verband na 6 weken
spel bij de top-10. We doen ons uiterste best om nog een paar plaatsen
te stijgen. Inmiddels zijn we ook gestart met het voorbereiden van onze
jonge duiven. We verwachten er veel van maar het blijft afwachten. Over
enkele weken weten we meer.
OOSTEN WIND
Wijdewormer, 27-4-2022. Ik weet niet hoe het in andere landen is maar
als je met Nederlandse duivenmelkers praat en je heb het over oosten
wind dan gaat dat gepaard met sombere geluiden. Vooral bij wedstrijden
met jonge duiven zijn de liefhebbers het met elkaar eens dat dan de
verliezen aanzienlijk zijn. De wedstrijden worden bij ons altijd uit
zuidelijke richting gehouden. De oosten wind drijft dan de duiven naar
de westkant van ons land en daar is de Noordzeekust. De droge oostelijke
wind zorgt er bij jonge duiven voor dat ze vrij snel dorst krijgen.
Dorst en niet kunnen drinken zorgt voor stress. De duiven kunnen zich
dan niet goed meer oriënteren met alle nadelige gevolgen van dien.
Vooral na het drinken van zout zeewater zijn de verliezen enorm. De
getrainde oude duiven zijn minder stressgevoelig en daardoor de
verliezen zo goed als nihil. De oosten wind blijft ook bij de oude
duiven een geduchte boosdoener. Vooral op de snelheidsvluchten is de
invloed van de oosten wind zeer groot op het verloop van d wedstrijd. Zo
was het op de tweede vlucht van dit nieuwe seizoen ook weer raak. De
westkant pakte verreweg de meeste vroege prijzen en de oostkant werd op
deze race van voor mij 155 km helemaal weggespeeld. Ik begon tegen 832
duiven met 71-72-73 en 15 van de 23 in de uitslag. Er waren liefhebbers
aan de westkant die er meer dan 10 voor mij pakten. Daar wordt je niet
blij van en ik maar denken en schrijven dat ik goede snelheidsduiven
heb. Grapje! Gelukkig heb ik vele jaren bewezen dat dit ook zo is.
JONGE DUIVEN
Die van mij vliegen nog steeds niet rondom het hok. Niet omdat ze iets
mankeren, maar gewoon omdat ze nog te jong zijn. Gister heb ik ze aan
het schrikken gemaakt door onverwacht een vlag boven het hok uit te
steken. De hele meute, 37 stuks, schrok daarvan en binnen enkele
seconden vlogen ze kris kras door elkaar want ik vond dat het tijd werd
dat ze rond gaan vliegen. Ik ben er van overtuigd dat ze aan het einde
van de week allemaal spontaan het hok uit vliegen. Exact om 9 en 6 uur
moeten ze er uit om een uurtje te trainen en exact om 10 en 7 uur roep
ik ze binnen. Gedurende het trainingsuur laat ik mij niet zien. Pas als
het voertijd is ga ik naast de spoetnik staan. Altijd hetzelfde gekleed
en altijd op dezelfde tijd krijgen ze eten. Dan hoef je er verder weinig
aan te doen. Het is een lust voor het oog om te zien hoe ze over elkaar
de spoetnik induiken om te eten. Zoiets noemen ze conditioneren.
Volgende week krijgen ze de traditionele geelkuur wat ik al jaren geef.
Het is een vaste gewoonte en bedoeld als voorbehoedend middel. Vroeger
jaren waren ’t geel en ornithose de grote boosdoeners tijdens het
vliegseizoen maar tegenwoordig hoor je er veel minder over. Net als
corona zal het niet uit te roeien zijn maar gelukkig zijn er voor deze
ziektes goede medicijnen ontwikkeld.
BONNEN
We zijn inmiddels klaar met het afleveren van de jonge duiven die we in
de wintermaanden als bon hebben geschonken voor allerlei goede doelen.
We proberen altijd een jonge duif af te leveren waarvan we denken dat de
koper er iets aan heeft. Het zal niet zo gauw een topper zijn omdat wij
die zelf ook maar mondjesmaat kweken. Het is wel zo dat niemand bij ons
weggaat met een duif waarvan hij denkt wat moet ik daar in hemelsnaam
mee. Het is de bedoeling dat de nieuwe eigenaar tevreden en met een goed
gevoel bij ons weggaat. Er wordt altijd maar gesproken over toppers,
eerste prijswinnaars, kampioensduiven maar om die te leveren is nu
eenmaal onmogelijk. Natuurlijk is de kans aanwezig dat er eentje bij zit
want ze komen uit ons kweekhok en dat zijn allemaal bewezen duiven wat
echter geen garantie geeft. Wij kweken net als iedereen meer duiven die
niet door de selectie komen omdat ze niet gepresteerd hebben wat wij er
zelf van verwachten. Het gaat om bruikbare duiven, dat zijn duiven
waaraan de eigenaar plezier beleefd omdat ze naar behoren presteren. Er
zijn ook liefhebbers die hun nieuwe aanwinst direct voor de kweek
bestemmen. Ook dat is een methode. Er is immers niemand die kan
garanderen dat het een goede vlieg of kweekduif is daar moet je zelf
zien achter te komen. Wij hebben al menig keer meer goede uit de
vliegduiven over gehouden dan uit de kwekers maar vergis je niet. Duiven
over houden die van alle vluchten terugkomen zegt niets over de
kwaliteit. Aan terugkomers heb je niets, in principe komen alle duiven
terug. Duivensport is een wedstrijdsport en dan gaat het om winnen.
Vroege prijzen winnen is nog mooier, zo veel mogelijk is nog mooier. Bij
de kampioene eindigen is nog leuker. Veel plezier beleven aan de sport
is waar we het allemaal voor doen. Het geldelijk belang is voor een
aantal commerciële melkers, laat ze. Het is jammer dat die mensen door
grote aantallen duiven in te zeten het spelplezier bij vele anderen
ontnemen. Het zijn niet de mensen waar de duivensport op draait. Dat
zijn de vrijwilligers die de duivensport puur als hobby zien. Gelukkig
dat die nog bestaan, want anders………..
BERT BRASPENNING
OOSTEN WIND
Wijdewormer, 27-4-2022. Ik weet niet hoe het in andere landen is maar
als je met Nederlandse duivenmelkers praat en je heb het over oosten
wind dan gaat dat gepaard met sombere geluiden. Vooral bij wedstrijden
met jonge duiven zijn de liefhebbers het met elkaar eens dat dan de
verliezen aanzienlijk zijn. De wedstrijden worden bij ons altijd uit
zuidelijke richting gehouden. De oosten wind drijft dan de duiven naar
de westkant van ons land en daar is de Noordzeekust. De droge oostelijke
wind zorgt er bij jonge duiven voor dat ze vrij snel dorst krijgen.
Dorst en niet kunnen drinken zorgt voor stress. De duiven kunnen zich
dan niet goed meer oriënteren met alle nadelige gevolgen van dien.
Vooral na het drinken van zout zeewater zijn de verliezen enorm. De
getrainde oude duiven zijn minder stressgevoelig en daardoor de
verliezen zo goed als nihil. De oosten wind blijft ook bij de oude
duiven een geduchte boosdoener. Vooral op de snelheidsvluchten is de
invloed van de oosten wind zeer groot op het verloop van d wedstrijd. Zo
was het op de tweede vlucht van dit nieuwe seizoen ook weer raak. De
westkant pakte verreweg de meeste vroege prijzen en de oostkant werd op
deze race van voor mij 155 km helemaal weggespeeld. Ik begon tegen 832
duiven met 71-72-73 en 15 van de 23 in de uitslag. Er waren liefhebbers
aan de westkant die er meer dan 10 voor mij pakten. Daar wordt je niet
blij van en ik maar denken en schrijven dat ik goede snelheidsduiven heb.
Grapje! Gelukkig heb ik vele jaren bewezen dat dit ook zo is.
JONGE DUIVEN
Die van mij vliegen nog steeds niet rondom het hok. Niet omdat ze iets
mankeren, maar gewoon omdat ze nog te jong zijn. Gister heb ik ze aan
het schrikken gemaakt door onverwacht een vlag boven het hok uit te
steken. De hele meute, 37 stuks, schrok daarvan en binnen enkele
seconden vlogen ze kris kras door elkaar want ik vond dat het tijd werd
dat ze rond gaan vliegen. Ik ben er van overtuigd dat ze aan het einde
van de week allemaal spontaan het hok uit vliegen. Exact om 9 en 6 uur
moeten ze er uit om een uurtje te trainen en exact om 10 en 7 uur roep
ik ze binnen. Gedurende het trainingsuur laat ik mij niet zien. Pas als
het voertijd is ga ik naast de spoetnik staan. Altijd hetzelfde gekleed
en altijd op dezelfde tijd krijgen ze eten. Dan hoef je er verder weinig
aan te doen. Het is een lust voor het oog om te zien hoe ze over elkaar
de spoetnik induiken om te eten. Zoiets noemen ze conditioneren.
Volgende week krijgen ze de traditionele geelkuur wat ik al jaren geef.
Het is een vaste gewoonte en bedoeld als voorbehoedend middel. Vroeger
jaren waren ’t geel en ornithose de grote boosdoeners tijdens het
vliegseizoen maar tegenwoordig hoor je er veel minder over. Net als
corona zal het niet uit te roeien zijn maar gelukkig zijn er voor deze
ziektes goede medicijnen ontwikkeld.
BONNEN
We zijn inmiddels klaar met het afleveren van de jonge duiven die we in
de wintermaanden als bon hebben geschonken voor allerlei goede doelen.
We proberen altijd een jonge duif af te leveren waarvan we denken dat de
koper er iets aan heeft. Het zal niet zo gauw een topper zijn omdat wij
die zelf ook maar mondjesmaat kweken. Het is wel zo dat niemand bij ons
weggaat met een duif waarvan hij denkt wat moet ik daar in hemelsnaam
mee. Het is de bedoeling dat de nieuwe eigenaar tevreden en met een goed
gevoel bij ons weggaat. Er wordt altijd maar gesproken over toppers,
eerste prijswinnaars, kampioensduiven maar om die te leveren is nu
eenmaal onmogelijk. Natuurlijk is de kans aanwezig dat er eentje bij zit
want ze komen uit ons kweekhok en dat zijn allemaal bewezen duiven wat
echter geen garantie geeft. Wij kweken net als iedereen meer duiven die
niet door de selectie komen omdat ze niet gepresteerd hebben wat wij er
zelf van verwachten. Het gaat om bruikbare duiven, dat zijn duiven
waaraan de eigenaar plezier beleefd omdat ze naar behoren presteren. Er
zijn ook liefhebbers die hun nieuwe aanwinst direct voor de kweek
bestemmen. Ook dat is een methode. Er is immers niemand die kan
garanderen dat het een goede vlieg of kweekduif is daar moet je zelf
zien achter te komen. Wij hebben al menig keer meer goede uit de
vliegduiven over gehouden dan uit de kwekers maar vergis je niet. Duiven
over houden die van alle vluchten terugkomen zegt niets over de
kwaliteit. Aan terugkomers heb je niets, in principe komen alle duiven
terug. Duivensport is een wedstrijdsport en dan gaat het om winnen.
Vroege prijzen winnen is nog mooier, zo veel mogelijk is nog mooier. Bij
de kampioene eindigen is nog leuker. Veel plezier beleven aan de sport
is waar we het allemaal voor doen. Het geldelijk belang is voor een
aantal commerciële melkers, laat ze. Het is jammer dat die mensen door
grote aantallen duiven in te zeten het spelplezier bij vele anderen
ontnemen. Het zijn niet de mensen waar de duivensport op draait. Dat
zijn de vrijwilligers die de duivensport puur als hobby zien. Gelukkig
dat die nog bestaan, want anders………..
SNELHEIDSRACES
Wijdewormer, 22 april 2022. De snelle jongens hebben de eerste race van
dit jaar achter de rug. Het werd door de krachtige oosten wind een
snelle vlucht met vroege aankomsten aan de westkant van ons spelgebied.
Reden voor veel blije gezichten maar ook heel veel teleurgestelde door
de oosten wind en de korte afstand. Niets nieuws want zo gaat dat al
jaren. Op de korte afstanden wordt de uitslag voor een groot deel
bepaald door de wind. Toch gaat mijn voorkeur nog steeds uit naar de
vitesse en halve fond oftewel de races van 100 tot 400 km. Komt voor een
groot deel omdat ik een hekel heb om lang op duiven te wachten. Een uur
is dat nog wel vol te houden maar als de wachttijd langer is raakt de
lol er bij mij gauw af. Als je doorkrijgt op welke tijd de duiven gelost
zijn kun je vrij nauwkeurig berekenen hoe laat de eerste duiven zullen
arriveren. Meestal ga ik uit van 110 km per uur, dan wordt je niet zo
gauw verrast. Dan doen ze 2 uur over een vlucht van 220km. Is de
snelheid lager, bijvoorbeeld 80 km, dan hoef je maar 45 minuten langer
te wachten dan je uitgerekend hebt. Meestal weet een ervaren liefhebber
vrij nauwkeurig te berekenen wat de vliegsnelheid gaat worden. Zeker met
de weersinformatie die we tegenwoordig doorkrijgen. Nadeel van dit soort
vluchten is dat de concoursen erg gauw zijn afgelopen. Je bent er de
hele week mee bezig en dat geeft bij een groot aantal deelnemers geen
voldoening. Ik kan het niet opbrengen om een hele dag te wachten voordat
de duiven komen. Ik kan er ook niet tegen als de duiven niet op tijd los
gaan, dan loop ik maar te niksen. Ik maak zelfs mijn hok niet schoon
totdat ik weet op welk tijdstip ze gelost worden. Dan word ik pas actief
en ga alles in orde brengen voor de aankomst van de duiven. Mijn vader
had vroeger hetzelfde, die kon daar ook niet tegen en verzon allerlei
werkjes zoals de schuur opruimen of de fiets schoonmaken. Maar oh wee
als hij wist dat ze los waren. Om op dergelijke vluchten goed te
presteren moet je jezelf een ijzeren discipline opleggen. Stipte
verzorging, alles op exact dezelfde tijd. Woensdag een bad en verse
groente, na elke maaltijd een beetje snoepzaad aangevuld met wat extra
hennepzaad. Op exact dezelfde tijd de dagelijkse trainingsarbeid. De
duiven konden bij wijze van spreken er de wekker op gelijk zetten, ze
moeten weten wat er dagelijks op precies dezelfde tijd gaat gebeuren.
Het moeten als het ware robots worden. Door zo een stipte verzorging
komen ze in top conditie en dat is te merken aan het gedrag van de
duiven, ’s morgens iets minder eten dan in de namiddag, daardoor zijn ze
overdag wat actiever, trainen goed, eten graag en luisteren nog beter.
Bij de weduwnaars elke morgen kijken of de mooie droge mesthoopjes dicht
bij elkaar liggen en op elk bolletje een donsveertje. U zult zien dat ze
dan ook wegtrekken als u ze loslaat. In zo een situatie wordt het
wekelijks genieten van vroege aankomsten. Dat heeft 100% inzet nodig en
daar zult u dubbel voor beloond worden.
OORLOG, CORONA EN VOGELGRIEP
Op weg naar het seizoen 2022 hadden we met de nodige hindernissen te
maken. Corona met al haar varianten heeft ons twee jaar dwars gezeten.
De vogelgriep sloeg in het najaar toe en zelfs deze week was er weer een
nieuwe uitbraak in het midden van ons land, Dat houdt in dat de
liefhebbers uit die streek niet mee mogen doen en dat er weer vele
duizenden stuks pluimvee moeten worden afgemaakt. Een zware tegenvaller
dus. Dan hebben we indirect te maken met de oorlog tussen Rusland en de
Oekraïne, afschuwelijk wat daar gebeurd en gebeurd is. Hoe lang gaat dit
nog duren en wat is de afloop? Hoe gaat de wereld hierop reageren?
Vragen die bij geen benadering zijn te beantwoorden. Het is te wensen
dat het gezonde verstand zal zegevieren en liefst zo snel mogelijk.
BLIJFT ONZE SPORT BETAALBAAR?
Na het bovenstaande gelezen te hebben weten we inmiddels het een en
ander over prijs stijgingen. Uit een onderzoek blijkt dat de afdeling
waarin ik speel 38% meer aan vrachtkosten betaald dan de goedkoopste,
dat is toch je reinste waanzin. Wij zijn toch allemaal lid van de NPO?
Hoe kan dit in hemelsnaam mogelijk zijn? Ik zal het uitleggen. Elke
afdeling regelt zijn eigen vervoer. Iedere afdeling heeft eigen
containers en elke afdeling vraagt bij een transportbedrijf een offerte
aan. De NPO bemoeit zich daar niet mee of beter gezegd ze kunnen zich er
niet mee bemoeien. Het wordt dus hoog tijd dat de afdelingsbesturen en
het NPO bestuur eens om de tafel gaan zitten om dit nijpende probleem op
te lossen wat toch mogelijk moet zijn. Overal kunnen we lezen dat alles
duurder wordt, dat houdt in dat bestuurders van allerlei organisaties
zeer alert moeten zijn als het om prijsafspraken gaat. De NPO is een
vrij grote sport organisatie en hoort als grote organisatie naar buiten
te treden pas dan kan je een vuist maken wat veel beter over komt dan
elke afdeling individueel aan de gang te laten gaan. De duivensport is
in vele gevallen met de moderne tijd meegegaan maar in andere gevallen
zij we een beetje stil blijven staan. Dus aan de prijsafspraken over
postduivenvervoer is er nog heel wat werk te doen. Iedereen weet dat de
duivensport in vele landen een sport voor grijze mannen is en daarvan
zouden er wel eens veel kunnen afhaken als we de prijsontwikkelingen
niet scherp in de gaten houden.
JOOP
Na een kort ziekbed is mijn vriend Joop (1944-2022) vrij plotseling
overleden. Hiermee kwam een einde aan 50 jaar vriendschap. Joop was
jarenlang fanatiek duivenmelker. Vanaf het moment dat hij in 1970 bij
onze club kwam, werden we vrienden. Hij werd geboren onder dezelfde
omstandigheden als nu plaatsvinden in Oekraïne. De Tweede Wereldoorlog
was bijna voorbij toen Berlijn op 27 april 1944 werd gebombardeerd.
Joops ouders hadden elkaar ontmoet in Duitsland en op die dag wilde zijn
hoogzwangere moeder naar de schuilkelder. Helaas was het vol, de deur
was op slot en ging niet open. Zijn moeder beviel in de open lucht voor
die deur. Dat is nu een paar weken na 78 jaar geleden. Joop en ik hebben
een geweldige tijd gehad in die halve eeuw. Succes in de duivensport en
daardoor veel van de wereld gezien. De laatste 10 jaar had hij geen
duiven meer en werd hij mijn trouwe supporter en hokverzorger. Omdat ik
door mijn slechte gezichtsvermogen geen auto meer mocht besturen, werd
hij ook mijn privéchauffeur. Alleen daarom al zal ik hem missen maar nog
meer omdat ik een echte vriend heb verloren. Op 29 maart werd onder
grote belangstelling afscheid van hem genomen. Joop had er aanvankelijk
vertrouwen in dat hij beter zou worden. Tijdens mijn bezoek aan het
ziekenhuis ziet hij regelmatig: “als we maar achterover in de tuin
zitten wachten op de duiven”. Zaterdag 6 april starten we en helaas is
Joop niet meer bij ons.
MOOI DUIVENWEER
Hoera! Eindelijk zijn we verlost van de corona en de bijbehorende
maatregelen. De vogelgriep gaat ook de goede kant op. In Nederland zijn
er sinds maart geen nieuwe uitbraken meer gemeld waardoor duiven minnend
Nederland probleemloos aan de eerste concoursen kan deelnemen. Mooi want
we hebben lang genoeg in spanning gezeten om te kijken of het allemaal
zou lukken. In maart hadden we 250 zonuren in ons land, een record, nog
nooit was het weer in maart zo mooi geweest. Het kan ook anders. Twee
bekende spreekwoorden zeggen; maart roert zijn staart en April doet wat
hij wil. En dat is ook zo, want op 1 april was Nederland bedekt met een
dikke laag sneeuw die verdween gelukkig net zo snel als hij was gekomen.
Daarmee zijn we het mooie weer kwijt en dat terwijl we aan de vooravond
van de start van het nieuwe seizoen stonden. Niets dan regen, mist en
een stevige koude noordoostenwind. De liefhebbers konden het autorijden
om de duiven op te leiden vergeten. Met nog een paar dagen te gaan
voordat het officiële startschot wordt gegeven heeft de organisatie al
besloten dat de start met een week wordt uitgesteld. Wel geeft de
weersvoorspelling aan dat na het weekend de temperatuur zal stijgen en
waarden van 17 graden zal bereiken en dat de zon zich ook meer zal laten
zien. Dan houden we het daar maar op.
VLIEGDUIVEN ZIJN OP WEDUWSCHAP
Mijn jonge duiven zijn gespeend. Ik ben dit jaar wat later dan andere
jaren. Mijn ziekenhuisopname en het feit dat de eerste ronde jongen
bestemd zijn voor mijn zoon Marco is hier de oorzaak van. Voorheen had
ik altijd winterjongen, maar sinds ik samen met Marco een kweekhok heb
is dat veranderd waar ik nog steeds blij mee ben. In de eerste plaats
zit je kort na de selectieperiode niet snel met een hok vol jonge
duiven. De praktijk leert dat de jonge duiven van de tweede ronde niet
onderdoen voor de winterjongen. Bij Marco zijn de jongen al aan het
vliegen en in de rui, ze ruien alleen de kleine veren en houden de
slagpennen vast. De jongen liggen nog bij mij op de grond waar ik een
dikke laag stro heb gelegd. Het gaat goed met ze, ze eten goed en ze
weten allemaal het water te vinden. Volgende week zet ik ze op rantsoen,
dan is de periode van de “volle voerbak” voorbij. Daarna krijgen ze twee
keer per dag eten en 's middags twee handenvol snoepzaad. Op woensdag
mogen ze een bad nemen en dan krijgen ze verse soepgroenten. De
vliegduiven zitten op weduwschap en als het weer het toelaat, komen ze
twee keer per dag een uurtje buiten. De duivinnen komen voorlopig één
keer per dag uit. In de eerste plaats omdat het om 7 uur zomertijd nog
te koud is, althans dat vind ik. Eerlijk gezegd is het een uur te vroeg
voor mij. Ik heb besloten om pas om 8 uur naar de duiven te gaan. Wie
weet als ze het niet op mijn manier doen dat ik besluit een uurtje
eerder op te staan. Voor nu wil ik het rustig aan doen. Maar je weet het
met die snelheidsspelers die blijven altijd fanatiek. Ik kijk er in
ieder geval enorm naar uit.
DE SPANNING NEEMT TOE
Wijdewormer, 16 maart 2022. Onze vakantie naar het zonnige zuiden van
Spanje is voorbij. Vanaf nu wordt de meeste tijd besteed aan de
verzorging van de duiven. Het zijn voornamelijk de vliegduiven die vanaf
nu de meeste aandacht krijgen. Het kweekseizoen nadert zijn einde. Alle
jongen die voor ons zelf bestemd zijn hebben hun vaste voetring om
gekregen, tot zover klopt alles. De kweekresultaten hadden iets beter
gekund, vooral de start van de kweek viel iets tegen maar nu loopt alles
op rolletjes. De vliegduiven mogen allemaal een jong groot brengen.
Vanaf het moment dat de jongen 16 dagen oud zijn gaan ze met de
duivinnen naar het jonge duivenhok, dat zal ongeveer eind maart zijn. De
seizoenstart is op 12 april. We beginnen dan met een trainingsvlucht en
de week daarna is het menens. Voor die tijd worden de duiven regelmatig
door ons zelf weggebracht zodat ze goed ingevlogen aan de start komen.
Momenteel hebben we in ons land nog steeds te maken met de vogelgriep.
Hierdoor zullen we ondanks dat duiven onder categorie vogels vallen en
niet onder pluimvee wel weer te maken krijgen met allerlei
voorschriften. We zijn gelukkig af van alle bepalingen ten aanzien van
corona. Het oude vertrouwde leven is weer zo goed als terug. Helaas
dreigt er een nieuw en veel groter probleem waarvoor de hele wereld de
adem inhoudt. De Russische president Poetin is bezig zijn verloren land
terug te winnen doormiddel van oorlog te voeren met Oekraïne die tot nu
toe al voor veel onschuldige slachtoffers en heel veel vluchtelingen
heeft gezorgd. Laten we hopen dat wijze mensen aan de gesprekstafel voor
een oplossing kunnen zorgen. De oorlogsdreiging zou ook grote invloed
kunnen hebben op ons spel met de duiven. Dat zou erg jammer zijn maar is
niet het belangrijkste.
DUIVENVOER
De start van het seizoen staat voor de deur. Om te presteren moeten de
duiven goed verzorgd worden. Duivenvoer is bij een goede verzorging een
van de belangrijkste bestandsdelen. Er is keus genoeg volgens mij zelfs
veel te veel keus. Laten we niet vergeten dat alle mengelingen door een
x-aantal fabrikanten op de markt gebracht wordt met maar een doel; er
zoveel mogelijk aan verdienen. Voor elke spelsoort is wel een mengeling
ontwikkeld. Alle fabrikanten doen dat met verschillende percentage
granen, peulvruchten, mais etc. Veel van die granen komen mogelijk uit
hetzelfde land of uit dezelfde voorraad silo. Allemaal verpakt in fraai
gedecoreerde zakken alles om het zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor
de koper. Op alle verpakkingen en in de documentatie staat uitgebreid
vermeld hoe de samenstelling van de diverse mengelingen er uit ziet. Zo
kan iedere liefhebber zijn eigen keus bepalen. De een heeft succes met
mengeling a, de ander met b of c. Er zijn liefhebbers die voor elk
seizoen ander voer kopen. Er zijn er ook die het gehele jaar door een en
dezelfde mengeling voeren waarvan ik er een ben. Ik ben ooit begonnen
met merkloos voer waarin vrij veel gerst zat. Ik betaalde toen ( is heel
lang geleden) voor een zak van 25 kg slechts 10 gulden oftewel 4,50
euro. Leuke bijkomstigheid is dat er in zo een zak wel 1 kg stof en
afval zat. Toch behoorde ik bij de beste snelheid spelers. Als een ander
tegen mij zei hoe is het mogelijk dat je zo geweldig presteert op zo een
slechte mengeling gaf ik als antwoord; als je de duiven voert moet je
het voer een beetje hoog op gooien dan waait het stof er wel tussenuit.
In de loop der jaren ben ik wel een enkele keer van leverancier of
mengeling overgestapt. Ondanks die wijzigingen heb ik altijd mijn
partijtje goed mee geblazen. Nu voer ik al een groot aantal jaren de
Variamax mengeling van de Belgische firma Mariman. Nog steeds met goede
resultaten ook al is die mengeling door de fabrikant een aantal keren
zelf gewijzigd. Misschien noodgedwongen, dat weet ik niet, het is in
ieder geval niet meer exact het zelfde. Nog steeds is het zo dat mijn
duiven prima ruien, kweken en ze presteren er in ieder geval ook tot
volle tevredenheid op. De reden dat de laatste paar jaar prestaties
steeds een beetje minder worden komt niet door de wijziging van het voer
maar door de leeftijd van de baas, dat is momenteel mijn grootste
concurrent. Daar krijgt elke duivenliefhebber van rond de 80 mee te
maken.
VECHTEN VOOR DE OVERWINNING
Ondanks dat de verzorging een steeds zwaardere last wordt ben ik nog
steeds niet van plan mij zo maar gewonnen te geven. Elk jaar is het me
gelukt om nog een enkele overwinning mee te pikken met elk jaar een
kleiner aantal duiven op het hok. Ook dit jaar ga ik net als vorig jaar
beginnen met 12 koppels vliegduiven. Ik ga ze op totaal weduwschap
spelen, dus 12 doffers en 12 duivinnen. Ze gaan indien mogelijk alle
vluchten tot 500 km mee. Vorig jaar was de seizoenstart formidabel, ik
had er 22 mee en ze wonnen alle 22 prijs. Dat is waar ik het ook
hoofdzakelijk voor doe. Zo lang ik nog met duiven speel zal ik altijd
mijn uiterste best blijven doen voor een overwinning en voor een zo hoog
mogelijk prijspercentage. Zo te zien gaat me dat wel weer lukken want de
duiven zien er voortreffelijk uit en vliegen graag twee maal per dag een
uur. Als ze zich zo gedragen mankeert er weinig aan (hoop ik).
JAN HERMANS OVERLEDEN
Een icoon binnen de duivensport heeft ons verlaten. Vier dagen voor zijn
74e verjaardag is de eigenaar van het overbekende Belgische duivenblad
de Duif vrij plotseling overleden. De begrafenis heeft op 19 maart in
kleine kring plaats gevonden. Een groot verlies voor de internationale
duivensport.
WAT STAAT ONS NU WEER TE WACHTEN
Steeds meer versoepelingen in verband met de corona pandemie. gelukkig
zou je zeggen. Maar nu hebben we weer met nog een grotere onzekerheid te
maken. Feest was het toen onze regering bekend maakte dat het leven per
25 februari weer normaal zou worden. Weg alle maatregelen totdat de
dreigementen van de Russische president Poetin waar bleken te zijn.
Gisteren trokken zijn troepen de Oekraïne binnen. Het is oorlog en
ondanks dat nu nog niet exact bekend is welke kant het op gaat houdt de
hele wereld zijn hart vast. Het zal toch niet waar zijn dat er een derde
wereldoorlog boven ons hoofd hangt? De eerste beelden zijn in ieder
geval niet hoopgevend. Wij duivenmelkers zijn al geruime tijd bezig met
andere voorbereidingen Degene die aan winterkweek doen hebben de jonge
duiven al buiten en ondanks het slechte weer zie ik toch hier en daar al
jonge duiven rondom het huis fladderen, het nieuwe leven is er weer. Dat
geeft hoop, dat wekt verwachtingen dat geeft aan dat we met de
voorbereidingen op het nieuwe vliegseizoen bezig zijn. Als het goed is
zijn de eerste jongen reeds gevaccineerd tegen paramixo want hoe vroeger
we dit doen, hoe meer effect dat heeft.
GENIETEN VAN ONZE HOBBY.
Dat kan op verschillende manieren. Dat bereik je niet als je te veel
duiven hebt en er eigenlijk onvoldoende tijd voor hebt Het kwijt raken
van veel jonge duiven los je niet op door er te veel te kweken terwijl
je er eigenlijk onvoldoende plaats voor hebt. Door te veel duiven te
houden ga je eerder slechter presteren dan beter. Leg de prestatielat
niet te hoog, dat voorkomt teleurstellingen. Houdt rekening met je eigen
mogelijkheden en voorkom dat de duivensport je portemonnee leeg zuigt.
Straks begint het seizoen en de vrachtprijzen rijzen de pan uit. Met
veel duiven spelen betekent ook veel vrachtgeld betalen. In Nederland is
pas een onderzoek gedaan naar het verschil daarin. Wij hebben in ons
land 11 verschillende afdelingen die ieder hun eigen vervoer regelen. De
afdeling waar ik in speel is de duurste, wij betalen 38% meer dan de
goedkoopste. Vraag me niet hoe dat mogelijk is maar het is wel waar.
Ongelooflijk zoiets, dat mag en kan toch niet. Daar is het laatste woord
nog niet over gesproken.
RASSEN WAANZIN
Er bestaan diverse duivenrassen, vooral in de sierduiven. Wij
postduivenhouders spreken ten onrechte over rassen. Zelfs de
wereldberoemde Gebroeders Janssen hadden geen ras. Ze hadden wel goed
soort dat ze door hun eigen kweekmethode hadden ontwikkeld. Die rassen
waanzin is voortgekomen uit het steeds groter wordende aantal
verkoopsites. Moest je vroeger de Janssen duiven hebben of Tournier
Fabry Delbar, tegenwoordig kennen de meeste liefhebbers die namen niet
eens. Het waren vooral die namen die de duivensport grote bekendheid
hebben gegeven, het waren sterk spelende liefhebbers en die zijn er nu
nog. Deze liefhebbers spelen met nazaten van al die gevestigde namen.
Maar met die oude namen bereik je niet het hedendaagse kooplustige
publiek. Dus er is gezorgd dat er andere klinkende namen in de etalage
geplaatst worden. Hoe vaker je die namen naar voren schuift des te meer
gaan de koopzieke melkers er in geloven. Begin eerst eens te geloven in
je eigen duiven. Op elk hok zitten wel een paar goede en er zijn veel
hokken waar de duiven die verzorging krijgen die ze nodig hebben om
redelijk tot goed te presteren. Staar je niet blind op de grote
commerciële hokken. Daar worden duiven gehouden om er zoveel mogelijk
aan te verdienen. Dat kunnen de meeste van ons zich toch niet
veroorloven. Dat wil niet zeggen dat je die mannen geen partij kunt
bieden, zeker wel! Met partij bieden bedoel ik dat je wel degelijk een
aantal keren per jaar een duif voor hun kunt klokken. Dat is toch waar
het allemaal om draait, dat is plezier beleven aan je hobby. Daar heb je
geen waanzinnig dure duiven voor nodig.
KWEEK ZE ZELF
Indien je in de gelukkige omstandigheid bent dat je jaarlijks twee
duiven bezit die tot tevredenheid hebben gepresteerd geef die dan een
plaats op de kweekhok of houdt ze in ieder geval thuis om er alleen van
te kweken. Geloof in die twee duiven, het is het begin. Het jaar daarna
doe je dat weer. Wat je ook kunt doen is jaarlijks eens een geschonken
bon van een goed presterende liefhebber bij u in de buurt aanschaffen.
Die zijn soms te koop op de jaarlijkse clubshow en die kosten over het
algemeen niet te veel. Je maakt wekelijks mee hoe die man speelt onder
dezelfde omstandigheden als uw duiven. Het gaat niet om bekende namen,
het gaat om duiven waarvan u elke week een pak slaag krijgt, die moet je
hebben. Maakt niet uit of ze uit de kweek of vliegduiven komen. Heb er
vertrouwen is. Maak niet de fout bij steeds weer andere lieghebbers
duiven aan te schaffen. Je haalt daarmee ook de problemen van de andere
hokken op jouw hok. Kweek minstens 4 tot 6 jongen uit die duiven die
zich bewezen hebben en waar je vertrouwen in hebt. Speel met de zelf
gekweekte jongen het hele jonge duivenprogramma. Vooral de laatste
vluchten met de langere afstanden zijn het belangrijkste in hun eerste
levensjaar.
ONZE JONGEN VAN DE EERSTE RONDE ZIJN KLAAR
Het is niet gegaan zoals we gehoopt hadden. Verhoudingsgewijs te veel
onbevruchte eieren, iets wat wij jaren niet hebben meegemaakt. Hopelijk
gaat de tweede ronde beter ook al hebben we daar ook met tegenslag te
maken. Weer een duivin, dezelfde, met 1 ei. Een doffer is zo gek op
broeden dat hij een ander koppel uit hun broedhok heeft gevochten zodat
hij daar ’s nachts gaat zitten broeden. Bij een ander koppel zijn de
eieren stuk geknokt. Zo te zien zijn verder alle eieren bevrucht en
moeten in de loop van deze week uitkomen. Nu maar hopen dat Poetin tot
inkeer komt en dat deze waanzin stopt.
Ik zag kortgeleden nog een zwart/wit foto waar vier van de legendarische
gebroeders Janssen op stonden. Mijn gedachten gingen terug naar begin
vijftiger jaren. Ik had toen al een jaar of zeven duiven en was lid van
de enige plaatselijke duivenclub die een jeugdafdeling rijk was. Wij
speelden op zaterdag terwijl het overgrote deel van de liefhebbers op
zondag de sport beoefende. Eenheid in de duivensport was er nog niet,
ons land kende verschillende bonden. Pas vele jaren later werd de NPO in
het leven geroepen, een nationale organisatie plus een landelijk
bestuur. In die jaren kende ons land meer dan 60.000 leden en dat zouden
er nog veel meer worden. Verenigingen vlogen als paddenstoelen uit de
grond. België was duivenland nummer 1 met als bekendste liefhebbers de
wereldberoemde Gebr. Jansen uit grensdorp Arendonk, zij hebben de
duivensport op de kaart gezet. Ik ben diverse keren in de Schoolstraat
nummer 6 op bezoek geweest en duiven aangeschaft toen ze nog betaalbaar
waren. Ik was bezeten van hun mooie maar ook goede duiven. Mijn gezegde
was altijd; er zijn genoeg andere liefhebbers met goede duiven maar
betere zijn er niet! Met een klein duivenbestand maakten ze fabelachtige
uitslagen Later werden ze commercieel en ging het meer om de knikkers
dan het spel. Over de hele wereld vlogen hun duiven, iedereen wilde het
soort van de Gebr. Jansen op het hok hebben waardoor ze voor velen
onbetaalbaar werden. Tegenwoordig wordt voor elke duif waar twee
vleugels aan zit het veelvuldige betaald wat dat aangaat is de
duivensport volkomen de weg kwijt. Niet een van de “mannekes” zoals ze
genoemd werden is meer in leven en na ruim 20 jaar wordt er nog
sporadisch over deze grootheden gesproken. Het enige wat er nog van de
gouden tijden van weleer over is, is de nagebouwde woonkamer met
authentieke inrichting uit de Schoolstraat 6. Deze is te bezoeken in het
museum van Natural Granen/Descheemaecker Pigeon Center in
Sint-Antonius-Zoersel (B).
PRAKTIJKVOORBEELDEN
Niet op alle hokken zullen de duiven presteren. De liefhebber zelf is
het belangrijkst en dan heb ik het over liefhebbers die week in week uit
aansprekende uitslagen maken. Met weinig of veel duiven in de strijd
maakt niets uit. Als een liefhebber 10 duiven meegeeft en hij pakt er 7
in de uitslag dan is dat een zeer goede prestatie. Zit daar een duif bij
die 1:100 speelt en ook nog eens 2 die 1:10 spelen dan is dat
buitengewoon. Zo zou ik nog wel een aantal voorbeelden kunnen noemen. Er
is geen mens die elke week 1-2-3-4-5 speelt. Het gebeurt wel eens dat
iemand 100% prijs speelt, dat zijn uitzonderingen. Vroeger jaren
speelden we in Nederland jarenlang 1:5, nu is dat teruggebracht tot 1:3.
Ik ben het daar totaal mee oneens. Wie dat uitgedacht heeft weet ik
niet. Het zou de mogelijkheid vergroten dat er meer verschillende
liefhebbers, vooral de minder goede spelers, een kans maken ook in de
uitslag te komen. Vergeet het maar, alleen de betere spelers zullen nog
meer duiven in de uitslag pakken. Ik ben er van overtuigd dat de
fanatieke spelers op eigen hok kijken hoeveel van hun duiven wekelijks
1:10 spelen, ik doe dat tenminste wel. Zij die 50% prijs 1:10 spelen
mogen blijven. Alleen dan ben je op de goede weg om een betere ploeg
prestatieduiven op je hok te krijgen. De kans dat dit met 1:5 gebeurt is
kleiner en met hoofdzakelijk duiven op je hok die zich overwegend 1:3
weten te klasseren blijf je een matige speler oftewel een figurant. Kijk
maar eens wat het uitmaakt. Bij een deelname van 300 duiven moet je om
1:10 prijs te spelen er zeker eentje bij de eerste 30 pakken. Bij 1:5
worden er 60 geklasseerd en bij 1:3 komen er 100 in de uitslag. Dat zijn
er 40 meer dan bij 1:5, die vlogen jaren geleden dus GEEN prijs en
werden uitgeselecteerd. Ik krijg af en toe duiven in mijn handen met
bijvoorbeeld 13 prijzen van 16 inkorvingen, daarvan waren er 8 behaald
1:3. Dat zijn in mijn selectiesysteem maar 5 prijzen, die 8 prijzen 1:3
tel ik niet. Het is maar net welk doel je nastreeft.
FACEBOOK
Aan de groeiende hoeveelheid verkoopsites zijn we inmiddels wel gewend
geraakt, het is een vast onderdeel van onze sport geworden. Waren er
vroeger zaalverkopingen in de weekends die een massa publiek trokken, nu
kunnen we dat thuis vanaf de bank volgen. Vroeger gingen die verkopingen
ook om de gezelligheid, nu is alles commercie wat de klok slaat. Over de
kwaliteit wil ik het niet hebben, die kan ik vanaf een plaatje niet
beoordelen.. Het zijn overwegend de duiven die 1:3 een prijs hebben
gewonnen. Of het zijn jonge duiven met een stamkaart die nog nooit in de
mand hebben gezeten waar hoofdzakelijk een of twee van de grootouders
naar behoren hebben gepresteerd. Nu is er nog een nieuw fenomeen
bijgekomen en dat is facebook. Ik zie steeds meer aanbiedingen, vaak van
dezelfde prominente liefhebbers. Zij blijven op alle manieren hun waar
aanprijzen, hebben die gasten nooit genoeg? Pech hebben ze dat in
Nederland vogelgriep heerst waardoor er geen duif geëxporteerd mag
worden. Dat brengt trouwens ook risico’s met zich mee ten aanzien van
het vliegseizoen. Uitbraken vinden nog steeds plaats en de start van het
nieuwe seizoen komt met rasse schreden naderbij. Alleen rust en kalmte
kan ons redden.
WAT GAAT HET NIEUWE JAAR ONS BRENGEN?
Wijdewormer, januari 2022. Ik kan me niets anders herinneren dan dat we
elk nieuw jaar begonnen met elkaar alle goeds toe te wensen. We waren
vol van allerlei goede voornemens. We keken nog even achterom en al snel
was de blik gericht op de toekomst. Daar is nu wel een enorme
verandering in gekomen. Ook na bijna twee jaar Covid19 nog steeds geen
lichtpuntje. Ja, na een jaar van plakken en lijmen heeft Nederland
eindelijk een nieuw kabinet. Je zou zeggen dat geeft de burger weer moed
maar helaas zijn volgens de peilingen de verwachtingen niet erg hoog
gespannen. Trouwens de corona pandemie met al haar varianten en vrijwel
alle (onnodige) maatregelen maakt het dagelijkse leven er ook niet
gezelliger op. Geen sport, geen horeca, geen theater, geen
verenigingsleven. Ook door de toenemende felle reacties van de bevolking
voelt het nieuwe kabinet zich wel verplicht een deel van de maatregelen
met ingang van 15 januari te versoepelen. Een begin dat wel maar ik
vrees met grote vrezen dat het merendeel van de Nederlanders daar geen
genoegen mee neemt. Cultuur, horeca en verenigingsleven blijven
voorlopig buiten spel.
WAT ZIJN DE VOORUUTZICHTEN VOOR DE DUIVENSPORT.
Dat ziet er eveneens niet best uit. In heel Europa is nog nimmer zo een
enorme influenza besmetting geweest onder pluimvee en wilde watervogels
als nu. Vele duizenden stuks pluimvee zijn om verdere uitbraak te
voorkomen inmiddels afgemaakt en er geldt een verbod om dat soort dieren
buiten te laten of te vervoeren. Gelukkig voor de duivenhouders vallen
hun dieren niet onder de groep pluimvee en daar gelden minder strenge
maatregels voor. In Nederland is het overgrote deel van de liefhebbers
eind november begonnen met de start van winterkweek zodat rondom de
kerstdagen de eerste jongen uit het ei zijn gekropen en dan zijn ze 1
januari voorzien van de rode vaste voetring. Op de kleur van de ringen
was direct al het nodige commentaar. Door de rode kleur zou de ring
minder goed leesbaar zijn. Een sterkere bril voor de vrijwilligers van
de club is de enige oplossing want de FCI heeft besloten dat voor alle
aangesloten landen de ringen van 2022 rood zullen zijn. Hoe het met de
inzendingen voor de Olympiade zal gaan is nog een groot vraagteken.
Volgens de laatste berichten gaat de Olympiade door maar waarschijnlijk
in afgeslankte vorm. De Blackpool “Show of the Year” is alweer voorbij
maar de Nationale dagen van België alsmede de prijsuitreiking van de
Gouden Duif zijn uitgesteld. Ook in Nederland is voorlopig alles
gecanceld. Wat wel doorgaat is de opgroei van de jonge duiven, die
liggen te blinken in de nesten. Wat ook gewoon doorgaat zijn de veel te
veel “online” verkopingen. De room is zogezegd van de taart want door
het enorme aanbod raakt de markt, mede door de terugloop van leden,
verzadigd en dat is duidelijk te zien aan de biedingen. Alleen de mannen
van de gevestigde orde weten nog steeds hun zakken goed te vullen. Het
is trouwens onvoorstelbaar wat er allemaal voor rommel wordt aangeboden.
De mooie verhalen rondom iedere verkoop en de opgeblazen stamkaarten
moeten de verkoop nog een beetje geloofwaardig maken. Deze maanden waren
altijd de vergadermaanden maar ook hier gooit corona roet in het eten.
De club vergaderingen zorgden voor een mooie onderbreking van het stille
seizoen, ook hier moeten we nu genoegen nemen met “online”
mogelijkheden. Nee, de voorgeschreven corona maatregelen hebben ook het
verenigingsleven een behoorlijke deuk toegebracht. De gezelligheid is
nog steeds ver te zoeken. Gelukkig zie ik aan het einde van de tunnel
een heel klein lichtpuntje. Steeds meer bedrijven en vooral de bevolking
komen in opstand ook al nemen het aantal dagelijkse positieve testen
toe, gelukkig is dat niet het geval met de ziekenhuis opnames. Vandaar
dat ik meer en meer een goed gevoel krijg en dat wij als duiven houders
op weg zijn naar een normaal wedstrijdseizoen. Ik hoop het van harte!
Hoe eerder we weer van het het “oude normaal” kunnen spreken, hoe beter.
IS EERSTE WEEK APRIL HAALBAAR?
Wat de voorbereidingen op het komend vliegseizoen betreft kennen we
eigenlijk weinig tegenslag. Hopelijk zullen er in ons land op 24janauari
weer nieuwe versoepelingen aangekondigd worden, het ziet er hoopvol uit.
Wel zullen we denkelijk nog wel enige tijd te maken hebben met een
aantal regels, mondkapjes en afstand houden zullen voorlopig als normaal
gezien worden en dan moet ik gelijk weer denken aan de manier van
inkorven. De vrijdagavond was en is voor mij een heerlijke clubavond.
Allemaal bij elkaar en oeverloos discussiëren over onze gezamenlijke
hobby. Of dat er in april al in zit, ik verwacht van wel maar laat ik
niet al te enthousiast doen. Trouwens de manier van inkorven zoals we
dat de laatste twee jaar hebben gedaan was geen verkeerde manier. Ieder
lid kreeg zijn vaste tijd toegewezen naar het lokaal te komen om zijn
duiven af te geven. Dat was voor de werkers in de club een rustigere
situatie. Gewoon iedereen op zijn beurt en geen gedoe over “ben ik nog
steeds niet aan de beurt”? Groot nadeel vond ik dat zodra de duiven van
een liefhebber in de grote mand zaten de beste man naar huis ging.
Vooral de nazit onder het genot van een drankje zorgde er voor dat menig
lid fluitend naar de club kwam.
HOE GAAT HET BIJ VADER BERT EN ZOON MARCO
Marco gaat het seizoen beginnen met 18 koppels vliegduiven die gelijk
met onze gezamenlijke kweekduiven zijn gekoppeld. De eerste eieren
liggen er vanaf 8 januari. Bij mij thuis zitten de kweekduiven en daar
heb ik momenteel mijn handen vol aan. De baas is na zijn operatie die
eind november heeft plaats gevonden voorlopig nog niet in topvorm. Naast
de kweekduiven heb ik de zorg voor 12 koppels vliegduiven die nog niet
gekoppeld zijn, dat gebeurt de volgende maand. De paramixo enting hebben
ze allemaal gehad evenals een zesdaagse geelkuur. Begin maart volgt een
paratyfus kuur. Omdat de dagen nog te kort zijn kunnen Marco zijn duiven
nog niet buiten omdat hij 7 dagen in de week druk is met zijn eigen
bedrijf op het gebied van woninginrichting. Die van mij mogen af en toe
wel een uurtje vliegen. Zo gaan we ongemerkt op weg naar de lente.
BERT BRASPENNING
MIJN (NIEUWE) BUURMAN IS EEN FANATIEK DUIVENMELKER
Deze man en zijn vrouw wonen nu een jaar tegenover ons. Voor wat de
leeftijden betreft had ik hun vader kunnen zijn. Beiden komen uit
Amsterdam en hebben nu gekozen voor het platte land. Een enorm verschil
en ze zijn heel gelukkig met deze nieuwe plek. Dit jaar heeft hij voor
het eerst in zijn nieuwe omgeving meegedaan. Daarbij zaten al een aantal
verdienstelijke uitslagen maar veel minder dan dat hij in Amsterdam
gewend was. Hij is van dezelfde leeftijd als toen ik in de polder kwam
wonen en dat is de komende maand alweer 29 jaar geleden. Net als mijn
buurman nu was ik ook zeer gedreven. De kleine oude boerderij was nog
niet van ons maar de bouwtekeningen voor een professioneel duivenhok
lagen al geruime tijd klaar. Voor ons stond het vast dat we daar zouden
gaan wonen. Mijn vrouw sprak al geruime tijd van “ons huis” terwijl het
bord “te koop” nog steeds in de tuin stond. Half december was het zo ver
dat we daar gingen wonen en toen begon het gedonder met de gemeente want
wat ik wilde was volgens het bestemmingsplan onmogelijk. Uiteindelijk
bleek het wel mogelijk en kon met de bouw begonnen worden. Omdat ik aan
de rand van een golfbaan woon vroeger menig golfer zich af wie er in dat
chalet kwam wonen. Niemand zei ik, dat wordt mijn duivenhok. Een
duivenhok zoals ik dat graag wilde hebben helemaal ingericht naar eigen
idee. Een plaatje om te zien en na een paar kleine aanpassingen een hok
om top op te presteren. Die verwachtingen kwamen uit het was vele jaren
genieten en elke winter op het podium om de gewonnen kampioensprijzen in
ontvangst te nemen. Er was niets meer te wensen voor een
duivenliefhebber.
30 JAAR LATER
Mijn buurman staat er nu hetzelfde voor als ik toen. Zijn oude hokken
die in Amsterdam drie hoog op het dak stonden werden overgeplaatst.
Direct na het voorbije vliegseizoen zijn ze verdwenen om plaats te maken
voor een prachtige duivenvilla van 20 meter lang. Zeer professioneel en
uitgekiend tot in het kleinste detail. Alles maar dan ook alles is
nieuw, prima geïsoleerd, uitstekende verluchting, een brede gang voor
alle 7 afdelingen (3 voor de weduwenaars, twee voor de duivinnen en twee
voor de jonge duiven). De broedhokken staan in een U-vorm opgesteld
zodat er plaats is voor 24 weduwenaars per afdeling. Het hok is voorzien
van tuimelramen en vier invliegramen. Als de duiven naar binnen gaan
komen ze in de gang waar de schuifdeuren van de afdelingen open staan.
Dat kan ook doordeweeks gedaan worden om de motivatie op te voeren. Het
dak is voorzien van dakpannen en een aantal ramen om de zon zijn werk te
laten doen. Het houten hok is aan de buitenzijde gemetseld met 16.000
licht getinte stenen. Vandaar een opvallende duivenvilla in een
landelijk groen polderlandschap. Een plaatje om te zien.
EN HOE NU VERDER
Nu bij mij de duivensport door hoge leeftijd en een op korte termijn
geplande operatie op een laag pitje staat begint mijn buurman aan een
nieuwe episode van de voor hem al zo succesvol verlopen duivensport
loopbaan. Binnenkort is hij er helemaal klaar voor. Hij gaat zijn 24
kweekkoppels die boven de garage zitten deze week koppelen. Ik moet er
niet aan denken, ik ben blij dat ik klaar ben met de selectie waardoor
ik een aantal lege afdelingen heb. Veel duiven wil ik niet en die heb ik
ook nooit gehad. Ik ben altijd een man geweest van de kleine mand als u
begrijpt wat ik bedoel. Met een klein aantal duiven in concours toch
regelmatig de grote jongens een pak slag geven. Ik ben nooit bang
geweest voor de mannen met de grote aantallen. Ik vloog een groot aantal
jaren wekelijks tegen 15 tot 20.000 duiven en of er daarbij 200 van
Jantje of 300 van Pietje zaten maakte mij niets uit. Het motiveerde mij
zelfs! Tegenwoordig is dit totaal anders. Het aantal actieve leden
“vliegt” achteruit en daarmee ook het aantal deelnemende duiven. In ons
Zaanse samenspel de ZCC hadden we in de sterkste jaren 400 deelnemers en
in de Kring bijna 1000. Die Kring bestaat niet meer, de ZCC nog wel maar
die is wat het aantal leden betreft op sterven na dood. Dit jaar waren
er op de eerste vitesse vlucht 55 deelnemers met 1544 duiven, op de
eerste vlucht voor jonge duiven 48 deelnemers met 1388 jonge duiven. Dan
gaan mijn gedachten regelmatig uit naar mijn buurman en alle andere
sportvrienden die grote investeringen doen omdat zij van de duivensport
houden. Maar hoe lang zal de duivensport nog blijven bestaan? De duiven
zullen tegen betaalbare prijzen naar de diverse lossing plaatsen
vervoerd moeten kunnen worden. Het is nog steeds een hobby voor de
gewone werkman al zou je dat niet zeggen als je al die achterlijke
biedingen ziet voor een duif met een prachtige stamboom echter zonder
een aansprekende prestatie. Dan het probleem van de groeiende groep
professionele liefhebbers die wekelijks met manden vol duiven komen. Dat
ontmoedigd de meeste liefhebbers omdat het nu wel degelijk iets
uitmaakt. In de sterke jaren van de duivensport woonden de liefhebbers
als het ware op een kluitje. Door de sterke terugloop van leden wonen ze
nu verder uit elkaar en telt het zeker mee of je er 10 of 100 mee hebt.
De zuigkracht naar die plekken waar de meeste duiven wonen is
aanzienlijk groter dan daar waar maar enkele tientallen duiven mee zijn.
Jammer dat de profs met hun mega aantallen duiven in concours niet door
hebben dat zij hun eigen spel kapot maken. Waarschijnlijk zijn dan alle
zakken gevuld en maakt het hun ook niets meer uit hoe het de duivensport
vergaat. Jammer voor de jongere liefhebbers, zoals mijn buurman, die nu
nog enthousiast zijn. Ik kan er niet aan wennen dat er nog maar zo
weinig duiven mee gaan en dat er nog zo weinig liefhebbers over zijn. De
gouden jaren wat de SPORT betreft zijn voorbij de commercie viert
hoogtij. De vraag is alleen; HOE LANG NOG?
SINTERKLAAS IS WEER IN HET LAND
Vorige week zaterdag werd in heel veel Nederlandse steden en dorpen Sint
Nicolaas en zijn gevolg ingehaald. Op sommige plaatsen komt hij met zijn
stoomboot uit Spanje aan want daar woont hij. Op andere plaatsen komt
hij gezeten op zijn witte schimmel een rondtoer door de stad of dorp
maken. Duizenden kinderen verwelkomen hem en zijn uitgebreide gevolg.
Dat is het begin van een spannende periode het is de officiële start van
Nederlandse grootste kinderfeest met als belangrijkste datum 5 december.
Op die dag is de goedheiligman jarig en dan krijgen alle kinderen een
cadeau. De laatste jaren is er nogal het een en ander aan dit eeuwenoude
kinderfeest veranderd. Ondanks dat blijft het en geweldig feest dat
vooraf gaat aan het Kerstfeest. Vandaar dat de maand december bij ons de
feestmaand wordt genoemd. Feest was het dit weekend niet voor de
Nederlandse Formule-1 racer Max Verstappen. Hij werd door zijn grote
rivaal Lewis Hamilton nipt verslagen in de GP van Sao Paulo in Brazilië
maar gaat nog wel aan de leiding voor het WK. Teleurstelling was er ook
voor het nationale voetbalteam dat een schijnbaar zekere overwinning
(0-2) in de laatste 10 minuten uit handen gaf aan gastland Montenegro.
De “oranje leeuwen” zoals de Nederlanders genoemd worden moeten
dinsdagavond minimaal gelijk spelen tegen Noorwegen om naar het WK in
Qatar te mogen. De Nederlandse schaatsers werden dit weekend in Polen
met een internationale deelname met hun neus op de feiten gedrukt. Ze
kwamen er zogezegd niet aan te pas en dan komen de excuses. Het ijs was
te zacht, het was stroef, de trainingsmethode zou niet goed zijn en zo
was er nog wel wat meer te bedenken. Feit is dat er op weg naar de
Olympische Winterspelen nog wel het een en ander aan de conditie
geschaafd moet worden. Nederland heeft immers als schaatsland een naam
hoog te houden. De Italiaanse motorcoureur Valentino Rossi(42) heeft dit
weekend zijn imposante carrière afgesloten in de GP van Valencia waar
hij werd toegejuicht door 75.000 toeschouwers.
WAANZINNIG
Voor de 9e keer in haar langdurig bestaan organiseerde de Belgische
duivenkrant De Duif dit weekend haar Golden Ten zaalverkoop. Belgische
en Nederlandse liefhebbers met een bekende naam hadden elk 8 jonge
duiven beschikbaar gesteld, in totaal waren dat er 151 die op zaterdag
en zondag bij opbod weren verkocht. Vanuit het buitenland waren veel
liefhebbers aanwezig via diverse makelaars die in de zaal aanwezig
waren. Voor de modale liefhebber was er weinig te zoeken want de
gemiddelde opbrengst per duif was 8539 euro met een totaal van 1.289.400
euro. De duurste ging voor 79.200 euro en was beschikbaar gesteld door
de Nederlander Jan Hooymans (wereldberoemd geworden door zijn
legendarische Harry) die in meerdere landen met duiven speelt. Het grote
klapstuk van de veiling was de opbrengst van de duiven van Rik Hermans
(zoon van Jan die eigenaar van het blad is). Liefst 34 duiven brachten
van de 151 brachten meer dan 10.000 euro op. Daarbij waren er 7 van Rik
Hermans die gemiddeld 27.300 euro op brachten. Ik zou wel eens willen
weten wat er over drie jaar nog van over is en wat de kweekresultaten
zijn. Het is al moeilijk om in je hele duivenloopbaan een keer een echte
topper te kweken. Ondanks dat de duivensport wereldwijd achteruit holt
zijn er nog steeds liefhebbers die blijven investeren en dit is niet de
enige verkoop deze winter. Er volgen er nog wel een paar, dus houdt
moed.
CORONA MAATREGELEN
Helaas, in Nederland moesten de touwtjes weer strakker worden
aangetrokken omdat de besmettingscijfers omhoog vliegen. Hierdoor zijn
al diverse kampioenen huldigingen uitgesteld. Zelfs de huldiging van de
nationale kampioenen die het voorbije weekend gehouden zou worden is
uitgesteld naar februari 2022. Het wordt er allemaal niet gezelliger op
maar we zullen doorgaan we hebben weinig of geen keus. Meer kan en wil
ik er niet over zeggen. Wel is het zo dat afgelopen vrijdag de KBDB zijn
algemene vergadering heeft kunnen houden. De ringenprijs 2022 werd
vastgesteld, het dopingdossier is besproken, de vluchtkalender 2022 is
vastgesteld, er waren goede financiële cijfers en het inkorven geschiedt
voortaan op afspraak. Dat laatste heb ik dit jaar in mijn vereniging
meegemaakt. Dat is een hele goede oplossing vooral voor de werkers die
anders nog wel eens problemen hadden met de volgorde van inkorven. Nu
geschiedt alles op (vaste) tijden, prima! Het enige nadeel is dat veel
liefhebbers weer snel naar huis gaan en dat gaat ten koste van de
gezelligheid op de inkorfavond en het scheelt opbrengst in de clubkas.
Johan Cruijff zou zeggen; zo heeft elk nadeel zijn voordeel.
OVER KAMPIOENEN GESPROKEN
De KBDB heeft inmiddels zijn nationale kampioenen bekend gemaakt en daar
hebben ze er nog al een flink aantal van. Ik telde 14 verschillende
categorieën en in elke categorie kennen ze 15 kampioenen en in sommige
gevallen zelfs 30. Datzelfde geldt voor de as duiven. Even gauw geteld
zijn dat ruim 600 kampioensprijzen die naar veel verschillende
liefhebbers gaan. Daarom heeft België heel veel nationale kampioenen en
daarbij komen uiteraard nog de kampioenen van de maatschappijen, de
samenspelen enzovoort. Er wordt niet voor niets gezegd dat in België
alleen maar kampioenen wonen.
VERZORGING STAAT OP EEN LAAG PITJE
Elke dag een massa veren opruimen is voorbij het is nu elke dag tellen
hoeveel slag- en staartpennen er liggen. De grote rui zit er bijna op.
De regelmaat van duiven loslaten is ook voorbij. Wel laat ik bijna elke
dag een groep duiven los. In de eerste plaats een leuk gezicht de duiven
weer graag te zien vliegen vooral de jonge duiven. Het is ook fijn om
een leeg hok schoon te maken, geen gefladder om je heen. Niet dat ze
schuw zijn, de meesten blijven rustig op hun zitplaats zitten. Toch zijn
ze wat onrustiger dan tijdens het seizoen. Dan ben je er meer mee bezig
en dan kan ik ze bijna allemaal met een hand pakken, dat is nu wat
minder. Zoals al eerder gezegd worden onze kweekduiven tussen kerst en
nieuwjaar gekoppeld. Die hele ronde gaat naar Marco. De tweede naar mij
en de eieren gaan zo veel mogelijk onder mijn vliegduiven die dan voor
de eerste keer gekoppeld zijn. De kwekers kunnen dan aan hun derde ronde
beginnen en als die klaar is staat het nieuwe seizoen alweer voor de
deur. Nu eerst zorgen dat we gezond en zonder problemen de winter door
komen.
SPORT IN DE RUIMSTE ZIN
Wijdewormer, 11 november 2021. De elfde van de elfde vieren de kinderen
in Nederland Sint Maarten. Ze gaan dan met een meestal zelf gemaakte
lampion langs de deuren en zingen dan het lied over Sint Maarten. Als
beloning krijgen ze dan een koekje, snoepje of een appel en komen
halverwege de avond thuis met een grote zak met allerlei snoepgoed. Een
feest om dan te kijken wie het meest heeft opgehaald en wat voor lekkers
er allemaal bij zit. Dezelfde datum is de start van het carnaval
seizoen. Hoogst waarschijnlijk zal dat worden uitgesteld vanwege de
sterk toenemende Covid besmetting. Vrijdagavond worden weer strengere
maatregelen aangekondigd, het wordt er allemaal niet leuker op. Gelukkig
was de barbecue die door de gezamenlijke Zaanse verenigingen was
georganiseerd wel erg leuk. Wie je ook sprak iedereen vond het een
oergezellige avond die zeker voor herhaling vatbaar is. Dan was er
vorige week zondag een kijkmiddag bij een van de Zaanse duivenclubs.
Daar stonden de geschonken late jonge duiven opgesteld om bewonderd te
worden. De biedingen vonden online plaats en de opbrengst wordt besteed
aan luxe prijzen die in 2022 binnen het samenspel ZCC te winnen zijn.
Minder leuk zijn de besmettingen met vogelgriep. Op verschillende
plaatsen in het land zijn inmiddels al duizenden stuks pluimvee gedood.
Gelukkig ressorteren onze duiven niet onder pluimvee maar onder “vogels”
want er geldt inmiddels een vervoerverbod. Op sportgebied was er het
voorbije weekend weer volop te genieten. Laten we beginnen met de
overwinning in de Formule-1 van Mexico die wederom gewonnen werd door de
Nederlander Max Verstappen die tevens aan de leiding gaat voor het
wereldkampioenschap. In dat zelfde weekend konden de wielerfans in eigen
land genieten van het Europees kampioenschap veldrijden. De twee
grootheden op dat gebied Wout van Aaert (B) en Mathieu van de Poel (NL)
stonden niet aan het vertrek zodat het een open koers werd. De
overwinning ging naar de Nederlander Lars van der Haar en bij de dames
ging de titel naar Nederlandse Lucinda Brand (32). Zij domineerde de
strijd van start tot finish.
OVER DUIVEN
Het is mijn leeftijd die het mij steeds moeilijker maakt om de laatste
selectie toe te passen. Ik heb daarmee te lang gewacht, ze zijn allen zo
perfect in de hand dat ik er geen afstand van kan doen. En toch moeten
er nog 12 weg en dat gaat deze week zeker gebeuren. Dat moet gewoon
omdat ik er anders te veel krijg en die kan ik dan niet voldoende
verzorgen. Zoiets gaat ten koste van de prestaties en daar ben ik
eigenlijk nog veel te fanatiek voor maar ik moet u eerlijk bekennen dat
prestaties niet meer het aller belangrijkste zijn. Ik wil gewoon
wekelijks genieten van het spelletje. Dat betekent met weinig duiven op
het hok toch wekelijks een duif in het snuitje van de uitslag pakken.
Mijn streven is nog steeds 50% prijs spelen en dat moet kunnen met een
kleine streng geselecteerde kolonie van 20 oude vliegduiven. Dat wil
zeggen een en twee jarigen, ouder heb ik ze niet, althans niet op het
vlieghok. Het hok dat nu de meeste aandacht krijgt is het kweekhok. Het
is de bedoeling dat onze kwekers tussen kerst en nieuwjaar weer bij
elkaar komen. Echte winterkweek met paring eind november is niet meer
nodig nu het jonge duivenprogramma veel later begint. Mijn ervaring is
dat de jongen van de tweede ronde meestal beter presteren dan die van de
eerste ronde of zou dit toeval zijn? Nu ik nog niet eens klaar ben met
de selectie zit ik niet te wachten op weer een hok vol duiven. Vroeger,
ja daar gaan we weer naar vroeger toen alles beter was koppelde wij pas
derde week februari. Toen waren de winters echt stille tijd wat heden
ten dage niet meer bestaat. De vluchten zijn nog maar zes weken voorbij,
de duiven hebben dan echt drie maanden nodig om volledig door de rui te
komen.
EVEN GEEN DUIVEN
Ruim vier maanden rust voor de duiven en de baas zijn nodig om de
batterij weer volledig op te laden. Een periode zonder de druk van het
moeten winnen werkt eerder motiverend. Ik las kortgeleden een artikel
van een groot heel bekend en zeer sterk spelend liefhebber. Ik ben een
fan van hem en ben jaloers op zijn jarenlange sterke spel waardoor hij
ook nog eens geld als water verdiend aan zijn duiven. Hij bezit er
honderden en zijn hele leven bestaat uit duif en nog eens duif. Dat
laatste geldt ook voor mij, ik heb zelfs duiven van hem. Maar als je
ziet wat hij er voor doet en met wat voor inzet dat kan geen normaal
mens opbrengen, je moet dan echt twee beetjes gek zijn. Hij is nu alweer
bezig om zijn broedschalen met oude kranten in te pakken, dan een
nestmatje er in en dan nog een scheut gif tegen luizen en ander
ongedierte. Dan staat dat alvast klaar als de duiven de 26ste gepaard
gaan worden. En dan te weten dat hij nu al zijn voedsterduiven heeft
gekoppeld. Van hen kan hij op elk gewenst moment de eieren weg doen
zodat daar de eieren van zijn allerbeste duiven onder kunnen. Wij
simpele melkers zijn al lang blij als we drie rondes jongen van onze
betere duiven kunnen kweken. Meer kan ook niet want het ontbreekt ons
aan ruimte, tijd en misschien ook wel inzet. Heel diep petje af voor zo
iemand die dat allemaal wel kan opbrengen en niets aan het toeval
overlaat. Ik kan en doe dat niet maar zou mijn duiven voor geen prijs
willen missen.
DUIVENFOTOGRAAF
Wijdewormer, 3 november 2021. Precies een week geleden kwam ik toevallig
in een van de vele praatprogramma’s terecht waar opeens het woord
“duivenfotograaf” werd genoemd. U zult begrijpen dat ik daar even voor
ging zitten. Ik ben niet zo een fan van al die praatprogramma’s, vaak
dezelfde onderwerpen met mensen aan tafel die graag aan tafel zitten, u
kent ze ongetwijfeld. Dit keer zaten een paar jongeren aan tafel waarvan
de een Europees kampioen schoenen herstellen was, de ander was kampioen
“vrije stijl voetballer” oftewel een super balgoochelaar. Er zat ook
iemand bij die fotograaf des vaderlands werd genoemd. Hij had het over
een van zijn collega’s die duivenfotograaf is. Bijna gelijktijdig gingen
net als ik alle tafelgenoten rechtop zitten, ik uit nieuwsgierigheid de
anderen omdat ze dachten dat ze het niet goed verstaan hadden. Aan hun
reacties was te zien dat ze dachten; een duivenfotograaf wat moeten we
daarmee? Nooit van gehoord! Uiteraard klonk het voor mij als muziek in
de oren en moest ik terugdenken aan vroeger tijden. De Hilversummer
Foppe Huizinga was een van de eerste duiven fotograven in Nederland.
Alles nog in zwartwit, de duiven stonden er op zoals ze er werkelijk uit
zagen. Het fotograferen van duiven begon als liefhebberij. Iemand die
een eerste prijs won en daarna een foto kreeg van zijn winnende duif was
de koning te rijk. Het was alles bij elkaar nog erg amateuristisch niet
wetende wat voor een belangrijke rol duiven foto’s binnen onze sport
zouden krijgen. De duivensport zat in de lift, er verschenen steeds meer
duivenkranten liefst gevuld met zo veel mogelijk foto’s over onze sport
en dat had mijn oude vriend Peter van Raamsdonk al heel snel in de
gaten. Helaas is Peter op veel te jonge leeftijd overleden maar wat een
prachtige tijd heb ik met hem meegemaakt. Hij was het die zorgde voor de
grote doorbraak op het gebied van postduiven fotografie. Hij werd in de
duivenwereld een grote bekendheid, zelfs zo bekend dat hij zijn vaste
baan opgaf en alleen nog maar duivenfoto’s maakte. Ook zijn manier was
nog amateuristisch. Wel had hij zelf een kistje met draaiplateau gemaakt
waar de duif werd ingezet en zodra hij de foto maakte gingen er
gelijktijdig een aantal lampen branden waardoor de duif in het volle
licht stond zonder schaduw. Om de duif “in de houding” te zetten
gebruikte hij een kwastje waarmee hij de duif zodanig in de juiste
houding duwde dat ook de laatste drie cijfers van de voetring zichtbaar
waren. Het was nog in de tijd van het traditionele filmrolletje. Het
ontwikkelen en afdrukken liet hij toen nog doen. Zodra de foto’s klaar
waren ging hij ze uitknippen wat een lust was om te zien. Hij deed dat
zelfs onder de lunch, had de mond vol brood, de telefoon op de schouder,
het hoofd schuin om de telefoon op de plaats te houden, af en toe een
slok thee en terwijl hij het gesprek gaande hield knipte hij ook nog
eens de duif uit. De eigenaren van de duif waren dolblij met hun foto’s
en de duivenkranten stonden er vol mee. Prachtige foto composities
maakte hij en daarvan hangen er nog een aantal in mijn kantoor. Een
voorbeeld met de twee beste as duiven van Nederland 1990 is bij dit
artikel geplaatst.
DUIVEN FOTOGRAFEREN IS GEEN KUNST MEER
Het is dikke business. Duiven fotograven vlogen als paddenstoelen de
grond uit. Het krioelt er van en de commercie maakt er gretig gebruik
van. Geen enkele duif staat op de foto zoals ze in werkelijkheid zijn.
Het zijn allemaal staatsie portretten, uit gestanst zodat ze er
uitgezonderd de kleur allemaal hetzelfde uitzien. Om het interessanter
te maken zijn de foto’s vaak gecompleteerd met open gespreide vleugel en
een afbeelding van het oog. Volgens het verhaal wat de fotograaf op de
tv vertelde was het oog het allerbelangrijkste. Daaraan zouden de
duivenhouders kunnen zien of een duif wel of niet een goede sportduif
is. En dan zijn we volgens mij aangekomen in fabeltjesland. Geweldige
avonden met volle zalen heb ik meegemaakt als er zo een ogenkijker kwam
vertellen over de door de liefhebbers meegebrachte duiven. Elke
liefhebber ging rechtop zitten als de waarzegger zijn of haar duif ging
beoordelen. Uitlatingen als bijvoorbeeld kan minstens 12 uur in de lucht
hangen, teletekstduif, ideale kweekduif, super duivin terwijl het een
doffer was, fantastisch kweekoog, dit is een echte sprinter terwijl het
een goed presterende fond duif was. Dit is er eentje om een heel hok mee
op te bouwen. Wat denkt u van een ouderwetse boerenduif of een echte
moderne sportduif, een typische Jansen duif terwijl er geen druppel
Jansen bloed in zat. Ondanks alle onzin waren het altijd weer hele
gezellige avonden. De man wist alles zo overtuigend te vertellen dat je
zou denken dat hij zelf dan aan een kweekkoppel genoeg had. Als je
zoveel verstand van duiven hebt moet het toch eenvoudig zijn om een top
kweekkoppel samen te stellen. Als ik een vraag in die richting stelde en
vroeg hoeveel jongen hij voor zichzelf kweekte was het antwoord meestal
ongeveer tussen de 50 en 80. Daarmee gaf hij aan dat hij het niet aan
durfde om met slechts enkele duiven aan de vluchten mee te doen zegt
genoeg. In die tijd geloofde veel liefhebbers alles wat die man
vertelde, het waren feestavonden met een hoge amusementswaarde maar daar
is alles mee gezegd. Of geloofd u nog steeds in sprookjes?
SPORT IN VOOR EN TEGENSPOED
Zaterdagavond heb ik een groot deel van de avond zitten zoeken naar een
live verslag van het titanen kickboks gevecht tussen de Nederlander
Ricoh Verhoeven en (32) de Belg Jamal Ben Saddik (31). Eigenlijk heb ik
helemaal niets met vechtsporten maar als het om het WK gaat wil ik nog
wel eens kijken zeker als er een Nederlander in de ring staat en wat
voor een. Verhoeven moest zijn wereldtitel verdedigen en dat was geen
eenvoudige opgave. Direct na afloop ontving ik de eerste beelden van een
snoeihard gevecht tussen twee zwaargewichten. Het titanengevecht werd in
de vierde ronde beslist. Een zwaar toegetakelde Verhoeven wist zijn
uitgeputte opponent met een laatste krachtinspanning knok out te slaan
waarna ze uiteindelijk weer als vrienden de ring verlieten. Genoten heb
ik niet. Ik vind het eigenlijk verschrikkelijk, maar ja, je bent
Nederlander en dan mag je best een beetje chauvinistisch zijn als er een
landgenoot zijn wereldtitel weet te prolongeren, mijn zegen heeft hij.
Op sportgebied was er dat weekend nog meer te genieten. Onze Nederlandse
top coureur Max Verstappen die in de Koningsklasse van het Formule-1
circuit in de strijd om het WK aan de leiding gaat moest het in de
Verenigde Staten waar maken. Het werd wederom een zinderend gevecht
tussen Max en zijn aartsrivaal Tyler Hamilton dat door eerst genoemde
nipt werd gewonnen. Alweer feest voor zijn duizenden fans. Wat de
Nederlandse wielrenners betreft stond er tijdens het WK op de baan in
Roubaix (Fr) helemaal geen maat op. Maar liefst 10 medailles wonnen ze,
sprinter Harrie Lavreysen (24) pakte zelfs 3 maal goud. Weer een ander
hoogtepunt in dat zelfde weekend moest de Najaarsbeurs worden. Een
jaarlijks terugkerend evenement op het gebied van de duivensport. Altijd
twee hele drukke en gezellige dagen die helaas een paar keer niet door
konden gaan vanwege de Covid-19 pandemie. Op dit moment kan weinig
vertellen over het aantal bezoekers en de sfeer. Dat komt omdat ik er
zelf nog niet klaar voor was en ook nog niemand gesproken heb. Ondanks
dat ik twee maal gevaccineerd ben kwam het voor mij toch nog wat te
vroeg. Al die mensen zo dicht op elkaar onder een gesloten dak. Een
enorme tegenvaller was het bericht over ophok plicht in verband met de
heftige uitbraak van de vogelgriep variant H5. Alle pluimvee in
Nederland moet vanaf vandaag binnen blijven! In het gebied waar de
eerste uitbraak plaats vond is al een boerderij met 36.000 dieren
geruimd. Een geluk bij een ongeluk is dat onze duiven niet meer onder
“pluimvee” gerekend worden maar onder de groep “vogels”. Het is te
wensen dat de uitbraak een spoedig halt wordt toegeroepen anders zou het
wel eens kunnen dat onze duiven ook moeten binnen blijven en de shows en
kampioenendagen in gevaar komen.
OP WEG NAAR HET KWEEKSEIZOEN
Rust op de hokken tijdens de grote rui is van groot belang voor de
heftig ruiende duiven. Nog steeds elke dag een grote hoeveelheid grote
en kleine veren vooral bij de oude vliegduiven. Bij de kweekduiven is
dat totaal anders, die zijn zo goed als klaar. De meeste heb ik de
laatste week in mijn handen gehad, gewoon even een tussentijdse
inspectie. Ik merkte al gauw dat ik te goed voor ze ben geweest ze zijn
veel te zwaar wat komt omdat ik te veel werk heb aan het verzorgen van
mijn duiven. Niet dat ik te veel duiven heb maar ze zitten wel in zes
verschillende afdelingen die alle dagen schoon gemaakt worden en van
vers water worden voorzien. Af en toe laat ik een groep los, de kwekers
komen nooit buiten. Op papier ben ik al verschillende keren aan het
goochelen geweest met het formeren van de koppels. Marco en ik hebben er
samen 22 en het is nu al zeker dat er het komende kweekseizoen acht
hetzelfde blijven. Met de anderen is nog van alles mogelijk. In het
kweekhok krijgen zeven eerste prijswinnaars of kampioenduiven een plek
waardoor er even zoveel het veld moeten ruimen. Vooral de
snelheidsduiven voeren bij ons de boventoon. Dit jaar hadden we er zelfs
vier bij de top-6 in het samenspel de ZCC waar ook het vitesse (sprint)
kampioenschap bij de oude en jonge duiven + het duif kampioenschap jong
door ons werd behaald. Wat dat betreft mogen we best tevreden zijn en
dat zijn we ook. De verliezen waren nihil, de meeste zijn we bij huis
kwijt geraakt. We hebben er desondanks nog steeds te veel maar zo zal
het wel op de meeste hokken zijn. Tijdens de vluchten lopen de
liefhebbers te klagen over de verliezen en in oktober komen ze er achter
dat ze er toch te veel hebben. Gelukkig maar want het is niet goed als
je alle jonge duiven noodgedwongen moet aanhouden en geen selectie
mogelijkheden hebt. Toch adviseer ik iedereen om toch streng te
selecteren. Beter een paar lege broedhokken dan duiven op het hok waar
je geen vertrouwen in hebt. Zo ook is het met de kwekers. Aan iedere
kweekduif zit wel een positief verhaal, goed of top gepresteerd, paar
keer eerste of aangeschaft uit een bewezen koppel en zo is er nog wel
het een en ander te bedenken. Maar pas op, het gaat niet om het verhaal
of de stamkaart maar om de kweekresultaten. Het blijft voor ons allemaal
een beetje koffiedik kijken en zonder een dosis geluk zijn we nergens
ook al is de basis van nog zo een hoge kwaliteit. Aan de hand van de
prestaties van de jonge duiven wordt vaak bepaald welk koppel wel of
niet bij elkaar mag blijven. Ook daar moet je voorzichtig mee zijn. Kijk
eerst naar de prestaties als jong en als jaarling. Sommige jaarlingen
hebben als jong niets gepresteerd en als jaarling spelen ze de sterren
van de hemel. Zelf heb ik al vele keren jonge duiven gekweekt die aan
het einde van de rit bij de beste drie eindigden. Elke keer opnieuw sta
ik versteld hoe vaak het voor komt dat ze als jaarling zwaar teleur
stellen. Enkele die het als jong hebben bewezen geef ik als 2-jarige
opnieuw een kans. Vaak spelen ze dan wel tot volle tevredenheid. Je moet
het geluk ook een beetje afdwingen. Dat geldt ook voor het spel met de
jonge duiven. Iemand die daar fanatiek mee bezig is zal een hoger
rendement uit zijn jongen halen dan iemand die 100% aandacht aan de oude
duiven besteed. Ik heb dit jaar voor het 72ste jaar meegedaan en heb in
al die jaren fantastische resultaten behaald en toch kom ik iedere keer
weer voor verrassingen te staan. Dat maakt de duivensport zo mooi.
Daarom blijft de duivensport zo een leuke onberekenbare hobby. Geniet er
van!
STERKE VERHALEN
Wijdewormer, 20 oktober 2021. De vluchten zijn voorbij, gelukkig maar
want we zitten volop in de herfst. Regen, harde wind, zwaar bewolkt en
11 graden. Echt weer om lekker binnen te blijven en met een stel
sportvrienden sterke verhalen ophangen over alles wat met onze
duivensport te maken heeft. Sterke verhalen zijn er voldoende. Eerst wil
ik even vertellen over de voetbalwedstrijd die ik gisteravond bekeken
heb. Wat heb ik genoten! Het ging om de wedstrijd tussen Ajax
(Amsterdam) en Borussia Dortmund, uitslag 4-0. Ik moet wel bekennen dat
ik net als vele Hollanders fan ben van de Amsterdamse club en dan ben je
“partijdig”. Bij een zware overtreding van de Duitsers vliegt het hele
stadion overeind en is het andersom dan wordt het met “boe” weggehoond.
Sinds jaren heb ik niet zo een super Europa cup wedstrijd gezien. Beide
ploegen staan in hun landelijke competitie op plek 1 en 2, maar deze
avond was het krachtverschil enorm. De Duitsers werden helemaal van de
mat weggespeeld. Geen nare overtredingen maar wel veel spannende
momenten, het was smullen. Na de wedstrijd ook geen vechtpartijen buiten
het stadion en dat wil tegenwoordig heel wat zeggen. Genoeg er over, we
zouden het over sterke verhalen hebben. Zo wist Jaap al twee jaar de
mooiste verhalen te vertellen over zijn “Zwarte Bordeaux’tje” .Toen ik
eens bij hem op hokbezoek kwam vroeg ik uiteraard naar dat duifje en vol
trots toonde hij het mij. Een gitzwart duifje waar niets bijzonders aan
te zien was. Ja ze was loodzwaar, ik kreeg er pijn in mijn polsen van
(sterk verhaal) maar net als aan vele goede duiven weinig aan te zien.
Toen ik naar haar behaalde prestaties op Bordeaux vroeg zei hij; ze gaat
dit jaar voor de eerste keer mee! Dan was er Siem hij mocht graag wat
centjes op zijn “08”zetten. Het moet een absolute wonderduif geweest
zijn. Waarom? Ik zal het u vertellen. Minstens 10 keer per jaar gooide
hij bij binnenkomst in het clublokaal zijn portemonnee keihard op de
grond. Hij is weer helemaal leeg, schreeuwde hij dan. Niets gewonnen dus
en dat kwam omdat de “08” het vertikte om binnen te komen, zo vertelde
hij. Anders zou ze dat jaar zeker 10 keer de eerste gewonnen hebben want
ze zat minuten op het dak voordat ze binnen kwam. Hij controleerde dat
later met de uitslag en kwam tot de ontdekking dat ze al die keren ook
nog minuten los vooruit had gewonnen. Dat zijn nog eens duiven! Bij dit
soort verhalen zouden wij thuis de lamp boven de tafel een duwtje hebben
gegeven en dan wist iedereen wat dat betekende (sterk verhaal). Sjors
hadden ze wijs gemaakt dat je om een vroege duif te klokken een 5-tal
makrelen viskoppen in het hok 50 cm boven de vloer moest ophangen wat
hij had gedaan. Er zijn zelfs foto’s van gemaakt en laat hij nu die
zaterdag de eerste in de hele kring tegen een paar duizend duiven
winnen. (geen sterk verhaal, maar wel een mooi waargebeurd verhaal). Wat
dat aangaat kan ik wel een boek schrijven over onze hobby die al lang
geen hobby meer is. De verkoop sites hebben alle romantiek uit de sport
weggenomen, de commercie heeft alles overgenomen. Als je hele sterke
verhalen wit lezen moet je de stamkaarten bekijken van hen die meerdere
keren per jaar verkopen.
NOG 6 WEKEN DAN BEGINT DE WINTERKWEEK
Zo snel gaat de tijd, de vluchten zijn nog maar een paar weken voorbij,
de rui is nog in volle gang maar de winterkwekers hebben het zondagse
pak al aan. Die van ons zitten al vanaf begin april gescheiden.
Eigenlijk is dat voor mijn gevoel veel te lang. Het heeft met mijn
leeftijd te maken. Ik wil namelijk ook nog steeds aan het spelletje mee
blijven doen, dus het hele program spelen behalve de een- en meerdaagse
fond vluchten. Daar heb ik mijn handen vol aan en dan kun je er ook nog
niet eens een 18 tal kweekkoppels bij hebben. Onze kwekers, die van
Marco en mij, zitten bij mij in ruime hokken en rennen. Aangezien ik
altijd een poetser ben geweest, ik houd van schone hokken, is dat te
veel werk geworden voor de oude baas. In schone hokken geniet je veel
meer van je kweekduiven, vooral nu ze weer tegen je op blinken. Wij zijn
zo stilletjes aan toch al met de voorbereidingen op het kweekseizoen
bezig. De paratyphus kuur is achter de rug en nu krijgen ze een 6-daagse
kuur van Hans van der Sluis tegen het geel (canker) wat volgens hem echt
nodig is. Kan kloppen want het hele jaar hebben de kwekers geen enkel
medicijn toegediend gekregen. Eigenlijk geldt dat ook voor onze
vliegduiven. Als die niets mankeren hebben ze ook (bijna) niets nodig. U
weet toch allemaal dat medicijnen er niet zijn om beter te spelen, die
zijn er enkel en alleen om duiven die iets mankeren beter c.q. gezond te
maken. Aan de kwaliteit kun je met medicijnen NIETS verbeteren. Betere
kwaliteit krijg je op je hok door alleen uit je beste materiaal te
kweken en liefst zo veel mogelijk. Met al die duiven ga je spelen, de
mand geeft je meer informatie dan in wel boek te lezen is. Durf ook je
betere kweekkoppels te verbreken, blijf op die manier proberen steeds
meer bruikbare duiven op je hok te krijgen. Dat bereik je eerder door
koppels te verbreken dan door jarenlang uit dezelfde koppels te kweken.
Er blijft immers altijd een mogelijkheid om verbroken koppels weer eens
tegen elkaar terug te zetten, zeker als blijkt dat zoiets nodig is. Een
kweekhok jong van leeftijd te houden vind ik een goede methode, geen
problemen met eieren leggen of jongen groot brengen. Ik houd altijd vast
een het gezegde dat in een bejaardenhuis ook geen kinderen meer geboren
worden.
RUSTIG HERFSTWEER GOED VOOR DE RUI
Jarenlang een feestelijke dag bij ons thuis de verjaardag van mijn
moeder, ze zou vandaag 113 jaar geworden zijn. Op het feestmenu stond
vaak duivensoep, daar was ze dol op. Zo ging dat vroeger nu staan dat
soort duiven op diverse verkoopsites compleet met een zo uitgebreid
mogelijke stamkaart want ergens in de zoveelste generatie komt nog wel
eens een hele goede duif voor die de lading moet dekken. Eigenlijk
afschuwelijk dat zulk soort duiven op professionele verkoopsites
verkocht worden het is je reinste volksverlakkerij. Het zijn allemaal
uitgeselecteerde duiven en daarvan krioelt het in deze herfst periode.
Op de meeste hokken zijn al veel duiven geruimd maar het moeilijkste
komt nog, dat zijn de twijfelaars. De winterkwekers zijn inmiddels wel
klaar zijn met de definitieve selectie want voor dat we het weten is het
26 november en dan komen ze al weer bij elkaar. Dat betekent met de
kerst de eerste jongen die met de jaarwisseling geringd kunnen worden.
Er doen zich nog wel eens problemen voor als duivinnen te vroeg leggen
waardoor de jongen te groot zijn om geringd te worden. Pak die eieren
gerust weg en houdt ze op kamertemperatuur, wel twee keer per dag
kantelen, na 4-5 dagen leg ik ze dan onder een koppel dat wat later op
eieren kwam. Meestal kwamen de eieren gewoon uit maar het is wel een
noodoplossing. Een betere methode is om wat voedsterduiven aan te houden
die dit soort probleempjes kunnen opvangen. Vroeg koppelen betekent
rekening houden met de uitgifte datum van de nieuwe voetringen. In
Nederland mogen de nieuwe ringen op 1 januari uitgereikt worden, elke
ringenadministrateur dient zich daar aan te houden en dat geeft
regelmatig problemen. Er zijn altijd wel een stel liefhebbers die de
ringen dringend nodig hebben en dan zwicht er wel eens iemand die de
ringen enkele dagen eerder afgeeft. Wat mij betreft geen enkel probleem
zoiets kan wel eens noodzakelijk zijn. Toch blijft het goed om een
vastgestelde uitgifte datum aan te houden voor iedereen. Nu we in de
selectie periode zitten draaien de verkopingen weer op volle toeren.
Vooral de aanbiedingen van “jonge duiven uit de beste kwekers”.
BEWEZEN OF BESTE IS EEN GROOT VERSCHIL
Wat moeten we met zo een loze kreet ook al is het van nog zo bekende,
vaak super commerciële internationaal bekende liefhebber. Wat zegt mij
beste kwekers. Waar woont de man die alleen maar beste kwekers heeft.
Waar woont de man die drie kweekkoppels bezit die alleen maar hele goede
jongen geven die gegarandeerd topprestaties behalen. Iedereen mag blij
zijn als hij een koppel heeft dat drie keer een eerste prijswinnaar in
de club heeft gegeven. Louiske Jansen zei indertijd tegen mij je je mag
blij zijn dat je een koppel hebt dat EEN KEER een hele goede geeft. Het
is belangrijk dat liefhebbers heel goed een uitslag kunnen lezen, het is
zeker zo belangrijk dat je ook de teksten van verkoopadvertenties en
stamkaarten goed kunt lezen. Zonder dat er gelogen wordt zijn het
meestal nietszeggende teksten. Elk jaar een of twee duiven bijhalen is
zeker geen verkeerde methode, vooral als je niet te veel duiven bezit is
bloedverversing zelfs aan te raden. Staar je niet blind op al die super
aanbiedingen, ga te biecht in eigen omgeving bij een paar hard spelende
liefhebbers. Voor de laatste eieren van het jaar uit bewezen vliegduiven
hoef je vaak weinig of niets te betalen terwijl de kansen op succes
meestal aanzienlijk hoger liggen. Deze week zag ik nog een bieding van
11.000 euro op een jonge duif. Als je genoeg muntjes hebt is dat geen
probleem maar het is en blijft voor mij een waanzinnig bod. Het is nog
een fond duif ook en het is alsof die steeds duurder worden terwijl in
Nederland slechts een heel klein percentage aan de zware fond of
marathon meedoet. Ik houd van duiven die het jaarprogramma kunnen
spelen, daar kun je elke week van genieten. De commercie denkt daar
anders over.
NAJAARS KLASSIEKERS
Dat is de naam die men bedacht heeft voor een reeks snelheidsvluchten
die nog na afloop van het officiële seizoen voor degene die er maar geen
genoeg va kunnen krijgen georganiseerd worden. In eerste instantie
werden het “taartvluchten” genoemd die bestemd waren voor het opleren
van late jonge duiven. Tegenwoordig worden door de deelnemers grote
aantallen duiven ingezet, ik lees zelfs 5 jarige duiven in de uitslag.
Of het moeten late jongen zijn die een oude ring omgeschoven hebben
gekregen. De uitslagen zijn een lachertje, die wordt gemaakt met een
prijsverhouding 1:2. Dus de helft van de deelnemende duiven komt in de
uitslag, wat moet je met die flauwe kul of zijn het de vlees of vis
schotels die nog achter in de rij van geklokte duiven te winnen zijn,
maar ja ieder zijn vermaak. Voor mijn duiven is het rui tijd en voor het
welzijn van de duiven lijkt mij dat beter dan die vluchtjes in oktober.
Er worden zelfs behoorlijke risico’s genomen door de duiven bij minder
goed weer toch los te laten. Het houdt toch eens een keer op! Straks
zitten de leden op de vergaderingen weer te schreeuwen dat we later in
het seizoen moeten beginnen vanwege slechte weersomstandigheden in het
voorjaar. Nu komen er wekelijks liefhebbers aan sjouwen met manden vol
duiven, ik kan daar de lol van zien. Zelfs ons nationale rekenbureau
Compu-Club propageert deze omgebouwde kermisvluchten waarvan beweert
wordt dat de resultaten ook meetellen voor deelname aan olympiade,
nationale competitie of andere regionale klassementen. Het moet niet
gekker worden.
NA DE RUI ZIEN ZE ER ALLEMAAL EVEN MOOI UIT
Wijdewormer, 6 oktober 2021. Voor het eerst in hun leven maken de jonge
duiven kennis met de grote rui waar de een beter tegen dan de ander.
Sommige zijn behoorlijk rui ziek. Dat is niet verontrustend maar het is
wel belangrijk dat je weet dat “ruiziekte” bestaat. Die duiven zitten
vaak een beetje te treuren in hun vaste zitplaats, zin om te vliegen
hebben ze niet. Aan u de zorg dat ze wel goed blijven eten en dat het ze
aan niets ontbreekt. Zorg dat de drink- en grit bak in deze grote rui
periode schoon zijn want die willen nog wel eens helemaal vol liggen met
kleine veertjes waardoor ze niet graag drinken of eten. Zeker zo
belangrijk is het dat de duiven minstens eenmaal in de week kunnen baden
wat belangrijk is voor het perfect ingroeien van de nieuwe veren.
Uiteraard is de gezondheid ook van groot belang. Bij duiven die nu iets
mankeren is dat later terug te zien in de nieuwe pluimen en daar moeten
ze volgend jaar heel veel gebruik van maken. Duiven die niet perfect
door de rui zijn gekomen wil ik niet in mijn hok hebben, die stellen in
2022 alleen maar teleur. Rui en selectie zijn onlosmakelijk met elkaar
verbonden.
SELECTIE
Iedereen heeft zijn eigen methode. De meesten van ons houden duiven om
aan de wedstrijden mee te kunnen doen. We gaan er vanuit dat onze duiven
topatleten zijn. Topatleten zijn niet altijd perfect gebouwd kijk maar
naar de verschillende takken van sport. Het zal u gauw duidelijk zijn
dat de mooiste atleten niet automatisch winnaars zijn. Om te winnen is
meer nodig dan alleen een goede bouw daar komt meer voor kijken. Bij mij
telt een goede bouw wel degelijk mee, ik houd van mooie duiven. Dat
heeft zeker te maken met het feit dat ik keurmeester ben geweest. Dat
ben ik bewust geworden omdat ik dan uit het hele land in de
wintermaanden veel mooie maar ook goede duiven in handen zou krijgen. In
de begintijd van mijn keurmeesterschap stelden de liefhebbers erg veel
belang in het oordeel van de keurmeester. Een clubshow was voor velen
ook een onderdeel van hun selectie, hun eigen mening en die van de man
in de witte jas was vaak bepalend of de duif wel of niet mocht
overwinteren. De Groep van keurmeesters (GVK) is indertijd opgericht met
de bedoeling het postduiven ras in Nederland in stand te houden c.q. te
verbeteren. Volgens mij zijn ze daar zeker in geslaagd. Helaas is het
denkpatroon van de hedendaagse duivenhouder sterk veranderd, zij vinden
dat ze er er een betere kijk op hebben. Ik kan het daar gedeeltelijk mee
eens zijn omdat zij een heel jaar op eigen hok met hun duiven bezig
zijn. Ondanks dat zijn het toch meestal dezelfde liefhebbers die
jarenlang opvallend sterk spelen. Nadeel voor de keurmeesters is dat zij
weliswaar gediplomeerd zijn dus heel veel weten over lichaamsbouw,
ziektes enzovoort en toch niet goed spelen. Er wordt dan al gauw gezegd;
moet hij mijn duiven keuren terwijl hij zelf niets presteert? Er zijn
voorbeelden van hele goede trainers/coaches die zelf geen uitblinker in
hun sport waren maar het omgekeerde is ook waar. Dus een goede
keurmeester hoeft niet perse een sterke speler te zijn, het is wel mooi
meegenomen.
BELANGRIJK OM OP TE LETTEN
Iedere liefhebber heeft een voorkeur voor een bepaald type duif. Dat zal
bij een snelheidsspeler totaal anders zijn dan bij mannen die de
voorkeur geven aan grote fond of marathon. Verreweg de meeste
liefhebbers hebben geen voorkeur voor kleur, wel voor het formaat. Bij
mij spelen de prestaties van jonge duiven geen doorslaggevende rol.
Degene die opvallend hebben gepresteerd mogen bijna altijd blijven.
Verder hoef ik niet naar de afstamming te kijken omdat ze uit de kwekers
komen dus afstamming is zonder meer goed wat niet betekent dat het
daardoor goede duiven zijn, ze moeten mij als duif wel aanstaan. Of ze
nog een jaartje langer mogen blijven, dat mogen/moeten ze als jaarling
wel bewijzen.
`
WAAR IK OP LET
Zoals eerder geschreven jonge duiven mij als duif aanstaan. Ik houd van
goed gebouwde en liefst mooie duiven. Mijn voorkeur gaat uit naar blauw,
lichtkras of schalie, andere kleuren wil ik niet. Er zijn mensen die mij
voor gek verklaren. Het zal wel, maar kleur is voor mij ook een
onderdeel van mijn hobby. Heel belangrijk vind ik een sterk karkas en
zijdezachte pluimen. Een vleugel die zich makkelijk “geeft”, oftewel als
je de vleugel opent moet dat als het ware vanzelf gaan. Heel belangrijk
voor mij zijn de stuitbeentjes, die moeten stevig en gesloten zijn. Een
keiharde boven stuit, daar waar de staart begint (ook wel de rug genoemd
maar die zit hoger) is minder belangrijk. Vroeger werd gezegd je moet er
een kromme spijker recht op kunnen slaan. Is niet meer van toepassing,
tegenwoordig heeft men het over een soepele rug. Een sterk karkas of
beendergestel is voor mij belangrijk. Heel belangrijk is het oriëntatie
vermogen. Helaas weet ik niet waar ik dat moet zoeken. Om dat vast te
houden zet ik altijd de snelste duiven tegen elkaar. Zij zijn het die in
mij ogen een prima oriëntatie vermogen bezitten. Een duif met een platte
kop houd ik niet van, het wil echter niet zeggen dat deze duif geen
vroege prijs kan winnen en datzelfde geldt voor een duif met een krom
borstbeen. Als ik die niet echt nodig heb gaan zulke weg. Van heel grote
duiven houdt ik niet, wel van flinke kweekduivinnen. In ons gezamenlijke
kweekhok zitten voornamelijk eerste prijswinnaars of kampioensduiven
plus een enkele aangeschafte duif. Zo doe ik dat al jaren en sinds ik
een kweekhok samen met Marco heb zijn we daar nog veel fanatieker op. U
weet de beste komen veelal uit de beste want als er geen kwaliteit in
zit kan dat er ook niet uitkomen. Gelukkig is het ook in de duivensport
zo dat er vele wegen ar Rome leiden. Een boekje waarin staat wat je
precies moet doen om sterspeler te worden en te blijven bestaat nog
steeds niet. Wees goed voor uw duiven, heb er vertrouwen in en eis
prestaties. Zij die daar niet aan voldoen kunnen weg en dat is voor veel
liefhebbers makkelijker gezegd dan gedaan.
VOORSPELLING KWAM UIT
Wijdewormer, 30 september 2021. De laatste vlucht van dit seizoen was
niet best wat ik al had voorspeld. De duiven waren spontaan met de rui
begonnen. De duiven waren een week te vroeg gekoppeld waardoor de jongen
op de laatste vlucht te groot waren en dan is de rui half september niet
tegen te houden. Conclusie aerodynamica weg en het is gedaan met het
winnen van vroege prijzen. Ik kan me de jaren nog herinneren dat er geen
houden aan was, de natour was min of meer mijn specialiteit. Vooral de
duivinnen kwamen als raketten. Nu de jaren echt gaan meetellen word ik
steeds een beetje lakser. Ik denk te veel “zo gaat het ook wel”. Je kunt
in de duivensport niets aan toeval overlaten. Tot aan de laatste snik
moet je gedreven zijn, zo niet dan krijg je klappen wat mij vorige week
is overkomen. Met 19 duiven mee werd het een bedroevend resultaat. Het
kwam mij prachtig uit dat mijn vrouw voorstelde om na de laatste vlucht
er een klein weekje tussenuit te gaan. Super zonnige dagen hebben wij
doorgebracht in het Eiffel gebergte in Duitsland. Iedere dag 24 graden
en volop zon. Nee we zijn niet uitgerust thuis gekomen, het waren drukke
dagen, veel gezien, lekker gegeten zodat de dagen zijn omgevlogen.
Zondagavond waren we weer thuis. Wel heel laat en dat kwam door een
afgesloten autobaan waardoor we kilometers hebben moeten omrijden. De
foto’s zijn herinneringen aan prachtige vakantiedagen aan de rivier de
Moezel en de Rijn. Nu zijn we weer thuis en hebben de draad van het
gewone leven weer opgepakt. Die zondagavond ben ik niet naar de duiven
gegaan. Ik was een beetje verreist en dat geldt zeker voor mijn vrouw
die alle dagen achter het stuur heeft gezeten omdat ik al twee jaar geen
auto meer mag rijden wat je trouwens heel snel ontwent. Ik had steeds
maar het idee dat ze veel te hard reed. Maar nee hoor ze houdt zich veel
beter aan de snelheid dan dat ik dat ooit heb gedaan.
PRIMA SEIZOEN
Ik kijk met veel plezier terug op het voorbije seizoen. Vooral wat de
prestaties betreft het kampioenenklassement was het uitstekend. De
duiven zijn tijdens onze afwezigheid door Marco verzorgd. Een hele klus
als je samen met je broer eigenaar bent van een zeer drukke zaak op het
gebied van totale woninginrichting. Alles zag er netjes uit behalve de
duiven. Ze waren onherkenbaar zo ver zaten ze in de rui. Een dag later
wist ik wat een klus het is om van een 50-tal ruiende duiven de hokken
schoon te houden. Bergen met veren moet ik nu zelf dagelijks bijeen
vegen. Omdat te vergemakkelijken heb ik op diverse plaatsen een plankje
schuin tegen de wand gezet. De veren waaien door het vliegen van de
duiven achter die plankjes en dan kun je ze zo maar wegpakken. Alle
duiven zien er gezond uit, mooie witte neusdoppen, droge ogen en schone
poten. De eetlust is prima en vliegen doen ze momenteel niet. Het weer
is in een klap omgeslagen. Na een aantal dagen van 24 graden halen we nu
amper 14 graden met af en toe fikse regenbuien. Ik durf het niet aan de
duiven in die zware buien buiten te laten terwijl ze oh zo graag in de
regen liggen te baden. Omdat ze veel veren missen kunnen ze door de
regen zo zwaar worden dat ze misschien op de grond terecht komen en niet
meer omhoog kunnen vliegen. Eind deze week begin ik met de 6-daagse
preventieve kuur Baytril wat een prima medicijn is tegen paratyphus. De
duiven ondervinden er geen nadelige problemen mits je volgens de
voorschriften te werk gaat.
DE VERLIEZEN VIELEN REUZE MEE
Zowel bij de oude als jonge duiven ben ik ten opzichte van vele andere
liefhebbers gelukkig maar zeer weinig duiven kwijt geraakt. Dat heeft
meer voordelen dan nadelen. Voordeel is dat je ruime keuze hebt bij de
selectie. Nadeel is dat er toch een flink aantal uitgeselecteerd moeten
worden en hoe ouder je wordt des te moeilijker is het om van bepaalde
duiven afscheid te nemen. Toch moet het gebeuren, sentimenten mogen niet
meespelen. Met een strenge selectie geniet je uiteindelijk veel meer van
je duiven dan dat je om bepaalde redenen mooie, makke, leuke of duiven
met een mooie afstamming die niets gepresteerd hebben aanhoudt. Als je
straks alleen maar duiven in het hok hebt die gepresteerd hebben is het
dubbel genieten. Ze hebben het bewezen, je gelooft er in en leeft vol
goede moed naar het volgende jaar toe. Bij mij zijn de eerste duiven
uitgeselecteerd. Ik hinkel echter nog op twee gedachten. Met een
operatie in het verschiet overweeg ik alle oude en jonge vliegduiven
liefst aan 1 persoon te verkopen. Volgend seizoen ga ik dan alleen met
jonge duiven van onze kwekers meedoen. Ik moet het mij steeds
makkelijker gaan maken. Gelukkig heb ik nog 2 maanden om definitief te
beslissen hoe ik het jaar 2022 in ga. Ik zou willen dat ik nog 40 jaar
jonger was maar helaas
EIGEN SCHULD
Wijdewormer, 16 september 2021. Nog een vlucht te gaan en dat wordt een
probleem. Na een goed seizoen waarbij ik in alle disciplines in de top-5
ben geëindigd moet ik hopen dat dit ook gebeurd op de natour. Zaterdag
wordt daarvan de laatste vlucht gespeeld. Ik mag deze natour heel graag
spelen en vaak met goed gevolg en eerlijk gezegd heb ik daar nu niet
alle vertrouwen in, ik zal uitleggen waarom. Zo aan het einde van een
goed verlopen seizoen wordt je zonder dat je het in de gaten hebt een
beetje makkelijker met de verzorging en de planning. Daarbij spelen de
jaren ook een belangrijke rol. De blunder die ik gemaakt heb is dat ik
mijn oude vliegduiven allemaal tegelijk heb gekoppeld. De laatste vijf
snelheidsvluchten speel ik al vele jaren op nest en doe daarom aan het
eind van het seizoen niet aan bijlichten. Met kleine jongen in de
schotel blijven de duiven prima in de veren. Dat koppelen doe ik altijd
op twee verschillende datums, waarom? Op die manier zorg ik er voor dat
de helft van mijn duiven op de laatste twee vluchten van het seizoen
kleine jongen hebben. Dit jaar dacht ik daar te gemakkelijk over en heb
alles in een keer gekoppeld. Nu heb ik spijt want de meeste duiven zijn
spontaan met de rui begonnen omdat de jongen inmiddels te groot en te
oud zijn. Ik dacht dat in een keer koppelen wel kon maar kan dus niet.
Hierdoor zal het zeker voor de oude duiven een hele toer worden om zich
vroeg te klasseren.. Ik noem dit beginners fouten of misschien moet ik
wel zeggen oude mannetjes fouten. Het is nog wel mogelijk om ook hier
bij de top-5 te eindigen maar zonder hulp van de jonge duiven lijkt me
dat niet te lukken.
JONGE DUIVEN HEBBEN HET NIET CADEAU GEKREGEN.
Nog nooit heb ik een seizoen meegemaakt met zulk slecht weer in de
weekends. Ook de noorden wind zorgde voor zware concoursen. De grote
verliezen hebben volgens mij niet alleen te maken met de zware
omstandigheden. Voorbije zaterdag stond de laatste jonge duivenvlucht op
het programma, een race voor mij van 510 km. Van de 10 die ik er mee had
wisten zich 6 op tijd te klasseren waardoor ik als 3e jonge duiven
kampioen ben geëindigd. De titel met de jonge duiven op de snelheid had
ik al in mijn bezit. In een vorig artikel heb ik het al uitgebreid gehad
over het afschaffen van Derby Orleans (voor mij 550 km) wat te ver zou
zijn. De vlucht van zaterdag was niet in een recordtijd gesloten, over
verliezen heb ik niemand gehoord. Het blijft jammer dat de meest
spectaculaire jonge duiven klassieker uit de vorige eeuw nog steeds niet
in ere hersteld is. De politiek (Partij voor de dieren) speelt daarbij
een belangrijke rol.
SPEL MET DE JONGE DUIVEN
Vroeger kon iedereen daarop meekomen, tegenwoordig moet je van goede
huize komen om je met de besten te kunnen meten althans dat wordt
beweerd. Ik ben het daar maar gedeeltelijk mee eens. Ik wil de
belangrijkste punten nog even op een rijtje zetten. Waar het om gaat is
gezondheid, regelmaat en verduisteren. Belangrijk is om niet uit alles
waar twee vleugels aan zit jongen te kweken. Het is al moeilijk genoeg
om uit bewezen duiven echt goede te kweken. Overbevolking is funest en
zorgt voor een slechte conditie. Kijk maar naar de hele grote
liefhebbers die beginnen pas goed te spelen als ze de helft van hun
jongen kwijt zijn. Verduisteren tot minimaal half juni en minimaal 13
uur per etmaal zorgt voor vertraging van de rui waardoor de duiven
zonder problemen tot half september gespeeld kunnen worden. Zelf begin
ik vier weken voor de eerste vlucht de duiven op te leren. Ik begin bij
10 km, dan 20 en daarna meerdere keren naar dezelfde plaats met een
afstand van 35 km. Ik speel de duiven niet gescheiden, beter bekend als
“op de deur spelen”.
WAT GAAT ER ALLEMAAL WEER GEWIJZIGD WORDEN
Nog even en we gaan weer vergaderen. Er zijn nu alweer diverse
voorstellen om de duivensport nog aantrekkelijker te maken i ik vraag me
alleen af voor wie. Het aantal leden vliegt naar beneden wat vooral door
de vergrijzing komt. Verder is het uitgebreide programma voor velen te
kostbaar. Verliezen van jonge duiven halen het plezier bij de leden weg.
Mijn hele leven heb ik duiven en ik speelde dit jaar voor het 72ste jaar
mee waarvan de eerste 40 jaar praktisch hetzelfde waren. Dat wil zeggen
6 vitesse vluchten, 6 midfond, 5 eendaagse fond, 7 jonge duiven en 5
natour vluchten. Te beginnen in het laatste weekend van maart en
eindigend tweede weekend van april. Een programma waaraan bijna iedereen
meedeed. Ook toen konden we alles organiseren behalve het weer.
Jarenlang hadden we dezelfde lossingplaatsen. Dat moet nu toch ook
kunnen. Zelf maak ik me nimmer druk van welke lossingplaats mijn duiven
thuis komen. Wel ben ik een voorstander van 1 nacht mand, naar mijn
mening gaan we te snel over op twee nachten mand wat prijsverhogend
werkt. Alleen als de aftand niet in een nacht te doen is dan twee
nachten mand en niet om de duiven alvast te laten wennen aan twee
nachten mand. Wie zou tegen iets zijn waar elke liefhebber aan mee kan
doen ook de kleine en daar zijn er nog steeds de meeste van. Er zijn ook
liefhebbers die zich druk maken over de plaats in de auto. De een wil
onderin zitten, de ander achteraan, weer anderen vooraan en zeker niet
bovenaan. Dan wordt er ook druk gepraat of je beter links of rechts kunt
staan. Ik heb er nog nooit naar gekeken en vind het onzin om over dit
soort zeken te discussiëren. Het zou niet goed zijn als we altijd op
dezelfde plaats in de auto zouden staan. Dan zijn er soms problemen in
de club over het inkorven. De een wil niet bij die in de mand en die wel
en niet bij die. Gewoon op volgorde van binnen komst inkorven en de
duiven van 1 liefhebber zeker niet in 1 mand. Verdelen dus, wat moet
daar in hemelsnaam op tegen zijn. Het zijn altijd dezelfde die wat te
zeuren hebben en het zijn altijd dezelfde die ongeacht de plaats in de
auto of de wind of ligging goed spelen. Denk daar maar eens over na en
houdt op met zeuren.
VLUCHT DER VLUCHTEN GAAT WEDEROM NIET DOOR
Wijdewormer, 8 september 2021. Ooit bestond er in Nederland de “Orleanskoorts”.
Dit had te maken met de Jonge duiven vlucht vanuit Orleans (voor mij 550
km) beter bekend als Derby Orleans. Die Derby vlucht groeide uit tot de
bekendste jonge duiven race van de hele wereld. Het was volgens mij eind
jaren ’50 dat een Tilburgse duivenclub dit monsterconcours organiseerde.
Bijna alle deelnemers kochten wel enkele “derby ringen” waarmee men zeer
aantrekkelijke geldbedragen kon winnen. Het was in deze tijd van het
jaar dat die vlucht werd vervlogen waaraan gigantische aantallen duiven
meededen een keer zelfs 150.000! U kunt zich voorstellen dat zo een race
enorm leefde. Jonge duiven zoveel kilometers laten vliegen, kon dat wel,
was dat wel verantwoord? Na een aantal succesvolle jaren gingen een
aantal wijsneuzen zich daarmee bemoeien. Eind van het liedje was; het is
te ver en de vlucht werd verboden. Wat is dat een slechte beslissing
geweest en heeft nu nog steeds een negatieve invloed op onze nationale
duivensport. Het veroorzaakte veel teleurgestelde liefhebbers en vandaag
de dag zijn het vooral de oudere liefhebbers die met verlangen uitkijken
naar weer zo een jonge duiven happening. Dergelijk aantallen als vroeger
zullen we nooit meer meemaken daarvoor zijn er onvoldoende actieve
liefhebbers. Volgens mij blijft het bij mooie herinneringen en meer niet.
ORLEANS OP HET VLIEGPROGRAMMA
Zou dat echt waar zijn? Vanaf het vroege voorjaar staat de vlucht
gepland op 18 september en pas vorige week kwam het bericht binnen dat
Orleans niet doorgaat. Het had het begin kunnen zij van de
wederopstanding maar nee! Het waarom de vlucht niet doorgaat is de
afstand. Die zou voor jonge duiven van nog geen jaar oud te veel
gevraagd zijn. Wat is te ver voor een duif? Als 2-jarige vliegen ze
vanuit Barcelona (voor mij 1200 km). We moeten niet vergeten dat er
verschillen zijn tussen duiven die de snelheidsvluchten doen en duiven
die de fond met het grootste gemak vliegen. Het zijn allen duiven die
heel goed voorbereid zijn voor deze vluchten. Als ik zie hoeveel jonge
duiven er tegenwoordig verspeeld worden, dat is bizar. Dat gebeurde
vroeger sporadisch. Ik heb jaren met 24 jonge duiven gespeeld en meestal
eindigde ik het seizoen met een stuk of 20. We gaan er steeds maar
vanuit dat de duiven steeds sterker en vooral sneller worden maar dat is
gedeeltelijk waar. Vroeger en ook nu worden de meeste jonge duiven
verspeeld op de eerste trainingsvluchten van 10 tot 40 km. Daarna was
het over althans dan werden er geen grote aantallen meer verspeeld.
Volgens mij zijn de duiven beter geworden maar is het nieuwe grote
probleem de luchtvervuiling. Het milieu is enorm aan het veranderen en
gelukkig ziet men wereldwijd nu eindelijk daar de ernst van in. Toch kon
het wel eens zo zijn dat de luchtvervuiling het einde van de duivensport
inluidt. De gemiddelde leeftijd van de duivenhouders ligt erg hoog. Het
zijn vooral de ouderen die de tegenslagen niet meer kunnen verwerken en
de duivensport voor gezien houden. Vandaag nog las ik in een bekende
Nederlandse duivenkrant een artikel over een van hun medewerkers die al
20 jaar schrijft en zijn hele leven met duiven speelt maar dat hij het
voor gezien houd. Hij mist de goede tijden van weleer en kan er niet
meer tegen dat hij zoveel duiven niet terug ziet. Dat zegt wat want hij
was zelf bijna een duif.
ZATERDAG LAATSTE JONGE DUIVNVLUCHT
Fonteney is de laatste krachtmeting (voor mij 513km). Hier zien we de
belachelijke situatie waarmee we te maken hebben. Voor de afdeling
Noord-Holland (mijn spelgebied) telt deze vlucht voor de
kampioenschappen. De meest noordelijk gelegen plaats in onze afdeling is
Den Helder 50 km verder ten opzichte van mij. Die mensen vliegen
zaterdag 560 km terwijl Orleans voor mij 550 km niet op nationaal niveau
gespeeld mag worden. Ik weet nu al dat er slechts een handjevol
deelnemers zijn. Zij zeggen als Orleans te ver is dan doen we op
Fonteney uit protest niet mee en zo hebben we weer een probleem dat
blijkbaar niet op te lossen is. Problemen horen schijnbaar bij de
duivensport. Het is een individuele hobby en iedereen probeert het laken
naar zich toe te trekken. Binnenkort gaan we weer vergaderen. Het eerste
agendapunt is het kiezen van een nieuwe afdelingsvoorzitter. Slechts een
jaar heeft hij deze lang niet gemakkelijke functie bekleed. Ik heb
begrepen dat het probleem in zijn vereniging is ontstaan. De oorzaak ken
ik niet, wel weet ik dat de goede man dit jaar fantastisch heeft
gepresteerd gewoon een voorbeeld voor ons allen. Toch hebben individuen
het voor elkaar gekregen dat de goede man abrupt is gestopt.
HOE GAAT HET MET DE BRASSEN
Marco zijn jonge duiven hebben het voortreffelijk gedaan en ondanks dat
hij vorige week niet heeft meegedaan staat hij nog steeds bij de top-5.
Zelf sta ik met nog een vlucht te gaan op plaats 2. Ik blijf volhouden
en hoop zaterdag een paar vroege duiven op de enige fond vlucht voor
jonge duiven te pakken. Ik heb er 10 uitgezocht waarvan er 6 een jong
van 8 dagen in de schotel hebben wat volgens mij een ideale neststand
is. De titel staat op het spel dus dat wordt zaterdag wel even billen
knijpen.
DE
LAATSTE KRACHTMETINGEN
Wijdewormer, 1 september 2021. Nog een paar vluchtjes en het is herfst.
De duiven kunnen dan aan de grote rui beginnen een heel belangrijke
periode binnen de duivensport. De duiven zijn toe aan hun verdiende rust
wat ze bij veel liefhebbers ook krijgen maar sommige melkers kunnen er
geen genoeg van krijgen. Die gaan meedoen aan de steeds populairder
wordende “taartvluchten”, uitgevonden door een stel melkers van het
voormalige eiland Urk. De bedoeling van die vluchtjes was in eerste
instantie om late jongen op te leren. Al gauw werden alle duiven
toegestaan en werd er niet alleen om het spel maar ook om de knikkers
gestreden. Zelfs ons nationale rekencentrum heeft ruimte gemaakt voor
dit spel waaraan een handjevol liefhebbers meedoen. Ik noem het de
gelukzoekers die op de vluchten van het seizoen amper mee konden komen.
Een mooie uitslag maken op dit soort vluchten maakt misschien wel een
heel seizoen goed. Ik doe er in ieder geval niet aan mee, ik besteed
veel liever extra aandacht aan mijn duiven zodat de rui goed verloopt.
Er wordt niet voor niets gezegd dat in de winter de prijzen voor het
nieuwe seizoen gewonnen worden. Een goede rui, een goede gezondheid met
daarbij een goede verzorging zijn nu de belangrijkste zaken om aandacht
aan te besteden. Daarnaast kunnen er in deze periode veranderingen c.q.
verbeteringen aan het hok gedaan worden. Ook is deze periode geschikt om
het hok weer een lik verf te geven zodat daar met plezier naar gekeken
wordt het oog wil ook wat! Dat geldt ook voor de buren die liever een
verzorgd geheel zien dan een verveloos hok waar het onkruid tot aan de
spoetnik groeit.
GOEDE VERZORGING
Dat ontbreekt er nog wel eens aan als de vluchten voorbij zijn. De
teugels een beetje laten vieren is geen probleem. Indien mogelijk elke
dag de duiven buiten laten is prima, verplicht een uur trainen is nu
niet nodig meer. Alleen de duiven buiten laten als zij dat willen,
degene die liever binnen blijven doen dat omdat ze te zwaar in de rui
zitten en als ze niet willen laat ze lekker binnen zitten. Elke week
minimaal een keer een bad zorgt voor een betere rui. Niet overdadig
voeren, duiven mogen nooit te zwaar zijn zeker niet tijdens de rui te
zware duiven ruien onvoldoende. Je ziet dat wel eens in de wintermaanden
wanneer de jaarlijkse clubshow gehouden wordt. Sommige duiven staan dan
in een kooitje dat vol ligt met kleine veertjes omdat ze uit een te koud
en vochtig komen en dan opeens in een warmere droge ruimte. Dergelijke
duiven verdienen een betere huisvesting en een betere verzorging. Een
ander probleem is de grit bak. Vaak ligt die in de ruiperiode vol met
veren en stof. De duiven pikken daar niet van en dat is te merken aan de
spijsvertering. De duiven hebben onvoldoende grit en roodsteen tot hun
beschikking waardoor ze slechte mest produceren. Een goede
spijsvertering zorgt ook voor een goede rui.
NOG DRIE WEKEN SPORT
Ons officiële vliegprogramma geeft aan dat er nog een vlucht voor de
jonge duiven is en drie voor de natour. Aan het aantal duiven wat
ingezet wordt is te zien dat er helaas weer te veel jongen zijn achter
gebleven en dat een grote groep liefhebbers het al voor gezien houdt
omdat de duiven zijn “kaal” gevallen en dus niet meer met goed fatsoen
aan de vluchten kunnen meedoen. Het zijn alleen de kanshebbers die tot
het bittere einde blijven volhouden. Zelf mag ik graag meedoen aan de
vluchten tot 500 km, dat is mijn spelletje waarop ik al jarenlang goede
resultaten op weet te behalen. Dus ook ik behoor samen met mijn zoon
Marco tot aan de laatste race bij de volhouders. Waarom? Gewoon omdat we
nog steeds tot de kanshebbers behoren in ons samenspel de ZCC. Ik zeg
bewust in ons samenspel omdat daar alle deelnemers het zelfde voor- of
nadeel hebben. Kijken we naar grotere spelverbanden of zelfs nationaal
niveau dan is het aantal duiven, ligging en wind van grote invloed op de
uitslag. De kleine spelverbanden zijn voor mij altijd het belangrijkste
geweest en nog. Aan de hand van die resultaten worden de duiven
geselecteerd. Ik heb in al die jaren heel veel overwinningen behaald ook
in groter spelverband. Ik won in de ZCC maar ook provinciaal. Ook heb ik
voorbeelden dat ik de eerste speelde in de ZCC wat goed was voor een
186ste provinciaal. Ooit heb ik het meegemaakt dat ik op de natoer een
duif ( de Cocotte) had die in de ZCC vier keer vroeg aantikte en ook
tevens de beste was over de hele afdeling tegen 2500 liefhebbers en
kampioensduif werd. Dat was met vier keer noordwesten wind en dat is
voor mij de meest gunstige wind. Zou dat vier keer met wind uit
oostelijke richting zijn geweest dan had ze zeker geen kampioensduif
geworden. Ik wil hier mee zeggen dat de duivensport nooit een eerlijke
krachtmeting is. Het is wel een mooi spelletje en daar moeten we het
gewoon op houden. Straks als het seizoen voorbij is begint het gezeur
weer op allerlei vergaderingen. Vliegprogramma en kampioenschappen zijn
dan weer een heet hangijzer eerlijks spel zal het nooit worden. Wat mij
betreft mag er wel iets gedaan worden aan het aantal duiven dat meetelt
voor de diverse titels die er volgend seizoen te winnen zijn. Ik zie
regelmatig uitslagen van verenigingen waar nog geen tien liefhebbers
meedoen en waar door drie leden enkele honderden duiven ingezet worden.
Ik zou voor geen prijs lid willen zijn van zo een club. Het wil niet
zeggen dat de mega inkorvers altijd winnen maar ze ontmoedigen met hun
gigantische aantallen wel de overige deelnemers. Ik weet niet hoe u er
over denkt maar het lijkt mij niet leuk dat je er elke week een stuk of
vijftig voor je neus gedraaid krijgt. Leve een zo eerlijk mogelijk spel
en leve de duivensport
MEEST INTERESSANT ZIJN DE TWEEJARIGEN
Wijdewormer 25 augustus2021. Van de disciplines vitesse, midfond,
eendaagse fond, marathon voor oude duiven zijn de eindstanden bekend.
Voor velen is dit waar het allemaal om gaat. Een heel seizoen zijn we
allemaal bezig om een plaats te bemachtigen in het rijtje van de
kampioenen. Daarvoor is 100% inzet nodig niet alleen in het seizoen maar
een heel kalenderjaar. Iedereen is daar op zijn eigen manier mee bezig.
Sommigen zijn al tevreden met een enkele mooie uitslag. Anderen willen
koste wat kost winnen. Toen ik in de duivensport kwam ging ik als jong
jochie bij veel plaatselijke liefhebbers kijken op welke manier ze
duiven hielden. Ik was al heel snel bezeten van duiven. In die jaren was
het een rijk bezit want heel veel duiven moesten in de vreselijke
veertigerjaren dood gemaakt worden. Begin vijftigerjaren begonnen de
gouden jaren voor de duivensport. Vooral de werkende man was duiven
houden tijdverdrijf en ontspanning. Veel liefhebbers hadden een
handjevol duiven en alles zat bij elkaar. Jong en oud en van hokken voor
kweekduiven had in die tijd nog bijna niemand gehoord. Er werd om geld
gespeeld geen grote bedragen maar af en toe won een liefhebber een
bedrag waar hij twee zakken voer voor kon kopen. Het was echt hobby en
meer niet. De sport stond niet stil en is met zijn tijd meegegaan al zou
je dat niet zeggen. Helaas heeft onze sport een image opgebouwd van een
oude man in een stofjas met een pet op en zo zie ik er bij huis ook echt
uit. Ik ga altijd hetzelfde gekleed als ik twee keer per dag naar mij
duiven ga wat positief werkt in de omgang met de duiven. Nog regelmatig
vraag ik mij af waarom de NPO niet meer werk heeft gemaakt van
publiciteit over onze hobby. Er zijn enthousiastelingen geweest die
green film over duivensport hebben gemaakt. De jeugd kon in aanmerking
komen voor een gratis duivenhokje waarop gespeeld kon worden. Het is
allemaal weer in de doofpot gegaan en zo gaat onze sport stapje voor
stapje naar een heel diep dal. Het is wachten op deskundigen die ons
daar weten uit te halen, zo niet dan zie ik het somber in. Gelukkig heb
ik de gouden tijden meegemaakt, tijden om nooit te vergeten. Tijden dat
de sport hoog in het vaandel stond. De commercie heeft de eens zo
simpele duivenhobby totaal veranderd. Het is harder geworden,
collegialiteit is ver te zoeken. De tijd van duiven of eitjes ruilen is
voorbij. Het gaat nu om hele dure stamkaarten waarbij je een duif cadeau
krijgt. Maar hoe we het ook wenden of keren het blijft voor mij een
geweldige hobby die ik voor geen geld wil missen. Ik ben er zeker niet
slechter van geworden en nu op mijn oude dag geniet er nog steeds enorm
van.
TELEURSTELLING
Het voorbije weekend lieten mijn jonge duiven mij enorm in de steek. De
voorgaande wedstrijden deden ze het meer dan voortreffelijk. Alle weken
een zeer hoog prijspercentage zodat ik na 5 vluchten aan de leiding ga.
De laatste vlucht ging het finaal mis, 30 duiven mee en slechts 4 in de
uitslag. Hoe kan dat? Kan niet alleen door de zuidoosten wind zijn. Wel
is het zo dat in onze omgeving de wedstrijden met zuidoosten wind altijd
zeer slecht verlopen. Dat wil echter niet zeggen dat er daardoor zoveel
duiven niet terug komen. Ik mis er nog 6 waarvan er eentje op het eiland
Ameland is terecht gekomen. Andere liefhebbers zijn ook duiven kwijt mar
niet zo veel als ik. Op maandag meteen naar Hans van der Sluis voor een
algehele controle. Eigenlijk niets bijzonders, alleen een beetje slijm
in de keel. Het was het geval dat ze op de dag na thuiskomst er als
ballen gehakt bij zaten. In elkaar gedoken, veren overeind, dan is er
iets niet goed. De dokter heeft oogdruppels voorgeschreven en capsules
tegen ornithose en slijm die in het drinkwater opgelost moeten worden.
Vanmorgen had ik ze los om een uurtje te trainen en dat ging niet zo
spontaan als anders. Komt ook doordat er een aantal een nestje met
eitjes hebben dus die hebben meer interesse in hun nest dan in een uur
trainen. Afwachten wat het zaterdag wordt. Ik hoop en denk dat het wel
mee zal vallen. De oude duiven gaan beginnen aan hun tweede natour race.
Die kwamen zaterdag wel goed en mogen aanstaande zaterdag opnieuw hun
kunsten vertonen.
JONGE DUIVEN WEGBRENGEN VOOR TRAINING
Ik begin daarmee zodra ze een maand of drie zijn. Vroeger deed ik dat
vanaf verschillende richtingen maar daar ben ik al lang mee gestopt. Ook
het een voor een loslaten doe ik niet meer. Op de lossingsplaats
aangekomen worden de manden uit geladen en gaat de hele groep in een
keer los. Dit wordt voor mij gedaan door mijn vrouw en nu soms ook door
mijn nieuwe buurman omdat ik zelf helaas geen auto meer rijd omdat mijn
ogen mij in de steek laten. Nu we met de natour zijn begonnen gaan de
duiven op woensdag weg voor een kort trainingsvluchtje. Ik hoop door ze
zo bezig te houden ze niet verder gaan ruien. Ze zitten niet meer 100%
in de veren maar hopelijk kunnen ze toch mee blijven doen voor de
kopprijzen vooral als deze week de eerste eitjes uitkomen. Dan stopt de
ergste rui maar zodra de jongen tussen de twee en drie weken oud zijn
begint het weer in alle hevigheid. Gelukkig is dan het seizoen voorbij.
DE KAMPIOENSSTANDEN
Vooral de eindstanden van de individuele duiven ben ik het meest in
geïnteresseerd, vooral als er een of misschien meerdere van mijn duiven
bij staan. Het is interessant om te lezen welke liefhebbers er ook bij
staan en dan let ik vooral op de leeftijden van de duiven. Elke keer
blijkt dat het vooral de 2-jarige zijn die de boventoon voeren. Op de
vluchten tot 600 km zijn het de jaarlingen en de 2-jarigen die het meest
vertegenwoordigd zijn. Dan volgen de drie jarigen en sporadisch staat er
nog een oudere duif tussen. Hert blijkt dus dat we het vooral van de
jongere duiven moeten hebben. Zelf houd ik in een enkel geval wel eens
een drie of vier jaar oude duif op het vlieghok. Meestal doe ik dat met
een duivin waarvan de doffer goed presteert. Ik heb het al diverse keren
meegemaakt dat ik een goed presterende weduwnaar een andere duivin gaf
omdat ik van die twee graag een paar jongen wilde hebben. Dan is het
opvallend dat de prestaties minder worden. Dus nu doe ik al een aantal
jaren een hele goede jaarling naar het kweekhok omdat ik er meerdere
jongen van wil hebben. Eigenlijk jammer dat een goed presterende duif al
op zo’n jonge leeftijd op de kweek gaat. Het is kiezen of delen want de
grote vraag is presteert hij als 2-jarige weer top? Die zekerheid heb je
nooit. Vroeg kweken van een top duivin wil ook niet zeggen dat je er
toppers uit kweekt. Vaak is het tegenovergestelde waar. Heeft iemand er
wel eens over nagedacht hoeveel goede duiven er in het najaar worden
uitgeselecteerd? Als ze eenmaal weg zijn weet je niet of je het wel of
niet goed hebt gedaan. Soms wordt er wel eens een duif aangehouden die
eigenlijk weg zou moeten. Opeens blijkt het een hele goede te zijn. Wie
zei ook weer dat hij verstand van duiven heeft. Ik dacht dat ik er wel
het een en ander van wist. Niet dus! Anders had ik vorige week niet zo
en draai om mijn oren gehad.
DER BOMBER
Wijdewormer, 18 augustus 2021. In de sportkrant van voorbije maandag las
ik dat “Der Bomber”, zijn werkelijke naam is Gerd Muller, een dag eerder
op 76 jarige leeftijd is overleden. Waarom deze extra aandacht? In de
eerste plaats omdat hij als levensgevaarlijke spits van het nationale
Duitse voetbalteam in 1974 tijdens de onvergetelijke finale van het
wereldkampioenschap voetbal tegen Nederland het winnende doelpunt
maakte. Hij was een weergaloze speler, een echte topscorer met zelfs een
hoger moyenne dan de nu al legendarische Messi. Duitsland rouwt om het
verlies van een van hun paradepaardjes op voetbalgebied. De naam Der
Bomber kreeg voor mij een nog veel grotere waarde. Veel
duivenliefhebbers geven aan hun betere duiven vaak de naam van een
uitblinkende sporter, ik doe dat ook. Ik gaf eind 1974 mijn beste doffer
NL73-587568 de naam De Bomber. Hij was als jong al een uitblinker en
werd in de volgende jaren steeds beter met opvallende prestaties kortom
een echte topper! Als jong won hij 5x prijs waaronder de 1e van 4572
duiven. Ik speelde toen samen met mijn vader omdat ik op een flat woonde
waar duiven houden onmogelijk was. Begin 1974 gingen mijn ouders
verhuizen naar een bejaardenwoning dus de duiven moesten verkocht
worden. Gelukkig was er een sportvriend in de buurt die een klein
duivenhokje had staan dat hij niet gebruikte wat ik mocht gebruiken en
zette daar 6 duiven op waaronder “de 568” die toen nog geen naam had. De
duiven werden over gewend en ik kon er in 1974 gewoon mee spelen. Vijf
van die zes duiven deden het wonderbaarlijk goed op hun nieuwe adres.
Aan het eind van het jaar kon ik alle 5 opgeven voor de nationale
competitie WHzB. Het gebeurde diverse keren dat ik ze alle 5 thuis had,
1 speelde ik niet, terwijl de man op wiens erf ik speelde nog geen duif
thuis had. Ook op dat hok won “de 568” de 1e van 4.439 duiven. Hij kreeg
na dat seizoen de naam De Bomber. Datzelfde najaar kreeg ik een woning
in een totaal nieuwe woonwijk en daar mochten geen duiven gehouden
worden. Weer kreeg ik hulp van een goede bekende van me. Hij was
eigenaar van een café en naast de parkeerruimte mocht ik een duivenhok
plaatsen. Weer werden de duiven en hun jongen over gewend en gelukkig
kon ik er in 1975 weer mee spelen. Wel raakte ik in die periode de
duivin waar ik niet mee speelde kwijt. Het was mijn allerbeste duivin
ooit haar naam was “de drie nullen” 182000 met 12 eerste prijzen. Ook
dat jaar won De Bomber op alweer een ander hok 2x de eerste tegen 3486
en 4032 duiven. In die drie jaar was hij vier keer de snelste en op zijn
erelijst stonden totaal 37 prijzen waarvan 29 keer 1:10. Een duif die op
drie verschillende hokken een eerste prijs wint wordt over gesproken.
Van verschillende kanten werd ik benaderd voor jonge duiven. Die deed ik
onder geen enkele voorwaarde weg omdat ik mijn kolonie opnieuw aan het
opbouwen was. Een groot kampioen benaderde mij voor een hokbezoek hij
wilde heel graag De Bomber en zijn jongen zien wat geen enkel probleem
was. De man lag bij wijze van spreken op zijn knieën om de duif te
kopen. Ik had 5 kleine kinderen en kon het geld best gebruiken toch heb
ik hem niet verkocht ondanks dat hij er zelfs een bontjas voor mijn
vrouw bij geven waar zij gelukkig een enorme hekel aan heeft. Ik
vertelde hem met een glimlach dat hij nog maar even moest doorsparen.
Voor het volgende jaar bestelde hij alvast 4 zomerjongen. In 1976 had ik
De Bomber een andere duivin gegeven en mogelijk daardoor waren de
prestaties op de eerste vluchten minder. Toch bleef ik hem spelen wat
achteraf een grove fout was. Met duiven die diverse seizoenen goed
presteren en dan opeens minder moet je voorzichtig zijn. Ze mankeren
iets en dat hoeft zeker geen ernstige ziekte te zijn. Hij ging eind mei
1976 mee op Tergnier (326 km) en ik heb hem nooit meer terug gezien. Als
ik ergens spijt van heb dan is het wel van het super bod op De Bomber
dat ik heb afgeslagen en uiteindelijk ook de 4 bestelde jongen niet kon
leveren. Op zo een jonge leeftijd, ik was toen 38, ben je erg gedreven.
Je wilt winnen en je wilt geen duif kwijt zeker geen topper. Toen ik ben
ik toch anders gaan denken. De gedrevenheid bleef en met geld kun je
hele leuke dingen doen zeker als je vader bent van 5 jonge kinderen.
Goede duiven wil ik nog wel eens direct verkopen maar echte toppers
blijven na drie jaar in het vlieghok zeker 3 jaar in het kweekhok. Als 6
jarige gaan ze weg omdat ze op die leeftijd nog interessant zijn voor
andere liefhebbers die er zeker nog 4 jaar plezier aan kunnen beleven.
Omdat ik nooit veel duiven heb gehad (wel veel goede gelukkig 😉) kon ik
ook niet te veel uit dezelfde koppels kweken. Daardoor veranderde ik elk
jaar mijn 12 kweekkoppels en verdwenen er ieder jaar minstens twee. Nu
zitten er bij mij 20 kweekkoppels die van mij en mijn zoon Marco zijn.
We delen elk jaar de jongen, hij de eerste en ik de tweede ronde plus
nog een enkeling van de derde ronde. Op dit moment ga ik aan de leiding
voor het kampioenschap jonge duiven. Vorig jaar werd Marco kampioen en
nu staat hij vierde. Er volgen nog 4 vluchten voor het kampioenschap dus
er is nog veel zo niet van alles mogelijk, in ieder geval heel spannend.
De komende zes weken hebben we elke zaterdag 2 vluchten. 1 voor de jonge
duiven en 1 voor de natour waaraan oude en jonge duiven meedoen. Voor
ons snelheidsspelers een mooi vooruitzicht met wekelijks 2 spannende
sprint wedstrijden. Nadeel is dat de oude duiven flink beginnen te
ruien. Ze zitten inmiddels enkele dagen te broeden en zodra er kleine
jongen in de nesten liggen stopt de rui zodat we hopelijk het hele
seizoen uitspelen met duiven die nog goed in de veren zitten. Want als
er te veel kleine veertjes geruid worden is de aerodynamica weg en is
het ook gedaan met het winnen van kopprijzen. De jonge duiven ruien op
dit moment alleen de slagpennen, die van mij hebben er pas twee of drie
gegooid. In het verleden heb ik meerdere malen e eerste prijs gewonnen
met duiven die nog drie oude slagpennen hadden staan. Dus niemand hoeft
de moed op te geven als dat wel het geval is.
JONGE DUIVEN MOETEN VAAK IN DE WARMSTE PERIODE VAN HET JAAR PRESTEREN
Wijdewormer, 12 augustus 2021. Dit jaar hebben we te maken met zeer
wisselvallig weer. Ook het voorbije weekend moest er tot ’s middags 1
uur gewacht worden voordat er gelost kon worden. Door de overwegend
zuidelijke wind liepen de snelheden op tot ruim boven de 100 km per uur.
Op de vluchten met korte afstanden maakt de wind voor een groot deel uit
waar de snelste duiven arriveren. Dit keer was dat duidelijk aan de
westkant oftewel aan de Noordzee kant. Binnen 13 minuten waren de 300
prijsduiven thuis en ondanks de makkelijke vlucht waren er toch weer een
aantal verliezen. Dit probleem begint de ellende van de coli bacterie te
benaderen. Zodra de duiven van de coli besmetting zijn hersteld kunnen
ze weer vrij snel op de vluchten worden ingezet. Het is vreselijk als je
tijdens het seizoen last krijgt van deze jonge duivenziekte want dan ben
je uitgeschakeld voor de kampioenschappen. Het voordeel is dat je er dan
nog wel over hebt om te selecteren. Als ze zijn achtergebleven op de
vluchten ben je ze kwijt zelfs zoveel dat er weinig overblijft om te
selecteren. Toch moet er geselecteerd worden. Het is namelijk geen kunst
duiven aan te houden zodat de broedhokken volgend jaar weer allemaal
gevuld zijn. Nee, het moeten wel duiven zijn die hun plek in de ogen van
de baas verdiend hebben en als jaarling voor het nodige spelplezier
kunnen zorgen. Zelf probeer ik ieder jaar 50% jonge duiven aan te
vullen. Daarbij spelen de gewonnen prijzen natuurlijk een rol maar zijn
niet het belangrijkste. In de eerste plaats moet de duif in zijn
totaliteit mij aanstaan. Ik houd van goed gebouwde duiven. Een doffer
moet een echte kerel zijn. Geen te kleine duivinnen en ik let ook op de
kleur. Ik wil absoluut geen zwarte, witte, grijze of rode duiven. Mijn
voorkeur gaat uit naar licht blauw, lichte krassen en een enkele witte
pen mag ook. Anderen maken daar totaal geen probleem van, ik ook niet
maar ik heb mijn voorkeur en dat is ook een onderdeel van mijn hobby.
Vroeger zei ik altijd; een lelijke duif die goed presteert wordt elke
week een beetje mooier. Daar ben ik vanaf gestapt. De prestaties als
jong zijn niet doorslaggevend maar als jaarling moeten ze minimaal 50%
prijs spelen, zo niet dan verdwijnen ze. In het kweekhok zitten veelal
prestatie duiven vooral die een of meerdere eerste prijzen gewonnen
hebben of duiven met 70% prijs in een seizoen. Dit seizoen en dan met
name het seizen voor de jonge duiven verloopt erg stroef. Met hoge
temperaturen hebben we dit seizoen nog niet te maken gehad, wel met veel
regen en uitgestelde lossingen. Heel jammer is het dat veel liefhebbers
te maken hebben met grote verliezen en vooral de kleine liefhebbers die
jaarlijks met maximaal 35 jonge duiven starten. De meeste van hen hebben
door de verliezen niet de mogelijkheid zeer streng te selecteren en als
je mee wilt blijven doen met de allerbeste is dat een eerste vereiste.
Voor de komende periode zien de weersberichten er voor de jonge duiven
goed uit, mooi helder weer en niet te warm. Laten we hopen dat de tweede
fase van 2021 tot het eind van het seizoen met mooi duivenweer verloopt.
MARATHON VLUCHTEN VERANDEREN STEEDS MEER IN NACHTVLUCHTEN
Zo hadden wij voorbije zaterdag in ons spelgebied nog een marathon
vlucht van om en nabij 1100 km. De duiven waren vrijdag 6 augustus om
7.30 uur gelost in Perpignan aan de Frans/Spaanse grens. Nog die zelfde
dag arriveerde de eerste duif om 21.39 uur op een afstand van 1088 km.
Op dit soort vluchten is er een neutralisatie tijd oftewel in de
nachtelijke uren staat het concours stil. Men gaat er vanuit dat de
duiven dan niet vliegen maar ergens op een dak overnachten en als het in
de vroege ochtend weer licht wordt ze dan weer op weg naar huis gaan.
Die maatregel is indertijd genomen en ook al diverse keren gewijzigd om
er voor te zorgen dat zo een zwaar concours eerlijk verloopt. Maar wat
is eerlijk in de duivensport? Niets! Niet allemaal vliegen we met het
zelfde aantal duiven, niet allemaal wonen we op dezelfde plek dus de
eindstreep ligt op verschillende plaatsen soms wel met 80 km verschil.
Ook hier heeft de wind invloed maar gelukkig veel minder dan op de
snelheidsvluchten. De neutralisatietijd was dus een goede oplossing
totdat er steeds meer duiven ’s nacht door vlogen en in de nachtelijke
uren arriveerden. Zo kende de vlucht waar ik het over heb ook weer zijn
eigen bijzonderheden. De eerste duif die op de lossing dag om 21.39 uur
werd geklokt op een afstand van 1088 km werd in de uitslag 6e, 2e, die
zelfde dag kwamen er 5 duiven thuis. Winnaar werd echter de duif die om
1.10 uur arriveerde op een afstand van 1134 km. Nummer 2 was om 22.08
uur thuis, afstand 1125 km en nummer 3 op 1120 km was er om 00.15 uur.
Zo zijn de reglementen, het blijft in mijn ogen een onbevredigende zaak
dat iemand die op 1088 km een duif klokt om 21.39 uur geklopt wordt door
iemand die 2,5 uur later klokt en maar 44 km verder woont. Wat te denken
van de man die op 1125 km om 22.08 uur klokt en geklopt wordt door een
sportgenoot die een afstand heeft die 9 km verder is en pas om 1.10 uur
klokte. Ik zou daar, ondanks dat ik goed tegen mijn verlies kan, niet
tegen kunnen. Nu het steeds meer voorkomt dat concoursen in de
nachtelijke uren sluiten wordt het hoogste tijd dat bij die vluchten de
neutralisatietijd vervalt. De vlucht uit Perpignan waar dit relaas over
gaat sluit ’s morgens om 9.30 uur. Het kwam ooit wel eens voor dat er
een duif midden in de nacht op het hok viel, een duif ziet immers niets
in het donker. Die gedachte is al lang achterhaald. Hhet komt steeds
vaker voor en dat heeft zeker te maken met de tijd van het jaar waarin
deze vluchten gehouden worden. Het is dan nooit helemaal donker en de
hele vlieglijn is verlicht door kunstlicht. In elke stad en dorp branden
ik weet niet hoeveel lampen en dan vliegen duiven gewoon door, zeker als
ze niet moe zijn doordat ze een stevige wind op de staart hebben.
HET WEER EN DE VERLIEZEN
Wijdewormer, 5 augustus 2021. Na een seizoenstart met bijna wekelijks
wisselvallig weer voelt het alsof we pas zijn begonnen maar de eerste
helft van het seizoen zit er al op. Het spel met de oude duiven is
voorbij en het eind van het seizoen komt al een in zicht. Ondanks het
abnormaal slechte weer, voornamelijk in de weekenden, zijn de vluchten
niet heel slecht verlopen. Tussen de buien door kon er toch iedere week
gelost worden. Twee keer speelden we op vrijdag en een flink aantal keer
op zondag terwijl bijna alle vluchten gepland zijn op zaterdag. Er moest
nogal wat creativiteit bij komen om verantwoord te kunnen lossen.
Sommige vluchten kenden zeer hoge snelheden anderen verliepen trager
echter zonder noemenswaardige verliezen. Jammere genoeg lukte dat een
enkele keer niet waardoor de vluchten extra lang duurden met daarbij de
nodige achterblijvers. Verloopt een vlucht op de dag van lossing zeer
slecht dan wordt er meestal snel gesproken van een rampvlucht. Een
rampvlucht gaat gepaard met grote verliezen en dat is eigenlijk pas te
bepalen op de woensdag na de race. De eerste dagen na zo een zware race
komen er veelal nog heel wat duiven door en dat is bij een echte
rampvlucht niet het geval. Nu we nog maar pas met de jonge duiven zijn
begonnen klagen de liefhebbers steen en been over het grote aantal
achterblijvers en zoiets moet een oorzaak hebben. Dat kan niet alleen
aan de klimaatverandering liggen.
OORZAAK VAN DE VERLIEZEN MET JONGE DUIVEN
Dat kan te maken hebben met de kwaliteit maar het zijn meestal dezelfde
liefhebbers die met dit probleem te maken hebben. Het zijn altijd
dezelfde liefhebbers die goed spelen en altijd dezelfde die de deur plat
lopen bij de veearts. De oorzaak kan zijn door overbevolking.
Tegenwoordig wordt er uit alles waar twee vleugels aan zit gekweekt wat
zeker te maken heeft met de grote verliezen. Iedereen wil met een flink
aantal jonge duiven aan de start komen om tegenslagen te kunnen opvangen
wat echter niet de juiste methode is. Alleen kweken uit de allerbeste
duiven geeft ook geen garantie ze niet kwijt te raken. Gezondheid is bij
jonge duiven het aller belangrijkste. Zijn ze super gezond dan mag de
kwaliteit gerust wat minder zijn om goed te kunnen presteren. Het
klimaat in het hok moet goed zijn. Geen tocht, geen al te grote ramen en
zeker niet te vochtig. In Nederland hebben wij behoefte aan zon omdat
die hier niet zo vaak schijnt als in de zuidelijke landen, toch moeten
we oppassen met zon. Grote ramen zijn perfect vooral bij kil voor- en
najaarsweer. Pas op bij hoge temperaturen want dan brand dat heerlijke
zonnetje te veel zuurstof uit het hok waardoor de duiven verkouden
worden, last krijgen van natte ogen en opgezette oortjes. Veel duiven
worden er verspeeld door zelf opleren vooral vanaf de eerste korte
afstanden. Mijn ervaring is dat het totaal geen zin heeft om de duiven
op afstanden van minder dan 10 km los te laten. Jonge duiven die gezond
zijn trekken op een gegeven moment wel een half uur weg. Dan heeft u ze
zoals ze moeten zijn om de wedvluchten mee te doen en is ook de tijd
rijp om er mee te gaan rijden. Na twee drie keer kunt u er niet meer
tegen rijden. Bij thuiskomst vliegen ze al rondom het hok of zitten
allemaal al binnen. Wat ik zelf zeer belangrijk vind is observeren. Daar
bereik je meer mee dan met stront krabben. Wanneer er enkele individuele
duiven in uw hok zitten die duidelijk aantonen dat ze niet lekker in hun
vel zitten doe ze weg of plaats ze enkele dagen in een open ren. Zo een
zuurstofkuurtje in de open ren doet soms wonderen meestal zie je ze al
na drie dagen opknappen. Is dat niet het geval neem er afscheid van en
laat ze zeker niet tussen uw andere duiven zitten. Duiven die met
opgestoken neusveertjes, niet strak zitten of slechte mest produceren
verpesten uw humeur. Elke dag als u in uw hok komt is het eerste wat u
doet kijken naar de duiven die iets mankeren. Doe ze weg, verspil daar
geen tijd en geld aan. Geniet van uw gezonde duiven en geef ze pas een
medicijn als de hele familie dat nodig heeft. De duiven die u zelf weg
doet kunt u niet van de vluchten kwijt raken en dat voorkomt de nodige
teleurstellingen. Veel liefhebbers kweken te veel duiven voor de ruimte
die ze beschikbaar hebben en vergeet niet dat de selectie al in het nest
begint. Zorg dat het uw kweekduiven aan niets ontbreekt geef goed
veelzijdig voer plus de nodige oliehoudende zaden. Minstens eenmaal per
week verse groenten en mineralen en elke dag verse grit plus roodsteen
want daar ontbreekt het nog wel eens aan. Kwekers drie keer per dag
voeren wil zeggen dat hun jongen ook drie keer per dag voer krijgen en
dat bevordert de groei omdat ze altijd met een gevulde krop liggen.
Jongen die veelvuldig piepen of ten opzichte van hun nestmaat in de
groei achterblijven neem er afscheid van. Je moet heel goed voor je
duiven zorgen dan mag je ook hoge eisen tellen aan hun prestaties.
IN DE POLDER OP DE BOERDERIJ
Daar is het voor mens en dier heerlijk toeven. Ik heb het over de plek
waar mijn vrouw Cora en ik inmiddels alweer 28 jaar wonen. Vanuit de
stad naar het platte land wat een eldorado. Jammer dat de tijd zo vlug
gaat. Toen ik in de polder kwam wonen was ik 56 jaar en werd er een hok
gebouwd zoals ik het graag wilde hebben. Grote plannen werden er gesmeed
om daar te genieten van het spel met de duiven en dat lukte vanaf het
eerste jaar er stond werkelijk geen maat op. Ik hoor mijn vader, die ook
een fanatiek duivenmelker was, nog zeggen “jongen geniet hier zoveel
mogelijk want het leven gaat hier nog sneller dan in de stad”. Je bent
op deze aardbol maar even te gast en voordat je het in de gaten hebt is
alles voorbij. Nu ben ik 84 en plannen maken doe ik nog wel maar geen
grote meer. Toch heb ik voor 2022 weer 40 ringen besteld dus er zijn
plannen om nog een jaar bij te tekenen. Ook dit jaar presteren ze tot
volle tevredenheid. Met mijn 12 koppels ben ik in het samenspel ZCC als
5e geëindigd op de snelheidsvluchten, 4e op de midfond en met de jonge
duiven neem ik momenteel de koppositie in. Dat ze super gezond zijn
blijkt want ik ben er pas twee kwijt. Laat ik niet te vroeg juichen want
half september zijn alle vluchten pas voorbij. Een hele mooie
bijkomstigheid is dat mijn zoon Marco de allerbeste was op de snelheid
en met de jonge duiven de 2e plaats achter pa inneemt. Allemaal met
duiven die gekweekt zijn op ons gezamenlijke kweekhok met de zuivere
schone lucht uit de polder.
NOG NOOIT EERDER MEEGEMAAKT
Wijdewormer, 21 juli 2021. Dit weekend helemaal geen duivensport althans
niet voor de programma spelers. Voor de marathon spelers staat Marseille
op het programma. Het wil dit jaar met de weersomstandigheden niet
lukken. Elk weekend is er wel iets aan de hand wat onze sport bijna
onmogelijk maakt. Het jonge duiven seizoen is tot op heden totaal
verregend en daardoor zijn er veel te veel duiven achter gebleven en dat
heeft absoluut niets met kwaliteit te maken. Dus een rustdag voor duif
en liefhebber, iets waar de meesten van ons niet blij van worden. Of de
beslissing de vluchten te annuleren een goede beslissing is zal zaterdag
blijken. De verwachting zijn hoge temperaturen en kans op onweer en dat
laatste is funest voor de jonge garde. We moeten ook oppassen dat we
niet te voorzichtig zijn. Ik heb al menig keer mijn duiven thuis
gehouden omdat de weersverwachting abominabel slecht was. Tot mijn grote
schrik zag ik dan op de vroege zaterdagmorgen dat de zon hoog aan de
hemel stond en het prima weer was om over de hele vlieglijn duiven te
lossen. Nu hebben we de modernste apparatuur en kunnen nog niet
voorspellen welk weertype we over 5 uur hebben. Ik ga er van uit dat het
een goede weloverwogen beslissing is want we moeten vertrouwen hebben in
onze lossingverantwoordelijken. Het vliegprogramma voor de jonge duiven
is inmiddels aangepast. Volgende week gaan we min of meer opnieuw
beginnen en laten we hopen dat we tot half september nog een heel stel
mooie vluchten krijgen.
DE E-COLI BACTERIE BESMETTING SLAAT TOE
Het is duivenziekte nummer 1 en menigeen krijgt er jaarlijks mee te
maken. Meestal komt een uitbraak een dag of veertien nadat gestopt is
met verduisteren. Sommigen zeggen dat het komt nadat de duiven zijn
gevaccineerd tegen paramixo. Weer anderen beweren dat jonge duiven
gestrest raken als ze de eerste keer een tijd in de mand moeten
verblijven of omdat er een vreemde duif na een paar dagen zwerven je hok
binnen gaat en de hele ploeg besmet. Je kunt vrij snel zien dat de
duiven last gaan krijgen van coli. De eetlust wordt minder, veel
drinken, overgeven, groene ollie-achtige mest en na de training buiten
blijven. Het is zeer besmettelijk maar de besmetting is ook vrij snel
onder controle. Zorg ten alle tijden dat je een coli kuur in huis hebt
zodat direct actie ondernomen kan worden. Laatst maakte ik er melding
van dat mijn jonge duiven coli hadden. Ik was diep teleur gesteld maar
na 3 dagen kuren zag ik ze gelukkig alweer opknappen. Ze werden
beweeglijker, begonnen weer van zich af te slaan en de eetlust kwam
terug. De dagen daarvoor hebben ik ze minder dan een derde van de
normale hoeveelheid voer gegeven. Ze hadden wel iets gewichtsverlies
maar het belangrijkste is dat hun ingewanden rust hadden en einde deze
week zal het gewicht wel weer normaal zijn. Voor mij een geluk dat de
vluchten van dit weekend zijn afgelast waardoor mijn duiven nog een week
kunnen aansterken. Omdat ik vanmorgen nog niet wist dat de vlucht van
aankomend weekend niet doorgaat heeft mijn vrouw de jongen nog een keer
weggebracht naar 35 km. Van de 30 kwamen er 3 een paar minuten voor de
groep uit de anderen volgden zeer snel zodat ik weer vol goede moed ben
voor de komende wedstrijden. Mijn ervaring is dat de duiven nadat ze
drie dagen een kuur hebben gehad snel herstellen en dat het geen
nadelige gevolgen heeft op de prestaties van de komende vluchten.
INTERNATIONAAL BARCELONA EN NATIONAAL CHATEAUROUX
De start van de klassieker onder de klassiekers gaf internationaal de
nodige problemen. Nadat de duiven een week in de mand zaten werd op
zondagmorgen om 6.45 uur gelost en daar was niet iedereen akkoord mee.
Het zou veel te vroeg zijn en daardoor werd Barcelona eigenlijk in
tweeën gedeeld. Door de vroege lossingtijd zouden de Franse duiven (die
hebben de kortste afstand) in het voordeel zijn en dat bleek. Op de dag
van lossing bereikte 36 Franse duiven hun thuishaven en slechts 1
Belgische duif presteerde dat. De rest van totaal 16.595 deelnemende
duiven kwam op maandag en het moet gezegd worden dat er die dag overal
met de regelmaat van klok duiven arriveerden. Dit jaar dus geen
loodzware vlucht maar wel een vlucht met een smetje. In Noord-Holland
waren op Chateauroux 3005 duiven mee. Ook hier werd de lossing een dag
uitgesteld. Voor mijn oude duiven is het seizoen voorbij en ik focus me
alleen op de jonge duivenvluchten want ze doen het zowel bij mij als bij
Marco heel goed. De snelste Chateauroux duif arriveerde op een afstand
van 650 km om 18.26 uur en maakte een winnende snelheid van 1058 meter
per minuut een teken dat het geen simpel vluchtje was. De laatste duif
op de dag van lossing arriveerde om 22.43 uur en dan begint het al
behoorlijk donker te worden. De volgende ochtend om 8.54 uur kon het
concours gesloten worden. Jammer dat het seizoen met heel veel
hindernissen verloopt. Veel liefhebbers raken ontmoedigd, elke week
regen, mist of harde wind. Opvallend is het dat het doordeweeks prima
weer is en juist in het weekend is het weer van slag. Een nog veel
groter probleem hebben de liefhebbers in Limburg in het uiterste
zuidoosten van ons land. Door de enorme hoeveelheid regen die daar
vorige week in zeer korte tijd is gevallen zijn grote delen van dorpen
gewoon weggevaagd. Onherstelbare schade en honderden doden en vermisten
met daarbij uiteraard ook de nodige gedupeerde duiven liefhebbers.
Hetzelfde maakte de aangrenzende delen van landen als Duitsland en
België mee. Hoe groot de ramp is en hoeveel duiven liefhebbers gedupeerd
zijn is nu nog niet bekend. Je realiseert je pas alle ellende als je al
die afgrijselijke beelden van overstromingen en menselijk leed ziet. Dan
zijn een paar uitgestelde lossingen wel het minste waar je je zorgen om
zal maken.
VEEL ACHTERBLIJVERS OP EERSTE JONGE DUIVEN VLUCHT
Wijdewormer, 17 juli 2021. Ook na 4 maanden spel zijn de weergoden ons
nog steeds niet goed gezind. De laatste midfond vlucht werd vanwege de
slechte weersomstandigheden al op vrijdag vanaf een ingekorte vlucht
gespeeld. Internationaal Barcelona moest ook uitstellen. De jonge duiven
gingen wel op een iets later tijdstip los en dat werd een regelrecht
debacle. Veel teleurgestelde liefhebbers en ook al zijn de
omstandigheden niet goed er zijn altijd winnaars maar nog veel meer
verliezers. Tegenslagen horen bij elke sport en de echte winnaars zullen
nooit opgeven en zo hoort het ook. Kijk naar het toernooi om het
Europees voetbal kampioenschap. Engeland en Italië kwamen op Wembley in
London in de finale. De Engelsen speelden voor eigen publiek en het was
al ruim 50 jaar geleden dat ze een finale in een belangrijk toernooi
speelden. De finale moest uiteindelijk beslist worden met het nemen van
strafschoppen. Helaas miste het favoriete Engeland er drie van de vijf.
Een afknapper van jewelste, verdriet en tranen maar de Italianen vierden
feest zij zijn de terechte winnaar van het toernooi geworden. Nederland
werd al vroegtijdig uitgeschakeld. De Tour de France gaat de laatste
zware week in met nog een paar lastige bergetappes daar is nog van alles
mogelijk. De Nederlandse dames vertonen hun kunsten in de Giro d ’Italia
en maken alle vier nog in kans op de eindoverwinning. De Olympische
spelen komen ook steeds dichterbij erg jammer dat er geen publiek welkom
is. Argentinië won met Messi de Copa America zij versloegen de
Brazilianen met 1-0. Met zijn 6e overwinning op Wimbledon is tennisser
Djocovic (34) naast zijn grote concurrenten Nadal en Federer gekomen.
Alle drie wonnen ze 20 keer een grand slam toernooi. Op het gebeid van
de duivensport was er het voorbije weekend ook genoeg te beleven.
VOOR DE TWEEDE KEER OP VRIJDAG
Ooit was de duivensport alleen op zondag. Deze dag was bijna iedereen
vrij en daarom kende de sport veel fans. Toen steeds meer liefhebbers
zaterdag vrij kregen ging de voorkeur al gauw naar de zaterdag zodat de
zondag er was voor het gezin. Die overgang van zondag naar zaterdag ging
zeker niet eenvoudig maar het is toch zo ver gekomen dat er in Nederland
bijna alleen nog op zaterdag wordt gespeeld. Dit jaar werd al twee keer
het besluit genomen om de duiven in verband met de slechte
weersverwachting op vrijdag te lossen wat vorig weekend weer gebeurde.
Zelf had ik mijn duiven pas gevoerd toen het bericht kwam dat ze een
kortere vlucht moesten afleggen dat ze op vrijdag gelost zouden worden.
Met een volle krop voer gingen mijn duiven op reis. Misschien een goed
besluit om de duiven om vrijdag te lossen echter met mij waren er nog
veel meer liefhebbers die hun duiven hadden voorbereid op een verblijf
van twee nachten in plaats van een nacht mand. De berichtgeving over de
wijziging werd veel te laat doorgegeven aan de liefhebbers plus dat er
ook nog liefhebbers zijn die alle dagen naar hun werk moeten en die
moeten dan ook op het allerlaatste moment regelen dat er iemand is om de
duiven op te wachten. Gelukkig klokken de duiven zichzelf ook als er
niemand maar het is nog steeds zo dat iedere liefhebber graag zijn
duiven ziet thuiskomen daarvoor doen ze de hele week hu best. Zo zien we
dat iedere maatregel hoe goed ook bedoeld toch ook zijn negatieve kanten
heeft.
INTERNATIONAAL BARCELONA
Na een week in de mand te hebben vertoefd mochten zondag 11 juli om 6.45
de duiven van internationaal Barcelona op weg naar hun thuishaven. De
winnaar arriveerde nog diezelfde dag om 22.18 uur op en afstand van 1043
km bij Ben Robert in het Franse Calais en maakte een winnende snelheid
van 1183 meter per minuut. In België ging de overwinning naar Lambert
Jean Charles, zijn duif arriveerde om 21.54 uur op een afstand van 958
km, snelheid 1057 meter. In Nederland viel de snelste duif maandagmorgen
om 7.14 uur bij Johan Boonen in het Limburgse Buggenum. Het werd een
vlot concours waarover een volgend keer meer informatie.
EERSTE JONGE DUIVEN VLUCHT WERD EEN DEBACLE.
De oude duiven werden op donderdag ingemand voor de laatste midfond
vlucht met een afstand van ruim 450 km. De reden van het inkorten van de
vlucht is u bekend. Vreemd was het dan dat de jonge duiven wel op
vrijdag ingemand moesten worden voor hun eerste race op zaterdag.
Gelukkig zag het er op die zaterdag goed uit maar……. het werd een zeer
moeizame vlucht. Het kring concours stond anderhalf uur open en dat is
voor een race van iets meer dan 100 km zeer slecht. Dat geeft aan dat de
weersomstandigheden niet goed waren en de rest kan naar geraden worden.
Misschien interessant om de oorzaak uit te zoeken. Veel liefhebbers zijn
gedupeerd en veel duiven zijn nog steeds niet thuis. Jammer dat zo iets
gebeurd want heel veel liefhebbers die teleurgesteld zijn over de
resultaten met de oude duiven deden nu vol goede moed mee aan de eerste
jonge duiven vlucht. Met zulke grote verliezen zakt bij menigeen de moed
in de schoenen.
VOOR MIJ IS HET ALWEER AFGELOPEN.
Ik was op de eerste vlucht zogezegd “spekkoper”. Ik maakte een goede
uitslag en raakte slechts 2 duiven kwijt. Ook zoon Marco mocht niet
mopperen. Na de eerste vlucht neem ik de koppositie in voor het
kampioenschap en Marco staat vierde. Het ziet er voor mij echter zeer
somber uit. Gister zag ik al aan de duiven dat er iets niet klopte. De
felheid was verdwenen en het over elkaar het hok in duiken gebeurde
niet. De weken daarvoor was het een genot om naar te kijken. Vanmorgen
was het helemaal raak. Toen de duiven een uur hadden getraind was het om
10 uur voertijd. Ik kon roepen en fluiten wat ik wilde er bleven er 7
buiten zitten en die zaten er drie uur later nog. Dan weet elke
liefhebber hoe laat het is, COLI! Direct medicijn in het water, weinig
voer gegeven en nu maar afwachten hoe de besmetting om zich heen grijpt.
Met de coli kuur van Hans van der Sluis zie je ze meestal na drie dagen
alweer opknappen. Sommige duiven zijn er doodziek van en sommige gaan er
zelfs aan dood. U zult begrijpen dat de lol er momenteel helemaal af is,
zaak is nu rustig te blijven. De duiven blijven de komende dagen binnen
en krijgen zeer weinig voer. Zoiets valt niet mee voor een oude man die
boze plannen had en dat alles nu in rook ziet op gaan maar desondanks
probeer ik er de moed in te houden.
DIT WEEKEND BARCELONA EN DAX
De duivensport draait op volle toeren. Sommige weekends een overvol
programma en dat terwijl het aantal actieve liefhebbers zienderogen
terug loopt wat heel jammer is. De organisaties zijn van goede wil maar
misschien ook niet. Kijk naar het kleine aantal deelnemers en
deelnemende duiven dan is het eigenlijk onverantwoord om in een korte
periode zoveel lange afstand vluchten te organiseren. Er is maar een
klein select gezelschap dat zoveel duiven bezit die aan alle marathons
mee kunnen doen. Daarbij komt de abnormaal grote aandacht die dit soort
vluchten in de pers krijgen. Fond duiven zijn helemaal geen bijzondere
duiven. Zij kunnen lange afstanden overbruggen terwijl ze op de vluchten
tot 500 km aan alle kanten voorbij gevlogen worden. Fond vluchten zijn
in mijn ogen toertochten. Het is wel indrukwekkend dat ze grote
afstanden kunnen overbruggen en dat spreekt vooral de leek enorm aan.
Het is spectaculair dat er duiven zijn die met het grootste gemak die
afstanden met goed gevolg afwerken. Maar of een fond duif meer voorstelt
dan een snelheidsduif moet ieder voor zich bepalen. Als er binnen de
atletieksport een wedstrijd gehouden zou worden over 200 meter waaraan
alleen de specialisten en marathonlopers mee mogen doen dan zijn de
sprinters al gefinisht terwijl de marathonlopers net uit de startblokken
zijn vertrokken. In de duivensport gaan op de korte vluchten nog steeds
de meeste duiven mee. De winnaars leveren een echte kracht explosie,
daar houd ik van. Ik geniet van wedvluchten waarvan de duiven binnen een
paar minuten allemaal thuis zijn. Ik kan me voorstellen dat anderen daar
heel anders over denken en daarom is het mooi dat iedereen zijn eigen
keus kan maken naar welke vluchten de voorkeur uitgaat. Waarom er
wereldwijd veel meer aandacht aan de marathons wordt besteed is mij een
raadsel of het moet de commerciële waarde zijn. In mijn ogen is het
absurd dat er voor dergelijke duiven zulke idiote bedragen worden
neergeteld soms zelfs meer dan een miljoen. Of daarmee de kopers er
wijzer van worden is mij niet bekend de verkopers in ieder geval wel.
Voorbije zondag zijn de duiven ingemand voor de internationale
monstervlucht vanuit Barcelona waar zij vrijdag gelost zullen worden.
Het zelfde geldt voor de race uit Dax.
OOK DE JONGE DUIVEN GAAN NU EINDELIJK OFFICIEEL VAN START
Op beide marathon vluchten heb ik geen duiven mee, ik kijk met spanning
uit naar de eerste jonge duiven vlucht. Tien dagen geleden bracht mijn
vrouw nog een keer de jonge duiven weg voor een oefenvluchtje van 30 km.
Het werd er eentje met een rampzalig verloop wat ik al eerder heb
geschreven. Ik had spijt dat ze waren gelost weliswaar met mijn
goedkeuring. Ik kon me zogezegd wel voor mijn kop slaan zo een spijt had
ik. Achteraf heb ik totaal geen spijt. Ik ben er zeker van de ze juist
veel geleerd hebben. Ze hebben zo hun best moeten doen om thuis te komen
en het is ze gelukkig allemaal gelukt. Voorbije zaterdag zouden we de
eerste race hebben maar slechte weersomstandigheden hebben er voor de
zoveelste keer voor gezorgd dat de midweek training niet door kon gaan
en daardoor werd de vlucht van zaterdag een trainingsvlucht. Mijn duiven
kwamen formidabel, binnen 4 minuten had ik er 25 van de 34. Nu kijken of
het inderdaad waar is dat ze veel van de moeilijke training hebben
geleerd. De conditie is geweldig en toch sloeg mij die ochtend de schrik
om het hart. Er bleven er na de ochtendtraining twee buiten zitten en
dan krijg ik de zenuwen. Als de trainingstijd voorbij is laat ik me zien
door naast de spoetnik te gaan staan. De duiven weten dat het dan
etenstijd is en stormen naar binnen, deze ochtend dus niet. Twee bleven
er zitten, ze hebben geen eten gehad. Waarom ik zo bang ben? Als duiven
zo formidabel trainen en zo geweldig naar huis komen van een
trainingsvlucht betekent het dat ze supervorm hebben. Als er dan twee
buiten blijven is het voor mij een teken dat er coli aan zit te komen.
Dat hoeft niet het geval te zijn en ik zal blij zijn als ze zich morgen
weer gedragen zoals ze al maanden doen. Voor de oude duiven staat de
laatste midfond race op het programma. In de voorlopige stand voor het
kampioenschap sta ik op de 5e plaats en bij een goede uitslag kan ik
doorschuiven naar drie. Daarmee zou ik bijzonder tevreden zijn want ik
speel maar met 24 duiven en gaan niet eens alle weken mee. Zaterdag zet
ik er 18 waarvan ik hoop dat ze de baas niet in de steek zullen laten.
RAADSELACHTIG
Op zondag 27 juni werden onze duiven in Roosendaal (110 km) gelost.
Oorspronkelijk stonden ze op zaterdag 26 juni klaar in Frankrijk voor
een race van 400 km. Helaas, het weer was van dienaard dat ze die dag
niet gelost konden worden. Er werd besloten om terug te rijden naar
Quievrain (234 km) maar ook daar konden ze er op zondagmorgen niet uit.
Op de site stond dat ze nog dichterbij zouden komen en op 110 km afstand
gelost zouden worden. Eerst zouden ze worden verzorgd en om 9.45 gingen
ze op weg naar huis. Prima weer en door de zuiden wind zouden de snelste
bij mij binnen 5 kwartier thuis zijn. Op een na waren ze er allemaal
binnen een uur en drie kwartier. Toen ik 2 uur later in het hok kwam om
de klok te pakken lag er een duivin dood in haar broedhok. Ze lag in een
plas water/urine maar ze was op tijd thuis en staat zelfs in de uitslag.
Uiteraard was ik teleurgesteld om de dood van de duif. Een dag later heb
ik haar in een krant gerold en in de afvalbak gedeponeerd. In de loop
van de week kwamen de gesprekken op gang want meerdere liefhebbers
hadden een duif die kort na thuiskomst overleed. Na het aanhoren van al
die klaagliederen ga je nadenken over de verzorging. Mijn redenatie is
dat de duiven voor de lossing niet verzorgd zijn. Zou dat wel het geval
zijn dan gaan de duiven na een half uur of drie kwartier niet neer om te
drinken. Een liefhebber vertelde dat hij een duif thuis kreeg die meteen
naar de drinkbak liep om te drinken. Ze bleef met haar kop in de
drinkbak staan en toen de liefhebber haar pakte om haar in het broedhok
te zetten viel ze om en was op slag dood. Jammer is het dat de
liefhebbers die een dode duif hadden deze niet hebben opgestuurd voor
onderzoek wat ik ook niet heb gedaan. Ik heb wel eens meer een dag na
thuiskomst een dode duif gehad. Maar nu kwamen in de week na de bewuste
vlucht meerdere verhalen los over duiven die in het hok stierven.
Opvallend was ook dat gerenommeerde duiven achter zijn gebleven. Die
hebben de kleine afstand niet eens kunnen overbruggen en zijn gesneuveld
op het veld van eer. Ik heb Hans van der Sluis nog gebeld maar ook hij
moest gissen naar de doodsoorzaak. Hij heeft voor onderzoek een dode
duif nodig en helaas er was er in de week na de vlucht niet een meer
beschikbaar. Het is en blijft een vreemde situatie. Wat meer controle
zou denkelijk geen kwaad kunnen.
HOOGTE EN DIEPTEPUNTEN
Het was me het sport weekend wel. Drama, vreugde, verdriet en spanning
het kon niet beter. Drama begon met het uitstellen van de vlucht uit
Frankrijk. Voor de zoveelste keer slecht weer. De duiven werden
dichterbij gebracht maar ook daar was het weer van dienaard dat ze nog
dichterbij werden gebracht en op zondag gelost konden worden op een
afstand van iets meer dan 100 km. Twee dagen en drie nachten in de mand
voor zo’n flut vluchtje. Het vervelende was dat opvallend veel duiven te
laat of niet dezelfde dag thuis waren. Zelf maakte ik al de nodige
ellende mee op vrijdag toen mijn vrouw de jonge duiven op een aftand van
ruim 30 km had losgelaten. Het weer was niet ideaal en in de loop van de
dag begon het ook nog eens te regenen. De duiven waren om half tien
gelost en om 13.00 uur had ik er 1. Om 15.00 uur 12 en ’s avonds 24 van
de 37. De dag daarna kwamen er verdeeld over de hele dag nog 9 dus nog 4
weg. Vandaag heb ik er 1 opgehaald dus uiteindelijk valt de schade mee.
Bij thuiskomst liep mijn beste doffer van dit jaar voor het hok te
wandelen. Hij was van dat korte vluchtje achter gebleven en kon hem zo
oppakken zo dodelijk vermoeid was hij. Hij had veel gewicht verloren
maar ik ben dolblij dat hij weer terug is. Voorlopig heeft hij tijd
genoeg om aan te sterken want de laatste midfond vlucht op 10 juli mag
hij thuis blijven. Het Hollandse weer heeft ook zijn invloed op de
vluchten voor onze jong duiven. Aanstaande zaterdag zouden we beginnen
we met de officiële wedstrijden voor de jonge duiven maar door het
slechte weer zijn deze een week uitgesteld. Nog nooit eerder meegemaakt
dat na 10 weken spel de vluchten zoveel keer zijn uitgesteld. Na al deze
teleurstelling was er een sportief hoogtepunt voor de Nederlandse
wielerfans. In de 2e etappe van de 109e Tour de France pakte alleskunner
op wielergebied Matthieu van de Poel de gele trui. Een absoluut
dieptepunt was de verloren voetbalwedstrijd tijdens het EK tegen
Tsjechië waardoor de Hollanders zijn uitgeschakeld. De bondscoach Frank
de Boer maakte bekend dat hij per direct stopt. Niet zo vreemd in de
voetbalwereld, zo zetten ze de kroon op je hoofd en even later zagen ze
de stoelpoten onder je vandaan en daar zit je dan (of juist niet). Een
absoluut hoogtepunt was de overwinning van de Nederlandse autocoureur
Max Verstappen op de Red Bull Ring in Oostenrijk zodat zijn voorsprong
in het klassement om het wereldkampioenschap is vergroot. Inmiddels is
de eindfase van het EK voetbal bereikt. Engeland gaat door en Duitsland
is naar huis. België gaat door en de ex-kampioen Frankrijk is naar huis.
Een ander dieptepunt was de massale valpartij in etappe 2 van de Tour.
Een dame stond op het parkoers met een groot kartonnen bord om haar
grootouders te groeten. Even later lagen er door haar schuld een
dertigtal renners op straat. De vrouw is inmiddels opgepakt. Je zal het
maar op je geweten hebben.
INTERNATIONAAL BARCELONA OP 10 JULI
Deze loodzware marathon race is uitgegroeid tot ’s werelds meest
aansprekende wedstrijd waaraan duiven uit verschillende landen aan
deelnemen. Als mijn duiven twee dagen en drie nachten in de mand moeten
verblijven omdat vanwege slecht weer de race is uitgesteld ben ik in
alle staten. Ik weet het, daar kan niemand iets aan doen, dat is
overmacht. Vaak denk ik dan aan de duiven die meedoen aan Barcelona. Die
gaan al op zondag de mand in en worden (bij goed weer) pas op vrijdag
losgelaten en moeten dan nog minimaal 1100 km afleggen. Ik gril van dat
soort races en heb ontzettend veel respect voor al die duiven die met
goed gevolg deze race beëindigen en natuurlijk diep petje af voor de
winnaar.
TEVREDEN OVER DE JONGE DUIVEN
Net als vorig jaar ben ik ook nu bijzonder tevreden over het gedrag van
mijn jonge duiven. Vorig jaar heb ik tegen iedereen die het maar wilde
horen enthousiast verteld hoe goed mijn jongen het deden en hoe hoog
mijn verwachtingen waren. Dat bleek al direct op de eerste wedvlucht.
Marco en ik hadden bijna de eerste 25 duiven in de uitslag. Maar bij
thuiskomst had ik al gezien dat er iets niet klopte. De uitslag was
geweldig maar de dag daarna lag er zo maar een duif dood in het hok. De
andere duiven hadden geen echte eetlust meer en nog diezelfde week brak
de coli besmetting uit. Veel drinken, weinig eetlust en overgeven.
Dankzij een coli kuur en door weinig te voeren knapten ze snel op. Ik
moest een vlucht overslaan en toen gedroegen de duiven zich weer zo dat
ik ze goed genoeg vond om weer mee te doen. Het spektakel was bij mij
verdwenen maar bij Marco bleven ze top presteren. Weer twee weken later
kregen een aantal van mijn jonge duiven last van pokken en toen was het
gedaan met de prestaties. Jammer want ik was er van overtuigd dat
niemand mij zou kloppen. Gelukkig dat het zelfde soort duiven bij Marco
het geweldig bleef doen en dit jaar deden ze het als jaarling weer
formidabel zodat hij met voorsprong kampioen sprint werd. Na de slechte
trainingsvlucht van vorige week trainen mijn duiven aanzienlijk minder.
Dinsdagmorgen heb ik ze voor het eerst weer losgelaten, langer dan 20
minuten vlogen ze niet. ’s Avonds was het iets beter. Vanmorgen was het
weer ouderwets en bleven ze ruim een uur onafgebroken trainen. Het
vertrouwen is weer terug. Vrijdag gaan er 34 mee en Marco heeft er 45
die ook aan alle verwachtingen voldoen. Nu nog kijken of we het goed
gezien hebben. Ik houdt u op de hoogte en hopelijk deelt u allen het
enthousiasme van ons. Veel succes!
DE LOSSINGVERANTWOORDELIJKEN KRIJGEN ER GRIJZE HAREN VAN
Wijdewormer 23 juni 2021. Er stonden diverse vluchten op het programma
het is zogezegd hoogseizoen. Allereerst Bordeaux vlakbij de Franse
Pyreneeën (voor mij 900 km). Ik had ik op deze monsterrace geen duiven
mee. Vrijdagmiddag om 3 uur gingen de 11.492 duiven van de 1382
deelnemers op weg naar huis. Het was prachtig weer en deze tijd van het
jaar is het ook midden in de nacht niet helemaal donker. Doordat de
duiven pas halverwege de middag gelost werden waren ze ’s avonds nog
niet echt moe waardoor de verwachting was dat ze door zouden vliegen,
wat klopte! De winnende duif arriveerde op een afstand van 874 km om
00.12 uur en maakte en snelheid van 2762 meter. Dat komt omdat er op
dergelijke vluchten een neutralisatietijd geld. Het concours staat in de
nachtelijke uren stil omdat men er vanuit gaat dat de duiven meestal
ergens overnachten. Dit keer dus niet en dan krijg je van die
ongelooflijk hoge snelheden. De hele nacht arriveerden duiven en om 9.20
uur kon het concours gesloten worden toen waren de 2057 prijsduiven
(1:4) thuis. Naast deze marathonvlucht werd er ook eendaagse gevlogen
vanuit Montlucon. Hier brachten 539 deelnemers 4506 duiven bijeen die om
9.45 uur werden gelost. De winnaar arriveerde op een afstand van 600 km
om 18.11 en maakte een winnende snelheid van 1176 meter. In de afdeling
waar ik in speel stond ook een eendaagse fond vlucht vanuit Vierzon op
het programma. Ook hier deden mijn zoon Marco en ik niet aan mee.
Gelukkig maar want het werd een lijdensweg. De duiven werden zaterdag om
10 uur gelost en er moest zondag nog door geklokt worden omdat er niet
voldoende duiven thuis waren. De race werd gewonnen door vader en zoon
Verkerk die er 124 mee hadden. Ze moesten 1 uur en 5 minuten op hun
tweede duif wachten en dan weet u wel wat voor een vlucht dit is
geworden. Er deden 632 liefhebbers mee die 7956 duiven hadden ingezet.
Verder was er nog en midfond race, voor mij 282 km, maar wederom moest
de race vanwege het slechte weer een dag uitgesteld worden zodat ze op
zondag thuis kwamen en daar waren er velen niet blij me. Het was deze
zondag in Nederland “Vaderdag”. Een echte familiedag en dan zijn de
duiven een storende factor. Maar goed, gelost op zondag om 9.45 uur werd
het uiteindelijk een gemakkelijke en snelle race. De winnende snelheid
was 1683 meter en in onze club waar 376 duiven meededen was het binnen
11 minuten afgelopen. Vader Bert en zoon Marco klokte er lustig op los
en begonnen zo:1-2-5-6-7-9-11-12-14.
VEEL DUIVEN ZIJN NOG ONDERWEG
Hoe nu verder is een vraag die niet gemakkelijk beantwoord kan worden.
Veel hokken zijn nu ontregeld. Koppels die verbroken zijn, neststanden
zijn verloren. De laatkomers komen vaak totaal ontredderd thuis en
hebben zeker 2 weken nodig om op krachten te komen. Sommigen zien er uit
alsof er niets aan de hand is maar pas op het gaat om de inhoud en niet
om de verpakking wat wil zeggen dat er aan de buitenzijde niets aan te
zien is, vanbinnen kunnen ze een behoorlijke optater gehad hebben.
Komend weekend staat er weer een midfond vlucht van 400 km op het
programma en de jonge duiven gaan voor de eerste keer de mand in voor
een trainingsvlucht. De week daarna wordt het menens en gaan ook de
jongen de strijd aan. Jammer dat het voor de tijd van het jaar te koud
en te regenachtig in ons land is. Dat noemen ze Hollands weer, niet zo
gek dat ze in de vakantie periode massaal het zonnige zuiden opzoeken.
TELEURSTELLING
Dat hoort bij elke sport en een goed sportman weet de meeste
teleurstellingen wel te overwinnen. Het blijft wel heel moeilijk en zij
die willen winnen hebben geen keus, ze moeten de blik op de toekomst
gericht houden. Deze week was het weer raak! Ik heb niets anders gehoord
dan klaagliederen. Het brengt liefhebbers aan het twijfelen wel of niet
doorgaan als er nog zo’n klap overheen komt vooral als goede duiven niet
zijn teruggekomen. Ik ken er die de handdoek in de ring hebben gegooid
en alleen verder gaan met hun jonge duiven. Ik zou dat niet doen, ik zou
de draad weer oppakken en met die duiven verder spelen die wel op tijd
thuis waren. Over twee weken denken we er weer anders over want we
hebben toch duiven om mee te doen aan de wedstrijden. Nee, nooit bij de
pakken neer gaan zitten, karakter tonen zo ziet een echte sportman er
uit. Weloverwogen te werk gaan niet zo maar alle duiven weer direct
meegeven. Alles rustig per dag bekijken. Neem voldoende tijd om de
duiven te observeren. Doe wat strikt nodig is en als u zelf niet weet
wat er aan mankeert raadpleeg dan de dierenarts. Mijn mening is dat de
liefhebber zelf aan zijn duiven kan zien dat er iets niet klopt, wij
zien toch elke dag het gedrag. De duivendokter krijgt een paar duiven in
een mandje aangeboden om ze te onderzoeken. Hij ontdekt altijd wel iets
veelal is dat het geel. Mijn ervaring is dat elke duif wel een klein
beetje besmet is met het geel maar dat het geen consequenties heeft voor
goede prestaties. Veel liefhebbers grijpen te snel naar een medicijn of
proberen bepaalde besmettingen of ziektes te voorkomen. Het zijn in mijn
ogen gifmengers die niet tot de groep betere spelers behoren. De beste
spelers zijn zij waar de veearts niet rijk van wordt. Veel liefhebbers
zoeken er te veel achter. Zij weten alles van stambomen maar kunnen zelf
geen duif beoordelen. De meeste denken te snel dat ze een hok met goede
duiven hebben. Haal de 5 beste er uit en zie wat overblijft. Durf dan te
selecteren, verwijder eerst de duif en kijk dan pas naar de stamkaart.
Zeker weten dat er beter wordt gepresteerd
NEDERLAND MOEST WEDEROM DE VLUCHTEN EEN DAG UITSTELLEN
Wijdewormer 16 juni 2021. Het zit ons niet mee. Vanaf het eerste weekend
april zijn de vluchten al vier keer uitgesteld. 1x gecanceld en 1x
gingen de duiven er op vrijdagmiddag uit wat nog nooit eerder is
voorgekomen. Het is het jaar van de hindernissen. Gelukkig mogen we over
het vluchtverloop niet klagen. Weinig tot geen achterblijvers of het
moet zijn op de nationale marathonvlucht uit het zuid Franse Saint
Vincent zijn dat gelegen is aan de rand van de Pyreneeën. Dat was een
hele taaie, voor mij een afstand van 1081 km. Nee, ik heb daar niet aan
meegedaan, ik houd niet van dat soort wedstrijden waarschijnlijk omdat
ik niet lang op duiven kan wachten. Geef mij de vluchten maar waarvan ik
kan uitrekenen hoe laat ze ongeveer thuis komen. Dat zijn spannende
vluchten waar je soms verrast wordt op een onverwacht vroege aankomst of
je vraagt je af waar blijven ze? In ieder geval hoef ik nooit lang te
wachten. Op alle vluchten tot 400 km ga ik er vanuit dat ze 110 km per
uur vliegen. Dat betekent binnen vier uur vliegen zijn ze thuis. Als ze
dat niet doen en ze vliegen bijvoorbeeld 80 km per uur is het vijf uur
vliegen. Ik moet dan een uur wachten. Dat is makkelijk op te brengen en
als er een stevige zuidwesten wind staat ga ik uit van 125 km. Anderen
vinden lang wachten geen bezwaar, zo heeft ieder gelukkig zijn eigen
keus binnen onze sport.
NATIONAAL SAINT VINCENT
De club waarvan ik lid ben is tevens een nationaal inkorfcentrum en
vorige week kwamen daar 53 liefhebbers hun duiven inzetten voor deze
vele jaren bestaande klassieker. Vrijdag werden de duiven om 11.30 uur
gelost en kregen op zaterdag te maken met slecht weer. De duiven van de
vlucht waaraan ik meedeed gingen er die zaterdag niet uit en moesten
wachten tot zondag. In het overgrote deel van Nederland kon het concours
op zaterdag gesloten worden. Onvoorstelbaar wat fond duiven kunnen
doorstaan. De snelste van de ruim 20.000 duiven arriveerde zaterdag om
12.00 uur in Zuid-Holland bij de Comb. Huppel en maakte een winnende
snelheid van 1000 meter per minuut. Op 10 juli staat de internationale
marathon race vanuit het Spaanse Barcelona op het programma. De winnaar
van die monsterrace maakt zich binnen de duivensport onsterfelijk.
DE JONGE DUIVEN VLUCHTEN GAAN OOK BEGINNEN
Zaterdag 2 juli gaan de junioren voor de eerste keer meedoen aan een
officiële wedstrijd over 105 km wat altijd weer spannend is. Degene die
willen uitblinken zijn al geruime tijd met de voorbereiding bezig. Mijn
duiven zijn pas twee keer 6 km weggeweest. Helaas moet ik nu een paar
dagen stoppen want de komende dagen wordt het tropisch warm met
oostelijke wind en dat is in Nederland dodelijk voor jonge duiven. Ze
vliegen dan langs de kust van de Noordzee en de oostelijke wind zorgt er
zelfs voor dat ze boven zee terecht komen. Daar zijn behoorlijk grote
risico’s aan verbonden vooral als ze het zoute zeewater gaan drinken.
Zodra het even kan gaan de jonge duiven vanaf nu alle dagen weg maar
nooit verder dan 35 km. Als ze die afstand een keer of vijf gevlogen
hebben weten ze voldoende. Nu is het nog zo dat de duiven uit de mand
gejaagd moeten worden, ze snappen het nog niet. Volgende week stormen ze
de mand uit althans zo gaat het alle jaren. Het gaat er nu om dat de
duiven vertrouwd raken met de mand en dat ze leren van de vlucht snel
naar binnen te gaan waar ze met wat voer beloond worden. Door het
elektronisch klokken hoeven de duiven niet meer gepakt te worden om de
gummiring van de poot te halen. Daardoor konden ze nog wel eens schuw
worden en vertikten ze het om binnen te komen. Die ellende ligt
inmiddels ver achter ons. Toch was het spelen met de gummiring een extra
dimensie, het maakte het extra spannend want de duif kon niet eerder
geklokt worden nadat de gummiring van haar poot was gehaald. Nu zijn ze
bij thuiskomst van de race niet bang dat ze gepakt worden. Vooral bij de
grote liefhebbers die met meer dan 200 duiven spelen wordt je duizelig
van het grote aantal duiven dat binnen enkele seconden geconstateerd
wordt.
IK HEB DE JONGE DUIVEN GOED ONDER CONTROLE
Ze komen twee keer per dag een uur buiten en trainen dat het een lieve
lust is. Elke keer als ik ze loslaat zijn ze binnen enkele seconden uit
zicht verdwenen en blijven minimaal een half uur weg. Zodra het voertijd
is (om 10 en 7 uur) ga ik naast de spoetnik staan en stormen ze naar
binnen. Ik neem voldoende tijd voor de jonge duiven. Ze zijn vrij mak en
komen graag bij me, ze knokken om een plaatsje op mijn knie schouders of
pet te krijgen. Na het voeren beloon ik ze met een aantal pinda’s die ik
beetje voor beetje op de vloer gooi. Ze moeten rennen om een pinda te
bemachtigen. Ze er dol op en het is nog goed voor ze ook. Oliehoudende
zaden zijn de brandstof die ze nodig hebben om de motor soepel te laten
draaien. Daar valt ook hennepzaad onder. Niet de fout maken door ze er
te veel van te geven. Overal waar “te” voor staat is niet goed. Voordat
ik ’s avonds de gordijnen dicht doe ga ik even met ze stoeien, even aan
hun snavel of teen trekken en ze gaan de baas terug slaan. Ze staan me
elke avond op te wachten. Mooie uitslagen maken is misschien het mooiste
of het belangrijkste maar de omgang met je duiven is zeker zo
belangrijk, het motiveert de duiven. Het zijn allemaal van die schijnaar
onbelangrijke zaken die juist heel belangrijk zijn, geloof me! Het
voorbije weekend vlogen onze oude duiven op zondag een race van 387 km.
Het werd voor mij en Marco weer een sublieme uitslag, Marco begon met
6-8-12-20-21-23 en ik met 3-4-10-11-25. Zoiets gaat niet vanzelf, daar
moet keihard voor gewerkt worden maar dat hebben we er graag voor over.
DEZELFDE NAMEN KOMEN WEER BOVEN DRIJVEN
Wijdewormer, 9 juni 2021. Ik kom zo juist uit de tuin. Vandaag een groot
deel van de dag op de stretcher in de zon gelegen en dat is duidelijk te
zien. Het was een echte zomerse dag en dat lieten de duivinnen ook goed
merken want ze hadden niet veel zin om in de hete zon een uur achter
elkaar te trainen. Niet erg we zitten pas in het begin van de week en ze
zijn zondag pas thuis gekomen omdat het zaterdag veel te slecht weer was
om te lossen. Wat dat betreft zijn de weergoden ons tot op heden nog
niet goed gezind. Voor de komende periode ziet het er gelukkig een stuk
beter uit. Ondanks het minder goede weer verlopen de vluchten goed.
Iedereen kan nu volgens het vliegprogramma het spelletje spelen wat hij
van houdt. Ook de internationale concoursen zijn van start gegaan en de
snelheidsvluchten zijn in ons land alweer voorbij. In de ZCC, het
spelgebied waar mijn zoon Marco en ik in spelen is Marco de grote
kampioen. Ook aangewezen was de eerste plaats voor hem en daar ben ik
als vader bijzonder trots op. Zelf heb ik ook diverse keren op de
hoogste trede van het erepodium gestaan en dan is het mooi dat nu mijn
zoon de naam Braspenning in de duivensport hoog houdt. Dat zelfde deed
ik jaren geleden toen mijn vader nog meespeelde, het is inmiddels al
weer 42 jaar geleden dat hij is overleden.
KAMPIOENSCHAPPEN
De meeste van ons doen elk jaar hun uiterste best om bij de kampioenen
te eindigen want dan hoor je er bij. Vergeet niet dat bij de kampioenen
eindigen maar voor weinig liefhebbers is weggelegd. Gelukkig is er meer
om van te genieten. De wedstrijden zijn het belangrijkste. In ons land
zijn er daarvan jaarlijks 30 tot 35 waar de programma spelers aan mee
doen. Dat alles speelt zich af in de periode april tot en met september.
Alles wat we voor onze duiven doen staat in het teken van de wedstrijden
en dat is niet alleen de periode april tot september maar het hele
kalenderjaar. Als de wedstrijden voorbij zijn gaat de verzorging gewoon
door. Daar gaan veel liefhebbers al de fout in. Dat we de touwtjes een
beetje laten vieren is niet verkeerd, ik ken er genoeg die pas weer tot
leven komen als de wedstrijden gaan beginnen. Ik noem hen
winterkampioenen. Ze hebben de hele winter het hoogste woord, weten
precies wat je moet doen om goed te spelen. Het vervelende echter is dat
ze nooit in de uitslag staan of ik zou misschien van achter af aan
moeten beginnen. Laten we het houden bij degene die wel met grote
regelmaat goed spelen en daar zijn er toch vrij veel van. Zij hebben het
in de vingers zij zijn de vakmensen. Voor hen geldt niet het gezegde:
“als je goed speelt weet je niet hoe het komt en als je niet goed speelt
weet je ook niet hoe het komt” zij weten dat wel. Dat wil niet zeggen
dat zij nooit met tegenslagen te maken hebben. Er zijn meestal wel
enkele vluchten dat er onder de maat wordt gepresteerd, in vele gevallen
heeft dat te maken met atmosferische storingen. Dat zijn van die
vluchtdagen dat we zeggen “nu is het echt duivenweer”. Ja voor ons
lekker achterover in de luie tuinstoel in het zonnetje met een koud
drankje erbij. Maar vaak blijven de duiven langer weg dan gedacht met
een traag wedstrijdverloop en veel verkeerde duiven voorop. Om kampioen
te worden hoef je niets anders te doen dan je duiven perfect verzorgen
zodat ze goede uitsagen maken.
HET SPEL MET DE JONGE DUIVEN GAAT OOK BEGINNEN.
Jarenlang kon iedereen met de jonge duiven meekomen de een beter dan de
ander. Over het algemeen was het voor iedereen een leuk spelletje. Maar
ook bij het jonge duivenspel zijn specialisten gekomen. Wat eerste een
aardigheidje was is nu net zo belangrijk als het spel met de oude
duiven. Er wordt van alles uitgeprobeerd om de jonge duiven in topvorm
te krijgen maar het belangrijkste onderdeel is regelmaat Degene die dat
op kunnen brengen hebben een riante voorsprong op de concurrentie. Zelf
ben ik nog steeds mijn duiven aan het verduisteren, ‘ s avonds om half
acht gaan de gordijnen dicht en de volgende morgen om half negen gaan ze
weer open. Om 9 uur mogen ze naar buiten en om 10 uur is het etenstijd.
Tot die tijd vliegen ze onafgebroken een uur en zijn soms wel een half
uur weg. Het is geweldig om te zien hoe ze naar binnen stuiven als ze
mij zien. Zo lang mijn duiven buiten zijn ik mij niet zien, pas als het
etenstijd is ga ik naast de spoetnik staan. Ik hoef amper te fluiten of
te roepen ze weten dat ze voer krijgen en dat is voor elk dier het
belangrijkste wat er is daar doen ze alles voor en daar hoort ook goed
presteren bij. Aan voeren besteed ik vrij veel tijd wat ik kan doen
omdat ik vrij weinig duiven heb. Weinig duiven betekent minder werk en
dat is voor mannen van mijn leeftijd heel aantrekkelijk. Zoals ik al
eerder heb geschreven laat ik mijn oude duiven ’s morgens niet meer los.
Jarenlang was dat mijn vaste gewoonte en als het een keer vanwege
slechte weersomstandigheden niet kon had ik daar geen goed gevoel over.
Vaak sprak ik liefhebbers die vertelde dat zij hun duiven ’s morgens
nooit loslieten, ik durfde dat niet aan omdat ik er van uit ging dat het
invloed zou hebben op de vliegprestaties. Nu blijkt dat ik geen gelijk
heb. Ik ben nooit een langslaper geweest maar naarmate ik ouder wordt
kost het mij meer moeite om vroeg op te staan. Ik deed dat altijd met
plezier omdat ik goed met de duiven wilde spelen. Nu sta ik niet vroeg
meer op, ga pas om half negen naar de duiven ik voel me er goed bij en
de duiven ook. Dus wat wil je nog meer? Goed spelen! Laat ik daar ook
geen klachten over hebben.
MOOIE AFSLUITING
Het voorbije weekend hadden we de laatste snelheidsvlucht. Marco moest
zijn leidende positie zien vast te houden en ik moest alles op alles
zetten om bij de top vijf in het eindklassement te eindigen, het werd
een prima afsluiting. De overwinning was voor mij te beginnen met 1-5-7,
Marco begon met 3 en 4. In de eindstand om het vitesse kampioenschap
Marco 1 en Bert op 5 en daar doen we het allemaal voor. Het mooie van
deze vlucht was dat Marco zijn tweede duif en mijn eerst aankomende duif
broer en zus zijn. Hun ouders zitten in ons kweekhok en mogen ook
volgend jaar bij elkaar blijven.
PUBLICITEIT HEBBEN WE HARD NODIG
Wijdewormer 2 juni 2021. Duivenmelkers onder elkaar raken nooit
uitgepraat over hun hobby. Dat geeft aan hoeveel plezier de ruim 800.000
liefhebbers die er wereldwijd zijn beleven aan hun hobby waarvan de
meesten in China wonen. Ik was daar ooit en heb mijn ogen uitgekeken. Je
houd het niet voor mogelijk op wat voor simpele wijze daar duiven wordt
gehouden. Opvallend was dat het daar een echte gezinssport is. Hoe
eenvoudig de mensen daar ook wonen ze weten toch een plekje te vinden om
een duivenhok of iets wat daar op lijkt te plaatsen. Het is bekent dat
Chinezen graag een gokje wagen en in hun land is de duivensport daar
uitermate geschikt voor. Denk nu niet dat alle Chinese liefhebbers
kapitalen op hun duiven gokken. Dat is alleen voor de allergrootsten
onder hen weggelegd en in het land van de rijzende zon zijn er daar vrij
veel van. Ik ga er vanuit dat dit beeld in alle landen zo is. In mijn
ogen is het wel ontzettend jammer dat het verschil tussen de
professionele spelers en, laten we het de amateurs noemen, zo groot
wordt met alle gevolgen van dien. Als we de verkoopsites bekijken gaan
de meeste duiven naar China. Ik heb recent vernomen dat er zelfs meer
dan 400.000 liefhebbers zijn. Als de helft daarvan jaarlijks een duif
koopt en we zien wat er voor betaald wordt dan is dat big business.
Jammer genoeg wordt er in de pers veel ophef over gemaakt en dat is
juist de publiciteit waar we als duivensport niet op zitten te wachten
want het schrikt starters af. We zullen de publiciteit om zieltjes te
winnen dus op een andere manier moeten aanpakken. Er zijn genoeg leuke
en zelfs spectaculaire gebeurtenissen binnen onze sport waar een
interessant verhaal van te maken is voor diverse hobbybladen en andere
veelgelezen magazines die wekelijks worden uitgegeven. Kijk maar eens in
de supermarkten wat een diversiteit aan bladen er te koop is. Misschien
is het een goede zaak dat de NPO in overleg gaat met uitgevers van
dagbladen. Hopelijk weet ons bestuur de krantenmagnaten te overtuigen
dat artikelen over onze sport veel wordt gelezen door familieleden,
buren, collega’s, vrienden en bekenden. Zij vragen regelmatig waarom er
geen berichten over de duivensport in de kranten staan. Mooie klus voor
de persvoorlichter van de NPO!
DUIVENSPORT IS GEEN GRIJZE MANNEN SPORT MEER.
Sinds de intrede van de elektronica behoort de duivensport tot de meest
spraakmakende sporten die thuis beoefend kan worden. Omdat het een
sportbeleving is die niet buiten op de computer gespeeld kan worden is
deze diervriendelijke hobby uitermate geschikt voor jonge mensen. Wij
duivenmensen weten hoe de duivensport in elkaar steekt en denken dat we
er alles vanaf weten. Wij genieten er 365 dagen per jaar van. Jammer
genoeg is verzuimd dit onder de aandacht van de leek te brengen. Er
kwamen meer duivenbladen en daarvan zijn de meeste alweer verdwenen.
Oorzaak terugloop van leden. De vergrijzing speelt al jaren een
belangrijke rol. Net als dat de duivenbladen raakte we met grote
regelmaat bestuursleden kwijt. Meestal bestuursleden die niet het belang
van de duivensport zagen maar meer het belang van zichzelf. Gelukkig
konden de bestuursfuncties elke keer weer ingevuld worden helaas niet
altijd met het verwachte succes. De mooiste plannen kwamen op tafel. Er
werden veel te veel werkgroepen geformuleerd. Voor elk spelonderdeel
werd een groep wijze mensen benoemd maar het kwam van weinig tot niets.
In de organisatie werden grote bokken geschoten die scheppen met geld
hebben gekost en de steeds kleiner wordende groep leden mag de tekorten
weer aanvullen.
MENS EN DUIF VINDEN ELKAAR IN DE ELECTRONIKA
Dat noemen we moderne duivensport. De vaste voetring die ze hun hele
leven dragen is haar registratienummer dat in de computer is vastgelegd.
Daarbij is de elektronische ring gekomen die na de sportieve loopbaan
van de duif afneembaar is (bij voorbeeld als de duif naar het kweekhok
gaat) en voor een andere duif gebruikt kan worden. De elektronische ring
is in plaats gekomen voor de ouderwetse traditionele gummiring. Het
leeghalen van de jarenlang bestaande handmatige duivenklokken was een
heel karwei. Daarna moest eveneens handmatig de uitslag van de wedvlucht
uitgerekend worden. Voor een groot samenspel met meer dan 5000 duiven
duurde het wel een week voordat de klus geklaard was nu klokt de duif
zichzelf. De vluchtgegevens zitten in de computer en het is alleen nog
een kwestie van de tijden vanuit de klok automatisch in te voeren in de
computer. Een nationaal rekenbureau heeft van elke liefhebbers de
gegevens opgeslagen die nodig zijn om in een record tempo een uitslag te
maken. Waar we eerst een week op moesten wachten kan nu dezelfde avond
worden bekeken op de site van het rekenbureau. Er zijn al kloksystemen
waar de geklokte duif automatisch wordt doorgegeven naar het centraal
rekenbureau. Het zal waarschijnlijk niet zo lang meer duren dat we niet
meer naar het lokaal hoeven te gaan om de klokken leeg te halen maar kan
het vanuit huis. Op de mobiel komen de lossingtijden door. De eerste
aankomende duiven zijn zodra ze geklokt zijn op de telefoon af te lezen.
Doormiddel van de gps ring die de duif om heeft is het mogelijk de duif
op zijn vlucht naar huis te volgen, het is onvoorstelbaar. Al dit soort
zaken maakt de duivensport steeds aantrekkelijker zeker voor de jongeren
onder ons die met elektronica spelen zoals wij vroeger met knikkers
deden. Al deze vernieuwingen moeten wereldkundig gemaakt worden aan de
leek waarmee we interesse kunnen opwekken zeker als we dit in week
magazines gaan publiceren. Met grote koppen als; duif sneller van
Brussel naar Groningen dan de supersnelle auto van de minister van
financiën. Met een spectaculaire foto van duif en jeugdige liefhebber er
bij zijn er genoeg opvallende koppen te bedenken zodat degene die dit
leest of ziet gegarandeerd het hele verhaal gaat lezen. U als liefhebber
kent dit hele verhaal al geruime tijd. Het is mijn bedoeling dat we met
zijn allen ieder op zijn eigen manier helpen anderen te enthousiasmeren
voor de duivensport. Het laatste woord is nu aan de schrijvende pers.
EEN NACHT LANGER IN DE MAND
Wijdewormer, 26 mei 2021. Na 2 weken met veel regen en lage temperaturen
keken de Nederlandse liefhebbers reikhalzend uit naar het eerste weekend
met twee vluchten op het programma. Wederom was de regen in eerste
instantie de grote spelbreker. Op zaterdag geen duivensport hetgeen
inhield dat de duiven nog een nacht langer in de manden moesten
verblijven. Zaterdag was er genoeg te genieten van andere sporten maar
wij moesten wachten tot zondag. Gelukkig konden onze duiven zondagmorgen
voor negen uur op weg naar huis. Ook nu kregen ze onderweg weer te maken
met regen maar de zuid/zuidwestelijke wind zorgde voor hoge snelheden
van om en nabij 110 km per uur zodat het toch nog een fijne eerste
pinksterdag werd. Mijn voorkeur gaat uit naar wedstrijden met een nacht
mand. Ik vind dat een duif in zijn hok moet zitten of in de lucht maar
niet extra lang in een mand, daar denk ik mijn hele leven al zo over. Ik
zie altijd beelden van vechtende duiven. Dan het gewroet om bij de
drinkgoot te komen of na twee nachten mand het voer oppikken in de
reismand waar 25 duiven hun uitwerpselen deponeren. En wij thuis maar
krabben of schrapen om alles zo clean mogelijk te houden. Ik heb me nog
nooit druk gemaakt over bij wie mijn duiven in de mand gaan maar toch
denk ik bij twee nachten mand altijd aan de kans dat ze een besmetting
oplopen. Ik ben erg voor dierenwelzijn en weet dat ik me er eigenlijk
niet druk over hoef te maken. Ik denk dan altijd aan de duiven die aan
Barcelona meedoen. Die zitten een hele week in de mand en moeten daarna
ook nog eens duizend kilometer naar huis vliegen dus waar heb ik het
eigenlijk over. Ook zondag verliepen beide vluchten uitstekend. Op die
van ruim 500 km hadden wij beide niet mee. De andere van 240 km werd een
groot succes voor Marco. Ikzelf speelde 50% prijs (11 van de 22) maar
daar zat helaas geen vroege bij. Helaas, ik heb wel andere veel betere
jaren gekend. Ik houd het er op dat de leeftijd van de baas een
belangrijke rol speelt. Met dezelfde soort duiven deed Marco het
uitstekend. Tegen 537 duiven begon hij met 8-9-10 en daarmee versterkt
hij met nog 1 vlucht te gaan zijn koppositie voor het vitesse
kampioenschap.
ANDERE GEBEURTENISSEN
Voor de fans van de Formule-1 viel er veel te genieten met de GP van
Monaco. De Hollanders gingen helemaal uit hun bol door de fraaie
overwinning van Max Verstappen die daardoor aan de leiding gaat voor het
wereldkampioenschap wat nog nooit eerder is voorgekomen! In het Spaanse
Barcelona trekken donkere wolken zich samen boven het hoofd van de
Nederlandse trainer Ronald Koeman. Als Barcelona geen kampioen wordt
moet je als trainer voor je toekomst vrezen. Volkomen nieuw is de
aanstelling van Marianne van Leeuwen (60). Zij is de eerste vrouwelijke
baas betaald voetbal van de KNVB. De Giro - Ronde van Italië gaat de
laatste week in en wat voor een week. Voornamelijk zware berg etappes
met op zondag de spannende afsluitende tijdrit in Milaan. Grote
teleurstelling was er voor het Nederlandse publiek dat het euro
Songfestival volgde dat georganiseerd werd door ons land. Onze
afgevaardigde moest als 23ste deelnemer optreden en behaalde slechts 11
punten waardoor een 23ste plaats voor hem het hoogst haalbare was.
Italië won uiteindelijk nipt van Frankrijk (die vond ik het beste, maar
ja wie ben ik).
VOGELGRIEP
Elk voorjaar hebben we te maken met een uitbraak van de besmettelijke
vogelgriep die vorige week in zuid Nederland is geconstateerd op een
kalkoenen boerderij, alle 16.000 dieren zijn inmiddels geruimd. In die
zelfde omgeving is ook een besmetting vastgesteld op een pluimvee
boerderij met 60.000 legkippen. Helaas ondergingen de kippen het zelfde
lot als de kalkoenen. Verder is er een vervoerverbod ingesteld voor
eieren, mest en pluimvee. Gelukkig vallen onze duiven onder de noemer
vogels en zijn dus geen pluimvee wat betekent geen gevaar voor de
duivensport.
SPELING VAN DE NATUUR
In mijn lange duivenloopbaan heb ik al menig keer een duif met een
afwijking gekweekt. Zo had ik ooit een duif die aan de ene zijde blauw
was en aan de andere zijde kras. Ook kweekte ik een duif waarvan de
veren gekruld waren en het was beslist geen nauwe inteelt. Twee maal
kweekte ik een duif met aan een kant 12 slagpennen en aan de andere kant
11, het was geen familie van elkaar. Dit jaar kweekte ik uit een blauwe
doffer en een donkerkras duivin een hele bleke duif, een soort miskleur
ook wel een Isabel genoemd. Nu ze begint te ruien lijkt ze vaal te
worden terwijl er in haar hele familie geen rood/vaal voorkomt. Ik heb
trouwens een hekel aan rode, vale, zwarte, witte of hele bonte duiven.
Omdat ik nog nooit zo een miskleur heb gekweekt heeft mij kleinzoon een
foto van haar gemaakt. Het is een goed gebouwde duivin. Haar moeder
vloog vorig jaar als jong de 1e tegen 2219 duiven, haar vader is een
kleinzoon van de Europa Boy 1e tegen 16.222 duiven en snelste van
150.000 duiven. Ook hier weer een mooi voorbeeld van ”als het er in zit,
komt het er uit ook”.
TWEE WEKEN ACHTEREEN GING HET FOUT
Wijdewormer, 19 mei 2021. Duivensport is een zomersport. Dat houdt in
dat de wedstrijden worden gehouden onder goede omstandigheden en juist
dat hebben we niet voor het zeggen. Soms zijn er van die
weersomstandigheden dat de lossing bevoegden er grijze haren van krijgen.
Met mooi weer kan iedereen lossen, dat is heel simpel. Jammer genoeg
hebben we de laatste twee weken te maken met zeer wisselvallig weer.
Zware buien en laaghangende bewolking zijn nu niet direct ideale
omstandigheden voor onze duiven. Als de duiven na langdurig overleg toch
gelost worden is er niets meer aan te doen. Het enige dat overblijft is
hopen dat de duiven door het slechte weer weten te komen en als het kan
met niet al te veel achterblijvers. Hoe zo’n vlucht verloopt, er zijn
altijd winnaars en verliezers. Vaak verrassende winnaars, veel verkeerde
duiven voorop en een langdurig wedstrijdverloop met de nodige
achterblijvers. Gelukkig zijn de meeste de volgende dag nog doorgekomen.
Zelf ben ik er nog niet een kwijt maar zo mooi als het seizoen voor mij
begon zo slecht waren de laatste twee vluchten. Slecht mag ik eigenlijk
niet zeggen want de prijspercentages waren ruim 50% helaas zat daar geen
echte vroege duif bij. Bij zoon Marco was het precies hetzelfde alleen
hij vond zijn duiven voor de laatste vlucht niet goed genoeg waardoor
hij ze thuishield. Slim bekeken want dit weekend hebben we naast de
eerste eendaagse fond vlucht ook de vierde vitesse vlucht en dat is het
spelletje wat ons het beste ligt. In ons samenspel gaat Marco aan de
leiding en ik sta vijfde. Marco moet dus zijn koppositie zien vast te
houden en ik moet nog een beetje gas geven om een podiumplaats te
bereiken.
DAT SOORT VLUCHTEN HOREN ER OOK BIJ
Elk jaar zijn er wel enkele vluchten die door weersinvloeden een
verrassend verloop kennen wat voor veel liefhebbers een mooie
gelegenheid is om eens flink van hun af te praten. Dan hoor je
opmerkingen zoals; hoe kunnen ze de duiven met dit weer loslaten of de
lossingcommissie heeft er geen verstand van, het is veel te koud of veel
te warm, er zat onweer in de lucht en dan vraag je om problemen. Ze
weten altijd wel een excuus te vinden voor hun eigen falen. De mannen
die een hele vroege duif klokken of een mooie uitslag maken hoor je niet.
Outsiders die op dergelijke vluchten een vroege duif klokken beleven een
droom weekend. Opvallend is het dat goede spelers op dat soort vluchten
slecht presteren. Waarom? Als ik het wist zou ik het zeggen maar helaas
moet ik het antwoord schuldig blijven. Is het toeval of hebben ze hun
duiven te scherp? Snelheidsduiven in topvorm willen met alle geweld naar
huis. Zij leveren bij goede omstandigheden wekelijks een explosie en als
de omstandigheden niet goed zijn krijgen die driftkikkers te maken met
stress en dat zorgt weer voor dorst. Kortom dergelijke duiven raken
helemaal van streek terwijl andere duiven rustig blijven en vliegen om
de buien heen terwijl die felle rakkers er dwars doorheen willen en vaak
volkomen afgevlogen thuis komen. Let op, bij echt duivenweer komen die
snelheidsmaniakken als een pijl uit een boog aangevlogen en volgen
elkaar in hoog tempo op. Geweldig om te zien, adembenemend zelfs vooral
die hele vroege die zomaar onverwachts op de klep land. Vroeger vlogen
die zelfde duiven dwars door het open raam naar binnen je hield je hart
vast zo hard kwamen ze aangesneld dat je dacht dat die zich te pletter
zou vliegen tegen de achterwand van het broedhok. Dan gauw naar binnen
om de gummiring van de poot te halen en in de klok te deponeren. De
elektronica heeft veel verbeterd maar in de tijd van de gummiringen was
het wel veel spannender. De duiven werden bij thuiskomst met zorg door
de eigenaar gepakt. Sommigen deden dat niet, die vingen een duif met
beide handen terwijl die nog door het hok vloog. Daar hadden ze de
volgende week spijt van als de duif heel lang twijfelde voordat deze
naar binnen ging. Daar hebben we met de elektronische klok geen last
meer van.
TRAINEN VAN DE JONGE DUIVEN
Wacht daar niet te lang mee maar ga er op uit zodra dat kan. Duiven die
bij huis goed trainen en een twintigtal minuten wegtrekken zijn geschikt
om er zelf mee te gaan rijden. Lange afstanden zijn niet nodig het is
vooral het vertrouwd maken met de mand en breng ze naar verschillende
richtingen, begin daar op tijd mee. Wachten tot twee weken voor de
officiële vluchten beginnen kan problematisch worden. Wie garandeert ons
dat het dan dagelijks goed weer is om er op uit te gaan. Hoe eerder hoe
beter! Jaren geleden toe ik zelf nog auto reed liet ik ze bijna altijd
gelijk los. Ik heb uiteraard diverse keren uitgeprobeerd ze mand voor
mand of kleine groepjes los te laten. Ooit was ik zo gek om ze een voor
een los te laten, ik zat dan soms wel twee uur duiven los te lossen maar
ik heb daar nimmer voordeel door gehad. Dus alles tegelijk los is prima.
Zodra de prijsvluchten zij begonnen rijden we niet meer met de duiven of
het moet een hele zware vlucht geweest zijn waardoor ze bij huis niet zo
graag trainen. Dan gaan ze op woensdag nog even de mand in voor een
trainingsvluchtje van 40 km, even de spieren los maken. Ik weet niet of
het helpt, ik heb er wel een goed gevoel bij en dat moet je bij elke
vlucht hebben. Als er eens minder wordt gepresteerd moet tegen jezelf
kunnen zeggen dat je er alles aan hebt gedaan. Jammer is het dat voor
het aanstaande weekend weer 80% kans op regen wordt voorspelt, ik sta
niet te trappelen om mee te doen vooral niet op de Franse vlucht van 500
km waarvoor de duiven al donderdagavond de mand ingaan. Mijn voorkeur
gaat uit naar vluchten met een nacht mand dan kun je op et laatste
moment nog even het weer aan kijken. Het is nu 19 mei dan is het meestal
fraai lenteweer. Over een maand is het zomer en we hebben nog steeds
geen duivenweer gehad. Afwachten dus, de duiven zien er in ieder geval
naar tevredenheid uit.
DUIVEN LOSSEN GEEN EENVOUDIGE ZAAK
Wijdewormer, 12 mei 2021.Op sportgebied viel er het afgelopen weekend
veel te beleven. In Turijn ging voor de 104e keer de Giro (wielerronde
van Italië) van start met een tijdrit. Over drie weken is de finish van
deze, een van de drie mooiste etappe koersen, in Milaan. In Spanje is
nog niet beslist wie de nationale voetbaltitel gaat winnen. In Engeland
wel, daar werd Manchester City dinsdag kampioen zonder te spelen omdat
plaatsgenoot M. United verloor van Leicester. In Nederland is Ajax
vorige week kampioen geworden. De Amsterdammers speelde deze zondag
tegen aardsvijand nummer 1 Feijenoord, ook hier was Ajax (alweer) de
sterkste. De KNVB heeft beslist dat de laatste wedstrijden van het
seizoen nog steeds zonder publiek gespeeld gaan worden. Het inkorven van
de wedstrijdduiven geschied ook nog steeds zonder publiek. De
clubgebouwen blijven hermetisch gesloten ook na de persconferentie die
onze minister Rutte dinsdagavond hield zat die versoepeling er niet in.
De horeca terrassen mogen nu open van 6 tot 20 uur. Ook de pretparken,
dierentuinen, zwembaden en sportscholen mogen weer open. Helaas blijft
het aantal corona besmettingen in Nederland hoog, de ziekenhuisopnames
worden gelukkig wel minder. Of dat voldoende is voor de versoepelingen
die mogelijk per 1 juli ingaan? We kunnen niet anders dan ons aan de
protocollen houden en dan zien we eind juni wel wat er weer mogelijk is
op weg naar het normale leven.
TE GROTE RISICO’S
Terwijl zaterdag in Noord-Holland de regen met bakken uit de hemel kwam
kreeg ik bericht dat de duiven tot mijn grote verrassing om 14.15 uur
waren gelost. Ik was er al vanuit gegaan dat de lossing een dag zou
worden uitgesteld waardoor de duiven op zondag, Moederdag, thuis zouden
komen maar niet dus! Wat moest er in hemelsnaam van deze vlucht terecht
komen. Toen ik om 16.45 uur hoorde ik dat de duiven van Zuid-Holland
vanuit een andere lossingplaats 2200 meter maakten (132 km per uur) kon
ik mijn oren niet geloven. Het bleek wel waar te zijn en achteraf
haalden de snelste Noord-Hollandse duiven ook die snelheid terwijl er
bij mij in Wijdewormer nog steeds laaghangende bewolking was waaruit het
hevig regende. Later bleek dat het aan de Noordzeekust droog en helder
was terwijl ik met mijn vriend in de hozende regen onder de parasol
stond te schuilen in afwachting van mijn eerste duif. Het begon een
beetje droog te worden en opeens viel er een duif om 17.15 uur, dat kon
wel eens een hele vroege zijn, zei mijn vriend. De snelheid van mijn
duif was bij lange na geen 2200 meter, maar ja met zulke heftige regen
weet je het maar nooit. Toen de duif gemeld was bleek de hele wereld
voor mij te zitten en dat na 3 weken super uitslagen was het nu drie
keer niks. Mijn zoon Marco die drie weken lang de sterren van de hemel
speelde zat zelfs nog 3 minuten na mij. Wij eindigden bij de
allerlaatste. Het werd voor ons een zeer slechte en teleurstellende
vlucht (20 minuten na de snelste) met een traag verloop terwijl ze aan
de westkant van ons vlieggebied de duiven kregen alsof ze om het hoekje
van de deur waren gelost. Die avond miste ik er nog 2 van de 24 maar
gelukkig waren die twee de volgende morgen ook thuis. Toch blijken er
nog heel wat duiven achtergebleven te zijn waaronder verschillende die
dit jaar de eerste vluchten top gepresteerd hebben. Eigenlijk was het
geen weer om ONZE duiven te lossen maar dat is achteraf geredeneerd en
dan zeggen ze hier “achteraf kijk je een koe in zijn kont”. Een kans op
de kampioenstitel op de midfond is met dit resultaat meteen verkeken.
CONVOYEUR ZIJN IS GEEN GEMAKKELIJKE FUNCTIE
In de tijd dat ik de wielersport beoefende heb ik er nooit een seconde
bij stilgestaan wat het precies inhield een wielerwedstrijd te
organiseren. Later toen ik zelf bestuurder en zelfs voorzitter werd kon
ik me soms wel eens ergeren aan de renners die het de normaalste zaak
van de wereld vonden dat er eindprijzen en premies te verdienen waren.
Denk je dat die mannen nadachten waar dat geld en alles wat er nog meer
bij komt kijken allemaal vandaan kwam wat logisch is als je met sport
bezig bent. Hetzelfde geldt voor de duivensport. Alle liefhebbers kennen
het vliegprogramma, weten wanneer ze de duiven naar het lokaal moeten
brengen en lezen de volgende dag op de site hoe laat de duiven zijn of
worden gelost. Hoe dat allemaal in zijn werk gaat staat bijna niemand
bij stil. Datzelfde geldt voor het vervoer. In de eerste plaats de
organisatie van het door de hele provincie ophalen van de duiven. Dat
kan niet met de container omdat diverse clublokalen met zo een grote
vrachtwagen zo goed als niet bereikbaar zijn. Dus er moet een
ophaaldienst met schema gemaakt worden. De duiven gaan naar de
verzamelplaats waar alle duiven in de grote wagens overgeladen moeten
worden, zoiets moet allemaal georganiseerd worden. De dag van lossing
zijn de lossingsfunctionarissen al in alle vroegte informatie aan het
inwinnen over de vluchtlijn. Dan de beslissing wel of niet los. Alle
duivenmelkers springen een gat in de lucht als bekend is dat de duiven
er uit zijn. Maar oh wee als in de loop van de dag blijkt dat ze te
vroeg of te laat gelost zijn. Dan moet je ze eens horen, dan deugd er in
een klap niets van de organisatie. Het is helemaal niet zo gek om daar
met zijn allen eens goed over na te denken. Er komt heel veel bij kijken
om ook de duivensport in goede banen te leiden en dat geschied voor het
overgrote deel allemaal door vrijwilligers die week in week uit klaar
staan. Vaak zijn dat ook nog de leden die nu niet direct top prestaties
leveren het zijn wel echte verenigingsmensen. Komend weekend de tweede
midfond vlucht. De weersverwachting zien er redelijk uit, noordwesten
wind maar wel 70% kans op regen. Gelukkig is het nog geen zaterdag en
kan er wat het weer betreft nog veel veranderen. Ons lot ligt ook de
komende zaterdag weer in handen van de lossingskommissie in samenspraak
met de con voyeur van onze duiven op weg naar de lossingplaats.
BEVRIJDINGSDAG
Wijdewormer, 5 mei 2021. Vandaag is het 76jaar geleden dat Nederland
werd bevrijd waarbij onze duif als vredessymbool centraal staat. Vanwege
Covid-19 geen grote festiviteiten, de bevrijding werd dit keer vooral
digitaal gevierd. Gisteren was het dodenherdenking. Iedereen werd weer
geconfronteerd met de verschrikkelijke beelden uit de Tweede
Wereldoorlog, je vraagt je dan af wat de wereld er van geleerd heeft.
Voor de voetbalfans van Ajax was het zondag groot feest omdat de
Amsterdammers voor de 35e keer landskampioen werden. De Nederlandse
duivenliefhebbers kwamen de dag daarvoor volop aan hun trekken, De derde
vitesse vlucht kende in alle 11 afdelingen een prima verloop, de
concoursduur was niet overal gelijk. De Zeeuwse duiven in het uiterste
zuidwesten van ons land moesten er flink aan trekken, het duurde daar 40
minuten voordat alle prijsduiven thuis waren. Ruim 150 km verder in
Noord-Holland was de strijd binnen 15 minuten bekeken en in het uiterste
noorden van ons land was de concoursduur 30 minuten. Over de hele
vluchtlijn prachtig weer, overal zon maar wel veel te koud voor de tijd
van het jaar. Zaterdag staat de eerste halve fond vlucht op het
programma. Donderdagavond gaan de duiven al de mand in voor een race
over 350 km. Het wordt nu echt menens en het mooie weer zit er eveneens
aan te komen. Helaas ontbreekt de sfeer in de verenigingen nog steeds en
dat is wat de meeste liefhebbers erg missen. Het praatje tijdens de
clubavonden is een belangrijk sociaal onderdeel van onze sport.
Verlangend kijken de liefhebbers uit naar de nieuwe versoepelingen. Wie
weet mogen de kantines van de sportclubs weer open en zijn de fans
welkom om alle sporters weer aan te moedigen. Momenteel ziet het
straatbeeld er in Nederland weer vertrouwd uit. De winkels zijn weer
open en de terrassen van de horeca bedrijven zijn elke middag van 12 tot
18 uur open. We gaan de goede kant op ook al zijn de
besmettingsaantallen nog vrij hoog.
KWEEKRESULTATEN
Bent u ook zo tevreden? Ik in ieder geval wel. De voorbereiding op de
kweek moet goed geweest zijn, ik heb daar in ieder geval mijn uiterste
best voor gedaan. Zoals de meesten van u wel weten heb ik samen met mijn
zoon een kweekhok en vader heeft het geluk dat hij ze mag verzorgen.
Geen probleem zolang ik me goed voel en dat is helaas niet altijd het
geval. Dat ouder worden gaat met een dag tegelijk maar het gaat
ongemerkt erg snel. Toevallig vond ik bij het opruimen van de kast met
alles over de duivensport een map met uitslagen van 1953, dat is maar
liefst 68 jaar geleden. Ik was toen 16 jaar en speelde nog bij de jeugd
waardoor ik niet in die uitslagen voorkom. Bij het doorlezen van de
uitslagen bleek dat niet een van de deelnemers nog in leven is terwijl
ik al die mensen heb ik gekend en meegemaakt. Wat nog meer opviel was de
snelheid van de duiven. In het overgrote deel van de uitslagen kwamen de
winnende snelheden niet boven de 1200 meter. Ik weet me nog heel goed te
herinneren dat de liefhebbers bij een traag vluchtverloop tegen elkaar
zeiden; de snelste haalt zeker 1000 meter oftewel 60 km per uur. Dat
komt tegenwoordig niet meer voor. Ook de concoursduur was toen
aanzienlijk langer en wat te denken van het aantal duiven waarmee
gespeeld werd. De meeste liefhebbers speelden met 4 tot 12 duiven, ik
kon er niet een ontdekken die er meer dan 20 mee had. In de uitslagen
van deze week zag ik diverse liefhebbers met meer dan 80 duiven mee,
eentje spande de kroon met 257 duiven in concours die 5 minuten op zijn
tweede duif moest wachten. Waarschijnlijk bleven diverse duiven
rondvliegen want toen eenmaal de tweede duif geklokt werd regende het
duiven. Ik heb de tijd meegemaakt dat er diverse verenigingen waren met
meer dan 50 leden. In de vijftigerjaren hadden de meeste verengingen om
en nabij de 10 leden. Pas in 1960 groeide de duivensport enorm de een na
de andere club werd opgericht en toen de computer zijn intrede deed
gingen de liefhebbers steeds meer duiven houden zelfs zoveel dat daar
onenigheid over ontstond. Het was geen eerlijke strijd meer, liefhebbers
werden ontmoedigd doordat het aantal mega liefhebbers snel groeide. Nog
weer later kwamen er steeds meer “broodspelers”, zij maakten van hun
hobby hun beroep. In de wintermaanden was er elk weekend wel een
zaalverkoop waar liefhebbers massaal op af gingen. Die vele verkopingen
maakte de ogen open van degene die “online” mogelijkheden zagen. Op die
manier kwam heel de wereld in aanraking met de duivensport en het gevolg
daarvan is dat er tegenwoordig voor de gewone man maar moeilijk aan
bekende duiven is te komen. Het grote geld heeft bezit genomen van de
eens zo simpele duivensport. Miljoenen gaan er jaarlijks om in de sport
die zeker in de bekende duivenlanden steeds minder beoefenaars krijgt.
Dat alles brengt mij bij de vraag; hoe zullen de kweekresultaten zijn
van al die duiven die voor kapitalen van eigenaar zijn verwisseld daar
moest eens onderzoek naar gedaan worden. Volgens mij zal dan blijken dat
de waarde van een duif nog steeds is wat een gek er voor geeft. Grote
bedragen geven geen garantie voor het kweken van bruikbare duiven.
Wereldwijd worden nog steeds meer slechte dan goede duiven gekweekt. Het
zijn veelal steeds dezelfde die astronomische bedragen neertellen en nog
steeds niet bovenmatig goed presteren. Het zijn inmiddels wel steeds
dezelfde die gigantische bedragen voor hun duiven ontvangen. Wat dat
betreft zou je moeten overschakelen naar de grote fond. Een keer een top
uitslag en je kostje is gekocht.
NIET PRESTEREN WIL NIET ZEGGEN DAT JE EEN MISKOOP HEBT GEDAAN
Lees de duivenkranten, lees de uitslagen, kijk naar de kampioensstanden,
het zijn bijna altijd dezelfde namen. Dat zijn meestal niet de mannen
die tonnen hebben uitgegeven om aan goede duiven te komen. Het zijn de
liefhebbers die het in de vingers hebben. Zij zien alles even eerder,
maken minder fouten en zetten zich voor de volle honderd procent in. Zij
doen alleen hetgeen exact nodig is en dat komt niet uit een flesje maar
doordat ze hele goede duiven hebben. Het zijn liefhebbers die er alles
voor over hebben wat wil zeggen dat ze er heel veel vrije tijd insteken,
alles op vaste tijden doen. Zij durven duiven uit te selecteren die op
de vluchten niet voldoen ook al hebben ze nog zo een formidabele
afstamming. Zij eisen prestaties van hun duiven en dat mag als je er
alles voor doet. Ik spreek regelmatig liefhebbers die jaar in jaar uit
slecht presteren. Dat zijn duivenhouders, zij beleven plezier aan het
verzorgen van hun duiven en als ze eens een vroege prijs spelen zijn ze
tevreden. Er zijn er ook die graag willen en er volgens zeggen alles aan
doen en toch lukt het niet, ik zeg dan wel eens; volgens mij doe je dan
alles verkeerd. Ik zou niet weten wat ik moet doen om zo slecht te
presteren. Zo zal het altijd blijven, je hebt in elke sport winnaars en
figuranten.
PRIMA VLUCHT ONDANKS WINTERSE TEMPERATUREN
Wijdewormer, 28 april 2021. Gisteren vierde Neerland de verjaardag van
onze koning Willem Alexander. Een prachtige zonovergoten dag maar geen
echt feest door de corona pandemie, wat heel jammer is want het is
altijd een heel feestelijke dag met muziek, optochten en vrijmarkten.
Het is een van de gezelligste dagen van het jaar. Nu dus niet. Alle
horeca was nog steeds gesloten, evenals de winkels, theaters en
pretparken. Kortom, de mensen moeten zichzelf vermaken en dat is ook nu
nog steeds niet eenvoudig. Anderhalve meter afstand van elkaar, niet
meer dan twee bezoekers per dag, het enige feestelijke is dat vandaag de
avondklok wordt opgeheven en de terrassen van 12 tot 18 uur open mogen
het voelt alsof we op de goede weg zijn. Voor de duivensport geldt nog
steeds het strenge covid-19 protocol, niet leuk maar de wedvluchten
kunnen daarom gewoon doorgaan. Inmiddels zitten de eerste twee vluchten
er op. Kou en noorden wind blijken prima ingrediënten te zijn voor deze
sprintraces. Een prima verloop met snelheden rond 75 tot 80 km per uur
en binnen 15 minuten waren de prijzen verdiend. Het geeft aan dat onze
duiven de lage temperaturen goed kunnen verdragen.
DE VRAAG OM HET VLIEGSEIZOEN LATER TE BEGINNEN
Het is onmogelijk om het iedereen naar de zin te maken dat blijkt elke
winter weer tijdens het vaststellen van het vluchtprogramma. De een wil
eerder beginnen, de ander geeft de voorkeur aan een latere start. De
vitesse spelers willen meer van dat soort vluchten anderen zouden het
liefst zien dat de natoer in zijn geheel komt te vervallen met als
argument dat de duiven te ver in de rui zijn. De mannen van de eendaagse
fond zouden nog wel een vluchtje meer willen hebben en de liefhebbers
van het spel met de jonge duiven vinden dat er eerder begonnen moet
worden en 8 vluchten is voor hen meer dan genoeg. Allemaal niets nieuws
wat ik u vertel, zo ging het 50 jaar geleden en nu nog steeds neemt het
tijdens de vergadering veel te veel tijd in beslag. Oeverloos wordt er
gediscussieerd terwijl we 50 jaar terug veel en veel meer leden hadden
en daarbij zaten veel meer deskundigen dan nu. Vaak denk ik mensen hou
toch eens op, al 100 jaar gaat het zo en wat maakt het uit waar vandaan
de duiven naar huis komen vliegen. Het gaat toch om de gezonde sportieve
spanning en soms zit je in de verkeerde hoek en de volgende keer lig je
aan de eerste speen. Het zou niet goed zijn als altijd dezelfde in het
voor of nadeel zijn. Daarbij heeft de wind altijd grote invloed op
sprint wedstrijden die nu aan de gang zijn, hoe korter de afstand des te
groter de invloed van de wind.
TRAINEN BIJ HUIS
Jarenlang liet ik mijn duiven twee maal daags bij huis trainen. Ik was
in alle staten als ik ze door regen of mist maar een keer per dag of
helemaal niet los kon laten. Ik liet ze zelfs op de dag van inkorven
eind van de middag nog even los. Nu laat ik ze op vrijdag nooit meer
los, een dagje rust lijkt mij beter. Sinds vorige week ben ik van mijn
geloof afgestapt. Ik heb besloten mijn oude duiven niet meer ’s morgens
los te laten. Waarom? Mijn leeftijd speelt daarbij de belangrijkste rol.
Ik ga niet meer zo vroeg uit bed, 8 uur is een mooie tijd voor mij. Ik
ga een kwartier daarna naar de jonge duiven om de verduistering weg te
halen en weer een kwartier later mogen ze naar buiten. Dan worden de
oude duiven verzorgd en het jonge duivenhok schoon gemaakt. Om 10 uur
krijgen de jonge duiven voer, ze zijn dan anderhalf uur buiten geweest.
Ze beginnen trouwens goed te vliegen en omdat ik een tweede groep jongen
heb bijgezet willen ze nog wel eens eerder op het hok landen. Dat is het
vervelende van jonge duiven bij zetten. De ervaring heeft mij geleerd
dat daardoor de tweede ronde ook eerder begint rond te vliegen. Tot eind
juni worden ze verduisterd. De oude duiven komen voortaan maar een keer
per dag los, de duivinnen om 4 uur en de doffers om 5 uur. De jonge
duiven mogen er om 6 uur voor de tweede keer uit en worden om 7 uur
verzorgd. Om half acht gaan de gordijnen dicht. De kweekduiven zijn
inmiddels gescheiden en afhankelijk van de vliegresultaten worden onze 5
beste kweekkoppels nog een keer gekoppeld, hun jongen worden dan na het
vliegseizoen te koop aangeboden.
DE RESULTATEN
Voorlopig is het zo dat de knecht de meester is voorbij gestreefd. Zoon
Marco heeft ze de eerste twee vluchten geweldig gekregen. Ik mag ook
niet mopperen maar hij is momenteel absoluut buiten categorie maar het
seizoen is nog lang. Voor ons soort spelers is het belangrijk dat de
duiven van begin af aan goed komen. Wanneer je aan het begin al een
achterstand moet inlopen dan voelt dat niet prettig. Van het gezegde
hardlopers zijn doodlopers trek ik me niets aan. Als vitesse/midfond
speler moet je er vanaf de eerste vluchten direct staan. De fond spelers
kunnen hun duiven invliegen op de vluchten tot 500 km, dat is voor ons
felle rakkers niet mogelijk. Niet zo erg want alle vitesse/midfond
spelers zijn immers veel eerder serieus met de duiven bezig. Die van ons
zijn al goed ingevlogen als de fond spelers nog slapen. In ieder geval
zijn vader en zoon Braspenning zeer tevreden over de start van het
seizoen 2021. Samen spelen wij op de eerste twee vluchten bijna 90%
prijs. Marco heeft op beide vluchten totaal 67 duiven ingezet waarvan er
56 prijs spelen. Ik had er 46 mee en daarvan vlogen er 40 prijs. Met
zulke resultaten is de duivenport echt een leuke hobby.
DE MENSEN ZIJN NIET MEER IN TOOM TE HOUDEN
De persconferentie is voorbij, het viel niet tegen maar het viel ook
niet mee. De avondklok is opgeheven, de winkels mogen weer open en de
terrassen van de horeca mogen voorlopig van 12.00 tot 18.00 uur open.
Per dag mogen privé slechts 2 bezoekers ontvangen worden en daar moeten
we het voorlopig weer mee doen. Een jaar lang corona, een jaar lang zit
ons land op slot. Eindelijk zit er wat vaart in het vaccineren, het
mooie weer komt er aan dus de mensen willen naar buiten. Zelf ben ik
twee keer gevaccineerd, totaal geen last van gehad. Ik kan nu met een
gerust geweten een biertje gaan drinken ik weet alleen nog niet met wie.
Veel van mijn kennissen hebben nog geen prik gehad en gezellig even naar
de kroeg zit er voor mij ook niet in want tot op heden is alleen het
terras ’s middags open. Wat zal het geweldig zijn als alle winkels en
horeca open gaan als voorheen, de mensen, vooral jongeren, hebben dat
echt waar heel hard nodig. Dat geld ook voor ons duivenliefhebbers. Het
seizoen is van start gegaan. Ik ben nog niet in het clublokaal geweest,
niemand mag binnen komen en de bar is gesloten. Dus buiten wachten,
duiven afgeven, wachten op de klok en daarna naar huis niks aan dus.
VOOR VADER EN ZOON WERD HET EEN DROOMSTART
Het was een complete verrassing dat het vliegseizoen geheel volgens de
planning in het eerste weekend van april van start is gegaan. Iedereen
was er vanuit gegaan dat net als vorig jaar de start wel eens een maand
uitgesteld zou worden. Daarbij komt ook nog dat de weersomstandigheden
niet van dien aard waren dat je stond te trappelen om met de duiven op
pad te gaan. Aan de eerste trainingsvlucht heb ik niet meegedaan ik vond
het veel te koud. Mijn zoon had ze wel mee en daarom ben ik bij hem gaan
kijken. Het was 8 graden en er stond een koude schrale noordoosten wind
en dan is het helemaal geenpretje om op duiven te wachten. Tegen de
verwachting in kwamen de duiven geweldig. Een week later werd de eerste
officiële vlucht afgelast vanwege verwachte sneeuw, hagel en regen, plus
veel te lage temperaturen. Tegen mijn principe in zijn mijn duiven twee
keer weg geweest met veel te lage temperaturen en een keer zelfs met
noodweer. Het leek mij noodzakelijk om dat te doen, je hebt dan toch een
beetje het idee dat je het nodige aan de voorbereiding hebt gedaan. Stel
dat je er niet mee was weggeweest en je zou te laat klokken, dat zou ik
mezelf kwalijk nemen. Hoge verwachtingen had ik niet. Andere jaren was
ik veel meer met mijn duiven weggeweest. Dan heb je een goed gevoel en
dat is dit jaar mede door de Corona niet het geval. De hele week voor de
eerste vlucht de duiven extra geobserveerd om te zien hoe hun gedrag in
het hok en in de lucht was. Goede indruk maar niet helemaal tevreden.
Eigenlijk vond ik dat ze te slap aanvoelden, er zat volgens mij te
weinig spanning op. Vandaag heb ik er enkele in de hand genomen en nu
was ik wel tevreden. Mogelijk komt het ook doordat we al een aantal
dagen hogere temperaturen hebben met elke dag zon. Heerlijk is het dan
in de hokken, ik zou zo in het stro bij de jonge duiven kunnen gaan
liggen slapen.
DE EERSTE VLUCHT VAN DE WAARHEID
We vlogen vanuit Roosendaal aan de Nederlands/Belgische grens, afstand
+/- 110 KM. Marco had er 32 mee waarvan er 29 prijs speelde. Hij begint
met 1-7-8-17-18-21-22 tegen 2.579 duiven. Ik zelf maakte een perfecte
uitslag: 22 mee en alle 22 in de uitslag 1: 4. Wel minder spectaculair,
ik begin met 25-27-30 maar wel 100% prijs! De duif die Marco voorop
kreeg won vorig jaar als jong ook al twee keer de eerste! Zijn moeder
ging als jong direct naar het kweekhok, ze heeft zelf nooit gevlogen. Ik
vond het zo’n intelligent beestje dat ik zei; die gaat direct op de
kweek. Zij is nog een kleindochter van Olympic Big Leo, in 2010
Olympiade duif in Poznan (Poland). En nu op naar de volgende
krachtmeting
BENT U ER KLAAR VOOR?
Wijdewormer 14 april 2021. Vorige week werden de eerste wedvluchten van
dit seizoen geannuleerd. Het was niet alleen veel te koud er stond
tevens een harde wind, het hagelde regende en sneeuwde van tijd tot
tijd. Echt winters weer om lekker binnen bij de kachel te blijven. Een
wijs besluit om op zo een eerste krachtmeting geen risico’s te nemen.
Daarvoor was het ook al geen geschikt weer om met de duiven op pad te
gaan. Bij de meeste liefhebbers waren de duiven nog niet goed ingevlogen
en dan is de kans dat er duiven, ook van een kort vluchtje, achter
kunnen blijven en daar zit niemand op te wachten. Voor mij is het
(gelukkig) een week uitgesteld. Mijn duiven hebben dit jaar amper in de
mand gezeten en dit weekend gaat het echt beginnen want de voorspelling
is dat het 12 graden wordt met een noorden kopwind en heel veel zon. Een
aangename temperatuur dus voor een race over ruim 100 km met het hele
traject de wind op kop dus er moet voor onze gevleugelde vrienden flink
gewerkt worden om de koppositie in te nemen. Als vitesse speler vind ik
het belangrijk dat je er op een eerste sprintvlucht meteen staat, gelijk
even het visitekaartje afgeven ten teken dat we nog steeds meedoen. Heel
veel vertrouwen heb ik er echter niet in. Wat de duiven betreft wel die
zien er perfect uit. Bij huis trainen ze goed, de eetlust is goed alleen
zijn ze nog een beetje te zwaar. Omdat het aanstaande zaterdag begint en
mijn duiven nog amper zijn weggeweest heb ik toch wat risico’s moeten
nemen. De voorbije week absoluut geen weer om de duiven te trainen maar
omdat het zaterdag begint moesten ze toch een paar keer weg helemaal
tegen mijn gewoontes in. Maandag 5 graden met een licht bewolkte lucht,
de duiven ingeladen en mijn vrouw op weg naar de lossingplaats op
ongeveer 30 km afstand. Ze had de duiven nog maar amper losgelaten toen
het bij mij thuis heel donker begon te worden en even later hagelde het,
zelfs wat natte sneeuw en flinke regenbuien ik hield mijn hart vast. Ben
altijd zo voorzichtig en nu ging ik dus duidelijk in de fout. Ik durfde
niet op de duiven te wachten en ben binnen gaan zitten om alvast maar
aan mijn wekelijkse artikel te beginnen. Mijn vrouw belde dat de duiven
om 14.20 uur gelost waren. Op de lossingplaats vrij goed weer maar ze
vertelde er wel bij dat ze op de telefoon had gezien dat het om 3 uur
zou gaan regenen. Ik keek om 14.55 uur op de klok en toen was het hier
nacht en het sneeuwde een beetje. De weersvoorspeller had gelijk want
precies om 3 uur goot het hier in de Wijdewormer van de lucht, het was
kort maar hevig. Om 15.15 uur besloot ik toch maar even naar het hok ter
gaan want misschien waren er inmiddels enkele thuis gekomen. Wat schetst
mijn verbazing alles was thuis. De eerste geklokt om 14.54 uur en de
laatste om 14.55 uur. Woensdag gaan ze nog een keer weg en dan moeten ze
zaterdag maar laten zien wat ze in hun mars hebben.
VERTROUWEN
Ik heb er alle vertrouwen in. Deze eerste vlucht heb ik ook wat geluk
nodig want echt klaar zijn de duiven naar mijn gevoel nog niet. Het
wordt ook een hele klus op de beste 5 boven aan de deelnemerslijst te
zetten want die doen mee voor de hoofdprijs en voor het “aangewezen”
kampioenschap. Nieuw is dat er wekelijks ook op de uitslag wordt vermeld
wie de beste hokprestatie heeft behaald. Het systeem werkt als volgt;
voor elke 10 duiven die in de race staan moet er een geklokt worden. Ik
geef er vrijdag 22 mee dan moet ik er 3 klokken. Hun behaalde punten
worden bij elkaar opgeteld en gedeeld door 2,2. Iemand die er 46 mee
heeft moet er 5 klokken en die punten worden door 4,6 gedeeld.
Natuurlijk is de belangrijkste uitslag de snelste duif van het concours
op plaats 1. Het gaat om de overwinning, bij ons komen er 25% van de
deelnemende duiven in de uitslag. Dus in de club 1000 mee dan 250 in de
uitslag.
WEL OF NIET TONEN
Voor elke vlucht toon ik mijn duiven om en nabij 10 minuten. Voordat de
duiven bij elkaar mogen draai ik eerst de schotels om dan weten de
doffers al wat er gaat gebeuren. Omdat het allemaal jaarlingen zijn heb
ik ze dat spelletje de afgelopen periode geleerd. Alle koppels worden in
de broedhokken opgesloten en de doffers die het helemaal al door hebben
gaan direct in de broedschotel liggen roepen. Even later laat ik de
duivinnen erbij en na 10 minuten begin ik om de eerste de doffer weg te
pakken en daarna zijn duivin. Ik begin bij die koppels waar beiden
lekker in de schotel liggen te kroelen. Doffers die steeds maar door het
broedhok achter hun duivin aan lopen te rennen vertrouw ik niet
voldoende en komen zeker niet bij de eerste 5 aangewezen duiven te
staan. De hele week houd ik hun gedrag in de gaten en zo bepaal ik al
een beetje wie voor de komende vlucht mijn favorieten zijn. De dag voor
het inkorven bekijk ik de duiven in de hand, sommige even in de keel bij
anderen of het borstvlees wel mooi rosé is en of er geen schilfers op
zitten. Of de duiven in goede doen zijn kun je doordeweeks al zien.
Belangrijke graadmeter voor mij is dat er elke dag een klein aantal
donsveertjes in het hok liggen. Ook de ochtendmest is belangrijk, daar
waar de mestbolletjes op een hoopje liggen is het goed gesteld met de
duiven.
VOEREN
Dat is een kunst apart. Ik ken liefhebbers die er in enkele minuten mee
klaar zijn, die kunnen dus in mijn ogen niet voeren. Aan voeren moet je
tijd besteden en zeker niet de hele hoeveelheid in een keer in de
voerbak gooien, je moet het uitdelen. Laat ze maar een beetje rennen om
een voerkorrel te bemachtigen. Heel lang geleden vertelde mij een groot
kampioen dat ik op mijn voorraadbus met grote letters het woord VERGIF
moest schrijven omdat je er oh zo snel te veel van geeft. Op de dag van
thuiskomst ligt er in elk broedhok een beetje snoepzaad en in de loop
van de dag geef ik ze daar nog een snuifje van. De zaterdagavond worden
de duiven ongeacht hoe laat ze van de vlucht zijn thuisgekomen om 7 uur
gescheiden en krijgen dan volle bak voer. De zondag en de maandag
krijgen ze 80% van het rantsoen wat ze voor de rest van de week
dagelijks krijgen. Een duif op weduwschap eet ongeveer 30 gram per dag
maar niet allemaal sommigen hebben er zelfs te veel aan. In de ochtend
geef ik ze ietsje minder dan s’avonds om ze overdag wat levendiger te
houden en in de avond de nacht in te laten gaan met een goed gevulde
krop. Voordat ze op reis gaan krijgen ze ’s avonds een half uur volle
bak, met dat systeem heb ik altijd hele goede resultaten behaald.
Allemaal veel succes!
VERRASSENDE START VAN HET DUIVENSEIZOEN
Wijdewormer 7 april 2021. Het was nog even spannend of het wel of niet
zou doorgaan, veel duivenliefhebbers hadden er geen vertrouwen in. In de
eerste plaats omdat de corona besmettingen aan de hoge kant bleven en
ook de weersvoorspellingen waren van dienaard dat het veel te koud was
voor de duiven. Toch ging het door, velen sprongen een gat in de lucht
anderen stelde zich zeer behoudend op. Ondanks dat het maar een
trainingsvlucht was stonden er toch veel duiven aan de start. De
Noord-Hollandse duiven werden in twee groepen gelost, een om 9.00 uur de
andere een kwartier later. Opvallend was dat in de eerste groep veel
duiven zaten die een aanzienlijk hogere snelheid maakten dan de snelste
van groep 2 waardoor je ziet dat lossingen, al is het maar met 15
minuten verschil, een totaal ander verloop kunnen hebben. De snelheden
lagen door de straffe noordwesten wind niet hoog maar het verloop van de
vlucht was zonder meer goed te noemen. Zelf had ik geen duiven mee.
Marco wel en hij pakte er 10 bij de eerste 25 tegen 514 duiven. Na zo
een trainingsvlucht ga je met vertrouwen naar de eerste wedstrijd toe.
Ik heb dat gevoel nog niet. Ik heb de duiven onvoldoende weggebracht en
momenteel is dat helemaal niet mogelijk. Het ene moment schijnt de zon
en even later fikse winterse hagel of sneeuw buien, geen weer om duiven
los te laten. Komende zaterdag wordt het echt menens ik weet echt nog
niet hoe ik het ga doen. Op het programma staat een race van 110 km,
verwachte temperatuur 8 graden met een koude noordelijke wind. Ik zal
proberen de duiven deze week nog een paar keer weg te laten brengen en
mocht dat niet lukken dan geef ik er 12 mee. Pas op het laatste moment
bekijk ik of dat de doffers of de duivinnen zijn.
DE START KOMT VOOR MIJ EIGENLIJK EEN BEETJE TE VROEG
Ik was er vanuit gegaan dat de start enkele weken zou worden uitgesteld
mede door de corona die ons leven beetje bij beetje heeft veranderd. Het
vervelende is dat ons leven erg saai aan het worden is, er is weinig of
niets te beleven. Aan sport kijken op de TV besteed ik de meeste tijd.
Voor mij als wielerliefhebber is er veel te genieten en voetbal vind ik
ook leuk om naar te kijken vooral naar Ajax of naar Engels voetbal.
Gister heb ik vernomen dat er eind april weer publiek naar de stadions
mag. Als dan ook de terrassen weer open gaan dan komen we weer aardig op
het niveau dat we gewend waren. Nu merken we pas in wat voor een luxueus
leventje we ons al jarenlang bevinden. Na een jaar afzien verlang ik
enorm naar het leefpatroon van voor 2020. Nu moeten we in en om ons
duivenlokaal nog steeds de corona voorschriften hanteren. Als dat nu ook
binnenkort komt te vervallen dan zijn we weer helemaal waar we zo graag
willen zijn. De clubavonden tijdens het inzetten van de duiven zijn
avonden waar ik jarenlang naar toe leef en nog steeds. Vervelend is het
dat we steeds ouder worden en niet in de gaten hebben dat we daardoor
veranderen. Ik wil met mijn duiven nog steeds graag uitblinken maar de
echte motivatie ontbreekt steeds meer. Om te winnen kun je niets aan het
toeval over laten, maar ja als je wel eens wat vergeet…Gelukkig is dat
niet erg je weet het immers niet. Maar oh wee als het aan het eind van
de week in je gedachten schiet dan zit je niet lekker op de aankomst van
de duiven te wachten.
HOEVEEL DUIVEN GAAN ER MEE
Tegenwoordig zijn we in onze club verplicht uiterlijk dinsdagavond door
te geven hoeveel duiven we gaan inzetten. We moeten apart opgeven
hoeveel weduwnaars hoeveel nest doffers en hoeveel duivinnen. Prima voor
degene die de manden moeten klaar zetten. Zelf heb ik daar moeite mee.
Ik kan op dinsdagavond nog niet zeggen hoeveel duiven ik wil meegeven.
Natuurlijk ben ik de hele week bezig om de duiven voor te bereiden op de
race. Maar pas vrijdagavond als ik de duiven ga pakken weet ik
definitief welke er mee gaan en vooral welke vijf er boven aan de
deelnemerslijst komen te staan, dat is een ouderwets systeem. Nu is het
zo dat veel liefhebbers gewoon alles meegeven en dat week in week uit.
Ik vind dat hiermee de duif bijna niet meer meetelt. Vroeger zat er een
man bij mij in de club die zich ook nergens wat van aantrok. Hij zei
altijd; ze hebben vleugels dus vliegen, mooi weer of niet, vliegen! Dat
gaat mij iets te ver. Een heel jaar ben ik met mijn duiven bezig en dan
wil ik ze niet in een keer verpesten ik wil er graag een heel seizoen
plezier aan beleven. Zeker nu ik er nog maar zo weinig heb, met 12
koppels vliegduiven kun je niet te veel tegenslag hebben, vooral niet
als je mee wilt doen om de kampioenschappen.
JONGE DUIVEN
Nog een jong moet ik afzetten en dan ben ik voor mezelf klaar met
kweken. Ik heb er 37 geringd waarvan ik er nu al eentje kwijt ben.
Gepakt door de roofvogel die hem in de tuin van de buren heeft zitten
oppeuzelen. De buurvrouw kwam mij het ringetje brengen en vroeg of die
van mij was. Ik had nog geen jong gemist maar dat ringetje was inderdaad
van mij. U weet hoe het gaat, meestal is het er een van een beloftevol
koppel wat in dit geval ook zo was. Ik heb van onze 20 kweekkoppels de
in mijn ogen beste vijf genummerd van 1 tot 5. Dit jong kwam uit koppel
2. Van dat koppel hebben we al 3 eerste prijswinnaars en een
kampioensduif. Of dit ook een toppertje zou worden weet ik natuurlijk
niet maar het is altijd jammer als je een duif verliest zeker als hij
goede ouders plus 2 goede broers en zusjes heeft. Helaas wordt ook het
roofvogelprobleem een steeds groter probleem. Gelukkig wordt er in ons
land de nodige aandacht aan besteed. De roofvogels zijn in ons land
beschermd, op zich een goede zaak. Maar door de steeds groter wordende
populatie heeft de postduivensport er echt onder te lijden zelfs zo erg
dat liefhebbers stoppen met hun hobby.
HEEL VERRASSEND HET SEIN GAAT OP GROEN
Wijdewormer, 31 maart 2021. Het is bijna niet te geloven. De hele wereld
is vanwege Covid-19 volkomen de weg kwijt maar in Nederland gaat de
duivensport gelukkig op 10 april officieel gewoon van start, wie had dit
durven dromen? Een jaar lang corona met daar omheen allerlei vervelende
noodgedwongen maatregelen en wat zijn we er mee opgeschoten. Nog steeds
alles op slot, mensen trekken het niet meer en de besmettingen nemen
alleen maar toe. Het vaccineren in ons land gaat bijzonder traag. De
enige versoepeling is dat de avondklok 31 maart om 22.00 uur ingaat wat
enig perspectief biedt voor de sportverenigingen. Hierdoor is het ook
mogelijk dat we weer met de duiven kunnen gaan spelen. Er zal vroeger
ingekorfd moeten worden zodat iedereen voor 10 uur ’s avonds thuis is.
Ik weet niet of ik kan zeggen dat ik blij ben dat het weer begint want
voorlopig zullen we elkaar nauwelijks spreken. Er mogen slechts enkele
leden in het lokaal op anderhalve meter afstand van elkaar en het horeca
gedeelte blijft dicht. Volgens het protocol kunnen we de manden afgeven
en zodra de duiven in de grote manden zitten krijgen we klok en manden
terug en mogen we naar huis. Zo gaat dat een dag later bij het klokken
uitslaan weer op dezelfde manier. Niet gezellig bij elkaar, geen
huldiging van de winnaar. Gelukkig is duivensport een sport die je bij
huis beoefend dus daar verandert niets alleen het clubleven moeten we
voorlopig missen. Grote vraag is; hoe lang duurt voorlopig?
ZIJN DUIVEN EN LIEFHEBBERS ER KLAAR VOOR?
De hele winter was er niets op het gebied van de duivensport te beleven
terwijl we andere jaren elk weekend van het ene naar het andere
evenement konden. Toch zijn we ondanks dit gemis toch zo maar in de
lente beland en dan wordt menig duivenliefhebber steeds nerveuzer de
spanning neemt toe. Elke liefhebber vraagt zich af of de duiven wel op
de goede manier naar de seizoenstart toegebracht. Het zat er immers niet
in dat we op geplande tijd zouden starten. Van over de hele wereld
volgden we de berichten over de corona besmettingen en die zagen er niet
hoopvol uit. Daarom complimenten aan al die commissies die zich hebben
ingezet om de duivensport niet de dupe te laten worden van het corona
virus. België en Frankrijk zijn bereid, uiteraard met de nodige
voorschriften, lossingvergunningen af te geven. Of Duitsland dat ook
doet is mij nog niet bekend. Het oosten van Nederland heeft gepland hun
eerste vluchten vanuit Duitsland te houden. Zaterdag 10 april is het dan
zover. Een week eerder is er een trainingsvlucht en daarna wordt het
echt menens. Al vele jaren ben ik een fervent maar ook een fanatiek
duivenliefhebber, ik mag graag met duiven spelen ook na ruim 70 jaar.
Maar om nu te zeggen dat ik er helemaal klaar voor ben is niet waar.
Andere jaren ben ik al veel verder met de voorbereiding. Mijn jonge
duiven vlogen op deze tijd al lang rondom het hok. Nu komen ze pas
buiten en doen niet meer dan een beetje van de klep op het hok vliegen
en weer terug. Overigens mag ik daar graag naar kijken. Ik heb er
inmiddels iets meer dan dertig en daar zal ik het mee moeten doen. In
mijn sterkte jaren had ik er nooit meer dan 30 waarmee ik meerdere jaren
bij de top-3 eindigde. Bij Marco vliegen er ruim 50 maar ja die heeft de
eerste ronde van ons gezamenlijke kweekhok. Vandaag heb ik de jongen bij
de doffers weggehaald zodat doffers en duivinnen nu op weduwschap
zitten. Vandaag worden ze ook voor de eerste keer een tiental kilometers
weggebracht en zo probeer ik dat dagelijks te doen tot 3 dagen voor de
eerste wedstrijd. Momenteel is het echt zomers weer met temperaturen van
om en nabij de 18 graden. Jammer genoeg is er voor aanstaande zaterdag
slechts 8 graden voorspelt en dat vind ik voor mezelf en ook voor de
duiven te koud. Mijn mening is dat je pas wedstrijden kunt houden bij
minimaal 13 en maximaal 30 graden. Ik weet ook maar al te goed dat
duiven veel meer kunnen dan we denken. Misschien ben ik te gek met mijn
beesten, ik wil er een heel jaar plezier van hebben en dat gaat niet bij
extreme temperaturen.
ZOMERTIJD
Ook hierover lopen de meningen uiteen. Op 20 maart is de zomertijd
ingegaan. Mijn duiven stonden al een aantal weken op zomertijd. Voor hen
veranderd er dus niets alleen de baas moet er even aan wennen. Als ik
het voor het zeggen had zou er geen zomertijd bestaan. Begrijp ook niet
wat de voordelen zijn aan die tijdswijziging. Ik zie wel dat de bladeren
weer aan de bomen komen, dat de sneeuwklokjes al in bloei hebben
gestaan, dat alles weer groeit en bloeit en daar wordt ik vrolijk van ik
hou van het mooie zomerweer. Vroeger was ik niet van het ijs af te slaan
nu durf ik er geen stap meer op te zetten. Ik haat koude en geniet
dubbel en dwars van het zachte voorjaarsweer. We wonen landelijk en dan
is het nu extra genieten. In de winter is het nergens wat maar in de
zomer zitten we hier op het platte land dubbel in het voordeel. Heerlijk
in de tuin genieten van de trainende duiven terwijl je het voorjaar
opsnuift ik kan dat heel lang volhouden.
NAAR HET LOKAAL
Dat wordt ook anders we zijn namelijk van vereniging veranderd. Heel
jammer want ik ben in 1948 als jeugdlid begonnen bij die club en daar
had ik ook wel willen eindigen. Helaas is dat anders gelopen ik kon me
niet meer verenigen met de manier waarop de penningen werden beheert en
zeker niet met de manier waarop het financieel jaarverslag aan de leden
werd gepresenteerd. Over de laatste drie jaar is er zelfs geen
kascontrole gehouden waar ik niet tegen kan. Het plezier raakte weg en
daarom ben ik samen met Marco overgegaan naar een andere club. Die club
is wel wat verder weg en omdat ik geen auto meer mag rijden ben ik
afhankelijk van mijn vrouw en Marco. Gelukkig ken ik daar de meeste
leden dus zeker weten dat ik bij de nieuwe club gauw gewend ben. Het
lijkt mij een hele gezellige club vooral als we van de corona
maatregelen verlost zijn. Ik ben overigens reuze benieuwd wat ik alle
lezers straks kan melden over het verloop van de eerste wedstrijden.
NEDERLAND GAAT 28e OLYMPIADE ORGANISEREN
Wijdewormer, 25 maart 2021. De NPO ledenraad is op 13 maart akkoord
gegaan met het voorstel dat Nederland dit grootste duivenfestijn gaat
organiseren. De voorwaarden voor deelname zijn bekend gemaakt door de
FCI dus wereldwijd kunnen de liefhebbers hun planning maken om hun
duiven zodanig te laten presteren dat zij voor deelname in aanmerking
komen. Het duurt nog wel even voordat het zo ver is toch wil ik nu al
iedereen veel succes toe wensen om Olympiade deelnemer te worden want
ook binnen onze sport is deelname aan een Olympiade het hoogst haalbare.
Ik verheug me er nu al op om vele internationale vrienden daar te
ontmoeten. Verder werd tijdens de digitale ledenraad bekend gemaakt dat
de door de EU voorgeschreven gezondheidsverklaring niet meer van
toepassing is. In grote lijnen kwam het er op neer dat wedstrijdduiven
drie weken voordat ze aan een vlucht meedoen eerst drie weken in
quarantaine moeten. Hier was duidelijk te zien dat dit een regelgeving
was die door een leek is opgesteld. Gelukkig blijft het duiventransport
bij het oude. Wat de start van het nieuwe seizoen betreft is nog niet
alles definitief bekend maar volgens planning zouden de Belgen in het
weekend van 20 maart starten, maar helaas niet dus. Nieuw is dat op de
uitslagen ook de (tussen) standen van de hokprestaties wekelijks vermeld
gaan worden. Dan was er tijdens de ledenraad nog een heftige discussie
over vracht- en invliegduiven. In Nederland is het verplicht dat elke
duif die meedoet aan de wedstrijd of aan een trainingsvlucht over de
inkorf antenne moet. Hierdoor is het direct zichtbaar of de duif op naam
van de deelnemer staat. Nieuw is dat de liefhebber vrij is te bepalen
hoeveel duiven hij aan de wedstrijd meedoet. Bijvoorbeeld; iemand komt
met 30 duiven en daarvan doen er 20 mee aan de wedstrijd wat kan maar de
andere duiven gaan ook over de antenne. Zolang ik met duiven speel was
het de normaalste zaak van de wereld dat alle duiven die werden ingezet
ook mee deden aan de wedstrijd. Tegenwoordig met al die verschillende
competities met allemaal hun eigen voorwaarden proberen liefhebbers het
zo uit te dokteren om voor zichzelf het best mogelijke resultaat te
behalen. Ach, waarom zouden we het makkelijk doen als het ook moeilijk
kan?
WIE ZIT DAAR NU OP TE WACHTEN
Heel veel Nederlandse liefhebbers werden vorige week verrast met een
vernieuwde uitgave van het Neerlands Postduiven Orgaan. Ooit het enige
echte Nederlandse postduiven tijdschrift dat door duizenden Nederlandse
liefhebbers wekelijks werd gelezen. Helaas verdween die krant helemaal
van het toneel en enkele jaren terug kwam het weer te voorschijn in
digitale vorm die weinig of niets voorstelde. Groot was de verbazing dat
er opeens weer een NP Orgaan in de brievenbus rolde dat eens per
kwartaal gratis gaat verschijnen. Oude rubrieken worden weer nieuw leven
ingeblazen, maar niet door de schrijvers van weleer zoals de deskundige
Arie van de Hoek of de beroemde Belg Jacq. Tournier. Het blad
presenteerde zich meteen als het officiële orgaan van de NPO maar dit
blijkt een loze kreet. Het NPO bestuur reageerde daar direct op met de
mededeling dat dit beslist niet het geval is. De toon is dus alweer
gezet. Niemand zit op een dergelijk kwartaal blad te wachten, aan het
bestaande weekblad heeft Nederland meer dan voldoende.
PERSCONFERENTIE VAN HET KABINET
Helaas kwam daar niet veel goeds uit. Alles blijft zoals het was op een
enkele uitzondering na. De avondklok gaat deze week naar 22.00 uur in
plaats van 21.00 uur, het waarom kon premier Rutte niet goed verwoorden.
Het zou voornamelijk op advies van de burgemeesters gedaan zijn. Vanwege
de stijgende besmetting cijfers is geadviseerd om de mei vakantie in
eigen land door te brengen. Op de vragen waarom het vaccineren in ons
land zo traag verloopt kwam ook geen duidelijk antwoord. Wij
duivenliefhebbers en uiteraard ook de vele andere belanghebbende hadden
graag gehoord dat de horeca en de theaters weer open zouden gaan. Nee,
het blijft voorlopig nog 3 weken een onveranderde sombere toestand.
Omdat de avondklok een uur later ingaat biedt dat wel enig perspectief
voor onze duivensport. De wedstrijdduiven moeten dan wel om half tien in
de manden zitten zodat de deelnemers en vooral de werkers tijdig thuis
zijn. Het zal er voorlopig niet gezelliger op worden maar het is in
ieder geval beter dan helemaal geen spel. Over dat laatste heb ik
trouwens nog geen goed gevoel. Aanstaande donderdagavond zal het
landelijke NPO bestuur het laatste nieuws bekend maken. Zelf ben ik al
lang blij als we half april kunnen starten.
DE STAND VAN ZAKEN OP DE HOKKEN VAN VADER EN ZOON
Marco is klaar voor de strijd. Zijn jonge duiven komen buiten en maken
hun eerste rondjes om het hok. Omdat ze verduistert worden zijn ze nu al
bezig met de nek rui. Zijn oude duiven zijn gescheiden en worden om de
rui tegen te houden 12 uur per dag verduisterd. De jongen mogen ’s
morgens naar buiten en de oude duiven vliegen alleen ’s avonds. Bij mij
is meer werk aan de winkel. De meeste jonge duiven liggen nog bij de
ouders in het kweekhok of bij de vliegduiven. Dit weekend gaan de
vliegduivinnen allemaal naar hun hok waarin ze de hele zomer verblijven
en sommige hebben hun jong nog een paar dagen bij zich. Alle
vliegdoffers hebben nog een jong te verzorgen welke in de loop van
volgende week naar het jonge duivenhok verhuizen. Mijn oude duiven
worden dan ook, totdat het wedstrijdseizoen gaat beginnen, eveneens 12
uur per dag verduistert. Vanaf volgende week mogen de jonge duiven vanaf
10 uur naar buiten. Ze kunnen dan in en uit lopen want vliegen is er nog
niet bij. Mijn jonge duiven worden vanaf half april tot einde juni 13
uur per dag verduisterd vanaf ‘s avonds half acht tot de volgende morgen
half negen. Tijdens de Paasdagen wordt begonnen met het zelf trainen van
de oude duiven wat bij mij voornamelijk jaarlingen zijn. Ze worden niet
voor een tweede keer gekoppeld. Vanaf de Paasdagen staan ze dus op
weduwschap en zowel de doffers als duivinnen worden zodra het seizoen
begint wekelijks gespeeld. Mits……??? Het zou fijn zijn dat we na een
jaar corona weer eens gezonde wedstrijdspanning in ons lijf krijgen dat
zal ons zeker goed doen.
PAS OP VOOR OVERBEVOLKING
Wijdewormer, 17 maart 2021. Net als in andere landen staat alles in
Nederland momenteel in het teken van de verkiezingen, ik word daar
stapeldol van. Het is echt waanzin ten top. Maar liefst 37 politieke
partrijen hebben zich aangemeld om een greep naar de macht te doen. Ze
hebben allemaal wel iets in hun programma om het leven in Nederland te
verbeteren, een loffelijk streven dat ik al 65 jaar bewust meemaak.
Altijd is er wel een item waar extra aandacht aan besteed moet worden,
dit keer voeren de zorg en het milieu de verlanglijsten aan. Om al die
campagnes heen dwaalt nog steeds het corona spook. Het aantal
besmettingen blijft maar door gaan. Het vaccineren was goed op gang
gekomen en nu komt er opeens een kink in de kabel omdat het AstraZeneca
vaccin gevaarlijke bijwerkingen zou vertonen, stoppen dus! En wat nu,
hoe gaan we verder want corona geeft de strijd voorlopig niet op. Ik
begon deze column met “overbevolking” omdat we aan het einde van het
kweekseizoen zijn en dan willen veel liefhebbers van diverse koppels nog
wel eens een aantal extra jongen kweken en daar zit nu juist het gevaar.
Bij overbevolking breekt altijd een ziekte uit. In de natuur is geen of
bijna geen vaccinatie mogelijk waardoor de zwakken onder de sterken
moeten lijden. Zo is dat bij de mensheid ook. Ik wil mensen beslist niet
met dieren vergelijken maar onze aardbol zit vol en daardoor zullen we
volgens mij, ondanks dat ik geen deskundige ben, altijd te maken hebben
met steeds weer nieuwe ziektes. Er zal een cocktailprik ontwikkeld
moeten worden waarmee we mogelijk elk jaar moeten worden ingeënt zodat
we beschermd zijn tegen die besmettelijke ziektes. Wat zal het voor ons
allemaal een opluchting zijn dat de verkiezingen en de Covid-19 pandemie
met al zijn varianten achter de rug is. Ik verlang zo terug naar het
leven van voor 2020. Momenteel word ik met de dag een beetje somberder.
De moed opgeven is er voorlopig nog niet bij dus kop op en proberen van
elke dag een fijne dag te maken.
WANNEER GAAN WE WEER MET VOLLE TEUGEN GENIETEN
Het nieuwe seizoen staat voor de deur liefhebbers staan te trappelen.
Nog steeds is er geen zekerheid en lopen we met veel vragen bestuurders
willen duidelijkheid. Gelukkig hebben we in 2020 voldoende ervaring
opgedaan hoe te handelen in tijden van corona de protocollen zijn
bekend. Over het vervoer zijn geen vragen, dat wordt in oktober opnieuw
bekeken. Iedereen wil weten wanneer het officiële startschot wordt
gelost. Ik verlang er echt naar omdat ik op mijn leeftijd geen planning
voor de lange termijn kan maken, elk jaar dat ik nog kan meespelen is
mooi meegenomen. Natuurlijk liggen de plannen voor dit jaar klaar. De
vliegduiven hebben nu allemaal jongen. Als er 1 jong is uitgekomen
blijft die bij de doffer en bij twee gaat er een met de duivin naar het
jonge duivenhok wat komende week gaat dat gebeuren. In principe staan de
vliegduiven vanaf dat moment op weduwschap. De vliegduiven gaan nu twee
keer per dag los en zodra de jongen hun ouders niet meer nodig hebben
gaan alleen de doffers twee keer per dag los en de duivinnen alleen ‘s
middags van half vier tot vijf uur. De jonge duiven gaan als ze eenmaal
goed rondvliegen alleen ‘s middags van 6 tot 7 uur naar buiten en met
die trainingsmethode probeer ik met succes aan de wedstrijden mee te
doen. Op die manier is het altijd tot volle tevredenheid gegaan dus
waarom dit jaar niet. Voordat de vluchten beginnen worden de duiven
minimaal vijf keer weggebracht, niet verder dan 35 km en allemaal
tegelijk los. Tijdens het seizoen wordt er niet met de duiven gereden
behalve de natour. Die 5 vluchten zijn aan het eind van het seizoen en
dan is het volgens mij noodzakelijk om de duiven goed aan de gang te
houden omdat de grote rui zich dan aandient. U weet zodra de
aerodynamica is verdwenen is het ook gedaan met het winnen van vroege
prijzen.
NOG GEEN VERSLAG VAN DE NPO VERGADERING
Op zaterdag 13 maar zijn digitaal de puntjes op de “I” gezet. Over de
besluiten kan ik nog geen zinnig woord zeggen. Ik was die dag niet thuis
waardoor ik de directe digitale vergadering moest missen. Een deze dagen
kan ik terugkijken en in mijn volgende column zal ik verslag doen van de
belangrijkste besluiten. Binnenkort volgt nog een bijeenkomst waarin het
bestuur voor de zoveelste keer gecompleteerd wordt. Meestal is dat niet
van lange duur, maar wie weet? Meestal is de NPO vergadering tevens de
afsluiting van het voorbije seizoen en klinkt het startschot voor de
nieuwe krachtmeting. Ook het winterseizoen was net als het
wedstrijdseizoen erg saai. In de wintermaanden geen shows, geen
kampioenenhuldiging en als er wel een huldiging was dan gebeurde dat
geïmproviseerd. Zaalverkopingen bestaan straks ook niet meer en dat is
voor de liefhebbers die duiven houden voor het gewin een fantastische
verandering. De sfeer van een volle zaal met geïnteresseerde komt
denkelijk nooit meer terug. Als je ziet wat een bereik een digitale
verkoping heeft is enorm en ook de bedragen die geboden worden
overtreffen alles. Als je dat ziet dan denk je dat de duivensport heel
wat voorstelt maar de meeste van ons maken zich druk om een of meerdere
kampioenschappen waarvoor ze dan aan het einde van het seizoen een mooi
glimmende plastic beker krijgen financiële waarde nul komma nul. De
sportieve waarde is alleen voor de liefhebber zelf van belang. De
professionals komen niets te kort. Zij cashen meerder keren per jaar
dank zij het klootjesvolk. Die mensen komen elke week trouw met hun
mandje duiven waardoor de profs kunnen schrijven dat ze weer een
kampioensduif hebben tegen zoveel duiven. Prachtig, maar waar zouden ze
zijn als de grote massa straks inziet dat de duivensport niet meer zo
fijn en gezellig meer is. Tijden veranderen, de duivensport ook.
REGELMAAT IS GOED VOOR DE CONDITIE
Wijdewormer, 10 maart 2021. Het seizoen nadert en daar is nu alles op
gericht. Overal is de kweek voor en groot deel klaar en op diverse
hokken zitten de vliegduiven alweer enige tijd gescheiden. Alles is
gericht op de wedstrijden die in Nederland in april gaan beginnen. De
meesten starten direct op weduwschap, anderen spelen eerst nog een of
twee vluchten op nest. Veel liefhebbers spelen totaal weduwschap met
doffers en duivinnen. Maar er komen steeds meer liefhebbers die de
voorkeur geven aan het weduwschapsspel met alleen duivinnen. Wat dat
betreft is de duivensport enorm veranderd. In mijn jonge jaren, begin
jaren vijftig, hadden de meeste liefhebbers 1 hok waarin alles bij
elkaar, jong en oud. Iedereen speelde de duiven het hele jaar door op
nest. Daar waren echte kunstenaars bij want het valt niet mee om duiven
een heel jaar goed in de veren te houden. Van verduisteren en weduwschap
was weinig of niets bekend. Daarbij komt ook dat niemand de gelegenheid
en de financiële middelen had om een groot hok neer te zetten en ach als
je niet beter weet dan is duivensport in die vorm ook best leuk. Het was
in die jaren hoofdzakelijk hobby, er kon wat gegokt worden en dat ging
zeker niet om grote bedragen. Men vond het wel een topprestatie om de
eerste te spelen met de bovenste van de lijst voorop, die man had er
kijk op. In die jaren werd er ook gespeeld om de “koningspoule”, wat
eigenlijk het hoogste was wat je kon behalen. De inzet was 50 cent, je
mocht er maar eentje voor zetten en degene die hem het eerste pakte
mocht met de poet naar huis. Dat was geen groot bedrag maar de winnaar
kon er wel een zak voer voor kopen en dat maakte de hobby weer een
beetje goedkoper. Ik kan me nog herinneren dat er allereerst gekeken
werd wie de koningspoule had gewonnen. Dat gebeurde op zondagavond dan
hing de met de hand geschreven uitslag bij het dorpscafé voor het raam
en daar kwamen veel liefhebbers op af. Iedereen natuurlijk razend
benieuwd hoe ze gespeeld hadden maar ook benieuw naar de resultaten van
de concurrentie. In die jaren was het een vertrouwd gezicht dat bijna
alle liefhebbers op de fiets naar het lokaal gingen met 1 mand op de
bagagedrager onder de snelbinder, 1 mand op het stuur en in de andere
hand de klok en dan moest hij ook nog het stuur vasthouden. Het gebeurde
meer dan eens dat er een liefhebber met manden en klok op straat lag.
Zelf heb ik het ook een keer gehad. Je bent in staat om naar huis te
gaan maar uiteindelijk beslis je toch om de duiven toch maar mee te
geven. Gelukkig maar want het werd voor mij een onvergetelijke super
uitslag.
BIJNA NIEMAND HAD EEN AUTO
Als kind wisten we precies waar we in de straat konden voetballen. Onze
straat was ongeveer 400 meter lang en slechts drie mensen hadden een
auto ruimte genoeg dus om alle dagen op straat te voetballen of andere
spellen te doen. Nu is er in geen enkele straat meer ruimte om buiten te
spelen. En de mensen maar klagen dat de kinderen tegenwoordig niet meer
op straat spelen. Gewoon onmogelijk en daarom zitten ze nu alle dagen
achter de computer, gamen en nog eens gamen. Interesse voor dieren heeft
de jeugd niet omdat ze er niet mee opgegroeid zijn. Als vroeger een
vrindje van je een konijn of een hond had wilde je ook zoiets. Een
huisdier hoorde er bij en daar hoorde de duiven eveneens bij. Alleen al
bij mij in de straat woonde 12 jongens die duiven hadden en binnen onze
duivenclub was een jeugdafdeling met meer dan 40 leden. De meeste
duivenclubs hebben nu niet eens meer 40 leden. Dat het vroeger allemaal
beter was wil ik niet zeggen maar het was anders en veel gezelliger en
vooral meer belangstelling voor elkaar. Alle dagen kwamen we bij elkaar
kijken hoe het met de duiven ging. Tegenwoordig komen we bijna niet meer
bij elkaar. Het is allemaal veel professioneler geworden en niemand zit
te wachten op hokbezoek omdat ze als de dood zijn voor de een af andere
besmetting. Nee, het leuke is er wat dat betreft helemaal af. Desondanks
kan ik nog steeds enorm genieten van mijn duiven vooral nu mijn jonge
duiven er bijna af kunnen. Het jonge duiven hok is ingericht voor de
nieuwe generatie en wat mij betreft kan het spel beginnen.
TOCH WAT MEER ONBEVRUCHTE EIEREN DAN ANDERE JAREN
Ik had de kweek volgens mij goed voorbereid. Mestonderzoek laten doen,
keel uitstrijkje alles was in orde. De duiven kwamen iets later met
eieren maar daar heb ik een verklaring voor en dan is het ook duidelijk
waarom er wat meer eieren onbevrucht waren. Aan de eerste ronde
mankeerde niets. De eieren van de tweede ronde werden precies in die ene
week gelegd dat bijna de oren van je kop vroren. Als ervaren liefhebber
denk je dan dat de natuur er wel voor zorgt dat er met het eerste ei
niets verkeerd kan gaan. Maar…… bij temperaturen van min 12-15 graden is
het risico groot dat juist dat eerste ei onvoldoende warm wordt
gehouden. Met die ijzige koude zijn de duiven niet zo bezig met de
voortplanting waardoor het enkele dagen langer duurde voordat de eieren
gelegd werden. ‘s Nachts met strenge vorst zonder verwarming in het hok
loop je de kans dat eieren bevriezen of in ieder geval veel te koud
worden waar ik mee te maken kreeg vooral bij de vliegduiven. Die waren
zo gekoppeld dat de tweede ronde van de kwekers daaronder geschoven
konden worden, pech dus! Er liggen er voldoende voor mij dus ik wanhoop
niet. Alles ziet er verder hoopvol uit. De jongen komen goed op, mooie
droge mest rondom de schotel, geen piepende jongen en deze week gaan de
eerste die voor mij bestemd zijn bij de ouders vandaan. Althans daar
waar 1 jong ligt blijft het bij de doffer en daar waar er twee liggen
gaat eentje met de duivin naar het jonge duivenhok. Daar ligt een dik
pak stro en dat blijft er liggen totdat de vluchten van de zomer
beginnen. Vanaf deze week komen de duiven twee keer per dag buiten. In
de ochtend van half negen tot half tien en in de middag van 4 tot 5 uur
en dat wordt zodra eind maart de zomertijd ingaat van 5 -6 uur. Zodra de
jongen gaan rondvliegen mogen die er van 9-10 en van 6 tot 7 uur uit.
Alles geschied nu alle dagen op exact dezelfde tijd.
VERSOEPELINGEN STELLEN NIET VEEL VOOR
Wijdewormer, 24 februari 2021. Bijna 1 jaar corona, hoe lang nog? Alleen
al meer dan 500.000 doden in de VS. In Nederland blijven ondanks de nog
steeds geldende strenge maatregelen het aantal besmettingen vrijwel
gelijk. De mensen worden het zat. Het wordt de hoog tijd dat er
versoepelingen komen vooral omdat de mensen steeds harder gaan roepen
dat al die maatregelen ons niet veel verder hebben gebracht. Iedereen
keek reikhalzend uit naar de persconferentie van premier Mark Rutte maar
helaas bracht die niet het nieuws wat iedereen graag wilde horen. De
avondklok blijft, de horeca blijft dicht, de kinderen, ook van het hoger
onderwijs mogen weer mondjesmaat naar school. Blij waren de mensen toen
ze hoorden dat de kappers weer open mogen. Dus heel voorzichtigs aan
gaan we stapje voor stapje weer de goede kant op. Conclusie; Corona
bezorgt ons nog een aantal minder goede maanden.
GAAN WE WEL OF NIET OP TIJD BEGINNEN
Einde deze maand gaan volgens de planning de trainingsvluchten beginnen,
bijna niet te geloven! Wat het transport van de duiven betreft hoeven we
ons niet veel zorgen te maken want pas in oktober wordt daar opnieuw
over vergaderd. De vogelgriep kan wel zorgen voor een verbod op het
transport. In het zuiden van Nederland zijn deze week drie kippenfarms
met totaal 130.000 kippen geruimd en dat is vier weken voordat het
nieuwe seizoen van start gaat geen prettig bericht. Eind vorige week is
dr. van der Sluis bij mij geweest om de eerste ronde jonge duiven te
vaccineren, dit keer ook tegen pokken. Nog nooit eerder heb ik dat laten
doen totdat ik vorig jaar halverwege het seizoen een pokken uitbraak bij
mijn jonge duiven kreeg. Weg seizoen waar ik zulke hoge verwachtingen
van had. Voordeel is dat ik me over die duiven geen zorgen hoef te
maken. Duiven die eens pokken hebben gehad krijgen het nooit meer. Dus
ook hier geldt dat elk nadeel ook een voordeel heeft.
VACCINEREN
Zou er vaker meer over vaccineren zijn gesproken dan de voorbije 12
maanden? Volgens mij niet. Over de vaccins tegen corona lopen de
meningen nog al uiteen. Verplicht is het niet, het wordt wel sterk
aangeraden. Een totale bescherming is er niet, ook niet na de tweede
prik. Zal het net zo gaan als de enting tegen paramixo, dat moet ook elk
jaar opnieuw gebeuren. Dat kon met corona en haar verschillende
varianten ook wel eens het geval zijn. Inmiddels heb ik ook een
uitnodiging binnen om mij 3 maart te laten enten met de tweede prik in
de eerste helft van april. Vorige week zijn ook de vliegduiven, die nu
een week zitten te broeden, gevaccineerd. Door het zachte lenteweer dat
we nu in Nederland hebben kunnen de duiven twee keer per dag naar
buiten. De dagen worden merkbaar langer, de wilde vogeltjes beginnen al
te nestelen en mijn duiven genieten zichtbaar van het fraaie weer. Baden
doen ze nu twee keer in de week terwijl ik ze en flink aantal weken geen
bad heb kunnen geven. Trainen doen ze nog niet zo lang omdat ze eieren
hebben en ik ze allemaal naar buiten doe. Kan geen kwaad dat de eieren
nu ruim een half uur koud liggen. Einde van de week gaan de temperaturen
weer iets omlaag maar voor de tijd van het jaar blijft het zacht. Zondag
21 februari werd de hoogste temperatuur gemeten het was nog nooit zo
warm in februari temperaturen van 15 tot 19 graden is voor Hollandse
begrippen ongelooflijk maar wel waar.
NIET NETJES
Af en toe eens enkele duiven per jaar verkopen maakt je hobby goedkoper.
Wie wil dat niet? De duivensport is al duur genoeg. Zeker voor de oudere
onder ons die van een ouderdomspensioen en misschien nog een aanvullend
pensioen van hun werkgever rond moeten komen is duifjes verkopen een
mooi bijkomstigheid. Er zijn er onder ons die zich zelfs enorm weten te
verrijken, dat zijn niet de hobby matige liefhebbers, nee dat zijn pure
professionals. Dat is niet de duivensport zoals we die al jaren kennen.
Gewoon een mooie en interessante vrije tijdbesteding bij huis. Ook bij
het verkopen van een paar duifjes bij huis kun je vreemde dingen mee
maken. Als het om geld gaat zijn veel mensen heel vindingrijk. Het was
in de tijd dat mijn duiven erg gewild waren in Duitsland. Zo kreeg ik
een aanvraag voor oude duiven, de man vroeg of ik de kopie stamkaarten
wilde mailen plus wat de duiven moesten kosten. Ik heb nooit meer iets
van de (goede) man vernomen totdat….. ja totdat er een liefhebber uit
Duitsland bij me kwam die nu wel eens de rechtstreekse Braspenning
duiven wilde hebben. Hij had namelijk al Braspenning duiven van een
Duitse liefhebber die een achttal directe Braspenning duiven in zin
kweekhok had zitten. Toen ik naar de naam van die man vroeg wist ik
voldoende. Het was de man waar ik acht stamkaarten naar toe had gemaild
en die nooit meer iets van zich had laten horen. De liefhebber die nu
direct naar mij toe kwam vertelde over de indrukwekkende stamkaarten,
maar de jongen die hij daar van gekocht hadden vlogen geen meter. Niet
eentje die maar iets noemenswaardig presteerde. Ik vond dat ik hem moest
vertellen hoe het gegaan was. De man gebruikte mijn stamkaarten
(uiteraard zonder eigendomsbewijs) terwijl hij geen enkele duif van mij
bezat. Ik vertel dit omdat ik kortgeleden zelfs 10 kopie stamkaarten
naar een liefhebber op Malta heb gemaild. Die liefhebber was
geïnteresseerd in mijn duiven die hij voor de kweek wilde gebruiken. Ook
van hem heb ik daarna niets meer vernomen. Het kan zijn dat mijn aanbod
niet interessant was. Maar laat dan wat horen, dat is toch normaal. Ik
moest denken aan de Duitse liefhebber. Het zal toch niet waar zijn dat
ook deze man van Malta het zelfde van plan is. Al diverse keren heb ik
meegemaakt dat er duiven besteld zijn en op het moment dat ze klaar
waren was er ineens geen interesse meer. Sinds enkele jaren laat ik een
bedrag aanbetalen, alleen deze zomer ben ik dat weer eens een keer
vergeten. Een Duitse meneer bestelde twee duivinnen. Een bewezen
kweekduif en een jaarling uit het beste kweekkoppel dat we momenteel
hebben zitten. Toen ik hem vorige week meldde dat hij zijn duiven kon
afhalen schreef hij dat hij al twee andere had gekocht. Gelukkig worden
afspraken veelal nagekomen en bestelde duiven afgehaald. Ook andere
situaties komen voor en dat is niet netjes. Wat te denken van een man
die ooit 20 koppels eieren bestelde. Op zijn verzoek werden zijn en mijn
duiven op de zelfde datum gekoppeld en zodra de eieren een dag of tien
bebroed waren zou hij ze komen halen. Toen ik hem belde vertelde hij dat
hij onze deal helemaal was vergeten. Ik stelde hem voor dat ik dan de
jongen zou grootbrengen. Dat kwam hem niet uit hij had geen geld genoeg
omdat zijn vrouw er met een ander vandoor was gegaan. Je kunt wat
meemaken in de duivensport. Desondanks blijft het een fijne hobby!
IN EEN WEEK VAN DE WINTER NAAR DE LENTE
Wijdewormer, 17 februari 2021. De schaatsen kunnen weer opgeruimd worden
en de tuinstoelen kunnen naar buiten. Nog niet eerder meegemaakt. Vorige
week nog –15 graden en voor dit weekend wordt +15 graden voorspeld wat
een verschil is van 30 graden. Geen Elfstedentocht, weg schaatspret. Het
was van korte duur en nu op naar de lente, op naar het betere leven! Per
vandaag heeft de rechter beslist dat de avondklok direct moet worden
opgeheven en nog dezelfde dag werd de film weer teruggedraaid. Als proef
wordt begonnen enkele theaters te openen voor maximaal 500 toeschouwers.
Voetbalwedstrijden weer met publiek en denkelijk zullen vandaag of
morgen nog meer versoepelingen worden aangekondigd. Er wort volop getest
op corona, helaas zijn de besmettingen nog steeds niet voorbij. Het
vaccineren komt gelukkig wel steeds beter op gang, zelf ben ik op 3
maart aan de beurt. Laten we niet denken dat het binnen afzienbare tijd
weer rozengeur en maneschijn is want de economische ontploffing moet nog
komen. Covid19 heeft een spoor van ellende veroorzaakt waar we voorlopig
nog niet vanaf zijn maar we kunnen niet veel anders doen dan
optimistisch blijven. Een volgende belangrijke stap zal zijn dat de
winkels en de horeca weer open mogen. Zodra dat het geval is blijven er
weinig gegronde redenen over om andere deuren gesloten te houden.
Binnenkort hebben we 1 jaar Corona achter de rug. Hoe lang nog?
TIJD NIET GEZIEN ZEI JAN
Toen ik veertien dagen geleden het erf afreed om een eindje te gaan
fietsen reed Jan op zijn scooter voorbij. Hij kneep gelijk in de remmen
om een praatje te maken. Jan en ik kennen elkaar van jongs af aan. Hij
was een fervent kortebaan schaatser, wist heel veel wedstrijden te
winnen en werd later en graag geziene kroegbaas. Al heel snel hadden we
het over de vervlogen tijden. Jan was ook een echte wielersupporter die
nog vele namen kende van renners uit de tijd dat ik zelf ook fietste.
Eens organiseerde hij in zijn café een reünie voor oud wielrenners en
schaatsers. Aan het einde van ons gesprek vroeg hij of ik nog duiven
had. Ik lees je nooit meer, zei hij. Dat klopt, zei ik. In de winter
zijn er geen wedstrijden voor duiven, wist hij veel. Hij had wel gelijk
dat hij nooit meer iets in de krant las over de duivensport. Jarenlang
stond op dinsdag de krant vol met uitslagen van alle duivenclubs in
Noord-Holland. De krant stuurde naar alle secretarissen een stapel
gefrankeerde briefkaarten waarop de uitslag kon worden ingevuld. Op die
manier kwam de duivensport onder de aandacht van heel veel mensen.
Familie, buren, collega’s, vrienden, relaties, iedereen las de
duivenuitslagen. Regelmatig werd ik aangesproken, he Bras ik heb je weer
gelezen. Ik kende duivenliefhebbers die op dinsdag tussen de middag
speciaal naar huis gingen om de uitslagen in de krant te lezen en wisten
dan meteen hoe de concurrentie had gepresteerd. In die tijd duurde het
een hele week voordat de uitslagen bekend waren alles ging toe nog
handmatig. Bij mij in de buurt woonde de rekenaar van de ZCC en een
enkele keer ging ik hem op vrijdag wel eens helpen om de bladen van de
uitslag te verzamelen en aan elkaar te nieten. De hele familie was dan
druk want op zaterdag kwamen afgevaardigden van elke vereniging de
uitslagen ophalen. De uitslagen weren gestencild op houthoudend papier
en er werd blauwe inkt gebruikt wat tot gevolg had dat aan het eind van
de avond de hele familie onder de blauwe inkt zat. Het was voor de
rekenaar en zijn vrouw plus hun dochter een hels karwei waarmee ze het
hele weekend en alle avonden bezig waren. Er waren in die tijd maximaal
3000 duiven in de strijd. Daarvan kwamen er 800 in de uitslag en al die
namen moesten eerst op een stencil getypt worden. De goede man kreeg een
vergoeding van 2 cent per duif (bij 2500 duiven 50 gulden, dat is nu 24
euro). Wie oh wie zou zo een klus nog willen doen. Toen de man een
verhoging van 1 cent voorstelde dacht ik dat de derde wereldoorlog
uitbrak. Wat een weelde dat nu alles digitaal gebeurd. Helaas staat er
nu niets meer over duivensport in de krant Duivensport is vanwege te
weinig leden niet meer interessant voor geen enkel dagblad.
VOER HALEN
Er werd veel sneeuw verwacht waardoor ik besloot om nog die zelfde dag
inkopen te gaan doen voor mijn duiven. Vroeger waren er diverse winkels
bij mij in de buurt tegenwoordig moet ik eerst 20 km rijden. Zelf mag ik
geen auto meer rijden dus ik ben afhankelijk. Dit keer ging ik met mijn
kleinzoon. Door een weg afsluiting kwamen wij ergens terecht waar ik nog
nooit geweest was. Zelfs de tomtom werd er duizelig van. Eindelijk
aangekomen bij het duivensportcentrum bleek dat meerdere liefhebbers
hetzelfde hadden gedacht als ik. Je kon er bijna niet binnenkomen.
Allemaal met mondkapje, dus velen onherkenbaar. Nadat we de auto
volgeladen hadden stond ik in de rij achter Dick. Ik had hem jaren niet
gezien en twijfelde of hij het wel of niet was. Ik tikte hem op zijn
schouder en hij keek me aan, haalde zijn schouders op en keek weer voor
zich. Ik gaf hem een duwtje in zijn rug en vroeg of hij me niet meer
kende en weer haalde hij zijn schouders op. Ik deed mijn mondkapje af,
nam ook mijn pet in de hand, zei Zaandam en de goede man schudde nee.
Moet u nagaan, de meeste die ik tegenkom zeggen vaak jij veranderd ook
niet. Bij Dick wilde het muntje maar niet vallen. Toen ik begon met een
stokoud verhaal te vertellen kwam er een glimlach op zijn gezicht. Ach
krijg nou wat, zei jij en viel me om de hals. Ach wat erg dat ik jou
niet meer herken en toen kwamen de verhalen pas goed los. Hij vertelde
dat hij niet meer met duiven speelde. Hij had nog wel duiven maar alleen
voor de aardigheid en dat terwijl hij vroeger een van de grote kanonnen
was. Sinds hij verhuisd was wilde het niet meer lukken om met de duiven
goed te spelen en daarom gestopt was met de wedstrijdsport. Ik kan
beslist niet tegen mijn verlies, ik wil altijd winnen of een goede
uitslag maken maar elke week een draai om mijn oren daar wordt ik
chagrijnig van. Aan alles komt een einde zei Dick en toen hij met 5 kilo
duivenvoer in de hand de zaak uit sjokte zag ik dat hij ook niet meer zo
stabiel op zijn benen stond. Inderdaad, aan alles komt een einde ook aan
Covod19.
KONING WINTER REGEERT DEZE WEEK
Wijdewormer, 10 februari 2021. Een flink pak sneeuw en strenge vorst
brengt heel Nederland deze week in de ban van de schaatssport.
Temperaturen van min 15 graden Celsius doet vooral bij de schaats
liefhebbers van lange toertochten en marathon wedstrijden de harten
sneller kloppen. De meest bekende toer en wedstrijdtocht is de
Elfstedentocht door de provincie Friesland over een afstand van 200 km.
Door de Covid-19 pandemie moet iedereen zich houden aan de strenge
voorschriften maar het zal moeilijk worden om het schaats gekke
Nederland in toom te houden. Vanuit alle richtingen wordt de regering
onder druk gezet om deze langste schaatswedstrijd van de wereld ondanks
corona toch door te laten gaan. Het ligt aan het publiek of de “tocht
der tochten” wel of niet door mag gaan. De laatste tocht die 25 jaar
geleden werd verreden kende 30.000 deelnemers en 500.000 toeschouwers en
dat is wel wat veel om die op anderhalve meter afstand van elkaar te
houden. Als al die fervente schaats fans zouden beloven dat ze thuis
voor de TV de wedstrijd zouden volgen zit er een kleine kans in dat dit
grootse schaatsfeest door zou kunnen gaan. De spanning stijgt tot
ongekende hoogte, gaat ie wel of gaat ie niet door?
WINTERJONGEN NIET NAAR BUITEN
In het voorbije weekend is er in ons land voor onze begrippen een flink
pak sneeuw gevallen. Heel Nederland is momenteel wit en dat zal zeer
zeker wel een dag of tien zo blijven en dat is een streep door de
rekening van alle liefhebbers die hun winterjongen nu niet buiten kunnen
laten. Degene die niet aan winterkweek doen en pas vorige week de duiven
bijeen hebben gezet hebben ook een beetje pech en daar hoor ik ook bij.
Eind deze week moeten mijn vliegduiven voor de eerste keer met eieren
komen maar dan worden ’s nachts temperaturen van -15 voorspelt. Het is
te wensen dat de duiven met name het eerste ei voldoende warm houden. Je
zou zeggen de natuur zorgt daar wel voor maar wij liefhebbers
veroorzaken zelf het probleem door geheel tegen de natuur in nu al
duiven bijeen te zetten om jongen te kweken. Er is nog geen enkele vogel
in Nederland die nu al behoefte heeft om een nest te bouwen. Ik heb
helemaal geen verwarming in mijn hok, wat dat betreft ben ik nog van de
oude stempel. Wij zeiden vroeger; als het buiten vriest mag het in je
hok ook vriezen. Zo denk ik trouwens nog steeds, ik wil van mijn duiven
geen kasplantjes maken. Ik zal ze met zulke lage temperaturen niet in
een open ren plaatsen, de ramen blijven gesloten en de zon die nu volop
schijnt zal het wel een beetje behaaglijk maken. Momenteel is in alle
afdelingen het licht tot ’s avonds 8 uur aan. Ik haal overal de
drinkbakken weg zodat ik de volgende morgen niet hoef te beginnen om
alles van ijs te ontdoen, dat scheelt me heel wat extra werk. De jongen
bij de kwekers zijn allemaal geringd en liggen er ondanks de koude
prachtig bij. Twee koppels hebben gisteren alweer hun eerste ei van de
tweede ronde gelegd en dat is sneller dan ik had verwacht omdat het nog
een kleine week zal duren voordat mijn vliegduiven hun eerste ei zullen
leggen. Het is nog steeds de bedoeling dat ik zoveel mogelijk eieren van
de kwekers onder mijn vliegduiven leg. Volgens mijn berekening zullen er
in de eerste week van maart voldoende jongen klaar zijn om gespeend te
worden. Als ik er 30 heb ben ik tevreden. Marco wil er wat meer hebben
want die heeft grootse plannen en pa zal zijn best doen om hem toch een
paar keer te kloppen. Leuk, en het motiveert ons allebei.
VOGELGRIEP
Ik las dat de ophokplicht in België is opgeheven zodat de duiven daar
weer naar buiten mogen. Dat is een goed bericht want in dat land zijn
heel veel liefhebbers die aan winterkweek doen en dan is het een hele
geruststelling dat vooral de jonge duiven de omtrek kunnen verkennen. In
Nederland was dat verbod er niet en laat ik nu vandaag in de krant lezen
dat op een afstand van 5 km bij mij vandaan alle pluimvee op een
kinderboerderij dit weekend is geruimd. De ziekte begon bij de pauwen.
Een kreeg vogelgriep verschijnselen en binnen een paar dagen stierven de
meesten. Een veearts constateerde vogelgriep en daardoor moest alle
pluimvee worden geruimd. Voor alle vrijwilligers een nare bezigheid om
de dieren te vangen en ter plekke te vergassen. Wat de gevolgen verder
zullen zijn is nog niet bekend. Als het bij dit ene geval blijft dan
zouden de maatregelen wel eens mee kunnen vallen. Maar oh wee als er in
de buurt nog een uitbraak voor doet. Het is maar goed dat we voorlopig
de duiven vanwege de sneeuw niet buiten kunnen laten waardoor het
besmettingsgevaar klein is. Toch vervelend om twee maanden voor dat het
vliegseizoen begint (als dat zo is) zoiets te lezen. Ook is er nog
steeds het corona virus en we weten allemaal wat voor invloed dit over
de hele wereld verspreide virus op onze gezondheid en alle sporten
heeft.
ONDERSCHEIDING ONGELDIG VERKLAART
Het was voor veel Nederlandse liefhebbers heel verrassend dat de min of
meer weggestuurde NPO voorzitter Maurice van der Kruk tijdens zijn
laatste vergadering als voorzitter werd onderscheiden met het ere
lidmaatschap en de “gouden speld”. Gezien zijn staat van dienst vindt
het huidige bestuur dat niet gepast. Daar komt bij dat de voormalige NPO
bestuurders niet gerechtigd bleken te zijn deze onderscheiding toe te
kennen. Ook zal het niet meewerken van de heer Van der Kruk aan het
onderzoek van de pensioenvoorziening voor ex NPO medewerkers daartoe
bijgedragen hebben. De gevolgen van het onjuiste beheer van het hele
pensioen dossier gaat de NPO 300.000 euro kosten. Nu al is bekend
gemaakt dat de ringenprijs per 2022 met 10 cent verhoogd wordt. Het geld
moet toch ergens vandaan komen, ook hier zijn de leden dus weer de dupe.
OM TE WINNEN MOET JE VOORUIT KIJKEN
Wijdewormer, 3 februari 2021. Toen ik eind 1953 als jong tenger ventje
op mijn tweedehands racefiets mijn eerste club wedstrijden ging rijden
werd mij direct geleerd “nooit omkijken”. Wat er achter je gebeurd heb
je niets mee te maken, ik ben dat nooit vergeten. Ook in mijn verdere
leven heb ik begrepen dat vooruit kijken veel belangrijker is. Als je
ouder wordt ben je geneigd de tijden van vroeger te romantiseren, het
was allemaal veel beter. Als je nog ouder wordt kom je er achter dat
omkijken in de tijd bijna zinloos is. Eind maart bestaat mijn
wielerclub, waarvan ik al 67 jaar lid ben, 100 jaar geweldig om te mogen
meemaken. Toen de club 75 jaar bestond was ik voorzitter. Het werd een
groots sportief festijn en er werd ook een reünie gehouden voor oud
leden, fantastisch al die oude wielerverhalen. Opvallend was het dat
bijna alle oud renners na zoveel jaar nog exact wisten welke fouten ze
in bepaalde koersen hadden gemaakt waardoor ze een goede klassering of
zelfs een overwinning misliepen. Bijvoorbeeld omkijken in volle sprint,
van dat soort fouten hebben ze veel geleerd. Ook niet naast je kijken
dat werkt soms verlammend. Alleen voor je kijken naar de finish lijn.
Daar worden de prijzen verdeeld en daar moet je als eerste je voorwiel
over de lijn persen. Nu de club 100 jaar bestaat kijk ik al verlangend
uit naar de reünie. In mijn enthousiasme heb ik voor mijn doen al een
prachtig verhaal geschreven over op welke manier ik in de wielersport
terecht ben gekomen. Een domper was het toen ik hoorde dat mijn verhaal
veel te lang was en dat het nog niet eens zeker was of er wel een
jubileumboek uit zou komen. Voor mij bijna onvoorstelbaar omdat de club
en de sport voor mij zo een grote en belangrijke rol in mijn leven
hebben gespeeld daar hoort een jubileumboek bij. Helaas blijkt dat de
hedendaagse leden die elke dag met hun sport bezig zijn helemaal niet
geïnteresseerd zijn in het verleden van de club dat is meer iets voor
oude mannetjes. De wielersport en niet alleen de wielersport is zo
veranderd dat jonge sporters veel liever vooruit kijken. Leuk als er een
boek met oude verhalen uitkomt, maar niet meer dan dat. Er is meer
interesse voor vernieuwingen of in goede training schema’s en de juiste
voeding wat ik me goed kan voorstellen. Toen ik fietste vroeg ik mij ook
niet af hoe de organisatie het weer voor elkaar had gekregen om voor het
zoveelste jaar een kermiskoers kon laten verrijden. Hoe de dranghekken
op hun plaats waren gezet, ik stond er niet bij stil en dat er hele
series premies werden verreden vond ik de normaalste zaak van de wereld
dat hoorde er toch bij? Totdat je zelf in de organisatie terecht komt.
Dan weet je pas wat een werk er verzet moet worden om een
wielerwedstrijd te kunnen laten verrijden.
HEDENDAAGSE DUIVENSPORT
Ook die is niet meer te vergelijken met vroeger. Het is wel leuk om
daarover af en toe nog iets te kunnen lezen maar ook niet meer dan dat.
De duivensport is zeker niet stil blijven staan ook al denken sommige
mensen van wel. Wat erg jammer is, is de snelle teruggang van het aantal
leden en daarmee ook de steeds kleiner wordende concoursen. In de jaren
tachtig had daarin al veel meer geïnvesteerd moeten worden. Toen werd er
alleen maar aandacht besteed aan de jeugd, dat was de toekomst en nu
blijkt dat dit alleen maar weggegooid geld is geweest. Duivensport is
niets voor de jeugd. Zij moeten eerst zelf sporten en na hun actieve
sportbeoefening is het belangrijk om te weten dat er een fantastische
hobby bij huis bestaat in de vorm van duivensport. Een wedstrijdsport
met postduiven die je zelf moet trainen en zodanig verzorgen dat ze in
de juiste conditie zijn zodat ze met goed gevolg aan een wedstrijd
kunnen meedoen. De elektronica zorgt er voor dat je het hele
wedstrijdverloop kunt volgen en dat de uitslag van de wedstrijd bekend
is op het moment dat de laatste prijsduif is gearriveerd. Dat is
interessant, zeker voor de hedendaagse jeugd die is opgevoed met
elektronica. In de duivenmagazines wordt volgens mij nog te veel terug
gekeken naar vroeger. Van dat ouderwetse stoffige imago moeten we vanaf.
Ik lees nu nog steeds verhalen over prestaties die ik twintig jaar
geleden ook al heb gelezen. Mogelijk wil men daarmee verbloemen dat men
niet meer zo goed kan meekomen. Het is nu eenmaal zo dat hoe ouder je
wordt, met al je ervaring en je jarenlange sterke spel, niet meer in de
absolute top mee kan komen. We moeten niet uit het oog verliezen dat
naarmate je ouder wordt je leeftijd je grootste concurrent aan het
worden is. Kijk maar naar de huldigingsfoto’s van grote samenspelen daar
staan nog geen leden bij in de korte broek maar het aantal leden met een
pet op wordt wel steeds minder. Het zijn overwegend de vijftig tot
zestigers die binnen onze sport de dienst uitmaken en zo hoort het ook!
Duivensport kun je tot op hoge leeftijd blijven beoefenen, alleen de
inzet om met de beste mee te blijven spelen wordt steeds een beetje
minder ook al denken velen van niet en daar hoor ik ook bij.
AANPASSEN AAN DE MOGELIJKHEDEN
Om plezier aan de hobby te blijven beleven zit er voor de ouderen niets
anders op dan het voor je zelf zo makkelijk mogelijk te maken. Minder
duiven houden betekent beter overzicht, minder werk en minder kosten.
Dat betekent niet dat het spelplezier minder wordt, je kunt met een
klein aantal duiven toch regelmatig mooie uitslagen maken met goede
prijspercentages. Het gaat niet alleen om een concours te winnen, dat is
elke week maar voor een iemand weggelegd. Er is zoveel ander moois mee
te maken. Vooral het kweken van bruikbare duiven uit koppels die je zelf
hebt samen gesteld. Het winnen van een vroege prijs met een duif waarvan
je zelf bijna zeker wist dat ze het dit keer zou flikken. Een
onverwachte aankomst van een duif doet je schrikken en meestal is dat
nog een hele vroege ook. Een keer een fikse draai om je oren krijgen
hoort ook bij de sport. Een tegenslag moet je motiveren om er vol
tegenaan te gaan zodat het volgende weekend er weer een wordt dat je met
de overwinningsbloemen naar huis gaat. Blijven genieten en zorgen dat we
gezond blijven zodat we met trots kunnen zeggen; duivensport, fijne
hobby!
DUIDELIJKHEID
Wijdewormer, 27 januari 2021. In deze tijd van het jaar zijn de meeste
onder ons volop bezig met de kweek en de voorbereidingen op het
vliegseizoen. Ik kan nog niet zeggen dat onze jonge duiven goed groeien
omdat ze pas enkele dagen geleden uit het ei zijn gekomen. De duiven
waarvan we de eerste eieren onder voedsterduiven hebben gelegd hebben
enkele koppels gisteren alweer hun eerste ei gelegd. De vliegduiven
worden 5 februari gekoppeld zodat als alles klopt veel eieren van de
tweede ronde van de kweekduiven onder mijn vliegduiven gelegd kunnen
worden, wat dat betreft is alles weer geregeld voor het verdere
kweekseizoen. Daarna worden er alleen nog jongen gekweekt die reeds
besteld zijn (dat kan nog tot einde februari) en er moeten er nog een
aantal gekweekt worden voor degene die een door ons geschonken bon
hebben aangeschaft. Zoals al eerder gezegd is de eerste ronde jongen
voor zoon Marco en de tweede ronde voor mezelf, tot zo ver alles
duidelijk, het gaat er nu om wanneer we kunnen beginnen met de
wedstrijden. Was er alvast maar iets bekend over de start van het nieuwe
seizoen dan zou er iets zijn om naar toe te leven. Ik ben daar niet
gerust over zeker niet na alle rellen die er zijn geweest tegen het
corona beleid. Daardoor kan alles wel eens behoorlijk vertraagd worden.
Ook het vaccineren gaat (zeker in Nederland) veel te langzaam. Na 11
maanden Coved-19 pandemie zijn de mensen, vooral de jongeren, niet meer
in toom te houden. Elke dag worden we ondanks de steeds strengere
maatregelen nog steeds geconfronteerd met duizenden besmettingen en daar
wordt geen mens vrolijk van. De ingestelde avondklok draagt zeker nog
niet bij tot het terugdringen van de besmettingen, in ieder geval niet
zoals het nu gaat met al die groepen jongelui die er alleen maar op uit
zijn om vernielingen aan te richten in plaats van een demonstratie te
houden tegen het gevoerde corona beleid. Jammer dat het zo uit de hand
loopt, er is te veel begrip voor de jongeren terwijl honderden bedrijven
al heel lang gesloten zijn en nu zelfs ook nog geplunderd worden. Dit is
geen demonstreren maar provoceren en dat is nog netjes uitgedrukt. Met
zo een manier van doen en laten kon het nog wel eens veel langer duren
voordat onze (oude) leefgewoontes weer terug zijn en het straatbeeld
weer normaal is. Wat zal het toch weer heerlijk zijn als wij
duivenliefhebbers in de dagen voor het weekend weer met hun mand met
duiven naar het lokaal zien gaan. Dat er weer naar sport gekeken kan
worden waarbij luid joelende supporters aanwezig zijn. Laten we hopen
dat het ingevoerde snelrecht tegen relschoppers resultaat heeft zodat
alle mensen zich sterk kunnen maken voor de bestrijding van het
gevreesde corona virus.
DUIVENPRAAT
Al weken heb ik het over het corona virus en elke keer denk ik nu eens
niet. Helaas word ik er elke dag op wat voor manier dan ook steeds mee
geconfronteerd. Ons hele leven is in de ban van de verschillende
virussen dus we kunnen er niet omheen. Ik zou veel liever elke week
willen schrijven over een hokbezoek dat ik deed bij een vriend of sterk
spelende liefhebber er valt altijd wat te leren van een hokbezoek.
Vooral in deze periode waar nu overal jongen in de schotel liggen en dat
liefhebbers met trots praten over hun nieuwe generatie duiven die liggen
te glimmen in het nest. Vanmorgen had ik nog een telefoongesprek met een
liefhebber die net was begonnen zijn winterjongen bij de ouders weg te
halen. Hij had nog nooit zo mooi gekweekt vertelde hij. Toen ik hem
vroeg hoeveel hij er gekweekt had wist hij dat niet te vertellen. Ik heb
er nu al veel te veel zei hij en dat zal op veel hokken wel het geval
zijn. De meesten van ons hebben elk jaar veel te veel duiven, vooral
kwekers. De goede man die ik aan de telefoon had vertelde dat hij 40
kweekkoppels heeft, hij is absoluut niet commercieel, alle duiven die
hij kweekt zijn in principe voor hem zelf. Als hij van zijn kwekers twee
rondes kweekt, daar heb je immers kweekduiven voor, heb je ondanks een
klein beetje tegenslag toch zo maar 130 jongen en als ik dan zie wat
voor ruimte de man heeft kan het niet bestaan dat hij sterk speelt. Hij
speelt zijn prijs en daarmee is alles gezegd,. Het moet dus zuiver hobby
zijn om zoveel duiven te houden, ik kan daar absoluut niet tegen.
BAND MET MIJN DUIVEN
Ik hou van overzicht, ik zit graag bij mijn duiven, observeer ze zodat
ik het gerag van elke duif ken. Op zo een manier bouw je ook een
vertrouwensband met je duiven op en zie je direct wanneer de
vliegconditie zich aandient. Voor mij is het samenzijn met mijn duiven
een belangrijk onderdeel van mijn hobby. Ik heb altijd met heel weinig
duiven strijd willen leveren en goede resultaten willen behalen tegen de
grote kanonnen onder ons. Ik hoorde vaak het gekerm aan van liefhebbers
die het geen stijl vonden al ze het wekelijks moesten opnemen tegen de
mannen met mega aantallen. Vooral in mijn beste jaren maakte mij dat
niets uit. Ik speelde week in week uit tegen minimaal 15.000 duiven en
of er daar nu 200 van Jan of 300 van Piet bij zaten ik keek er niet eens
naar. Ik wilde in ieder geval altijd een duif op het eerste blad van de
uitslag hebben en elke week deed ik mijn best om de overwinning te
behalen. Dat lukte zeker enkele keren per jaar, maar niet elke week. Dat
zou niet goed zijn voor de sport, het moet spannend blijven.
Tegenwoordig nu we met veel minder liefhebbers zijn en aanzienlijk
minder duiven in concours hebben zijn de grote aantallen wel degelijk
van invloed op het verloop van het concours. Voorheen had de wind een
belangrijke invloed, nu wordt de trek van de duiven bepaald door de
gebieden waar de meeste duiven worden ingezet. Typisch voor de
duivensport is dat er altijd wel wat te zeuren is. Dan is het de wind,
dan de ligging de grote aantallen, de te vroege of te late lossing,
inversie, de plaats waar de mand in de auto staat. Dan hebben we het nog
niet gehad over het met royale voorsprong een concours winnen. Daarover
wordt jammer genoeg nimmer met waardering gesproken. Het gaat dan
meestal over; dat kan niet of de duif is ontsnapt, de liefhebber
gebruikt iets zelfs het woord fraude durft men te noemen. Wat dat
betreft kun je beter tweede worden en met minimaal verschil geklopt
worden. Het blijft voor mij toch een fascinerende hobby ook nu ik in dit
corona tijdperk tot de kwetsbare groep ouderen behoor.
VERTROUWEN IN TIJDIGE SEIZOENSTART RAAKT WEG
Wijdewormer, 20 januari 2021. Een derde van de winter 20/21 ligt achter
ons en of het nu koud warm nat of droog weer is het corona virus geeft
zich nog lang niet gewonnen. Mogelijk moeten nog strengere maatregelen
toegepast worden, de verantwoordelijken hebben bijna geen andere keus.
Het wordt steeds moeilijker om jong en oud in bedwang te houden. Na ruim
negen maanden pandemie met allerlei varianten is er aan het eind van de
tunnel nog weinig licht te zien. De mensen worden het zat, er is
behoefte aan ontspanning maar ook daar zit weinig schot in. Gelukkig
hebben wij duiven liefhebbers de mogelijkheid ons bij huis te ontspannen
met de verzorging van de duiven. Op veel hokken is er volop werk aan de
winkel. Er is of er wordt gekoppeld, op veel hokken zijn de winterjongen
geboren en inmiddels voorzien van hun vaste voetringen. Voor de
kweekduiven is het nu ook hard werken om de kropjes van het jonge spul
goed gevuld te houden. Sommige liefhebbers geven daarom in deze periode
volle bak zodat de duiven de gehele dag kunnen eten wat ze willen, dat
allemaal om een goede groei van de nieuwe kampioentjes te stimuleren.
Anderen doen dat door minstens drie keer per dag te voeren een systeem
dat ik zelf ook toepas. Op die manier wordt er niet geknoeid met voer en
dat zou wel eens kunnen helpen om een muizenplaag te voorkomen. Muizen
zijn grote boosdoeners als het om het overbrengen van verschillende
ziektes gaat. De weersomstandigheden voor de winterkweek zijn vrij
gunstig. Het is weel zeer vochtig omdat we veel regen hebben en nog. Nu
zijn er een aantal nachten geweest met lichte vorst en dat kan zeker
geen kwaad. Mogelijkheden om de duiven te laten baden zijn er ook nog
steeds geweest. Als de zon schijnt geef ik direct een bad en daarna
zorgt de zon dat de vloer van het vlieghok weer snel opdroogt. De
kweekduiven baden in de ren en daar is het niet zo erg als de bodem wat
langer vochtig blijft. Ondanks dat ik van mijn duiven geen kasplantjes
wil maken sluit ik aan het einde van de middag de ramen van het
kweekhok. Veel anderen doen dat niet en praten over een zuurstofkuur of
Spartaanse opleiding. Leuk bedacht maar stelt niets voor. Ik heb nog
nooit een topsporter onnodig kou zien lijden om hardheid op te bouwen of
om in een betere conditie te komen, daar zijn wel andere methodes voor.
Onze kweekduiven zitten nu 12 dagen te broeden dus over een week komen
bij ons de eerste eieren uit. Voorbije zaterdag hebben we samen de
eieren gecontroleerd. Een koppel bleek maar een ei gelegd te hebben, een
koppel met een onbevrucht ei en een koppel met twee onbevruchte eieren.
Van 6 koppels zijn de eieren onder reserve koppels of vliegduiven van
Marco gelegd. Nu maar afwachten of de eieren allemaal op tijd uitkomen.
Mijn vliegduiven worden begin februari gekoppeld met de bedoeling dat er
een aantal eieren van de tweede ronde van de kwekers onder gelegd kunnen
worden. Op die manier hebben Marco en ik eind maart weer voldoende jonge
duiven om mee te starten. Hadden we alvast maar een beetje zekerheid.
Veel vertrouwen in de start van het nieuwe seizoen heb ik nog steeds
niet. Ik zou wel eens willen weten hoe ver de NPO is gevorderd met de
toestemming over het vervoer van onze wedstrijdduiven. Dat kon nog wel
eens een heet hangijzer worden.
SPANNING OVER DE AANLEG VAN HOOGSPANNING
Omwonenden en de KBDB maken grote bezwaren over de plannen voor aanleg
van 85 km hoogspanningsmasten en de bijbehorende bedrading over de volle
breedte van België. De Hollandse, Duitse en Belgische duiven die vanuit
de overbekende lossingplaats Quiévrain naar huis moeten zouden nog in
grote groepen bij elkaar vliegen als ze het gebied met de nieuwe masten
naderen en zo zijn er nog wel meerdere voorbeelden te noemen waarvan de
gevolgen niet zijn te overzien. De komende maanden gaat een
onafhankelijk bureau een studierapport maken over het effect in het
milieu. De studie gaat voornamelijk over de vogeltrek.
WERELDNIEUWS
Daarvoor zorgde een Amerikaanse duif die in oktober van en race zou zijn
achter gebleven en uiteindelijk na een reis van 13.000 km op 2e Kerstdag
in Australië terecht kwam. In verband met besmettingsgevaar moest de
duif Joe, vernoemd naar Joe Biden, gedood worden. Dat kon en dat mocht
niet. Uiteindelijk bleek de ring “nep” te zijn, ze kon niet getraceerd
worden. Het bleek niets meer dan oplichting te zijn in de commerciële
wereld van de postduivensport.
OVER COMMERCIE GESPROKEN
Het overbekende veilinghuis Pipa verkoopt regelmatig duiven uit eigen
kweekstal. Zo eindigde enkele dagen geleden een verkoop van 8 door hen
gekweekte duiven met een gemiddelde van 36.225 euro per duif. De duurste
ging voor 160.000 euro en was daarmee de duurste jonge duif ooit online
verkocht. De ouders zijn niemand minder dan de Golden Prince en New Kim
die kortgeleden als ’s werelds duurste duivin aller tijden eveneens
online is verkocht. Toch lekker als je 290.000 euro casht voor jonge
duiven met alleen een mooie stamkaart.
EEN DAG SNEEUW
Nog dezelfde middag mailde mijn kleinzoon een foto van mijn duivenhok in
winterse pracht. De foto is gemaakt vanaf de aangrenzende golfbaan.
Boven is het vlieggedeelte voor de oude duiven daaronder zijn de
kweekduiven gehuisvest. Aan de achterzijde van het hok zijn drie
afdelingen voor jonge duiven. Zo was het maar de laatste twee jaar ben
ik gezien mijn leeftijd minder duiven gaan houden. De achterzijde is nu
helemaal leeg, de voorkant links zitten de jonge duiven, in het midden
12 weduwnaars en rechts 12 weduwe duivinnen. Ons woonhuis is en
voormalige oude boerderij. Onder het puntdak op de begane grond stonden
vroeger de koeien, nu is het onze woonkamer. In het huis aan de
voorzijde van de stal woonde de boer en boerin met vijf kinderen. Binnen
is alles totaal gerenoveerd en wonen er al bijna 30 jaar tot volle
tevredenheid, dan weet u dat ook weer.
PROBLEMEN OP NATIONAAL BESTUURLIJK NIVEAU
Wijdewormer, 13 januari 2021. Een nieuw jaar voelt als een nieuwe start.
We gaan er vanuit dat alles beter wordt zeker als je optimistisch van
karakter bent. Het vaccineren is in alle landen in volle gang en we zijn
er van overtuigd dat we de strijd tegen Covid-19 gaan winnen. Vooral
door de strengere maatregelen moet het aantal besmettingen sneller gaan
verminderen. Eerlijk gezegd vind ik dat de resultaten gezien de cijfers
te veel achterblijven. Dan is er ook nog de Engelse variant bijgekomen
die voor extra druk zorgt op alle maatregelen. Vanavond geeft onze
minister president weer een persconferentie maar het is nu al bekend dat
de Lock down tot negen februari zal worden verlengd, invoering van een
avondklok zal volgens verwachting uitblijven. Voor alle sporten is het
afwachten welke mogelijkheden zich aandienen. Het betaald voetbal gaat
door met of zonder publiek. Er bestaat echter nog iets meer dan alleen
betaald voetbal en omdat deze column bestemd is voor postduivenhouders
die in de zomermanden met hun duiven aan wedstrijden meedoen wil ik daar
wat dieper op ingaan. In de landen rondom ons heen zijn de
voorbereidingen op het nieuwe seizoen voor zover mogelijk in volle gang.
Begin januari zijn de eerste jonge duiven van de winterkweek geringd.
Veel liefhebbers vinden het belangrijk dat hun jonge duiven ongeveer
vier maanden oud zijn als de oude duiven begin april aan hun
wedstrijdseizoen beginnen. Anderen zijn tevreden als hun jongen begin
april gespeend kunnen worden, die zijn dan vier maanden oud als hun
vluchten beginnen. Het komt er op neer dat alles wat in het duivenhok
gebeurt in het teken staat van het wedstrijdseizoen. Jammer genoeg leven
we momenteel nog steeds in onzekere tijden.
ORDE OP ZAKEN
Voor de verengingen is nu ook de periode aangebroken om de organisatie
binnen de club nog eens door te nemen. We moeten er vanuit gaan dat
begin april het wedstrijdseizoen begint. Vergaderen met zijn allen bij
elkaar in het clublokaal is nog steeds uit den boze. Gelukkig zijn er
mogelijkheden via de telefoon, mail, app of zelfs via live stream. Voor
de ouderen onder ons is dat nog steeds een beetje behelpen. Grote vraag
is komen we dit jaar nog aan de wedstrijdsport toe? Wordt er aan alle
landen toestemming verleend om de duiven te vervoeren. Wij Nederlanders
maken gebruik van lossingplaatsen in eigen land, België, Frankrijk,
Spanje en Duitsland. Hoe staat de overheid tegenover vervoer van
wedstrijdduiven ter vermaak van hun eigenaars. Waarom risico lopen? Ik
neem aan dat we in april en mei nog steeds niet van de besmettingen af
zijn. Gelukkig weten we hoe te handelen bij het inkorven van de duiven
en alles wat daarmee te maken heeft. Het is mij bekend dat de Covid-19
sectie van de NPO alweer aan de slag is gegaan om internationaal goede
afspraken te maken.
PUIN RUIMEN OF HOE ZULLEN WE HET NOEMEN.
Binnen onze nationale organisatie de NPO is er de laatste jaren nogal
wat mis gegaan. Door totaal geen aandacht te schenken aan de doping
controle zou Nederland volgens de voorschriften van de FCI in 2022 niet
mogen deelnemen aan de Olympiade in Roemenië. Nederland heeft denkelijk
het zielige jongetje gespeeld en daardoor alsnog toestemming gekregen
voor deelname. Eigenlijk vreemd dat een internationale organisatie als
de FCI zo snel overstag is gegaan. Volgens onze nieuwe nationale
voorzitter Ben Geerink heeft rekenbureau Compuclub hard gewerkt aan de
“voorlopige” eindstanden over 2019/2020 voor deelname aan de Olympiade
en ondanks dat het een voorlopige eindstand is feliciteert meneer de
voorzitter alvast de mogelijke deelnemers. Dan is er nog een heikel
punt. De pensioenvoorziening voor medewerkers van de NPO is sinds 2016
verwaarloost blijkt nu. Deze tekortkoming is tot op de bodem uitgezocht
met als eindconclusie een teleurstellend eind resultaatresultaat. Door
300.00 euro aan de verzekeringsmaatschappij over te maken is alles wat
de pensioenen betreft weer geregeld. Dat is makkelijker gezegd dan
gedaan, want waar haal je zo een enorm bedrag vandaan. Het financieel
verslag van de nog niet zo lang geleden vertrokken penningmeester ziet
er namelijk ook niet al te rooskleurig uit. Er zouden nog wel eens wat
verborgen kosten te voorschijn kunnen komen. Het volgende probleem dat
zich nu voordoet is dat de NPO momenteel geen secretaris heeft en met
een voorzitter aan het hoofd die ook nog maar kortgeleden gekozen is
mogen we gerust een beetje medelijden hebben met ons bijna voltallig
nieuwe bestuur, met dank aan hun voorgangers. Nederland is een
toonaangevend land wat de duivensport betreft, bestuurlijk is het al een
groot aantal jaren dezelfde situatie als in ons duivenhok, ze vliegen er
in en er uit.
GRAND PRIX RACES
Nieuw is de naam van de langeafstandsvluchten die vanaf 2021 worden
gehouden. Elke vlucht krijgt een aansprekende naam. Door Grand Prix
races te houden moet Nederland weer op de kaart worden gezet. Volgens
onze voorzitter hebben we hiervoor 15.000 ambassadeurs beschikbaar.
Bedoelt hij het aantal leden want dit is erg enthousiast. Als we kijken
naar de deelname aan alle langeafstandsvluchten dan is dat aantal erg
laag we komen niet boven de 15%. Wie weet leidt de nieuwe naamgeving tot
meer deelname zeker als elke vlucht wordt gesponsord.
ECHTE ENTHOUSIAISME IS ER NOG NIET
Het duurt te lang. De liefhebbers hebben nog geen zekerheid over het wel
of niet doorgaan van onze wedstrijden. Iedereen werkt er naar toe en
daar is alles mee gezegd. Het is allemaal nog zo onzeker en laten we
eerlijk zijn er is niets belangrijkers dan een goede gezondheid. De
deskundigen weten ook nog niet alles over het virus en de variant
daarvan. Risico’s mogen onder geen enkele voorwaarde genomen worden en
ondanks dat wij duivenhouders het niet willen zien er zijn veel
belangrijkere zaken dan duivensport. Ik moet er niet aan denken dat er
in 2021 weinig of niets van terecht komt. Op 13 maart vind onze
nationale vergadering plaats en dan weten we hopelijk iets meer.
Wijdewormer 6 januari 2021. De eerste week van alle goede voornemens zit
er op en kunnen we ons alweer gaan afvragen wat er van de goede
voornemens over is. Het is een onzekere periode waarin we leven. Toen ik
aan mijn kleindochter vroeg wat haar goede voornemens waren antwoorde
ze; opa ik wil verliefd worden. Dat is toch prachtig, 17 jaar oud en dan
denken dat je over blijft. U kent haar niet en niet omdat het mijn
kleindochter is, het is gewoon een hele mooie meid. Alleen weet ze het
zelf niet, zoals zovelen op die leeftijd, ze vind zichzelf maar niks. Ik
heb haar al voorbereid op het ergste door te zeggen; dit wordt jouw
jaar, de jongens staan straks te dringen bij de deur om maar een glimpje
van je op te vangen en dat ondanks dat je er stom uitziet en je haar
nooit leuk zit. In verband met corona mocht ik haar niet even lekker
knuffelen want het is er eentje om op te vreten. Over knuffelen
gesproken, in het kweekhok is het een grote knuffelpartrij. Geen enkele
vechtpartij, allemaal smoorverliefd en een aantal duivinnen te snel met
eieren. Over vijf dagen weet ik welke weg mogen omdat ze eigenlijk te
snel hebben gelegd en daardoor mogelijk niet bevrucht zijn. Om de
kweekploeg te versterken heeft Marco op het laatste moment nog een
geweldige prestatieduif aangeschaft. Die kon dus bijna gelijktijdig met
de andere kwekers gekoppeld worden, uiteraard tegen onze beste kweekduif
die voordien onze beste vliegduif was. Twee bewezen kleppers tegen
elkaar waar je het een en ander van kunt verwachten. Hadden we alvast
maar een beetje zekerheid. Jammer genoeg zit het niet helemaal mee. De
duivin is er helemaal klaar voor. Als ik in het hok kom is zij de enige
die sleep staartend naar mij toe komt. De doffer doet niks, ook niet nu
ze een heel hok voor zich alleen hebben. Zij is verliefd en hij is tot
nog toe een sukkel. Inmiddels zitten ze beide weer opgesloten in hun
broedhok. Hij vind er helemaal niets aan en wil er met alle geweld uit
terwijl zij in de broedschaal ligt te roepen. De omgekeerde wereld dus,
ik begin nu al een kijkje op hem te krijgen. Tot nog toe brengt de
nieuwe aanwinst me alleen maar aan het twijfelen. Opgesloten worden met
een lekker wijfje dan moet de hitsigheid er toch van afspatten. Ik heb
nu al geen vertrouwen in de jongen die hij gaat voortbrengen. Hopelijk
denk ik daar in de loop van het jaar anders over. Er zijn in ieder geval
meerdere koppels waar ik heel graag naar kijk en waar ik alle vertrouwen
in heb. Misschien heb ik het mis, maar vanaf het begin dat man en vrouw
bij elkaar komen moeten ze smoorverliefd zijn op elkaar. Dan ben je
benieuwd naar wat ze gaan voortbrengen. Voorlopig is het zoals het is.
We laten ons kweekseizoen niet verpesten door het gedrag van een nieuwe
doffer die een aanwinst voor ons moest zijn en het misschien ook wel is.
Voorlopig is het een kwestie van afwachten.
AFWACHTEN GELDT OOK VOOR HET NIEUWE SEIZOEN
Het vaccineren is begonnen, niet alleen voor ons, ook voor de duiven.
Hoe zullen de reacties zijn en wat zijn de reacties op lange termijn.
Voorlopig is het nog koffiedik kijken. Sommige landen hebben de
maatregelen versoepelt, anderen hebben ze juist aangescherpt. Deze week,
9 januari, wordt in ons land bekend gemaakt wat de volgende stappen
zijn. Gaan we door met de Lock down, blijven winkels en horeca gesloten
of……? Afwachten en nog eens afwachten. Het aantal besmettingen loopt
terug, dat is eindelijk een positief geluid. Hoe wordt wereldwijd tegen
de duivensport aangekeken. Is het mogelijk dat we in de eerste week
april mogen beginnen, komen er nieuwe maatregelen, het is nog steeds
onzeker. De tijd draait gewoon door, op verschillende hokken zijn de
eerste jonge duiven geringd en aan het einde van deze maand zijn de
hokken voor jonge duiven weer gevuld en weer een maand later zien we de
jonge duiven van 2021 rondom de hokken fladderen. Als alles loopt zoals
het moet gaan we zes weken daarna alweer van start met de oude duiven.
We worden allemaal weer een jaartje ouder, het gaat met een dag
tegelijk, maar het gaat wel erg snel. Een dag is niks, een week ook niet
en een jaar is, ondanks Covid 19, ook weer voorbij voordat je het weet.
Belangrijk is het dat we snel weten waar we aan toe zijn. Gezondheid is
het belangrijkste, maar als je oud bent en nog redelijk ter been wil je
graag duidelijkheid hebben. Ik heb in ieder geval geen zin om nog een
hok duiven te verzorgen terwijl ik misschien niet eens een vol jaar kan
meespelen. Dan ruim ik ze op, althans ik ruim er zoveel op dat er nog
een paar overblijven waaraan ik plezier beleef door ze te verzorgen en
misschien anderen vooruit kan helpen met wat waardevolle jongen. Om je
partijtje nog goed te kunnen meespelen moeten baas en duiven gezond en
gemotiveerd zijn. Op tegenslagen zit niemand te wachten, zeker niet als
je tot de ouderen groep behoort, tegenwoordig heet dat zelfs de
kwetsbare groep.
WORDT DE DUIVENSPORT EEN APARTE SECTOR?
Half januari vind er in België een gesprek plaats over de vogelgriep en
de postduiven. Bij constatering van vogelgriep worden er maatregelen
genomen om verspreiding zo veel mogelijk te voorkomen. Van belangrijke
economische waarde is de pluimvee sector. Recent is gebleken dat duiven
deze ziekte niet kunnen overbrengen op pluimvee. Daarom wil de KBDB
duidelijkheid voor de duivensport. In tijde van vogelgriep blijkt het
niet noodzakelijk te zijn dat de ophokplicht ook voor postduiven geldt.
Uiteraard zijn we benieuwd naar wat er besloten gaat worden.
20 JAAR GELEDEN ONTDEKTE PIPA EEN GAT IN DE MARKT
Het was de jeugdige Nikolaas Gyselbrecht die 20 jaar geleden een duif
via internet verkocht. Dat was meteen de geboorte van Pipa, een nieuw
fenomeen waarmee je de hele duivenwereld kon bereiken. Hoe gezellig al
die zaalverkopen ook waren het bereik was maar klein. Daar brachten de
broers Nikolaas en Thomas plus vader Carlo Gyselbrecht verandering in.
Een verandering waarvan zij toen ook nog niet ingeschat hadden jaarlijks
met een miljoenenomzet ’s werelds grootste duivenmakelaardij te worden.
Inmiddels weet iedere duivenliefhebber wat Pipa in de commerciële
duivenwereld teweeg heeft gebracht. Iets waarvan ze zelf misschien niet
durfde te dromen. Daarom heel veel respect voor deze Pipa
verkooporganisatie met vertegenwoordigers in bijna alle landen van de
wereld.
LATEN WE ONS BEST DOEN OM ER EEN MOOI JAAR VAN TE MAKEN
Wijdewormer, 30 december 2020. Morgen vieren we oudejaarsavond, voor
heel veel mensen een jaar om gauw te vergeten. Helaas zijn er velen
onder ons die dit jaar nimmer zullen vergeten. De Covid-19 pandemie
heeft te veel leed veroorzaakt en veel mensen totaal ontregelt. Het
leven zoals we dat gewend waren is er niet meer. We kunnen ons ei niet
kwijt, we zijn zoekende. Iedereen hoopt zo snel mogelijk terug te komen
in, laten we het de oude situatie noemen. In veel landen wordt er
inmiddels gevaccineerd, Nederland wacht tot 8 januari WAAROM? Laten we
in ieder geval hopen dat de juiste beslissingen zijn genomen en dat we
de goede weg zijn ingeslagen. Op weg naar wat we graag willen, wat dat
ook mag zijn. Nog een nachtje slapen en het is 2021. Over de hele wereld
wensen mensen elkaar traditiegetrouw al het goede toe. Prachtig, maar
als ik zie wat er ieder jaar van terecht komt is dat bitter weinig.
Armoede, hongersnood, vluchtelingen, natuurrampen, oorlog,
kindersterfte, nieuwe virussen, verandering van ons milieu. We kunnen
onze ogen er niet voor sluiten, ik hoop dat onze wereldleiders dat ook
niet doen. Hoe de toestand ook is laten we proberen om 2021 positief in
te gaan en dat positieve begint bij ons zelf.
OOK VAN MIJ DE BESTE WENSEN VOOR EEN BETER NIEUWJAAR WAAR OOK U NAAR
VERLANGD.
Een nieuw jaar betekent een nieuwe start voor een nieuwe periode. Het
oude jaar met alle voor en tegens is afgesloten en iedereen gaat super
gemotiveerd opnieuw beginnen, de winterslaap ligt achter ons. Kom op
mensen straks zijn we allemaal gevaccineerd wat moet ons dan nog
tegenhouden. Toen ik nog zelf actief aan sport deed was 1 januari een
nieuwe barrière die genomen moest worden. Training schema’s werden
nageleefd om op tijd de juiste wedstrijdconditie te hebben. In mijn tijd
als wielrenner was de wielerklassieker de Ronde van Noord-Holland de
eerste belangrijke wielerkoers in ons land. Een loodzware koers over de
smalle polderwegen waar het voelde alsof je altijd de wind tegen had.
Deze wedstrijd werd door mijn eigen club georganiseerd (het is de eerste
en oudste klassieker van Nederland) die in maart van start ging en dan
kreeg je direct 225 km voor je kiezen. Daar moest uiteraard een goede
voorbereiding aan vooraf zijn gegaan en omdat het een koers was van je
eigen club moest er ook een goed resultaat neergezet worden. Dat zelfde
heb ik altijd met mijn duiven gedaan. De voorbereiding voor het kweek en
vliegseizoen hadden mijn eerste prioriteit. Net als ik goed wilde
presteren voor mijn wielerclub en natuurlijk in eerste instantie voor
mijzelf zo verwacht ik dat nu van mijn duiven. Ik moet wel bekennen dat
binnen de duivensport een optimale voorbereiding mij beter afging toen
ik vijftiger was dan nu ik een tachtiger ben. Gemotiveerd ben ik nog
steeds, lichamelijk en conditioneel heb ik echter wel het een en ander
moeten inleveren. We denken allemaal dat we niet veel veranderen, u ook
niet maar kijk dan maar eens naar je trouwfoto.
DE KWEEKDUIVEN ZITTEN WEER BIJ ELKAAR.
Door de slechte weersomstandigheden plus dat ik geen auto meer mag
rijden heb ik nog geen enkele liefhebber gesproken die al jongen heeft
liggen. Vroeger was ik van alles op de hoogte maar ben de laatste jaren
steeds meer op mijn eigen territorium aangewezen. Het weer is te slecht
om dagelijks een fietstochtje te maken daarom ben ik al geruime in en
rondom het hok aan het rommelen. Fietsen doe ik graag en als het niet
kan maak ik gebruik van de hometrainer die in mijn kantoor staat. Samen
met Marco hebben we het kweekhok schoner dan schoon gemaakt. Als laatste
met de brander er door en gister, 29 december een dag later dan gepland,
hebben we in de namiddag onze 20 kweekkoppels samen gezet en daar hebben
we ieder voor zich nogal wat werk van gemaakt omdat er nieuwe kwekers
bij zijn gekomen en oudere kwekers hebben plaats moeten maken voor
aankomende talentvolle vliegduiven die nu hun kunsten in het kweekhok
mogen vertonen. Voordat de duiven hun plek in de broedhokken kregen
toegewezen hebben we alle duiven nogmaals aan een strenge keuring
onderworpen. De doffers waren prima op gewicht, de duivinnen waren iets
aan de zware kant en voelde daardoor minder goed gespannen aan. Oorzaak
is waarschijnlijk het bijlichten waardoor de hormoonwerking bij hen iets
eerder is begonnen. Vanmorgen trof ik namelijk al het eerste ei aan.
Jammer want uit dat koppel zijn al drie eerste prijswinnaars gekomen.
Het jaar is echter nog lang en we hebben wat reservekoppels zodat we
daar eieren van de kwekers onder kwijt kunnen. Vandaag krijgen ze hun
broedschotel en vanmorgen heb ik ze allemaal een klein bakje drinkwater
gegeven met een beetje voer en grit. Vanmiddag mogen de vaste koppels
alweer los in het hok plus twee nieuwe koppels. Ons kweekhok is in twee
afdelingen verdeeld gescheiden door een schuifdeur. De volière is ook in
tweeën en als alles goed gekoppeld is gaat de scheiding in de volière
weg en de schuifdeur weer open. Tot zo ver ben ik zeer tevreden.
VLIEGDUIVEN MOETEN NOG EVEN WACHTEN.
De eerste ronde jongen van de kweekduiven gaat naar Marco. Hij gaat over
enkele weken ook zijn vliegduiven paren omdat hij van de beste ook wat
jongen wil en omdat hij de verschillen in leeftijd niet te groot wil
hebben. De tweede ronde van de kwekers blijft bij mij. Ik ga mijn
vliegduiven zo koppelen dat ik daar de nodige eieren van de tweede ronde
van de kwekers onder kan leggen. Zelf heb ik dit jaar 12 koppels
jaarlingen om mee te spelen. Ik ben zo super tevreden over mijn jonge
duiven van 2020 dat ik er alle vertrouwen in heb om daarmee goed op de
vluchten tot 450 km te kunnen presteren. Ze hebben het bewezen bij Marco
hij heeft formidabel gepresteerd. Bij mij ging het ook super, weinig
duiven kwijt, wel pokken (eigen schuld, niet geënt) en coli maar
desondanks toch een paar fantastische uitslagen. Beiden hebben we een
geweldige ploeg jaarlingen klaar zitten en ondanks dat ik al heel lang
meeloop in de sport ben ik ook nu weer ontzettend benieuwd hoe het dit
jaar zal gaan. We gaan ons eerst eens bezig houden met de kweek.
Ik wens iedereen het allerbeste toe met daarbij veel plezier en de
nodige successen binnen onze fijne sport.
DE BESTE WENSEN VOOR EEN GELUKKIG EN GEZOND 2021
Wijdewormer, de laatste week van december 2020. De eerste jongen zijn
uit het ei gekropen, een nieuw leven voor een hopelijk nieuw jaar zonder
corona perikelen. Dat de vaccinaties ons maar op weg mogen helpen naar
onze oude vertrouwde leefgewoonte die we al vele jaren gewend zijn. Het
jaar 2020 was immers drie keer niks, veel ellende en verdriet. Echt een
jaar om heel gauw te vergeten al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Per 19 januari 2021 is in Nederland de Lock down voorbij, althans dat is
de bedoeling. Nog even doorbijten en dan weten we waar we aan toe zijn.
Kunnen we de draad weer oppakken, kunnen we vakantieplannen maken, gaan
we een spannend en sportief duivenjaar tegemoet. Daar kunnen we met zijn
allen veel aan doen en laten we het dan ook doen! Het jaar afsluiten met
gezellige feestelijke kerstdagen zal anders zijn dan dat we gewend zijn.
De jaarwisseling zonder vuurwerk en in klein gezelschap maar wel met de
traditionele oliebollen kan best gezellig worden maar ik zal blij zijn
als die dagen achter rug zijn. Ik ben niet in de hoerastemming als
andere jaren, ik voel me als een postduif die niet zijn dagelijkse
rondjes mag vliegen. Het is voor mij ophok plicht iets anders kan ik
voor deze bizarre periode niet bedenken.
28 DECEMBER
Dan worden de kweekduiven gekoppeld, dat is dan al gebeurd wanneer u dit
blad onder ogen krijgt. De feestdagen liggen achter ons en juist tijdens
die dagen was ik altijd in gedachten met mijn duiven bezig. Heb ik op
papier wel de juiste doffer tegen de juiste duivin gezet? Hoe snel zal
het gaan dat alle duiven weten in welk broedhok ze thuis horen, hoe kan
ik vechtpartijen voorkomen. De doffers weten al geruime tijd welk
broedhok van hun is. Het zijn vooral de oudere kweekduivinnen die
noodgedwongen een ander broedhok hebben gekregen die voortdurend naar
hun oude broedhok vliegen. Die oude dames kunnen dat wel een halsstarrig
lang volhouden. De eerste week zal ik veel tijd op het kweekhok
doorbrengen om dat soort zaken te voorkomen. Ik heb wel gehad dat ik zo
kwaad werd dat ik ze wel door de wand wilde hengsten. Een keer ging ik
in de fout. Het ging om een oude duivin die goed gewend was aan haar
nieuwe broedbak. Ze zat nog maar enkele dagen te broeden toen ze het
nodig vond nog even naar haar oude bak op visite te gaan. Daar lagen ook
verse eieren toevallig van een nieuw koppel waar ik veel van verwachtte.
De oude kweekdame trok zich daar weinig van aan en bleef net zo lang
knokken tot de eieren kapot naast de schotel lagen. Ik was daar
uiteraard niet bij aanwezig dus toen ik in het hok kwam was het kwaad al
geschied. Ze zat als fiere winnares in de lege broedschaal. Ik maakte me
zo kwaad dat ik haar een flinke tik met de stoffer gaf, ze vloog uit het
hok en toen ze op de vloer liep had ik al spijt. Ik zag het, haar
vleugel hing er bij, een dag later nog en een week later ook nog. Ze kon
niet goed meer vliegen. Toen het vliegseizoen voorbij was bleek dat een
van haar jongen twee keer de eerste prijs had gewonnen en de nestmaat
werd zelfs derde kampioensduif. De oude kweekduif heb ik nog een jaar
gehouden. Ze kreeg een broedhok in de onderste rij zodat ze vrij
gemakkelijk in haar broedhok kon springen. Ik heb haar halverwege het
jaar weggedaan omdat ik beslist geen duiven in mijn hok wil hebben met
een handicap. Sinds die tijd heb ik nog wel eens een duif die verkeerd
was gevlogen uit het broedhok gesmeten, maar wel zo dat ze zich niet
bezeerde. Aan dat soort zaken moet je altijd denken als je weer opnieuw
gaat koppelen. Ten alle tijden rustig blijven is het enige juiste wat je
kunt doen. Er zijn er bij die het bloed onder je nagels vandaan kunnen
halen en die heb ik uiteindelijk veel liever dan duiven waar weinig
karakter in zit.
DE DONKERE DAGEN VOOR KERSTMIS
Dat was gister niet het geval. Prachtig zonnig weer en een temperatuur
van 9 graden Celsius is in deze tijd van het jaar geen winterweer. In
drie hokken heb ik de duiven laten baden en al gauw lagen ze heerlijk in
de zon te drogen. Zelf zat ik er op mijn krukje bij te kijken en omdat
het zo lekker in het hok was zat ik zelfs te knikkebollen van de slaap.
De jonge vliegduivinnen die gescheiden zitten hebben vandaag geen bad
gehad zij zijn morgen aan de beurt. Dat was voor mij een mooie
gelegenheid om ze allemaal nog eens even in de hand te nemen, dat was
echt genieten allemaal klaar met de rui en zo zacht als fluweel. Echt
allemaal naar mijn zin gebouwd, goed gesloten stuitbeentjes en aanvoelen
als een bolletje wol. Kurkdroge ogen en hagelwitte neusdoppen. Lekkere
warme schone pootjes en geen veertje verkeerd. In het vliegseizoen droom
je er van dat ze er zo fantastisch uit zien. Door het vrij zachte weer
is de etenslust bij de kwekduiven wat minder wat mede komt doordat ze
bijgelicht worden. Ik heb de tijdschakelaars ingesteld van 8 tot 8 uur.
Dus 12 uur licht in de kweekhokken. Vooral aan de duivinnen is te merken
dat het kunstlicht zeker werkt op de geslachtsdrift. Een enkele komt
zodra ik het hok binnen stap sleepstaartend op mij af. Het is maar goed
dat mijn kleinkinderen niet zien hoe opa met zijn duiven bezig is, ze
zouden kunnen denken dat ik aan het dementeren ben. Volgens mij
functioneert alles nog goed bij deze oude man. Nou ja, alles?
GELUKKIG NIEUWJAAR VOOR U ALLEN, HOUDT U AAN DE AFSPRAKEN ZODAT WE
CORONA ONDER DE KNIE KRIJGEN
DE LAATSTE WEKEN VAN 2020 EN DE EERSTE WEKEN VAN 2021 ZIT NEDERLAND OP
SLOT
Wijdewormer 16 december 2020. Het was geen donderklap bij heldere hemel,
wij Nederlanders hebben het zien aankomen. De besmettingscijfers bleven
ondanks duidelijke afspraken toch schrikbarend stijgen waardoor onze
regering niets anders kon doen dan met onmiddellijke ingang een totale
Lock down van minimaal 5 weken afkondigen. Heel teleurstellend zo vlak
voor Kerstmis, gelukkig tonen de meeste mensen begrip. Hopelijk gaat
voor alle mensen de kerstwens 2021 corona vrij in vervulling. Het gedrag
van de mensen en de vaccinatie zal daar zeker toe bijdragen.
ONTSPANNING
Na negen maanden corona begin je te merken dat de mensen het meer dan
zat zijn. Regelingen zijn of worden afgekondigd, nu een totale Lockdown
en wie weet volgt er ook nog een avondklok. De mensen trekken het niet
meer ze weten met hun vrije tijd geen raad. Nergens kunnen ze naar toe.
Sportwedstrijden in het weekend zijn na een week hard werken een prima
ontspanning. Nu zijn we aangewezen op tv en radio, de mensen willen naar
buiten maar weten niet waar naar toe. Alles is gesloten, zelfs voor een
sanitaire stop kun je nergens terecht. We moeten nu echt oppassen dat we
niet bij de pakken gaan neerzitten. Er is vast en zeker nog wel
ontspanning mogelijk door in huiselijke kring weer net als vroeger een
deel van de avond in te vullen met gezelschapspellen. Ik kan me nog goed
herinneren dat bij ons thuis na het avondeten de pannen en borden opzij
geschoven werden en het “mens erger je niet” spel op tafel kwam. Nadat
met een paar gezinsleden handmatig de afwas was gedaan werd er naar de
radio geluisterd. Boven de eettafel hing een lamp en dat was het. Geen
schemerlampjes, geen kaarsjes en televisie hadden we nog nooit van
gehoord. We zaten in een groepje rondom de radio te luisteren naar een
spannend hoorspel. Of we zongen met z’n allen de liedjes mee die via de
radio de huiskamers binnen kwamen. Bijna niemand had een auto. Alles
gebeurde lopend of op de fiets en ook op zaterdag moest iedereen naar
zijn werk. Dat was het normale leven, doordeweekse ontspanning was er
bijna niet iedereen ging op tijd naar bed omdat iedereen op tijd moest
opstaan. Sommigen moesten wel een uur lopen naar hun werk. Je vraagt je
daarom soms af of de mensen nu wel recht hebben om te klagen. Natuurlijk
zijn wij al vele jaren een luxe leefpatroon gewend en iets wat je
verworven hebt wil je niet meer kwijt. Daarom is het zo belangrijk dat
we ons houden aan de afspraken en wie weet is het per 19 januari weer
mogelijk dat gemaakte corona afspraken weer versoepelt kunnen worden. We
hebben het voor een groot deel in eigen hand. De komende weken wordt
voor ons Nederlanders een periode die we nimmer zullen vergeten,
trouwens het hele jaar 2020 zullen we na alle ellende en verdriet nimmer
vergeten. Wat 2021 ons zal brengen is voorlopig nog een beetje koffiedik
kijken. Vertrouwen en een positieve instelling brengt ons verder dan
alleen ontevredenheid uitstralen. Genoeg er over want onze duivenhobby
gaat verder. Ik wilde zeggen gaat gewoon verder, helaas is dat niet zo.
Vooral oudere liefhebbers hebben een oppeppertje nodig om naar het
seizoen 2021 toe te leven. In Nederland is het nationale vliegprogramma
bekend waarvan de start in het tweede weekend van april plaats vindt.
Niet iedereen is dan al gevaccineerd dus besmettingsgevaar is dan nog
niet verdwenen. De anderhalve meter afstand, geen grote groepen mensen
bij elkaar zal nog wel even voortduren. De gezellige clubavonden zullen
we denkelijk nog wel even moeten vergeten. Duivensport in een aangepaste
vorm kan evengoed de nodige voldoening geven en duivensport is vooral
een sport die je thuis beleefd.
KWEEKPERIODE
Sinds eind november zijn op veel hokken de duiven bijeen gezet voor de
winterkweek. Op andere hokken geldt de koppelperiode tussen Kerstmis en
Nieuwjaar. Verder zijn er liefhebbers die nog even geduld op kunnen
brengen waaronder de marathon spelers. Iedereen kijkt belangstellend uit
naar hoe Covid-19 zich gaat ontwikkelen. Kunnen we wel of niet met
duiven spelen. Op een gegeven moment moet je wel gaan koppelen omdat
anders de jonge duiven niet oud genoeg zijn om aan de vluchten mee te
doen. Vele jaren leefde ik toe naar 1 januari. Dan kon je in de club de
ringen afhalen en dat was soms hoognodig omdat er altijd duiven waren
die eerder eieren legden waardoor hun jongen met enig wroeten op 1
januari geringd konden worden. Ik heb geen idee hoe het nu gaat. Ik kan
me nog heel goed herinneren dat onze ringen administrateur onder geen
beding de vaste voetringen voor 1 januari uitreikte en dat tot
teleurstelling van diverse liefhebbers die daardoor hun jongen niet
konden ringen. Ergens moet een grens zijn maar of we nu zo moeilijk
moeten doen? De ringen komen bij de verenigingen binnen in de laatste
week van het jaar dan kun je ze om teleurstellingen te voorkomen ook wel
in de laatste week van het jaar uitreiken. Regels zijn regels, regels
zijn er ook om wel eens van af te wijken, althans dat is mijn mening.
NIEUWE BEWONERS
Ons kweekhok is verrijkt met 6 nieuwe bewoners. Drie doffers en een
duivin zijn afkomstig van mijn vlieghok en een bestaand koppel uit het
vlieghok van zoon Marco. Een doffer heeft o.a. drie maal eerste
gespeeld, een doffer werd in ons samenspel de ZCC 5e kampioensduif op de
midfond en de andere eindigde in het zelfde samenspel als 2e
kampioensduif op de vitesse vluchten. De duivin, een prachtige forse
blauwwitpen, speelde gemiddeld 10x prijs per seizoen. Door deze
aanvulling moeten wij afscheid nemen van enkele waardevolle oudere
kwekers die half januari in online verkoop komen bij gps auctions.nl.
Zeker de moeite waard om daar een kijkje te nemen.
VOOR U GELEZEN
De berichtgeving over het heersende vogelgriep virus blijkt niet
helemaal juist te zijn. Wereldwijd hebben prominente virologen bevestigd
dat de kans dat duiven het vogelgriep virus overbrengen op pluimvee
nihil is. Het huidige circelerende virus veroorzaakt doortrekvogels is
ongevaarlijk voor mensen. Dat moet toch een hele geruststelling zijn
voor ons duivenhouders. Rest mij u ondanks het bizarre jaar 2020 toch
fijne, mooie en genoeglijke kerstdagen toe te wensen.
NATIONAAL VLIEGPROGRAMMA 2021
Wijdewormer, 2 december 2020. Het voorbije weekend werd de Formule-1
racewereld opgeschrikt door de horrorcrash van de Fransman Romain
Grosjean tijdens de GP van Bahrein. De Fransman knalde met zijn bolide
dwars door de vangrail met een vlammenzee tot gevolg. Als door een
wonder kon hij zich nog net op tijd uit zijn gehalveerde brandende
bolide bevrijden. Winnaar werd alweer de Brit Hamilton ( kan de volgende
race in Bahrein niet meedoen omdat hij vandaag positief is getest). De
Nederlander Verstappen finishte als tweede. Verder was er een bokspartij
tussen twee oude mannen dat onbeslist eindigde. Waarom ik hier melding
van maak? Omdat de Amerikaan Mike Tyson (54) na 15 jaar zijn comeback in
de ring maakte en hij net als wij als hobby duivensport heeft gekozen
wat je tot op hoge leeftijd op hoog niveau kunt volhouden. Jammer genoeg
voor hem is dat niet bij alle sport het geval. Verder was er op zaterdag
de algemene ledenvergadering van de NPO waar het nationaal
vliegprogramma 2021 werd vastgesteld.
NATIONAAL VLIEGPROGRAMMA
Naar mijn mening ziet ons nationale vliegprogramma er prima uit. In
verband met corona is dit een programma voor slechts een jaar. Het was
de bedoeling dit voor 3 tot 5 jaar te doen. Mochten we corona onder de
knie krijgen dan is het best mogelijk dat eind 2021 het programma alsnog
voor een aantal jaren gaat gelden. Voor iedereen hetzelfde aantal
vluchten en iedereen begint het seizoen op 10 april met een serie van 6
snelheidsvluchten. Op 8 mei wordt begonnen met een serie van 7 midfond
vluchten. Dan op 22 mei 5 eendaagse fond vluchten. De jonge duiven
starten op 3 juli en krijgen 11 vluchten af te werken met op 14 augustus
de start van 5 navluchten (snelheidsvluchten waarin oude en jonge duiven
in 1 concours tegen elkaar vliegen). Op 11 september is het seizoen voor
alle Nederlandse liefhebbers weer voorbij. Uiteraard zijn er de nodige
vraagtekens. Niet wat het programma betreft maar wel hoe ver we zijn
gevorderd met de bestrijding van Covid-19 want dat houdt ons op dit
moment wel heel erg bezig. Vanaf vandaag zijn bij ons in alle openbare
ruimten mondkapjes verplicht en de anderhalve meter afstand is nog
steeds van kracht. Het ziet er wel naar uit dat er voor de kerstdagen
een versoepeling zal plaats vinden. Wat het zal zijn wordt volgende week
bekend gemaakt. De voorspelling is dat we zeker tot april blijven
worstelen tegen corona, een strijd die wij mensen uiteindelijk met de
nodige inspanningen gaan winnen. Gelukkig zit er een goed vaccin aan te
komen waar momenteel nog veel vragen over zijn. Zodra het vaccin is
goedgekeurd wordt het nog een hele operatie voordat iedereen het krijgt
toegediend. Dan maar hopen dat wereldwijd de draad weer opgepakt kan
worden. Voorlopig eerst nog een tijdje doorbijten.
BESMETTINGSGEVAAR
Een hele goede vriendin (96) van ons woont in een verzorgingstehuis.
Uitgezonderd een korte onderbreking in de zomer mag ze al vanaf half
maart niet naar buiten. Eenzaamheid ten top! Dat is nu voorbij en ze mag
ook weer bezoek ontvangen. Wel volgens allerlei protocollen, maar het
mag gelukkig weer. Ze heeft zich in conditie gehouden door rondjes om de
tafel te lopen en ze heeft een boekje waarin voorbeelden staan van
eenvoudige oefeningen. Met haar zijn er vele ouderen die hetzelfde is
overkomen. Ik heb voor al die ouderen ontzettend veel respect. Niet
gezamenlijk eten en koffie drinken, geen contact met andere bewoners.
Het is in mijn ogen een soort eenzame opsluiting en erger bestaat niet.
Ik stel me zelf steeds de vraag; hoe hebben ze dit in hemelsnaam vol
kunnen houden. De tv en de telefoon hebben hun voor een groot deel op de
been gehouden. Zondagmiddag was het tijdens ons bezoek weer ouderwets
gezellig en wij maar mopperen dat we nergens heen kunnen. Ja winkelen
met een mondkapje en geen enkel horecabedrijf open, dan blijft er weinig
leuks over. Daarom ben ik dolgelukkig met mijn duiven. Ze vragen en
geven een groot deel van mijn dag invulling waardoor ik mij niet gauw
zal vervelen. Ik heb tenslotte ook nog mijn wekelijkse column voor
diverse bladen te schrijven.
NIEUWE BUREN
Onze oude buren zijn verhuisd, erg jammer want het waren goede en
gezellige buren. Voor ons onbegrijpelijk dat ze onze mooie polder hebben
verlaten in ruil voor een appartement. Voor hen in de plaats komen er
halverwege deze maand nieuwe buren en laat dat nu ook een duivenmelker
zijn. Ze zijn afkomstig uit de grote stad Amsterdam, dat is 15 minuten
bij ons vandaan. Hij is een verwoed liefhebber van de eendaagse fond
vluchten en speelt daarop zijn partij heel goed mee hij behoort gewoon
tot de betere! In Amsterdam heeft hij een hok boven op dak staan en hier
in de polder staat inmiddels een klein nood hokje waarin zijn jongen van
2020 zitten. Binnen de kortste keren heeft hij die duiven over gewend
van Amsterdam naar Wijdewormer. Zijn kweekhok heeft hij helemaal klaar
en volgende week wordt het grote duivenhok geplaatst. Hij is een
ontzettend serieuze melker en dat motiveert mij nu al door in deze
wintertijd niets aan het toeval over te laten want dat sluipt er in
zonder dat je het in de gaten hebt vooral als je een tachtiger bent!
DUIVENVOER
Vandaag ben ik samen met een vriend naar een duivensportcentrum geweest
om voer te halen. Hij heeft al een aantal jaren geen duiven meer en zegt
dat hij ze niet mist maar is wel elke zaterdag als de duiven van de race
thuiskomen mijn trouwe supporter. Onderweg hadden we het over de tijd
dat we nog tegen elkaar speelden. We gaven beiden hetzelfde voer en ook
hij speelde in ons samenspel de ZCC met de beste mee. Het voer kochten
we bij een sportgenoot die voer aan huis verkocht. We betaalden daarvoor
10 gulden (4,50 euro) per zak van 25 kilo. De duiven presteerden prima
op deze eenvoudige mengeling. In zo’n zak zat zeker minstens 1 kilo stof
waardoor veel liefhebbers het niet wilden hebben. Tegen degene waar we
het voer kochten was bijna niet te spelen. Hij had trouwens een geweldig
hok met zuivere of rechtstreekse Gebr. Janssen duiven die over de hele
wereld grote bekendheid genoten. Ik kende ook iemand niet zo ver bij mij
vandaan die ook van die prachtige Janssen duiven had en voor hen het
duurste/beste voer kocht maar nul komma nul presteerde. Liefhebbers die
bij mij op hokbezoek kwamen vroegen vaak wat voor voer ik gaf. Met een
glimlach op mijn gezicht liet ik het voer zien dat ik het hele jaar door
gaf. Ze konden of wilden niet geloven dat ik met dergelijk voer zulke
kettinguitslagen wist te maken. Ik vertelde hun dat voeren een kunst is.
Vragend keken ze mij aan. Ik zei dat ik mijn geheim zou vertellen; je
moet het voer dat ik geef een beetje hoog op gooien dan waait het stof
er uit. Dat was mijn geheim maar nu doe ik ook mee aan de voergekte. Ik
werd er vandaag weer mee geconfronteerd. Er is bijna net zo veel keus in
eten voor duiven als voor mensen. Mijn prestaties zijn door al die
verschillende mengelingen echter niet beter geworden. Duivensport, je
hebt het in de vingers of niet, zo simpel is het.
GAAT HET EEN WONDERKOPPEL WORDEN
Wijdewormer 25 november 2020. Volgende week is het Sinterklaas. Het
jarenlang bestaande kinderfeest dat al een paar jaar in opspraak is
vanwege zijn knecht. Vanaf mijn kinderjaren is het een goede gewoonte
dat half november Sint Nicolaas met zijn gevolg per stoomboot uit Spanje
ergens in ons land aan wal komt en wordt toegezongen door duizenden
kinderen. Diezelfde avond mogen de kinderen hun schoen bij de kachel
zetten en zongen ze allerlei Sinterklaas liedjes in de hoop dat er de
volgende morgen een cadeautje in ligt. Het verhaal is dat de knechten
van dak naar dak gaan om door de schoorsteen naar binnen te gaan om bij
de lieve kindertjes iets in hun schoen te doen. De volgende morgen gaan
de kinderen in alle vroegte uit bed om te kijken of de goede Sint
gezorgd heeft voor een presentje in de schoen. Het feest is enorm
gedevalueerd en ondanks dat er niet meer over zwarte piet gesproken mag
worden blijft het voor de kinderen een heel spannend feest waarbij elk
kind hoopt dat zijn/haar wens in vervulling zal gaan. Terwijl ik dit
schrijf moet ik denken aan onze Chinese sportvriend die kortgeleden een
duivin kocht voor 1,6 miljoen en ruim een jaar eerder kocht deze zelfde
meneer een doffer voor 1,2 miljoen. Dat wordt natuurlijk een koppel
waaruit de nodige goede jongen geboren gaan worden. Zal die man net als
alle Nederlandse kindertjes hopen dat zijn wens in vervulling zal gaan?
Zal het een gouden kweekkoppel worden of …….? Voorlopig heeft hij wel
het duurste koppel van de hele wereld maar of het ook het beste koppel
van de wereld wordt? Zelfs ik en met mij waarschijnlijk vele duizenden
liefhebbers zijn razend benieuwd wat voor duiven daar uit geboren
worden. We hebben het wel over een koppel duiven waar bijna 3 miljoen
euro voor is neergeteld. De kans bestaat ook dat de man beide duiven
heeft gekocht als “hebbedingetje”. Ach als je zoveel kunt uitgeven voor
een paar duifjes is het misschien niet eens zo belangrijk of er wel of
geen goede jongen uit komen. Voor dergelijke mensen is het hebben van
zo’n koppel misschien veel belangrijker dan dat ze kunnen zeggen; ik heb
het duurste koppel duiven van de hele wereld. Toch hoop ik dat we er
ooit iets van horen. Alles is namelijk te koop behalve geluk, dat moet
je zelf afdwingen.
DE WINTERKWEEK IS BEGONNEN
Dat houdt in dat de voorbereidingen al achter de rug zijn. Mestonderzoek
is gedaan, vaccinatie tegen paramixo en paratyfus, tijdschakelaars aan
om te zorgen dat het 14 uur licht in het hok is en zorgen dat de duiven
niet te zwaar zijn. Dan kunnen ze 26 november bij elkaar gezet worden
zodat met Sinterklaas de eerste eieren gelegd worden en er tijdens de
Kerstdagen de eerste jongen in de schotel liggen. Per 1 januari kunnen
dan de eerste nieuwe kampioentjes geringd worden zodat eind januari weer
vrij veel hokken gevuld zullen zijn met winterjongen van 2021. Zo snel
gaat het allemaal. Op papier zijn de meeste koppels gevormd wat altijd
een leuke bezigheid is. Nu is het dan zo ver dat de koppels in hun
broedhokken zitten waarin een nestschaal met een nestmatje er in en over
enkele dagen beginnen de doffers te jagen. Sommige doffers zijn dan zo
fel dat hun vrouwtje amper tijd krijgt om te eten. Daarom ga ik ze na
een dag of vijf in hun broedhok voeren. Zodra de eerste eieren er zijn
gooi ik dagelijks aan handje nestmateriaal in het hok. Altijd een mooi
gezicht als je de doffers hun nest ziet bouwen. Sommigen maken er een
torenhoog nest van en anderen brengen niet een strootje naar hun nest.
Of het iets met kwaliteit heeft te maken weet ik niet omdat ik er nooit
aantekeningen van hen gemaakt. Toch zie ik graag dat de duiven wel een
nest bouwen in plaats van lege broedschalen, het is alsof die duiven het
niet echt naar hun zin hebben. Zijn ze wel verliefd op elkaar want daar
gaat het wel een beetje om. Straks komen ze op weduwschap. De
wedstrijden gaan dan beginnen en dan moet wel de motivatie aanwezig zijn
om zo snel mogelijk naar huis te vliegen want daar is de baas een heel
jaar voor bezig. Zo ver is het nog lang niet maar de tijd gaat vaak
sneller dan we denken. 0ver 4 maanden zit het kweekseizoen er alweer
voor een groot deel op en staan we aan de start van het vliegseizoen
2021. Hoe zal dat worden? Hopelijk werkt het vaccin tegen Corona zodat
we weer in ons oude vertrouwde levenspatroon terecht komen met ook weer
een prachtig sportief en vooral een super gezond jaar voor ons allemaal.
ONLINE VERGADEREN
In deze tijd van het jaar worden de verenigingsjaren afgesloten. Er
wordt vergadert, nieuwe plannen worden gelanceerd en er wordt
teruggeblikt naar wat het verenigingsseizoen ons heeft gebracht. Net als
de kampioenen huldigingen zal ook het vergaderen anders zijn. Nog steeds
is het niet toegestaan om dit in de lokalen te doen. Het dient
schriftelijk te gebeuren of via live stream. Deze week houdt mijn
wielerclub haar jaarvergadering en zaterdagmorgen is de algemene leden
vergadering van de NPO die is te volgen via live stream. Er is een zeer
uitgebreide agenda en ik vraag me af of die op 1 dag afgewerkt kan
worden. Het gaat met name over 2021 en er dienen weer een aantal nieuwe
bestuursleden gekozen te worden. De belangrijkste besluiten zal ik in
mijn volgende column meenemen.
IK WACHT NOG EVEN
Geen winterkweek, daarvoor ben ik niet fanatiek genoeg meer. Onze
kwekers komen tussen kerst en nieuwjaar bij elkaar. Deze week worden ze
geënt en vanaf 12 december worden ze bijgelicht. Het hok is aan de
buitenkant geschilderd. Alles ziet er weer keurig uit en dat geeft weer
extra motivatie. De kweekhokken zijn ontsmet met de brander en voor de
duiven volgt nog de traditionele geelkuur.
HEEL DE DUIVENWERELD HIELD DE ADEM IN
Wijdewormer, 18 november 2020. De geruchten gingen al een hele tijd.
Gaston van de Wouwer zou al zijn duiven gaan verkopen en dat bleek geen
roddelpraatje te zijn. Gaston bekend geworden door zijn duif “De
Kaasboer” heeft in het weekend van 15/16 november inderdaad al zijn 445
duiven online verkocht. Het zal de meeste lezers niet onopgemerkt zijn
gebleven dat dit een waanzinnige verkoop is geworden. Ook ik wil daar
graag melding van maken. Met een gemiddelde van bijna 21.000 euro per
duif werd dit wereldnieuws. De duurste van de verkoop was een 2-jarige
duivin die het lieve sommetje van 1,6 miljoen euro opbracht. Het
totaalbedrag kwam uit op ruim 9,550 miljoen euro. Nog nooit en te nimmer
is er zoveel geld geboden voor een totaalverkoop waardoor de eigenaar in
een klap miljonair is geworden. Hij is in België niet de eerste en zeker
niet de laatste maar of er ooit nog zoveel geld zal worden geboden
blijft voorlopig een groot vraagteken. Op een na gingen de duurste
duiven naar China. De Nederlandse Combinatie Wakker kocht ook zo een
goudklomp waarvoor zij 124.000 euro betaalde.
HOE KAN HET DAT VOORAL DE BELGISCHE DUIVEN ZO GEWILD ZIJN
Er was een tijd dat slechts een handjevol Belgen een wereldnaam hadden.
De bekendste waren ongetwijfeld de Gebr. Janssen uit Arendonk ook al
dachten hun landgenoten daar anders over. Jaloezie onder de commerciële
jongens bestond toen ook al. Duivensport was in die jaren dorpsspel en
een geweldig tijdverdrijf voor de werkende mens. Er werd om geld
gespeeld maar die bedragen stelden niet zo veel voor. Toch waren er
liefhebbers die van het verdiende geld hun duivenhobby voor een groot
deel konden betalen. Een oudere liefhebber zei ooit tegen mij; Bert als
je over een heel jaar quitte speelt, heb je heel goed gespeeld. Hij had
gelijk want verreweg de meeste moeten geld meebrengen. De commercie ging
in de laatste jaren van de vorige eeuw een steeds belangrijkere rol
spelen. De mega hokken zijn er bijgekomen en allerlei organisaties,
zelfs onze NPO, gaan allerlei competities bedenken. Er is geen enkele
sport waar jaarlijks zoveel kampioenen worden gehuldigd het slaat
werkelijk nergens op. Het wordt de hoogste tijd dat de winnaars van de
concoursen gehuldigd worden en alleen de kampioen en dus niet de tweede
of zesde kampioen aangewezen kleine fond jonge duiven. Een is een en de
rest heeft verloren.
KAMPIOENSCHAPPEN ZIJN NIET BELANGRIJK
Althans niet voor de commercie. Er zijn liefhebbers die spelen hun hele
hok leeg om in het najaar een trofee in ontvangst te kunnen nemen. Ze
horen dan bij de kampioenen, hebben hun buurman verslagen en worden na
het seizoen ten overstaan van hun sportvrienden soms wel meerdere keren
gehuldigd. Dat is het waarvoor ze het hele jaar op hun knieën liggen.
Het zijn de echte hobbyisten en daar zijn er heel veel van. Het wordt
echter elk jaar een beetje minder. De vergrijzing speelt nog steeds een
belangrijke rol bij de instandhouding van het aantal actieve leden. Wat
dat betreft gaat het met de duivensport niet de goede kant op. Zeker
niet in de duivenlanden als België en Nederland waar jarenlang zo’n
150.000 liefhebbers wekelijks met elkaar de strijd aan gingen. Dat komt
nooit meer terug wat niet wil zeggen dat er daardoor geen plezier aan de
sport meer beleefd wordt. Voor ons oudere liefhebbers doet het wel
vreemd aan dat er nog zo weinig duiven meedoen. Dat is uiteraard
makkelijk te verklaren. Minder leden minder duiven. Het geldspel is zo
goed als verdwenen. Gelukkig zijn er wel landen waar de duivensport
bloeit. Met name China is met ruim 450.000 liefhebbers verreweg het
grootste duivenland ter wereld. Daar wordt om heel veel geld gespeeld
wat niet zo vreemd is want we kennen de Chinezen als echte gokkers. De
Chinezen zijn net als alle liefhebbers altijd op zoek naar beter. Vooral
België is voor China een zeer interessant land en daar hebben de Belgen
zelf voor gezorgd. België organiseert jaarlijks een groot aantal
nationale vluchten, plus dat zij hun land in 5 nationale zones hebben
verdeeld. Dat houdt in dat daar met de regelmaat van de klok een
nationale winnaar maar ook 5 nationale zone winnaars, ook vijf maal
tweede, vijf maal derde en ga zo maar door. Elke keer begint de uitslag
met “nationaal” en dat spreekt iedereen aan, ook de Chinezen. In
Nederland komen er steeds meer liefhebbers die hun uitslagen met
bijvoorbeeld 2e NPO Orleans tegen 450 duiven wat een verenigingsuitslag
kan zijn. Juist die drie letters NPO doet voorkomen dat het een
nationaal of in ieder geval een belangrijk concours is. Het is een
beetje volksverlakkerij. In andere landen denkt men dat NPO een extra
waarde is. Voor België geldt het zelfde. Daar begint het met
bijvoorbeeld 1e NAT Bourges, zone 3 tegen 1600 duiven. Zo een zone
winnaar brengt meer op dan een duif die de eerste speelt tegen 5000
duiven als daar geen NAT bij staat. Laten we niet vergeten dat in beide
landen ALLE concoursen volgens de reglementen van de KBDB en NPO
gehouden worden en dat geeft in welke uitslag ook absoluut geen enkele
meerwaarde.
PUBLIEK NOG NIET OVERAL WELKOM
De horeca blijft voorlopig nog hermetisch gesloten en op de sportvelden
geld nog steeds een toegangsverbod. Het vermaak zullen we in de komende
weekenden moeten zoeken bij de tv. Daarom niet getreurd, met dat akelige
regenachtige weer dat we in Nederland nu hebben is het heerlijk om
vanuit de huiskamer in de luie stoel allerlei sporten te volgen. De
sportieve hoogtepunten van dit weekend waren de eerste wereldtitel in
MotoGP van Valencia behaald door de 23 jarige Spanjaard Joan Mir. Dan
was er het wereldrecord van de 26-jarige Amsterdamse zwemster Kira
Toussaint die in Boedapest op de 50 meter rugslag een tijd zwom van
26.50 seconden en dat was nog nooit eerder gepresteerd. Het kon niet
meer mis gaan bij de Formule 1 races tijdens de GP van Turkije. De 35
jarige Lewis Hamilton werd voor de 7e keer wereldkampioen en mag zich de
succesvolste coureur aller tijden noemen.
VOGELGRIEP
In België geldt een ophokplicht, duiven dus niet loslaten. In Nederland
heerst ook vogelgriep, er is echter nog geen verbod om de duiven bij
huis los te laten vliegen.
RECORDS ZIJN ER OM VERBROKEN TE WORDEN
Wijdewormer, 11 november 2020, het is vandaag Sint Maarten. Zodra het
schemerig wordt komen de kinderen, meestal met een zelf gemaakte
lampion, naar buiten en gaan dan in groepjes al zingend langs de deuren
om een versnapering op te halen. Een mooi gezicht al die lampions en al
vele jaren een geweldig kinderfeest. Dit jaar zal het anders zijn. Er
wordt geadviseerd in verband met corona dit feest thuis te vieren. Erg
jammer, er verandert al zo veel en juist naar dit soort feestjes leven
de kinderen al lang van tevoren toe. Ook is de “elfde van de elfde” de
start van het carnavalsseizoen. Ook daar zal begin 2021 denkelijk weinig
of niets van terecht komen, veiligheid voor alles! Covid-19 beïnvloed
steeds meer ons dagelijks leven. Niet alleen Corona vooral de mensen
zelf zijn de schuldigen. Hoe moeilijk het ook is, we zullen ons aan de
strenge voorschriften moeten houden. Toch gloort er in de verte een
beetje hoop. In ons land loopt het aantal positief geteste mensen
dagelijks terug en dat kan er wel eens toe bijdragen dat er
verschillende maatregelen binnenkort versoepelt gaan worden wat een
geweldige stap in de goede richting zou zijn. Van het duivenfront is er
ook schokkend nieuws. We zijn nog maar net bekomen van de schrik toen er
vorig jaar in België online een duif werd verkocht voor meer dan een
miljoen euro. Waanzinnig, de duivensport werd wel in alle opzichten
wereldnieuws maar het kan nog gekker. Momenteel loopt er een verkoop
waarop inmiddels al een bod van meer dan 1 miljoen 320 duizend euro is
uitgebracht. Daarmee is het oude record nu al uit de boeken verdwenen en
dan duurt de verkoop nog een week. Waar is het einde of is dit het begin
van het einde van de duivensport?
PANIEK IN DE PLUIMVEE SECTOR
Kortgeleden las ik al een bericht dat er in het oosten van ons land drie
dode watervogels waren gevonden en dat er in de buurt van de luchthaven
Schiphol zo maar enkele dode ganzen en zwanen uit de lucht vielen. Ook
zijn er vorige week op twee pluimvee bedrijven 215.000 kippen geruimd.
Ja u leest het goed 215.000 kippen de dood in gejaagd en dan staat er
een dag later in de krant dat er geen vaccin bestaat tegen vogelgriep
(aviare influenza). Voor de pluimvee industrie geld inmiddels een
ophokverbod. De dieren moeten dus binnen blijven zodat ze niet door
wilde vogels zoals eenden, ganzen, duiven en trekvogels besmet kunnen
worden. Voor ons duivenliefhebbers is zo een bericht nu net iets dat we
er niet bij kunnen hebben. Ook leken lezen dit soort berichten en u weet
hoe het gaat. Buren van duivenhouders voelen zich direct bedreigd want
ook mensen kunnen besmet worden. De ziekte vertoond dezelfde symptomen
als de gewone griep en verloopt meestal mild. De ophokplicht geld voor
pluimvee en onze duiven ressorteren niet onder pluimvee maar onder de
groep vogels en daar geldt geen verbod voor. De duiven mogen vrijuit
buiten vliegen maar het was in eerste instantie wel even schrikken.
KAMPIOENEN ZIJN BEKEND
Zondagmiddag zouden de kampioenen van de ZCC in ons verenigingslokaal
gehuldigd worden. Dat gaat niet door en u kent de redenen. In alle
duiven magazines en via diverse sites zijn van diverse landen de
eindstanden van het seizoen 2020 te lezen en daar zullen we het dit jaar
mee moeten doen. Van feestelijke huldigingen zal dit jaar zeker geen
sprake zijn. Ook binnen de wielersport kan de balans ook opgemaakt
worden. Zondag eindigde de Vuelta (de ronde van Spanje) en daarmee is
ook het internationale wielerseizoen afgelopen. Het was het seizoen van
de improvisaties. Veel wedstrijden in een korte periode en het was het
seizoen van aanstormend jeugdig talent. Inmiddels is er begonnen met het
veldrijden en ook daar is geen publiek welkom. Schaatsland Nederland
hield vorige week haar nationale kampioenschappen en ook hier kwam bij
de dames jeugdig talent naar voren. Een 20 en 21 jarige pakte op de twee
sprintafstanden goud en zilver. De grote verrassing bij de heren was dat
de Nederlander Sven Kramer, jarenlang gedoodverfd wereldkampioen op de
lange afstanden, geen podiumplaats wist te behalen. Overigens een
troosteloos toernooi, zonder publiek is er weinig sfeer.
NA DE SELECTIE KAN DE ADMINISTRATIE OP ORDE GEMAAKT WORDEN.
Het is de laatste dagen fraai najaarsweer waar mens en dier volop van
konden genieten. Aan de bijna uitgeruide duiven was duidelijk te zien
dat ze met plezier rondom het hok vlogen. De eindselectie is bijna
achter de rug, bekend is welke mogen blijven. Nu gaat het er om welke
komen op het vlieghok en welke gaan dienst doen als voedsterduif. Kort
geleden hebben we alle resultaten van de vliegduiven binnen gekregen en
die zijn nu op de stamkaarten overgenomen. Hierdoor is ons overzicht
compleet en kan het gegoochel met de stamkaarten beginnen. Wie wordt er
met wie gepaard? Dat geld ook voor de vliegduiven want uit de betere
willen we zeker enkele jongen hebben. Welke duiven er naar het kweekhok
gaan is ook bekend en nu weten we ook welke oudere duiven het kweekhok
gaan verlaten, zij worden in januari online verkocht. Wij willen ons
kweekhok “jong” houden, voor oudere duiven van voor 2015 is geen plaats
meer. Jammer maar bij ons werkt dat al vele jaren zo en met succes.
GEEN ECHTE WINTERKWEEK
Traditiegetrouw worden onze kweekduiven tussen kerst en nieuwjaar
gekoppeld, dat is geen echte winterkweek want dan zouden de duiven al in
de laatste week van november bij elkaar kome. Voordeel is dat je met
gebruik van voedsterduiven wel een 6-tal jonge duiven van je beste
koppels op tijd klaar hebt die mee kunnen doen aan het vliegprogramma
voor jonge duiven. Het heeft natuurlijk ook te maken met de ruimte die
je beschikbaar hebt wat de meeste van ons niet hebben. Dat is niet
direct een nadeel maar zeker geen voordeel. Het is wel aantrekkelijk dat
je uit je betere kwekers meer dan twee jongen per jaar kweekt. Ik raad
het iedereen aan om alleen uit de betere duiven meerdere jonge te
kweken. Door uit alle duiven te kweken heb je zeker kans op zomaar eens
een hele goede en dat uit duiven waarvan je het nooit hebt verwacht.
Door alleen uit de beste te kweken heb je toch een grotere scoringskans
om een flink aantal bruikbare duiven met zelfs een grote kans op een
hele goede. Ik durf dat niet te garanderen maar wie wel?
DE WEG NAAR DE KERSTDAGEN WORDT ER EEN MET DE NODIGE HOBBELS
Wijdewormer, 4 november 2020. Gisteravond hield onze premier zijn
zoveelste persconferentie. Helaas nog steeds geen versoepeling van de
genomen corona maatregelen. Nieuw is dat er maar 2 personen bij elkaar
op straat mogen, dringend advies niet reizen, theaters, horeca, kantines
van sportclubs, pretparken en bioscopen blijven of gaan per direct op
slot. Per regio wordt bepaald of er de komende tijd nog strengere
maatregelen van kracht worden. Voor ons duivenliefhebbers dit jaar dus
geen club shows, geen kampioenenhuldigingen en geen nationale
manifestaties, met andere woorden ook de duivensport zit voorlopig op
slot.
DE EERSTE JAREN VAN DE VORIGE EEUW.
De duivensport heeft mij altijd geboeid, ik wilde er alles van weten.
Stapels boeken heb ik hier over gelezen sommige zelfs meerdere keren.
Vooral het ontstaan van de moderne postduif interesseerde mij in grote
mate. Geweldig om te weten dat de duif als communicatiemiddel werd
gebruikt wat de jeugd van tegenwoordig zich niet meer kan voorstellen.
Een simpele postduif die een groot aantal jaren gebruikt werd om
belangrijke en vertrouwelijke berichten over te brengen. De legers van
diverse lanen hielden duiven in verrijdbare hokken van waaruit zij
duiven naar hun thuishaven konden laten vliegen om belangrijke
informatie over te brengen. Militairen namen ze in manden die ze op hun
rug droegen mee naar het front er zijn zelfs duiven die daarmee een
eervolle onderscheiding hebben verdiend. In Engeland bestaat nog steeds
een oorlogsmuseum waar foto’s en belangrijke opgezette postduiven met
een militaire onderscheiding te zien zijn. Ook de wereldhandel in
koffie, thee, specerijen en tabak maakte dankbaar gebruik van
postduiven. Dat was in die tijd de snelste manier om de laatst
genoteerde prijzen over te brengen. Omdat duiven grote afstanden konden
overbruggen werden zij steeds interessanter voor het overbrengen van
allerlei berichten. Dat bracht anderen weer op het idee om daar
wedstrijden mee te gaan houden. Het werd een sport voor de elite onder
de bevolking. Vooral na de Eerste Wereldoorlog kwamen er steeds meer
mensen die niet alleen voor consumptie duiven gingen houden maar vooral
voor het wedstrijdelement. In de dertiger jaren tijdens de grote crisis
werd het houden van postduiven ook voor de gewone werkman een mooi vorm
van vrije tijdbesteding bij huis. Helaas was de tweede wereldoorlog
bijna de doodsteek voor de duivensport. De Duitse bezetter kwam tegen
het einde van de oorlog met een verordening dat alle duiven afgemaakt
moesten worden. Eerst moest er een lijst gemaakt worden waarop alle
ringnummers van de duiven genoteerd stonden. Dat was nodig om voerbonnen
te verkrijgen waarop men een bepaalde hoeveelheid voer kon aanschaffen.
Op dat zelfde moment was het een mooie controle hoeveel duiven er per
liefhebber gehouden werden. Van elke gedode duif moest de poot met de
ring ingeleverd worden wat nogal wat was. Van de ene op de andere dag
moest je afscheid nemen van je hobby. Diverse liefhebbers maakten niet
al hun duiven dood maar met gevaar voor eigen leven hielden zij op een
schuilplaats enkele van hun dierbare duiven aan. Deze duiven hadden geen
ring meer om hun rechterpoot. Hun achter teen was geamputeerd en
daardoor kon de ring van de poot geschoven worden. Die ring werd met een
poot van een gedode duif ingeleverd. Op die manier konden bijvoorbeeld
12 van de 24 duiven behouden blijven. Een jaar na de oorlog kreeg ik
mijn eerste duiven, dat waren er twee zonder achter teen. Er bleken toch
nog heel wat duiven in leven te zijn en vanuit Engeland werden de
Nederlandse liefhebbers aan de nodige duiven geholpen. Een prachtig en
sportief gebaar!
EEN NIEUWE START EN VEEL NIEUWE VERENIGINGEN
Vanaf 1946 kwam het dagelijkse leven weer flink op gang. Er kwam meer
werk en daardoor ging ook het bestedingspatroon omhoog. Ook op
sportgebied gebeurde erg veel. In vrij hoog tempo werden diverse
sportverenigingen opgericht ja ook duivenclubs. Men deed niet zo
moeilijk als er ergens in een tuin een duivenhok werd geplaatst. Veel
mensen hadden immers weer konijnen of kippen dus waarom geen duiven? Het
aantal liefhebbers groeide vrij snel, het clubspel bleef maar er kwamen
ook mogelijkheden om met meerdere clubs tegen elkaar te spelen. Nu
spelen we zelfs nationaal en internationaal tegen elkaar. Je moest wel
erg lang op een uitslag wachten maar we wisten niet beter. Nu krijg je
die meteen mee naar huis en nog dezelfde avond kun je uit het hele land
alle uitslagen op de computer lezen. De vliegprogramma’s werden meer en
meer uitgebreid, het aantal leden bleef stijgen de duivensport werd
steeds professioneler, het kon niet beter. Helaas hield de nieuwbouw de
groei van de duivensport tegen. Mensen die een nieuw huis hadden gekocht
of in een nieuw huurhuis kwamen waren niet altijd blij als de buurman
een duivenhok in de tuin ging plaatsen. Dat betekende dat kinderen
meestal van hun ouders geen toestemming kregen om duiven te gaan houden.
Nog steeds geld in de volksmond dat het enige wat duiven doen is op de
was poepen. Al die leken moesten eens weten hoe professioneel onze sport
is. Ook daar ligt een fout van de toenmalige bestuurders, aan leden geen
gebrek waardoor er geen aandacht werd besteed aan de werving van nieuwe
leden. Een ander probleem voor de duivensport was dat er steeds meer
sportclubs kwamen en ieder dorp een sporthal kreeg waardoor er dus veel
meer mogelijkheden kwamen voor de jeugd om iets anders te gaan doen dan
voetballen. Nu is het te laat, wat we ook doen of bedenken, er komen
echt geen nieuwe jeugdleden bij. In mijn jonge jaren waren duiven iets
speciaals we hadden wel 30 jeugdleden, nu hebben de meeste duivenclubs
niet eens 30 leden. Erg jammer want ik geniet alle dagen van mijn duiven
en nu is het zelfs een bewegingstherapie voor mij geworden zodat ik mijn
lichaamsconditie op pijl houdt. Toen ik zelf klaar was met actief sport
beoefenen werd ik een gedreven en zeer fanatieke duivenmelker. Ik zet er
op als een bok op de haverkist, liet niets aan het toeval over en wilde
de beste worden. Je kunt je afvragen wat de beste is. Ik wilde net als
elke sportman gewoon winnen en het liefst elke week. Ik wilde ook elke
week wel aan een, twee of zelfs drie vitesse of midfond vluchten
meedoen. Nu zie ik al jaren in dat zoiets geen haalbare kaart is. Met
gewoon een vlucht in een weekend heb je kans dat iedereen wekelijks
meedoet. Door de specialisatie en het grote aantal vluchten is het
spectaculaire voorbij. Bijna geen deelnemers en geen grote aantallen
duiven in concours zoiets spreekt niet meer tot de verbeelding.
Jarenlang ben ik het land door gereisd als gediplomeerd keurmeester. Een
prachtige tijd waarin de deelnemer nog waarde hechtte aan de beoordeling
van de keurmeester is zijn keurig strak gestreken witte jas. Het is
allemaal voorbij, er is geen interesse meer in clubshows er wordt nu
veel meer gepraat over toediening van medicijnen en
voedingssupplementen. Laten we ook niet de vele, vaak onzinnige
verkopingen vergeten. Super voor de commercie, maar alles bij elkaar de
doodsteek voor onze sport.
WINTERTIJD
Wijdewormer, 28 oktober 2020. Zondagnacht om 3.00 uur ging in vele
landen de klok een uur terug. Dat betekent ’s morgens een uur eerder
licht en ’s middags een uur eerder donker. We bevinden ons nu in de
korte soms gure en regenachtige herfst dagen met veel wind. Sommigen
vinden dit gezellige dagen, ik vind er helemaal niets aan. Zeker niet nu
we in een tweede golf van Covid-19 bevinden en nog steeds is het einde
niet in zicht. Alle landen zijn inmiddels gekleurd en dat houd in dat er
niet onnodig gereisd mag worden. We weten er alles van en dat is
duidelijk te merken aan het gedrag van de mensen. In ons land neemt het
aantal besmettingen nog steeds elke dag toe met alle gevolgen van dien.
Nee, het is momenteel niet leuk meer, vooral de jeugd wordt opstandig.
Het ziet er naar uit dat de maatregelen nog strenger worden. Maar we
moeten door en dat kan alleen maar als we ons aan de voorschriften
houden, zo niet dan kan het wel eens een hele lange geschiedenis worden.
Dat hebben we binnen de duivensport al een beetje kunnen merken aan de
vreemde maatregel die is aangekondigd voor 2021. Achter de schermen
wordt er hard aan gewerkt om daar door een speciaal geformeerde
commissie verandering in te brengen. We moeten ons afvragen welke
malloot de quarantaine maatregel voor april 2021 heeft bedacht, echt een
maatregel die onmogelijk uitvoerbaar is en dodelijk zou kunnen zijn voor
onze sport. Nu de wintertijd is ingegaan verandert er op vele hokken ook
het tijdstip van verzorgen. Bij mij was dat vanaf half september 9 uur
en 6 uur. Zonder licht lukt het niet meer. Ik probeer zo lang mogelijk
de duiven zonder kunstlicht te verzorgen. De korte dagen gelden ook voor
hen. Diverse liefhebbers schakelen binnenkort over om de duiven slechts
een keer per dag te voeren. Kan geen kwaad, zelf zou ik wel wachten
totdat de rui minimaal voor 90% achter de rug is, doch mijn voorkeur
gaat uit naar twee keer per dag. Ook twee keer per dag snoepzaad
aangevuld met lijnzaad. Al mijn duiven krijgen momenteel de para-coli
kuur van Dr. Van der Sluis. Wees niet bang om dat in deze ruitijd te
geven, het heeft absoluut geen nadelige gevolgen voor de rui.
GEBREKEN AAN HET HOK
Iemand die in het seizoen goede prestaties wil behalen weet altijd wel
iets te bedenken om zijn hok te verbeteren. Een echte fanatieke sportman
is altijd op zoek naar beter, dat geldt ook voor de kleinste
veranderingen aan het hok. Duivensport gaat vaak om secondes en elke
verbetering aan het hok kan daar toe bijdragen. Er zijn ook liefhebbers
die zodra de vluchten voorbij zijn de teugels laten vieren. Dat kan en
dat mag, maar alleen ’s morgens en ’s avonds de deur van het hok open te
doen om er een hand voer in te gooien is de meest slechte gewoonte.
Geloof me zulke liefhebbers bestaan, de grit en roodsteen bak wordt
vergeten schoon te maken, de waterbak wordt bijgevuld en niet schoon
gemaakt. Hokken schoonmaken gebeurt nu nog hooguit een keer per week en
dat vraagt om problemen. Laten we niet vergeten dat een seizoen een heel
kalenderjaar duurt. Dat de duiven minder buiten komen is geen probleem.
Zo lang ik duiven heb laat ik ze elke dag los. De ene dag de doffers, de
andere dag de duivinnen. Het moet natuurlijk wel goed weer zijn zodat ik
ze ’s morgens buiten kan laten. Na de middag begin ik daar in deze
periode niet aan. Ze moeten maar ergens van schrikken en als ze dan op
drift slaan vliegen ze soms zo ver weg dat ze voor het donker wordt niet
terug zijn. Nu ik de vliegduiven gescheiden heb blijf ik in de ochtend
wel een kwartier bij de duivinnen zitten en in de middag bij de doffers.
Ik kan daar enorm van genieten omdat je ze elke dag mooier ziet worden.
Door het hok weer eens goed in de verf te zetten zorgen we er voor dat
onze buren ook met plezier naar een keurig uitziend duivenhok kunnen
kijken. Tegenwoordig ga ik niet zo veel meer op hokbezoek. In het
verleden deed ik niet liever, vooral op bezoek bij hard spelende
liefhebbers. Weet u wat mij altijd opviel, alles was bij die mannen
keurig verzorgd zowel in als buiten het hok. Op verzoek ging ook bij
mindere goden kijken, daar was het bijna altijd een puinhoop. Als je bij
die mannen kwam was bijna altijd de eerste zin; sorry maar ik heb
vandaag nog geen tijd gehad om de boel schoon te maken. Ik kon zien dat
ze de dagen daarvoor waarschijnlijk ook geen tijd gehad hebben. Waar ik
me ook zo aan kan ergeren is dat clubleden in het begin van het nieuwe
seizoen aankomen met manden waarin alle rotzooi van het voorgaande
seizoen nog in ligt. Bij hard spelende liefhebbers komt dat absoluut
niet voor. Zo moest ik ooit eens de duiven van een clublid verzorgen
omdat hij met wintersport vakantie ging. Zijn duiven zaten allemaal te
broeden want hij wilde met alle geweld winterjongen hebben. Toen ik de
eerste dag in het hok kwam zonk de moed mij in de schoenen. In geen
enkele broedschaal lag een matje en geen enkel strootje of een handje
vol tabak stelen. Het eerste waar je voor moet zorgen is toch dat je
duiven en hun jongen een behaaglijk nest hebben. Zoiets is een eerste
vereiste en draagt bij aan een goede kweek.
FANS ZORGEN VOOR SFEER
Het seizoen is al ruim een maand voorbij er zijn al een aantal
zaterdagen geen fans meer in de tuin. Het stille seizoen is begonnen.
Tijd voor de duivenliefhebbers om naar hun favoriete sporten te gaan
kijken. Helaas zijn bij alle sport evenementen geen supporters
toegestaan, iedereen moet buiten het hek of zelfs buiten het stadion
blijven. Zoiets wekt agressie op en daar krijgen we helaas steeds meer
mee te maken. Gelukkig hebben we tv en internet en daar valt wat sport
betreft elk weekend veel te genieten. Het hoogtepunt in de
internationale sport van dit weekend was voor mij de overwinning van de
zesvoudig wereldkampioen Lewis Hamilton in de GP van Portugal, een echte
record race in het Formule-1 circuit. Met zijn 92e overwinning is de
Brit de legendarische Michael Schumacher definitief voorbij. Het
dieptepunt was het verlies van de roze leiderstrui van de Nederlander
Wilco Kelderman in de Giro die op de laatste dag gewonnen werd door de
nieuwe 25 jarige Britse rondester Tao Geoghegan Hart. Op nationaal
niveau blonk het voetbalteam van Ajax weer eens uit. Zij pakten een
nieuw Nederlandse record door hun tegensander VVV met 0-13 te verslaan.
Zo een monsterzege was in Nederland nog niet eerder voorgekomen. Jammer
dat de duizenden fans daar geen getuigen van konden zijn.
DAT WAS EVEN SCHRIKKEN
Wijdewormer, 21 oktober 2020. Laten we meteen maar met de deur in huis
vallen. Een absoluut dieptepunt was de mededeling in de wekelijkse
nieuwsbrief van onze nationale organisatie de NPO die gaat over
quarantaine voor onze wedstrijdduiven. Het Ministerie van LNV (landbouw,
natuur en voedselkwaliteit) geeft aan dat met ingang van 21 april 2021
de wedstrijdduiven eerst drie weken in quarantaine moeten en dat
minimaal 48 uur voor de wedvlucht er een dierenarts van de NVWA een
controle uitoefent waarna hij een gezondheidscertificaat afgeeft. Dat
certificaat moet de vervoerder kunnen tonen als hij met Nederlandse
postduiven naar een ander Europees land gaat om daar de duiven te
lossen. Stel dat deze waanzinnige maatregel doorgaat dan is dit een
rechtstreekse bedreiging voor de duivensport. Zo ver is het gelukkig nog
niet. Er is inmiddels een commissie benoemd die deze maatregel aanvecht
bij het Ministerie en internationaal gaat de FCI zich hiermee bemoeien.
In de nare Covid-19 periode waarin we ons al een half jaar bevinden zijn
al vele maatregelen aangekondigd die hoogstwaarschijnlijk door leken
zijn uitgedacht en daardoor voor onrust zorgen onder de bevolking. Het
is gelukkig nog lang niet op het niveau van april 2021 en het enige dat
wij als liefhebbers kunnen doen is kalm blijven en vertrouwen hebben in
de benoemde commissie.
GROTE SPORT EVENEMENTEN ZONDER PUBLIEK
Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat organisaties van grote sport
evenementen de fans vriendelijk verzoeken om lekker thuis te blijven.
Geen duizenden toeschouwers in de stadions, geen publiek langs de kant
bij de grote internationale wielerkoersen. Daardoor ontbreekt de sfeer
maar ik ben wel blij dat ik heel veel sport via de TV kan volgen want er
is wel veel te genieten. Zo gaat de Giro haar laatste week in. Een
loodzware week met nog drie berg etappes en een tijdrit. Als
wielerfanaat ben ik blij met de goede uitgangspositie van de Nederlandse
renner Wilco Kelderman die 15 seconden moet goed maken om de rode
leiderstrui te pakken. Hij is duidelijk favoriet maar dan ben je nog
niet zeker van de eindoverwinning. In België werd het voorbije weekend
voor de 104de keer de Ronde van Vlaanderen verreden. Heel wieler minnend
België staat die dag totaal op zijn kop want het is de koers der koersen
die gewoonlijk vele duizenden toeschouwers trekt, dit keer niet dus. Het
was misschien wel de spannendste in 104 jaar wat de fenomenale
eindsprint betreft. In de finale gingen de twee sterkste renners van dit
moment aan de leiding. Door een vervelende valpartij moest
wereldkampioen Julian Alaphilippe afhaken en konden Wout van Aert en
Mathieu van de Poel gaan strijden wie deze zware wielerklassieker over
243 km op zijn naam ging schrijven. De twee bleven een fel jagende groep
achtervolgers nipt voor. Van der Poel trok de sprint aan, Van Aart kwam
naast hem, iedereen zat op het puntje van zijn stoel zo spannend was
het. Bij het passeren van de eindstreep was het voor publiek en renners
nog niet helemaal duidelijk wie deze adembenemende sprint gewonnen had.
Met twee banddiktes verschil werd de Nederlandse alleskunner Mathieu van
der Poel de glorieuze winnaar. Ook bij de vrouwen ging de overwinning
naar de Nederlandse Chantal Blaak die solo over de meet kwam. Beiden
mogen zich een jaar lang de leeuw en leeuwin van Vlaanderen noemen.
ONVERWACHT SUCCES TIJDENS DE KWEEK
Samen met mijn zoon zijn we druk bezig te bepalen welke duiven de
komende winter het kweekhok gaan bevolken. Er zijn sowieso zes koppels
die ongewijzigd blijven, van een achttal moeten we vanwege hun leeftijd
afscheid nemen. Dat betekent dat er ook acht nieuwelingen bij komen Op
die manier proberen we ons kweekhok “jong” te houden. Bij de
nieuwelingen zitten er drie van 3 jaar (alle drie eerste prijswinnaars),
2 van twee jaar die beiden dit jaar kampioensduif zijn geworden en een
jonge duivin die winnares werd in de kring met tevens 4e provinciaal
tegen 9.900 duiven. Daarnaast zoeken we nog naar een koppel. We hebben
een paar gegadigden maar weten nog niet wie het gaan worden. Vorig jaar
hadden we ook zo een situatie en besloten pas op het laatste moment een
jonge duivin te kiezen. Haar ouders waren vanwege hun leeftijd verkocht.
Er zit al een doffer van hen in het kweekhok en in deze jonge duivin zag
ik zo maar iets speciaals. Haar pupillen staan in de ooghoeken wat bij
een mens zou betekenen dat ze scheel kijkt. Ik mag dat bij een duif
graag zien. Ze had wel 6 prijzen maar niets speciaals. Ze viel op
doordat ze altijd strak zat, altijd mooi op gewicht, zijdezachte
pluimen, korte achtervleugel, goed gebouwd en een beetje aan de kleine
kant. Haar vader is de nestbroer van topduivin Lady Bolt uit het
Superkoppel Blue Jeroen x zus Fortezza. Haar moeder is Cleopatra met
4x1e. Zij is kleindochter van mijn Olympic Big Leo (Olympiade duif
Polen) x Petit Blue (zus van Schanulleke beste eendaagse fond duif van
Nederland en tevens Olympiade duif Polen. Hier dus een mooi voorbeeld
van een duivin die alleen als jong heeft gevlogen en niets bijzonders
heeft gepresteerd maar wel een gouden afstamming heeft waardoor het
mogelijk is dat zij toch goede nazaten voortbrengt. Haar zoon was met
twee overwinningen en nog drie top klasseringen onze beste. Dit jaar
hebben we helaas maar een jong van haar. Komend seizoen mag zij met
dezelfde doffer opnieuw haar kweekkunsten vertonen, ze mag in ieder
geval nu 4 jongen groot brengen. Dat zegt echter niets. De 4 jongen die
we nu van haar gaan kweken kunnen er misschien niets van. Hadden we er
alvast maar een die het zelfde gaat doen als die van 2020. Toch is het
enorm belangrijk dat je in het kweekhok duiven hebt zitten die zelf ook
top gepresteerd hebben want door alleen uit de echte goede te kweken is
de scoringskans op een goede aanzienlijk groter. Ooit had ik mijn Felle
(3e Ace doffer van Nederland). Hij gaf met 4 verschillende duivinnen 6
eerste prijswinnaars tegen meer dan 5000 duiven. Van die 6 waren er twee
die enkele goede jongen voortbrachten. De andere 4 voldeden niet waarvan
er 2 op 4 jarige leeftijd zijn verkocht. Twee jaar later kreeg ik een
telefoontje uit Engeland met de vraag of ik nog meer van dat soort had.
U zult begrijpen waarom die vraag werd gesteld. Goede jongen kweken
heeft ook te maken met de juiste doffer tegen de juiste duivin te zetten
en daarbij moet je hopen dat het juiste zaadje de goede weg volgt. U
ziet er is altijd een dosis geluk bij nodig om aan goede te komen.
HOOGTE EN DIEPTEPUNTEN
Wijdewormer, 14 oktober 2020. Heel Nederland zat gisteravond om 7 uur
aan de buis gekluisterd. Onze premier kwam namelijk weer met verscherpte
maatregelen en dat wilde niemand missen. Covid-19 wordt nu ECHT menens.
Dat was het natuurlijk al lang maar het probleem is en was dat heel veel
mensen zich niet aan de afspraken hielden. Door de grote toename van het
aantal besmettingen gaan de mensen eindelijk inzien dat deze pandemie
moeilijk te bestrijden is. Niemand van ons heeft in zijn hele leven ooit
zoiets meegemaakt en daarom is het zo onwezenlijk. We gaan een nog
somberdere periode tegemoet en alleen als we ons allemaal aan de
voorschriften houden is er kans dat we het normale leven waar we
allemaal zo naar verlangen weer terug krijgen. Daarom zijn vanaf 14
oktober in Nederland de volgende verscherpte maatregelen genomen. Alle
horeca bedrijven en restaurants gaan dicht, koopzondagen vervallen,
amateursporten voor sporters boven de 18 jaar zijn verboden, profvoetbal
en andere grote evenementen zonder publiek, in openbare ruimtes zijn
mondkapjes verplicht, supermarkten mogen na 8 uur ’s avonds geen drank
meer verkopen. De maatregelen gelden voor een periode van 4 weken en na
twee weken wordt de tussenstand opgemaakt. Daar moeten we het voorlopig
in Nederland mee doen. Buiten de corona maatregelen waren er op
sportgebied eveneens de nodige dieptepunten. Ons zo geroemde nationale
voetbalteam verloor met slecht voetbal van Mexico en speelde gelijk
tegen Bosnië en Herzegovina. Deze woensdag moeten ze aantreden tegen
Italië dat duidelijk favoriet is. Een hele klus dus voor onze nieuwe
bondscoach Frank de Boer, die ooit furore maakte bij Ajax als speler en
als trainer/coach, om zich te plaatsen voor het eindtoernooi in
Frankrijk. Frank de Boer volgde Ronald Koeman op die tussentijds trainer
is geworden bij Barcelona. Voor een Internationaal sportief hoogtepunt
zorgde de Spaanse tennisgrootheid Rafael Nadal die voor de dertiende
keer Roland Garos won. Voor sensatie zorgde de 19 jarige Poolse Iga
Swiatek die het damestoernooi won. Voor de Hollandse Formule-1 fans was
de 2e plaats in de Duitse Eifel voor Max Verstappen het zoveelste
hoogtepunt. Nog mooier was de overwinning van de Brit Lewis Hamilton die
hiermee op gelijke hoogte kwam met de legendarische Michael Schumacher.
Over de duivensport zijn weinig hoogtepunten te melden, onze sport gaat
door een diep dal. Zoals het er nu uitziet deze winter geen duivenshows,
ook geen Olympiade en alle nationale manifestaties zijn afgelast of
verplaatst naar een andere datum in 2021. Ook de grote reeks kampioenen
zullen hun huldiging moeten missen, bijeenkomsten met meer dan 30
personen zijn voorlopig verboden. De wintermaanden in duivenland werden
vaak het stille seizoen genoemd, het kon nu wel eens een lange saaie
winter worden.
DIEFSTAL
Ieder jaar worden we er door opgeschrikt. Meestal gebeurt zoiets in het
weekend wanneer er ergens in het land een kampioenen huldiging plaats
vind, dan slaan de daders toe. Ze weten precies bij wie in welk weekend
ze zullen toeslaan. Het zijn bijna altijd bekenden en weten exact waar
de duiven zitten waar ze voor komen. Afgelopen weken werden er duiven
ontvreemd bij twee grootheden in de marathon wereld. Eerst bij Cor de
Heijden en daarna bij Jelle Jellema. De politie doet onderzoek maar
ervaring heeft ons geleerd dat gestolen duiven naar een ander land
worden getransporteerd en dan is het moeilijk zoeken. Toch is het al
diverse keren gebeurd dat gestolen duiven werden teruggevonden en ook
komt het wel voor dat na een korte periode er zo maar opeens een
terugkeert op zijn hok. Mocht u op de een af andere manier een tip
hebben meldt het bij de NPO in Arnhem.
SELECTIE
Voor veel liefhebbers ieder jaar opnieuw een heel moeilijk onderwerp.
Duivensport is een wedstrijdsport en als je daarin wilt meekomen zul je
sentimenten overboord moeten gooien. Het heeft een groot voordeel zeg ik
tegen mijn vrienden en kennissen. Als je een hond, kat of ander huisdier
hebt en de tijd is gekomen dat er afscheid van zo een huisvriend genomen
moet worden ontstaat er een grote leegte in huis. Nadat de selectie in
het duivenhok heeft plaats gevonden heeft de liefhebber toch nog een hok
met duiven die hij graag ziet en dat verzacht een heleboel. Selecteren
wil niet zeggen dat je zelf de duiven weg moet doen, je moet het wel
kunnen opbrengen om ze in de mand te zetten en ze bijvoorbeeld naar de
poelier te brengen. Toen ik jong was kon ik dat absoluut niet, ik kon
niet zeggen wie er weg moesten. Het was in de tijd dat veel liefhebbers
hun duiven zelf op aten dat was ook bij ons thuis het geval. Mijn vader
moest ik weet niet hoeveel keer vragen welke er weg moesten. Dat was
echt nodig want er zaten aan het einde van het seizoen veel te veel
duiven in een veel te klein hok maar ik kon het niet! Zo gebeurde het
dat ik op een morgen bij mijn duiven kwam en in een oogopslag zag dat er
minder zaten. Tranen met tuiten heb ik gehuild want diverse duiven die
ik voor geen goud wilde missen waren er niet meer. Ik zag het al, in de
keuken stond op een oliestel een grote pan met daarin 6 duiven waarvan
duivensoep werd gemaakt. Ik kon er in ieder geval geen hap van door mijn
keel krijgen. Wat ik er wel van heb geleerd is dat ik vanaf dat moment
wel kon vertellen welke duiven uitgeselecteerd moesten worden en niet
zoveel jaren later smulde ik net als mijn familieleden van de
overheerlijke duivensoep. Zo kan het gaan in het leven van een toen nog
zeer jonge duivenmelker.
OOK HET WINTERSEIZOEN ZAL HEEL ANDERS ZIJN
Wijdewormer, 7 oktober 2020. Dieptepunt van deze week zijn de
verscherpte maatregelen die het ministerie ons door de strot drukt. Het
ziet er naar uit dat onze ministers en hun medische adviseurs er
momenteel geen eind meer aan weten. De bevolking vindt in meerderheid
dat er maar wat aan gerommeld wordt. Er wordt nu zelfs gesproken over
een avondklok en dat doet vele ouderen terug denken aan de
verschrikkelijke oorlogsjaren. Als dat doorgaat zien we vanaf ’s avonds
tien uur geen mens meer op straat. Daarbij komt dat overdag niemand naar
een sportevenement kan. Alles gaat zich afspelen zonder publiek en dat
heeft grote consequenties voor het voortbestaan van vele sportclubs. De
mensen worden agressief omdat ze niet meer kunnen en mogen doen wat
jaren lang de normaalste zaak van de wereld was. Covid-19, waar brengt
het ons naar toe? Daarbij speelt het grote aantal tegenstellingen een
belangrijke rol, het een mag wel en het ander niet. Mensen begrijpen het
niet meer het lijkt of onze leiders met de handen in het haar zitten.
Het beste is toch om ons aan de afspraken te houden, hoe moeilijk het
ook is. Het verplicht mondkapjes dragen, waar dan ook, komt steeds
dichterbij. Na een dieptepunt wil ik het ook graag hebben over een
sportief hoogtepunt wat zich dit weekend afspeelde in de internationale
wielersport. De Nederlandse alleskunner Matthieu van de Poel liet zien
wat een enorm talent hij is. Op de mountainbike en bij het veldrijden
meermalen nationaal en wereldkampioen. Hij heeft nu zijn zinnen nu gezet
op de wielerklassiekers en de meerdaagse wedstrijden. Het voorbije
weekend won hij op magistrale manier de meerdaagse BinckBank Tour. Door
een solo van bijna 60 km te rijden wist hij tot aan de meet zijn steeds
kleiner wordende voorsprong vast te houden. Precies een dag later weer
een zware klassieker over 200 km waarin hij wederom de hoofdrol vervulde.
Hij werd slechts zesde door de sprint van de achtervolgende kopgroep te
winnen waarin hij al het kopwerk alleen moest opknappen. Verrassingen in
de nationale voetbalsport waren er ook. Het beroemde Ajax verloor van
een zeer matige tegenstander. AZ, vorig jaar tweede achter Ajax, gaf nu
een voorsprong van 4-0 uit handen. Ze misten een penalty en de eindstand
werd 4-4. In de duivensport zijn voor een groep melkers die niet van
ophouden willen weten de “taartvluchten” in volle gang. Zaterdag kon er
niet gelost worden en de volgende dag kwamen ze door de harde staartwind
met een snelheid van 132 km per uur naar huis gedenderd. Ondanks de
slechte weersvooruitzichten werden er door met name de fond spelers vrij
veel duiven ingezet als trainingsduif. Uit Noord- en Zuid Holland deden
er van de ruim 2000 leden slechts 41 mee, het stelt dus eigenlijk niets
voor. Daarvan lieten 30 man hun klok stellen en daarvan kwamen er, bij
een prijs verdeling van 1:4, 21 in de uitslag. Met deze taartvluchten
worden echter alle geklokte duiven door ons nationale rekenbureau in de
uitslag opgenomen, WAANZIN TEN TOP! Daardoor krijg je geen uitslag maar
een aankomstlijst en daar zijn de deelnemers nog trots op ook. Onze
secretaris van de club is zo iemand, met 27 mee stonden er 16 in de
uitslag. Zo op het eerste gezicht een goed resultaat, maar bij 1:4 zijn
het er slechts 3 en dan kun je zo’n uitslag gelijk in de prullenbak
gooien.
DE RUI EN DE SELECTIE
Hokken schoonmaken is in deze tijd echt geen pretje. Al die veren die je
elke dag moet opruimen en als je ze op een hoopje hebt geveegd en er
vliegt een duif op dan kun je weer van voren af aan beginnen. Zoveel
veren is wel een goed teken, alle veren moeten er uit en daar kun je als
liefhebber aan meewerken. Nu op de meeste hokken de duiven niet meer
regelmatig buiten komen verbruiken ze minder energie en kunnen daardoor
te zwaar worden, te zware duiven ruien slecht! Twee keer in de week een
bad en elke dag verse grit werken mee aan een perfecte rui. Het hele
jaar door krijgen mijn duiven dezelfde mengeling en in deze rui periode
geef ik ze elke middag een koffielepel snoepzaad dat ik heb aangevuld
met 10% lijnzaad. Oliehoudende zaden zijn belangrijk voor een zijdezacht
verenpak. Als het goed is zijn de duiven die niet mogen overwinteren
uitgeselecteerd. Het is zinvol om enkele reserveduiven aan te houden, de
winter is nog lang en je weet maar nooit wat er gebeurd. In deze
ruiperiode is het niet zinvol om de duiven op hun lichaamsbouw te
beoordelen. Ruiende duiven voelen meestal wat slapjes aan. Beoordeelt u
ze wel maak daar dan een aantekening van en controleer over 4 weken hoe
ze er dan uitzien. Vaak hele grote verschillen en daarom is het
belangrijk dat je voor de grote rui begint duiven die niet voldaan
hebben hebt weggedaan want ook zij zien er over 4 weken weer perfect uit
en dan wordt het des te moeilijker om er afscheid van te nemen.
SELECTIE VLIEGDUIVEN
Daar zijn de prestaties het belangrijkste. In het verleden moesten mijn
vliegduiven minimaal 50% prijs spelen met een verhouding van 1:5. Nu is
het zo dat alle uitslagen in ons land gemaakt worden met een
prijsverhouding van 1:4. Hierdoor houden we tegenwoordig duiven aan die
bij een prijsverhouding van 1:5 niet in de uitslag voor kwamen. We
hebben daardoor de maatregelen om te overwinteren iets versoepelt. Het
is alweer lang geleden dat ik een grote voorstander was om de uitslagen
1:10 te maken, pas dan wordt voor iedereen zijn kolonie steeds sterker.
Het is er nooit van gekomen, ja wel op eigen hok waardoor ik weekenden
had dat ik 100% prijs speelde. Ik heb nooit met veel duiven gespeeld
want dan is het wel erg moeilijk om 100% prijs te spelen. Jarenlang had
ik 16 weduwnaars en moest aan het einde van het jaar duiven weg doen die
10 prijzen hadden gewonnen, nee niet 1:10 maar wel 1:5. De lichaamsbouw
en ook de kleur heeft bij mij altijd een belangrijke rol gespeeld. Ik
heb in de 75 jaar dat ik duiven heb altijd mijn best gedaan om goede en
ook goed gebouwde duiven te kweken. Ik ken liefhebbers die daar niet
naar kijken en toch keihard spelen. De vraag is wel of ze op die manier
ook jarenlang sterk spelen. Vaak is het zo dat er op een hok een drietal
goed presterende duiven zitten en als die een paar jaar meedraaien
worden de prestaties minder waardoor er een jaar komt dat je die mannen
niet meer leest. Vergeet daarom niet om ook uit uw betere vliegduiven
een aantal jongen te kweken. Kijk maar eens hoeveel goede jongen er
jaarlijks uit twee jaarlingen worden geboren. Goed presteren kun je niet
uit een boekje leren omdat die niet bestaan. Daarom moet je zelf alles
uitproberen en juist daarom blijft de duivensport zo uiterst interessant.
DUIVENSPORT VERKEERT IN ZWAAR WEER
Wijdewormer, 23 september 2020. Het duivenseizoen zit er op. Voor degene
die de gang er flink in hadden is dat jammer maar waar dat niet het
geval was had seizoen 2020 denkelijk nog wel eerder voorbij mogen zijn.
Het seizoen 2020 zullen we niet gauw vergeten. Eigenlijk is dat alle
seizoenen zo, elk jaar zijn er nu eenmaal veel meer verliezers dan
winnaars. Dit jaar heeft de plotselinge uitbraak van Covid 19 in alle
opzichten voor een enorme teleurstelling gezorgd. Naast teleurstellende
resultaten viel ook het nationale vliegprogramma in duigen. Zelfs een
hitte protocol moest in werking gesteld worden. Te veel vluchten in een
weekend betekende te veel werk voor de steeds kleiner en ouder wordende
groep vrijwilligers. Het corona protocol maakte alles nog ingewikkelder.
Daarbij komt ook dat veel clubs eigenlijk geen bestaansrecht meer hebben
vanwege de sterke terugloop van leden. Ondanks dat blijven clubs zich in
allerlei bochten wringen om toch maar te kunnen blijven voortbestaan.
Wanneer gaat het gezonde verstand van de Nederlandse duivenliefhebbers
werken en gaan ze inzien dat fusie een noodzaak aan het worden is zeker
als we onze sport voor oud en jong betaalbaar willen blijven houden. De
meeste liefhebbers zijn pensionado’s, zij zijn waar de duivensport op
draait. Aan de steeds groter wordende groep profs heeft onze sport
helemaal niets. Zij hebben van hun hobby hun beroep gemaakt en zijn in
grote lijnen alleen bezig hun zakken te vullen. Zij willen koste wat
kost elke week knetteruitslagen maken zodat de kleine man wekelijks
wordt weggespeeld. Zo lang we doorgaan om die mannen ongelimiteerd grote
aantallen duiven op liefst meerdere vluchten in een weekend te laten
inzetten zal de kloof tussen gezelligheidsspeler en professional steeds
groter worden. Iedereen weet dat deze oneerlijke en ongelijke strijd
steeds meer leden gaat kosten zodat er een tijd komt dat er alleen nog
profs zijn. De duivensport is dan als volkssport ten dode opgeschreven
als dat nu al niet het geval is. De in ons land regelmatig terugkerende
nationale bestuurscrisis is daar al een goed voorbeeld van. Krachtige en
vooral kundige bestuurders zijn nog maar heel dun gezaaid. De meeste
verenigingen hebben niet eens een compleet bestuur. De techniek binnen
onze sport draait door, daar ligt het niet aan. Wel zijn al die moderne
technieken voor de grote groep oudere leden niet meer te bevatten en
daardoor raakt het plezier er af. Zij zijn het die jarenlang wekelijks
gespeeld hebben met duizenden duiven in concours. Waren lid van een club
met zeker 40-50 leden of zelfs nog meer. Daarnaast was er de
mogelijkheid om mee te doen in een samenspel van meerdere verenigingen
en vooral op afdelingsniveau gingen er gigantische aantallen duiven mee.
Massa spelers zoals nu bestonden niet, zeker niet met de mega aantallen
van tegenwoordig. Als er in die jaren iemand met meer dan 40 duiven kwam
dan werd dat al een “ grote” genoemd. Ik spreek over de tijd dat we
zeker nog ruim 40.000 actieve leden hadden. Ik vrees dat het er nu geen
7000 meer zijn. Ik heb het over actieve leden die wekelijks met hun
mandje duiven naar het lokaal komen. We zullen in Nederland met zijn
allen goed moeten nadenken over fuseren, we hebben echt geen andere
keus. Ook niet wat het ongelimiteerd meedoen met veel te grote aantallen
duiven betreft, ook daar zullen goede afspraken over gemaakt moeten
worden. Met zoveel hele kleine verenigingen komt ook de veiligheid van
de concoursen in gevaar. We zullen elkaar moeten accepteren zoals we
zijn. We zijn allemaal bezeten van de duivensport en van dat soort
mensen kunnen er heel veel onder een dak. Van al die clubs met 10 tot 20
leden moeten we van af, dat kun je geen club meer noemen. Degene die
regelmatig verschillende uitslagen bekijken weten dat er heel veel clubs
zijn met wekelijks minder dan 10 deelnemers, dat stelt toch helemaal
niets voor. Het houdt wel in dat door fusie de kans bestaat dat ouderen
te ver van hun clublokaal komen te wonen, die zullen geholpen moeten
worden. Dat is toch niet te veel gevraagd alleen en op die manier kunnen
we met zijn allen nog een flink aantal jaren van onze duivensport
genieten.
RUI EN SELECTIE
Nu het seizoen voorbij is kunnen de lichten uit. De duiven kunnen aan de
grote rui beginnen, we hebben ze door het bijlichten lang in de veren
weten te houden. Bij menig liefhebber is bekend welke duiven wel of niet
voldaan hebben. Degene waarvan met zekerheid bekend is dat ze ver onder
de maat hebben gepresteerd kunnen meteen weg. Het klinkt hard en het is
ook hard maar als je volgend jaar meer van je duiven verwacht dan nu het
geval was dan zul je streng moeten selecteren. Duiven die het voorbije
seizoen regelmatig medicijnen moesten slikken zijn het niet waard om te
houden. Het gaat er om dat we duiven bezitten die van nature een goede
weerstand hebben tegen allerlei kwalen. Wacht met twijfelaars ook niet
te lang want als ze over een aantal weken door de rui zijn zien ze er
net zo mooi uit als uw beste vliegduiven en wordt het steeds moeilijker
om afscheid te nemen. Denk niet dat u een hok vol goede duiven heeft,
dat is een fout die veel liefhebbers maken. Bekijk de vliegresultaten
heel nauwkeurig. Leg de resultaten van uw 6 beste vliegers opzij en zie
dan wat er overblijft. Dat is meestal bitter weinig en geeft aan hoe
moeilijk het is om jaarlijks 10 goede duiven op het hok te hebben en met
goede bedoel ik niet eens kampioensduiven maar gewone bruikbare duiven
die u meerdere weekenden in een seizoen blij hebben gemaakt. Nu de rui
in al zijn hevigheid losbarst is het zaak de duiven goed te blijven
verzorgen. We kunnen gerust de teugels iets laten vieren. De duiven alle
dagen los is niet noodzakelijk, twee keer in de week een bad zal ze goed
doen. Let er op dat er alle dagen vers grit beschikbaar is en dat de bak
niet vol ligt met allerlei kleine veertjes, ze eten er dan niet van en
dat gaat ten koste van een goede spijsverterein, grit zijn de tanden van
de duif. Ook kalk en roodsteen plus verse mineralen zullen de duiven
goed doen. Zorg elke dag voor een schone drinkbak, al dat stof en
veertjes doet de duiven geen goed. Zie er op toe dat de duiven gezond
door de rui komen. Als er bijvoorbeeld twee duiven niet gezond kunnen
blijven doe ze gerust weg het zijn zeker niet uw beste. Volgende keer
gaan we het hebben over de kweekduiven die wel of niet voldaan hebben.
BERT BRASPENNING
DUIVENSPORT 2020 ZULLEN WE NIET GAUW VERGETEN
Wijdewormer 16 september 2020. Gister was het Prinsjesdag wat het begin
is van een nieuw politiek jaar. Onze Koning leest dan de miljoenennota
voor, een heleboel politieke praat die me nooit heeft geboeid. Maat het
ceremonieel vertoon vind ik erg mooi. Een bonte stoet met prachtige
koetsen met daarbij zelfs een gouden koets en acht paarden ervoor. Dit
jaar was het totaal anders. Alles was erg sober vanwege corona. Daarbij
was het ook tropisch warmt en daar zijn wij Hollanders niet op ingesteld
wat duidelijk te merken was aan al de hoogwaardigheidsbekleders die de
derde dinsdag in september aanwezig waren. Gelukkig is de hitte in de
tweede helft van deze week weer voorbij, het was trouwens nog nooit zo
warm in september in ons land. De ramen van het duivenhok open, de
gordijnen dicht en de plafondschuiven open. Terwijl ik in het hok naar
mijn heerlijk op hun zij liggende duiven stond te kijken liep het zweet
mij van mijn rug. Het was zo droog in het hok dat ik mij genoodzaakt
voelde om er even met de plantenspuit doorheen te gaan. Wat extra vocht
en zuurstof kan met deze hitte beslist geen kwaad. Ik houd bewust de zon
buiten de hokken omdat anders alle zuurstof uit het hok wordt gebrand.
Vooral in deze tijd nu de grote het rui aanvangt kan te weinig zuurstof
zorgen voor een uitbraak van ornithose (problemen met de luchtwegen) en
dan is het gedaan met het winnen van vroege prijzen. Omdat we op
zaterdag 19 september onze laatste vlucht hebben wil ik er deze week nog
eens extra tegenaan om een goede uitslag te maken. Als dat lukt ga je
met een goed gevoel de winter tegemoet. Het was overigens wel een
seizoen met hindernissen, de corona pandemie heeft een groot deel van
ons dagelijks leven veranderd. Al die protocollen die zijn uitgedacht
hebben het er niet gezelliger op gemaakt. Daar zijn we voorlopig nog
niet vanaf want doordat er nu massaal getest wordt blijkt dat er veel
meer mensen besmet zijn dan in de eerste maanden het geval was. We raken
aan corona gewend waardoor veel mensen er te gemakkelijk mee omgaan.
Sportvrienden het is geen grapje, dus laten we ons aan de afspraken
houden. Ik zoek het zeker niet op ondanks dat de behoefte om uit eten of
naar het theater gaan steeds groter wordt. Voorlopig blijf ik nog steeds
op eigen erf lekker in de tuin dicht bij mijn vrouw en de duiven. Een
betere quarantaine kan ik momenteel niet bedenken.
WISSELVALLIG SEIZOEN
Voor mij in ieder geval wel. Er zijn ook altijd liefhebbers die de
pannen van het dak spelen. Bij mij in de club zit zo een mannetje, de
laatste weken staat er echt geen maat op. Hij speelt een zeer hoog
prijspercentage en elke week een hele rits rampvroege duiven. Hij is in
een felle strijd gewikkeld met mijn zoon Marco die er ook flink de gang
in heeft. Onze club speelt momenteel heel sterk en dat komt mede doordat
we een paar heel sterke spelers in onze vereniging hebben. De andere
leden trekken zich daar aan op. Over het algemeen is er bij ons altijd
sterk gespeeld en dan krijg je de situatie dat de mindere goden van club
gaan veranderen. Meestal gaan ze dan naar een club waarvan ze denken dat
ze daar wel mee kunnen komen. In mijn ogen een totaal verkeerde
beslissing. Je kunt beter lid zijn van een sterke club, als je een
winnaarsmentaliteit hebt probeer je die gasten bij te houden. Ga je naar
en mindere club dan sukkel je nog verder in slaap. Voor mij begon het
seizoen goed. Het snelheidsspel ligt mij, ik eindigde in het samenspel
van de Zaanstreek als 5e en had de tweede beste duif in die discipline.
Ook op de halve fond ging het goed, helaas een mindere prestatie en dan
ben je gezien voor een kampioenstitel. Meer dan een 9e plaats in het
totaal klassement zat er dit jaar niet in. Bij de kampioensduiven
eindigde mijn beste op de 7e plek. Fond speel ik niet, wel heb ik op een
vlucht van 620 km met een duif meegedaan en die wist zich royaal in de
prijzen te spelen. De jonge duiven begonnen veelbelovend, tegenslag door
coli en pokken zorgde voor een zeer teleurstellend seizoen. Nu speel ik
de duiven op de laatste 5 snelheidsvluchten en dat loopt tot
tevredenheid, helaas geen spektakel. Ik hoop dat ik daar de komende
zaterdag voor kan zorgen. Nog nooit heb ik mijn duiven tegen pokken
laten inenten en ook nog nooit problemen met pokken gehad. Dit jaar dus
wel en daarvan heb ik geleerd dat ik mijn jonge duiven voortaan wel laat
enten. Je bent immers nooit te oud om te leren.
WEINIG VERLIEZEN
Ik bezit nog maar zeer weinig duiven en dan kun je er ook niet veel
kwijt raken. Je kunt dan eigenlijk ook niet echt meedoen om de titel. Je
kunt wel een aantal leuke uitslagen maken en dat is me ook dit jaar weer
gelukt. Bij Marco liep het een stuk beter en ook hij had net als zijn
vader toch ook een aantal tegenslagen te verwerken. We zijn er wel
achter dat ons kweekhok steeds sterker wordt. Het waren dit jaar vooral
de oude en jonge duiven die in het kweekhok geboren zijn die voor de
aansprekende resultaten zorgden. Je merkt dan ook dat goede duiven heel
snel oud zijn. Na een paar goede jaren op het vlieghok krijgen de besten
de kans om hun kunsten op het kweekhok te vertonen. Maar na drie jaar
kweekhok zijn de meesten 6 of 7 jaar oud en dan moeten ze eigenlijk
plaats maken voor de jongere generatie. Dat zijn dan straks wel hele
moeilijke beslissingen om te bepalen wie er wel of niet mogen blijven.
Het zijn tenslotte duiven die je het nodige plezier bezorgd hebben. Wat
betreft de verliezen valt het ontzettend mee. Ik ben er 7 van de 42
kwijt en daarvan heb ik er zelf 2 opgeruimd. Ook Marco heeft een zelfde
aantal jongen duiven over dus mogelijkheden genoeg om binnenkort een
strenge selectie toe te passen. Van de oude vliegduiven weet ik nu al
welke mogen blijven. Ddat zijn er niet veel omdat ik helemaal bezeten
ben van de prachtige jonge duiven die ik over heb gehouden. We gaan
eerst maar eens kijken hoe de laatste vlucht verloopt en ik weet nu al
dat voordat de grote rui voorbij is bij mij bekend is welke duiven in
2021 aan de start komen. Voor alle zekerheid houd ik wel twee
reservekoppels aan die ik in ieder geval tijdens de winterkweek kan
gebruiken om eieren van de betere kweekkoppels onder te leggen.
GROTE VERSCHILLEN
Wijdewormer, 9 september 2020. Mijn seizoen zit er op, twee
teleurstellingen achter elkaar waren er twee te veel. Grote plannen voor
2020 had ik niet. Met aanzienlijk minder duiven wilde ik toch mijn
partijtje mee blijven blazen. Je moet de prestatielat dan niet te hoog
leggen en je zult vooraf een goed plan moeten maken. Helaas is het zo
dat plannen in duigen kunnen vallen en als dat zo is dan moet je het
karakter hebben om niet te gauw de handdoek in de ring te gooien. Een
goed sportman geeft nooit op. Zo heb ik altijd gedacht en ook gehandeld
totdat je op een leeftijd komt dat het, zonder dat je daar direct erg in
hebt, beetje bij beetje minder wordt met het fanatisme. De alertheid
wordt minder en de gemakzucht neemt toe. Hoe ouder je wordt des te
sentimenteler. Duiven wegdoen was nooit een probleem nu krijg ik er
steeds meer moeite mee. Toch wil ik absoluut niet zoveel duiven meer
verzorgen omdat het niet meer gaat zoals ik jaren gewend was. Om aan de
absolute top mee te doen moet je een flink aantal vooral goed duiven
hebben en de baas zelf moet ook in een blakende conditie zijn, dan is
niets je te veel. Hokken twee keer per dag schoonmaken was een
plezierige bezigheid, nu zie ik er steeds meer tegenop. Zakken voer naar
binnen sjouwen of zakken mest naar buiten sjouwen, het gaat mij steeds
meer opbreken en toch wil ik door blijven gaan met de duivensport.
Alleen op een ander niveau zodat ik toch zo lang mogelijk plezier beleef
aan mijn duiven. In groot verband meedoen om de kampioenschappen is
misschien wat te hoog gegrepen en dat ben ik ook niet van plan. Waar het
nu om gaat is een aantal keren per jaar de grote jongens voor te
blijven. Dat is me dit jaar gelukt en als deze oude man zich voelt zoals
nu moet dat in 2021 ook weer een paar keer gaan lukken. Aan de kwaliteit
van mijn duiven zal het niet liggen, wel aan de inzet van de baas. Stel
dat 2021 zodanig verloopt dat ik tevreden ben dan weet ik zeker dat ik
weer een jaar bijteken. Veel verder wil ik zeker niet vooruit blikken
want net als seizoen 2020 het houdt een keer op.
ANDERE SPORTEN
De Covid-19 besmetting heeft binnen onze samenleving wel voor de nodige
veranderingen gezorgd. Handen geven of elkaar omhelzen doen we niet
meer. Anderhalve meter afstand houden is voorschrift, alleen lukt het
niet. Het aantal besmettingen neemt toen maar gelukkig is dat niet het
geval met ziekenhuis opnames. Thuis werken begint normaal te worden en
mede daardoor wordt alles anders. Veel mensen voelen zich er niet goed
bij, we worden te veel geleefd. Dit moet, dat moet, dat mag niet, wel
mondkapjes, geen mondkapjes. Gelukkig is het sporten weer begonnen
waardoor een grote groep mensen weer afleiding hebben. Voorlopig op de
sportvelden, net als in de theaters, weinig of bijna geen publiek, maar
het is een begin. Als fervent wielerliefhebber geniet ik al geruime tijd
van de vele wielerkoersen en er komen er nog heel veel. Momenteel is
heel de wielerwereld gefocust op de Tour de France. De strijd om de gele
trui is in volle hevigheid losgebarsten. Als Nederlander hoop je
natuurlijk dat onze landgenoten daarin een rol van betekenis spelen.
Helaas, na een week Tour ziet het er niet erg goed uit. Dat wil echter
niet zeggen dat ik daarom niet geniet van dit grootste wielerspektakel
van de hele wereld. Volgende maand Italië en daarna Spanje, tijd genoeg
om te kijken want de duivenvragen minder aandacht. Gelukkig voor velen
is ook de voetbalcompetitie begonnen en zijn er voor de oudere onder ons
mogelijkheden genoeg om via de TV heel veel sporten te kunnen volgen. Nu
maar hopen dat binnen niet al te lange tijd ook de supporters weer in
grote getale naar de stadions mogen want sportwedstrijden met publiek
zorgen voor meer spektakel en daar gaat het toch om.
KWALITEIT OF MASSA
Is het waar dat je om goed te presteren alleen maar goede duiven nodig
hebt? Gaat het om kwaliteit of komt er nog iets anders bij kijken. Is de
melker belangrijk of moet de wind uit de goede hoek waaien, speelt de
ligging een belangrijke rol, misschien de trek van de duiven of……. Deze
week heb ik eens bekeken hoe het wedstrijdverloop was in de drie
westelijke provincies van ons land. Zeeland is de meest zuidelijke
provincie en grenst aan duivenland België. Daar speelde ze vanuit
Fontenay +/- 370 km, gelost om 9.30 uur. 2701 duiven aan de start
winnende snelheid 1256 meter per minuut. De 10e duif in de uitslag maakt
1215 meter. Dan gaan we naar de meest noordelijke provincie en dat is
Noord-Holland. Daar kwamen de duiven uit Pont St. Max. +/- 370 km.
Gelost om 9.30 uur, 3791 duiven in concours winnende snelheid 1365 meter
en de 10e maakt 1340 meter. Tussen Zeeland en Noord-Holland ligt de
provincie Zuid-Holland, hun duiven kwamen eveneens uit Pont St. Max +/-
330 km. Gelost om 9.45 uur, schrik niet hier stonden 19.142 duiven aan
de start. Winnende snelheid 1417 meter, de 10e maakt 1411 meter. Wat
valt er dan op? Alle drie de provincies vliegen in grote lijnen bijna
een gelijke afstand. Zeeland is iets zuidelijker gelost de andere twee
provincies vlogen vanaf dezelfde lossingplaats en zijn met een verschil
van 15 minuten gelost. Voor alle drie waaide de wind uit dezelfde hoek.
Het vergelijk is niet helemaal eerlijk omdat ze niet allemaal tegelijk
op dezelfde plaats zijn losgelaten. Iedere provincie/afdeling had dus
zijn eigen concours. Zuid-Holland had met hun gigantische aantal duiven
meer kans om de snelheid langer vast te houden. Misschien speelt ook het
aantal liefhebbers met een groot aantal duiven een belangrijke rol. Ik
telde 5 liefhebbers met meer dan 150 duiven in concours. De fam. van de
Merwe 180 mee/140 prijzen; de Bruijn 162/117; Verkerk 225/133; Comb. Lin
155/93; Romein-Klein 150/86. Daarvan kun je niet veel anders zeggen dan
dat ze uitstekend gepresteerd hebben. Alle vijf wonnen veel meer dan 50%
prijs en dan speel je in kampioensstijl. Wat zeker zo opvallend was is
dat bij de eerste 200 prijsduiven allemaal liefhebbers vertegenwoordigd
waren die minimaal 50% prijs speelden. Noord-Holland speelde van
dezelfde lossingplaats en hun winnende duif maakte een snelheid die 50
meter per minuut lager was en bijna niemand won 50% prijs. Ruim 200
duiven waren sneller dan de eerste Noord-Hollandse duif. Zeeland met een
kleiner aantal duiven in concours maakte een winnende snelheid die nog
eens ruim 100 meter per minuut lager was dan die van Noord-Holland. Alle
4786 Zuid-Hollandse prijsduiven waren sneller dan de winnende duif in
Zeeland. Daarbij moet gezegd worden dat Zeeland gelost was op een
lossingsplaats die 40 km zuidelijker ligt. Zal daar het enorme verschil
in zitten? In Zeeland vliegen ze toch niet met kraaien, daar zitten
genoeg zeer sterk spelende liefhebbers. In alle drie provincies werden
de vroege prijzen op de voorvlucht gewonnen. De wet van de grote
getallen speelt in alle opzichten een heel belangrijke rol. Conclusie:
een concours is alleen maar eerlijk als alle duiven vanuit dezelfde
lossingplaats gelijktijdig gelost worden en dan nog speelt ligging en
wind een belangrijke rol. Eigenlijk is nationaal spel zinloos, behalve
voor de commercie.
TOT SLOT
Ik ging voorbije zaterdag bij mijn zoon kijken omdat ik zelf geen duiven
mee had. Laat hij nou de snelste van de hele Zaanstreek klokken. Is dat
niet mooi omdat als vader mee te maken en nog mooier omdat aan jullie te
kunnen vertellen.
COVID-19 BLIJFT ONS LEVEN BEINVLOEDEN
Wijdewormer 2 september 2020. Voordat ik gisteravond mijn jonge duiven
ging voeren heb ik eerst naar de persconferentie van onze minister
president geluisterd. Niet veel nieuws wel belangrijk. Het corona virus
wordt in ons land gelukkig steeds meer een halt toegeroepen. De
anderhalve meter afstand zal zeer waarschijnlijk tot volgend jaar
gehandhaafd blijven of er moet versneld een goed vaccin gemaakt worden.
Volgens de minister van volksgezondheid wordt daar hard aan gewerkt en
zien de eerste ontwikkelingen er positief uit. Of we ooit van dit virus
af komen blijft een groot vraagteken. De overheid is in Nederland
gelukkig erg positief gestemd dus laten we het daar maar op houden. Wat
de duivensport betreft naderen we het einde van het geïmproviseerde
seizoen 2020, een seizoen dat we niet gauw zullen vergeten. Wat mij zelf
betreft zal ik de resultaten van dit voor mij teleurstellende seizoen
ook niet gauw vergeten. Het heeft niet gebracht wat ik er van verwachtte
wat zeker ook door mijn hoge leeftijd en mijn steeds slechter wordende
zichtvermogen komt. Fanatiek ben ik nog steeds maar anders dan toen ik
nog een vijftiger was. Op die leeftijd ben je als duivenliefhebber op
zijn sterkst. Hoe ouder je wordt des te gemakkelijker wordt je. Volgens
mij is dat bij mij niet helemaal het geval, voor mijn gevoel ben ik nog
steeds een fanatieke snelheidsspeler en wist dit jaar met een
duivenbestand van 10 koppels toch weer bij de beste vijf van de ZCC te
eindigen. Doordat de verzorging van veel duiven mij niet goed meer af
gaat wordt het ieder jaar moeilijker om mee te doen voor de
kampioenschappen. Keuzes maken is dan belangrijk. Nog minder duiven
houden of alleen meedoen als het goed duivenweer is. Misschien is het
spel met alleen jonge duiven ook een goede oplossing. Je hebt dan een
aantal maanden alleen de duiven te verzorgen en hoeft er dan hooguit 3
maanden fanatiek tegenaan te gaan. Alleen de twee of drie allerbeste
jonge duiven krijgen aan het einde van het seizoen een plaatsje in het
kweekhok en de rest kan weg zodat je in de wintermaanden geen duiven
hoeft te verzorgen. Wel heb ik dan de kweekduiven van mij en mijn zoon
Marco dus ik ben niet helemaal werkeloos. Ik kan zelfs al mijn aandacht
besteden aan de kweekduiven en daar kan in principe de hele dag bij gaan
zitten. Nee, niet als het vriest of ijzig koud is, dan gaat alles in
versneld tempo zodat ik weer gauw naar de warme kachel kan. Momenteel
twijfel ik wat ik zal doen. Alle oude en jonge vliegduiven wegdoen of
toch weer 10 koppels voornamelijk duiven van 2020 aanhouden. Het is en
blijft een moeilijke beslissing en het zal me wel weer een aantal
slapeloze nachten bezorgen. Het is ook zo een verrekte leuke hobby
anders zou ik het niet vanaf 1946 volgehouden kunnen hebben en nog
geniet ik er elke dag van.
TELEURSTELLINGEN HOREN BIJ ELKE SPORT
Ik zei het al. 2020 was zeker niet mijn sterkste seizoen wat ook niet
kan met zo weinig duiven. Je kunt wel een aantal mooie uitsagen maken
maar om dat elke week te realiseren heb je meer nodig. Ik blijf
volhouden dat de wet van de grote getallen daar altijd een zeer
belangrijke rol bij blijft spelen. Er komen steeds minder liefhebbers,
de sport vergrijsd. Er komen echter ook steeds meer grote liefhebbers.
Mannen die met het grootste gemak wekelijks 200-300 duiven inzetten.
Daar worden de andere clubleden echt niet vrolijk van en we hebben in
Nederland al zoveel clubs met ongeveer 10 spelende leden. Eigenlijk
stellen de meeste clubs niet veel meer voor. In mijn club hebben we nog
18-20 actieve leden en daar zit geen enkele grote bij, met maximaal 50
duiven houdt het wel op. Vorig jaar was er in Nederland veel te doen
over het aantal duiven dat je per vlucht mee mag geven. Daar werd zelfs
een commissie “eerlijk spel” voor in het leven geroepen. Of die
commissie inmiddels ontbonden is weet ik niet ik hoor er echter niets
meer over. Voor de sport lijkt het mij beter dat er per liefhebber een
maximum aantal duiven bepaald wordt waarmee aan een vlucht mag worden
meegedaan. Mijn teleurstelling was dit jaar het resultaat van mijn jonge
duiven. Ik heb meerdere keren mijn enthousiasme niet onder stoelen of
banken gestoken. In al die jaren dat ik duiven heb waren mijn jonge
duiven dit jaar van uitzonderlijke klasse en conditie. Ik wist bijna
zeker dat niemand mij zou kloppen maar toen het er echt om ging kwam het
pechduiveltje om de hoek kijken. Op de eerste vlucht een zeer goed
resultaat en nog diezelfde dag zag ik dat het fout zat. De coli bacterie
maakte mijn duiven doodziek. De coli kuur zorgde er voor dat de duiven
na twee weken week rust weer mee konden. De derde vlucht een hele vroege
duif maar een slechte uitslag. De vierde vlucht ging vanwege de
tropische hitte niet door, voor de vijfde vlucht met een afstand van
bijna 400 km vond ik de conditie onvoldoende en besloot ze niet mee te
geven. Ik gaf ze mee op een vlucht van 100 km en dat werd een groot
fiasco. Zowel mijn oude als jonge duiven presteerden ver onder de maat.
Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt er moest dus iets aan de hand zijn,
maar wat. Zou de coli besmetting nog niet helemaal uitgewerkt zijn?
Misschien wel luchtwegen of het geel. Zo te zien moesten ze in orde zijn
want ze trainden dat het een lust voor het oog was. Maandag heb ik alle
duiven bekeken en constateerde bij 6 jonge duiven pokken/difterie in de
bek. Dat is 100% zeker de oorzaak van het falen van al mijn duiven. De 6
besmette duiven zitten in een apart hok en de andere die ogenschijnlijk
geen pokken hebben gaan niet mee meedoen aan de wedstrijden. Ze kunnen
namelijk besmet zijn zonder dat er nu iets aan hen te zien is. Ik neem
geen risico en wil zeker de duiven van mijn clubleden niet besmetten.
Vraag is; hoe komen mijn duiven aan pokken? Of er in de club nog meer
leden zijn met pokken weet ik nog niet daar is het nog te vroeg voor. Ik
heb er niemand over gehoord en dat is vaak een probleem met je
sportvrienden. Ze vertellen wel dat hun vrouw ziek is maar over hun
duiven zeggen ze meestal niets.
STEEDS MEER TWIJFELS OVER GROTE SPORT EVENEMENTEN
Wijdewormer, 26 augustus 2020. Na het derde weekend in september is in
Nederland de duivensport voorbij en kan het incomplete NPO bestuur aan
de voorbereidingen voor 2021 gaan beginnen. Zijn we dan van de corona
maatregelen af of moeten we nog steeds rekening houden met Covid-19.
Zoals de situatie zich nu ontwikkeld gaat het wel die kant op of er moet
binnen niet al te lange tijd een afdoende vaccin ontwikkeld worden.
Maatregelen worden momenteel opnieuw aangescherpt, reisadviezen naar
verschillende landen worden steeds meer uitgebreid. Een situatie waar ik
maar niet aan kan wennen, er is echter geen andere keus dus zullen we
ons aan de voorschriften moeten houden. Mondkapjes, ik moet er niet aan
denken ik blijf thuis en ben in de gelukkige situatie dat ik mijn
duivenhobby heb die dagelijks zorgt voor de nodige afleiding. Met
belangstelling kijk ik uit naar 1 september, dan zal het ministerie met
vernieuwde maatregelen komen. Mogen de grote sportevenementen dan weer
met publiek gehouden worden. Het is te wensen want de mensen zijn bijna
niet meer in bedwang te houden. Momenteel is het zo dat in ons land geen
feestje met meer dan 6 personen thuis gehouden mag worden, kan het nog
gekker worden?
NOG VIER WEKEN
Het voorbije weekend was er voor ons een vlucht voor jonge duiven en
tevens de eerste natour waaraan oude en jonge duiven aan meedoen. Met de
jonge duiven gaat zoon Marco als een speer. Hij voert momenteel het
klassement voor het jonge duiven kampioenschap aan. Zelf had ik veel
meer verwacht van mijn jonge duiven. Bij mij gooit het pechduiveltje
behoorlijk wat roet in het eten. Daarom twijfel ik of ik nog zal meedoen
met de jonge duiven. Denkelijk speel ik een groot deel van mijn oude en
jonge duiven op de natour. Ze beginnen trouwens flink te ruien en dan is
het meestal gedaan met het winnen van vroege prijzen. Alle hoop is nu
gevestigd op de oude duiven, die zitten nu een week te broeden. Vorige
week had ik er nog drie in de top-10, dat waren alle drie jagende
doffers. Nu zit alles rustig te broeden, daardoor heb ik ook een hok
minder schoon te maken en ik hoef niet meer om 7 uur de duivinnen los te
laten. De oude duiven gaan er om 8 uur allemaal tegelijk uit. Er mag er
niet een op het nest blijven, dus pak ik elke morgen de duivinnen van
het nest en ’s middags om 5 uur doe ik dat met de doffers. Ze moeten
twee keer per dag een uur trainen, althans het hok blijft voor hen een
uur gesloten. Gelijk met de vliegduiven heb ik tevens 6 van onze betere
kweekkoppels opnieuw samen gezet met de bedoeling hun jongen te verkopen
en om de eieren en kleine jongen van de vliegduiven warm te houden. De
eerste natour was trouwens een groot succes voor onze club. Tegen 1300
duiven pakken we er 26 bij de eerste dertig. Bij de jonge duiven wint
Marco 1 en 2 en beginnen vader en zoon met 1-2-4-5-7-8-10. De marathon
vluchten zitten er op, het komende weekend vliegen de oude duiven
Chateauroux 665 km, jonge duiven 387 km en de natour 155 km, dus
spelmogelijkheden genoeg.
NORMAAL OF ABNORMAAL
Ik mag graag de uitslagen van andere afdelingen bekijken. Ik zoek naar
opvallende prestaties of andere zaken zoals het aantal duiven waar
sommige liefhebbers mee aan de start komen. Wat mij het meeste opvalt is
het enorme aantal kleine verenigingen, zelfs zo klein dat je het niet
eens een vereniging kan noemen. Clubs met minder dan 10 leden krioelt
het van. Het wordt de hoogste tijd dat veel clubs de koppen bij elkaar
steken vooral als ze de kosten in de hand willen houden. Bij die kleine
verenigingen zijn er zelfs leden met hele bekende namen die met enorme
aantallen duiven meedoen. Op de eerste natour in Zuid-Holland spande
vader en zoon Verkerk de kroon. Zij deden in een club met 14 deelnemers
mee met, schrik niet, 377 duiven waarvan ze er 48 in 44 seconden klokte.
Van de 14 leden speelden er 7 geen prijs. Je zult maar lid zijn van zo
een club en wekelijks met een 20-tal duiven meespelen en alle weken een
pak slaag krijgen dan lijkt mij duivensport echt geen leuke hobby. In
die zelfde club speelt Willem de Bruijn met 6 andere leden met 160
jongen, kom op dat is niet normaal voor een eerlijke competitie. De
laatste nationale marathonvlucht uit Bergerac met 2368 deelnemers die
25.321 duiven aan het vertrek brachten speelt H. Zwiers op een afstand
van 955 km de eerste. Hij begint met zijn 1e getekende en pakt 21 van de
42 duiven in de uitslag. Arjan Beens, een gekend fond speler wint 2 en 3
met 46 van de 78 in de prijzen verder een mooi resultaat voor Griffioen
die er 4 mee had en er 4 in de uitslag pakt dat is 100% prijs en dat
zijn echte topprestaties. In Limburg trok Jan van de Pasch en dochter
van leer, ze spelen 31 van de 35 duiven in de uitslag en dat tegen 1380
duiven, hun uitslag begint zo: 1-2-4-5-6-7-8-9-10-11-12-15-17-18-24-25,
in een woord fantastisch. Voor de meesten van ons is zoiets alleen in
onze dromen mogelijk. Gelukkig valt er ook op andere manieren veel te
genieten binnen de duivensport, het onverwacht met hoge snelheid
thuiskomen van onze duiven is iedere week opnieuw een enorme belevenis.
WE ZIJN PAS BEGONNEN MAAR HET EINDE IS ALWEER IN HET ZICHT
Wijdewormer, 19 augustus 2020. De Cortona epidemie heeft er flink
ingehakt. Wereldwijd heeft dit virus voor heel veel leed en verdriet
gezorgd. Vooral de ouderen onder ons behoren tot de meest kwetsbare
groep. Voorzichtigheid is nog steeds geboden, het gaat zeker in
Nederland de goede kant op en daarom is de kans groot dat mensen zich
onvoldoende aan de voorschriften en afspraken gaan houden. We mogen er
niet aan denken dat we daardoor wereldwijd nogmaals met zo een
verwoestende uitbraak van Covid-19 te maken krijgen. Juist omdat we
duivenhouders zijn, helaas zijn dat veelal oudere mensen, is
voorzichtigheid geboden. We kunnen niet anders dan ons aan het protocol
te houden. Ik moet zeggen dat werkt goed, zeker in de club waar ik lid
ben. Corona heeft wel gezorgd voor een totaal veranderde duivensport.
Elke week zijn er meerdere wedstrijden, soms wel iets te veel van het
goede. Toch heb ik nog steeds het gevoel dat het nog moet beginnen maar
als ik het vluchtprogramma raadpleeg zie ik dat het over 5 weken alweer
afgelopen is. Deze week beginnen de laatste 5 sprintvluchten voor oude
en jonge duiven en er moeten nog enkele vluchten speciaal voor de jonge
duiven afgewerkt worden. Derde week september is alles voorbij en moeten
we afwachten wat 2021 ons gaat brengen. Weer een jaartje ouder en hoe
lang houden wij ouderen dat nog vol? Toch ben ik alweer bezig met
volgend jaar. Ga ik dan ook weer met oude duiven meedoen of ga ik alleen
nog met jonge duiven spelen? Mijn duivenhobby betekent nog steeds heel
veel voor me, jammer genoeg spreekt het verenigingsleven mij niet meer
zo aan. Het is nog maar enkele jaren geleden dat ik naar de vrijdagavond
toeleefde. Dat was “mijn” clubavond. Gezellig praten over onze hobby,
een kaartje leggen, een biertje en een hapje erbij, helaas het is niet
meer aan mij besteed. Komt mede doordat het aantal leden schrikbarend is
gedaald en in sterke mate hebben de Corona voorschriften gezorgd voor
anti-sfeer. De anderhalve meter afstand, wel of niet verplicht
mondkapjes, veel liefhebbers gaan naar huis zodra hun duiven in de
verzendmand zitten en dat komt omdat de gezellige sfeer er dit jaar
helemaal niet is. Het verenigingsleven heeft een knauw gekregen en als
2021 weer zo wordt kon het wel eens zo gaan worden dat veel liefhebbers
de handdoek in de ring gooien. Laten we ondanks alles toch proberen
positief te blijven. Onze hobby is veel te interessant om daarmee te
stoppen. Zeker als je net als ik al 73 jaar wekelijks meedoet, helaas
komt het een keer zo ver dat ons lichaam aangeeft dat we MOETEN stoppen.
Ik wil daar eigenlijk nog niet aan denken want voorbije week kwamen
vooral de jonge duiven weer geweldig maar dat ik gas moet terugnemen is
zo zeker als dat een plus een twee is.
VADER EN ZOON BRASPENNING STRIJDEN OM DE EER
Ik heb van begin af aan aangekondigd dat ik kampioen met de jonge duiven
zou worden. Geen bravoure uitspraak, maar een uitspraak gebaseerd op
vooral het gedrag van mijn jonge duiven gedurende de eerste maanden van
hun geboortejaar. Helaas gaat het niet altijd zoals je het in je hoofd
hebt. Meteen al pech op de eerste vlucht, mijn jongen kwamen ziek thuis.
Ik zag het direct, ik vreesde voor de coli bacterie en deed nog die
zelfde dag een coli kuur van Dr. Van der Sluis in het drinkwater. Alle
duiven thuis en de tweede vlucht kon ik niet meedoen. Ze moesten eerste
helemaal hersteld zijn. De derde vlucht gelukkig een zeer vroege duif
maar helaas lieten de andere het voor een groot deel afweten. De vierde
vlucht ging niet door vanwege de verzengende hitte. Ja en dan wordt het
moeilijk om de opgelopen achterstand goed te maken. De vijfde vlucht
leverde een prachtig resultaat op. Vader Bert klokte de snelste in ons
samenspel de ZCC (7e provinciaal tegen 9935 duiven) en zoon Marco werd
als derde afgevlagd. Hij gaat momenteel aan de leiding voor het
kampioenschap. Voor het komende weekend moeten de duiven donderdagavond
de mand in om zaterdag mee te doen aan een race van 315 km. Onze duiven
staan er geweldig op zodat bij normaal vliegweer op een goed resultaat
gerekend mag worden. Vorige week zijn we er allebei twee kwijt geraakt
zodat ik er nu nog precies 40 aan de start kan brengen. Verder begint
die zelfde dag de natour, zoals het er nu uitziet zet ik daar vooral
oude duiven op. Als alles klopt leggen de duivinnen woensdag hun eerste
ei en als dat inderdaad zo is kunnen ze vrijdagavond mee. Mocht dat niet
het geval zijn dan zet ik een aantal jonge duiven op deze eerste
sprintvlucht van het na seizoen.
JONGE DUIVEN OP EEN NESTJE
Er zijn diverse methoden om jonge duiven extra te motiveren. Zelf ben ik
een voorstander van alles op de minuut nauwkeurig te doen. Op die manier
worden jonge duiven een soort robots hun leven wordt door mij bepaald.
Zij voelen door mijn strikte verzorging precies aan wanneer het tijd is
om te trainen, wanneer ze eten krijgen, op welke dag ze verse groeten
krijgen, wanneer ze mogen baden en ze weten dat ze na elke voerbeurt
iets extra’s krijgen. Dat extra’s is snoepzaad aangevuld met
verschillende zaden en voeding supplementen. Vanaf woensdagavond tot en
met vrijdagmorgen krijgen ze met z’n allen een flinke hand pinda’s en op
de inkorf dag krijgen ze om 3 uur nog wat snoepzaad, volgens mij weten
ze dan dat ze die avond de mand ingaan. Ik praat veel tegen mijn duiven,
stel geen vragen want ik krijg toch geen antwoord. Ik beweeg me altijd
in “slow motion” door de hokken en ben altijd hetzelfde gekleed. Op die
manier heb ik een goede band met mijn duiven, de meesten van hen kan ik
met een hand pakken plus dat ze graag even met mijn hand vechten. Als je
schuwe duiven hebt ligt dat niet aan de duiven maar aan de baas. Het
behalen van goede of slechte prestaties ligt ook voor een groot deel aan
de baas. Het zit niet altijd in de kwaliteit maar aan de manier hoe de
baas met zijn gevleugelde vrienden omgaat.
NPO BESTUUR NU ALWEER VLEUGELLAM
Wijdewormer, 12 augustus 2020. Ik heb het al meerdere keren geschreven
onze nationale organisatie NPO is net een duiventil, ze vliegen er in en
ze vliegen er uit. Het is pas enkele maanden geleden dat de Nederlandse
postduivenhouders applaudisseerden voor een nieuw compleet 9-tallig
bestuur. Het is helaas maar voor korte duur geweest want vorige wek
hebben 4 bestuursleden op staande voet bedankt voor de eer. Zij zijn
onmiddellijk gestopt en pas eind november wordt weer getracht de ploeg
compleet te krijgen. Wat de reden is van het directe opstappen moeten we
voorlopig naar gissen. Het kan wel eens zo zijn dat een deel van het
bestuur op een slinkse manier heeft toegewerkt naar het opstappen van de
vier bestuurders. Iets anders kan ik momenteel niet bedenken. Gelukkig
is alles voor dit seizoen geregeld. Het vliegprogramma is bekend en dat
is voor de actieve duivenhouders het belangrijkste. Ondanks dat alles is
geregeld kunnen zich toch onverwachte situaties voordoen waardoor bijna
onmiddellijk veranderingen moeten worden aangebracht en hoe je dat ook
doet daar is nooit iedereen het mee eens. Zo een onverwachte situatie
zijn momenteel de tropische temperaturen. Al dagen achtereen is het 32
tot 36 graden en op bepaalde plaatsen is het zelfs nog warmer geen
Nederlander die daar tegen kan! Daarom is het voorbije weekend besloten
alle vluchten te annuleren en wat het volgend weekend betreft is het
wederom twijfelachtig. Pas op zondag gaan we voor onze begrippen terug
naar zomerse waarden. We zakken dan terug naar 23 graden maar voordat
het zover is krijgen we eerst nog te maken met de nodige onweersbuien
die gepaard kunnen gaan met hevige regen. Maandag 17/8 beginnen de
trainingsvluchten voor de natour en 6 weken later zit het seizoen er
alweer op. Nog nooit heb ik zo een wisselvallig seizoen meegemaakt maar
ook nog nooit zo een epidemie als Covid-19 meegemaakt. Afschuwelijk wat
dit virus wereldwijd heeft aangericht en als ik de berichten goed
beluister zijn we er nog lang niet van af.
EVEN NORMAAL ADEMHALEN
Ik snak er naar. De enorme hitte van de laatste dagen belet mij om uit
mijn luie stoel te komen, ik kan er niet tegen. Hokken schoonmaken, ik
moet er niet aan denken, toch doe ik het maar niet zoals ik gewend ben.
Door de droogte is het ook niet zo belangrijk om elke dag te hokken te
reinigen. Ik houd wel van schone hokken, de duiven tonen dan ook fraaier
en daar kan ik enorm van genieten. Dit weekend staat er voor de marathon
spelers weer zo een kuitenbijter van duizend kilometer op het programma.
Niets voor mij maar respect voor de duiven die dergelijke afstanden met
goed gevolg weten af te leggen. We mogen echter niet vergeten dat als er
genoeg prijsduiven thuis zijn er dan nog 75% onderweg is. Helaas zijn er
nog veel duiven achter gebleven en door de enorme droogte is het voor
hen niet eenvoudig om water te vinden. Het wemelt daardoor van de
vreemde duiven. Ik heb er deze week twee uit Engeland binnen gekregen,
een Belg en 6 Nederlandse duiven. Ik verzorg ze alsof het mijn eigen
duiven zijn en zodra de temperaturen net iets boven de 20 graden zijn
zal ik ze 5 kilometer van mijn huis loslaten in de hoop dat ze de weg
naar hun baas weer weten te vinden. Duiven aanmelden doe ik niet meer of
het moet een duif bij mij uit de omgeving zijn. De reden daarvan is de
onsportieve reacties van de eigenaars. Er zijn er bij die durven te
zeggen; sla maar dood, ik heb er niets meer aan. Dan zeg ik, als je hem
dood wilt slaan kom dan maar naar de Wijdewormer dan mag je dat zelf
doen. Nee, daar ben ik van genezen en zo zie je maar weer dat de goede
onder de kwade moeten lijden.
ZO MAAR EEN VLUCHT
Ieder weekend kijk ik op de site van ons nationale rekenbureau naar de
uitslagen van onze 11 afdelingen. Dit keer pakte ik afdeling 11 die een
race uit Bergerac hadden en dat is voor deze meest noordelijke afdeling
meer dan 1100 kilometer. De duiven werden op vrijdag 7 augustus om 10
uur gelost. Op zaterdag waren er 13 van de 399 thuis, de race werd
gewonnen door Herman Brinkman uit het dorp Tuk. Hij klokte zijn duif
zaterdagmiddag om 15.11 uur. Ook de tweede plaats was voor deze bekende
lange afstand speler, die duif werd 2 uur en 7 minuten later geklokt. Op
zondag om 15.48 sloot het concours en was een derde (133 stuks – 1:3)
van de 399 deelnemende duiven thuis. Ik weet niet wat u er van vind maar
voor mij zijn dit geen wedstrijden maar wel petje af voor hen die in de
top van de uitslag wisten te finishen.
DE NATOUR
Voor hen die er geen genoeg van kunnen krijgen wordt het seizoen in
Nederland afgesloten met de natoer. Dat zijn 6 snelheidsvluchten waaraan
oude en jonge duiven mee doen. Ik als snelheidsspeler houdt van dit
spel. De oude duiven speel ik dan op nest. Vanaf het weekend van 8
augustus heb ik de oude duiven 3 dagen bijeen gelaten. Ik wil ze
namelijk het aanstaande weekend nog een keer op dubbel weduwschap spelen
en de week later op het nest met daarin hopelijk twee eitjes. Dat ik ze
het voorbije weekend een paar dagen bijeen heb gelaten heb ik gedaan om
de ei vorming op gang te helpen. Ze leggen dan net na het komende
weekend het eerste ei (daar ga ik dus vanuit) en dan gaan ze aan het
einde van die week op een neststand van twee dagen eieren de mand in.
Volgens mij is het na zo lange stilzit voor de duiven een beetje feest
als ze weer alle dagen bij elkaar mogen zijn. In de winter hebben ze
jongen gehad en nu na zoveel maanden weer eitjes en jongen. Dat moet een
feest voor ze zijn en de baas denkt dat ze daarom extra gemotiveerd zijn
om zo snel mogelijk weer terug op het nest te zijn.
JONGE DUIVEN
Ruim voordat de vluchten voor jonge duiven begonnen zei ik tegen mijn
zoon Marco dat het voor de concurrentie moeilijk zou worden om mij van
de eerste plaats af te houden alles wees op een uitstekende conditie. De
eerste vlucht werd een succes, ook voor Marco want die pakte de eerste
plaats en pa zat er direct achter. Mijn duiven kwamen die vlucht thuis
met coli. Ik zag het direct en nog die zelfde dag zat de coli kuur in
het water. De duiven knapte vrij snel op en na een week rust konden ze
weer mee. Ze zagen er prima uit maar het gaat niet alleen om de
verpakking, het gaat ook om de inhoud en die was, zo bleek later, nog
niet geweldig. Het voorbije weekend geen vluchten vanwege de tropische
hitte en de weerssituatie voor het komende weekend is zeker niet
optimaal. Zondag ziet er beter uit. Wat er gaat gebeuren weet ik nog
niet maar mijn jonge duiven zijn geweldig.
INTERNATIONAAL BARCELONA 2020 EEN BIJNA ONMOGELIJKE OPGAVE.
Wijdewormer, 5 augustus 2020. Vluchten van meer dan 1000 km zijn aan mij
niet besteed maar enkele daarvan volg ik met grote interesse. Zelf moet
ik er niet aan denken mijn duiven mee te laten doen aan dergelijk vaak
loodzware vluchten. Ik heb er ook geen geschikte duiven voor. Ooit heb
ik in mijn jonge jaren eens meegedaan aan nationaal St. Vincent. Ik had
er 2 mee en allebei stonden ze in de uitslag. In mijn ogen stelde dat
niet zoveel voor want ik klokte ze pas op woensdag en het concours werd
reglementair gesloten op donderdag en toen waren er zelfs nog geen
prijsduiven genoeg thuis. Ondanks dat mijn twee duiven niet top hadden
gepresteerd ben ik nooit vergeten dat ik 100% prijs speelde van een van
de bekendste marathonvluchten van Nederland. Denkelijk gaat dit jaar
weer het concours pas op donderdag gesloten worden. Als dat zo is mogen
we niet vergeten dat er dan nog 75% onderweg is. Voor een groot aantal
van de 14.589 deelnemende duiven was deze marathon race veel te zwaar.
Daarom heel veel respect voor de liefhebbers en hun duiven die deze
loodzware klus winnend of in ieder geval met goed gevolg hebben
afgesloten. Vrijdag 31 juli ging om 8.50 uur de meute op weg naar de 6
deelnemende landen. Het was een prachtig gezicht hoe snel verschillende
duivenmelkers naar de wagens rende om daar de nodige eieren van
marathonduiven uit de verzendmanden te zien halen. De internationale
uitslag is nog niet uitgegeven omdat er nog niet genoeg duiven thuis
zijn. Wel is de snelste internationaal bekend en ook zijn de nationale
winnaars bekend. De snelste duif van deze meest aansprekende
marathonvlucht is van de Duitse liefhebber Alin Karscu uit Rastatt. Deze
duif wist de overnachtrace van 1005 km met een spectaculaire snelheid
van 1104 meter per minuut te overbruggen. In Nederland ging de nationale
overwinning naar de bekende fond speler Jelle Jellema uit Nijverdal,
afstand 1293 km, metersnelheid 857. In België ging de nationale
overwinning naar Luc Odeurs uit Ordingen. Zijn duif vloog de 1153 km met
een snelheid van 811 meter per minuut. Mark Gilbert had met 684 meter de
snelste van Engeland. De eerste Franse duif maakte 674 meter en is het
eigendom van Toine Sonia uit Driscourt, afstand 939 km. Erg
teleurstellend dat een deel van de Franse duiven uit het concours zijn
teruggetrokken. De reden daarvan is dat tijdens een controle in
Frankrijk er in een verzendmand 11 dode Franse duiven zijn aangetroffen
waarvan de doodsoorzaak nog niet bekend is. Nu maar hopen dat er nog
veel duiven nakomen want wat een spectaculaire marathon race moest
worden is voorlopig een race met een rampzalig verloop.
HET WAS ZATERDAG 1 AUGUSTUS ZEKER GEEN DUIVENWEER
In heel Nederland werd die dag gevlogen. Elke afdeling had zijn eigen
concoursen voor de oude en jonge duiven. Vooral aan de westkant van ons
land hadden we te maken met zeer laaghangende bewolking en als er hier
en daar niet een blauw stukje lucht te zien is wordt het zeker voor de
jonge duiven problematisch. De concoursen voor de oude duiven konden
binnen het kwartier gesloten worden. Dan zie je pas wat ervaring
betekent. De jonge duiven zijn nog maar een paar vluchten onderweg en
tot zaterdag verliep alles vlekkeloos. Nu zijn op de meeste hokken nog
niet alle duiven thuis. Het was opvallend dat er veel vreemde duiven bij
de liefhebbers op de hokken landden, allemaal waren ze op zoek naar
water. Ik heb het sterke vermoeden dat de jonge onervaren jonge duiven
niet voldoende gelegenheid hebben gehad om te drinken. Velen van hen
zijn dat nog niet gewend en jonge duiven die dorst hebben en niet kunnen
drinken krijgen stress. Stress zorgt voor desoriëntatie en dan vliegen
ze veelal de verkeerde kant op. Zelf mis er nog drie terwijl ik het hele
seizoen nog niet een duif ben kwijt geraakt. Ook mijn zoon Marco mist er
drie waarvan er 1 in mijn hok is binnen gegaan. Marco woont hemelsbreed
800 meter bij mij vandaan. Ik heb de duif maandag bij hem bezorgd en
dinsdag zat ze weer bij mij. Een andere vreemde duif uit het noordelijk
gelegen Friesland heb ik op 30 km van mijn hok losgelaten en toen ik
thuis kwam zat ze alweer in mijn hok. Zelf begin ik mijn duiven op te
leren op 10-20-30-40 km en zo een vreemde duif die slechts een keer bij
mij is binnengekomen breng je naar 30 km en ze zit weer bij mij. De duif
van Marco heeft zo lang ze op de wereld is bij Marco gevlogen, komt dan
een keer bij mij binnen en vertikt het om bij Marco te blijven. Als je
denkt dat je iets van duiven weet, weet je het net niet. Er wordt wel
gezegd; als je goed presteert weet je niet hoe het komt en als je niet
goed presteert weet je het ook niet.
NEDERLAND HEEFT ZIJN HITTEGOLF
Tropische temperaturen zijn in Nederland een uitzondering. Voor het
weekend van 8 augustus is de voorspelling dat het 32 tot 35 graden wordt
en dat zijn wij en onze duiven niet gewend. Daarbij staat de wind
noordoost, dat is precies op kop (dus tegenwind) en dan zo bloedheet en
kurkdroog, dat wordt een lijdensweg omdat de wind ze naar de
Noordzeekust drijft. Als ze het zoute zeewater drinken ziet het er zeer
somber voor hen uit. Achter de schermen wordt door de NPO gekeken wat de
beste oplossing is. Wel of niet doorgaan van de concoursen? Woensdag
voor 12 uur wordt beslist welke afstand de oude duiven gaan vliegen, nu
al is bekend dat het vrijdagavond inkorven is. Dus in verband met de
hitte slechts (gelukkig) maar 1 nacht mand. Op vrijdag wordt voor 10 uur
bekend gemaakt wat er met de jonge duiven gaat gebeuren. Voorlopig
presteren onze duiven uitstekend. Marco gaat aan de leiding, ik heb door
de coli besmetting een vlucht moeten overslaan en dan ben je voor een
kampioenschap uitgeschakeld, zo een achterstand haal je nooit meer in.
Het voorbije weekend speelde Marco 1-6 en ik 5-7-8-9. Een clublid werd
2-3-4 en die vliegt voornamelijk met het soort van ons. Bij de oude
duiven begon Marco met de 2e en ik werd 3e, al met al een goed weekend
voor vader en zoon.
LIEFHEBBERS VERRAST DOOR HOGE SNELHEDEN
Wijdewormer, 29 juli 2020. Vanwege de minder goede weersomstandigheden
werden onze oude duiven in Pontoise (420 km) pas om 10.00 uur gelost.
Toen de duiven onderweg naar huis waren werd bij ons de lucht steeds
meer bewolkt en een uur voordat de eerste duiven thuis kwamen viel de
regen met bakken uit de hemel. De wind waaide uit zuidwest wat betekent
dat de duiven de wind van achteren hadden. De wind waaide in onze
omgeving niet zo hard en gezien het slechte weer werd uitgegaan van
maximaal 90 km per uur oftewel 4,5 uur vliegen zodat de eerste
aankomsten om half drie verwacht werden. Doordat de eerste duiven enkele
minuten voor twee uur arriveerden werden er verschillende liefhebbers
verrast. Gelukkig dat we tegenwoordig elektronisch klokken zodat menig
duif thuis kwam zonder dat de baas zat te wachten. Helaas waren er ook
een aantal die het hok nog dicht hadden zodat de duif op de baas moest
wachten. Menig liefhebber houd geen goede gedachten aan deze vlucht
over. Zelf werd ik ook min of meer verrast. We zaten met en groepje in
de tuin toen er opeens om precies 2 uur een duif van grote hoogte naar
beneden dook. Het zou nog een jong van de ochtendrace kunnen zijn maar
aan het gedrag te zien moest het een oude duif zijn. Hij werd op een
halve meter geklopt door een lid van mijn club. Dat was ook ’s morgens
het geval toen mijn eerste jonge duif ook de tweede plaats innam. Al met
al ook deze week een resultaat waar ik tevreden op terug kan kijken.
HET RESULTAAT VAN DE JONGE DUIVEN WAS ONVOLDOENDE.
Na de coli uitbraak zijn mijn jonge duiven een hele week niet buiten
geweest zodat ze ook aan de tweede race niet mee konden doen. Daarna
hebben ze de hele week twee maal daags een uur rondom het hok getraind.
Ze zagen er zodanig uit dat ik het verantwoord vond ze op de derde race
mee te geven. Toen ik ze de vrijdagavond pakte om ze naar de club te
brengen vielen ze me wel een beetje tegen. Ze voelden wat slapjes aan
terwijl ze er zo op het oog uitstekend uitzagen. Van de coli besmetting
hebben ze toch meer te lijden dan we denken. Van de 44 is er eentje niet
teruggekeerd. Na zulke hoge verwachtingen was dit de tweede afknapper,
eerst de coli uitbraak en twee weken later een slechte uitslag. Als mijn
eerst aankomende duif direct naar binnen was gegaan zou ik met afstand
eerste zijn geworden, nu verspeelde ze zeker drie minuten. Ze bleef maar
rond vliegen en toen ze eenmaal op de klep landde schrok ze ergens van
en ging ze weer de lucht in. Dat is voor een fanatieke duivenliefhebber
echt iets om een hartaanval te krijgen. Daarna kwamen er 6 duiven
tegelijk maar dat was wel 10 minuten later wat ronduit slecht te noemen
is. Deze week gaan we er weer vol tegenaan met de bedoeling de hele club
een sportief pak slaag te geven. Zowel de oude als de jonge duiven gaan
naar dezelfde lossingplaats en worden tegelijk gelost voor een race over
190 km.
DE MARATHON SPELERS HEBBEN DIT WEEKEND DE VLUCHT VAN DE WAARHEID.
Al op zondag 26 juli zijn de duiven ingezet voor de internationale race
vanuit Barcelona. Internationaal gezien is dit de belangrijkste vlucht
van het jaar. Vooral Nederland en België zijn met grote aantallen duiven
aanwezig. Wie Barcelona wint heeft eeuwige roem vergaard. De duiven
worden volgens de planning vrijdag 31 juli om 13.00 uur gelost. Ze mogen
dan ergens overnachten met de bedoeling de volgende ochtend weer zo
vroeg mogelijk op weg naar huis te gaan. Er zijn duiven die ’s nachts
doorvliegen omdat het in deze tijd van het jaar niet helemaal donker is.
Vooral met niet al te hoge temperaturen en de wind op de staart gebeurt
het dat er in de vroege ochtend duiven in Nederland arriveren. Vaak is
de achter vlucht dan in het voordeel Het kan zelfs voorkomen dat met een
stevige zuidoosten wind de Franse duiven nog die zelfde dag hun hok
weten te bereiken.
SMET OP INTERNATIONAAL BARCELONA
Bij de controle van de Franse duiven in Chereng werd een mand ontdekt
waarin 11 dode Franse duiven. De oorzaak is nog niet exact bekend, er
wordt gedacht aan vergiftigd drinkwater. In ieder geval heeft de Franse
Bond de meeste Franse duiven uit het concours terug getrokken. De duiven
uit het oostelijk deel van Frankrijk doen wel mee, zij zijn op een
andere locatie gecontroleerd. Erg jammer voor het concours en voor de
Franse deelnemers wiens duiven voorbereid waren voor deze monstervlucht
en het om nog duistere redenen met de dood moesten bekopen.
DEELNAME AAN INTERNATIONAAL BARCELONA ZIET ER ALS VOLGT UIT
België spant de kroon met 6179 duiven, dan volgt Nederland met 4480
duiven, Frankrijk 2580, United Kingdom 281 en Luxemburg sluit de rij met
43 duiven. De totale deelname is 14.589 duiven, in 2019 waren er dat
16.051. Het aantal Franse duiven dat uit het concours is teruggetrokken
is momenteel nog niet bekend. Natuurlijk zijn we benieuwd wie deze
marathonrace op zijn naam gaat schrijven. Het ligt in de verwachting dat
België en Nederland zeer hoge ogen zullen gooien. Respect is er voor de
Engelse duiven die een flinke afstand over zee moeten overbruggen. De
Ierse duiven hebben het nog moeilijker want die moeten nadat ze het
kanaal zijn overgevlogen ook nog eens de Ierse zee oversteken. Volop
spanning dus in het weekend van 1 augustus
BELGIE SPEELT TEVENS NATIONAAL SINT VINCENT
Vorige week werd in Nederland Nationaal St. Vincent gevlogen jarenlang
de belangrijkste marathon vlucht in ons land. Dit keer stonden er 12.255
duiven aan de start. De race werd met een snelheid van 1343 meter per
minuut gewonnen door W. Gielen uit het zuid Nederlandse Breda. Hij had
er 10 mee waarvan er 7 prijs wonnen. De tweede duif in de uitslag vloog
ruim 100 meter per minuut langzamer. Vrijdag 31 juli worden de Belgische
duiven voor hun nationaal concours met een deelname van 6066 duiven in
St. Vincent gelost.
JE GROOTSTE CONCURRENT IS JE LEEFTIJD
Sinds mijn 75ste merk ik steeds meer dat ik een oud mannetje wordt.
Lichamelijk geeft dat steeds meer problemen, vooral het lopen en eerlijk
gezegd heb ik daar ook nog een enorme hekel aan. Laat mij maar fietsen,
helaas is dat te eenzijdig. Pijn in de rug komt steeds meer voor en dat
is vooral vervelend met het tillen van de manden. Het hok schoon maken
kost mij geen enkele moeite. Ik kruip al zo lang ik duiven heb op mijn
knieën door de hokken en dat doe ik nog steeds met plezier. Trappen
lopen is ook niet meer mijn sterkste kant. Het meest vervelende vind ik
dat het niet meer gaat zoals ik jaren gewend was. Ik heb het idee dat ik
mijn duiven nog steeds verzorg als in mijn sterke jaren en toch gaat het
niet meer zo flitsend. De prestaties van de duiven zijn nog steeds goed
althans ik ben meer dan tevreden. Ik heb ook veel minder duiven en de
wet van de grote getallen speelt ook in de duivensport een belangrijke
rol. In mijn topjaren had ik elke dag wel iets in het drinkwater. Op de
dag van thuiskomst en ook de dag daarna een ontsmettingsmiddel. Dan twee
dagen iets tegen het geel, de week erna ging wat tegen ornithose. Op
woensdag en donderdag conditiemix en vrijdag alleen schoon water en met
grote regelmaat lag er een teentje knoflook in de drinkbak. De duiven
waren altijd luisvrij wat nu niet altijd het geval is en daar wordt de
conditie niet beter van. Die kleine akelige beestjes verstoren de
nachtrust van de duiven. Verder elke woensdag een bad en aangezien ik 6
afdelingen met duiven heb moet er ook 6 keer een bak gevuld en geleegd
worden. Ik betrap me er op dat ik nog wel eens een afdeling oversla iets
dat me voorheen niet zou gebeuren. Vaste tijden van verzorgen houd ik
vooral bij de vliegduiven aan, dat is heel belangrijk voor een optimale
conditie. De medicijnkast blijft zo lang mogelijk gesloten, wel heb ik
alle medicijnen voor de meest voorkomende duivenziektes in huis zodat ik
direct kan ingrijpen. Ik doe dat niet als een of twee duiven niet goed
zijn. Vooral met jonge duiven maak ik korte metten, die doe ik vrij snel
weg. Omdat mijn voerleverancier niet altijd het voer in voorraad heeft
dat ik al vele jaren het hele jaar door geef ben ik min of meer
noodgedwongen op een andere mengeling overgestapt. Het is niet zo
veelzijdig maar wel veel goedkoper. Omdat er minder zaden in het voer
zitten vul ik dat aan met snoepzaad, verder lijn en hennepzaad plus
voedingssupplementen in de vorm van P40 en tovo. De eerste vluchten
hebben de jonge duiven in het weekend een medicijn tegen de coli
bacterie in het water. De jonge duiven zijn tot 4 juli verduisterd zodat
ik ze zonder problemen tot half september kan doorspelen. De oude duiven
presteren goed alleen zou ik graag zien dat het prijspercentage wat
hoger wordt. Elke week zit ik er heel goed bij maar ik vind dat mijn
duiven minimaal 55% prijs 1:4 moet kunnen spelen en dat is niet alle
weken het geval. Ondanks dat beleef ik erg veel plezier aan mijn duiven
en ben blij dat ik een zoon heb die ook met de duivenbacil is besmet.
Hij is veel fanatieker dan zijn vader maar kan het nog steeds niet alle
weken van hem winnen. Dat houdt ons beiden scherp.
DE JONGE DUIVEN ZIJN OOK AAN HUN RACE PROGRAMMA BEGONNEN.
Degene die mijn artikel regelmatig lezen zijn op de hoogte van mijn
enthousiasme over mijn jonge aanwinsten. Nog nimmer heb ik in de maanden
voor de wedstrijden zoveel plezier aan ze beleefd als dit jaar.
Kerngezond, trainen dat het een lieve lust is, je ruikt als het ware de
supervorm. Ik heb al eens geschreven dat ik er bang van werd zoals mijn
jonge duiven zich gedroegen. Als ze dat maar volhouden zei ik meerdere
keren tegen mijn vrouw Cora en zoon Marco. De laatste trainingsvlucht
was werkelijk “buiten categorie” 24 van de 45 binnen een minuut in de
klok geeft enorm veel zelf vertrouwen. De eerste prijsvlucht werd een
hele goede uitslag maar ik zag aan de duiven dat er iets aan de hand
was. Het felle was er van af, diverse duiven bleven bij thuiskomst
buiten zitten en gingen in hun veren zitten pikken dan weet je het zit
fout! De volgende dag vrij veel uitgekotst voer in het hok en zelfs een
dode duif het was over met de pret. Direct medicijnen tegen coli in het
water, de hele week de duiven binnen gehouden en vrij veel klein zaad
gevoerd. De duiven waren doodziek maar de vijfde dag zag ik ze opeens
opknappen. Uiteraard heb ik ze dat weekend thuis gehouden. Pas op
zondagmiddag heb ik ze voor het eerst losgelaten en was natuurlijk
ontzettend benieuwd hoe ze zouden trainen wat mij 100% meeviel. Ze komen
nu weer twee keer per dag los en vandaag heeft mijn vrouw ze 35 km
weggebracht en zijn allemaal weer thuis. Het komende weekend gaan ze mee
voor een race over 155 km en dat wordt in ieder geval een spannende
strijd tussen vader en zoon. Onze oude duiven gaan naar 400 km.
HET WAS HET WEEKEND VAN VADER EN ZOON BRASPENNING
Vorig weekend stonden er twee vluchten op het programma, een voor de
oude duiven en een voor de jonge. Mijn jonge duiven waren niet mee, u
weet waarom. Marco had oud en jong mee, hij geeft zijn jonge duiven nog
geen keer zien thuiskomen. Hij was met zijn gezin twee weken met
vakantie naar zuid Frankrijk en de verzorging van de duiven werd gedaan
door vader Bert en een vriend van hem. De eerste jonge duivenvlucht
pakte vader en zoon Braspenning 8 duiven in de top-10. Dit weekend werd
het zowel in de club als in het samenspel ZCC voor beiden een
overwinning. Bert bij de oude duiven en Marco bij de jonge duiven. Voor
hem zelfs een super uitslag te beginnen met 1-2-3 en voor mij werd het 1
en 6 bij de oude duiven. Mijn jonge duiven zaten thuis en zijn nu
volgens mij weer helemaal oké om een goede uitslag te maken. Erg leuk
was het dat bij Marco de nummers 2 en 3 twee nestmaatjes zijn die uit
ons nummer 1 favoriete kweekkoppel komen. Mijn winnaar was heel
verrassend. Als jonge duif hoorde hij vorig jaar bij de beste maar dit
jaar presteerde hij wisselvallig. Wel won hij al een keer de tweede
prijs en nu de eerste. Het vreemde is dat hij door zijn buurman iedere
dag uit zijn broedhok wordt geknokt. Je zou denken dan heeft hij ook
niet zoveel haast om naar huis te komen. De boosdoener vliegt zodra ik
in het hok kom snel naar zijn eigen broedhok zodat zijn buurman weer
(even) in zijn broedhok kan verblijven. Tijdens het voeren blijf ik wel
15 minuten bij de weduwnaars zitten. Eerst krijgen ze gezamenlijk voer
op de vloer, daarna krijgen ze in hun broedhok 2 pinda’s en een snuifje
snoepzaad. Zodra ik het hok verlaat wordt mijn eerste prijswinnaar weer
uit zijn broedhok geknokt. Op de inkorf dag laat ik hem meer dan een uur
samen met zijn duivin en dat is waarschijnlijk voldoende om zo af en toe
eens met hoge snelheid naar huis te komen. Je zou zeggen dat de winnaar
van het burengevecht extra gemotiveerd is wat echter niet het geval is.
Hij vliegt wel steeds prijs maar niet aan de absolute top. Ik ben razend
benieuwd hoe de jonge duiven het gaan doen. (wordt vervolgd).
NIET TE SNEL JUICHEN
Wijdewormer, 15 juli 2020
Al vanaf het moment dat de kweek en vliegduiven bij elkaar zaten om aan
het kweekseizoen te beginnen verliep alles als vanzelf. Geen
vechtpartijen, binnen 14 dagen hadden alle koppels een of twee eieren in
het nest liggen. Slechts 2 eitjes onbevrucht en een ei met een deuk er
in. De eerste ronde van de kweekduiven groeide prachtig op en waren voor
zoon Marco. De tweede ronde ging naar pa en ook die zagen er geweldig
uit. Bij zoon Marco was er in maart een vrij onschuldige uitbraak van de
coli bacterie, bij mij geen enkel probleem. Vanaf het begin was het voor
mij elke dag genieten. Mijn jonge duiven trainden dat het een lieve lust
was. Twee keer per dag een uur en als ik ze riep rolde ze over elkaar
naar binnen. Ik kan me geen jaar herinneren dat ik zo van mijn jonge
duiven heb genoten. Meerdere keren zei ik tegen mijn vrouw en ook tegen
Marco; als dat maar goed gaat. Ze deden het zo geweldig dat ik er zelfs
een beetje bang van werd. Bang in de zin van als ze maar niets gaan
mankeren. Vorige week op de laatste trainingsvlucht klokte ik er 24
binnen een minuut en bij Marco was het exact hetzelfde. Later op de dag
hoorde wij dat er vrij veel duiven waren achter gebleven, de onze waren
allemaal thuis. Ik was er nog geen een kwijt maar Marco heeft er tijdens
zelf wegbrengen drie ingeleverd. Het voorbije weekend kwamen we met 92
jonge duiven aan de start, 45van mij en 47 van Marco. De verwachtingen
waren zeer hoog gespannen omdat onze duiven er uit zagen als
goudhaantjes. Zaterdagmorgen om 7.45 uur werden ze gelost voor een race
over 110 km. Ik kreeg er twee tegelijk en had nog geen duif gezien dus
ik dacht bij mijzelf “dat konden wel eens twee hele vroege zijn”. Dat
klopte, maar Marco had er twee die nog sneller waren. Toch merkte ik
iets aan mijn duiven, ze kwamen niet echt aangestormd maar vlogen naar
het hok en hadden geen haast om naar binnen te gaan. Sommigen bleven
zitten en gingen in de veren zitten pikken. Er ging van alles door mij
heen, ik volde dat er iets niet goed zat en dacht direct aan de coli
besmetting. Ja hoor, het was echt raak. Ik had er 21 van de 45 in de
prijzen, ze waren allemaal thuis en nog diezelfde avond zag ik al enkele
duiven overgeven. Ik heb ze die dag een heel klein beetje voer gegeven
en direct de coli kuur in het drinkwater gedaan. De volgende dag lag een
van mijn favoriete jonge duiven dood in een hoekje van het hok. Een
prachtige schalie doffer waar ik veel van verwachte omdat hij tijdens de
trainingsvluchten steeds bij mijn eerste drie duiven arriveerde. Op
zondag kon ik duidelijk zien dat meer dan de helft ziek was en nu
dinsdag is de ramp compleet. Geen eetlust, in mekaar zitten, veel
drinken en hele vieze mest. Echt geen pretje om naar je hok te gaan en
dan te bedenken dat ik maanden lang elke ochtend en middag fluitend naar
mijn duiven ging. Ik had er ongelooflijk veel plezier in en nu is het
afschuwelijk. Ik ben nog nimmer zo enorm teleurgesteld geweest. Zodra ik
klaar ben met het schrijven van dit artikel ga ik de duiven nog wat
klein voer geven en de drinkbak weer bijvullen met daarin de coli kuur.
De duiven komen voorlopig niet los en aanstaande zaterdag kan ik niet
meedoen aan de tweede officiële vlucht, heel jammer. Nu gaat het om kalm
te blijven, de duiven goed te verzorgen en proberen ze aan het eten te
houden door drie maal daags een klein portie voer te verstrekken.
Vanmiddag doe ik alle jonge duiven in een van mijn leegstaande
afdelingen. Ik ga dan hun hok heel goed schoonmaken en daarna met de
brander het hele hok bewerken want tegen de brander is geen enkele
bacterie of ongedierte bestand. Ik hoop dat ik na drie dagen kan zien
dat er enige verbetering in zit. Uit ervaring weet ik dat zodra de
duiven weer beter worden de eetlust toeneemt. Ze komen dan weer op
krachten en na vijf dagen rust zal ik ze weer loslaten. Wat kan het toch
van de ene op de andere dag tegen zitten!
DAAR BEN IK ALTIJD EEN GROTE TEGENSTANDER VAN GEWEEST
In mijn vereniging is enige jaren geleden met meerderheid van stemmen
aangenomen dat de jonge duiven voor elke race in zoveel mogelijk manden
verdeeld worden. Dat is toen aangenomen omdat we transportmanden hadden
waarvan de kleppen bij lossing open sprongen. Het gebeurde ook wel dat
van sommige manden de kleppen gesloten bleven waardoor de duiven er niet
uit konden. Vooral op korte vluchten kan dat een groot nadeel zijn als
jouw duiven toevallig allemaal in die mand zaten. Dus zoveel mogelijk
verdelen was niet verkeerd. Er is echter een verschil tussen verdelen en
verdelen. Niet iedereen gaat namelijk hetzelfde om met zijn duiven. Er
zijn zeer serieuze liefhebbers en er zijn er ook die het allemaal als
een aardigheidje zien en daardoor ook niet zo met de gezondheid van hun
beesten bezig zijn. Ik ben altijd een Pietje precies geweest en nog.
Deze eerste vlucht voor jonge duiven zaten mijn duiven verdeeld in 12
verschillende manden en daar was ik niet blij mee. Waarom mijn jonge
duiven nu doodziek zijn kan er niets mee te maken hebben. Misschien zat
het er al een beetje onder. Ik heb dat niet kunnen merken want zelfs op
de dag van inkorven trainden ze formidabel waardoor mijn verwachtingen
zeer hoog gespannen waren. Ik maakte wel een goede uitslag en heb alle
duiven terug maar voorlopig kan ik niet meer meedoen. Trouwens het
verdelen is niet meer nodig omdat we een ander lossingsysteem hebben, er
kan geen klep meer vast blijven zitten.
ZOON MARCO WAS DE GROTE UITBLINKER
Hoe zouden de duiven van Marco deze eerste vlucht presteren? Ze toonden
in een geweldige conditie te zijn. Ook op zijn hok zat zaterdag min of
meer een probleem. Hij is een week voor de eerste officiële vlucht met
zijn gezin op vakantie naar zuid Frankrijk gegaan. Vader Bert heeft
iedere morgen de duiven verzorgd en een vriend van hem deed dat aan het
einde van de middag. Benieuwd dus naar de prestaties en die waren
geweldig. In onze vereniging ging als volgt: Marco 1-2-5-6-10 en 14 bij
de eerste 20. Ik begon met 2-3-7. De mijne zijn inmiddels zwaar ziek van
de e-coli besmetting en die van Marco mankeren niets terwijl die ook
over verschillende manden verdeeld waren. Dus aanstaande zaterdag hebben
we weer een race en wederom spanning maar die van mij blijven thuis.
UITBLINKERS MET DROOM UITSLAGEN
Ik heb eens gekeken wie in Nederland de uitblinkers van het voorbije
weekend waren. In Zeeland (1) de Gebr. Dekker met 2-3-4-6-7 tegen 3224
duiven; Oost-Brabant (3) M. van Erp tegen 5600 duiven: 1-2-3-5-6-7-8. In
Zuid-Holland (5) maakte de familie van der Merwe tegen 17.629 duiven een
verpletterende uitslag. Peter begon met 1-2-5-8-10, Naomi 3-4-7-9 en
Gwen 6-11-12-13. In Noord-Holland (6) wederom een overwinning voor vader
& zoon Kat zij zijn dit jaar echt “buiten categorie”. Ze beginnen met 1
en 2 tegen 6300 duiven. In Oost-Nederland (10) werd de Comb. Van Rooij
tegen 7300 duiven: 4-5-6-9-11. In Noord-Oost Nederland deed de Comb.
Vredeveld-Leemhuis van zich spreken door tegen 8100 duiven te beginnen
met 1-3-11-13 met 43 van de 59 in de uitslag en hun eerst getekende
voorop, in een woord formidabel.
HET IS BIJNA WEER ZOALS WE GEWEND WAREN
Wijdewormer, 8 juli 2020. Je merkt aan de mensen dat de versoepeling
betreffende de Corona epidemie voor velen een welkome verrassing is.
Vanaf half maart was het leven niet meer zoals het was. Alles werd
opeens heel anders, ook de mensen veranderde en mede doordat er geen
enkel sportevenement mocht doorgaan raakten de mensen geïsoleerd.
Allerlei noodmaatregelen werden getroffen. Het waren drie akelige
maanden die we niet gauw zullen vergeten. Het vele leed heeft zijn
sporen nagelaten. De economie, de gedwongen ontslagen, de noodzakelijke
financiële hulp om bedrijven op de been te houden en het is vervelend te
moeten constateren dat we voorlopig nog niet uit de zorgen zijn maar….
we gaan de goede kant op. Het dagelijkse leven zoals we dat gewend waren
komt langzaam weer op gang en als ik naar de duivensport kijk is het
inmiddels hoogseizoen. De duivenmolen draait weer op volle toeren. De
kantines in de clubgebouwen zijn weer open maar de anderhalve meter
afstand blijft nog wel gehandhaafd en het inkorfprotocol zal denkelijk
de rest van het seizoen ook gehandhaafd moeten blijven. In ieder geval
is er weer elk weekend duivensport. In België zijn vorige week al de
eerste twee nationale concoursen vervlogen een uit Limoges en de andere
uit Chateauroux. Twee klassieke lossingplaatsen voor de liefhebbers van
de eendaagse fond vluchten. In Nederland is slechts een nationaal
concours maar in België grossieren ze er in. Zelf ben ik geen fond
liefhebber daarom vind ik het jammer dat door de reeks Belgische fond
vluchten het beeld met Nederland scheef getrokken wordt. Het is alsof
Nederland geen nationale winnaars heeft en België wel. In België is het
al gauw een nationale of semi nationale vlucht. Voor de eer of voor de
commercie dat mag u zelf invullen.
DE JONGE DUIVEN GAAN OOK VAN START
Vandaag hadden we de eerste en tevens de laatste trainingsvlucht met
onze hele kring. Onze afdeling bestaat uit 5 kringen en de duiven werden
vandaag per kring gelost. Komende zaterdag gaan alle Noord-Hollandse
duiven tegelijk los. De afstand die ze moeten afleggen is gemiddeld 110
km, het zal dus heel spannend worden want de hele meute zal voor een
groot deel tegelijk arriveren dus snel binnenkomen is een eerste
vereiste. Het gaat om tienden van secondes en in tijd van een paar
minuten is het concours gesloten. De wind staat zaterdag noordwest
(schuin tegen), dat is voor mij gunstig. Verder droog weer en een
temperatuur van 20-22 graden. Prima duivenweer ook voor de oude duiven
die vanuit Pont St. Max. Frankrijk komen, ze hebben 400 km voor de boeg.
De trainingsvlucht voor de jonge duiven van voorbije zaterdag was een
vluchtje van nog geen 60 km. De weersomstandigheden waren prima, om 9.45
uur mochten ze er uit en na 40 minuten vliegen hing er een hele wolk
duiven boven mijn hok. In een minuut tijd vielen er 24 van de 45 binnen.
Eigenlijk te mooi of te makkelijk ze zullen er weinig van geleerd
hebben. Wel geeft het vertrouwen voor aanstaande zaterdag, dan gaat er
om en als je ze zo krijgt als vandaag leef je met een gerust geweten
naar de eerste echte krachtmeting toe.
LIEFHEBBERS KLAGEN
Dat is eigenlijk niets bijzonders, het zijn trouwens meestal dezelfde
die wat te janken hebben. Bij die mannen is het nooit goed of het deugd
niet. Als het niet goed loopt is het altijd de schuld van een ander en
dat is juist de fout die de meeste liefhebbers maken. Zoek het altijd
bij je zelf. Geef alle dagen je ogen goed te kost en observeer alles wat
je maar kunt observeren daar leer je ongelooflijk veel van. Aan de
duiven kun je zien hoe de zaak er voor staat. Duiven die strak zitten,
krijtwitte neuzen en droge ogen hebben mankeert niets aan. Als er ook
geen veertje verkeerd zit is het nog beter. Kijk ook eens naar het
borstvlees, dat moet vrij van schilfers zijn en een mooi roze kleur
hebben. Voel dan ook gelijk even aan de poten, als die warm aanvoelen is
het prima gesteld met uw duiven. De duiven moeten rondom het hok graag
trainen en als ze landen moeten ze niet als standbeeldjes stil zitten,
ze moeten levendig zijn en dat zijn ze zeker niet als ze te zwaar zijn.
Jonge duiven geef je gauw te veel voer. Ik heb al meer geschreven dat
een groot kampioen ooit tegen mij zei; schrijf met grote letters VERGIF
op je voersilo want je geeft er oh zo gauw te veel van. Hij heeft nog
steeds gelijk. Er zijn er diverse soorten voer, het een is zwaarder dan
het andere. De meeste jonge duiven vluchten zijn onder de 450 km, dus
heel zwaar voer hebben ze echt niet nodig. Zelf kies ik al minstens 40
jaar voor een veelzijdig soort voer. Hoe groter de diversiteit hoe beter
ik het vind. Voeren is voor mij een serieuze zaak, ik deel het voer als
het ware beetje bij beetje uit. Ik neem daar echt de tijd voor. Met die
manier van voeren heb ik grote successen behaald, maar ook slechte
uitslagen gemaakt. Toch wijk ik niet van mijn systeem af want gemiddeld
ben ik meer dan tevreden over de resultaten die mijn duiven in de
afgelopen 50 jaar hebben behaald. Een veel gemaakte fout is als de
resultaten tegenvallen af te wijken van je voer en verzorgingssysteem,
vooral als er veelal goede uitslagen worden gemaakt. Mochten vanaf het
begin van het seizoen de resultaten tegenvallen dan moet er ingegrepen
worden. Een goede raad is om niet zelf voor dokter te gaan spelen maar
raadpleeg een deskundig liefst gespecialiseerde duiven arts. Wees
voorzichtig met duiven die enkele keren te laat komen terwijl ze
daarvoor wel goed presteerden. Die mankeren iets en de kans dat ze
achter blijven is groot.
VERDUISTEREDE JONGE DUIVEN DIE TOCH RUIEN
Dat komt op vrijwel alle hokken voor. Ik heb dat gezien op andere
hokken, opvallend was het dat die mannen hun hokken helemaal donker
maakten je kon geen hand voor ogen zien. Verduisteren wil niet zeggen
dat het echt helemaal donker moet zijn. Schemerig is voldoende en met
een beetje goede wil moet je zelfs de krant in het hok kunnen lezen. Net
als voorgaande jaren heb ik tot en met het eerste weekend van juli de
jonge duiven verduisterd. Dat doe ik om de pennenrui tegen te gaan en ik
heb er goede ervaring mee ik denk zelfs dat ik daarmee de coli bacterie
buiten de deur houdt. Toen ik deze week mijn jonge duiven kritisch
bekeek zag ik tot mijnverbazing zelfs een jong dat al vijf pennen had
gegooid. Die duif was wel twee dagen weggeweest en daardoor denkelijk
met de rui begonnen en gewoon doorgegaan. Er zijn er verschillende die
al een nieuwe pen hebben en daarna stil zijn blijven staan. Hoe het ook
zij we gaan zaterdag beginnen wel of niet met een volle vleugel, ze
moeten mee.
DUIVENSPORT, HOE LANG NOG?
Wijdewormer, 1 juli 2020. Graag neem ik u nog even in vogelvlucht mee
door duivenland. Ooit begonnen als elitaire sport en inmiddels al ruim
100 jaar een geweldig vermaak voor de gewone werkman. Ik zie nog de
tekeningen van en man met een mand met duiven op zijn rug op weg naar de
lossingplaats. Hoe ver? Dat kan nooit ver geweest zijn. Later werd voor
het vervoer de hondenkar in gebruik genomen. Daarna volgde paard en
wagen. Vrij lang is er gebruik gemaakt van de trein en daardoor werden
er vluchten over langere afstanden mogelijk. De stationschef was de
verantwoordelijke man voor de lossingen. De duiven zijn vele jaren
vervoerd in rieten manden, volgens mij beter dan de tegenwoordige
aluminium of kunststof boxen. Aan het transport en de verzorging werd
steeds meer aandacht besteed. Het welzijn van de duiven ging een rol
meespelen.
STEEDS MEER LEDEN
De duivensport werd steeds populairder en kende naast een groeiend
aantal leden ook een groeiend aantal supporters, het werd echt
dorpsvermaak. Duivenliefhebbers hadden lopers in dienst om de rubberen
concoursring zo snel mogelijk naar het plaatselijke café te brengen. Ook
gebeurde het wel dat men zelf de duif naar het café moest brengen. Daar
stonden genummerde kooien zodat degene met de eerste duif die in kooi 1
kon zetten de tweede in kooi 2 enzovoort. Nadat alle deelnemers hun
eerste drie aankomende duiven hadden binnen gebracht was ook meteen de
uitslag bekend. Het was na een week hard werken een spannend
gezelligheidsspel maar men wilde meer. Voor het vervoer kwamen de
vrachtauto’s met daarin een paart duizend duiven in beeld. Door het
transport over de weg kwamen er meer verschillende lossingplaatsen
waarvan het Belgische Quievrain al vele jaren de allerbekendste is. Het
hele jaar door worden vandaar de Belgische snelheidsvluchten gespeeld.
Speciale duivencabines werden ontwikkeld, de lossingsystemen werden
professioneler en het aantal liefhebbers groeide met de dag. De
duivenkranten meldde in een speciale rubriek wekelijks hoeveel nieuwe
liefhebbers zich hadden aangemeld. Er kwamen er zelfs zoveel dat er
vanwege de huisvesting steeds meer nieuwe clubs werden opgericht.
LEDENSTOP
Ik kan me zelfs nog een leden stop herinneren omdat de clubs het aantal
leden niet meer konden bergen. Het geldspel deed zijn intrede en dat
hield in dat de selectie van de duiven daardoor steeds strenger werd. Ik
hoor mijn vader nog zeggen; er is hier geen plaats voor kostgangers.
Onze duiven moesten hun eigen plek verdienen. Het ging om kleine
bedragen en op die manier waren er liefhebbers die met de gewonnen
centjes een deel van hun hobby konden betalen. Duivensport groeide uit
tot een zeer sociale sport. Door onderling duiven te ruilen hielpen de
liefhebbers elkaar op weg. Ze gingen bij elkaar op bezoek en maakte
elkaar wegwijs. Door het groeiende aantal verenigingen werden er
samenspelen opgericht die soms wel uit meer dan 25 verenigingen
bestonden en dat waren geen verenigingen zoals nu, ze waren vele malen
groter. Omdat de duivensport er voor de gewone man was werden er nimmer
grote aantallenduiven ingezet, verreweg de meesten kwamen met een
handjevol duiven. Tachtig jaar geleden werd het weduwschap spel met
alleen doffers steeds populairder. In die tijd dacht men dat doffers
veel sterker waren dan de duivinnen. Een ander voordeel was dat je elke
week de doffers kon spelen, dus minder kosten. Het traditionele nestspel
kwam bij de meeste liefhebbers te vervallen, de duivinnen waren van
ondergeschikt belang en werden vaak onder zeer slechte omstandigheden
gehuisvest. Alle ogen ware gericht op de doffers. Er kwamen steeds meer
vluchten, meer kampioenschappen en er weer meer geld ingezet. De
elektronica deed zijn intrede en zorgde voor een totale verandering. Het
bedrijfsleven kreeg door dat de groep duivenhouders alsmaar groeide. Er
kwamen diverse soorten voer die door verschillende bedrijven op de markt
gebracht werden. Er kwamen gespecialiseerde duivenartsen met een eigen
medicijnlijn, de commercie vierde hoogtij. De Belgische duivensport was
wereldwijd het meest populair.
GROOTHEDEN
Er waren Belgische duivenhouders die uitgroeiden tot grootheden. Nee
niet vanwege advertenties maar vanwege hun jarenlang opvallend sterke
spel. Namen als Gebr. Janssen, Tournier, Van Loon, Verstreate, Delbar,
Vanhee, Bostijn klonken de liefhebbers als muziek in de oren. Hun duiven
waren door de geleverde super prestaties zeer gewild. Vanuit de hele
wereld was er een enorme belangstelling voor hun duiven. Er werden
duivenkweekstations opgericht om ook een graantje mee te pikken. Elke
winter waren er zaalverkopingen waar heel veel melkers op af kwamen.
Voor zeer kleine bedragen veranderde duiven van eigenaar. Het was
gezelligheid troef en je kon elke duif voordat die verkocht werd in de
hand nemen. Tegenwoordig zijn er op internet super commerciële
duivenmakelaars met zeer aantrekkelijke verkoopsites waarop duiven in
kleur als standbeelden staan afgebeeld en om het nog lekkerder te maken
staat er een aparte forto van het oog en de vleugel bij. Daarbij hoort
natuurlijk een in 4 kleuren uitgevoerde stamkaart waarop meerdere keren
dezelfde prestaties zijn af te lezen. Wat moet je met dergelijke
papieren duiven? De namen van toen zijn verdwenen en inmiddels krioelt
het van de omhoog geschreven namen van liefhebbers die hokken vol duiven
hebben om als het even kan wel drie of nog meer keren per jaar een
verkoop te houden. Het vreemde is dat fond duiven over het algemeen het
meeste geld opbrengen terwijl daar de minste liefhebbers aan mee doen.
Iedereen speelt de kortere vluchten waaraan vele duizenden duiven
meedoen en juist die duiven zijn gemiddeld het minste waard. De echte
duivenkenners zijn een uitstervend soort. Het gaat tegenwoordig om mega
hokken, advertenties en verhalen over duiven die alleen maar supers
vererven. Soms zie je verkopingen van meer dan 100 duiven die allemaal
meer dan 3000 euro opbrengen. Als er tussen die honderd nu eens 15%
echte goede zitten, ik vraag me af waar die man woont die 15 toppers op
zijn hok heeft, dan zitten er ook 85 bij van een veel mindere kwaliteit
en om daar dan zo een klap geld voor te betalen moet je aardig
gehersenspoeld zijn. Maar goed iedereen mag nog steeds zelf bepalen wat
hij voor zijn duivenhobby over heeft. Het is wel een van de redenen
waarom er jaarlijks zoveel liefhebbers afhaken.
KLEINE CLUBS
De meeste verenigingen bestaan nog uit een tiental leden die niet meer
aan elke vlucht meedoen omdat het vliegprogramma veel te uitgebreid is.
De vervoerkosten rijzen de pan uit, het voer is veel te duur en een
bezoekje aan de dierenarts kost je al gauw 100 euro want je gaat daar
nooit met lege handen de deur uit. In de dierenspeciaalzaken is
tegenwoordig meer in eten, bijproducten, vitamines, pillen, elixers en
noem maar op. Een nieuw fenomeen zijn de een hok races. Voor mij geen
enkele sportieve waarde. Duiven spelen moet je zelf doen en in eerste
instantie tegen je eigen dorps of stadgenoten. Een hok races zijn voor
gokkers, je kunt wellicht veel beter een lot van een grote nationale
loterij kopen. De te winnen bedragen zijn daar veel groter en
uiteindelijk veel goedkoper. Als ik zie wat de inleg is voor een paar
duiven die je wilt inzetten voor een zo’n race dan mag je er wel een
krantenwijk bij nemen om dat te kunnen bekostigen. Ooit was de
duivensport een elitaire sport en daar zijn we weer mee bezig om op die
manier de sport te beëindigen. Ruimte voor de kleine man is er bijna
niet meer. Zij vervullen alleen een figurantenrol ten faveure van de
commerciële grootheden. Het renpaard van het luchtruim van de kleine man
bestaat straks niet meer, over niet al te lange tijd is het een ezel en
daar hebben we er al zoveel van in duivenland.
SOMS HANGT ONZE HOBBY VAN TELEURSTELLINGEN AAN ELKAAR
Wijdewormer, 24 juni 2020. Om 7.00 uur gingen de duivinnen er uit en
toen ik daarna de woonkamer binnenkwam stond de tafel gedekt met een
uitgebreid feestelijk ontbijt vanwege mijn 83ste verjaardag. Zonder meer
een geweldige verrassing. Daarna even vlug de krant doorgenomen want om
8.00 uur moeten de doffers een uur trainen en worden de duivinnen
verzorgd. De jonge duiven moeten vandaag binnen blijven en dat heeft een
reden. Degene die wekelijks mijn column lezen kennen mijn enthousiasme
over mijn jonge duiven. Het is werkelijk formidabel hoe die beesten twee
maal daags een vol uur trainen. Het loopt zo goed dat ik af en toe denk
“als dat maar goed afloopt”. Nee dus. Zondag waren ze voor een
trainingsrit van 35 km weggebracht. Daarvoor had ik ze al van 9 tot 10
uur bij huis laten vliegen. Om elf uur gingen ze de mand in. Het weer
was prima, een paar donkere wolken plus af en toe vrij sterke windvlagen
wat geen probleem moest zijn. Mijn vrouw was al geruime tijd thuis toen
ik nog steeds geen veer thuis had. Na ruim 5 kwartier vliegen kwam de
hele meute met de bekken open thuis. Ik had de klok aangezet en van de
45 stonden er 43 op de teller. Twee waren er denkelijk over de rug van
een ander naar binnen gedoken zodat de antenne hen niet had
geregistreerd. In het hok was het voor de drinkbak een gedrang van
jewelste. Ik heb de jonge duiven nog nooit zo dorstig gezien. Ik heb een
drinkbak van 60 cm breed waar ze door spijltjes drinken. Ongelooflijk in
een recordtijd was de bak met 2 liter water zo goed als leeg zo’n dorst
hadden ze het leek op een soort stress. Ik zag direct dat er iets niet
in orde was. Pas halverwege de middag ben ik weer even gaan kijken en de
meesten zaten nog steeds niet fris. Ik heb ze die dag weinig eten
gegeven. De volgende morgen zagen ze er op het oog goed uit en heb ze
losgelaten. Had ik dat maar niet gedaan. Na 20 minuten zaten ze allemaal
weer op het hok. Toen ik ze om 10 uur riep om te eten bleven er 9 buiten
zitten en die hebben de hele dag buiten gezeten. In het hok waren er
drie die het voer uitkotsten. dan weet je genoeg. Direct coli kuur van
Dr. van der Sluijs in het water, heel weinig voer en tot en met
woensdagmorgen vastgehouden. Wat ik de rest van de week doe kan ik nu
nog niet zeggen maar mijn enthousiasme is momenteel tot bijna nul is
gedaald. Helaas heb ik die ellende al meerdere keren meegemaakt en mijn
ervaring is dat het meestal erger lijkt dan het is. Ik hoop tenminste
dat ik op tijd de kuur heb toegediend waardoor de vieze mest achterwege
blijft. Als de hele familie besmet raakt en enkele dagen van die vieze
slijmerige groenachtige mest produceert is verblijf op het hok voor de
baas geen pretje. Die ellende hoop ik voor te blijven.
MEESTAL GEEN NADELIGE GEVOLGEN
Als de duiven het ergste achter de rug hebben herstellen ze ook weer
snel. Mijn ervaring is dat ze binnen 10 dagen alweer volop trainen. Ik
heb het wel meegemaakt dat ik er zeker van was dat mijn jonge duiven
niet mee zouden kunnen. De eerste vlucht overgeslagen en de week daarna
elke dag met de duiven op stap. Niet verder dan 20 km. De tweede vlucht
was redelijk en vanaf de derde vlucht stond er werkelijk geen maat op.
Dus beste sportvrienden; bij coli niet de moed opgeven maar rustig
blijven, niet overdadig voeren, paar dagen rust en dan komt het zeker
weer voor elkaar. Zelf verduister ik de jong duiven tot het weekend van
4 juli. Ik ben in de maand juni terug gegaan van 13 uur verduisteren
naar 11 uur. Ik weet niet of het helpt maar de laatste drie jaar heb ik
geen last gehad en nu denk ik dat het meevalt en misschien hebben ze
helemaal geen coli. Het leek er wel op en daarom ben ik direct gaan
kuren en heb geen risico genomen. Denkelijk stop ik na 5 dagen kuren, ik
zal dat per dag zeer serieus bekijken want op 11 juli moeten ze er
staan.
IEDEREEN HEEFT GENOTEN
Voordat bij mijn jonge duiven het pechduiveltje had toegeslagen konden
we zaterdag genieten van de spectaculaire aankomsten van de oude duiven.
De onze waren in het Franse Peronne (313 km) om 9.30 uur losgelaten,
eerder kon niet vanwege de regen. Ik vond het jammer dat we de duiven al
op donderdag moesten inzetten. Als fervente snelheidsspeler gaat mijn
voorkeur uit naar de wedstrijden met een nacht mand. Natuurlijk moeten
ze met grotere afstanden langer in de manden verblijven maar indien niet
strikt noodzakelijk gaat mijn voorkeur uit naar een nacht mand. Liever
wat later lossen dan een nacht (onnodig) extra in de mand. Het werd voor
iedereen een perfecte vlucht. Perfect wat de aankomsten van de duiven
betrof. De duiven vlogen op zeer grote hoogte en het was een genot om te
zien met wat voor een snelheid ze met de vleugels tegen hun lijf naar
beneden doken. De wedstrijd verliep snel, binnen 12 minuten waren alle
prijzen verdiend en in precies dezelfde tijd had ik alle 19 duiven
thuis. Wie ik ook sprak, iedereen had genoten van adembenemende
aankomsten en dan maakt het op dat moment niets uit of je vroeg of laat
zit. Af en toe houd je je hart vast als de duiven zich met zulke hoge
snelheden als een steen naar beneden laten vallen en op tijd weten te
remmen. Vroeger had ik een duif die ik de Langnek noemde. Hij won in
vier weken tijd drie keer de eerste. Het was in de tijd van de
gummiringen. Ik speelde met 16 weduwnaars en de ramen van het hok
stonden helemaal open zodat de weduwnaars in een keer naar binnen konden
duiken. De Langnek zijn broedbak zat precies tegenover het
invliegvenster, hij wist dat omdat hij elke dag twee keer door dat
venster naar binnen dook. Van twee vluchten kwam hij zo hard aan dat hij
tegen de achterwand van zijn broedhok klapte. Prachtig om mee te maken,
maar het was wel elke keer even schrikken. Zo was dat voorbije zaterdag
op vele hokken het geval maar helaas staan nergens meer de ramen
helemaal open. Zo lang we met de chipringen werken zijn de spectaculaire
aankomsten verdwenen. Gelukkig geeft de elektronica ook de nodige mooie
momenten. De tijd van de gummiringen vond ik spannender, de duif moest
eerst helemaal binnen zijn voordat je hem van zijn gummiring kon ontdoen
en te klokken. Nu worden er tientallen in enkele secondes geklokt, dat
was voor 2000 onmogelijk.
VERSOEPELING CORONA PROTOCOL
In Nederland gaan we de goede kant op. Morgen worden weer nieuwe
versoepelingen bekend gemaakt. Maar goed ook want de mensen zijn bijna
niet meer in toom te houden. Respect voor hen die alles in goede banen
leiden en dank aan onze bestuurders dat zij voor elkaar hebben geregen
dat we onze sport weer kunnen beoefenen. Ik ben er erg blij mee net als
de rest van alle duivenmelkers.
VLUCHTEN MET OOST IN DE WIND ZIJN ALTIJD VERRASSEND
Wijdewormer, 17 juni. Ik had het al voorspeld; de keer op de eerste
officiële vlucht van dit seizoen geen vroege klassering en helaas kwam
dat nog uit ook. De hele week werd er noordoosten wind voorspeld.
Vrijdagavond veranderde dat in zuid en uiteindelijk gingen de duiven
zaterdag om 8.00 uur met een kalme tot matige zuidoosten wind op weg
naar Noord-Holland. De lossing vond plaats in de wereldberoemde
Belgische lossingplaats Quievrain, voor mij ruim 240 km. Het was
prachtig weer, niet te warm, blauwe lucht, witte wolken en dan die
gluiperige zuidoosten wind. Zo lang ik met duiven speel, en dat is al
heel lang, heb ik nog niet anders meegemaakt dat zuidoosten wind zorgt
voor verliezen en vaak ondanks de hoge snelheden een lange concoursduur
met verassende aankomsten. Dat komt mede doordat onze afdeling al jaren
geleden als vliegrichting voor de zuidwest lijn heeft gekozen. Door de
zuidoosten wind vliegen onze duiven dan in een recordtijd boven de
Noordzee en dat kan vervelende gevolgen hebben. Doordat de meeste duiven
van onze afdeling aan de westkant wonen is de trek van de duiven
overwegend aan die kant. Hier geldt dus duidelijk de wet van de grootste
getallen! Dat was deze eerste vlucht duidelijk te zien aan de uitslag.
Wij oostelijk gelegen liefhebbers werden volkomen weggespeeld. Door de
hoge snelheid, niet zo hoog als menigeen vooraf gedacht had, waren de
verschillen in aankomsttijden niet zo groot. Onze concoursduur was dit
keer 20 minuten en dat is bij een ZO wind wel eens anders geweest. Wij
oude rotten weten maar al te goed dat ZO wind vooral voor jonge duiven
vaak dodelijk is, massale verliezen! Zoiets went nooit en toch trappen
we er elke keer in om mee te doen omdat het spelletje nu eenmaal zo leuk
is.
WIND BEPAALT DE TREK VAN DE DUIVEN
Zo keek ik deze week naar het Zuid Hollandse concours waar 37.800 duiven
aan de start stonden. De ZO wind zorgde er voor dat op de kortste
afstand aan de Noordzee kust de snelste duiven vielen, De concoursduur
was 31 minuten wat betekent dat er dan 9500 duiven thuis zijn. Het
betekent ook dat er dan nog 26.000 onderweg zijn en daarvan ontbraken er
zaterdagavond nog een flink aantal. Dat was ook het geval in onze
afdeling. Toch is er een verschil in de trek van de duiven bij ZO wind.
In het vroege voorjaar is het glashelder aan de kust, des te verder we
in het jaar komen des te meer kans op zeedamp waardoor de trek meer
landinwaarts is. Zo kon het gebeuren dat ik als oostelijk wonende
liefhebber in de tweede helft van het seizoen drie keer binnen vier
weken de snelste klokte bij zuidoosten wind. Reden? Topconditie en ……
aan de kust was er zeer slecht zicht door het afkoelende warme zeewater.
Zo kun je als duivenliefhebber ook wel eens het geluk aan je zijde
hebben. Voor mij zijn de concoursen met noord westen wind het meest
gunstig om mooie uitslagen te maken. Het zou echter niet goed zijn als
het altijd maar noord westen wind zou zijn. Hoe meer verschillende
weertypes des te meer verschillende winnaars en dat is belangrijk voor
onze sport. Vluchten met een rampzalig verloop zit niemand op te wachten
t. Dus beste sportvrienden nooit klagen of mopperen als je eens een
flinke draai om je oren krijgt. Bedenk dan dat er die dag mensen zeer
gelukkig zijn omdat ze een vroege duif in de klok hadden. U kent
ongetwijfeld de uitdrukking: “Ander weer, andere winnaars!”
VEEL WERK VOOR WEINIG MENSEN
Heerlijk gevoel dat onze duiven weer wekelijks hun wedstrijden vliegen.
Het is echter nog heel bewerkelijk om de duiven in de manden te krijgen.
Slechts een drietal werkers mogen in het lokaal en vooral nu aan het
begin van het seizoen krijgen zij veel duiven door hun handen. Een klus
die door het Cocid-19 protocol zeer tijdrovend is. De andere leden
moeten buiten wachten en gaan, nadat zijn of haar duiven in de mand
zitten, direct weer huiswaarts. De gezelligheid is er nog niet en ik
vraag me af of die dit jaar nog terugkomt. We kunnen daar zelf veel aan
doen door ons vooral aan de voorschriften te houden en daar waar
mogelijk mee te helpen. Binnenkort beginnen ook de wedstrijden met jonge
duiven. Daar zijn er nu nog heel veel van en hopelijk blijft dat zo.
Momenteel zijn alle liefhebbers druk met het zelf trainen van hun nieuwe
kampioenen. Ze dromen van een goed seizoen, zeker als hun jongen duiven
zich zo gedragen dat ze er alle vertrouwen in hebben. Helaas heb ik ook
al diverse liefhebbers gesproken waar het niet loopt zoals ze graag
zouden zien. Ik kreeg iemand uit het hoge noorden aan de telefoon wiens
duiven totaal niet willen vliegen. Ze moeten het hok uitgejaagd worden
en dat zegt al heel veel, dan mankeert er zeker iets aan. Als de klep
van het jonge duivenhok open gaat moeten ze er binnen enkele seconden
allemaal uit zijn en als je ze dan even later na wilt kijken moet je
geen duif meer zien. Als ze dan na een klein half uur weer boven het hok
komen dan weet je dat het goed zit. Zodra de duiven er uit zijn ga ik
direct kijken hoe het met de mest is. In een oogopslag bekijk ik alle
zitplaatsen en als ik dan allemaal mooie kleine mestbolletjes zie liggen
met daarop een enkel donsveertje dan val ik op mijn knieën en begin
fluitend het hok schoon te maken. Helaas is dat niet overal het geval.
De coli bacterie slaat ook weer toe, veelal op hokken waar gestopt is
met verduisteren. Het zijn veelal dezelfde hokken. Oorzaak is dat de
kolonie niet sterk genoeg is om afweerstoffen te produceren. Komt dit
door slordigheid, is de hygiëne een van de oorzaken of is het misschien
te veel rommelen met antibiotica? Kun je er door jaarlijks streng op
coli te selecteren vanaf komen? Het is nog steeds raadselachtig. Zelf
houd ik het er op dat door de duiven goed te observeren veel ellende
voorkomen kan worden. Direct verantwoord ingrijpen is een eerste
vereiste, niet wachten tot morgen maar a la minute het probleem
aanpakken. Daarom is het goed dat we kunnen onderscheiden over welk
ziektebeeld het gaat. Daarmee bedoel ik niet dat we zelf te veel
doktertje gaan spelen. Maar snel kunnen zien dat er iets aan mankeert
moet een eigenschap van iedere melker zijn. Weten wanneer je wel of niet
direct naar de duivendokter moet gaan. Al dat medicijngebruik heeft het
er niet beter opgemaakt. Een aantal jaren geleden was het normaal dat we
met de hele vereniging aan mestonderzoek deden. Dat deden we twee keer
per jaar. De eerste keer ruim voordat het seizoen met de oude duiven
begon en de tweede keer voordat we met de jonge begonnen. De uitslag van
de veearts werd op het prikbord gehangen zodat iedereen kon zien bij wie
het wel of niet in orde was. We vertellen immers ook aan elkaar wanneer
huisgenoten ziek zijn waarom dan niets zeggen over de duiven. Door het
mestonderzoek was er ruim voldoende tijd om medicijnen toe te dienen
zodat we met de hele club aan het begin van het seizoen met gezonde
duiven aan de start kwamen. Door het verplichte mestonderzoek waren de
liefhebbers veel serieuzer met hun duiven bezig. Mestonderzoek is niet
zaligmakend maar blijft te allen tijde een momentopname en dat is altijd
beter dan helemaal niets te doen.
DIT MOET EEN VERGISSING ZIJN
Wijdewormer 10 juni. Vorige week werd de Nederlandse duivensport
verrijkt met een nieuw negenkoppig NPO bestuur. De vergadering werd
desondanks geleid door de min of meer weggestuurde voorzitter Maurice
van der Kruk. Een man die zichzelf graag hoort praten en in zijn korte
zittingsperiode diverse bestuurlijke functies op zich heeft genomen en
helaas weinig tot niets heeft toegevoegd aan de in crisis verkerende
nationale organisatie. Aan mensen die zichzelf geweldig vinden heb je
meestal helemaal niets. Tijdens deze ledenraad kwam nog eens de
onervarenheid van de paar zittenblijvende bestuurders, die pas een korte
periode meelopen, naar voren. Deze onervaren mensen hebben om
onbegrijpelijke redenen gezorgd dat hun scheidende voorzitter
onderscheiden werd met de Gouden NPO speld. Waarom? Normaal gesproken
wordt zo een belangrijke onderscheiding uitgereikt aan bestuurders die
zich vele jaren verdienstelijke hebben ingezet voor de Nederlandse
duivensport. Sorry, maar daar is in dit geval absoluut geen sprake van.
DE OFFICIELE START
Vorige week heerste er een hoera stemming omdat bekend werd gemaakt dat
er weer in competitie verband gevlogen gaat worden. Als laatste opende
België haar grenzen waardoor er nu ook weer in dat land duiven gelost
mogen worden. Ook de Belgen zelf waren blij verrast dat zij eindelijk
met hun geliefde sport kunnen beginnen. België is nog steeds duivenland
nummer een met heel veel supporters. Helaas loopt ook daar het aantal
actieve liefhebbers met rasse schreden terug. Voor hen die nog steeds
van het spelletje houden zijn er voldoende mogelijkheden om weer
wekelijks van de aankomsten te genieten. Ook in Nederland is een
nationaal programma in elkaar gezet en de Nederlanders kennende is er
commentaar. Wat je ook doet en hoe je het ook doet er zijn altijd voor
en tegenstanders. De enige die wat te mopperen zouden kunnen hebben zijn
de vitesse spelers omdat zij een aantal vluchten noodgedwongen moeten
inleveren. Inmiddels ligt er een voorstel om naast de eerste drie
vluchten voor jonge duiven ook oude duiven in te zetten zodat de
snelheidsmannen toch aan 6 vluchten komen. Gelijk gingen er stemmen op
dat oud en jong dan niet tegelijk gelost mogen worden wat met de natour
altijd gebeurt. We zullen begrip moeten tonen voor het geïmproviseerde
programma. Mij maakt het niet zoveel uit, elke week spel is het
belangrijkste en er van uit gaande dat duiven meer kunnen dan wij denken
ga ik met een goed gevoel aan de hopelijk spannende en sportieve strijd
beginnen. Als ik mag kiezen gaat mijn voorkeur zeker uit naar twee
aparte lossingen vanaf dezelfde lossing plaats. Dat zijn dan twee aparte
vluchten en dus ook twee keer spanning.
VLUCHTVERLOOP
Omdat er afgelopen weken trainingsvluchten zijn gehouden uit
verschillende windrichtingen was het verloop van die vluchten niet
overal het zelfde. Degene die uit zuidwestelijke richting speelden
hadden windvoordeel terwijl zij die uit het oosten koersten de wind vol
tegen hadden waardoor er mogelijk wat meer achterblijvers waren. Dat de
vluchten zijn begonnen kan ik goed merken aan de vele vreemde duiven die
ik dagelijks tussen mijn duiven aantref. Gister had ik er zelfs vier en
alle vier broodmager, alsof ze weet ik niet hoeveel kilometers achter de
vleugels hadden. Ik kan me niet voorstellen dat duiven na twee dagen zo
kunnen vermageren. Ik heb ze maar in het vreemdelingen hok gezet en zal
ze vrijdagmorgen een eindje wegbrengen zodat ze hopelijk vrijdagmiddag
hun thuishaven hebben bereikt. Meer kan ik er niet aan doen. Duiven
aanmelden ben ik al lang afgeleerd, ik heb daar hele slechte ervaringen
mee. De vaak onbeschofte antwoorden die je van liefhebbers krijgt hebben
mij ontmoedigd nog langer te melden. Vorig jaar sprak ik een liefhebber
die zijn duif al meer dan een jaar kwijt was. Hij had het lef om te
zeggen “je zult er wel flink wat jongen van hebben gekweekt als je me
250 euro overmaakt zal ik het eigendomsbewijs sturen”. Ik heb de
telefoon toen maar zachtjes neergelegd. En dan hebben we het nog niet
gehad over hoeveel liefhebbers als antwoord gaven; sla maar dood, daar
heb ik toch niets meer aan. Zelf zal ik altijd de duif ophalen of laten
ophalen, ik ben nog steeds gek met mijn duiven. Ik ben niet
sentimenteel, we zullen allemaal duiven weg moeten doen en er zijn
leukere dingen te bedenken. Maar iemand laten zitten met jouw eigendom
en dan ook nog onbehoorlijk te woord te staan daar heeft de duivensport
een slechte naam mee opgebouwd. Er zijn liefhebbers die zo praten tegen
een leek die soms veel moeite heeft gedaan om de eigenaar van de duif,
die in hun tuin bijna door de kat werd gepakt, te vinden. Sportiviteit
hoort hoog in het vaandel te staan. In de duivensport is dat vaak niet
zo, daar voert afgunst meer de boventoon.
HET CORONA PROTOCOL
Ik kijk met verlangen uit naar het moment dat we weer gewoon naar de
club kunnen. Gewoon lekker ongedwongen de duifjes binnen brengen met een
praatje aan de bar. Het loopt met het huidige corona protocol prima maar
er ontbreekt wat. Dat is het zelfde met de terrassen ze zijn open maar
daar is ook alles mee gezegd. Anders loop je een terras op of je gaat
een restaurant binnen. Dat gaat niet, overal gelden regels. Het
ongedwongene is weg en daarmee ook de gezelligheid. Aan het anderhalve
meter voorschrift lijk ik wel nooit te wennen. Elke bekende die ik
tegenkom wil ik nog steeds met een handdruk begroeten. Elke dag ga ik
anderhalf uur fietsen maar ik weet niet waar naar toe. Het gekke is dat
nu er steeds meer versoepelt wordt ik toch geen zin heb om even naar een
duivenvriend te rijden. Ook daar gaat het tijdens de begroeting nog en
beetje krampachtig. Gelukkig wordt de berichtgeving in de dagbladen en
op TV wat minder want om elke dag geconfronteerd te worden met de
aantallen doden, besmettingen en patiënten die op de afdeling IC liggen
knap je niet echt van op. Nu wordt er steeds meer gesuggereerd dat er
nog een tweede piek volgt. Is dat bangmakerij of moeten we dat serieus
nemen? Ik ben er zeker voorstander om Covid-19 niet te onderschatten
want hoe eerder we vrijgelaten worden hoe liever ik het heb, ik voel ik
me nu nog steeds een beetje een gevangene. Wat is het toch heerlijk als
je in deze tijd een hobby bij huis hebt, die afleiding heb ik echt
nodig.
HET WORDT MENENS
De eerste schermutselingen op de trainingsvluchten liggen achter ons.
Iedereen weet nu wel zo ongeveer hoe het er met de conditie voor staat.
Het komende weekend wordt er prachtig weer voorspelt, echt duivenweer.
Licht bewolkt, zon en 24 graden met in de late namiddag kans op regen en
onweer. Dat is typisch Hollands weer. Mooi weer met een hoge temperatuur
gaat vaak gepaard met een fikse onweersbui maar hHopelijk zijn de duiven
dan al lang thuis. Na 3 weken een trainingsvlucht van 110 km gaan we nu
in een keer naar 235 km. Geen bezwaar, de duiven zijn voldoende getraind
vanuit de grote wagen en verder zijn alle liefhebbers wel een aantal
keer zelf op pad geweest. Mits de conditie top is moet het een mooie
race worden. De vroegste duiven zullen door de oostelijke wind vast en
zeker aan de Noordzeekust arriveren en dat is nu precies de kant waar ik
niet woon. Ik ga er vanuit dat ik een aantal duiven in de uitslag pak,
een overwinning of een topklassering zit er dit weekend niet in.
Gelukkig is het seizoen nog lang en komen er kansen voor ons allemaal.
Veel succes!
LEDENRAAD KIEST NIEUW NPO BESTUUR
Wijdewormer, 2 juni. Het is dinsdagavond 9 uur, ex voorzitter Maurice
van der Kruk heeft zojuist zijn laatste vergadering als voorzitter van
de NPO afgesloten. Belangrijkste punt van deze een uur durende
vergadering was de bestuursverkiezing. Over de 3 nieuwe dagelijkse
bestuurders werd schriftelijk gestemd en van de 23 uitgebrachte stemmen
waren er elke keer minimaal 21 voor de kandidaten die door een selectie
commissie waren voorgedragen. Voor dat de stemming plaats vond werd
stilgestaan bij de sterke terugloop van leden en de daarbij aanzienlijk
minder bestelde ringen. De Nationale Manifestatie was niet geworden wat
men er van had verwacht en de transparantie binnen bestuur, commissies
en ledenraad was ver te zoeken. Kortom er is veel werk voor de nieuwe
bestuurders die volgens de nieuwe voorzitter Ben Weerink bruisen van
energie. Zij zullen zeker als eerste beginnen met de niet gerealiseerde
punten van vorig jaar aan te pakken. Verder waren er uiteraard vragen
over het vliegprogramma 2020 of wat daarvan kan doorgaan. Helaas kon
daar nog niets concreets over gezegd worden. Wel werd bekend gemaakt dat
de Covid-19 commissie 3 juni bijeen komt om te bepalen in hoeverre een
(nationaal) vliegprogramma nog gerealiseerd kan worden. Daarna hieven
een vrij kleine groep, i.v.m. Corona, het glas deden een plas en lieten
voorlopig alles zoals het was. De Nederlandse Postduivenhouders
Organisatie heeft in ieder geval weer een compleet negen koppig bestuur.
We gaan het meemaken ….
BELGISCHE DUIVENHOUDERS STAAN OP HUN ACHTERSTE BENEN
In mijn ogen hebben ze nog gelijk ook. In Nederland worden momenteel
volop trainingsvluchten georganiseerd. Afstand kan door elke afdeling
zelf bepaald worden. Zuid-Nederland heeft het probleem dat zij direct
België in moeten en daar mogen tot op heden geen Hollandse duiven gelost
worden. De Belgen zelf mogen niet verder dan 25 km terwijl Nederland
buurland Duitsland in mag en Nederland mag zelfs met de duiven
transportwagens door België naar Frankrijk rijden om daar duiven te
lossen. België ziet de duivenwagens als een transport en of daar nu
kartonnen dozen, houten kisten of duiven in zitten maakt niets uit. U
kunt zich voorstellen dat de liefhebbers uit duivenland nummer een enorm
teleur gesteld zijn in de Belgische overheid. Er wordt momenteel op het
scherpst van de snede overleg gepleegd om ook de Belgische duivensport
zo snel mogelijk op gang te brengen. Gezien de beheersing van het Corona
virus kan dat heel snel tot de mogelijkheden behoren. Wat dat betreft
zitten onze omringende landen nog lang niet op een lijn.
AAMKOMSTLIJST OF UITSLAG MAAKT VOOR DE LIEFHEBBERS GEEN VERSCHIL
In Nederland mogen nog steeds geen officiële wedstrijdvluchten gehouden
worden. Iedere week zijn er trainingsvluchten waarvan een aankomstlijst
gemaakt wordt. Het inkorven geschied volgens de corona regels, drie
werkers in het lokaal en de rest moet buiten staan. Zo lang we dit mooie
weer houden is dat geen enkel probleem maar voor het aankomend weekend
worden er buien verwacht en dan mogen de liefhebbers in hun auto wachten
of direct naar huis gaan. Ik heb begrepen dat het bij diverse
verenigingen nog niet helemaal vlekkeloos verloopt. Daardoor is men te
laat klaar en moet de ophaal-auto te lang wachten waardoor die te laat
aankomt op het verzamelpunt. Ach als we een paar weken verder zijn loopt
alles weer gesmeerd. Het is even wennen en hopelijk zijn we dan ook
begonnen met de strijd om de kampioenspunten en de poulegelden. De Zuid
Nederlandse liefhebbers hebben vorige week in het Noord Franse plaatsje
Niergnies gelost. Wij stonden voor de tweede keer in Roosendaal, voor
mij 109 km, en ook deze week gaan de duiven daar naar toe. Van al deze
vluchten wordt een aankomstlijst gemaakt dus het is voor iedereen een
gewone koers. Het gaat nergens om maar is wel onderlinge strijd. De
media besteed er aandacht aan en dat is belangrijk voor onze sport. We
kunnen best wat extra positieve berichtgeving gebruiken. Of er daardoor
nieuwe leden bijkomen valt te betwijfelen. In de kennissenkring van alle
liefhebbers wordt er in ieder geval ook weer over gesproken en dan merk
je pas hoeveel mensen er zijn die de duivenberichten lezen.
OOST, ZUIDOOST OF ZUIDWEST LIJN
Nu elke afdeling in Nederland, we hebben er 11, op de trainingsvluchten
zijn eigen vliegrichting kan bepalen is er ook geen kruising van
konvooien. Het uiterste noorden vliegt nog steeds binnen de landsgrenzen
uit het zuidoosten. Dat is een rechte lijn naar Groningen en Friesland.
De oostelijke afdelingen doen dat vanuit Duitsland. Het zuiden heeft een
vlucht gehouden vanuit Duitsland (oostlijn) maar dat was geen succes. De
duiven blijken toch heel goed te onthouden uit welke richting ze zijn
opgeleerd. West Nederland houdt de zuidwest lijn aan waardoor de duiven
geen last hebben van duiven die naar een andere richting moeten. Vooral
op de snelheidsvluchten kan dat van invloed zijn op het vluchtverloop.
Hoe langer de afstanden worden des te minder last hebben de duiven van
elkaar. Bij nationale lossingen waar duizenden duiven in een keer de
lucht in gaan hebben ze gezien de afstand tijd genoeg om in de juiste
richting te navigeren. In het verleden hebben we ook wel eens vanuit
Engeland gevlogen, dat was geen succes. Ja voor de winnaars, verder
waren het alleen maar verassende aankomsttijden. De slimme duiven staken
vanuit Engeland niet direct de Noordzee over. Ze vlogen naar het smalste
deel en dat is het kanaal, kwamen dan in de omgeving van Calais aan land
en moesten dan vanuit noordwest Frankrijk de weg naar west, midden en
oost Nederland vinden. Dat soort Kermisvluchten hebben niet lang stand
gehouden.
GAAN DE JONGE DUIVEN WEL OP TIJD BEGINNEN?
Zoals het er nu naar uitziet gaat ons jonge duiven programma in het
eerste weekend van juli beginnen. Dat zou voor alle liefhebbers toch nog
heel wat goed maken van dit zwaar gehandicapte seizoen. Als de overheid
volhoud dat duivensport onder grote evenementen thuis hoort dan zullen
we op zijn vroegst per 1 september kunnen beginnen. Daar moet je toch
niet aan denken! Veel liefhebbers zijn op dit moment hoopvol gestemd dat
het programma voor de jonge duiven normaal afgewerkt kan worden en dat
is heel goed voor de motivatie van de liefhebbers die momenteel aan het
twijfelen zijn of ze nog wel door zullen gaan. In Nederland is immers
70% van de leden boven de 70 jaar en misschien wel 80% boven de 60. Die
leeftijdscategorie staat te trappelen om met hun duiven wekelijks te
kunnen spelen. De meesten zijn te oud om voor een andere hobby te kiezen
en een seizoen waarin we nu verkeren is voor velen aanleiding om de
handdoek in de ring te gooien wat ook voor mij geldt. Daarbij komt ook
nog eens dat er in zuid Nederland liefhebbers zijn die met grote sterfte
van hun jonge duiven te maken hebben. Als mij dat overkomt dan….. weet
ik het nog niet. Een goede duivenvriend van mij belde deze week om te
vertellen dat hij op 20 km afstand 115 jonge duiven had losgelaten.
Diezelfde avond was hij er nog 85 kwijt. Het typische van het hele
verhaal is dat hij ruim 20 jonge duiven heeft opgehaald in het dorp waar
hij zijn jonge duiven heeft losgelaten. Een liefhebber had er zelfs vier
en inmiddels staat zijn teller op ruim 80 wat betekent 30 in een klap
kwijt. Gelukkig is hij nog vrij jong, voor een duivenmelker dan, en kun
je dergelijke klappen nog wel enigszins opvangen. Gelukkig zijn
duivenhouders erg positief ingesteld. Elke week komen ze trouw met hun
mandje duiven of ze nu wel of niet goed hebben gepresteerd, ze komen.
Zeker weten dat de duivenhobby iets speciaals is anders kunnen mensen
van mijn leeftijd geen 50 jaar achtereen of nog langer wekelijks met
duiven spelen. Ik geniet er nog steeds van en niet zo een klein beetje
ook.
WE ZIJN VERTROKKEN MAAR NOG NIET ECHT
Wijdewormer, 27 mei. Vorige week dan eindelijk een trainingsvlucht waar
de duiven volgens het corona protocol de manden in gingen en dat was
heel anders dan we vele jaren gewend waren. Maar goed, als je wat wilt
dan zul je water bij de wijn moeten doen. We mogen blij zijn dat we onze
duiven op club- en zelfs afdelingsniveau kunnen trainen. Het werd een
heel gemakkelijke vlucht met snelheden van om en nabij100 km per uur. Er
waren diverse liefhebbers waarvan je kon zien dat ze er al een tijdje
heel goed mee bezig zijn. Het training concours in mijn omgeving was
binnen luttele minuten afgelopen. Ik zag dat er in Zuid-Holland een
liefhebber was die er 72 in precies anderhalve minuut klokte. Hij had er
wel 194 mee en zijn afstand was slechts 60 km. Je zult maar twee of drie
van die mannen in je club hebben dan loop je hard hollend weg. Om er 72
in zo een korte tijd te klokken mag je wel 20 invlieggaten hebben anders
lukt het niet. Het is eigenlijk niet leuk dat zo een mega speler het
opneemt tegen mannen die er een twintigtal mee hebben, een hokje van
hooguit 5 meter bezitten met twee spoetniks waar hooguit in een keer 3
of 4 duiven naar binnen kunnen. Ik moest nog even terugdenken aan de
tijd dat we nog wekelijks de gummiring van de poot moesten halen en als
je toevallig eens vijf duiven tegelijk kreeg dan had je zeker twee
minuten nodig om ze te pakken en te klokken. In welke tijd het allemaal
beter was maakt niet zoveel uit ook toen waren er mannen de het hele
concours oprolde en die zijn er nu nog. Veel erger vind ik die mannen
die meerdere keren per jaar een duivenveiling hebben die gigantische
bedragen opbrengen omdat ze een enkele keer een hele goede uitslag op
een marathon vlucht hebben gemaakt. Duizenden euro’s brengen die beesten
op. In mijn ogen zijn dat allemaal jaarlingen die als voedsterduif
dienst hebben gedaan en dan weg gaan. Ik zou anders geen reden weten om
jaarlingen in deze tijd van het jaar weg te doen of het zou moeten komen
door de corona pandemie. Laten we het bij onze sport houden, menigeen
staat te trappelen om te beginnen en de echte sportjongens hebben nu
totaal geen interesse in verkopingen en zeker niet in verkopingen waar
de gewone man toch niet aan te pas komt. De liefhebbers die echt met de
sport bezig zijn hebben de hokken momenteel vol. Op de meeste hokken
zijn de kweekduiven alweer gescheiden en de vliegduiven zitten nu overal
wel op weduwschap. Zij worden goed getraind zodat vooral de jaarlingen
weten waarom dit spelletje gaat. Het zou geweldig zijn als we binnenkort
de degens weer met elkaar kunnen kruisen.
AANKOMSTLIJSTEN.
Als het beestje maar een naam heeft. De duiven mogen gelukkig weer
getraind worden jammer genoeg nog geen competitie. Vandaar dat we nu
geen uitslagen maar aan komstlijsten hebben. Er is dus voor de
liefhebbers onderling wel strijd wat heel belangrijk is omdat dan elke
liefhebber weet hoe het er met zijn kolonie voor staat. Op het nationale
rekenbureau van de NPO worden de uitslagen (aankomstlijsten) gemaakt en
gepubliceerd zodat er toch sprake is van een onderlinge krachtmeting.
Zelfs het Nederlandse postduivenmagazine “Het Spoor der Kampioenen” zal
wekelijks verslag doen van al deze trainingsvluchten. In verreweg de
meeste club is vorige week volgens het nieuwe protocol een begin gemaakt
met de voorbereidingen op het seizoen 2020 wanneer dat ook officieel zal
beginnen? Er was strijd en daarom ook weer volop stof tot discussiëren
over alles wat met de vlucht te maken had.
HET PROTOCOL
Handen wassen, ontsmetten, drie man in het lokaal die de werkzaamheden
verrichten, verder blijft iedereen buiten. Ook de kantine en de
toiletten bleven gesloten. Ja zo ziet momenteel de Nederlandse
duivensport er uit. Aan al hetgeen is voorgeschreven dienen we ons aan
te houden. Niet leuk! Toen de duiven in de manden zaten kon je naar huis
of eerst nog even buiten een babbel te maken (wel op anderhalve meter
afstand) later op de avond toen het fris begon te worden gingen de
meesten huiswaarts. Dat is niet gezellig en juist dat hoort er zo bij.
In onze club was het prima georganiseerd, dat mag gezegd worden. Het
bestuur zou zelfs volgens onze secretaris een compliment van het
overkoepelende bestuur gekregen hebben. Jammer dat hij er zo fel op
tegen was dat er in onze club een uitslag (aankomstlijst) van deze
eerste trainingsvlucht gemaakt zou worden. Dat mocht niet en als er wel
een uitslag was mocht die niet voor publiciteit gebruikt worden want het
zou de duivensport schade berokkenen. Toen ik zondagavond de site van de
Compuclub bekeek ( ons nationale rekenbureau) waren er ik weet niet
hoeveel uitslagen te lezen. We zijn dus nu nog niet aan het strijden om
de diverse titels die er elk jaar te behalen zijn maar er is wel sport
en dat is toch wat wij allen willen. Als we echter moeten wachten tot 1
september voordat we weer echt gaan strijden hebben we tot enige strijd
gehad ook al was het totaal anders dan dat we jarenlang gewend zijn. Het
is niet anders!
IK HEB NOG NIET MEEGEDAAN
Mijn duiven zijn inmiddels wel een zestal keren weggeweest, vandaag was
het de zevende keer en donderdag de achtste. Vrijdag gaan ze voor het
eerst mee met de club en zullen we zaterdag kunnen zien waar we
momenteel staan. Over mijn duivinnen ben ik nog niet helemaal tevreden.
Ze eten niet hun buikje vol, zijn allemaal smoorverliefd wat komt
doordat ik ze elke keer als ze getraind gaan worden even bij hun doffer
mogen. Omdat ik ze zeer regelmatig train willen ze elke keer als ik de
schuifdeur open doe naar het dofferhok. Ze krijgen net als al mijn
andere duiven het zelfde voer. Misschien is dat iets te zwaar voor weduw
duivinnen. Ze moeten straks ook presteren en dat kunnen ze niet op droog
brood doen. Het is wel een gedoe, na elke voerbeurt ligt er nog voer in
de bak wat ik moet verwijderen. Het is een beetje raadselachtig. Ze eten
in mijn ogen niet goed, eigenlijk onvoldoende en toch voelen ze te zwaar
aan plus dat er geen echte spanning op zit. De doffers doen het prima.
Dan nog even over mijn jonge duiven. U weet dat ik al meer dan 70 jaar
met duiven speel, ik kan me echter geen seizoen herinneren dat mijn
jonge duiven bij huis zo formidabel trainen. Al vanaf het moment dat ze
goed begonnen te trainen zag ik aan de duiven dat ze graag wilde vliegen
en binnen enkele weken trainden zij zonder problemen twee maal per dag
een vol uur. Ook trekken ze twee keer per dag wel een klein half uur
weg. Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Nu maar zien dat we dit ritme vast
weten te houden totdat ze echt aan de bak moeten. Wilt u wel geloven dat
ik er een beetje zenuwachtig van begin te worden omdat ik denk dat als
het zo ver is ze al hun kruit hebben verschoten. Dat een man van 83 daar
nog nerveus van kan worden. Wat heeft de duivensport toch een heleboel
mooie kanten en wat heerlijk dat soort spanning!
EEN UITGESTELDE START VAN EEN SEIZOEN WAARVAN WE NOG NIET WETEN WANNEER
HET EINDIGDT
Wijdewormer, 19 mei. Zojuist is de TV rede van onze minister president
Rutte afgelopen. Er zouden nieuwe versoepelingen betreffende Coved-19
bekend gemaakt worden. Heel Nederland zat dus gekluisterd aan de buis.
We gaan de goede kant op en per 1 juni gaan we weer een flinke stap
voorwaarts. Ik zal u niet vermoeien met wat er straks allemaal weer mag
m voor ons duivenliefhebbers is het belangrijk dat we weer mogen
beginnen, overigens wel met handen vol maatregelen. Of dat zal wennen?
We moeten wel. Gisteravond is ons clubgebouw Corona goedgekeurd. Dat wil
zeggen dat onze leden op een verantwoorde wijze kunnen inkorven. Handen
wassen en ontsmetten zijn belangrijke voorwaarden. Wat de duiven betreft
mogen we deze vrijdag, 22mei, in de club inkorven voor een
trainingsvlucht van 100 km. De week daarna vliegen we dezelfde afstand
en dan gaat het er om en wordt het weer menens. Hoe ons verdere
vliegprogramma er uit gaat zien zullen we in de loop van deze week
doorkrijgen. Vandaag hebben onze leden moeten doorgeven met hoeveel
doffers en duivinnen ze vrijdag meedoen. Aan de hand van die gegevens
wordt een tijdschema gemaakt zodat niet alle leden tegelijk komen. Er
mogen slechts drie functionarissen in het clubgebouw zijn de andere
leden moeten buiten wachten totdat zij aan de beurt zijn en dat houdt
in; je mand afgeven en wachten totdat de duiven in de verzendboxen
zitten, klok aanpakken en dan naar huis want het horeca deel van de club
mag voorlopig nog niet open. Het wordt dus duivensport zoals nog nooit
iemand eerder heeft meegemaakt. Half juni komt onze regering weer met
andere (versoepelde) maatregelen en hopelijk zijn we dan weer een stap
dichterbij de leefgewoonten van voor 15 maart.
NIET IEDEREEN KAN GELIJK BEGINNEN
Wij in de provincie Noord-Holland kunnen voorlopig binnenlandse vluchten
houden. We hebben de mogelijkheid vluchten te houden tot 250 km. Dat
geldt niet voor onze sportvrienden in het Zuid-Nederlandse Brabant,
Limburg en Zeeland. Zij zitten tegen de Duitse en Belgische grens aan en
van die landen is het nog niet bekend wanneer zij buitenlandse konvooien
toelaten. Noord en oost Nederland kunnen met het grootste gemak vanuit
Duitsland hun wedstrijden houden. Alles is afhankelijk van wat er in
onze buurlanden wel en niet is toegestaan. Noord Nederland heeft het
vorige weekend al een eerste vlucht uit Duitsland gehouden en die is
perfect verlopen met snelheden van om en nabij de 100 km per uur. Met
andere woorden in Nederland is de duivensport weer begonnen en nu maar
kijken of we er nog wat moois van kunnen breien. Het ziet er naar uit
dat we tot half oktober doorgaan mits het Corona virus onder controle
blijft. Belangrijk is het dus dat we ons ook op langere termijn aan de
gemaakte afspraken kunnen, willen maar vooral blijven houden.
PRIMA WEER OM DE DUIVEN ZELF TE TRAINEN
Juist met het fantastische weer dat we momenteel in Nederland hebben
staan we te trappelen van ongeduld vooral nu bekend is gemaakt dat we
met onze sport mogen beginnen. Onze duiven zij inmiddels 5 keer
weggeweest, verste afstand 35 km. Op Hemelvaartsdag gaan ze nog een keer
en dan vrijdag de mand in voor een gezamenlijke trainingsvlucht met alle
clubleden. Ik ben nog geen duiven kwijt, wel heb ik er een die al drie
keer te laat was. Alle anderen vielen tegelijk op het hok, hij dus niet.
Het is een jaarling doffer die van zijn linker vleugel zijn negende pen
heeft gebroken. Of dat de reden is van de te late aankomst betwijfel ik.
Hij krijgt nog een paar keer een kans maar mocht het niet verbeteren dan
blijft hij thuis. Hij heeft namelijk een in mijn ogen beloftevolle
duivin. Zij is een dochter van Blue Jeara die vijf keer de eerste prijs
won. In de volgende alinea zal ik haar en haar familie wat uitgebreider
beschrijven. Het is een familie die ons extra gelukkig maakt als het om
goede prestaties gaat. Ze kunnen er wat van!
“BLUE JEARA”, TOP RACER EN NU EEN ZESJARIGE KWEEKDUIVIN
Als je in het gelukkig bezit zou zijn van vier zulke absolute topduiven
zou je zonder meer een heel groot kampioen zijn. Zou dat niet bij alle
top spelers het geval zijn? Als al die kampioenen waar we huizenhoog
tegen op kijken hun beste vier duiven weg zouden doen dan zou er weinig
van hun glamour overblijven. Het gaat er om dat je ze wel op het hok
hebt en er verantwoordelijk mee om weet te gaan. Met dergelijke duiven
die de baas elke week een gelukkig weekend bezorgen moet je niet
roekeloos om gaan. Natuurlijk is het fijn dat ze elke keer vroeg
aantikken, het is ook belangrijk om even verder te kijken dan je neus
lang is. Je kunt namelijk met dergelijke duiven een heel kampioenhok
opbouwen. Geluk komt er altijd bij kijken. Door de duiven veel te
observeren en hun prestaties te bekijken al van jongs af aan, kom je er
snel achter dat dergelijke duiven, ook al zijn ze in vele opzichte
middelmatig, toch op de een af ander manier van grote kweekwaarde kunnen
zijn. Dus niet gaan kweken als ze vier of vijf jaar oud zijn. Je moet
met zulke duiven, die ook nog eens een waardevolle afstamming hebben,
meteen als jaarling al jongen van kweken. Zie hoe het met “Blue Jeara”
bij ons ging. Al gauw was het duidelijk dat ons super paar het zoveelste
goede jong had voort gebracht. Ze was net als haar zusjes iets aan de
kleine kant, voelde aan als een bolletje watten, zijdezacht en zeer
attent. Alles klopte aan haar typisch vrouwelijke uitstraling en ze was
nog blauw ook en dat is bij ons op het hok een kleur die we graag zien.
Haar grootvader komt uit het allerbeste kweekkoppel van Willem de Bruijn
(Kleine Blauwe x Ganieda). Hij werd in 2008 de 4e Beste doffer van
Nederland en stond gekoppeld tegen Blue Favori uit Olympic Zeus, beste
doffer van Nederland in 2002. De vader van Blue Jeara is Blue Jeroen die
samen met “Zus Fortezza” een dozijn topduiven gaf. Zus Fortezza is
dochter Sprint Koppel, ouders van 12 eerste prijs winnaars waarvan 2x 1e
teletekst. Blue Jeara finishte 10x in de eerste tien waarvan 5x1e en dat
waren tegen gemiddeld 1600 duiven ook allemaal klasseringen binnen de
top-20. Zij werd door haar uitstekende prestaties kampioensduif over
alle vluchten. Ze heeft maar enkele jaren haar sportieve kunsten kunnen
vertonen en inmiddels heeft ze zich ontpopt als een prima
kweekmoedertje. Vier van haar kinderen hebben al een eerste gespeeld, is
het geen plaatje? Dit jaar gaan bij Marco en mij 6 van haar kinderen
meedoen aan de races voor oude duiven en vijf bij de jonge duiven. Ik
zal u daarvan op de hoogte houden. In verband met Coved-19 is er nog
niet zoveel duivennieuws te melden vandaar dit keer een korte story over
Blue Jeara. Volgende keer een overzicht van de trainingsvlucht die
hopelijk een mooi en sportief seizoen inluidt. Laten we het
allerbelangrijkste niet vergeten; Blijf gezond!
ZAL DE DUIVENSPORT OOIT NOG HETZELFDE WORDEN
Wijdewormer 13 mei 2020. In Nederland mogen we elke week weer een ietsje
meer. Veel liefhebbers beginnen na twee maanden huisarrest erg te
verlangen naar de start van het vliegseizoen na de versoepeling van
belangrijke maatregelen die, vanwege de wereldwijde corona pandemie,
noodgedwongen genomen moesten worden. Gelukkig winnen de medici en
virologen steeds meer terrein waardoor er meer gelegenheid komt om het
leven dat we gewend zijn weer stap voor stap op te pakken. Dat het de
mensen goed doet is duidelijk te merken. Maar laten we a.u.b. niet te
enthousiast doen want we zijn voorlopig nog niet op het punt waar we zo
graag willen zijn. Onze anderhalve meter samenleving zal zeker nog de
nodige problemen gaan opleveren. Maar sportvrienden we blijven positief
en houden ons zoveel mogelijk aan de gemaakte afspraken. Ook voor onze
sport zijn nieuwe afspraken gemaakt en als ik zie hoe we die afspraken
moeten hanteren dan wordt het een andere duivensport dan dat ik vele
jaren gewend was. In eerste instantie zal het zeker ten koste van de
gezelligheid gaan en die hoort zo bij onze hobby. Per 1 mei mogen we
weer onze duiven trainen en ook in verengingsverband is het inmiddels
toegestaan echter alleen met de bedoeling de duiven te trainen. De
duiven kunnen/mogen geklokt worden maar er mag geen uitslag gemaakt
worden dus de eerste tijd nog geen wedstrijden. Als we straks wel de
strijd met elkaar aan gaan moeten we ons aan een voorgeschreven protocol
houden dat we nog nooit eerder hebben meegemaakt, iets waar ik eerder
verdrietig dan blij van wordt. Van de nieuwe manier van inkorven is voor
alle duidelijkheid een voorlichtingsfilm gemaakt. De eerste indruk is
dat het erg tijdrovend is, het gaat vooral om handen wassen en manden en
klokken ontsmetten. Verder erg onpersoonlijk, weg de gezellige contacten
in het clublokaal wat net als het huisarrest ook bijna niet is vol te
houden. Maar als we wat willen blijft er momenteel geen andere keus
over. Wat ik wel een voordeel vind is dat van elke liefhebber de
administratie in orde moet zijn. Inentingslijst en hoklijst inleveren.
Duiven die daar niet op voorkomen kan en mag niet gevlogen worden,
worden dus ook niet in de computer/klok ingevoerd en de duiven moeten op
naam van de liefhebber staan. Momenteel wordt er door elk van de 12
afdelingen hard gewerkt aan een ander vliegprogramma. De startdatum is
officieel nog niet bekend, misschien moet er voor wat het vliegprogramma
betreft wel uitgeweken worden naar Duitsland omdat België en Frankrijk
nog geen toestemming hebben gegeven om daar duiven te lossen. Vandaag
kreeg ik door dat de Duitsers inmiddels wel toestemming hebben gekregen
hun duiven in Frankrijk te mogen lossen. Dan het vervoer. Afhankelijk
van de startdatum zullen er denkelijk vrij veel vluchten worden gehouden
of dubbelvluchten wat betekent veel duiven. Hebben we nog wel zoveel
transport mogelijkheden om al die duiven te vervoeren of gaan we
doordeweeks ook wedstrijden houden of misschien wel op zaterdag en
zondag. Er zal nog heel veel geregeld moeten worden. Dan de grote vraag;
mogen we wel of niet gebruik maken van ons clublokaal zoals we dat
altijd gewend waren. Door de anderhalve meter maatregel wordt dat bijna
onmogelijk. In het filmpje komt dat duidelijk naar voren, iedereen moet
buiten wachten en wordt opgeroepen als hij of zij aan de beurt is, pas
dan mag je de mand afgeven en moet je zelf buiten blijven. Ja ook als
het regent, dan ga je maar in je auto zitten wordt gezegd. Fijn voor mij
die zijn hele leven heeft gereden en nu ik in de tachtig ben moet ik
vanwege mijn slechte ogen alles op de fiets doen. Dat zijn van die
kleine probleempjes. Er zijn gerust mensen die mijn duiven willen
ophalen zoal mijn zoon, prachtig maar het gaat om dat stukje
gezelligheid in de club aan de vooravond van de vlucht. U weet wel
melkers onder elkaar met veel sterke verhalen.
DE DUIVEN ZELF WEGBRENGEN
Terug kijkend naar vroeger jaren was dat een leuke sociale bezigheid.
Gewoon met een hele groep melkers op de fiets naar Amsterdam, dat is
voor ons ongeveer 12 km. Verder gingen we niet, bijna niemand had een
auto. Nu wordt er door menigeen zoveel gereden dat is bijna niet meer
normaal. Er zijn er die gaan wel 150 km (alsof hun auto op water rijdt)
terwijl 40 km meer dan genoeg is. Maar goed iedereen is vrij om te doen
en te laten wat hij wil. Het geeft wel aan dat de liefhebbers er zin in
hebben vooral door dat prachtige weer wat we de laatste weken hebben.
Vandaag is mijn klok gereed gemaakt voor het komende seizoen en deze
middag heb ik hem aangezet zodat ik nadat de duiven van hun
trainingsuurtje weer binnen waren kon zien dat alles in orde was. De
jonge duiven moeten nog ingevoerd worden, ze zijn wel vorige week
ingeënt. Die lijst ligt ook klaar dus zodra onze man van de verenging
weer tijd heeft om de jonge duiven in te voeren kan hij wat mij betreft
meteen beginnen. Vorige week heb ik ook al mijn manden voorzien van een
laag kranten, daarop stro en daar bovenop tabak stelen om het schuiven
van het stro tegen te gaan. Daarna alles ingespoten tegen luizen en
ander gespuis. Alle broedschalen zijn schoon en opgeborgen want het
kweekseizoen 2020 is bij ons alweer voorbij, het seizoen kan dus
beginnen.
HOE ZIT HET MET DE DUIVEN
De oude duiven die gescheiden zitten worden niet meer verduisterd. Ze
komen twee keer per dag los wat inmiddels ook gebeurd met de jonge
duiven. Mijn duivinnen zouden wel wat beter kunnen eten, ze zijn meer
verliefd dan dat ze eten. Doordat ze een keer per week de hele dag
bijeen mogen heb ik nog geen eieren gevonden en blijven daardoor beter
gepaard. Ik zit niet op hitsige duivinnen te wachten want dat bederft
het spel en we moeten nog beginnen. Omdat de dames niet goed genoeg eten
trainen ze ook minder misschien is er wel wat meer aan de hand. Ik zou
ze vorige week laten onderzoeken omdat ik met de jonge duiven naar Dr.
Van der Sluis moest. Dat ging op het laatste moment niet door omdat hij
net als altijd toch naar mij kwam. Bij mij zijn ook de jonge duiven van
Marco geënt. Onderzoek was niet mogelijk dus we gaan morgenavond even
naar hem toe. We nemen enkele duiven mee voor een keeluitstrijkje en wat
mest. Verder nemen we conditie mix mee naar huis plus eventuele
medicijnen als er iets uit het onderzoek komt. De doffers gedragen zich
prima en de jonge duiven vertonen super vorm. Twee keer per dag een vol
uur trainen is echt geen probleem voor hen. Als het voertijd is laat ik
mij zien, ik hoef niet te fluiten ze vallen alle 45 tegelijk op het hok.
Een aantal valt meteen op de valplank van de spoetnik, die is echter
niet zo heel groot waardoor er een aantal naast vallen. Je wordt er bang
van met zoveel geweld ze allemaal tegelijk naar binnen willen. Alleen
zondagmorgen was het even anders. Een aantal hadden die ochtend toch nog
wat last van de prik die ze de dag daarvoor gehad hadden maar nu is
alles weer top het is echt genieten. Kunt u zich voorstellen dat ik met
jonge duiven in deze conditie reikhalzend uitzie naar de start van hun
race programma. Als alles klopt is dat in het eerste weekend van juli,
we zullen zien.
IK BEGIN ER WEER IN TE GELOVEN
Wijdewormer, 5 mei. Vandaag vieren we 75 jaar bevrijding en ik heb ze
allemaal meegemaakt. De eerste keer was ik 8 jaar oud en een jaar later
kreeg ik mijn eerste postduiven. Nooit ben ik een dag zonder duiven
geweest en nooit eerder heb ik een wereldwijde virusbesmetting
meegemaakt die er voor zorgde dat daardoor alles werd lam gelegd of op
slot ging, geef er maar een naam aan. Over hoe dit alles kon gebeuren is
al veel gezegd en geschreven en de gevolgen merken we nog dagelijks. In
Nederland gaan we de goede kant op het aantal besmettingen wordt iedere
dag een beetje minder. Dat kinkt niet alleen positief, dat is het ook.
We mogen gelukkig iedere dag weer een beetje meer en we mochten in ons
land al best veel vergeleken met andere landen. Of het allemaal weer
wordt zoals het was durf ik niet te zeggen, het kan en mag trouwens
gerust een tikkeltje minder. Voorlopig zullen we genoodzaakt zijn ons
aan de voorschriften te houden en hoe beter we dat met zijn allen doen
des te dichter komen we weer bij het leven waar we zo naar terug
verlangen. Steeds meer winkels mogen open waardoor het op straat weer
gezelliger wordt en zo gaan we stapje voor stapje op weg naar een
veranderde samenleving en die hoeft zeken niet minder te zijn dan we
gewend waren. We zijn denkelijk te veel verwend en is een stapje terug
doen best lastig. Wat de duivensport betreft gaan we eveneens de goede
kant op. In België en Nederland mogen we weer de duiven opleren en dat
geeft vertrouwen voor de tweede helft van dit jaar. Volgens mij zit het
er in dat we het eerste of tweede weekend van juni met de eerste
snelheidsvluchten mogen beginnen. Het is te wensen dat er dan precies is
uitgekiend hoe het vervolg van het aangepaste vliegprogramma gaat
worden. Ik heb al verschillende protocollen gelezen en met een mix
daarvan zal er zo goed als zeker wel iets uitkomen waar we (bijna)
allemaal tevreden mee kunnen zijn. Als we binnenkort maar gaan beginnen
na alle leed dat Covid-19 met zich heeft meegebracht. Dat is
waarschijnlijk de grootste wens van alle duivenliefhebbers.
PER 2 MEI STAAT ALLES OP SCHERP
Ik ben momenteel optimistisch gestemd en dat komt omdat ik denk dat we
in juni met de wedstrijden gaan beginnen. Misschien heb ik het mis en
dan is er nog niets aan de hand. Ik ben gestopt met het verduisteren van
de oude duiven, met de jongen ga ik gewoon door tot einde juni alles
geschied nu stipt op tijd. De doffers en duivinnen vliegen elke morgen
drie kwartier en in de namiddag elk een uur. Ook de jonge duiven gaan er
nu twee keer per dag uit. Woensdag is het bad dag en op dinsdag mogen
doffers en duivinnen de hele dag samen. Inmiddels ben ik ook begonnen de
oude duiven te trainen. Met de jonge duiven heb ik nog geduld ik vind ze
nog iets te jong. Ze trokken iedere morgen weg maar nu ik ze twee keer
per dag loslaat doen ze dat niet meer denkelijk door de verandering. Ik
ga er vanuit dat ze na een week de draad weer oppakken en iedere morgen
weer weg zullen trekken. Alle duiven doen het naar mijn zin. Morgen
worden de jonge duiven geënt tegen paramixo. Ik ga samen met Marco naar
Dr. Van der Sluis. Meestal komt hij naar mij maar door de corona crisis
zijn de rollen omgedraaid. Ik neem dan gelijk medicijnen mee naar huis
mocht er dit jaar er een ziekte uitbreken dan kan ik gelijk ingrijpen.
Samen hebben we 100 jongen, Marco heeft er 55 en ik 45. In juni hebben
we samen 100 jongen in de race. We zijn wel elke week elkaars concurrent
want Marco speelt op zijn hok en ik op het mijne. Het verschil in
afstand tussen onze hokken is ongeveer 800 meter, Marco heeft de kortste
afstand. Ik was gister nog even bij hem om de jonge duiven te bekijken.
Ze zijn 3-4 weken ouder dan de mijne en dat is duidelijk te zien. Ze
zijn verder door de rui en zien er daardoor al volwassener uit. Diverse
jongen hebben al van die mooie glimmende nekken terwijl die van mij kaal
zijn. Begin juli zien de mijne er ook perfect uit dat weet ik zeker en
dan maar eens zien wie het sterkst is. Ik kijk steeds meer uit naar de
officiële start.
DE BLAUWE TREIN
Het is algemeen bekend dat mijn voorkeur uitgaat naar lichtblauwe
duiven. In 1970 had ik een jaar met alleen maar blauwe jonge duiven. Ik
noemde hen de blauwe trein. Sommige hadden naast hun twee blauwe banden
op de vleugel ook het begin van een derde bandje, iets dat ik graag zie.
Waarom? Ik had een jaar twee nestzusjes die er zo uit zagen. Van een
dacht ik steeds dat het een doffer was maar dat bleek niet zo te zijn.
Het waren een beetje ( te) kleine duifjes maar op de vluchten hingen ze
aan elkaars staart. Het waren niet steeds mijn eerste twee, dat was
slechts een keer het geval. Wel speelde ze van alle 7 vluchten prijs,
werden 1e en 2e duifkampioen en als de een er was dan zat de ander er
vlak achter. Het duivinnetje presteerde het beste en als jaarling deed
de doffer het prima. Ik speelde toen alleen met doffers op weduwschap en
op de natour kwamen de duivinnen weer in actie. De duivin die ik Bianca
noemde, vernoemd naar mijn enige dochter, werd wederom kampioensduif.
Vorige maand werd mijn dochter 50 jaar, geen feest vanwege de corona, ik
moest toen wel even denken aan die twee. Een leuk verhaal, maar wel 50
jaar geleden. Waar blijft de tijd? Nu heb ik ook weer allemaal blauwe
met twee van dergelijke duifjes als 50 jaar geleden. Ook weer een beetje
aan de kleine kant en misschien zit er wel weer een doffertje bij, wie
weet. Hun moeder is ook een kleintje maar finishte wel 5 keer als
eerste, de vader presteerde het om drie keer als eerste afgevlagd te
worden. Aan de afstamming kan het dus niet liggen. We weten allermaal
dat goede uit de goede komen maar we weten ook allemaal dat ze niet
automatisch goede geven maar uit twee toppers heb je altijd meer kans
dan uit twee zogenaamde soepkippen ik denk dat u dat met me eens bent.
Nu eerst maar even afwachten wat onze minister president maandag 11 mei
te vertellen heeft over de versoepeling van maatregelen betreffende het
corona virus. Ik vertrouw er op dat hij ons niet teleurstelt.
WEL OF GEEN DUIVENSPORT
Wijdewormer, 28 april. Twee maanden geleden was er geen vuiltje aan de
lucht in duivenland. In China was een besmetting met het corona virus
vastgesteld wat een ver van mijn ons bed show was waren de eerste
gedachten in Nederland. Dat klopte, maar niemand realiseerde zich dat
dit besmettelijke en levensgevaarlijke virus in korte tijd de hele
wereld zou veroveren. Zo ver zijn we nu en allemaal hebben we te maken
met de vreselijke gevolgen. De meest onsympathieke maatregelen moesten
noodgedwongen genomen worden waardoor ons hele leven nu totaal op zijn
kop staat. We zijn op de hoogte van de gevolgen en kennen de cijfers.
Gelukkig worden in verschillende landen de maatregelen mondjesmaat
versoepelt. Geen grote evenementen tot 1 september en waarschijnlijk tot
volgend jaar zegt voldoende hoe ernstig deze pandemie nog steeds is.
Alle sporten liggen tot die datum stil. Ook binnen mijn wielerclub, de
kaart- en duivenclub zijn alle activiteiten afgelast c.q. verboden.
Anderhalve meter van elkaar verwijdert blijven, hoe moet dat in
hemelsnaam verder? Geen winkelend publiek meer, theaters, musea, horeca
bedrijven alles is dicht. Als dit zo blijft wordt het leven een heel
saai maar er wordt naarstig naar oplossingen gezocht want dit kan geen
mens aan. Er moet een wonder gebeuren willen we versnelt uit deze
impasse komen. Houd moed, pas goed op jezelf wordt steeds gezegd maar
dat is makkelijker gezegd dan gedaan. En dan te bedenken dat we al drie
vluchten achter de rug zouden hebben met hier in Nederland ideaal
duivenweer, helaas het mag niet zo zijn. Ondanks deze enorme wereldwijde
tegenslag houden de duivenliefhebbers de moed er in. Ze willen oh zo
graag met hun duiven op pad, dit alles met de bedoeling goed voorbereid
aan de start te komen. Als de start pas in september gaat plaats vinden
kunnen we spreken van een mislukt seizoen, dan maar op naar volgend
jaar. Het is echter nog niet zo ver, maar als we in het eerste weekend
van juni niet kunnen beginnen zakt bij veel liefhebbers de moed in de
schoenen. Dit weekend ben ik opnieuw geschrokken door de mededeling dat
er in Zuid Nederland bij twee nerts boerderijen, waar meer dan 20.000
nertsen zitten, de corona besmetting is uitgebroken. Kortgeleden werd
nog verteld dat dieren deze besmetting niet konden krijgen maar
vermoedelijk zijn ze besmet door hun verzorgers. Waar de oorzaak ook
ligt dit is niet goed voor sporten waar met dieren gewerkt wordt
waaronder de duivensport. Deze mededeling was voor mij een enorme
afknapper. Vooral omdat ik denk dat onze duivensport daar wel eens de
dupe van kan worden en juni komt wel heel erg dichtbij.
DE VERHALEN KOMEN LOS.
In deze tijd beslist leuk om te lezen hoe bekende en minder bekende
liefhebbers met hun duiven bezig zijn terwijl er nog helemaal niets
bekend is over de start van het vliegseizoen. Zelf ben ik overgegaan in
het onregelmatig loslaten van mij vliegduiven. Ik laat ze er uit op
tijden die mij goed uitkomen. De voertijden houd ik wel aan want een
geregelde verzorging zorgt voor een goede conditie en dat is heel wat
anders dan een sublieme vliegconditie. Ik verduister alle vliegduiven 13
uur per dag. ’s Morgens vindt de inspectie plaats. Ik kijk dan naar de
hoeveelheid donsveertjes, helaas vind ik ook een enkele slagpen maar de
mest is vooral met dit droge weer prachtig, allemaal kleine bolletjes.
Zodra ik de gordijnen open doe ontwaken de duiven en zie ik ze even
rekken en strekken. Als ik ze een half uur later ga voeren zitten ze
niet echt strak terwijl er aan hun gedrag niets mankeert. Maar zodra ik
een half uur nadat ze gegeten hebben ga kijken zijn ze levenslustig,
zitten wel strak en verschillende doffers weten dat ik even met ze wil
vechten. Niet allemaal zijn ze daar van gediend, sommige kruipen in een
hoekje van het broedhok en een enkeling vliegt er zelfs uit waaraan ik
een enorme hekel heb. Ze zijn schuw maar dat komt omdat ik ze van jongs
af aan te weinig aandacht heb gegeven want duiven kun je zo mak maken
als je zelf wilt en kunt er als je dat wilt zelfs een circusnummer mee
opvoeren. In ieder geval is het zo dat we in deze corona tijd de meest
uiteenlopende methodes kunnen lezen op welke manier je duiven kunt
verzorgen en dat allemaal met de bedoeling dat we hopelijk nog dit jaar
goed met ze zullen presteren. Vandaag is het dinsdag en dan mogen de
oude doffers en duivinnen de hele dag bij elkaar. Dit keer een
uitzondering, ik heb ze deze middag pas bijeen gelaten en ze mogen
daarom ook de nacht bij elkaar blijven. Morgenochtend nog even met zijn
allen naar buiten en dan gaan de dames weer terug naar hun eigen
afdeling.
DIVERSE PROTOCOLS
Er wordt in het land door vele goedwillende liefhebbers nagedacht hoe
straks in de “anderhalve meter samenleving” de duivensport er uit gaat
zien. Hoe vindingrijk ze ook zijn ik als oude liefhebber ben gewend aan
een vast protocol. Ik hoop dat zoiets op begrip kan rekenen omdat ik al
70 jaar op dezelfde manier duiven inkorf, klokken uitsla en verder alles
wat met de duivensport als gewoon werd gezien. Hoe het nu moet gaan is
voor een ieder nog ondenkbaar maar als je met duiven wilt spelen zullen
we ons moeten aanpassen aan de regels die door elk land worden
voorgeschreven. In België mogen de liefhebbers individueel hun duiven
opleren. Niet in groepen en ook niet duiven van verschillende hokken in
een auto. Verder wordt geadviseerd om niet verder van huis te gaan dan
25 km. Deze versoepeling heeft te maken met het dierenwelzijn. Het is
een training voor de duiven om te voorkomen dat ze hun oriëntatie
vermogen kwijt raken, niet ter verbetering van de vliegconditie. In
België zijn ze dus een klein stapje op de goede weg. Maar na wat ik deze
avond op de TV heb gezien naar aanleiding van veel gestelde vragen door
het volk moet ik er helaas vanuit gaan dat de duivensport dit jaar bijna
geen kans heeft. Voor de mensen is er voorlopig nog geen vaccin,
mogelijk komt er wel eerder het gebruik van een reeds bestaand medicijn.
Maar ook dat moet eerst uitgetest worden en dat kost maanden. Als we wel
met de duiven mogen spelen zal het sociaal enorm veranderen. In het
clublokaal mag de horeca voorziening niet gebruikt worden, die ruimte
wordt afgesloten of is verboden terrein. De liefhebbers moeten buiten
met hun duiven wachten tot die door een aangewezen medewerker worden
opgehaald om geregistreerd voor deelname aan de vlucht te worden. Met
zijn allen gezellig in het lokaal een biertje drinken en praten over
onze hobby zal waarschijnlijk dit jaar niet mogelijk zijn. Graag wil ik
ondanks alles toch eindigen met; zorg dat je gezond blijft, pas goed op
je zelf en anderen.
TOT 1 SEPTEMBER GEEN EVENEMENTEN
Wijdewormer, 21 april 2020. Eerlijk gezegd ben ik na de persconferentie
die onze minister president heeft gehouden niet echt vrolijk gestemd.
Met mij zullen miljoenen TV kijkers gehoopt hebben dat de maatregelen
die in verband met het corona virus zijn vastgesteld per vandaag
versoepelt zouden worden. Gedeeltelijk is dat waar want per 11 mei gaan
de scholen voor het basis onderwijs weer open, overigens wel met de
nodige aanpassingen. Het voortgezet onderwijs moet wachten tot 1 juni.
Gelukkig mag de jeugd dan ook weer beginnen met hun sporttraining. Een
enorme domper was er voor de voetbal fans. Tot en met 1 september wordt
er geen betaald voetbal gespeeld. Dat geldt ook voor grotere nationale
evenementen zoals de Vierdaagse een wandel evenement waaraan 10
duizenden wandelaars aan meedoen. Geen pop concerten, geen grote en
beroemde wielerkoersen, kortom we zijn er nog lang niet. Geen bezoek aan
oma en opa, geen gezellige groepsvorming met buren of kennissen.
Terrassen blijven gesloten, anderhalve meter uit elkaar blijven. Iets
waar ik waarschijnlijk nooit aan zal wennen. Cijfermatig gaan we wel
steeds meer de goede kant op, dus dat geeft hoop dus afwachten wat onze
minister president in de derde week van mei weer te vertellen heeft.
Kinderen tot 18 jaar blijken bijna niet vatbaar te zijn voor het corona
virus. Voor iedereen die ouder is zou het geweldig zijn dat er op korte
termijn een vaccin wordt ontwikkeld waardoor het gewone leven weer een
beetje op gang komt. Met al het andere wat met deze pandemie te maken
heeft wil ik u niet vermoeien u leest dat dagelijks in de krant en u
ziet het op de TV. Na 5 weken huisarrest begin ik flink te balen en ik
zal zeker niet de enige zijn. Desondanks blijf ik wat onze duivensport
betreft toch wel hoopvol gestemd. Met enige aanpassingen moet het niet
al te moeilijk zijn om op een verantwoorde manier onze duiven in het
lokaal in manden te doen. Voor de andere werkzaamheden zijn
verschillende oplossingen mogelijk. Wie weet is 1 juni een datum om met
een goed gevoel naar toe te leven. Of is dat te optimistisch?
11 APRIL ZOUDEN WE STARTEN
Voorgaande jaren was het begin april beslist geen duivenweer en nu we
middenin de corona pandemie zitten hebben we het mooiste weer van de
wereld. Geen wonder dat duiven minnend Nederland staat te trappelen om
met het wedstrijdseizoen te mogen beginnen. Helaas zal 2020 een totaal
ander duivenseizoen worden. Dat geld misschien niet voor alle landen
omdat de vliegperiode in andere landen niet gelijk begint en eindigt.
Voor de duivensport zou het al heel belangrijk zijn als we weer eens in
het lokaal met elkaar over duiven konden praten, zeker weten dat daar
een grote behoefte aan is. We willen aan elkaar kwijt hoe we met onze
duiven bezig zijn, hoe mooi we gekweekt hebben en hoe fantastisch onze
oude duiven er uit zien. De mijne zitten 13 uur verduisterd en komen een
keer per dag los. De jonge duiven zitten ook 13 uur in het
schemerdonker. De kweekduiven zijn gescheiden, die hebben hun best
gedaan. Ze worden dit jaar niet meer opnieuw gekoppeld en dat is
eigenlijk helemaal niet zo leuk voor ze. Tussen kerst en nieuwjaar zijn
ze gekoppeld en vier maanden later zitten ze alweer gescheiden. Wat een
leven! Wel hebben ze gelukkig een royaal hok met een ruime volière. Mijn
jonge duiven doen het fantastisch, vliegen snel en lang, eten goed maar
luisteren nog niet omdat ik daar nog niet mee bezig ben. Per 1 mei zal
ik ze leren dat ze na een uur trainen eten krijgen, door ze enkele dagen
kort te houden hebben ze dat heel snel door. Jammer dat we niet op pad
kunnen met de duiven. Zelf maak ik daar totaal geen probleem van. Ik ga
ervanuit dat we op tijd doorkrijgen wanneer we gaan beginnen en dan zal
er echt eerst wel wat tijd zijn om de duiven een paar keer zelf weg te
brengen. Ik wil er nog niet aan denken dat we dit jaar niet aan
wedstrijden toe komen. Mocht dat wel het geval zijn dan kon dat onze
sport wel eens heel veel leden gaan kosten en we hebben er al zo weinig.
LIEFHEBBERS SMEKEN OM DUIDELIJKHEID
Niets is vervelender dan dat je niet weet waar je aan toe bent. Uit de
hoek van ons nationale bestuur is weinig nieuws te verwachten. Er is
momenteel geen compleet bestuur. We hebben een voorzitter die niet
weggaat terwijl hij is weggestemd. Verder zitten er nog drie bestuurders
uit het oude bestuur. Volgens zeggen zijn er voldoende (kundige)
kandidaten om een voltallig bestuur te formeren. Ik vraag mij af of er
aan een noodplan wordt gewerkt. In de wandelgangen heb ik vernomen dat
er achter de schermen enkele goedwillende leden mee bezig zijn.
Officieel is er niets bekend, ook niet of er nu wel of geen compleet
bestuur is, pas dan kun je spijkers met koppen slaan. Dan kan er gewerkt
worden aan een nationaal plan dat per juni, juli of augustus ingaat,
later heeft volgens mij totaal geen zin. Denkelijk zal voor veel
liefhebbers de lol er af zijn als er pas in augustus begonnen kan
worden. Ik vind er nu al niet veel meer aan omdat ik geen idee heb wat
de mogelijkheden zijn. Ik heb zelfs het idee dat ook onze goedwillende
bestuurders het aan inzicht ontbreekt om iets op papier te zetten. Maakt
niet uit maar vertel dan dat we bijvoorbeeld zeker weten dat er voor 1
juli geen duivensport mogelijks is. Nu is het maar gissen, hopen en
afwachten, zoiets is niet vol te houden.
IN HET JONGE DUIVENHOK
Dagelijks zit ik geruime tijd bij de jonge duiven. Ik mag ze graag
observeren, in de hand nemen en op de lijst met ringnummers kijken. Op
die manier weet ik al van verschillende jonge duiven uit wel koppel ze
komen. Vroeger had ik zo een lijst niet nodig, toen kende ik ze al vanaf
het moment dat ze gespeend werden. Door er zo mee bezig te zijn krijg je
bijna automatisch enkele favorieten. Ik maak daarvan een aantekening op
de ringnummerlijst gewoon om te zien of de baas er nog een beetje kijk
op heeft. Door wat langer je ogen de kost te geven zie je ook dat er
soms jongen bij zitten die zich een beetje vreemd gedragen. Zo kan ik
mij vreselijk ergeren aan een jonge duif die als een dwaas heen en weer
op de voerbak loopt terwijl de anderen staan te eten en hij of zij maar
blijft rennen waardoor die sukkel eten te kort komt. In het begin liet
ik hem wel wat uit mijn hand eten totdat mij ook dat begon te vervelen.
Het ringnummer staat genoteerd wat betekent dat die duif van goede huize
moet komen om te mogen overwinteren. Dan zijn er twee, geen directe
familie van elkaar, die alleen maar klein zaad eten. Ze pikken als
gekken, maar daar wordt hun krop niet vol van. Ook hun nummers hebben
een kruisje gekregen. Dan is er eentje die ik nog steeds het hok moet
uitjagen. Als hij door de spoetnik naar buiten loopt en ik draai me om
dan zit ze alweer binnen. Vermoedelijk is zij aan de roofvogel ontsnapt.
Ik kwam op een gegeven moment buiten en ik zag dat mijn duiven als een
stip zo hoog vlogen. Ze durfden niet te landen en toen ze eindelijk op
dak zaten wilde ze omdat het schemerig werd naar binnen er was er eentje
die diverse keren opvloog en zodra hij op de valplank liep was het alsof
er stroom op stond, zo schrikkerig was ze. Ik heb dat nummer niet
genoteerd omdat ik niet wist welke het was. Vermoedelijk is dat de duif
die nu nog niet graag naar buiten wil maar dat weet ik niet zeker. Wat
de anderen betreft is het een plezier om naar te kijken. Zodra ik de
spoetnik open zijn ze binnen de kortste keren buiten en als ik even
later zelf buiten kom zie ik ze niet meer. Ze blijven nog niet zo lag
weg omdat ze nog niet zo lang rond vliegen maar die tien minuten dat ze
uit zicht zijn zegt mij voldoende over de gezondheid en dat is het
belangrijkste om met jonge duiven goed te spelen, was het alvast maar zo
ver. We spreken af dat we ons aan de maatregelen houden, des te eerder
zien we elkaar in het clublokaal.
OH AMSTERDAM WAT BEN JE MOOI
Wijdewormer, 14 april 2020. Met die zin begint een bekend Nederlands
lied over onze veel bezongen hoofdstad. Dat daar geen woord van gelogen
is kwam ik gister (tweede paasdag) tot de ontdekking. Mijn vrouw kwam op
het lumineuze idee eens een uurtje door Amsterdam te gaan rijden.
Eindelijk even iets anders want van constant in huis blijven knap je ook
niet op. Denk niet dat we ons niet aan de voorschriften houden, zeker
wel, maar even zo een klein uitstapje doet je goed ook al is er geen
enkele horeca gelegenheid open om even een drankje op een gezellig
terras te nuttigen. Vanaf ons huis is het een kwartier rijden naar het
centrum. Meestal is daar geen doorkomen aan maar nu we middenin de
Corona crisis zitten was het akelig stil in deze grote wereldstad. Bijna
geen verkeer het was zelfs een beetje angstig stil. Zo heb ik Amsterdam
nog nooit gezien en dan zie je pas hoe mooi de Amsterdamse grachten met
al hun prachtige verschillende grachtenpanden zijn. In andere tijden
moet je bij wijze van spreken ogen in je nek hebben zo druk is het er
dan. Ik moest denken aan de eveneens veel bezongen Jordaan. Dit is een
hele oude wijk in het centrum van de stad waar het vroeger een en al
armoede was en juist daar woonden bijna huis aan huis een paar honderd
duivenmelkers die hun hok boven op dak hadden of in huis op de zolder.
Nu woont er niet een meer.
OOIT WAS AMSTERDAM EEN DUIVEN BOLWERK
Met een groot aantal verenigingen en ruim 1200 leden vormde Amsterdam
een eigen afdeling. De clubs waren door de hele stad gevestigd, elke
regio had zijn eigen duivenclub. Bij veel clubs ben ik in de
wintermaanden geweest om als keurmeester van de jaarlijkse clubshows op
te treden wat altijd heel gezellig was. Aan het einde van het
winterseizoen volgde de Amsterdamse kampioenen show die vele jaren
gehouden werd in “Grand Hotel Krasnapolsky” op de Dam achter het
verzetsmonument. Directeur Staal was zelf ook en fervent
postduivenhouder en behoorde tot de betere spelers van de stad. Een
aantal jaren keurde ik in “Kras” zoals het hotel in de volksmond werd
genoemd de ereklasse, daarin stonden de duiven van de grote kampioen van
het voorbije seizoen. Amsterdam werd met name door het toerisme drukker
en drukker waardoor de vele clubs die op de “grachten” waren gevestigd
bijna onbereikbaar werden, plus dat er geen parkeer gelegenheid meer
overbleef. De duivensport verdween uit de stad en daarmee ook een groot
deel van de liefhebbers. Ik mag gerust zeggen dat onze sport in de grote
stad tot een absoluut dieptepunt is gedaald. Dat zelfde geldt overigens
voor heel Nederland waar we van 80.000 leden zijn teruggegaan naar +/-
14.000 leden en daarvan doen er denkelijk nog 8000 mee aan wedstrijden.
WANNEER GAAN WE BEGINNEN
Dat is momenteel de grote vraag, het is echter niet de belangrijkste
vraag. Nog steeds overlijden er wereldwijd elke dag een groot aantal
Corona patiënten en elke dag worden er nog nieuwe patiënten in de
ziekenhuizen opgenomen. Vandaar veel respect voor iedereen die dagelijks
vele uren onder hoogspanning aan het werk zijn om alles in goede banen
te leiden. Wij burgers moeten daaraan meewerken door ons aan de
opgelegde spelregels te houden en hoe langer de besmetting duurt des te
moelijker wordt het voor ons allemaal. Een andere keus dan je aan de
regels houden is er niet. Dus vragen als; wanneer gaat het vliegseizoen
weer beginnen kunnen beter achterwege gelaten worden. Desnoods moeten we
dit jaar de wedstrijden vergeten maar daar wil ik nog niet aan denken.
Voor alle duiven liefhebbers zou dat een enorme domper zijn, zeker voor
de vele ouderen onder ons. Als ik naar me zelf kijk heb ik wat de sport
betreft niet zo heel veel toekomst meer. Volgend jaar ben ik 84 en van
die leeftijd zijn er nog maar bitter weinig die wekelijks meedoen.
Verder zijn we ook afhankelijk wat onze buurlanden gaan beslissen. In
België waar de duivensport bijna de nationale sport is staan veel
liefhebbers te trappelen om te beginnen. Ook daar geldt nog steeds dat
zelfs het individueel opleren van duiven ten strengste verboden is. En
terecht zou ik zeggen, de volksgezondheid gaat in alle opzichten voor
alles. Erg jammer dat er ook geen andere sporten doorgaan want dat
hebben velen van ons juist nodig. Ontspanning is een prima medicijn
tegen welke ziekte dan ook, het moet echter wel mogelijk en verantwoord
zijn. Voorlopig moeten we in Nederland tot 28 april wachten voordat er
nieuwe of andere maatregelen bekend gemaakt gaan worden. Dagelijks
worden we op de hoogte gehouden over allerlei zaken die met de corona
besmetting te maken hebben en gelukkig komen er steeds meer positieve
berichten. Als u het mij vraagt zijn we er echter nog lang niet. Als de
huidige maatregelen iets versoepelt worden gaan de mensen er hoogst
waarschijnlijk iets makkelijker over denken met alle risico’s van dien.
Zekerheid gaat voor alles!
DUIVENSPORT BIJ HUIS
Laten we blij zijn dat we onze hobby bij huis hebben, een verblijf in
het duivenhok zorgt voor afleiding. Omdat vele onder ons een hoge
leeftijd hebben doen zij niet meer mee aan het arbeidsproces en hebben
daardoor de mogelijkheid extra aandacht aan de duiven te besteden. Dan
moet echter wel de directe omgeving en familie vrij zijn van het corona
virus. Maar ook als het virus wel in uw kennissenkring voorkomt is
afleiding van groot belang. Een hobby bij huis zie ik dus als een
belangrijk voordeel. Veel meer tijd besteed ik nu aan mijn duiven. Ik
denk dat het niet beter is voor de duiven maar wel voor me zelf. Soms
zit ik zo maar een halfuurtje gewoon tussen de duiven, af en toe pak ik
er eens eentje in mijn handen wat vooral voor de jonge duiven niet
verkeerd is. Zij worden vertrouwd met de baas en dat zie ik liever dan
dat ze allemaal van hun zitplaats weg vliegen als ik in het hok komt. In
het seizoen kom ik alleen op vaste tijde bij de vliegduiven. Ik heb dan
de kwekers als afleiding maar die zitten inmiddels gescheiden dus daar
is ook niet zoveel lol te beleven. Voordat de corona besmetting er was
hebben we het wel getroffen met de weersomstandigheden. Het was ideaal
voor de kweek en vele liefhebbers met mij zijn zeer tevreden over de
kweekresultaten. Het is alsof mijn jonge duiven vlotter zijn dan in
andere jaren. Ik ben niet vroeg gaan kweken en nu (half april) vliegen
de jonge duiven dat het een lieve lust is. Elke morgen gaat om half elf
de spoetnik open en een paar uur later doe ik hem dicht. Als de
duivinnen er om vier uur uit gaan zitten de jongen bijna allemaal
binnen. Per 1 mei gebeurt alles op vaste tijden en dat is nu al het
geval bij de oude duiven. Ik ga er nog steeds vanuit dat we halverwege
dit jaar enkele vluchten krijgen. Voor de fond en marathon spelers zie
ik het somber in. Er blijft voor hen zo weinig voorbereidingstijd over
en als we dit jaar niet aan de wedstrijden toekomen dan krijgen we
straks te maken met de selectie. Wat moet je met al die jonge duiven
waarvan je niets weet. Aan de afstamming zal het net liggen, ik neem aan
dat iedereen kweekt uit duiven waar hij alle vertrouwen in heeft. Als ze
echter in hun geboortejaar niets geleerd hebben is het risico groot dat
je ze als jaarling kwijt raakt, zeker bij vluchten met een moeilijk
verloop. Dat zou jammer zijn, vooral omdat ik zo groots als een aap ben
op mijn prachtige groep jonge duiven. Ik had me 2020 heel anders
voorgesteld maar ik neem aan dat dit ook bij velen het geval is. We
blijven moed houden en houdt u aan de voorschriften. Tot volgende week.
ER WAS GEEN INTERNET EN ER WAREN GEEN STAMKAARTEN
Wijdewormer, 8 april 2020. Nu de duivensport op een erg laag pitje staat
gaan mijn gedachten terug naar vroeger. Ik moest denken aan de
wereldberoemde Gebr. Janssen uit de Schoolstraat nummer 6 in het
Belgische grensdorpje Arendonk. Het was 1952 toen ik voor het eerst van
mijn leven met twee oudere melkers mee mocht naar de “mannekes” zoals ze
in de volksmond genoemd werden. Ik weet niet hoe het voelt als je bij de
koning op audiëntie moet maar dit voelde volgens mij veel en veel
spannender. Ik kende alleen de verhalen over hun vader die eerst
kanariekweker was en over de met name vrijgezellen broers en niet te
vergeten moeder Janssen en dochter Bertha. Ondanks dat ik pas 15 jaar
oud was dacht ik hoe bestaat het dat zulke aardige eenvoudige mensen
door hun duiven zo bekend zijn Niet veel jaren daarna waren zij zelfs
wereldberoemd. Ik was nog niet veel gewend, ja ik had als 13 jarige
knaap op de eerste de beste vlucht in 1951 wel een keer de snelste
provinciale duif geklokt. Ik weet nu nog precies hoe dat ging. Ik was
lid van een club die op zaterdag speelde omdat die club de enige was met
een jeugdafdeling. Er waren zoveel jeugdleden waar nu menig duivenclub
jaloers op zou zijn. De duivensport stond in bloei, de ene na de andere
club werd opgericht. Het ging zo goed dat er zelfs clubs waren die een
ledenstop hadden omdat hun lokaal te klein was. In die tijd werd er nog
niet zo gesproken over bekende liefhebbers of duivenrassen. Het eerste
bezoek aan de Gebr. Janssen heeft nog geen uur geduurd maar de indruk
die ik daar heb opgedaan is mij mijn hele leven bijgebleven. Ik was
stapelgek van hun prachtige lichtkrassen en licht blauwe en dan die
zilvergrijze ogen, om nooit te vergeten. Zulke duiven moest en zou ik
ook hebben en ze kwamen er. Meer dan 50 jaar heb ik met voornamelijk de
Janssen duiven heel sterk op de snelheid en kleine fond gespeeld. Daarna
was het verhaal Janssen over. In 2000 overleed Louiske, hij was niet de
beste duivenkenner, hij ging over de financiën. Mijn laatste Janssen
duif heb ik begin negentigerjaren bijgehaald een driejarige waar ik
flink voor heb moeten betalen. Ik was er enorm blij mee. Daarmee is het
verhaal nog niet af. Op zeker moment wilde ik de duif aan een vriend
laten zien, nergens kon ik haar vinden. Ze was ontsnapt. Ze had kans
gezien om van het kweekhok naar een afdeling waar een aantal jonge
duiven zaten over te lopen. Denkelijk heeft mijn vrouw haar uit het hok
gejaagd. Zij liet namelijk elke voormiddag die groep jonge duiven los en
ik had haar verteld dat er geen enkele duif in het hok mocht blijven.
Toen zij mijn verhaal hoorde vertelde ze dat er een duif niet uit wilde,
die heb ik heb het hok uitgejaagd, zei ze. U kunt zich voorstellen dat
er een beetje paniek uitbrak. Het was in het late najaar, korte dagen en
zou ze de weg van Wijdewormer (120 km) naar Arendonk weten te vinden? Ze
had daar in de Schoolstraat wel uitgevlogen en toen ik Louiske belde had
hij dezelfde gedachten als mij, die kon wel eens kwijt zijn. Nog die
zelfde week belde Louiske mij terug om te vertellen dat de duif terug
was. Feest in huize Braspenning en twee dagen later zat ze weer in mijn
kweekhok. Helaas heb ik geen echte topper uit haar gekweekt maar twee
dochters van haar deden dat wel. Mooi verhaal of niet soms. Daarna
werden de rechtstreekse Janssens ook voor mij veel te duur. Dat kwam
mede door de gekheid die door anderen (vooral commercieel ingestelde
liefhebbers) op stamkaarten werden vermeld. Later gooide internet bij
monde van de professionele verkoopsites nog een schepje bovenop en
zorgde er voor dat de hedendaagse duivensport in een woord WAANZIN TEN
TOP is geworden. Heel de duivenwereld was gek van het supersnelle
Janssen ras en nu twintig jaar na Louiske zijn dood wordt er niet meer
over gesproken. Zo hard kan het in de grote mensenwereld gaan. Diverse
keren was ik in Arendonk en meestal ging ik naar huis met slechts een of
geen een duif. Het was een wonder als je er meerdere tegelijk kon kopen.
Veel heb ik aan hun excellente duiven te danken en net als bij hen
zitten ook in mijn hokken overwegend lichtkrassen, licht blauwe en een
enkele schalie. Dat is voor mij absoluut een belangrijk onderdeel van
mijn hobby. Het enige dat ons nu nog aan de wereldberoemde Gebr. Janssen
herinnert is de bijna identiek nagebouwde woonkamer in het museum van de
firma Natural in het Belgische dorp Brecht. De meeste liefhebbers zijn
het over mijn voorliefde voor kleur totaal niet eens die praten alleen
over eerste prijswinnaars en de kleur is onbelangrijk. Ze hebben pas
gelijk als ze meer eerste prijzen in hun loopbaan hebben gewonnen dan ik
heb gedaan. Tegenwoordig gaat het alleen om de stamkaart met een mooie
foto en een nog mooier verhaal er bij. Het zijn allemaal goede want ze
komen uit de beste vliegers en kwekers. U moest eens weten wat voor
rommel er uit zogenaamde beste kwekers en vliegers op de markt gedumpt
wordt. Welke gek verkoopt nu zijn beste duiven of het zou een totale
verkoop moeten zijn.
DE TOESTAND IN DE WERELD.
Ik wilde mijn wekelijkse column niet beginnen met het Corona virus. De
hele wereld is er mee besmet, erger bestaat op het moment niet. Alle
landen hebben hun maatregelen getroffen en iedereen, niemand
uitgezonderd, dient zich daar aan te houden. Heel voorzichtig gaan we
terrein winnen doch volgens de gespecialiseerde medici zijn we er nog
lang niet. Voorzichtigheid is nog steeds geboden en laten we ons aan de
voorschriften houden. Ga er maar vanuit dat het duivenseizoen dit jaar
met hindernissen gaat verlopen. Misschien zou het zelfs beter zijn om
begin juni te beslissen of er in 2020 wel of niet met duiven gevlogen
kan en mag worden. Ik heb er geen goed gevoel over. Er zit namelijk
zoveel aan vast zodat ik dat aan anderen overlaat om alle voor en tegens
op papier te zetten. Blijf thuis en dat geldt ook voor uw duiven.
HET IS LENTE ZOALS LENTE HOORT TE ZIJN
Winter was er dit jaar niet althans in Nederland niet. Het was wel heel
lang herfstweer en nu is het pas enkele dagen lente en zie daar het
warmterecord is vandaag 8 april reeds verbroken. Het was nog nimmer zo
warm in het centrum van ons land als vandaag. Oorzaak? Gat in de
ozonlaag, Co2 uitstoot, milieu, klimaatverandering, vul maar in. Voor
ons gewone mensen, die zich niet al te veel verdiepen in wat allemaal
mogelijk zou kunnen zijn is het volop genieten zeker als je in het
gelukkig bezit bent van een tuin. Totaal anders is het met al die
gezinnen met jonge kinderen die min of meer huisarrest hebben en met het
totale gezin in hun appartement moeten blijven. Daar is het helemaal
niet leuk voor. Gelukkig hebben wij duivenliefhebbers de nodige
afleiding door het verzorgen van onze duiven. Het is gewoon heerlijk om
even in het duivenhok te verblijven, even los van alles wat er op deze
wereld aan de hand is. Even dagdromen over eventuele resultaten die de
duiven mogelijk dit jaar nog gaan behalen. Zelf geniet ik momenteel van
mijn jonge duiven die pas een week buiten komen, ze zien er uit als om
door een ringetje te halen ik geniet met volle teugen. Andere jaren zat
ik regelmatig met vrienden in het hok, opscheppen over de mooie jonge
duiven, oh wat is het toch een heerlijke hobby. Wel vraag ik mij af of
de wereld er weer net zo gaat uitzien als voor de corona crisis. Ik heb
daar zo mijn twijfels over wat misschien komt omdat ik een bejaarde man
van 82 ben en dan heb je niet zo heel veel toekomst meer. Ik wens u en
de uwen een goede gezondheid en blijf in alles wat u meemaakt toch
positief denken hoe moeilijk dat ook is.
WAT HEBBEN WE MET AAN EEN SEIZOEN WAARVAN WE NIET WETEN WANNEER HET
BEGINT?
Wijdewormer, 31 maart 2020. Vandaag maakte minister-president Rutte
bekend dat alle genomen maatregelen zijn verlengd tot en met 28 april.
Daarbij adviseerde hij geen afspraken te maken voor het Paasweekend en
de Mei vakantie. Blijf thuis was zijn advies. Verder was hij bijzonder
trots op de Nederlandse bevolking omdat zij zich op een uitstekende
manier aan de afspraken houden. Al drie weken zijn we nu in de ban van
de corona besmetting en naar mijn gevoel wordt het alleen maar erger.
Alle dagen worden we geïnformeerd over de gang van zaken in de hele
wereld. In China waar het allemaal begon gaat het de goede kant op maar
dat kan jammer genoeg van geen enkel ander land gezegd worden. Overal
gelden strenge maatregelen (op een enkele uitzondering na) en toch nemen
het aantal besmettingen alleen maar toe en daarmee ook het aantal
patiënten dat aan dit afgrijselijke corona virus crisis overlijdt. Hoe
lang gaat dit nog duren? De spanning die deze besmetting met zich mee
brengt wordt voor veel mensen ondraaglijk. We kunnen er wereldwijd niet
serieus genoeg mee omgaan. In ieder geval volhouden en ons aan de
gemaakte maatregelen te houden. Denk er alstublieft niet te gemakkelijk
over en maak u vooral geen zorgen over de start van het duivenseizoen.
Het zou voor ons allemaal erg fijn zijn als er op korte termijn een
beslissing wordt genomen zodat er duidelijkheid is en we weten waar we
aan toe zijn. De hele wereld zit op slot. De sportwereld staat op zijn
kop en de economie gaat door een heel diep dal. De zorgsector kan de
druk bijna niet meer aan en dan zijn er mensen uit de sportwereld die
zich druk maken over het wel of niet doorgaan van de voetbalcompetitie.
De Olympische Spelen zijn al uitgesteld tot 2021 en alle belangrijke
wielerklassiekers gaan niet door. Er gaan stemmen op om de Tour de
France zonder publiek te laten verrijden, waar zijn we in godsnaam mee
bezig? Dan maar geen sport en probeer de mensen te vermaken door op de
TV met grote regelmaat spectaculaire sport evenementen uit vervlogen
tijden uit te zenden. Daar smullen de meeste mensen nog steeds van
vooral de ouderen en dat zijn toevallig ook degene die de grote risico
groep vormen. In een tijd als deze hebben alle mensen ontspanning nodig,
gelukkig zijn daar mogelijkheden genoeg voor. Eerst moet de wereld vrij
zijn van dit afschuwelijke corona virus. Laten we daar de komende maand
en misschien zelfs langer voor de volle 100% aan meewerken.
SPORT IS VOORLOPIG TABOE
Ik begrijp alle sporters, die zijn met hun sport bezig en dat kan nu
niet. Dat is een enorme teleurstelling. In alle takken van sport zal er
dus op korte termijn duidelijkheid moeten komen over wat er gaat
gebeuren. Niet praten over wat eventuele mogelijkheden zijn, het gaat
door of het gaat niet door. Dan weet elke sporter en sportorganisatie
waar ze aan toe zijn. We moeten eerst uit de malaise zijn. Voorlopig zal
elke sporter zichzelf in conditie moeten houden. Elke sportbond zal daar
mee bezig zijn zodat zij hun leden van advies kunnen dienen. Dat is ook
van toepassing op de duivensport. Ik ga er vanuit dat het dit jaar niks
wordt. Toch blijf ik mijn duiven verzorgen alsof we aan de vooravond
staan van het nieuwe wedstrijdseizoen. Ik had mijn duiven al een tijdje
op de zomertijd staan dus voor hen verandert er niets aan de voertijden.
Wat wel verandert zijn de trainingstijden bij huis. Ik laat mijn oude
duiven niet meer ‘s morgens los waardoor ik een uurtje langer in bed kan
blijven en als we dit jaar wel gaan vliegen dan zal het zeker niet zo
zijn dat er op vrijdag wordt aangekondigd dat we zaterdag de eerste
vlucht hebben. Er zal dan nog wel wat tijd zijn om wat fanatieker aan de
gang te gaan. Het zelf rijden met de duiven is niet verboden, in België
wel. In Nederland wordt geadviseerd dit niet te doen. Onbegrijpelijk dat
ik dan toch enthousiaste verhalen hoor van liefhebbers die al diverse
keren met hun winterjongen op pad zijn geweest. Voorlopig trainen de
oude duiven dus een keer per dag. De duivinnen om vier uur en de doffers
om vijf uur. Mijn jonge duiven komen nu voor het eerst buiten. Ik zet om
10 uur het hok open zodat ze er tot ’s middags 2 uur in en uit kunnen.
Op dat tijdstip gaat de spoetnik dicht en kunnen ze alleen nog naar
binnen. Ik kijk er de hele dag niet naar om. Dat voordeel heb ik omdat
ik in een dun bevolkte rustige polder woon en niet echt last heb van
roofvogels. Vanaf 1 mei mogen de jonge duiven er twee keer per dag uit.
In de ochtend van 9 tot 10 en in de middag van 6 tot 7. Vanaf half april
worden ze 13 uur per dag verduisterd en dat houdt ik waarschijnlijk vol
tot eind juni. Mocht er binnen afzienbare tijd besloten worden dat er
dit jaar geen wedstrijden worden gehouden dan wordt er onmiddellijk
gestopt met verduisteren en zal ik gaan nadenken of ik nog een jaar bij
teken. Een jaar geen duivensport is niet het ergste het wordt echter
niet eenvoudig om op vrij hoge leeftijd te beslissen of je wel of niet
doorgaat. De mooiste periode van mijn duivenhobby is het
wedstrijdseizoen. Als dat nu niet doorgaat weet ik niets van mijn jonge
duiven. Onbevlogen jonge duiven aanhouden om er volgend jaar mee te gaan
spelen heeft nooit mijn voorkeur gehad. Het lijkt mij afschuwelijk om al
die prachtige jonge duiven van nu straks te moeten opruimen omdat ze in
hun geboortejaar niet aan wedstrijden hebben meegedaan. Gelukkig is het
zo ver nog niet, maar ik wanhoop wel. Zo zit ik ook met het probleem van
de gescheiden zittende vliegduiven. Het zijn er maar twintig maar het
gaat er om hoe lang kun je die op weduwschap kunt houden als er niet elk
weekend mee gespeeld wordt. Voorlopig laat ik ze in afwachting van een
beslissing elke dinsdag de hele dag bij elkaar en zodra het mag zal ik
ze zelf elk weekend een kort vluchtje geven. Want als er toestemming
wordt gegeven om zelf met de duiven te gaan rijden zal het volgens mij
niet zo lang meer duren dat we voorzichtig aan met de
snelheidswedstrijden kunnen beginnen. Het zou wel eens zo kunnen zijn
dat in die periode dan ook de jonge duiven gaan beginnen. Als oud en
jong dan een half uur na elkaar gelost worden, al is het maar van een
vluchtje van 100 km, hebben we toch volop sport. Voorlopig is het nog
zeer onzeker, laten we eerst 28 april maar afwachten. Blijf kalm, hou je
aan de afspraken en wees blij dat je een hobby bij huis hebt.
ALLES IS OPEENS ANDERS
Wijdewormer, 25 maart 2020. Schitterend voorjaarsweer, dat wel. Er is
echter veel meer aan de hand en wie had dat twee weken terug kunnen
bedenken. De corona besmetting. Sommigen deden er een beetje lacherig
over, anderen zagen direct de ernst er van in. Elke dag worden er
wereldwijd steeds strengere maatregelen aangekondigd. Onze minister
president en onze koning sprak via de TV het hele volk toe en dan is het
echt menens. Die toespraken werden trouwens zeer gewaardeerd, het deed
de mensen erg goed. Ook vanuit de regering wordt er bijna dagelijks
informatie verstrekt op welke manier deze snel om zich heen grijpende
besmetting het best bestreden kan worden. Dat moet lukken als we daar
allemaal aan meewerken en als we allemaal de gemaakte afspraken nakomen.
Meer kan en wil ik er niet over zeggen, ik laat dat graag aan de
deskundigen over en daar moeten we alle vertrouwen in hebben. Verder
zullen we elkaar in alle opzichten zoveel als mogelijk moeten steunen.
Niet alleen ja-knikken maar ook doen!
WE MOETEN VERDER
De berichten in alle soorten media maken het er niet gezelliger op. Alle
momenten van de dag worden we uitgebreid geïnformeerd over de toestand
in alle landen. Het houdt niet op en daarom vraag ik mij af of we de
mensen niet steeds banger maken. Het is een zeer ernstige zaak dat weten
we allemaal, het zou echter zeer rustgevend zijn als er ook eens iets
positiefs gemeld zou worden. Al is het maar nog zo een klein beetje, het
geeft de mensen weer een ietsje vertrouwen. We zijn ondanks de vele nare
berichten naar mijn idee toch weer een klein beetje op de goede weg. We
moeten denkelijk niet te veel rekenen op april, dat is de datum die
voorlopig gezien wordt als een mogelijk keerpunt. Heel veel organisaties
en ook bedrijven zitten met de handen in het haar. Door de corona
besmetting is ons hele leven totaal veranderd. Grote sportevenementen
gaan niet door waardoor miljoenen mensen allerlei kleine en vooral heel
grote sportevenementen moeten missen en die zijn juist zo belangrijk
voor de nodige ontspanning in de weekenden. Het gaat echter ook om de
kleine sport evenementen waarbij bijna nooit toeschouwers aanwezig zijn
maar waar door de sporter zelf enorm van wordt genoten. Die ontspanning
is hard nodig om tijdens de werkweek goed te kunnen functioneren. Als we
naar onze grote hobby, de duivensport kijken is dat vooral veel plezier
en afleiding voor een grote groep ouderen. Ik moet u eerlijk bekennen
dat ik vooral nu ontzettend blij ben dat mijn hobby postduiven houden
is. Vorig jaar was ik nog van plan om te gaan stoppen, wat ben ik blij
dat ik dat niet gedaan heb.
BUITEN IS HET KOUD, IN HET HOK IS HET ZOMER
De herfst duurde dit jaar erg lang, winter hebben we niet gehad en het
voorjaar is begonnen met heel veel zon. Wel hebben we in Nederland
momenteel veel last van een venijnige koude oosten wind waardoor de
gevoelstemperatuur is alsof het vriest. Uit de wind merk je dat de zon
al veel kracht heeft en in het hok is het zo heerlijk dat de baas al
enkele keren op zijn krukje in slaap is gevallen. De pas gespeende jonge
duiven zaten op mijn schouders, op mijn pet en in mijn voer emmertje.
Alle jongen zijn inmiddels gespeend en af en toe moet ik er eentje met
zijn kopje in het water houden wat vrij eenvoudig te zien is wanneer dat
moet. Degene die met de oogjes zitten te knijpen of knipperen hebben
dorst en weten nog niet precies waar de drinkbak staat en dan moet de
baas even bijspringen door ze even met hun kopje in de drinkbak te
houden. Je ziet bijna direct dat ze daar van opknappen. Verder hebben ze
de hele dag volle bak. Ze kunnen dus eten wanneer ze willen, nadeel is
dat ze wel erg veel knoeien met het voer. Daarom stop ik na twee weken
met volle bak voer te geven. Ik heb meer voorkeur voor voeren op vaste
tijden. Ik heb dat ooit ontdekt in de Amsterdamse Artis. Een prachtige
dierentuin waar heel veel wilde dieren in gevangenschap leven. Die
worden ook op vaste tijden verzorgd en je moet eens zien hoe actief ze
tegen die tijd worden en ondanks dat ze in gevangenschap leven zien ze
er mooi strak en glanzend uit, teken dat het met hun lichamelijke
conditie wel in orde is. Zo zie ik dat ook bij de duiven. Nu al weten ze
dat als ik in het hok kom dat er vers voer in de bakken wordt gegooid.
Moet u straks eens kijken als ze zogezegd op rantsoen staan. Het is elk
jaar het zelfde liedje. Als het voertijd is ga ik buiten naast de
spoetnik staan en ook al vliegen ze nog zo hoog, zodra ze mij zien
duiken ze als kometen op het hok en zitten binnen enkele seconden
binnen. Als ze dat niet doen is er iets aan de hand. Dat is niet zo leuk
maar wel prettig om te weten dat er iets niet klopt want dan moet er
ingegrepen worden. Eet- en vlieglust zijn zeer belangrijke maatstaven
die de conditie van de duiven aangeven.
KWEEKSEIZOEN ZO GOED ALS VOORBIJ
De vliegduiven zijn klaar voor de strijd, zij zitten sinds woensdag
gescheiden. In het “bovenhok” zitten mijn vliegduiven. Een afdeling voor
de 11 duivinnen, een voor de 11 doffers en een grotere afdeling met 43
jonge duiven. De andere drie afdelingen zijn leeg en dat was ook de
opzet. Minder werk en wie weet net zoveel plezier. Beneden zitten onze
gezamenlijke 20 koppels kweekduiven en zoals u weet is de eerste ronde
naar Marco gegaan en sinds kort zit een zelfde groep bij mij. De kweek
is ontzettend goed verlopen, zo op het oog allemaal prachtige jongen.
Geen enkele erbij die niet goed is opgekomen en als ze gezond blijven
mogen ze allemaal meedoen aan de wedstrijden. Goed of minder goed
gebouwd ze mogen allemaal hun kunsten vertonen. De kweekduiven zijn nu
aan hun laatste klus bezig en daarna worden ze gescheiden, dan mogen
doffers en duivinnen dagelijks ieder in een open ren van 3,5 x 2,5
meter, alleen het dak is dicht, ’s nachts mogen ze naar binnen.
WACHTEN IS NU OP DE START VAN HET VLIEGSEIZOEN.
Grote vraag voor veel liefhebbers is; komen we dit jaar nog aan
wedstrijden toe. Normaal is het zo dat op deze tijd van het jaar de
snelheidsspelers staan te trappelen om te beginnen, dat zit er niet in.
Wat dat betreft zullen we alle ontwikkelingen omtrent het corona virus
rustig moeten afwachten. Voorlopig is er nog geen zinnig antwoord te
geven. Vanavond om half zeven krijgen we in Nederland weer het
allerlaatste nieuws omtrent de stand van zaken en eventuele nieuwe
afspraken. Als wij in juni zouden mogen beginnen met de eerste vluchten
zou dat een heel verrassend en heel gunstig teken zijn want dat zou
beteken dat we op de goede weg zijn. Ik kan nog een kleine aanvulling op
dit artikel geven voordat het naar de drukker gaat. Het wachten is op de
toespraak door onze minister president. Die hield in dat er in grote
lijnen weinig verandert behalve voor de mensen die zich asociaal
gedragen. Zij dit zich niet aan de voorschriften houden lopen kans op
een fikse boete. Wie niet horen wil moet maar voelen.
ALLES GEREGELD?
Elke duivenmelker gaat in Maart de zaken nog serieuzer aanpakken want
over een paar weken beginnen we in Nederland immers al. De Belgen
beginnen traditiegetrouw enkele weken eerder mits de weersomstandigheden
dat toelaten, nou mooi niet. Als ik vanachter mijn computer naar buiten
kijk is het herfst. De regen klettert tegen de ramen en de voorbijgaande
fietsers hebben moeite om tegen de harde wind in te komen. In België
hebben ze het zelfde weerbeeld en daarom is vandaag, 10 maart, al
besloten alle vluchten van dit weekend af te lassen. Een winter hebben
we niet gehad wel veel regen en harde wind. Over de temperaturen hebben
we niets te klagen het is echter bij lange na geen duivenweer. Grote
vraag is wat de klimaatverandering voor invloed gaat hebben op ons
duivenspel. In België waar veel liefhebbers graag wekelijks
snelheidsvluchten spelen worden ze nu al geconfronteerd met slecht weer.
Voorlopig is de start daar een week uitgesteld. Zelf heb ik dit jaar
vrij laat gekoppeld waardoor ik momenteel jongen heb liggen die twee en
een halve week oud zijn. De helft daarvan gaat het aanstaande weekend
met de duivinnen naar het jonge duivenhok wat ook hoogste tijd wordt
want ik zie al een enkele doffers achter zijn duivin aan te rennen.
Teken dat er alweer gewerkt gaat worden voor de volgende ronde eieren.
Het gaat ook allemaal zo snel. Alles verloopt bij mij volgens de
planning wat betekent dat ik en de duiven er klaar voor zijn nu alleen
het weer nog. Verder vraag ik mij af of ook alles in mijn club is
geregeld voor het nieuwe seizoen. Het is jammer dat ik het moet zeggen
maar ik heb daar namelijk helemaal geen vertrouwen in. Onze club heeft
een bestuur dat uit drie personen bestaat. Op zich moet dat kunnen omdat
we maar een stuk of vijftien “vliegende leden” hebben. Daarvan is een
vijftal echt met de duiven bezig en de anderen zijn duivenhouders die
wekelijks met hun mandje duiven komen. Het zijn de zogenaamde
gezelligheidsspelers die zich nergens druk over maken. Waar zijn de
gouden tijden gebleven toen alles tot in het kleinste detail was
geregeld, de club uit minimaal 40 leden bestond waarvan er zeker 20 als
kemphanen tegenover elkaar stonden. Volop sportieve strijd, niet alleen
in de club, ook in de Zaanstreek waar we toen met 400 leden speelden.
Helaas zijn er nu geen honderd meer over. In mijn club zijn we sinds
september 2019 slechts een keer bij elkaar geweest om de agenda van de
NPO te bespreken en laat daar nu precies niemand in geïnteresseerd zijn
behalve onze secretaris. Helaas maakt die zich druk om zaken waar hij
totaal niets mee te maken heeft. Jammer dat we binnenkort met de
wedstrijden gaan beginnen terwijl er in de club niets maar dan ook niets
geregeld is. Onze voorzitter is geen leider en ook geen organisator, hij
snapt er werkelijk niets van. De secretaris snapt het wel maar die doet
niets en onze penningmeester wil niet gecontroleerd worden en doet
precies wat hij wil en dat is het omgekeerde van wat de leden van hem
eisen. Normaal zou ik dergelijke club aangelegenheden niet op papier
zetten. Het moet nu binnen de kortste keren geregeld worden anders
blijft er volgens mij niets anders over dan de club opheffen.
TRAINEN
Als het komende weekend de vliegduiven gescheiden worden wil ik de
duiven om de dag weg te brengen, niet verder dan 40 km. Zij weten de weg
nar huis beter te vinden dan wij, het gaat er meer om de duiven weer aan
het verblijf in de manden te laten wennen. Om weer een beetje in het
vliegritme te komen zijn dergelijke leervluchtjes een goede leerschool.
De hok- en vaccinatie lijsten zijn ingeleverd en worden ingevoerd in de
computer. Alleen met die duiven mag gevlogen worden, de duiven moeten
ook bij de NPO op naam van de liefhebber staan, zo niet dan mogen de
duiven niet meedoen aan de wedstrijden. Doordat deze winter mijn
duivenbestand drastisch is ingekrompen zijn drie afdelingen leeg en die
blijven ook leeg. Voorheen zaten daar mijn jonge duiven, een afdeling
voor de doffers, een voor de duivinnen en een voor 9 jonge weduwnaars.
Dit jaar speel ik vanaf een afdeling met ongeveer 35 jonge duiven.
Daarnaast heb ik een afdeling waar 11 doffers zitten en in de andere
afdeling zitten 11 duivinnen. Ik heb het me dus een stuk gemakkelijker
gemaakt. Elke week met een mandje duivinnen en een mandje doffers naar
het lokaal. Met zo een klein aantal ben ik wel wat kwetsbaarder vooral
als je in het begin van het seizoen een duif kwijt raakt. Het Hollandse
voorjaarsweer kan nog wel eens behoorlijk grillig zijn waardoor je gaat
twijfelen. Moeten ze wel allemaal mee of moet er een deel thuis blijven.
Zulke beslissingen kunnen nog wel eens ten koste gaan van een goed
resultaat. Ik wil zeker niet te voorzichtig doen, ik houd er wel van dat
ze eens heel diep moeten gaan. Maar aan duiven kwijtspelen heb ik een
bloedhekel ik ruim ze liever zelf op. Meer kan ik er op dit moment niet
aan doen en zoals het zich laat aanzien ga ik vol vertrouwen het seizoen
2020 tegemoet. Het wordt mijn 72ste seizoen.
WEER EENS EEN KEERTJE OP HOKBEZOEK
Voorheen gebeurde dat regelmatig maar als je in de tachtig bent heb je
het allemaal wel een keertje gezien. Dan is het deze tijd van het jaar
vaak vrij koud en ik heb geen zin om met kromme vingers van de kou met
een duif in mijn handen te staan. Oude mannetjes hebben nu eenmaal wat
meer warmte nodig. Toch heb ik me laten verleiden om weer eens op
hokbezoek te gaan. Terwijl ik op weg was dacht ik aan wat ik in het
verleden meermalen heb meegemaakt. Bij aankomst bij de liefhebber kreeg
ik vaak de opmerking “ik heb vandaag nog niets aan de duiven gedaan”.
Dan was ik in staat om direct rechtsomkeer te maken. Dat overkwam me dit
keer gelukkig niet. Eerst een kijkje in een bouwvallig hok waarin
kweekduivinnen met hun bijna speenklare jongen. Het eerste wat mij
opviel was de lading mest op het deksel van de drinkbak en de vloer van
het hok was niet lekker schoon. Het was rommelig en door het donkere
weer zagen de duiven er ook niet lekker uit. Denkelijk wordt dat gammele
hok toch het hok waarop van de zomer het best op gepresteerd gaat worden.
Het andere hok is een gemetseld hok, vrij diep, geen vloer doch alleen
roosters met 70 cm lager een soort kelder waar de mest in opgevangen
wordt. Het rook muf, geen lucht circulatie, afdelingen die wel drie
meter diep waren zodat de duiven achterin altijd in het schemer zaten.
Als eerste kreeg ik natuurlijk zijn favoriet in handen. In mijn ogen
niets bijzonders, geen evenwicht en toen ik de vleugel open deed koste
me dat bij wijze van spreken extra kracht. Nog nimmer had ik een duif in
handen met zo een stramme vleugel en daarbij was de pluim gortdroog. Dat
kan geen goede zijn dacht ik maar dat wilde ik niet zeggen. Gelukkig
kreeg ik ook duiven in handen die me wel bevielen. Ik heb hem een aantal
tips gegeven. De eerste was dat hij niet zo snel moest denken dat het
een goede duif is ook al komt die bij een goed spelende liefhebber
vandaan. De verzorging vond ik zeer matig en heb hem geadviseerd strikte
tijden aan te houden. Dus altijd op dezelfde tijd trainen, op dezelfde
tijd eten en ook rusten. Als je dat kunt opbrengen komen er gegarandeerd
resultaten. Leg de prestatielat niet te hoog dat zorgt alleen maar voor
teleurstelling. Als het de voorbije jaren niet is gegaan zoals je graag
zou willen verander iets aan je hok. Een paar glazen dakpannen zullen in
dit muffe hok vast en zeker voor verbetering zorgen waardoor je meer
gaat genieten van de duivenhobby. Nu maar hopen dat hij iets van mij
aanneemt. Ook al ben ik zelf geen wereldkampioen kan ik wel terugkijken
op een langdurige succesvolle duivensport carrière.
METEOROLOGISCHE LENTE IS BEGONNEN
Dat klinkt in ieder geval aardig. Alleen al het woordje lente zorgt voor
een beter gevoel omdat het mooie voorjaarsweer er aan zit te komen.
Helaas was daar gisteren nog niets van te merken. Maar vanmorgen scheen
de zon en die hadden we een hele poos niet gezien. Wat een weelde en dan
te bedenken dat de echte lente pas op 21 maart begint en veertien dagen
daarna gaan we beginnen. Dat laatste is nog maar moeilijk voor te
stellen. Ja in het hok is te merken dat we op weg zijn naar een hopelijk
mooie strijd onder goede omstandigheden. Het hoeft niet altijd mooi weer
te zijn, het mag voor de duiven en de spanning ook wel eens een enkele
keer keihard wroeten worden om op tijd thuis te komen. De mooie
uitslagen moeten als vanzelf gemaakt gaan worden. Dat wil betekent niet
dat het meteen maar mooie of gemakkelijke vluchten zijn maar als het
maar geen vluchten worden met een rampzalig verloop. Allemaal hebben we
tijdens de selectie ons best gedaan om duiven aan te houden die aan de
toets der kritiek hebben voldaan. Er is niets zo beroerd om je met veel
zorg gekozen duiven kwijt raken. Dat zoiets bij sommige liefhebbers zal
gebeuren is zo goed als zeker. In de sport moet je ook tegenslagen
kunnen verwerken en dat kunnen duivenliefhebbers zeker. Tegenslagen
horen bij elke sport dus ook bij de onze. Een goede sportman laat zich
echter niet uit het veld slaan en weet hier mee om te gaan. Denk niet
dat u de enige bent die wel eens een flinke draai om de oren krijgt.
Heel belangrijk is dat de duiven door de goede zorg van de baas
probleemloos de winter zijn doorgekomen wat te merken is aan de
kweekresultaten. Eieren mooi op tijd gelegd, weinig of geen onbevruchte
eieren, jongen die beide gelijktijdig uit hun ei komen, mooie droge mest
rondom de schotels, geen piepende jongen. Dit zijn situaties die
aangeven dat het met de conditie van de duiven wel goed zit. Denk om de
verplichte enting(en), een laatste mestcontrole kan beslist geen kwaad.
Nu kan er nog iets aan gedaan worden, over twee weken bent u te laat. U
legt dan in wezen een ronde achter en probeer dat maar weer eens goed te
maken. Er zijn er die dat lukt maar de meesten moeten het peloton laten
gaan. Wat dat betreft is het net een wielerkoers en u weet in een
wielerkoers wordt op niemand gewacht en zo gaat dat ook in de
duivensport.
IN MAART WORDEN DE PUNTJES OP DE I GEZET
De lente maand is bij veel sportvrienden de maand waarin de zaken ten
opzichte van het wedstrijdseizoen nog serieuzer worden aangepakt, zo ook
bij mij. Vanaf 1 maart zitten al mijn duiven op zomertijd die aan het
eind van deze maand ingaat. De klok gaat dan een uur vooruit. De dagen
worden daardoor langer wat betekent dat degene die nog werken hun duiven
’s avonds ook weer eens los kunnen laten. Zo zit iedereen op het
tijdschema dat gedurende het seizoen gehanteerd wordt. Mijn vliegduiven
die nu nog met pas geringde jongen zitten gaan nu alleen bij goed weer
om 8 uur los (zomertijd 9 uur). Als ze straks in april gescheiden zitten
komen de duivinnen ’s morgens niet los, de doffers mogen er om 8 uur en
5 uur uit. Als de jonge duiven straks gespeend zijn mogen die er in het
begin van 9 tot 12 uit. Zodra ze in april gaan rond fladderen gaan ze s
’morgens om 9 uur naar buiten en worden om 10 uur gevoerd. In de middag
vliegen de duivinnen van kwart voor vier tot vijf uur, de doffers van 5
tot 6 uur en de jongen van 6 tot 7 uur. Pas eind april gaan de duivinnen
’s morgens ook naar buiten en mogen dan vanaf 7.30 uur een half uurtje
trainen. Dat alles zal voor de baas ook wennen worden want die zit zelf
nog steeds op wintertijd. Als het ’s middags goed weer is ga ik zoveel
mogelijk dagelijks anderhalf uur fietsen en dan zie ik bij diverse
liefhebbers de jongen al in koppel vliegen terwijl die van mij allemaal
nog in de schotel liggen, die worden eind deze maand gespeend. Het was
de bedoeling dat ik er niet zoveel zou nemen maar intussen zijn het er
toch weer 40. Alles verloopt ook zo geweldig. Elke dag ga ik met plezier
naar de duiven en dan te bedenken dat ik vorig jaar van plan was er mee
te stoppen. Ik zat toen niet lekker in mijn vel maar voel me nu veel
beter. De jaren beginnen wel degelijk mee te tellen. De gedrevenheid is
niet meer zoals het jarenlang was. Maar ik heb nog boze plannen dus ga
hopelijk nog voor een paar verrassingen zorgen.
TIJDENS DE 25e VOORJAARSBEURS KLONK HET STARTSCHOT
Aan de drukte was te merken dat veel liefhebbers er weer echt zin in
hebben. Ondanks dat het tijdens de vroege kweek prima weer was waren er
toch heel veel liefhebbers geïnteresseerd in het grote aanbod van jonge
duiven. Er werd zeer goed zaken gedaan en menig verkoper was op de
zaterdag uitverkocht. Ook de ruim 250 standhouders waren meer dan
tevreden. Uiteraard had de organisatie ruim aandacht geschonken aan het
corona virus. Het bordje handen wassen kwam je regelmatig tegen. Ruim
7000 betalende bezoekers waren het voorbije weekend de kassa van deze
zeer geslaagde voorjaarsbeurs gepasseerd. Of het er iets mee te maken
heeft kan ik niet bepalen maar in de nacht van zaterdag op zondag werden
bij vader en zoon Murk uit IJsselstein (NL) 12 van hun 14 kweekduiven
ontvreemd. Door een gat te maken in het gaas van de toegangsdeur naar de
kweek volière wisten de daders zich toegang te verschaffen. Echt typisch
dat zoiets veelal gebeurd als er een groot evenement op duivengebied
wordt gehouden. Laten we hopen dat de daders snel in hun nekvel worden
gegrepen. Verder rest ons nog de NPO vergadering van 14 maart met als
belangrijkste punten de bestuursverkiezing. Het laat zich aanzien dat er
een geheel nieuw bestuur gekozen gaat worden met onder punt 7.2 het
ontslag van de huidige voorzitter. Verder onder punt 8.1 de stemming
over het wel of niet organiseren van de postduiven Olympiade in
Nederland. Als het niet doorgaat lijkt het mij internationaal een afgang
voor de NPO en een enorm gezichtsverlies voor voorzitter Van der Kruk (ook
bestuurslid FCI) omdat zij de organisatie definitief op zich hadden
genomen. Je kunt ook te voorbarig zijn. Hoe het ook gaat aflopen in
april staan we allemaal weer met lege handen aan de start voor een
nieuwe, hopelijk sportieve en spannende krachtmeting.
STILTE VOOR ALWEER EEN NIEUWE STORM
Het Nederlandse weer is volkomen van slag. Al wekenlang stormachtige
wind en hevige regenbuien met voor de tijd van het jaar vrij zachte
temperaturen. De storm Chiara en Dennis hebben van zich doen spreken en
ook vandaag staat er weer een keiharde wind. Al met al was het een vrij
goede periode voor de winterkwekers maar nu komt het. Sommige
winterkwekers zitten met de handen in het haar omdat vanaf eind januari
de vroegste jongen naar buiten moesten. U begrijpt het al, wind is de
grote spelbreker. Bijna geen liefhebber durft zijn jonge duiven buiten
te laten en het is inmiddels eind februari. Misschien klinkt het erger
dan het is. Ik ken genoeg liefhebbers die hun jonge duiven pas loslaten
als ze de eerste pen hebben gegooid, dat is niet mijn systeem. We moeten
ook een beetje risico durven te nemen. De jongen kunnen wel eens door
een windvlaag van het hok slaan wat niet wil zeggen dat je dan meteen
alles kwijt bent. Ik woon in de polder dus een en al rust rondom het hok.
Momenteel heb ik nog geen jonge duiven die naar buiten moeten. Ik heb
jongen die net uit het ei zijn gekropen dus ik heb nog tot eind maart de
tijd. Of het dan beter weer is moeten we afwachten. Er zijn jaren
geweest dat er in Nederland zelfs eind maart nog behoorlijk veel sneeuw
viel, dat waren wel uitzonderringen. Helaas hebben we steeds meer met
klimaatverandering te maken en daar zullen wij en ook onze duiven mee
moeten leren om te gaan. Vandaag is het een zonnige dag en er waait een
stevige wind. Er is echter weer een andere (hevige) storm op komst. Die
is voorspelt voor zaterdag 14 maart dan wordt namelijk de uitgestelde
algemene vergadering van de NPO gehouden. Als u het mij vraagt veel te
laat. Twee weken daarna begint ons nieuwe vliegseizoen en dan is het
moeilijk voor te stellen dat het zwaar gehandicapte NPO bestuur alle
zaken tot in de puntjes heeft geregeld. Het zou een goede zaak zijn dat
er van achter die bestuurstafel eens wat meer informatie naar de
achterban komt. Eigenlijk weten de liefhebbers nog niets over eventuele
veranderingen. Denkelijk zal er weinig veranderd worden er is immers
geen tijd voor. Rust in de tent is momenteel het aller belangrijkst. De
nog amper 7000 vliegende hokken willen nu wel eens weten hoe het seizoen
2020 er uit gaat zien. Het vliegprogramma is in grote lijnen bekend.
Voor ons gaat het wedstrijdseizoen beginnen, daar zijn ze we een heel
jaar druk mee. Het overgrote deel is niet zo bezig met de nationale
organisatie en willen alleen met duiven spelen. Het gaat nu om capabele
bestuurders die inzien dat hun leden duiven houden om aan wedstrijden
mee te doen. Dat is hun hobby en daarom zijn ze aangesloten bij de NPO.
Helaas heeft het NPO bestuur er weinig van gebakken. Diverse bestuurders
zijn opgestapt en er is nog een voorzitter die gewoon niet weg wil
terwijl hem al diverse keren is gevraagd zijn functie beschikbaar te
stellen. Het laat hem koud, hij doet alsof er niets aan de hand is
terwijl duiven minnend Nederland heel graag van hem af wil. Dan raakt
hij ook zijn gezicht en zijn baantjes bij de FCI kwijt en daar was hij
juist zo trots op. Het is nu dus stilte voor de storm. Het is zelfs
angstig stil en in de wandelgangen vraagt men zich af of alles op tijd
geregeld is. Het vertrouwen in voorzitter Maurice van de Kruk die
zichzelf zo graag hoort praten is in ieder geval helemaal weg al beseft
hij dat nog steeds niet.
AMSTERDAM
Ooit was Amsterdam een zelfstandige afdeling met op een klein aantal
vierkante kilometers meer dan 1200 leden. Vooral in de veel bezongen
Jordaan krioelde het van de duivenliefhebbers. Daarom was de brief die
deze week is verstuurd een complete verrassing. Amsterdam was al geruime
tijd geen zelfstandige afdeling meer en ging verder door het duivenleven
als District Amsterdam met aanzienlijk minder leden. Nu kwam het bericht
door dat ook het district Amsterdam is opgeheven. Als reden werd
opgegeven de steeds toenemende terugloop van het aantal leden, te weinig
deelname aan evenementen en de jaarlijkse feestelijke
kampioenenhuldiging. Eigenlijk ongelooflijk. Ik heb de grote feesten in
Grand Hotel Krasnapolsky en in het Hilton hotel meegemaakt,
onvergetelijke avonden! Diverse jaren heb ik bij talloze clubs de duiven
mogen keuren en ook aan de jaarlijkse afdelingstentoonstelling met hun
ereklasse bewaar ik goede herinneringen. En zo raakt de Nederlandse
duivensport weer een icoon kwijt. Jammer, jammer en nog eens jammer.
EEN HOKS RACES
Ik ben er nooit een voorstander van geweest omdat dit soort wedstrijden
niets te maken heeft met de duivensport zoals wij die in Nederland al
100 jaar kennen. Zelf je duiven verzorgen en meedoen aan vluchten is een
echte hobby bij huis. Vanaf de periode dat de duivensport wereldwijd
zijn bekendheid kreeg stonden er slimme mensen op die daar commercieel
brood in zagen. Er zijn nu eenmaal heel veel goklustige mensen op deze
wereld. De 1-hok races gingen wereldwijd meer terrein winnen. Er waren
voor onze begrippen grote geldbedragen te winnen en dat zette diverse
melkers aan het denken. Velen kregen een afkeer tegen dit gokspel met
duiven omdat de deelname kosten voor de modale liefhebber veel te hoog
liggen. Een ander veel belangrijker punt is volgens mij de duiven zelf.
In grote aantallen worden ze bij elkaar gezet wat extra moeilijk is om
ze gezond te houden. Veel duiven tegelijk loslaten bij het hok heeft
totaal geen zin omdat die duiven niet echt gaan trainen. Ze trekken niet
weg en blijven daarom zo dom als het paard van onze Lieve Heer en dat
was een ezel. Met andere woorden er worden daardoor heel veel duiven
kwijt gespeeld. Daarnaast kunnen we ons afvragen wat de conditie van de
duiven moet zijn om ze voor deelname in aanmerking te laten komen. Thuis
bepalen we zelf welke duiven wel of niet mee mogen en doen we ons best
om ze extra gemotiveerd aan de start te brengen. Hoe gaat dat in de
geldraces? Vliegen ze allemaal van het schapje of mogen ze ook een
nestje hebben. Ik heb er nog steeds geen goed gevoel bij. In Nederland
is het trouwens niet toegestaan. Dat zegt ook niet alles, voor sommige
duivenliefhebbers zijn dit soort races een uitkomst. Nog niet zo lang
geleden had ik per email contact met een liefhebber uit Hawaii. Daar is
duivenspel zo goed als onmogelijk. Die man had een hok kweekduiven
waarvan de jongen werden uitgezet in de “one loft races”. Dat was die
man zijn grote hobby. Enkele dagen geleden kreeg ik het zeer uitgebreide
overzicht binnen over de One MiIlion Dollar Race in Zuid Afrika, zeer
professioneel dat zeker. Voor de 24e keer werd die race over 600 km op 1
februari gehouden. Om 6.05 uur werden de nog overgebleven 1548 duiven
uit 34 verschillende landen bij een temperatuur van 19 graden Celsius
losgelaten. De duiven hadden de wind op kop en in de loop van de dag
liep de temperatuur op tot 32 graden. De grootste internationale
deelname kwam uit Duitsland 403; USA 228; VK 100; België 46 en Nederland
59. Onze Zuid-Afrikaanse sportvrienden hadden er 284 ingezet. De duiven
werden die dag verwacht om ’s middags 4 uur wat betekende 10 uur vliegen
met een snelheid van 60 km per uur. Die berekening klopte niet. Er moest
gewacht worden tot 18.32 uur tot zich een Sloveense duif meldde met een
snelheid van 802 meter per minuut. Daarmee verdiende de duif voor zijn
baas 300.000 US dollar. Later is de winnende duif verkocht voor 118.000
dollar. Als je zoiets leest krijgt menigeen de kriebels om ook eens een
kansje te wagen. Om 19.48 uur arriveerde een Amerikaanse duif goed voor
150.000 dollar en om 19.27 uur arriveerde een Nederlandse duif die
100.000 dollar incasseerde. Toen werd het stil. Er moest op de vierde
duif gewacht worden tot zondagmorgen 5.58 uur en om 6.49 uur arriveerde
nummer 5. Zondagavond waren er 447 thuis en maandagavond om 19.00 uur
was dat aantal gegroeid tot 590. Na drie dagen koers waren er dus nog
duizend (twee derde) jonge duiven onderweg en dat is nu juist de reden
van mijn afkeer van 1-hok races.
EEN WEEK NA CIARA VOLGDE STORM DENNIS
Wie nu nog niet in de klimaatverandering geloofd leest geen krant of
kijkt nooit naar de TV. Twee weken achtereen een storm die in ons land
een naam krijgt is nog nimmer voorgekomen. Dennis stelde wat hier in
Nederland niet zoveel voor maar helaas wel in de UK waar met name Wales
zwaar werd getroffen. In Nederland raakte het treinverkeer een beetje in
de war door omgewaaide bomen en verder zorgde de storm voor een nieuw
warmterecord. In het Noord-Limburgse plaatsje Arcen werd het
zondagmiddag 16 februari 18,2 graden Celsius, het oude record stond op
17,3. In andere delen van ons land kwam de regen met bakken uit de hemel.
Duivenmelkers zouden in het seizoen zeggen wat nu valt, valt morgen niet.
STARTSCHOT NIEUWE SEIZOEN BEGINT MET DE VOORJAARSBEURS
Alweer voor de 25e keer wordt in Houten (nabij Utrecht) de
Voorjaarsbeurs gehouden. Dit keer drie dagen beurs te beginnen op
vrijdag 28 februari en omdat het de 25e beurs is wordt er een feestelijk
tintje aan gegeven. Een grote verscheidenheid aan standhouders is
vertegenwoordigd en uiteraard staat er weer een keur aan klasse duiven
te koop. Diverse standhouders bieden ter verhoging van de feestvreugde
het publiek een hapje of een drankje aan. Verder een ideale gelegenheid
om nog even de laatste inkopen te doen voordat de strijd weer in alle
hevigheid losbarst.
DE EERSTE TEGENSLAG
Op ons kweekhok verloopt alles naar wens, het kan niet beter. Het ziet
er naar uit dat bij de tweede ronde eieren niet een ei onbevrucht is.
Wel een ingedeukt ei en een nog vrij jonge duivin is van de eieren
gelopen en daardoor is ook de doffer opgehouden met broeden. Oorzaak?
Wie het weet maag het zeggen. Het kan wel eens voorkomen dat muizen ’s
nachts in het hok komen en dan in een nest kruipen. Dat is bij ons zeker
niet het geval. Echter niet getreurd, er gebeuren ergere dingen in de
wereld. Wat ik wel als een domper zie is het niet terugkomen van mijn
beste pas 2-jarige vliegdoffer. Het gebeurde op een rustige dag, weinig
wind en geen regen. Prima weer dus om de duiven weer eens rondom het hok
te laten vliegen. Diezelfde avond was hij er niet en nog steeds niet. Je
zou kunnen denken dat de roofvogel hem gepakt heeft. Een andere reden
kan ik niet bedenken of hij moet zich dood gevlogen hebben. Ik heb niet
echt last van roofvogels zeker de afgelopen laatste drie jaar niet. Bij
Marco zat in dezelfde periode een rover in de tuin voor het jonge
duivenhok. De jonge duiven komen nog niet buiten maar zitten in de
spoetnik. Deze week mogen ze naar buiten. De slimme rover zal de zaak
waarschijnlijk wel goed in de gaten houden en als eenmaal de koektrommel
open gaat zal hij mogelijk toeslaan. Helaas, aan de natuur is weinig te
veranderen. Ik kan me heel goed voorstellen wat sportvrienden doormaken
die met grote regelmaat last hebben van de te grote hoeveelheid
roofvogels die er in ons land rondvliegen. Wat dan betreft wordt het
voor menig liefhebber weer een spannende periode tijdens het buiten
laten van de jonge duiven.
VEEL KWEKEN EN SPELEN
Makkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt wel veel kweken maar dan moet je
er ook de ruimte voor hebben. Je kunt wel alle weken wel met een groot
aantal duiven spelen maar dan moet je er ook de financiën voor hebben.
Binnen onze sport is dat maar voor een klein percentage (de profs)
mogelijk. Voor een duivenliefhebber met drie schoolgaande kinderen die
ook aan sport doen zal het niet eenvoudig zijn om wekelijks 40 jonge
duiven in te zetten plus ook nog een aantal oude. Dat kost minimaal 75
euro per week en dan heb je verder nog niets. Daarbij komen nog de
onderhoudskosten zoals voer en de baas wil ook nog wel een paar centen
in zijn zak hebben om wat extra’s te kunnen doen. Duivensport is voor
ons een fijne hobby maar hangt vaak van teleurstellingen aan elkaar en
is zeker geen goedkope hobby. Er zijn er onder ons die daar totaal geen
moeite mee hebben. Die kweken een paar honderd duiven per jaar, hebben
een goede naam opgebouwd en verkopen er een paar honderd per jaar. Veel
liefhebbers kunnen daar alleen maar van dromen en voelen zich elke week
weer opnieuw benadeeld omdat ze met hun kleine bestand het steeds op
moeten nemen tegen mannen die met manden vol duiven naar het lokaal
komen. Die laatste categorie heeft daarom ook veel meer mogelijkheden om
te selecteren. Als zij er 300 of meer per jaar kweken zitten daar
allicht 15% bruikbare duiven bij, dat zijn er 45. De meeste liefhebbers
hebben 10 jaar nodig om zo een kwantum te kweken wat wil zeggen dat zij
maar 4 of 5 bruikbare duiven kunnen aanvullen. Het verschil tussen de
gewone liefhebber en de professionals wordt daardoor alleen maar groter.
Het wordt zelfs zo groot dat er binnen niet al te lange tijd geen modale
liefhebbers meer bestaan. Geloof me, dan raakt de lol voor de massa
spelers er ook gauw af.
MEESTE CLUBS HEBBEN GEEN BESTAANSRECHT MEER
Met nog minimaal 8 deelnemers voldoet elke club aan de reglementen.
Twintig jaar geleden zeiden we; wat moet je nou met een club van 20
leden dat stelde helemaal niets voor. Nu hoort zo een club bij de
grotere. Wat wil zeggen dat het duizelt van de clubs die aanzienlijk
minder leden hebben en als straks het seizoen zes weken oud is de
grootste moeite hebben om nog 8 deelnemers op de been te krijgen.
Donkere wolken trekken zich samen aan de eens zo heldere duivenhemel,
het is niet anders. Ik heb dat trouwens 40 jaar geleden al zien aankomen.
Toen heb ik al voorgesteld om 2 inkorfcentra in onze regio op te richten.
We hadden toen nog ruim 400 leden verdeeld over een 14 tal clubs. De
meerderheid wilde daar jammer genoeg niets van weten en wilde koste wat
kost hun vereniging in stand houden. Nu nog willen een aantal leden van
de 4 verenigingen die we momenteel nog maar hebben daar niets van weten.
Ongelooflijk dat ze niet begrijpen dat daardoor de kosten de pan uit
reizen. Ik snap niet dat het handjevol liefhebbers dat we nu nog hebben
niet wil inzien dat het zo niet langer kan. De liefhebbers moeten in
willen zien dat het voor ons en ook voor de sport noodzakelijk is om te
fuseren of in ieder geval heel nauw met elkaar te gaan samenwerken.
Helaas is het zo dat daar in veel gebieden absoluut geen sprake van is
en dat het meer lijkt op elkaar tegenwerken. De tijd dat we in elk dorp
of stad lopend met een mandje duiven naar het clublokaal gingen ligt
heel ver achter ons. Ik zie het er van komen dat er in Nederland in elk
vlieggebied, samenspel of kring nog maar een inkorfcentrum komt waar
iedereen uit dat gebied met zijn duiven naar toe moet. We zullen er meer
voor moeten doen om met duiven te kunnen spelen. Op die manier houdt je
het betaalbaar en zullen we elkaar moeten accepteren want een
uitwijkmogelijkheid naar een andere club bestaat dan niet meer. Met een
goede organisatie zal zeker het spelplezier toenemen. Helaas beste
sportvrienden we hebben geen andere keus.
CODE ORANJE
Dat het klimaat aan het veranderen is merken we steeds meer. Voor zover
bekend was er in Nederland nog nimmer zo een zware storm als zondag 10
februari, er werd zelfs de naam Ciara aan gegeven. Wij zijn echt wel wat
gewend wat wind regen en hoog water betreft. Dit keer was het extreem en
daarom werd de bevolking gewaarschuwd met code oranje. Dat hield in zeer
onstuimig weer met harde windstoten tot wel 140 km per uur en zeer zware
regenbuien. Nou dat hebben we geweten. Uit voorzorg werden op de
luchthaven Schiphol 140 vluchten geannuleerd. Op bepaalde trajecten
reden geen treinen. Bomen gingen om en voor de hele zondag werden alle
sportevenementen afgelast zelfs het Nederlands Kampioenschap tegen wind
in fietsen kon niet doorgaan. Verder heel veel schade aan huizen en
gebouwen waardoor de verzekeringsmaatschappijen zeker overuren moeten
maken. De schade van zondag wordt geschat op 150 miljoen en ook op
maandag was de storm nog niet verdwenen. Voor het komende weekend wordt
er wederom beestachtige weer voorspeld. Deze krachtige storm krijgt de
naam Dennis. Door dergelijk onstuimig weer trek je zulke situaties ook
door naar het aanstaande vliegseizoen. We zijn tenslotte duivenmelkers
en onze hobby heeft heel veel, zo niet alles, te maken met
weersomstandigheden.
VLIEGSEIZOEN NAAR EEN ANDERE PERIODE?
De duivensport is aan het veranderen. Niet alleen individuele commercie
speelt een zeer belangrijke rol bij het in stand houden van het ledental
ook de klimaatverandering speelt een belangrijke rol. De echte Hollandse
winters bestaan niet meer. Het is een uitzondering aan het worden dat er
in de maanden december tot en met februari een aantal weken op natuurijs
geschaatst kan worden. Het ziet er naar uit dat de eens zo beroemde
Elfstedentocht met een afstand van 200 km over de bevroren Friese
wateren nooit meer verreden zal worden. Dit jaar in Nederland zelfs de
warmste januari maand ooit! Het is begin februari en vanwege de zachte
weersomstandigheden, 8 graden Celsius, zijn de vogels druk in de weer om
hun nesten in orde te maken. Kent U de spreuk nog “in mei leggen alle
vogels een ei”? Vergeet dat maar, zo lang wachten de vogels niet meer.
Het is veel te zacht voor de tijd van het jaar. De krokussen, tulpen en
narcissen vliegen de grond uit. Op de klimaatverandering zal ook de
duivensport gedwongen worden in te spelen. Ik kan me nog goed herinneren
dat tijdens de wintervergaderingen bijna gesmeekt werd om niet zo vroeg
met het vliegseizoen te beginnen. Er waren winters bij dat er half maart
nog volop sneeuw lag en ook trainingsvluchten met sneeuwbuien onderweg
kwamen toen voor. Het is alsof de echte winters in ons land niet meer
bestaan. Zou dat alles voorgoed voorbij zijn? Het is alsof de seizoenen
aan het verschuiven zijn. Zijn we daardoor min of meer verplicht eerder
of later met ons vliegseizoen te beginnen. Moet er misschien een
zomerstop ingevoerd worden. Hoe het ook mag zijn een vliegseizoen zoals
we al honderd jaar gewend zijn zal vrijwel zeker een verandering moeten
ondergaan. We zullen ons zeker moeten laten leiden door deskundigen op
het gebied van de klimaatverandering en niet door de goedwillende
bestuurders die niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is.
WINTERKWEEK
Is winterkweek nog steeds een noodzakelijk kwaad? Het werd uitgedacht
door liefhebbers die hun jongen groot wilde hebben voordat de akkers
groen begonnen te worden. Daarmee wilde ze voorkomen dat de duiven naar
het veld trokken om daar te zoeken wat ze op het hok niet konden vinden.
De boeren gingen met kunstmest werken om zich op die manier te
verzekeren van een goede oogst. Het nare is dat in kunstmest giftige
bestanddelen zitten waar vogels en dus ook onze duiven aan dood gaan. In
de wintermaanden is er voor onze duiven weinig of niets op het veld te
vinden vandaar dat winterkweek een prima uitvinding was. Zeker zo
belangrijk bij winterkweek is dat je meerdere jongen uit de betere
duiven kunt kweken die aan het jonge duiven programma kunnen meedoen.
Niet iedereen heeft als vele grote liefhebbers een aantal voedsterduiven
die de eieren van de kweekduiven uitbroeden. Het duivenspel is nog
steeds gebaseerd op de gewone liefhebber met een bestand van hooguit een
50-tal oude duiven inclusief enkele koppels kweekduiven plus een even
groot aantal jonge duiven. Het zou trouwens heel mooi zijn als we
allemaal zo een gelijkwaardig duivenbestand zouden hebben. Een commissie
“eerlijk spel” zoals we in Nederland hebben zou dan niet nodig zijn. Nu
in ons land besloten is dat iedereen op een vlucht nog steeds zoveel
duiven mag inzetten als dat hij of zij wil is er nog steeds geen sprake
van eerlijk spel en dat zal het helaas ook nooit worden. Het blijft
trouwens wel een heel mooi spelletje. Jammer dat de laatste jaren zoveel
liefhebbers de handdoek in de ring hebben gegooid en het houd maar niet
op.
WAT DE KWEEK BETREFT IS HET NU HOOGSEIZOEN
Als de duiven deze wintermaanden goed zijn verzorgd en super gezond zijn
voor de kweek dan moet het nu genieten zijn van de nieuwe generatie. Er
zijn hokken waar de duiven nog niet gekoppeld zijn (voornamelijk bij de
marathon spelers) waar ze soms pas een week bijeen zitten. Bij degene
die tussen Kerst en Nieuwjaar zijn begonnen zijn de jongen nu klaar en
bij de winterkwekers die de duiven al eind november hebben samen gezet
komen de jongen nu voor het eerst buiten. Wat de weersomstandigheden
betreft hadden we het niet beter kunnen treffen. Ik heb tot op heden
alleen maar gunstige berichten gehoord over de kweek. Weinig of geen
onbevruchte eieren is een goed teken over de gezondheid van de duiven.
Niet te lang wachten met enten tegen paramixo, hoe vroeger hoe beter.
Niet te lang wachten met vaccineren tegen pokken en paratyfus en als de
duiven voor de tweede keer op eieren komen kan een geelkuur ook geen
kwaad. Het gaat er om dat je voor je zelf een goed gevoel hebt. Je moet
tegen jezelf kunnen zeggen “ik heb er alles aan gedaan”. Straks als het
seizoen nog maar een paar weken oud is komen de eerste geluiden van “het
gaat niet terwijl ik er alles aan heb gedaan”. Misschien is alles wat je
hebt gedaan wel verkeerd. Het zijn namelijk altijd dezelfde die lopen te
kermen. Het zijn altijd dezelfde die een abonnement bij de dierenarts
hebben en het zijn altijd dezelfde die jaar in jaar uit goed meespelen.
Dat alles heeft te maken met de wil, de inzet en de mentaliteit van de
melker. We zijn op weg naar de start, het gaat sneller dan we denken.
Zorg er voor dat je goed gemotiveerd bent dan komen de resultaten bijna
vanzelf.
ZO GAAT HET BIJ DE BRASSEN
Ik voel me beter dan vorig jaar en daarom ga ik ook met meer plezier
naar de duiven. Ik hoop dat het zo blijft dan kan ik de concurrentie nog
eens een poepie laten ruiken. De jongen van onze kwekers zijn nu
allemaal naar het hok van Marco en zelf heeft hij inmiddels de jongen
van zijn vliegduiven geringd. Als die over twee weken bij de ouders
wegkunnen is hij klaar en heeft dan een jonge duivenbestand van ongeveer
50 stuks. Ik, arme vader ☹ heb nog geen enkel jong. De kwekers zitten
voor de tweede maal te broeden en mijn 11 koppels vliegduiven voor de
eerste keer. Ik kan diverse eieren van de kwekers overleggen naar de
vliegduiven die allemaal maar een jong mogen groot brengen. Als alles
goed gaat kom ik ruimschoots aan 35 jongen en dat is voor mij meer dan
genoeg. Voorlopig gaat alles naar wens, vader en zoon krijgen steeds
meer zin in het vliegseizoen 2020. Ik hoop u ook!
LAATSTE NIEUWS
Het Nederlandse ministerie van landbouw heeft acuut (11 febr.) een
ophokplicht (niet buiten laten) voor pluimvee afgekondigd. Dit heeft te
maken met een besmetting van vogelgriep in Duitsland. Over 4 weken wordt
opnieuw bekeken of de kippen weer buiten mogen. Voort duiven geldt deze
ophokplicht (nog) niet.
DE KAARTEN ZIJN GESCHUD
Daarmee bedoel ik niet de kaarten voor bridge of een ander kaartspel
maar over de stamkaarten van onze duiven. Ik besteed daar in de stille
wintermaanden, nadat de duiven zijn geselecteerd, vrij veel tijd aan.
Dat alles met de bedoeling kweekkoppels samen te stellen waarvan ik
goede resultaten verwacht. Het is een leuke bezigheid omdat je van elke
kweekduif de nodige informatie kunt aflezen over ouders en grootouders.
In een oogopslag kun je zien of de duif een kruisingsproduct is of dat
ze voortkomt uit lijnen of inteelt. Voor mij is dat bij het vormen van
de nieuwe koppels een belangrijke informatie. Tevens heb je direct
globale info over het presteren van de hele familie vooral als je er
werk van maakt. Probeer zoveel mogelijk belangrijke notities zoals
kwaliteit van de pluimen, lichaamsbouw, formaat, stevige en goed
gesloten stuitbeentjes vast te leggen. Heel nuttig omdat in de praktijk
blijkt dat je meer vergeet dan je denkt. Door koppels samen te stellen
aan de hand van de stamkaarten ben je in ieder geval zorgvuldig bezig.
Als ik dan na veel geschuif tot een definitieve koppeling kom heb ik
veelal een tevreden gevoel. In gedachten zie ik dan de duiven voor me en
ook na zoveel jaren duivensport ben ik nog steeds zo naïef dat ik denk
dat het allemaal sublieme koppels zijn. Voor mij zijn ze dat ook, zeker
na al het voorwerk dat ik heb gedaan. Het wil echter niet zeggen dat de
kweekresultaten van de koppels subliem zijn. We zijn allemaal
duivenmelker genoeg om te weten dat zoiets onmogelijk is. Maar……. als
het wel een keer lukt om een “extra” te kweken, u weet wel zo een duif
die in haar geboortejaar drie of misschien wel vier keer heel vroeg
aantikt dan geeft dat enorm gevoel van voldoening vooral omdat je zelf
het ouderpaar hebt vastgesteld. Daarnaast spreek ik graag van bruikbare
duiven. Duiven hoeven niet perse winnaars te zijn, je hebt ook duiven
nodig om een mooie uitslag te maken. Alleen een eerste prijs winnen met
50 duiven mee zegt me niet zo veel. Ik ga liever voor een uitslag zoals
1-5-6-8-9 etc. met hetzelfde aantal duiven mee. Dat is waar ik elke dag
voor bezig ben en gelukkig is me dat vele keren in mijn lange loopbaan
gelukt. Dat is vooral mooi omdat ik nooit met een groot aantal duiven
heb gevlogen. Tot voor drie jaar geleden had ik maximaal 24 koppels om
te vliegen en een zelfde aantal kwekers. Dat laatste was wel erg veel
maar de vraag naar mijn duiven was voor mijn doen bijzonder groot. Nu ik
een oude man ben en de laatste twee jaar slechts met 12 koppels duiven
heb gespeeld zijn de resultaten minder spectaculair. In de wandelgangen
hoor ik soms “Bras is oud en heeft de goeie niet meer”. Klopt helemaal,
ik ben inderdaad oud en zonder dat je het merkt verander je elke dag een
beetje. Je wordt wat gemakkelijker, het hoeft allemaal niet meer zo
nodig, je wordt sentimenteler en minder gedreven, kortom het wordt
allemaal te veel. Om helemaal afstand te doen van mijn duiven is me dit
jaar (nog) niet gelukt. Ik zou in 2020 alleen maar met jonge duiven gaan
spelen. Maar ja, als ik vanaf eind maart tot begin juli alleen maar
jonge duiven hoef te verzorgen dan kan ik net zo goed een tiental
koppels vliegduiven aanhouden zodat ik vanaf april elke week spel heb.
Dus de mannen zijn nog niet helemaal van me af. Daarnaast heb ik de zorg
over onze 20 gezamenlijke kweekkoppels die bij mij gehuisvest zijn. Werk
genoeg dus.
DE JONGEN ZIJN KLAAR
Ze zijn werkelijk prachtig opgekomen en eind deze week gaan er 32 naar
zoon Marco. Een score van 80% (32 van de 40) is voor deze tijd van het
jaar zonder meer goed. Jammer van de twee in onze ogen belangrijke
koppels die de eerste ronde onbevruchte eieren hadden en nu sinds enkele
dagen gelukkig wel op hun pas geboren jongen zitten. De doffers zijn
alweer flink aan het jagen en de jongen uit die eieren zijn voor mij.
Vanaf eind maart heb ik dus ook mijn ploeg jongen. Daarbij komen er ook
nog enkele die ik uit de vliegduiven kweek die net een week bij elkaar
zitten. Eigenlijk iets te laat omdat bij de kweekduiven alweer eieren
van de tweede ronde heb liggen. We zullen wel zien hoe het loopt, aan 35
jongen heb ik meer dan genoeg. Binnenkort komt dr. van der Sluis langs
om zodra de kweek- en vliegduiven weer zitten te broeden te enten tegen
paramixo. Ook de jonge duiven die inmiddels bij Marco zitten krijgen dan
een prik. Nu maar afwachten hoe de kwaliteit van de jongen is. Een hok
vol jongen kweken is niet zo moeilijk, wat dat betreft zijn het net
muizen, je heb er binnen de kortste keren een hok vol van wat niet de
bedoeling is. Het gaat niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit. Er
zijn in ons land zogenaamde ogenkeurders en zelfs een waarzegger die
overal waar hij duiven gaat beoordelen de mooiste verhalen vertelt over
duiven die een verenigingsconcours kunnen winnen of zelfs zo goed
presteren dat hij een teletekst vermelding krijgt. Ik moet zeggen dat
die mannen wel voor een gezellige duivenavond zorgen. Ze hebben soms een
goed verhaal maar het blijft in mijn ogen nog steeds een verhaal of
zelfs een sprookje wat ze de mensen wijs proberen te maken. Ze kweken
zelf ook elk jaar een hok vol jonge duiven. Als ze het zo goed zouden
weten hadden ze aan twee kweekkoppels genoeg. Nee, het is en blijft heel
moeilijk om elk jaar een topper te kweken en dat lukt bij de meeste
zelfs niet. Kortgeleden las ik in een column geschreven door een zeer
goede liefhebber dat hij 20 jaar geleden een bijzondere duif had. Het
was niet alleen een topper tijdens de wedstrijden ook als kweker was hij
zijn gewicht in goud waard. De duif zou zeker een tiental nationale as
duiven hebben voortgebracht. Op zich ongelooflijk maar absoluut waar. De
man is niet alleen een groot kampioen, hij is ook een liefhebber van een
heel groot aantal duiven. Daarvan zijn er een flink aantal voedsterduif,
waar dus niet mee wordt gespeeld. Hij heeft die alleen om eieren uit te
broeden van zijn topduiven en ze ook verder groot te brengen. Dat is een
van de redenen dat hij diverse toppers uit zijn kampioensduiven heeft
gekweekt. Hij vertelde er wel bij dat er vanaf 2000 totaal 207 uit zijn
gekweekt dus slechts 5% echt top. Kun je nagaan hoe moeilijk het is om
uit hele goede duiven een enkele goede te kweken afgezien van het feit
hoeveel liefhebbers er op de wereld zijn die zo een kweekmethode kunnen
verwezenlijken. Jaarlijks fokt hij wel zo’n 300 duiven voor zichzelf en
dan te bedenken dat er in het zuidwesten van Nederland iemand met 1000
jonge duiven wil gaan starten. Heel spectaculair maar geen goede zaak
voor de duivensport. Binnen de NPO is een werkgroep “eerlijk spel” die
op de laatste vergadering met een viertal voorstellen kwam om het
maximale aantal deelnemende duiven vast te leggen dat per liefhebber
ingezet mag worden. Het bleef bij punt 4 en dat hield in; alles laten
zoals het is. Wat inhoudt dat iedereen op elke vlucht zoveel duiven mag
inzetten als hij wil. Duivensport is nooit een eerlijk spel geweest en
zal het dus ook niet worden.
VEERTIGDUIZEND
Ja u leest het goed 40.000 is heel veel maar dat is het aantal leden dat
de Nederlandse duivensport in de loop der jaren is kwijt geraakt. Ik
neem aan dat u allen wel eens naar een stadion bent geweest waar een
zelfde aantal mensen aanwezig waren. Als dat sportevenement is afgelopen
en iedereen huiswaarts gaat dan zie je dat 40.000 supporters een flinke
mensenmassa is. Zo een groot aantal actieve liefhebbers missen we
inmiddels in Nederland. Een van de vooraanstaande duivenlanden als
Nederland heeft er nu nog slechts 14.000. Daarbij zijn ook de
combinaties gerekend welke uit twee of drie leden bestaan die vanaf
dezelfde locatie spelen. Tevens zijn daarbij ook de leden geteld die
geen duiven meer hebben doch nog wel lid van hun club zijn gebleven.
Volgens mijn schatting kunnen we nu nog spreken van 8000 “vliegende
hokken”. Als we dan bij het punt nationale organisatie komen zullen we
er van schrikken hoeveel (vooral oudere) liefhebbers nog geïnteresseerd
zijn in onze NPO, dat is schrikbarend laag. De grote groep wil vanaf
april tot en met september met hun duiven spelen en voor de rest zal het
ze een zorg zijn hoe dat allemaal geregeld gaat worden. De oudere
liefhebbers zeggen ”het zal mijn tijd wel uit duren”. Probeer daar maar
eens een organisatie voor op touw te zetten waarin alle neuzen dezelfde
kant op wijzen, zoiets is bijna niet meer te realisaren. Goedwillende
bestuursleden krijgen zoveel tegenwerking dat om de haverklap kundige
bestuurders opstappen. Het ledental loopt schrikbarend snel terug wat
niet alleen komt door vergrijzing. De ontevredenheid en afgunst wordt
steeds groter en de verenigingen worden steeds kleiner. Er ligt nu al
een voorstel op tafel dat een vereniging uit minimaal 15 leden moet
bestaan en dat er in eigen lokaal mag worden ingekorfd als er minimaal 8
leden meedoen. In mijn ogen een prima besluit maar zeker weten dat lang
niet iedereen het met mij eens is. Op die manier blijven we maar een
beetje aan modderen, de veiligheid van het concours komt in het gedrang,
het aantal deelnemende duiven in de club stelt weinig meer voor. Bij mij
in de Zaanstreek staan drie verenigingslokalen naast elkaar, toch krijgt
men het nog steeds niet voor elkaar om er een club van te maken. Hoe
kortzichtig moet je zijn om dat tegen te houden zeker omdat het maar
enkele leden zijn die een fusie tegen houden. Organisatorisch gaat het
in Nederland niet goed. Het nationale bestuur is opgestapt of is
verzocht hun functie neer te leggen. Ook het bestuur van Noord-Holland
heeft er de brui aan gegeven en ook in mijn eigen club is geen eenheid
meer. Toch gaat het nieuwe seizoen in Nederland op 12 april van start en
dat is waar veel liefhebbers met smart op zitten te wachten. Voor de
(nieuwe) bestuurders is echter nog veel werk te verrichten. Mijn vurige
wens is dat het ze lukt.
DE 24e MILLION DOLLAR RACE
Ook wel de Olympische Spelen van de duivensport genoemd. Zaterdag 1
februari is de finale race over een afstand van 525 km. Voor de winnaar
ligt een leuke prijs van 300.000 US Dollar te wachten. In totaal zijn er
3632 duiven uit 36 verschillende landen voor deze race ingeschreven.
Naar ik heb vernomen deden er op 17 januari nog 1756 mee, dat zijn er
dus heel wat minder. Dat het op 1 februari een spannende race zal worden
is wel zeker.
ROEMENEN BESCHULDIGD VAN DUIVENDIEFSTAL
Het is al bijna 4 jaar geleden dat er bij de bekende Belgische fond
liefhebber Frans Bungeneers uit Ranst een 50 tal duiven zijn gestolen.
De namen van de drie verdachten zijn bekend maar bij huiszoekingen zijn
geen duiven van de politieman uit Ranst aangetroffen. Wel andere
gestolen duiven van Nederlandse en Belgische afkomst. Frans had zijn
duiven onvoldoende verzekerd waardoor hij slechts 900 euro kreeg
uitgekeerd. Bij de rechter heeft hij een schadeclaim van 700.000 euro
ingediend. De eis van de rechter is 2 jaar celstraf plus een geldboete,
de uitspraak is op 3 februari.
NATIONALE VLIEGPROGRAMMA 2020
In Nederland gaan we op 11 april beginnen met een serie van 6
snelheidsvluchten voor de oude duiven gevolgd door 7 halve fond
vluchten, 11 vluchten voor jonge duiven en 5 navluchten voor oude en
jonge duiven. Dan is het inmiddels 12 september. De jonge duiven starten
op 4 juli. Het programma voor de eendaagse fond vluchten bestaat uit 6
vluchten en de marathon spelers kunnen kiezen uit 8 races. Elke week
spel voor de programmaspelers, zij kunnen meedoen aan 35 races. Hoe het
programma er uitziet in de Ladies League is nog niet bekend. Vorig jaar
zijn ze met veel tam- tam aan deze competitie begonnen, het was nog een
beetje aftasten. Hopelijk gaan de dames er dit jaar vol tegen aan.
BLACKPOOL DUIVENSTAD NUMMER EEN
Het is wereldwijd bekend dat in het Verenigd Koningrijk het tweede of
derde weekend van januari The Show Of The Year in de Engelse badplaats
Blackpool aan de Ierse zee wordt gehouden. Werkelijk de hele badplaats
staat dat weekend bol van de postduivensport. Ik was er diverse jaren
bij en het waren onvergetelijke weekends. Ook dit jaar was er weer een
massa volk op de been. Blackpool wordt een steeds meer internationaal
gebeuren waar vele liefhebbers uit een groot aantal landen op af komen.
Vooral de verkopingen die in de vele hotels worden gehouden trekken veel
publiek. Ook nu veranderden weer heel veel duiven van eigenaar en dat
vaak tegen forse bedragen. Het is maar goed dat er geen enquête wordt
gehouden over de resultaten behaald door de verkochte peperdure duiven
en hun kinderen. Waarschijnlijk zouden veel duivenvrienden van verbazing
van hun stoel vallen. Blackpool is en blijft een mooi evenement.
Volgende week is op 8 en 9 februari de Fugare in het Belgische Kortrijk
aan de beurt. Het is al de 10e keer dat deze internationale duivenbeurs
wordt gehouden. Ook daar trekken inmiddels veel liefhebbers uit de
omliggende landen naar toe. Daarna zullen er nog een aantal nationale
huldigingen volgen en dan, ja dan gaat het allemaal weer opnieuw
beginnen.
NOG EVEN HET LAATSTE NIEUWS OVER DE KWEEK OP EIGEN HOK
Bijna alle 36 jongen zijn geringd. Een is er overgelegd naar een ander
koppel zodat het koppel dat geen jong meer heeft opnieuw kan beginnen.
Verder is er nog weinig te zeggen over de nieuwe generatie. Ze groeien
goed en dat komt zeker doordat ik de duiven drie keer per dag voer. De
jongen liggen dan de hele dag met een goed gevulde krop. De mest rondom
de schotels ziet er prima uit. Donderdag 30 januari worden mijn
vliegduiven gekoppeld zodat ik een deel van de tweede ronde van de
kwekers onder de vliegduiven kan leggen. Die laat ik overigens maar 1
jong groot brengen omdat we als hun jongen gespeend kunnen worden aan de
vooravond van het nieuwe vliegseizoen staan. Zodra mijn vliegduiven half
februari op eieren zitten worden ze direct geënt tegen paramixo, volgens
Dr. Van der Sluis kan dat geen kwaad. Ik ben eigenlijk wel iets te laat
en sinds vanmorgen ook een beetje geschrokken, lees maar….
GESCHROKKEN
Deze morgen las ik een uitgebreid artikel over de vogelgriep (paramixo)
die steeds dichterbij komt. De economische belangen in Nederland zijn
binnen de pluimvee sector bijzonder groot. Nederland telt iets minder
dan 100 miljoen kippen en negentien slachterijen waar ruim 10.000 mensen
in werkzaam zijn. Aan de minister van Landbouw is om een ophok plicht
(pluimvee binnen houden) gevraagd. Het virus H5N8 komt dit keer vanuit
Tsjechië en nu er steeds meer koude uit oost Europa komt zijn de
trekvogels via hun uitwerpselen de mogelijke overbrengers. Risico wil
men niet nemen en dat kan dus ook weer betrekking hebben op onze
postduivensport. We hebben zoiets al meerder keren meegemaakt. Geen
paniek, het zal toch niet zo zijn dat ons nieuwe wedstrijdseizoen gevaar
gaat lopen. Laten we voor alle zekerheid maar een kaarsje aansteken.
2020 - OLYMPISCH JAAR
Echter niet voor de duiven, wel voor vele andere sporten. Sinds 1896 is
er de internationale sportmanifestatie “Olympische Spelen” die eens in
de vier jaar worden gehouden. Dit jaar is dat immens grote sportfestijn,
waaraan duizenden atleten uit vrijwel alle landen meedoen, van 24 juli
tot 9 augustus in Tokio en in 2024 is Parijs aan de beurt. Duivensport
is geen Olympische sport en toch heeft de F.C.I. onze internationale
duivensport organisatie haar eigen regels om eens in de twee jaar een
postduiven Olympiade te houden. Zoiets komt bij de leek erg vreemd over
en dan zeg ik het erg netjes. Waanzin en afwijkend gedrag zou beter op
zijn plaats zijn. De duivensport wordt steeds minder populair, ze wordt
niet meer serieus genomen. Onze sport heeft het imago van een oude
mannen spelletje waarvan de deelnemers gekleed zijn in een stofjas, een
pet op hun kale of grijze kop, een paar versleten pantoffels aan en een
half afgezakte broek. Zoiets spreekt de hedendaagse jeugd totaal niet
aan en er is duidelijk geen interesse, duivensport is niet meer van deze
tijd. Dat is te merken aan het snel afnemende aantal actieve leden.
Helaas is het ook zo dat de liefhebbers die een groot deel van hun leven
met duiven spelen meer en meer ontevreden worden over het rumoer binnen
de nationale organisatie. De concoursen worden met het steeds kleiner
wordende aantal deelnemende duiven steeds minder interessant. Vooral de
oudere liefhebbers, daarvan zijn er verreweg de meeste, spreekt dit niet
meer aan. Waar zijn de jaren gebleven dat er duizenden duiven in het
concours stonden. Het is voorbij en komt nooit meer terug wat we er ook
aan doen. Door de terugloop van leden wordt het duivenspel steeds
oneerlijker. De wet van de grote getallen blijft ook binnen de
duivensport nog steeds van kracht. We krijgen steeds meer het systeem
“wie de meeste lootjes koopt heeft de grootste kans op een prijs”
Oftewel door het niet aan banden leggen van het aantal deelnemende
duiven per liefhebber voelen veel liefhebbers zich sterk benadeeld.
Doordat er steeds minder liefhebbers overblijven gaat de ligging ook een
steeds belangrijker worden. Het zal duidelijk zijn dat in een
vlieggebied waar enkele jaren terug nog 200 liefhebbers woonden en nu
nog maar 50 dat de trek van de duiven totaal anders is waardoor de kans
groot is dat er elke week een aantal deelnemers gewoon weggespeeld
worden. Niet vanwege een mindere kwaliteit, wel vanwege een ongunstige
ligging. Duivensport is niet te vergelijken met welke sport dan ook. Er
is binnen de duivensport geen enkele wedstrijd met een zelfde
finishlijn. De lijn ligt voor elke deelnemer op een andere plek zodat
ieder een andere afstand moet afleggen. De weersomstandigheden zijn in
het hele land bijna nooit het zelfde dus van eerlijk spel kan nimmer
sprake zijn. Ondanks dat is er toch elke twee jaar een Olympiade. De 37e
is in januari 2021 in Roemenië en twee jaar later, als alles goed gaat,
gaat Nederland dit festijn organiseren. Vanaf 2021 krijgt de Olympiade
naast de sport en standaardklasse er nog een klasse World Best Pigeon
bij. Om daar aan mee te kunnen doen gelden weer andere spelregels.
Blijft op die manier de duivensport nog wel geloofwaardig? In ieder
geval weer een extra mogelijkheid voor de profs onder ons om hun zakken
te vullen. Je gaat je steeds meer afvragen waarvoor en voor wie een
dergelijk festijn als een duivenhobby bij huis wordt georganiseerd en
wie gaan er naar zo een veredelde tentoonstelling? De profs, de bobo’s
en misschien nog een handjevol gewone liefhebbers omdat het mondiaal
werkelijk niets voorstelt.
STEEDS MINDER WEIDEVOLGELS
Nederland is een waterland omringd door duinen en dijken. Zelf woon ik
in een polder dat meer dan ruim 300 jaar geleden is droog gemaakt. Het
is een agrarische gemeenschap maar er komen steeds meer mensen van
buiten. Iedereen probeert zo veel mogelijk de grote stad te ontwijken.
Het boerenbedrijf gaat meer en meer verdwijnen en dat heeft
consequenties voor de weidevogels zoals de grutto en de kievit. Daarover
las ik vandaag in de krant dat de populatie van deze prachtige vogels de
laatste 15 jaar met 30% is afgenomen. Voor mij is dat niet zo vreemd.
Als ik zie hoeveel boerenbedrijven er verdwenen zijn, en dat waren juist
de mensen die het vele grasland goed onderhielden. Er was zelfs een
verordening dat de boeren beslist niet voor 15 juni hun weiland mochten
maaien. Dit alles om te voorkomen dat er nesten vernield zouden worden.
Woningbouw rukt steeds meer op. Vlakbij mij is een zeer grote woonwijk
gebouwd wat vroeger allemaal weiland was. Dan is er het steeds groter
wordende probleem van de roofvogels. Deze beschermde vogels doen zich
elk voorjaar te goed aan de kuikentjes. Ze eten ze alsof het oliebollen
zijn en ook binnen onze duivensport wordt dit probleem almaar groter.
Overal is wel een verklaring voor. De grote vraag blijft echter; wie
gaat er daadwerkelijk iets aan doen?
DUIVENHANDEL
Realiseren wij duivenhouders ons wel wat voor kleine organisatie we aan
het worden zijn? België en Nederland zijn wereldwijd nog steeds
aansprekende duivenlanden maar hoe lang nog? Het aantal leden binnen de
KBDB en NPO stelt steeds minder voor. Onze concoursen worden wat
deelname betreft steeds kleiner. Het aantal vluchten is voor veel
liefhebbers te veel en de handel in duiven is door toedoen van internet
nog nooit zo groot geweest. De tijd dat op de achterkant van het
eigendomsbewijs de ringnummers van de ouders werd genoteerd ligt ver
achter ons. Het gaat tegenwoordig meer om de stamkaarten dan om de
duiven. Ook het invullen van de stamkaarten gaat alle perken te buiten.
De prestaties van bij voorbeeld de vader worden herhaald bij de zoon en
ook bij diens zoon. Drie keer de zelfde prestaties wat wil zeggen dat de
zoon en kleinzoon helemaal niets hebben gepresteerd. Het gekke is dat
voor zo een veredelde soepkip toch een gigantisch bedrag wordt
neergeteld. Zoveel zelfs dat zo een waardeloos product onbetaalbaar is
voor de gemiddelde liefhebber wat maar gelukkig is! Veel beter is het om
in eigen omgeving iets te bemachtigen van een liefhebber die jarenlang
goed meespeelt. Volg diens raad op en je komt gegarandeerd veel verder
dan met al die mooie naamduiven met nog fraaiere stamkaarten. Duiven
aanschaffen is in de eerste plaats een zaak van vertrouwen, verder een
zaak van geduld. Ook een goed hok en een goede verzorging zijn van het
grootste belang om te presteren. Wat mogelijk nog belangrijker is om te
weten is dat ook bij de grootste kampioen meer slechte dan goede duiven
geboren worden. Als uw nieuwe aanwinst niet brengt wat u er van had
verwacht ga er dan niet meteen vanuit dat u niet goed behandeld bent.
Kijk naar uw eigen duiven en zie eens hoeveel goede (bruikbare) 3-jarige
duiven er nog zijn, misschien tien van de 60 die u er dat jaar kweekte.
Dan moet ik u feliciteren want dan bent u een zeer groot kampioen maar
dan wil ik wel eerst even weten wat die tien precies gedaan hebben. Op
ons eigen kweekhok zijn de eieren aan het uitkomen, helaas niet
allemaal. Het komende weekend weet ik het exact, het zijn er in ieder
geval meer dan ik dacht.
ALLEEN DOEN WAT NOODZAKELIJK IS
De duiven bijlichten voordat ze gekoppeld worden is niet noodzakelijk.
Het enige verschil is als je dat niet doet ze enkele dagen later eitjes
leggen, nou en? Dat is toch niet zo belangrijk. Wat ik wel noodzakelijk
vind is dat de doffers ruim voordat ze gekoppeld worden hun eigen
broedhok kennen. Dat voorkomt verkeerd vliegen als ze enkele dagen na de
koppeling voor het eerst met hun duivin los in het hok mogen. Vanaf het
moment dat de doffers hun broedhok mogen uitzoeken geef ik ze daarin
twee keer per dag een snuifje snoepzaad aangevuld met wat hennepzaad. Ze
worden daardoor sneller “hok vast” zoals we dat noemen. Vooral driftige
jaarling doffers willen in het begin nog wel eens achter alles aan
vliegen wat beweegt maar omdat ze goed weten wat hun broedhok is laten
ze zich sneller uit het verkeerde broedhok jagen. Noodzakelijk is het
niet, ik vind het wel belangrijk dat doffer en duivin zo snel mogelijk
weten in welk hokje ze thuis horen. Ik besteed daar veel tijd aan omdat
ik wil dat ze ruim voordat de eerste eieren gelegd worden weten waar ze
wonen. Op onnodige vechtpartijen zit ik niet te wachten zeker niet bij
de eerste ronde van de kwekers die koppelen we immers om er zo snel
mogelijk een aantal jongen van te hebben. Tot zo ver is alles naar wens
verlopen. Met een verschil van 4 dagen zat alles op eieren op een koppel
na. Na 70 jaar duiven had ik het toch weer voor mekaar om twee doffers
bijeen te zetten. Een doffer is verwijderd en de ander heeft nu wel een
duivin. Dat koppel zit inmiddels ook te broeden wel met een verschil van
een week. Toen we voorbije maandag de eieren gingen controleren bleek
dat het later gekoppelde stel maar een bevrucht ei had. Wat we veel
erger vonden is dat het in onze ogen beste kweekkoppel twee onbevruchte
eitjes had. Verder bij een koppel met een aangeschafte doffer ook maar
een goed ei en bij nog een ander koppel een ei met een flinke deuk er
in. Eind van deze week komen de eerste eieren uit. Alle duiven hebben
een geelkuur gehad dus nu maar afwachten of alles ook inderdaad uitkomt.
De kweekduiven zien er prima uit. De mest is mooi plus dat ik elke dag
voldoende donsveertjes vindt. Ook de eetlust is goed zodat er voor mijn
gevoel weinig kan misgaan. Vanaf ‘s morgens half negen brand nu de lamp
die s ’avonds een uur na het eten om half acht uitgaat zodat het in het
kweekhok overdag 13 uur licht is. In elke afdeling zitten 10
kweekkoppels die overdag in de ren kunnen. Zodra de jongen ongeveer twee
weken oud zijn doe ik de tussendeur open en ook de afscheiding in de ren
zodat alle duiven gebruik kunnen maken van hok en ren. Ze hoeven dus
niet de hele dag stil te zitten, hebben de nodige bewegingsvrijheid maar
komen nooit meer los. Ze hebben voldaan in hun eerste levensjaren en
omdat de baas er alle vertrouwen in heeft hebben ze een plaats in het
kweekhok gekregen wat betekent dat ze levenslange opsluiting hebben.
VERDUISTEREN
Nog steeds zijn er in mijn vereniging leden die hun jonge duiven niet
verduisteren en als ze dat zeggen geloof ik ze. Het maakt mij niets uit
of anderen wel of niet verduisteren. Ik vind het niet slim als ze het
inderdaad niet doen. Ze zetten zichzelf buitenspel want vanaf begin
augustus gaan hun jonge duiven volop ruien en bijna iedereen weet dat
het dan gedaan is met de aerodynamica. Duiven die zwaar in de rui zijn
moeten ploeteren om op tijd thuis te komen wat in de meeste gevallen
niet zal lukken waardoor ze geen prijs meer winnen. Die duiven worden in
het najaar verkeerd beoordeeld omdat ze niet voldaan hebben op de
mooiste vluchten van hun seizoen. Als je die gasten vraagt waarom ze hun
jonge duiven niet verduisteren is vaak het antwoord; heb ik nog nooit
gedaan. Een goede reden hebben ze niet. Dan denk je toch, man doe niet
zo eigenwijs en speel het spel dat door anderen al jaren op die manier
gespeeld wordt. Winterjongen direct verduisteren is niet noodzakelijk.
Als je daar acht weken voor de langste dag mee begint kun je het hele
seizoen met goed gevolg uit spelen. Zelf heb ik dit jaar geen
winterjongen, die gaan naar zoon Marco. De jongen die voor mij bestemd
zijn worden wel direct verduisterd. Ik doe dat van ’s avonds half acht
tot de volgende morgen half negen. Als de jongen goed beginnen rond te
vliegen gaan ze er twee keer per dag uit. Van 9-10 uur en van 6 tot 7
uur. De verduistering duurt tot 21 juni, vanaf die datum blijf ik nog
wel vier weken doorgaan met verduisteren. Ik ga dan tot eind juli terug
van 13 uur per nacht naar drie uur per avond (van 19.30 uur tot en met
22.30 uur). Zodra het ’s morgens licht wordt is het ook licht in het
hok. Ik heb daar goede ervaringen mee. In het vlieghok zitten nu 70%
jaarlingen en allemaal zijn ze prima door de rui gekomen. Omstreeks 15
februari worden die gekoppeld en mogen een jong van de kweekduiven groot
brengen.
ALLEEN ALS DE BAAS 100% IS MAG JE RESULTATEN VERWACHTEN
Vanaf mijn 75ste merk ik dat ik een echte oude man aan het worden ben.
De gedrevenheid is minder, het fanatisme verdwijnt. De wil om te winnen
is er nog steeds alleen de inzet om dat doel te bereiken is aanzienlijk
minder. Het was nooit een probleem om vroeg uit bed te komen om de
duiven te verzorgen maar dat begint nu problematisch te worden. Doordat
ik vanwege minder zicht geen auto meer mag rijden ben ik aangewezen op
de hulp van anderen om mijn duiven te trainen. Met hokken schoon maken
heb ik totaal geen probleem alleen door het tempo ben ik daar een groot
deel van de dag mee bezig. Op die manier is het niet echt leuk meer. Het
stond voor mij vast dat ik zou gaan stoppen. De familie geloofde er niet
in en ze hebben gelijk gekregen. Ik heb uiteindelijk toch besloten nog
een jaartje bij te tekenen. Door velen ben ik afgeschreven, ik merk dat
regelmatig. De vraag naar bonnen voor een jonge duif is zo goed als
verdwenen, niet dat ik daar treurig om ben. Het zegt echter genoeg. Waar
is de tijd gebleven dat ik werd plat gebeld voor duiven. Ik kon er niet
genoeg kweken. Overal vandaan was interesse in de Brassen. Tot mijn
grote genoegen heb ik daardoor heel veel internationale vrienden over
gehouden die nog steeds succes hebben met mijn soort en jaarlijks nog
enkele duifjes aanschaffen. Dat raakt meer en meer over, niet alleen ik
wordt ouder, ook zij. Door mijn jarenlange ervaring weet ik echt wel hoe
een goede sportduif er uit ziet. Met enige trots kan ik zeggen dat ik
ook nu met de hoge leeftijd die ik heb bereikt nog steeds een kleine
doch perfecte groep van 20 vliegduiven heb. Als ik blijf zoals ik me nu
voel zal ik dat het komende seizoen bewijzen. Ons kweekmateriaal (20
koppels) is mede door de inzet van zoon Marco van hoge kwaliteit.
Beslist geen opschepperij, het leek mij goed te vertellen dat alles gaat
zoals het gaat. Ontvang voor 2020 nogmaals mijn allerbeste wensen en
geniet zoveel als mogelijk van uw duivenhobby. Hou het simpel, dat is
nodig om goed te presteren.
WAT ZIJN UW GOEDE VOORNEMENS?
Stoppen met roken, gezond eten, meer bewegen, u kent al die goede
voornemens wel. Het gaat er om of u dat ook daadwerkelijk volhoudt. De
praktijk heeft al vele malen uitgewezen dat als we zes weken verder zijn
dat er nog maar bitter weinig van al die goede voornemens is
overgebleven. Ach, zo gaat dat al jaren. Iedereen moet maar doen waar
hij zichzelf het prettigst bij voelt. Erger is al het geweld in de
wereld. De vernielingen van prachtige gebouwen en vooral huizen waardoor
vele mensen op de vlucht zijn. De onzekerheid die er is en de corruptie
maken mensen angstig, niemand voelt zich meer echt veilig. Nu ik dit
schrijf vieren wij over enkele uren oudejaarsavond, gezellig met de
familie bij elkaar met volop eten en drinken. Het is feest en om 12 uur
wensen wij elkaar het allerbeste toe voor 2020. Er wordt bijna niet
stilgestaan bij al die mensen die dan geen gezellige avond hebben. Heel
bizar toch, of niet. Gelukkig doen veel mensen wat ze kunnen om de
mensen die verjaagd zijn van huis en haard ergens mee te steunen. Dat
kan op veel manieren en het zou goed zijn dat we daar, als we morgen
weer met het gewone leven beginnen, aan denken en de daad bij het woord
voegen. Ondanks dat er veel te wensen is ben ik blij dat ik in Nederland
woon want wij hebben het zo slecht nog niet. Ten opzichte van vele
andere landen leiden wij een luxe leven. Tot zo ver mijn nieuwjaar
overpeinzingen. Voor u allen een gezond, gelukkig, succesvol en
voorspoedig 2020.
WAT HEERLIJK ALS JE EEN HOBBY HEBT
Alweer is er een jaar voorbij. Vond u dat jammer of was u blij dat het
er op zat? Alles heeft te maken met de gezondheid van de baas, zijn
familie en de prestaties van de duiven. Als dat goed is kan men zich
voor de volle honderd procent inzetten. Wanneer dat niet het geval is
dan is dat te merken aan de prestaties van de duiven. Ik heb dat zelf
het afgelopen jaar meegemaakt. Midden in de zomer heb ik een slechte
periode doorgemaakt. Ik was totaal niet gemotiveerd en dat kwam door
lichamelijke problemen. Altijd ging ik met plezier naar de duiven maar
toen kon ik het niet meer opbrengen. Ik was ervan overtuigd dat ik zou
stoppen met de duivensport. Ook alle randverschijnselen binnen de
organisatie van onze mooie hobby maakte mij er niet vrolijker op. Wat de
landelijke en regionale organisatie betreft is het plat gezegd nog
steeds een puinhoop. Ik voel me gelukkig weer goed en heb uiteindelijk
toch weer besloten om door te gaan met mijn duiven. Het zal echter
anders gaan. Ik ga starten met nog maar 10 koppels om te vliegen. Samen
met mijn zoon Marco hebben we een gezamenlijk kweekhok waarin 20
koppels. Verder is het de bedoeling dat Marco de eerste ronde jongen
neemt en ik de volgende. Mijn vliegduiven ga ik koppelen als de jongen
bij de kwekers een dag of 15 zijn zodat een aantal eieren van de in onze
ogen beste kwekers onder mijn vliegduiven komen te liggen. Inmiddels
zitten alle kwekers voor de eerste maal te broeden. Ik ben inmiddels
gestopt met bijlichten en de laatste dagen staan de ramen overdag open
zodat de duiven die niet op het nest zitten lekker in de ren kunnen. Ik
ben er geen voorstander van de ramen altijd open te houden. Dat heeft te
maken met de grote vrije ruimte voor mijn kweekhok dat op het oosten
gericht staat en in deze tijd komt daar de koude wind vandaan. Ik wil
beslist geen kasplantjes van mijn kwekers maken maar om ze in de volle,
vaak koud oosten wind te laten broeden is voor mij niet noodzakelijk.
Volgens mij worden ze daar eerder slechter dan beter van. Wel heb ik er
voor gezorgd dat ze allemaal een goed gevuld nest hebben wat fijn is
voor de jongen die straks met misschien temperaturen onder nul uit het
ei komen. Ook voor hen geldt dat ze beter in een behaaglijk nest zullen
groeien dan in een kale met een paar tabak steeltjes gevulde
nestschotel.
OUDEJAARSAVOND IS VOORBIJ
Voor mij een heel gezellige avond te midden van een groot deel van de
familie. Met een erg leuk bedacht spel en de nodige hapjes en drankjes
was het zo twaalf uur. Iedereen vloog elkaar om de hals om elkaar het
beste voor 2020 te wensen. Tegen twaalf uur ging de TV aan en welke
zender je ook bekeek overal was het feest met prachtig vuurwerk, wat kan
het toch mooi zijn. Maar ook dit jaar was het wederom “schijn bedriegt”
want niet veel later werden we geconfronteerd met beelden van de nodige
rellen, brandstichting, oogletsel en nog meer van die narigheid. Ook nu
werden de records van vorig jaar weer verbroken. Het wordt ieder jaar
erger. Een algeheel vuurwerkverbod zou zeker meewerken om de rust te
laten wederkeren. Toen ik deze morgen bij de duiven kwam (wel wat later
dan normaal) zaten de kwekers rustig te broeden en de andere duiven
zaten voor de schuifdeur te wachten omdat ze wel trek hadden in eten.
Even gauw hier en daar wat schoon gemaakt, alles voorzien van vers water
en gauw naar binnen naar de warme kachel in afwachting van het bezoek
van de kinderen/kleinkinderen die oma en opa een gelukkig nieuwjaar
komen wensen. Met ingang van 2 januari nemen we de draad van het gewone
leven weer op. Ik ga dan beginnen met de vliegduiven om de dag los te
laten. Om 9 uur worden ze allemaal verzorgd en als het weer het toelaat
mag er een ploeg duiven om 10 uur naar buiten.
VERGADEREN
Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen of ik kreeg al een brief onder
ogen die namens een aantal afdelingen aan onze nationale organisatie is
verzonden. Een scherpe brief waarin er niet veel van ons nationale
bestuur werd overgelaten. Daarmee is de toon gezet. Er is geen
vertrouwen meer in de huidige bestuurders. Maar hoe nu verder? Ik weet
zeker dat er voldoende kundige bestuurders in ons land zijn. Nadeel is
dat de meeste van hen (te) oud zijn. Er moet jong elan komen met steun
van een aantal oudere deskundigen. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Inmiddels is er besloten om 17 januari in onze afdeling een buitengewone
leden vergadering te houden waarin de agenda voor de vergadering van 21
januari van het nationale bestuur (NPO) wordt besproken. Ook ons
afdelingsbestuur ligt een onder vuur omdat ze dreigen te stoppen en dan
weer door willen gaan. Toch moet er de komende tijd keihard gewerkt
worden om nog alles voor het nieuwe seizoen tijdig geregeld te hebben.
Stoppen met de vinger te wijzen en aan de gang. Ik verlang naar het
moment dat we met zijn allen weer met de duiven op weg zijn naar het
lokaal. Meestal zijn dan de kruitdampen wel weer opgetrokken en gaan we
ons toeleggen op de komende wedstrijden. Ik ga er vanuit dat het
allemaal gaat lukken en dat kan alleen als we alles positief blijven
benaderen.
DUIVENSPORT FIJNE HOBBY
Een hobby bij huis, mooier is er niet. Het is wel een tijdrovende hobby
en dat hebben de liefhebbers er zelf van gemaakt. Doordat er steeds meer
professionals zijn gekomen willen de gezelligheidsspelers zich niet elke
week laten afslachten door de mannen die van onze hobby een winstgevend
bedrijf hebben gemaakt. Sport kan niet zonder commercie, dat is echter
een andere vorm van commercie dan waarmee de beroepsspelers mee bezig
zijn. Zij proberen van elke flut prestatie een commercieel verhaal te
maken. Begrijpelijk want er zijn er bij die op die manier binnen enkele
jaren van een gewone werkman zijn uitgegroeid tot gefortuneerd burger
met inkomens waar directies van grote bedrijven niet aan kunnen tippen.
Dat is geen goede zaak om de simpele duivensport in stand te houden.
Waar is de tijd gebleven dat de liefhebbers alles per fiets moesten
regelen. Het was een prachtig straatbeeld als je op de inkorf dag de
duivenmelkers op de fiets naar het lokaal zag gaan. Mand achterop, een
hand aan het stuur en in de andere hand de klok. Het gezamenlijk
africhten van de duiven ging eveneens per fiets, heel gezellig met z’n
allen op weg naar de lossingplaats die nooit verder dan 15-20 km lag.
Onderweg werd gesproken over de duiven en eenmaal aangekomen op de
lossingplaats werden voordat de manden open gingen eerst nog even enkele
duiven bekeken, het was gezelligheid troef. En nu? Ieder gaat zijn eigen
gang, iedereen heeft een auto tot zijn beschikking. Vaak wordt er
meerdere dagen per week gereden soms wel tot afstanden van 150 km.
Afgezien van de tijd die er in gaat zitten is zoiets voor een gewone
werkman niet op te brengen. Op die manier is er voor werkenden en al
lang gepensioneerde melkers nog maar weinig eer te behalen. Die haken af
en al is een hobby bij huis nog zo leuk, het gaat uiteindelijk om het
duivenspelletje. Het verschil tussen de liefhebbers wordt steeds groter.
Dan kan er wel gezegd worden dat het de grote mannen gegund wordt maar
dat is niet zo. Waarom denkt u dat er zoveel liefhebbers stoppen? Mede
door de commercie. Het zou beter zijn dat onze landelijke organisatie de
NPO de zo hard nodige commerciële injecties krijgt van het bedrijfsleven
en zeker van hun leden die zich min of meer ten koste van de
gezelligheidsspelers en de grote groep vrijwilligers enorm weten te
verrijken. Waar blijft trouwens het voorstel van de werkgroep eerlijk
spel ingaande 2020. Zijn die mannen in slaap gevallen?
HET VERTROUWEN IS HELEMAAL WEG.
Het nog niet zo lang geleden voortvarende NPO bestuur is helaas zwaar
gehandicapt en al geruime tijd totaal de weg kwijt. Wat het in 2020 moet
worden? Het geloof in bestuurders neemt steeds meer af. In België grote
ontevredenheid. In Nederland moet een nieuw bestuur gekozen worden,
momenteel moeten vier bestuurders de zaak regelen. Onbegonnen werk in
een jungle van voorstelen die begeleid moeten worden door veel te veel
commissies, sectoren of werkgroepen. Alleen daarvan krijg je al de
kriebels. Ook in de provincie Noord-Holland zijn bestuurders opgestapt
en dreigen andere te stoppen. Vergadert wordt er misschien wel maar de
leden krijgen niets door. Het is gewoon een rommeltje en dan wordt het
zogezegd “linke soep”. Er MOETEN nu deskundige mensen opstaan die bereid
zijn de NPO uit de impasse te halen. Door een lijst met prioriteiten op
te stellen kan gestart worden met de belangrijkste punten die als eerste
gerealiseerd worden anders gaat ons duivenspel waar we allemaal zo veel
van houden naar de Filistijnen. Dat mag absoluut niet gebeuren. Maar ja,
waar halen we bestuurders vandaan waarvan we kunnen zeggen de juiste man
op de juiste plaats, het lijkt alsof dat onmogelijk is. Wel is het zo
dat het NPO bestuur alle ellende binnen onze organisatie over zichzelf
heeft afgeroepen. Er zijn nog ruim twee maanden te gaan om alles weer in
goede banen te leiden en daar moeten al die beter wetende afgevaardigden
van de afdelingen voor de volle 100% aan mee willen werken. Alleen met
samenwerking kom je tot een gesteld doel!
GUNSTIGE TEMPERATUREN VOOR DE WINTERKWEEK
Onze kweekduiven zijn de 16e bijeen gezet. Geen enkele probleem dit
jaar. Geen vechtpartijen en de koppeling verliep vlekkeloos. Een duivin
lag al na 6 dagen. Dat is een beetje snel, het is dus afwachten of die
eitjes bevrucht zijn. Na 8 dagen hebben 5 koppels hun eerste ei en dat
is denkelijk ook mede te danken aan het voor deze tijd van het jaar vrij
zachte winterweer. Op eerste kerstdag leek het wel voorjaar. Geen wolkje
aan de lucht en volop zon. De kwekers lagen heerlijk in het zonnetje
lekker buiten in de ren. Fantastisch voor degene waar de eerste eieren
zijn uitgekomen. Ook al loopt het niet zo soepel binnen de nationale
organisatie wij duivenmelkers gaan gewoon door met alles waarmee onze
hobby te maken heeft. We zijn op weg naar een nieuw seizoen en denkelijk
allen op weg naar betere prestaties. We zijn ontzettend benieuwd hoe
onze kweek gaat verlopen. We kunnen de eieren van onze nieuwe aanwinsten
als het ware wel uit het ei kijken. Laten we ons niet blind staren op
alleen de resultaten van onze nieuwe aanwinsten want onze eigen duiven
waarvan we veel zo niet alles weten zijn veel belangrijker. Het is te
hopen dat de Nederlanders die wel heel veel geld voor hun nieuwe
aanwinst hebben neergeteld er ook succes mee zullen hebben. Er zijn
echter maar bitter weinig Nederlandse liefhebbers die van die hele dure
duiven hebben aangeschaft. Voor hen heb ik een verrassing. Vanwege mijn
leeftijd heb ik besloten de helft van mijn kwekers weg te doen. Zij
worden eind januari verkocht op www.gps-auctions.com Voor die tijd
begint 5 januari op dezelfde verkoop site een verkoop van een ronde
zomerjongen 2019 uit de kwekers. Zeker weten dat daar iets goed bij zit
en voor iedereen betaalbaar. Dus grijp uw kans duiven op uw hok te halen
waarmee ik en met mij vele anderen al meer dan 50 jaar top resultaten
hebben behaald. Het is toch te gek voor woorden dat er meer dan een ton
voor sommige jonge duiven die nog nooit in de mand hebben gezeten wordt
neergeteld. De waarde van een duif is in Nederland nog steeds 1 euro, er
is geen poelier die er meer voor geeft. Hoe gek moet je dus zijn om
astronomische bedragen te betalen voor duiven waarvan de meeste
uiteindelijk bij de poelier terecht komen. Laten we het toch alstublieft
een beetje gezellig houden. Het grappige is dat vaak hele goede
kweekresultaten worden behaald met twee “krijgertjes”. De kwaliteit van
een duif heeft namelijk niets te maken met het bedrag dat er voor wordt
betaald en voor het succes moet elke melker zelf zorgen. Alle trouwe
lezers een fantastisch 2020 toegewenst met veel hoogtepunten binnen onze
sport, een optimale gezondheid zodat iedereen weer volop kan genieten
van zijn of haar duifjes. Veel succes!
WAT GAAT HET NIEUWE JAAR ONS BRENGEN?
Het rommelt en rammelt in duivenland. Naar aanleiding daarvan heeft
Esther Noorderijk als lid van het ineengestorte NPO bestuur een brief
aan alle leden gezonden. Voor mij een nietszeggende brief. Er staat in
hoe het was en hoe het zou moeten worden. Helaas staat er geen enkel
voorbeeld in hoe we uit de impasse kunnen komen. Kleine verenigingen
zouden moeten blijven bestaan. Wie is daar niet voor? Iedereen toch. Het
gaat er om op welke manier dat zou moeten. Is het financieel haalbaar,
zijn er voldoende deskundige bestuurders, wat heeft een kleine
vereniging voor invloed op het vervoer, zijn de kosten in de hand te
houden? Waar het in de praktijk om gaat is niets anders dan dat de
huidige liefhebbers van begin april tot eind september wekelijks met hun
duiven willen spelen. Welke naam de lossingplaatsen hebben speelt geen
rol. Wat wel belangrijk is dat iedere liefhebber het spel wil spelen wat
hij al jaren gewend is en dat is voor de massa niets anders dan 6 of 7
vitesse vluchten, een zelfde aantal midfond vluchten en 5 of 6 eendaagse
fond vluchten. Verder vanaf begin juli tot eind september een 14 tal
vluchten voor jonge duiven met de mogelijkheid om vanaf half augustus
ook oude duiven in te kunnen zetten. Wat is daar nu zo moeilijk aan? Wat
wel een probleem gaat geven is het aantal vrijwilligers/werkers in een
kleine vereniging. Duivensport is nog steeds een hobby waarbij veel
handenarbeid nodig is. Manden klaar zetten, verzendklaar maken en laden
plus onderhoud plegen. Mannen die de duiven in de manden doen. Verder
een aantal leden die de computer kunnen bedienen tijdens het inkorven en
uitslaan (soms wel drie keer in de week). Dat zijn steeds groter
wordende problemen in het snel groeiende aantal kleine verenigingen. De
terugloop van leden is voorlopig niet te stoppen waardoor steeds meer
verenigingen dreigen geen bestaansrecht meer te hebben. Dan kun je nog
zoveel brieven schrijven aan alle leden het helpt helemaal niets. Een
krachtig nationaal bestuur zal op aangeven van de achterban met panklare
oplossingen moeten komen dat is het waar het in eerste instantie om
gaat. Het gedoe over de veranderingen met het elektronisch kloksysteem
en de organisatie van de Olympiade zal in 2020 gestalte moeten krijgen.
Grote vraag is of dat met een gehandicapt nationaal bestuur gaat lukken.
Mijn ervaring is dat wanneer het overgrote deel van de leden tevreden is
met het vliegprogramma staan ze ook veel positiever tegenover allerlei
voorstellen het gaat tenslotte over het duivenspelletje. In vergaderen
hebben veel grijze leden totaal geen interesse en daar zijn er de meeste
van.
OOK IN BELGIE MALAISE OMDAT REGLEMENTEN NIET WORDEN GEGANTEERD
Min of meer noodgedwongen heeft het nationaal bestuur van de KBDB de
bestuurlijke leiding tijdelijk overgenomen van Vlaams Brabant. De
oorzaak ligt bij de laatst gehouden algemene ledenvergadering waar
voorstellen zijn aangenomen die niet op de agenda stonden. Daar is men
niet mee akkoord gegaan waardoor er een nieuwe vergadering moet wordt
uitgeschreven zodat de voorstellen eerst met de achterban besproken
kunnen worden. Daarna wordt de uitslag van de stemming pas de eerst
volgende ledenvergadering bekend gemaakt. Tot die tijd heeft het KBDB
bestuur wat extra werk te verrichten. Het is toch niks nieuws dat op
dergelijke vergaderingen alleen over agenda punten gestemd kan worden
waarom wijkt men daar vanaf? Dat is toch op voorhand vragen om
moeilijkheden. Ook in Nederland speelt dit probleem en dat gaat het NPO
bestuur zeer waarschijnlijk de kop kosten.
TERUGLOOP VAN LEDEN VINDT ZIJN WEERSLAG OP DE UITSLAGEN.
Organisatorisch staan we aan de vooravond van het nieuwe vliegseizoen.
Er moeten nog heel wat knopen doorgehakt worden en nog vele plooien plat
gestreken. Daarvoor heeft het NPO bestuur in samenwerking met de
afdelingen nog twee maanden de tijd. Het lijkt mij een normale zaak dat
ruim een maand voor de eerste race alle zaken tot in de puntjes geregeld
zijn. Het getuigd van niet goed besturen als dat niet zo is. We kunnen
en mogen er niet mee akkoord gaan dat bij wijze van spreken een half uur
voor de wedstrijd verschillende zaken nog geregeld moeten worden. Vanuit
de clubs moet er op aangedrongen worden dat alles ruim op tijd is
geregeld. Dat houdt wel in dat de clubs ook hun zaken voor elkaar moeten
hebben en daarover zijn grote twijfels omdat de vele te kleine
verenigingen steeds minder deskundige leden (lees bestuurders) in huis
hebben. Kleine verenigingen betekent automatisch kleinere aantallen
duiven in concours en dan gaat de invloed van de mega hokken met hun
grote aantallen duiven steeds meer invloed krijgen op de uitslag. Minder
leden betekent dat de leden verder uit elkaar wonen en daardoor zal de
trek van de duiven ook anders worden met alle gevolgen van dien.
Conclusie; steeds oneerlijker spel, een schone taak om daar een goede
oplossing voor te vinden.
EIND DEZE MAAND LIGGEN ER VOLOP JONGEN
Bij ons nog niet, onze kwekers zijn gisteren (16 december) gekoppeld,
althans ze zitten bij elkaar. Na een dag is nog niet te zeggen of ze ook
werkelijk gekoppeld zijn. Er zijn koppels waar het direct voor elkaar is
terwijl anderen totaal niets van elkaar willen weten. Omdat we
aanzienlijk minder kwekers bezitten hebben er nogal wat veranderingen
plaats gevonden. Geen koppel is het zelfde gebleven en dat zal wel
duidelijk te merken zijn als ze straks om beurten de broedhokken uit
mogen. Er zijn diverse duiven van het vlieghok overgeplaatst waarvan de
doffers al geruime tijd de gelegenheid hadden een broedhok uit te
zoeken. Het gekke is dat ze toch niet hokvast zijn. Ik heb diverse
avonden in het donker de broedhokken dicht gedaan zodat ik de volgende
morgen kon controleren of elke doffer weer in het zelfde broedhok zat.
Er zaten er steeds wel een stuk of twee op een andere plaats en dat
waren niet steeds dezelfde. Ik vrees dus dat ik wel een week zal nodig
hebben om alles in goede banen te leiden. Er zijn altijd wel enkele
eigenwijze doffers of duivinnen die er aardigheid in hebben een verkeerd
broedhok in te vliegen. Niet zo heel erg omdat er nu nog geen eieren
liggen maar het wordt een ander verhaal als dat wel zo is. Daarom
besteed ik er een week aan om in alle rust de duiven de weg te wijzen
naar daar waar ik ze graag wil hebben. Vandaag zitten ze allemaal nog
opgesloten en hebben water, voer en grit tot hun beschikking. Vanavond
mogen de eerste koppels los. Vanaf morgen zal ik dagelijks meerdere
keren koppels los in het hok laten en anderen worden weer opgesloten. Ik
wil dat aanstaande maandag iedereen weet waar hij of zij woont. Bij de
koppels die elkaar nog niet zo aardig vinden zal ik een broedschaal
plaatsen, dat wil nog wel eens helpen. Wat mij opviel is dat twee
duivinnen (zomerjongen) heel snel door hadden waar het om gaat. Het zijn
trouwens een paar prachtige duivinnen waar werkelijk niets aan mankeert,
beiden hebben nog nooit in de mand gezeten. Ze komen wel uit onze twee
beste kweekkoppels. Een heeft een zus die acht prijzen 1:10 won en de
ander heeft een broer die een 2e en 4e won. Hun ouders hebben nu ieder
een andere partner. Ik zal blij zijn als iedereen weet waar ze wonen.
DE DONKERE DAGEN VOOR KERSTMIS
December voor veel mensen de gezelligste en meest sfeervolle maand van
het jaar. Helaas is dat wereldwijd niet het geval. Wat dat betreft
hebben de grote wereldleiders ook na WW-II nog steeds niet door wat
vrede en vrijheid voor alle mensen betekent. Geld, macht, corruptie en
oorlog, we zullen er nooit aan wennen en toch zal daar nooit een einde
aan komen maar genoeg daar over. Wij duivenvrienden kunnen hoe graag we
het ook zouden willen met de beste wil van de wereld deze onmenselijke
toestanden niet veranderen. Dan maken wij ons wel eens druk als er een
eitje naast de schaal ligt!!?? De wereld draait gewoon door en nog even
en dan is het kerstmis. Feest van het licht, van nieuw leven, van vrede
op aarde, feestelijke dagen in huiselijke kring en gezelligheid bovenal.
Voor velen is dit een droom of zelfs onvoorstelbaar. Bij ons liggen
tijdens de kerstdagen op veel hokken de eerste jongen in de schotel.
KERSTKINDJES
Wij hebben nog niet gekoppeld. Zoals u allen weet hebben mijn zoon Marco
en ik een gezamenlijk kweekhok waarin 18 uitmuntende koppels, althans
dat vinden wij. Samen hebben we besloten dat we op 15 december de
kweekduiven bijeen zetten. De eerste ronde is voor Marco en de volgende
ronde voor vader Bert. Ons kweekhok bestaat op een enkeling na allemaal
uit bewezen prestatie duiven. Van een aantal is al bekend dat die de
nodige bruikbare duiven hebben voortgebracht. De oudere kweekduiven
hebben plaats moeten maken voor de jeugd. Inmiddels zijn we begonnen met
de voorbereiding op de koppeldatum. De dagen worden nu verlengd tot ’s
avonds 10 uur, in de ochtend blijft de lamp uit. De duiven krijgen nu
wat zwaarder voer, niet te veel we proberen te voorkomen dat ze te zwaar
worden. Als de duiven te zwaar zijn is de kans op onbevruchte eieren
groter en te zware duivinnen kunnen er legnood door krijgen. Verder
wordt er wat hennep en lijnzaad aan het voer toegevoegd. De kuren hebben
ze achter de rug. Eten en baden doen ze graag, verder zijn ze allemaal
door de rui en dagelijks vind ik voldoende kleine veertjes. Onze
kweekduiven komen niet buiten althans ze vliegen niet rondom het hok.
Wel hebben ze de beschikking over een ruime volière. Op dit moment ziet
het er goed uit en als ze 10-12 dagen na het koppelen allen het eerste
ei in de schotel hebben dan hebben we de zaken goed voorbereid.
Voorlopig is het nog even afwachten, we hebben in ieder geval goede
hoop. Alles is op papier gekoppeld en de ervaring heeft mij geleerd dat
er zelfs op de dag van koppelen nog wel enkele wijzigingen plaats
vinden. Het gaat er om dat beide partners elkaar snel accepteren zodat
allen bijna tegelijk met eieren komen.
TE VEEL KWEEKDUIVEN
Een kweekhok met 18 kweekkoppels is wel wat veel en ondanks dat we
gezorgd hebben voor kwaliteit op het hok zal ook dit seizoen weer
blijken dat er tegenvallende kweekresultaten zijn. Als dat zo is zullen
er ook wel meevallers zijn en daar gaat het uiteindelijk om. Beiden
houden we er niet van om veel duiven te bezitten, we moeten het kunnen
overzien. Zelf heb ik ruimte genoeg wat dat betreft kan ik wel 100
jongen huisvesten. Dit jaar zullen er voor het eerst 3 afdelingen leeg
zijn omdat ik de verzorging van zoveel duiven niet meer aan kan. Ik kan
nu alle aandacht besteden aan de kwekers die bij mij gehuisvest zijn en
daar verheug ik me zelfs op. Als fervente duivenman kan ik soms wel uren
bij de duiven zitten. Bij mijn vliegduiven heb ik dat nooit gedaan wel
bij de jonge duiven. Verder wilde ik rust op het hok en alles gebeurde
altijd op vaste tijden. Met kweekduiven kun je wat gemakkelijker zijn
plus dat je er op alle tijden van de dag naar toe kunt gaan. Eieren
overleggen onder vlieg of voedsterduiven hebben we niet zo behoefte aan
we zouden er ongemerkt weer te veel krijgen. Met allebei een ronde
jongen van de kwekers hebben we mogelijkheden genoeg om de jongen uit te
testen. In het verleden heb ik bijna nooit kweekkoppels het zelfde
gelaten simpel om te voorkomen dat ik te veel van hetzelfde zou krijgen
en als ik eens een super had gekweekt dan kon ik de ouders altijd weer
terug tegen elkaar zetten. Mijn ervaring is dat je bijna nooit twee
supers uit het zelfde koppel kweekt ik heb dat al verschillende keren
uitgeprobeerd. Het ene jaar twee jongen uit een koppel waarvan een
excellent en de ander stelde als jong niet veel voor. Het jaar nadien
zes jongen uit dat koppel en allemaal een dikke onvoldoende. Het maakt
mij dus niet uit welk koppel een hele goede geeft, als ik elk jaar maar
een koppel heb dat een hele goede geeft dan kun je het met een beetje
geluk heel lang volhouden.
ONVREDE OVER HET NATIONALE BESTUUR
Dat is er de oorzaak van dat de secretaris en de penningmeester van de
NPO abrupt zijn gestopt en nu is denkelijk de voorzitter aan de beurt
want die ligt behoorlijk onder vuur. Het heeft te maken met het niet
nakomen van gemaakte afspraken, het niet tijdig toesturen van de
vergaderstukken waardoor geen besluiten met de achterban gemaakt kunnen
worden. Er wordt te veel gepraat en te weinig gedaan. Verder vind men
dat voorzitter van der Kruk, die zichzelf graag hoort praten, onnodig
internationale functies ambieert waar de Nederlandse duivensport weinig
of niets aan heeft. Ook over de organisatie van de Olympiade die in 2023
in Nederland zal worden gehouden zijn vele vraagtekens gerezen vooral
over de wijze waarop het NPO bestuur de zaak financieel rond wil
krijgen. Noodgedwongen is de algemene ledenvergadering van 21 december
uitgesteld naar 25 januari. Er zal zeker gesproken worden over de
financiële situatie binnen de NPO, het vliegprogramma en de voorstellen
van de secties die in het leven zijn geroepen. Naar mijn mening is onze
NPO zo langzamerhand overgeorganiseerd. Er zijn zoveel mensen die een
vinger in de pap willen hebben waardoor besturen er niet eenvoudiger op
wordt. Eind januari moet er veel geregeld zijn want dan is het nog maar
twee maanden voor de start van het nieuwe vliegseizoen.
START HET NIEUWE JAAR GOED MET EEN BEZOEK AAN DE SHOW VAN HET JAAR
In het weekend van 18 en 19 januari is traditiegetrouw in Blackpool de
“BHW Show of the year”. Een formidabel duiven evenement waar ik diverse
jaren als bezoeker en ook als keurmeester aanwezig was. De Wintergarden
is een unieke gelegenheid om alles over de duivensport mee te maken. Een
show met ruim 2000 duiven, ruim 100 verschillende stands, diverse duiven
verkopingen en op zaterdagavond de BHW Gala Evening. Heel Blackpool
staat dat weekend in het teken van de postduivensport. Nergens zag ik
ooit zo een groot evenement. Ik zal er dit jaar weer niet bij zijn, ik
zie op tegen de reis en de vermoeiende dagen maar zal het wel missen.
Helaas houd het allemaal een keer op.
KWEKEN HEEFT ALLES TE MAKEN MET HET VLIEGSEIZOEN
Vooral de Belgen doen in grote getale aan winterkweek. Nederland volgt
en mogelijk daarna de Duitsers en Engelsen. Vooral zoveel mogelijk
kweken uit bewezen duiven is erg belangrijk. Ik ga er nog steeds vanuit
dat de kans om een goede duif te kweken groter zijn uit je allerbeste
duiven. Natuurlijk zijn er ook voorbeelden dat uit minder presterende
duiven wel eens een kanjer wordt geboren, gelukkig wel. We kunnen dan
spreken van een toevalstreffer. Maar om vooruit te komen gaat mijn
voorkeur absoluut uit naar het kweken van het allerbeste wat je bezit.
Het allerbeste wat je bezit zijn de duiven die in eigen omgeving
jaarlijks enkele kopprijzen weten te winnen. Ik zeg bewust “in eigen
omgeving” omdat iedereen dan gelijke omstandigheden heeft. Een kopprijs
in een samenspel dat meer dan 75 km bij je vandaan ligt is geen eerlijke
krachtmeting. Ik heb er al eens eerder over geschreven. Het is mogelijk
dat je vandaag de eerste in de club, het samenspel, provinciaal of zelfs
nationaal wint. Zonder meer een topprestatie vooral als je zelfs
meerdere duiven in het snuitje van de uitslag hebt. Het kan zomaar zijn
dat je met dezelfde duiven een week later in de club en het samenspel
wederom tot de uitblinkers behoort maar dat je provinciaal helemaal
wordt weggespeeld. Zijn dan de uitblinkers van de week er voor ineens
geen goede duiven meer? Hopelijk weet u beter. De wind bepaald in grote
mate de trek van de duiven en dat kan funest zijn. Daarom is het niet
eenvoudig om in groot verband wekelijks aan de kop te spelen. Dat kan
wel in de club en het regionale samenspel. Ga er in de selectieperiode
maar vanuit dat de prestaties behaald in eigen omgeving het belangrijkst
zijn en stel zelf een eis aan uw duiven hoe goed ze gepresteerd moeten
hebben om te mogen overwinteren. U kunt de prestatielat zo hoog leggen
als u zelf wilt. Ik weet dat er heel veel landen zijn waar we de
duivensport niet kunnen vergelijken met België en Nederland. In deze
twee specifieke duivenlanden wonen veel liefhebbers dicht bij elkaar wat
in andere landen vaak niet het geval is, daar is een andere manier om
met duiven te spelen. De snelheidsvluchten die het meest door de wind
beïnvloed worden kunnen bijna niet gespeeld worden als de liefhebbers te
ver bij elkaar vandaan wonen. De wat langere afstanden zullen daardoor
een wat eerlijker karakter hebben. Wedstrijden met duiven zijn het meest
eerlijk als er veel liefhebbers dicht bij elkaar wonen. Is dat niet het
geval dan zul je door veel te kweken en ook met die duiven veel te
spelen tot een soort moeten komen waarmee je in je thuisland veel
plezier aan de duivensport beleefd en dat is geen eenvoudige opgave.
WANNEER KWEKEN
De start van het kweekseizoen is niet in alle landen gelijk. Dat heeft
vooral te maken met de weersomstandigheden en de start van het
vliegseizoen. Ik kan me nog herinneren toen ik nog samen met mijn vader
met duiven speelde we meestal om en nabij 18 februari begonnen met
kweken. Dat kweken deden we met onze vliegduiven er was ten bijna
niemand die specifieke kweekduiven bezat. Onze vliegduiven waren dus ook
onze kweekduiven. De aanvang van de kweek was wel zo gepland dat de
eerste jongen bij de ouders vandaan waren als het vliegseizoen begon. In
die tijd speelde verreweg de meeste liefhebbers nestspel. Pas eind jaren
vijftig kwam het weduwschap spel pas goed op dreef en daarmee veranderde
de manier van met duiven spelen. Nog weer later kwam het totale
weduwschap van de grond. Voordeel was dat je minder duiven nodig had.
Als je eerst met 24 weduwnaars speelde had je nu genoeg aan 12 koppels
om met het zelfde aantal duiven aan de start te komen. Wat nog mooier
was waren de prestaties van de duivinnen. Daarvan werd altijd gedacht
dat ze het niet konden winnen van de doffers. Vandaar dat in België ook
nu nog apart met duivinnen in een concours wordt gespeeld. De praktijk
heeft uitgewezen dat de dames het veelal beter doen dan de mannen en dat
ze ook sneller herstellen van zware inspanningen. Vandaar dat als ik een
duif aanschaf het bijna altijd een duivin is.
DE SEIZOENSTART VOOR OUDE DUIVEN IN NEDERLAND IS BEGIN APRIL
Ik koppel mijn vliegduiven voor de tweede keer op een zodanig tijdstip
dat ze een week voor de eerste officiële vlucht ongeveer 8 dagen zitten
te broeden, ze gaan dan allemaal mee. Een dag later haal ik alle eieren
weg en weer een dag later gaan de duivinnen naar hun hok waarin ze het
hele seizoen verblijven. Dat ik eerst de eieren weghaal en een dag later
de duiven bij de doffers weg haal doe ik omdat de duivinnen dan rustig
zijn omdat ze weten dat er geen eieren meer in het nest liggen. De
eerste officiële vlucht gaan ze mee op weduwschap. De avond daarvoor
laat ik ze een uur bij elkaar en dat doe ook ook de volgende drie
vluchten. Daarna laat ik ze ongeveer 10-20 minuten bij elkaar en bij
twee nachten mand toon ik de duivinnen niet. Ik verduister de duiven in
het voorjaar niet. Dat komt mede doordat ik aan het einde van het
seizoen niet aan alle fond vluchten meedoe. Ik hoef dus niet specifiek
rekening te houden met de pennenrui.
ONZE JONGE DUIVEN BEGINNEN IN DE EERSTE WEEK VAN JULI
Als je met meerdere jongen uit bepaalde kweekkoppels aan de start wilt
komen is winterkweek bijna verplicht. Een andere mogelijkheid is om
voedsterduiven aan te houden die de eieren van de kwekers uitbroeden en
verder de jongen groot brengen. De meeste liefhebbers hebben daar geen
ruimte voor of vinden zoiets niet nodig. Voordeel van winterkweek is dat
de jonge duiven als hun wedstrijden in juli beginnen vijf maanden oud
zijn en dat ze dan de kinderziektes achter de rug hebben. Winterjongen
hoef je ook niet te verduisteren om ze goed in de veren te houden. Zij
ruien wel de kleine veertjes en houden de slagpennen vast. Er zijn ook
liefhebbers die de vlieg en kweekduiven gelijktijdig koppelen. De eerste
eieren van de kwekers gaan dan onder de vliegduiven zodat de kwekers
snel aan hun tweede ronde kunnen beginnen. Voor de meeste liefhebbers is
dat genoeg omdat ze niet zoveel ruimte hebben. Verder is kweken niet zo
moeilijk. Wat dat betreft zijn duiven net als muizen, je hebt er binnen
korte tijd een hok vol van en dat lijkt me nu net niet de bedoeling. Het
gaat immers niet om kwantiteit maar om de kwaliteit.
HOE KOM JE AAN KWALITEIT
Alleen het allerbeste is goed genoeg om uit te kweken. Broer x zus of
moeder x zoon tegen elkaar is te nauwe inteelt maar is soms
aantrekkelijk om het soort vast te houden. Soms kun je uit dergelijke
nauwe inteeltduiven wel eens een bruikbare duif kweken. Om er mee te
vliegen houd ik meer van lijnenteelt of kruising. Grootvader tegen
kleindochter, neef x nicht, halfbroer x halfzus zijn koppelingen waar ik
alle vertrouwen in heb. Er van uit gaande dat die duiven zelf en liefst
ook de ouders en grootouders bewezen hebben dat ze aan de kop kunnen
spelen. Uit kruising producten komen in de meeste gevallen de beste
duiven voort maar dan wel uit een kruising van twee totaal verschillende
goed presterende families. De mand zal uitwijzen welke van hun jongen
wel of niet voldoen. Zelf hecht ik niet te veel waarde aan de prestaties
van jonge duiven. Jonge duiven moeten bij mij voldoen als ik ze in mijn
handen heb. Natuurlijk houd ik een jonge duif aan die goed gepresteerd
heeft. Mijn ervaring is dat jonge duiven die prijs vliegen, ook al zijn
het geen hele vroege prijzen, als jaarling beter voldoen dan jonge
duiven die als jong zelfs kampioensduif werden. Duivenprestaties zijn
nooit vooraf voorspelbaar maar pas achteraf. Daarom is het ook nooit
vooraf te bepalen wat een goed kweekkoppel gaat worden. Zoiets weet je
pas later en in veele gevallen wordt het nooit een goed kweekkoppel.
Degene die wel vooraf kunnen bepalen wat een goed kweekkoppel is heeft
aan een stuk of zes jonge duiven voldoende om kampioen te worden. Ik ken
ze wel die beweren dat ze aan de ogen kunnen zien of duiven een extra
kweekwaarde hebben. Het zijn waarzeggers die ik nog nooit bij een
kampioenenhuldiging heb ontmoet.
NATIONAAL BESTUUR KRIJGT TEGENGAS VAN HUN AFDELINGS BESTUREN
Binnen de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO) is het nog
niet vaak voorgekomen dat alle 11 aangesloten afdelingen het eensluidend
met elkaar eens zijn. De oorzaak van de ontevredenheid ligt bij het NPO
bestuur dat zich niet zou houden aan gemaakte afspraken. Voor de
geplande algemene ledenvergadering van 21 december zijn (wederom) de
stukken te laat bij de afdelingen binnengekomen zodat er met de
achterban niet tijdig vergadert kon worden. Op 8 september zijn de
gemaakte afspraken nogmaals bevestigd helaas zonder resultaat. Er is nu
een voorstel gedaan om de vergadering te verplaatsen naar medio januari
2020 mits de stukken op 1 december bij de afdelingen binnen zijn.
Daarnaast zijn er nog een aantal zaken onduidelijk waardoor er grote
twijfels zijn bij de achterban. De afdelingsbesturen vragen zich af of
de NPO nog wel een professionele organisatie is. Gevraagd is om
uiterlijk 27 november door te geven welke vergader data schikken voor
het bestuur van de NPO. Wordt vervolgd.
AFDELINGSBESTUUR VAN NOORD-HOLLAND RAMMELT OOK AAN ALLE KANTEN.
Deze zomer gaven al een aantal bestuursleden te kennen dat ze er aan het
einde van het seizoen mee zouden ophouden. Eigenlijk zouden ze allemaal
stoppen, maar (gelukkig) blijven er een paar zitten. Nu is het afwachten
of er nieuwe kandidaten komen en of die met de zittenblijvers willen
samenwerken. Hoe minder leden er overblijven des te groter worden de
problemen. Nu is al bekend dat de vervoerder zijn prijzen voor 2020 weer
heeft opgetrokken en die prijzen waren al zo hoog. Het zou een normale
zaak zijn om nog bij minimaal twee vervoerders prijs op te vragen.
Misschien is dat wel gebeurd maar daarover is nog niets naar buiten
gekomen. Het is te wensen dat het bestuur weer snel compleet is want er
moet voor aanvang van het seizoen 2020 nog heel wat geregeld worden.
Veel zal afhangen van de algemene nationale NPO vergadering waar de
nodige besluiten genomen gaan worden. Denk aan het vliegprogramma
waarover in 2019 de nodige negatieve opmerkingen zijn gemaakt.
MET INGANG VAN VANDAAG ZITTEN TALLOZE KWEKERS WEER BIJ ELKAAR
Voor veel duivenliefhebbers is de winterkweek van groot belang. De
meeste van hen willen graag met jonge duiven die een half jaar oud zijn
aan de start komen. Er wordt bovendien van uitgegaan dat de winterjongen
de kinderziektes achter de rug hebben als hun seizoen begint. Anderen
doen het om twee of drie rondes jongen uit hun betere koppels te kweken.
Met losvliegende kwekers heb je geen last dat zij in deze periode naar
het veld gaan om van alles en nog wat op te pikken, er is in deze tijd
van het jaar toch niets te vinden. Ik kan me de tijd nog herinneren dat
we tegen elkaar zeiden; wat ze daar halen kunnen we ze zelf niet geven.
Toen er steeds meer gebruik gemaakt ging worden van kunstmest kwamen
veel liefhebbers op andere gedachten. Toen werd het veld vliegen zeer
gevaarlijk en menig liefhebber werd de dupe van vergiftigde duiven met
zelfs de dood tot gevolg. Ik heb het zelf ook meegemaakt. Op een avond
bleven de duiven (de vliegduiven) erg lang weg. Ik speelde met de
gedachten dat ze wel eens met z’n allen op het veld konden lopen. Ik
riep ze en ik zag al aan bepaalde bewegingen dat het er niet zo uitzag
zoals ik gewend was. Nadat de meesten iets gedronken hadden begon de
ellende. Ze kotsten, duikelden over elkaar heen, lagen te spartelen op
de grond er was grote paniek. In die tijd werd verteld dat je de kroppen
leeg moest knijpen en dan spoelen met melk. Er was werkelijk geen
beginnen aan. Een aantal doden en de lol aan de vooravond van een nieuw
seizoen was er duidelijk af. De resultaten vielen zwaar tegen en ook een
aantal jongen heb ik weg moeten doen omdat ik geen risico wilde nemen
dat ze er schade van zouden ondervinden en dan mogelijk niet terug
zouden keren van de races. Ik speelde met 5 jonge duiven en een er van
was eigenlijk nog te jong om mee te geven. Toch deed ik het en toen ik
met de klok naar het lokaal ging viel de laatkomer op het hok. De week
daarna heb ik hem thuis zien komen maar hij won geen prijs. De vluchten
die volgden en ook de laatste vijf natour vluchten miste hij niet een
keer. Werd zelfs 5e beste jonge duif in de sterke ZCC waarin wekelijks
meer dan 300 liefhebbers meededen. Winterkweek heeft voor en nadelen.
Nadeel vind ik dat je kort na het seizoen alweer snel met een hok vol
jonge duiven zit en dat de kwekers in mei al helemaal klaar zijn met hun
werk en daar zitten ze dan te zitten. Als je de vliegduiven niet wilt
storen kun je nog wat vertier zoeken bij de op rust zittende kweekduiven
doch daar ben je gauw op uitgekeken. Voordeel is wel weer dat ze perfect
door de rui zijn als ze eind november weer opnieuw gekoppeld gaan
worden. Ook komen er nu steeds meer kwekers die de voorkeur meer geven
aan het financiële dan aan het sportieve gebeuren en als dat een beetje
wil lukken gaan ze steeds meer duiven houden om aan de vraag te kunnen
voldoen. Of de kwaliteit er op vooruit gaat valt te betwijfelen. Zo lang
de kassabel rinkelt wordt er uit alles gekweekt. Dan zijn er
tegenwoordig liefhebbers die naam maken door een opvallende nationale
prestatie. Vooral op de grote fond is een nationale overwinning genoeg
om een heel hok op te waarderen terwijl die prestatie slechts door 1
duif van dat hok geleverd is. Denkelijk gaat het tegenwoordig meer om
naamduiven dan om de prestaties.
AANKOOP VAN DUIVEN
Nog nooit werden er zoveel duiven te koop aangeboden. In eerste
instantie waren het overwegend prestatie duiven. Toen kwamen de
zogenaamde kweekduiven aan de beurt. Jonge duiven waren in den beginnen
niet interessant en nu zie je alleen nog maar aanbiedingen van jonge
duiven met geweldige groot en overgrootouders en is alles te koop waar
twee vleugels aan zitten. Geweldig als je bij de groep gelukkigen zit
die naam hebben gemaakt door veelal 1 super uitslag of een wonderduif.
Ik zie diverse liefhebbers die meerdere keren per jaar een verkoping
hebben. Soms wel meer dan 40 jonge duiven die per stuk meer dan 2000
euro opbrengen. Daarbij mogen we de uitzonderingen niet vergeten. Laatst
werd er weer een record verbroken. Een jonge duif voor 164.000 euro! Hoe
moet je daar nu de kwaliteit/prijsverhouding van zien? Of, hoe gek moet
je zijn? Doordat ik al vele jaren wekelijks over onze duivenhobby
schrijf krijg ik regelmatig e-mails waarin gevraagd wordt of ik adressen
door wil geven waar je goede duiven voor een betaalbare prijs kunt
kopen. U zult begrijpen dat ik daar nimmer aan begin. In de meeste
gevallen loopt het uit op een teleurstelling. Dat wil niet zeggen dat de
verkoper oneerlijk of niet sportief is, het is vaker de onkunde van de
koper. Ik zeg altijd tegen de mensen die bij mij een duif aanschaffen;
ik hoop dat je met een blij gevoel van het erf gaat en dat het een duif
naar je zin is. Ik laat altijd de ouders zien en als ik wat wegdoe is
het altijd uit het kweekhok. Niet dat die automatisch beter zijn, het
geeft wel aan dat ook ik vertrouwen heb in die duiven en meestal zitten
ze daar omdat ze goed gepresteerd hebben. Maar…. zeg ik er bij, jij gaat
met de duif naar huis en ik blijf hier. Ik kan je alle gewenste
informatie geven maar je zult het verder allemaal zelf moeten doen.
Daarbij is vertrouwen en geduld een schone zaak.
SPORTDUIVEN KEUREN MET EEN PRAATJE ER BIJ
De kampioenenhuldigingen zijn in volle gang, iedere organisatie probeert
er iets nieuws bij te bedenken. Hier in Noord-Holland zijn ze een beetje
losgeslagen wat dat betreft. Ze bedoelen het goed maar we schieten ons
doel helemaal voorbij. De commissie van de afdeling Noord-Holland hield
de kampioenen dag op zaterdag wat niet zo goed gekozen was want die
middag werd in een groot deel van Nederland de intocht van Sinterklaas
gehouden. Wel of niet met de zwarte pieten erbij het is elk jaar een
groot kinderfeesten waar veel duivenhouders met hun kinderen of
kleinkinderen bij willen zijn. Op die kampioenen dag was wel aan de
kinderen gedacht door een groot springkussen te plaatsen. De dames
konden er terecht om bonbons, bloemstukken of parfum te maken. De
liefhebbers die dit jaar een kampioensduif hadden mochten die tentoon
stellen zodat het publiek zich aan deze toppers kon vergapen. De
commissie dacht er goed aan te doen die duiven in het bijzijn van de
liefhebbers door duivenwaarzegger Gert Jan Beute te laten beoordelen.
Een waagstuk op zich maar de slimme Gert Jan zit daar niet mee, hij is
wijs genoeg dergelijke duiven niet onder te waarderen. Zijn bijbehorend
praatje slaat bij vele liefhebbers wel aan, vooral als je de man nog
niet eerder hebt meegemaakt. Toch sloeg hij de plank een keer behoorlijk
mis door te zeggen dat een bepaalde doffer een geweldige vitesse duif
was. Laat dat nu precies de kampioensduif van heel Noord-Holland zijn op
de eendaagse fond. Iedereen lachen natuurlijk. Hij probeerde zich er uit
te redden door te zeggen dat fond duiven ook snel kunnen vliegen. Een
dag later werd door de ZCC ook zoiets bedacht. In de ochtend een zelfde
keuring. Een gediplomeerde keurmeester zou met een bijbehorend praatje
de duiven keuren op vliegwaarde en daar bleek hij zich behoorlijk op
verkeken te hebben. Hij stond echt te klungelen en er kwam geen zinnig
woord uit zijn mond. Hij vertelde over een duif met een platte kop, over
een duif met twee oude pennen, een boerenduif, een ouderwetse duif met
een te brede rug, duiven met brede pennen, wat moet je met dat soort
gezwam. Niet een keer vertelde hij iets over goed gespierd, mooie snelle
achtervleugel, korte krachtige voorarm plus dat het mooi zou zijn
geweest als hij zijn voorkeur uitsprak over bepaalde duiven die volgens
hem vroege prijzen zouden kunnen winnen. Of iets over een goede duif
voor de sprint, een uitstekende marathonduif maar niets van dat alles.
Uiteindelijk waren er drie prijzen te verdelen. Een vale duif werd als
winnaar bekroond. De keurmeester was weg van deze snelheidsfuif terwijl
hij van het hok van de beste dag fond speler uit onze omgeving kwam die
er natuurlijk hartelijk om moest lachen. Verder was Sinterklaas op
bezoek die op een ludieke wijze de prijzen van de kampioenen over het
seizoen 2019 mocht uitreiken. Gezien de publieke belangstelling was twee
van dit soort dagen achter elkaar waarschijnlijk een beetje te veel van
het goede.
NATIONALE DAGEN
Kassel is alweer achter de rug. In St. Truiden werden vorig weekend in
een van de zalen van de plaatselijke voetbalclub de Nationale dagen
gehouden. Komend weekend 29/30 november is Nederland aan de beurt. Voor
het eerst in haar bestaan zijn deze dagen op vrijdag en zaterdag in
Nieuwegein. Zondag is er dus op het gebied van de duivensport niets te
beleven. De winterkwekers kunnen al hun aandacht besteden aan de pas
bijeen gezette kweekduiven.
WAT GAAT DE KWEEK ONS BRENGEN
Allemaal heel spannend. De beste vliegduiven, nieuw geformeerde koppels,
aangeschafte duiven zij allen moeten er voor zorgen dat er belangrijke
aanwinsten geboren gaan worden. Nog even en op het kweekhok komt alles
weer tot leven. Wel of niet bijlichten om de duiven in een conditie te
brengen zodat ze zonder te veel moeilijkheden hun nieuwe partner willen
accepteren. Belangrijk is het dat de doffers al geruime tijd op de
bakken zitten. Dat voorkomt de nodige vechtpartijen, de eerste dag nog
geen broedschalen er bij zetten. Sommige doffers jagen zo fel achter hun
duivin aan waardoor hij regelmatig struikelt over de broedschaal. Zelf
zet ik de duiven pas bij elkaar als het schemerig begint te worden
meestal zijn dan de volgende ochtend de meeste duiven goed gepaard. Daar
waar dat nog niet het geval is kan het plaatsen van de broedschaal nog
wel eens helpen. Mocht het dan nog niet lukken zet ze dan in een apart
leeg hok, bijvoorbeeld het jonge duivenhok en je zult zien dat het dan
vrij vlot voor elkaar is. Vooral bij winterkweek heb ik in elke
broedschaal een matje liggen met daar overheen wat stro of tabak
steeltjes. De eieren en ook de pasgeboren jonge duifjes moeten in een
behaaglijk nest liggen. Ik ben wel eens bij iemand die aan winterkweek
deed geweest waar alleen maar wasknijpers en spijkers in het nest lagen.
Met zo een slordig gedrag van de baas verdien je geen goede kweek. Ook
in het kweekhok met alles zeer zorgvuldig worden behandeld. Een controle
enkele dagen nadat de eitjes gelegd zijn is aan te raden. Liggen er te
kleine of misvormde eieren kunnen die meteen weg. Als dat het geval is
leg er dan een kunststof of stenen eitje bij. Het komt bij erge kou wel
eens voor dat ze stoppen met broeden als er maar 1 eitje in het nest
ligt. Verder is dat kunststof eitje een goede steun voor een pas geboren
jong. Houd bij vorst de drinkbak in de gaten en u weet dat azende duiven
veel drinken dus twee maal per dag vers water is geen overbodige luxe.
Voordat de eieren gelegd worden de schotels behandelen tegen ongedierte.
Het voer nu al aanvullen met wat hennep en lijnzaad is in deze tijd van
het jaar uitstekend. Dat de duiven klaar zijn voor de kweek lijkt me nu
heel normaal. Daar waar dat nog niet het geval is ligt men een ronde op
achter. Het samen zetten van de duiven is net zo belangrijk als duiven
inzetten voor een belangrijke vlucht dus de conditie moet optimaal zijn.
De dagen verlengen met kunstlicht is eerder goed dan slecht. Hoeveel
uren u dat doet is niet echt belangrijk. Ik doe in de ochtend geen licht
aan en in de avond blijft de lamp tot 10 uur branden. U allen een goede
kweek toegewenst door
DE MEDICIJNKAST
Wie heeft er geen medicijnkast in huis? Volgens mij iedereen, ik ook.
Medicijnen tegen jicht, hoge bloeddruk, hoofdpijn, laxeermiddel en voor
algemeen gebruik aspirine en paracetamol. Onderin is plaats voor de
verbanddoos met daarin een rolletje pleisters, schaar, jodium, een paar
rolletjes verband en een paar doosjes pleisters in diverse formaten maar
deze medicijnkast bedoelen we niet. Ik heb nog een medicijnkast in mijn
kantoor onder het duivenhok. Daarin doe ik elk voorjaar nieuwe
medicijnen tegen ornithose, trichomoniase, coccidiose, de coli kuur,
flesje para-coli en din druppels niet te verwarren met de gele druppels.
Tegenwoordig heb ik ook een flesje met daarin een vloeistof die tegen
schimmels werkt. Voor mij nieuw, je hoort steeds meer over schimmels en
in de 70 jaar dat ik duiven heb heb ik er nimmer iets over gehoord. Het
is alsof er steeds meer, ik noem het gemakshalve maar “rotzooi”, wordt
uitgevonden. Ik heb bij anderen wel (medicijn) kasten gezien die
werkelijk uitpuilde van de flesjes, doosjes en busjes. Die lui wisten
meer van medicijnen dan van hun duiven. Voor mij is vers grit met
roodsteen zeer belangrijk voor een goede spijsvertering en als die goed
is dan is het ook met de gezondheid in orde. Verder heb ik nog iets
tegen ongedierte en niet te vergeten conditiemix wat ik twee maal per
week in het water geef. Dat alles haal ik bij mijn vaste duivenarts Hans
van der Sluijs. Met medicijnen doe ik eigenlijk weinig. Ik heb ze zodat
ik direct kan ingrijpen als er iets gebeurt. Ik denk nog steeds dat
degene die het minst medicijnen gebruikt het sterkst speelt. In de
wintermaanden wil ik geen medicijnen gebruiken. Mocht er een duif niet
in orde zijn dan gaat die onherroepelijk weg of het moet mijn beste zijn
dan wil ik nog wel eens ingrijpen. Datzelfde geldt natuurlijk ook als de
hele familie iets mankeert. Het is daarom zeer belangrijk dat elke
duivenmelker vrij snel kan zien of de duiven in goede doen zijn en nog
veel belangrijker is het dat hij ziet wanneer ze niet in goede doen
zijn. Een optimale conditie is zo ontzettend belangrijk voor een goede
kweek en top resultaten en weet u dat die optimale conditie alleen wordt
bereikt door een regelmatige verzorging en niet door allerlei medicijnen
of bijproducten.
ZONDER MEDICIJNEN GAAT HET NIET
In allerlei advertenties wordt gesuggereerd dat we bepaalde middelen
moeten gebruiken om beter te presteren en hoe vaker de advertentie wordt
gelezen des te meer gaan we er in geloven, dus oppassen. Het is
denkelijk niet verkeerd om uw duiven iets te geven waarbij u zelf een
goed gevoel heeft. In de praktijk is echter al zoveel keren bewezen dat
wanneer dat middel wordt weggelaten de prestaties ongewijzigd blijven.
Ik raad wel iedereen aan, dat als alles gaat zoals de baas dat wenst,
verander dan niets aan de methode van verzorgen. Beter dan best lukt
toch nooit. Bespaar nooit op een goede voeding. Kleine zaden zoals lijn
en hennepzaad zijn onmisbare ingrediënten. Geef van alles wat u geeft
nooit te veel, overal waar “te” voor staat is meestal niet goed of het
moet “tevreden” zijn dat is zelfs prima. In de rustige wintermaanden is
het beter om helemaal geen medicijnen te gebruiken vooral niet wanneer
we nog duiven te veel hebben. Ik neem aan dat dit duiven zijn die op een
enkeling na mogen blijven. Eis, als u komend jaar goed wilt presteren,
super gezonde duiven in uw hok en durf ook de laatste exemplaren streng
te selecteren. Natuurlijk komt er meer om de hoek kijken als je goed
wilt presteren. Let op het karakter, de kwaliteit en het
doorzettingsvermogen. Ik houd van goede, kwalitatief hoogwaardige maar
ook mooie duiven. Daar ben ik mijn hele leven al mee bezig om die te
kweken. Ik kan niet zeggen dat dit me nooit is gelukt is. Daarom ga ik
altijd heel zorgvuldig om met het samenstellen van mijn kweekkoppels wat
overigens een heerlijk werkje is. Aan het einde van het seizoen denk ik
vaak; waar heb ik me in hemelsnaam zo druk om gemaakt. Met andere
woorden het gemiddelde resultaat is toch minder hoog uitgevallen dan dat
ik vermoedde. Het ene jaar is duidelijk anders dan het andere. Dit komt
natuurlijk omdat ik bijna alle kweekkoppels jaarlijks wijzig daar ik
nooit veel duiven heb. Ik kan daar ook niet tegen. Ik moet overzicht
hebben en ik wil tijd hebben voor het bekijken/observeren van mijn
duiven dan dat ik bezig ben met hokken schoonmaken een werkje dat ik
alle dagen doe en soms wel twee keer per dag wat ook geldt ook voor de
drinkbakken. De ramen van het hok maak ik nooit schoon. Die zitten vol
met poeder waardoor de duiven geen direct zicht naar buiten hebben, de
sfeer op het hok is daardoor rustiger. De zon schijnt er prima doorheen
en dat hebben we in Nederland zeker nodig. Op dit moment is het ijzig
koud. ‘s nachts temperaturen van 4 graden boven nul en overdag komen we
niet boven de 8 graden met bijna elke dag fikse regenbuien. Geef mij
maar zomer in plaats van herfst.
STILSTAND IS ACHTERUITGANG
De hokkenshows komen er aan. Bijna elke vereniging organiseert de
komende weken hun jaarlijkse hokkenshow met de bedoeling de clubkas te
verstevigen. Daarnaast is het altijd heel gezellig om met duivenmelkers
onder elkaar over onze hobby te praten. Daarbij komt natuurlijk ook de
keurmeester aan bod want zijn keuringsuitslag wordt vooral besproken
door degene die weinig punten met hun duiven hebben behaald. Wat dat
betreft is het net als in de voetballerij. Als de scheidsrechter fluit
heeft hij er volgens de fans totaal geen verstand van. Wat op zo een
hokkenshow veelal zeer aantrekkelijk is is de verkoop van bonnen voor
een jonge duif van 2020 die geschonken zijn door prominente liefhebbers.
Daar moet je bij zijn om meestal tegen een betaalbare prijs een duif van
een kampioenenhok aan te schaffen. Het is in ieder geval aantrekkelijker
dan mee te bieden op een super commercieel georganiseerde internet
verkoop. Dat bleek vorige week nog eens. Twee grote verkopingen waren
er. Een in België en ging via internet, de ander was een tweedaagse
zaalverkoop die in Nederland werd gehouden. Dat laatste heeft mijn
persoonlijke voorkeur omdat je kunt zien en voelen wat je koopt. In dit
geval maakte het niets uit of het een zaalverkoop (minder bereik) of een
internet verkoop (groter bereik) is want de prijzen stegen de pan uit.
Werkelijk astronomische bedragen werden geboden. De internetverkoop met
5 aanbieders en totaal 185 duiven bracht 338.500 euro op. De duurste
ging voor 16.800 euro naar een nieuwe baas. Er gingen slechts 3 duiven
naar Nederlandse liefhebbers. Een Chinees kocht een bijna 9-jarige
doffer voor 8.000 euro maar dat was wel de vader van de 1ste Nationale
asduif op de fond in België. De Nederlandse zaalverkoop waar dat weekend
168 duiven werden verkocht bracht het aardige bedrag op van 1.544.160,00
Euro. De duurste, een jonge duif, ging voor 146.000 van de hand en dat
was een nieuw record. Nog nooit werd er zoveel voor een jonge duif
geboden. De gemiddelde opbrengst was 9.191 euro per duif. De vijf
duurste waren;: 146.000, 80.000, 61.000, 54.000 en 39.000. Wie zei ook
alweer dat postduiven de renaarden van het luchtruim zijn voor de gewone
man? Ik in ieder geval niet!
GEBAKKEN LUCHT
Het vliegseizoen ligt alweer zes weken achter ons en iedereen is bezig
de balans op te maken. Moet er nieuw bloed aangeschaft worden of hebben
de eigen duiven zodanig gepresteerd dat er niet direct een nieuwe
aanwinst bij moet. Als je op zoek moet naar beter materiaal is dat
anders dan wanneer je geïnteresseerd bent in versterking. Zij die
versterking zoeken hebben via de vele verkoopsites keus genoeg. Het is
echter wel opletten geblazen. De foto’s van te koop aangeboden waar zien
er altijd even aantrekkelijk uit. Je moet echter wel goed kunnen lezen
wat er over een duif geschreven wordt. Het samenstellen van
verkoopverhalen is een kunst op zich. Ik raad iedereen aan om toch zo af
en toe eens wat van die sites te bezoeken. Het is allemaal top
kwaliteit, hele ritsen prestaties staan vermeld bij elke duif. Degene
die goed kunnen lezen zullen elke keer opnieuw geconfronteerd worden met
gebakken lucht. In de meeste gevallen heeft de duif waarom het gaat
helemaal niets gepresteerd terwijl het wemelt van de kopprijzen op
allerlei niveaus. Vaak staan er geen aantallen duiven bij en soms heeft
een duif wel vijf eerste prijzen gewonnen maar als je goed leest zie je
al snel dat het allemaal op dezelfde vlucht betrekking heeft. Ik kan me
daar enorm aan ergeren. Naar mijn mening is dat geen juiste voorlichting
vooral niet als er hele rijen overwinningen bij staan die door broers,
zusters vader, moeder, grootvader, overgrootmoeder zijn behaald en vaak
wordt er ook nog geschermd met ereplaatsen die door andere liefhebbers
zijn behaald. Waar is de tijd gebleven dat je wekelijks naar een
zaalverkoping kon gaan. Gezellig met duivenliefhebbers onder elkaar. Je
kon de duiven bekijken, je mocht ze in de hand nemen zodat je kon zien
wat je kocht. Nu moet je op de foto af gaan en je moet zelfs geld
betalen als je de duiven in de hand wilt bekijken. Als je jaren geleden
in deze tijd bij de poelier kwam zat zijn ren vol met slachtduiven. Nu
staan ze op internet en worden soms tegen record bedragen verkocht en
dat terwijl de eigenaar ze niet wil houden. We zijn toch hopelijk niet
zo naïef dat we alles geloven van wat er allemaal bij elkaar is
gefantaseerd om de duif tegen een zo hoog mogelijk bedrag te kunnen
slijten.
GEEF ONS GEWONE SPEL WEER TERUG
Ik prijs mij gelukkig dat ik de gouden jaren van de duivensport heb
meegemaakt. Van het laatste weekend in maart tot half september elke
week spel voornamelijk korte afstand vluchten. Midfond bestond niet, dat
is er bijgekomen. De duivensport bestond alleen uit korte en lange
afstand vluchten. Elke week spel, het hele jaar door en daar zaten ook 4
of 5 eendaagse fond vluchten bij waar bijna iedereen aan mee deed. Nu
krioelt het van dat soort vluchten en nog geen 15% van de liefhebbers
doet er aan mee. Op zo een vlucht hoef je maar een keer een goede
prestatie neer te zetten en je kunt direct meedoen aan de verkoop gekte.
Het is net als in de voetballerij. Een jeugdig talent dat twee keer in
de drie weken in het betaalde voetbal een goede assist geeft krijgt
meteen een weekloon waar een gewone duivenliefhebber een jaar voor moet
werken. Ik las een artikel over een bekende voetballer die in de Engelse
premier league speelt. Hij zou 290.00 pond per week verdienen en een
heeft een vermogen opgebouwd van ruim 40 miljoen. In de duivensport gaan
we ook aardig die kant op. Vorig jaar is er al een duif verkocht voor
meer dan 1 miljoen en er zijn diverse duivenhouders in Nederland die
jaarlijks meerdere verkopingen hebben waarmee ze tonnen verdienen. Ik
gun het ze en ben af en toe ook wel eens jaloers. Maar als we verder
kijken als dat onze neus lang is zien we dat dit zo niet verder kan
gaan. De gewone liefhebbers die alle zeilen moeten bij zetten om hun
hobby te kunnen bekostigen haken af, zij gaan steeds meer inzien dat ze
min of meer misbruikt worden. Zij komen iedere week trouw met hun mandje
duiven en de commerciële zakkenvullers onder ons spelen daar mooi weer
van totdat het moment komt dat er niets meer te “cashen” valt. Die tijd
nadert snel, dan kunnen de grote jongens alleen nog tegen elkaar spelen
en dan zullen er nog maar zeer weinig duiven in het concours staan zodat
ze niet meer interessant zijn voor de mannen in het land van de rijzende
zon. Ons nationale bestuur zal er goed aan doen om het duivenspel terug
te brengen naar zoals het jarenlang is gespeeld. Bij mij raakt mede door
mijn leeftijd de lol er af. Zelfs het verenigingsspel is niet leuk meer
omdat de meeste clubs geen twintig leden meer hebben die nog wekelijks
meedoen. Daardoor is ook de sfeer in de club veranderd. Nog een paar
stappen verder en we moeten alleen nog naar het lokaal om de duiven te
brengen en verder niets meer. Alles gaat straks via internet met het
risico dat er versneld oudere liefhebbers zullen afhaken. Jammer voor
onze sport want ondanks dat de duivensport met zijn tijd meegaat zullen
er geen nieuwe leden bij komen, de jongeren hebben (gelukkig) heel veel
andere mogelijkheden om zich te vermaken.
DRIE DAGEN WIELERSPORT
Verleden week werd er een drie daags wieler evenement gehouden op de
wielerbaan van de bekende Noord Hollandse kaasstad Alkmaar en daar wilde
ik graag bij zijn. De wielersport blijft naast de duiven mijn favoriete
sport. Ons werd een heel vermakelijk en spannend programma
voorgeschoteld. Voor mij was het ook een soort reünie plus dat er een
aantal goede renners uit mijn club meededen. De bekendste van het hele
spul was Niki Terpstra. Toen ik nog voorzitter van de club was heb ik
hem als 8 jarige zien komen en al snel bleek dat hij talent had. Dit
wielergala werd door hem en zijn ploegmaat met overmacht gewonnen en
weet u wat ik het mooiste vond? Zijn vader die ik kort daarvoor nog had
gesproken stond na 25 jaar net zo enthousiast met zijn handen in de
hoogte te springen als toen zijn zoon als 8 jarige zijn eerste
overwinning behaalde. Is dat mooie sport of niet? Een ander clublid liet
zich gelden achter de grote motoren. Hij werd eveneens totaal winnaar en
was vorig jaar zelfs Europees kampioen stayeren. Ik had dit evenement
voor geen prijs willen missen ook omdat mijn zoon en kleinzoon mij
vergezelden wat het nog mooier maakte.
DE KWEEKDUIVEN ZIJN KLAAR, NU DE HOKKEN NOG
Terwijl de oude en jonge vliegduiven nog volop bezig zijn met de
pennenrui zitten de kwekers als het ware te wachten om weer gekoppeld te
worden. Doordat ik nu samen met mijn zoon een kweekhok heb is er een
overschot aan voor ons waardevolle kwekers. Hoe waardevol ze zijn zullen
ze het komende seizoen op andere hokken mogen bewijzen. Omdat ik de
kweekduiven ga verzorgen hebben we besloten om het aantal kweekkoppels
terug te brengen naar 18 en dat is een moeilijke klus geweest. We zijn
er in ieder geval uitgekomen. In eerste instantie zijn er altijd wel een
aantal duiven die vanwege mindere kweekresultaten of ouderdom het veld
moeten ruimen. Maar dan? Er zijn nog twee broedhokken beschikbaar voor 2
jonge doffers en twee voor 2 jonge duivinnen. Zo deed ik dat elk jaar en
zo wil ik het blijven doen. De 4 beste vliegduiven en 4 jonge duiven
gaan naar het kweekhok. Op die manier houden we het kweekhok jong. De
beste resultaten op de vluchten en in het kweekhok worden in de meeste
gevallen behaald door jongere duiven. De doffers die een plaatsje in het
kweekhok hebben verdiend hebben inmiddels hun broedhok uitgekozen dat
voorkomt straks als de duiven gekoppeld worden de nodige vechtpartijen.
De komende week wordt het kweekhok weer extra schoongemaakt, alles moet
weer stofvrij worden. Vooral op het plafond is het nodig om schoon te
maken het zit vol met spinnenwebben en dat mag ik graag zien want dat is
een teken dat de verluchting goed is. Daar waar het tocht zul je geen
spinnenwebben zien en tocht is slecht voor de conditie. Als allerlaatste
ga ik er nog een keer met de brander doorheen, dat is nog steeds het
beste middel tegen allerlei ongedierte. Twee weken voor de koppeldatum
gaan we bijlichten om de duiven het gevoel te geven dat het een beetje
voorjaar aan het worden is.
HET KWEEKBOEK
Ik ben nog een liefhebber van de oude stempel. Ik werk met de computer
maar ben geen held. Als ik zie hoe mijn kinderen en kleinkinderen met
elektronica omgaan dan moet ik nog veel leren. Eigenlijk hoef ik niet
meer te weten dan ik nu weet. Ik werk graag op de computer en als ik er
niet uitkom is er voldoende deskundigheid binnen de familie. Ik was
zelfs zo ver dat ik mijn gehele duivenbestand er in had opgeslagen
totdat dat apparaat crashte. Alles kwijt, wat er ook gedaan werd, alles
weg en met alle hulp die aangeboden werd kwam er niets over mijn duiven
tevoorschijn en dan heb je een probleem. Het was me te veel werk om
alles opnieuw in te voeren, dat heb ik aan mijn zoon Marco overgelaten,
hij heeft nu alles in zijn computer. Kortgeleden kreeg ik nadat de
duiven waren geselecteerd alle tot in de puntjes bijgewerkte
stamkaarten. Ik hoef dus niet meer de computer te raadplegen maar gewoon
net als voorheen de map er bij waarin de stamkaarten op nummer en
jaartal zijn opgeborgen. Ik heb daar genoeg aan. Jarenlang heb ik de
stamkaarten met de hand geschreven. Dat was echt monnikenwerk maar deed
het graag. Ik heb in de wintermaanden urenlang met alle stamkaarten op
tafel koppels zitten te vormen. In gedachte zag ik alle duiven voor me,
ik kende mijn duiven als mijn broekzak. Ik had er nooit veel en als ik
er wel veel had gehad dan kende ik ze nog in een oogopslag zelfs als ze
van de vlucht thuis kwamen. Ik zag meteen wie het was. Dat is nu anders.
In elk hok heb ik een lijst hangen met daarop in grote cijfers de
ringnummers en het nummer van het broedhok. Regelmatig neem ik nu duiven
in de hand, soms wel drie keer achter elkaar dezelfde. Teken dat de ogen
mij meer en meer in de steek laten. Wilt u wel geloven dat ik nu liever
in mijn kweekboek kijk dan op het beeldscherm. In mijn kantoor heb ik
een kast vol met boeken, duivendocumentatie, trofeeën, foto’s en…..
stapels kweekboeken. Ik ben daar trots op, vooral als ik eens even tijd
vrij maak om weer eens wat oude kweekboeken te bekijken. Dan zie ik wat
een fantastische duiven ik in de loop der jaren heb gehad. Vanaf tweede
helft vijftiger jaren waren dat voornamelijk duiven van de
wereldberoemde Gebr. Janssen uit het Belgische Arendonk. Ik was daar
helemaal bezeten van plus dat ik er zeer succesvol mee was. De mannekes,
zoals ze genoemd werden, zijn er niet meer en met het overlijden van
Lowieke (de man van de financiën) is ook het ras en de klasse voor een
groot deel van de aardbodem verdwenen. Wat hadden die mannen mooie en
goeie duiven. Vooral die hele lichte blauwe en die fantastische
lichtkrassen, ik raakte er niet op uitgekeken. Omdat ik op een gegeven
moment ander bloed moest inbrengen raakte ook bij mij de ouderwetse
Janssen types van het hok. Met de inbreng van de Heremans duiven heb ik
en ook mijn zoon Marco opnieuw een grote stap voorwaarts gezet. Het
kweekboek 2020 is nog niet ingevuld maar het gegoochel met stamkaarten
is wel begonnen. Uit ervaring weet ik hoe vaak ik de 18 nu gevormde
kweekkoppels van mij en zoonlief nog ga veranderen. Vandaar dat het boek
pas wordt ingevuld als de kweekduiven eind november weer bij elkaar
zitten. Marco zet ze dan in de computer. Ze worden tevens gefotografeerd
en op onze nog te vernieuwen website geplaatst.
HET KWEEKHOK
Zet een doffer en een duivin samen, dan liggen er na 12 tot 14 dagen 2
eieren in hun nest. Dan 17 dagen broeden en bijna gelijktijdig liggen er
2 jongen die 28 dagen later zo ver zijn dat ze zichzelf kunnen redden.
Zo eenvoudig is het om jonge duifjes te kweken. Wat dat betreft zijn
duiven net als muizen, je hebt er zo een hok vol van. Het is dus geen
kunst om een hok vol jonge duiven te kweken. Dat is ook niet hetgeen wij
duivenmelkers mee bezig zijn. Het gaat immers niet om de kwantiteit maar
om de kwaliteit. Om dat te bereiken hebben bijna alle duivenvrienden een
kweekhok met daarin duiven waarvan ze verwachten dat die voor goede
nakomelingen zullen zorgen. Het mooiste zou zijn dat in dat hok enkel en
alleen duiven zitten die op eigen hok opvallend goed hebben gepresteerd.
Van duiven waarmee je enkele jaren dag in dag uit mee bezig bent geweest
weet je alles. Waar we nooit zeker van zijn is dat ze, ondanks dat het
zelf toppers op het vlieghok waren, ook goede zoons en dochters op de
wereld zullen zetten. Slechts af en toe lukt dat een keertje. Hoe meer
echte goede duiven in het kweekhok zitten, des te groter is de kans op
een uitblinker. Maak niet de denkfout door er vanuit te gaan dat goede
duiven ook automatisch goede duiven voortbrengen. Dat is te simpel
geredeneerd. De geluksfactor mag nimmer ontbreken. Ik heb ooit eens een
kweekduivin op Malta in mijn handen gehad die niet groter was dan een
spreeuw. Op 90% van de hokken zou zo een duif niet mogen blijven. Toen
ik haar vliegprestaties zag kon ik het niet geloven en toen ik zonen en
dochters van haar zag viel mijn mond open van verbazing. Prachtige
duiven in de hand en nog beter in de mand. Zo zie je maar dat je op
voorhand beslist niet kunt zeggen; dit is een super koppel. Ja,
misschien twee jaar later als we er een aantal van gekweekt hebben. Maar
op voorhand, ik geloof er niet in. Er zijn van die wijsneuzen die zich
uitgeven als selecteur en dat ze aan de ogen van de duif kunnen zien of
het een vlieg of kweekduif is. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze met
zekerheid verkondigen dat het een fond of vitesse duif is en ze durven
zelfs zonder blikken of blozen te vertellen dat het een teletekstduif
is. Waar halen ze de moed vandaan? Ik geloof daar niets van. Ik heb een
enkele keer wel eens zo een waarzegger op hokbezoek gehad. Ik had hem
niet gevraagd maar hij had gevraagd of hij eens langs mocht komen. Ach
als je er niet in geloofd is het wel eens leuk om het van dichtbij mee
te maken. Toen ik hem vroeg hoeveel jonge duiven hij had zei hij 60. Ik
heb niets gezegd maar dacht wel; als je van je duiven de kweekkwaliteit
kunt aflezen, waarom kweek je er dan zo veel? Dan heb je er aan een stuk
of tien toch genoeg, of zie ik dat verkeerd? Succes met de selectie want
dat is een zeer serieuze zaak, u beslist namelijk over de toekomst van
uw duivenkolonie en dat is nog al wat.
HET STILLE SEIZOEN BEGINT
Helaas, een stil seizoen bestaat al lang niet meer. De taartvluchten
voor de liefhebbers die niet van ophouden weten zijn ook voorbij. Wat
ooit begon als een aardigheidje is uitgegroeid tot een belangrijke
afsluiter van het actieve duivenjaar. Belangrijke vluchten voor degene
die de gemanipuleerde uitslagen gebruiken om hun prestaties nog een keer
in de spotlights te plaatsen. Wedstrijden met weliswaar een aardig
aantal deelnemers waarvan de helft deze vluchten gebruikt als leervlucht
en dus hun duiven niet klokken. Deze duiven krijgen een gummiring om of
gaan over de inkorf antenne de mand in zodat ze meetellen wat
interessant is voor degene die wel klokken. Sommigen maken daardoor hele
fraaie uitslagen omdat de grote groep van deelnemers alleen voor de
aardigheid meedoen. Zij hebben geen interesse in de uitslag, ze spelen
niet mee voor de taarten of andere prijzen. Deze liefhebbers zijn alleen
bezig hun duiven te oefenen. Sommigen denken dat ze in deze tijd van het
jaar minder duiven kwijt raken. Weer anderen doen mee omdat de
roofvogels minder actief zijn. Er zijn zelfs deelnemers die hun
prestaties van deze kermisvluchten willen gebruiken voor eventuele
deelname aan de Olympiade. Nog geen 2% van de Nederlandse liefhebbers
doet aan dit circus mee. Aan de laatste taartvlucht deden boven de grote
rivieren 103 liefhebbers mee waarvan er 58 in de uitslag voor komen. Het
zou toch van de gekke zijn dat zulke uitslagen gebruikt kunnen worden
voor weet ik veel wat voor competities maar genoeg hierover. Wel moet
toegegeven worden dat de inkorfavonden bijzonder gezellig zijn verlopen
en dat is in mijn ogen het allerbelangrijkste argument om eens mee te
doen maar voor de ruiende duiven is het verre van ideaal. Nu is de tijd
aangebroken voor vergaderen, allerlei huldigingen, nationale evenementen
en de start van de traditionele tentoonstellingen. Daar zijn er heel
veel van, denkelijk veel te veel daarom is van een stil winter seizoen
is absoluut geen sprake.
WINTERPERIKELEN
Het is ruitijd. Vroeger zeiden de liefhebbers; in deze tijd van het jaar
worden de prijzen voor het volgende jaar verdiend. Ik neem aan dat u
weet wat hiermee bedoeld wordt. Een slechte rui zorgt voor slechte
prestaties. Dus het houdt in dat onze duiven nu net zo zorgvuldig
verzorgd dienen te worden als in het hoogseizoen. De duiven hebben het
zwaar en sommigen heel zwaar, er gebeurt namelijk nogal wat. Als ik zie
hoeveel veren ik tot op heden al heb opgeruimd, dat is ongekend en we
zijn er nog lang niet. Zeker niet met de oude en jonge vliegduiven. De
kwekers zijn zo goed als klaar. Dat moet ook want over vier weken worden
die op veel hokken alweer bij elkaar gezet. Om de duiven tijdens de rui
een beetje te helpen kan geen kwaad. Zo zijn er talrijke liefhebbers die
tijdens de rui karnemelk in het drinkwater doen. Ik heb dat ook vele
jaren gedaan maar doe dat nu al lang niet meer, ik zie namelijk geen
verschil. Dan het kuren tegen verschillende ziektes. Ik ben er in deze
periode nooit een voorstander van geweest. Ook ik heb me in de loop der
jaren mee laten slepen en kuur de duiven in oktober tegen paratyfus. Dan
nog een vitaminekuurtje, binnenkort weer de traditionele verplichte
paramixo prik, dan nog een prikje tegen pokken en misschien ook nog wel
een tegen kopziekten. Doen we dat wel goed? Vroeger toen ik nog met mijn
vader samen speelde deden we niets. Duiven die iets mankeerde gingen weg
daar was mijn vader keihard in. Hij had gelijk maar misschien bestonden
er toen nog geen afdoende medicijnen dus zat er weinig anders op om de
“zwakkelingen” weg te doen. Niet alleen de duiven die misschien iets
mankeerden gingen weg, ook degene die onvoldoende hadden gepresteerd.
Wij aten thuis zeer regelmatig duivensoep en dat is nog lekker ook. Daar
doe ik nu niet meer aan. Tegenwoordig kun je voor weinig een lekkere
soepkip kopen en dat is makkelijker dan wekelijks een stuk of vijf
duiven slachten. Vroeger waren er bijna geen dierenartsen, de mensen
regelde dat zelf. Ze hadden een varken, kippen, konijnen, kalkoenen en
duiven om op te eten. Wat dat betreft waren de mensen minder
sentimenteel. Nu is er voor elk beestje wel een veearts en kan je een
zelfs een verzekering afsluiten want het kost nogal wat een bezoekje aan
de dierenarts. Er is zelfs een politieke “partij voor de dieren”. Dat is
niet verkeerd want er zijn veel zaken die niet door de beugel kunnen
vandaar dat het goed is dat daar controle op is. Terug naar de duiven.
Denkt u ook niet dat wij door al dat gedoe met medicijnen onze duiven
zwakker maken. Voor elk probleempje is wel een poedertje, pilletje of
drankje, de duiven worden kasplantjes en dat is een van de redenen dat
de verliezen steeds groter worden. We halen de mordant, de weerstand en
het karakter op die manier uit onze duiven.
TRANSPORT
Vroeger spraken we over boerenduiven. Daarmee werd bedoeld sterke
duiven. Tegenwoordig zijn de duiven veel sneller. Concoursen sluiten
eerder doordat veel duiven hogere snelheden weten te behalen. Vroeger
zeiden we dat bij stevige kopwind de eerste duiven zeker 1000 meter per
minuut (60 km per uur) zouden maken. Tegenwoordig vliegen ze met het
grootste gemak met kopwind 80 km per uur. We werken met modern vervoer
speciaal afgestemd op het vervoer van onze duiven. Auto’s voorzien van
de allernieuwste snufjes zoals airco, automatische drinkwater
voorziening maar wel met aluminium verzendmanden waarvan er soms wel
meer dan 220 met gemiddeld 20 duiven (is +/- 4.500 duiven) in een ruimte
staan. Is dat niet te veel? Misschien waren rieten manden wel beter? Hoe
werkt dat met het overbrengen van ziektes, temperatuur drinkwater,
temperatuur in de rijdende of stilstaande auto, eten in bevuilde
verzendboxen, het beladen van de auto, het rijgedrag. De meesten onder
ons staan daar niet bij stil. De duiven gaan op weg en de liefhebbers
maken zich op om de volgende dag op tijd bij het hok te zijn om de
duiven op te wachten. We vinden het normaal dat ze allemaal ongeschonden
thuis komen en dat er niet eentje achter blijft. De duiven weten niet
dat ze meedoen aan een wedstrijd. Ze kunnen wel last van stress hebben
omdat thuis hun man/vrouw of kinderen wachten of omdat ze te weinig of
niet gedronken hebben. Aan hun baas denken ze zeker niet. De liefhebber
denkt wel aan zijn duiven en aan een vroege aankomst en dat maakt hem
zenuwachtig. Daarom doet hij soms zo vreemd wanneer de duiven iets
langer wegblijven dan dat hij had uitgerekend. Hij wordt onrustig, moet
vaak nog even naar de wc en als zijn buurman eerder een duif krijgt dan
hij dan gieren de zenuwen door zijn keel. Het lijkt alsof elke minuut
dat hij langer op zijn eerste duif moet wachten een uur duurt.
Duivensport blijft ondanks alles een heerlijke hobby!
ALS JE WILT WINNEN MOET WERKELIJK ALLES MEEZITTEN
Je kunt nog zo een grote kanshebber zijn, de pers kan je een
favorietenrol toeschrijven, je supporters kunnen alvast een feestje
vieren, maar eerst moet de koers voorbij zijn pas dan is er zekerheid.
Daar kreeg het wereldkampioenschap wielrennen dit weekend in Engeland
mee te maken. Voor Nederland was het een titelstrijd met gemengde
gevoelens. Goud werd er op verschillende onderdelen behaald, vooral de
Hollandse vrouwen spande de kroon. Teleurstelling en verdriet was er
vrijdag na afloop van het WK voor beloften. Nederland won goud en een
kwartier later werd de uitslag veranderd. De winnaar was met nog meer
dan 100 km te rijden betrokken geweest bij een valpartij en zou daarna
achter de materiaalwagen rijdend zijn teruggebracht bij het peloton wat
bijna gebruikelijk is in dergelijke belangrijke koersen. De
internationale jury dacht daar anders over en diskwalificeerde de
Nederlander die overtuigend de eindsprint wist te winnen. Van mij
krijgen de bobo’s binnen het jurycorps daarvoor een dikke onvoldoende.
Had dan de renner uit koers gehaald en niet eerst nog 100 km laten
koersen en hem dan als winnaar van notabene het wereldkampioenschap te
diskwalificeren. De jonge sportman had beter een keiharde klap midden in
zijn gezicht kunnen krijgen die had niet zo hard aangekomen als deze
diskwalificatie. Maar ja we zijn zo langzamerhand wel een beetje gewend
aan vreemde beslissingen van allerlei referees. Nog een vreselijke
teleurstelling kregen de Nederlandse wielersupporters te verwerken. Hun
grote favoriet en gedoodverfde kampioen droomde met nog 14 km te gaan al
een beetje van de gouden plak. De alleskunner Mathieu van de Poel was
niet alleen huizenhoog favoriet, hij zat ook in de kopgroep maar bij het
ingaan van de laatste ronde was het opeens gedaan. Oorzaak? Daar moeten
we naar raden, in ieder geval wilde de benen niet meer en dus was het
over en uit.. Slechts een handjevol tot op het bot moegestreden renners
wisten de eindstreep te passeren. Als wielerliefhebber heb ik zondag van
negen tot vijf uur ’s middags genoten van deze keiharde sport. Een
sportevenement waar geluk verdriet en teleurstelling heel dicht bij
elkaar liggen en juist dat maakt sport zo ongelooflijk fascinerend.
Komende zaterdag organiseert mijn wielerclub de Kermisronde van
Assendelft, een klein dorp onder de rook van Zaandam. Daar wordt nog
echt kermis gevierd. Pas als de laatste renners zijn gefinisht gaan de
kermis attracties open en wordt er tot en met woensdag feest gevierd.
Vaak, heel vaak was ik daarbij, maar als 82 jarige laat ik dat al een
tijdje aan mij voorbij gaan. Bij de wielerkoers ben ik uiteraard wel
aanwezig vooral om oude bekende te ontmoeten.
DUIVENSEIZOEN IS UITGEGAAN ALS EEN NACHTKAARS
In tegenstelling tot andere jaren was er voor de laatste vluchten zeer
weinig animo. Nog nooit was de deelname zo laag en ik ben bang dat dit
beeld zich gaat doorzetten. De vergrijzing gaat maar door en er komt
hoegenaamd niemand bij. De jeugd heeft (gelukkig) veel meer andere
mogelijkheden. Zelf blijf ik mijn duiven verzorgen als in de tijd toen
er nog honderden liefhebbers in mijn omgeving woonden. Toen kon je
uitblinken tegen vele duizenden duiven. Nu lijkt het er niet meer op en
dat geeft voor ons oude rotten in het vak geen voldoening meer. Een
eerste prijs tegen duizend duiven spreekt mij totaal niet aan. Daar
zullen we aan moeten wennen of we willen of niet. Hier en daar worden nu
nog enkele vluchtjes georganiseerd maar dat stelt eigenlijk helemaal
niets voor. Het is meer een aardigheidje, de helft van de deelnemers
laat niet eens zijn klok stellen waardoor degene die dat wel doen heel
veel duiven in de uitslag krijgen en daar zijn ze nog trots op ook. Maar
goed, ieder zijn pleziertje. Voor de duiven zou het beter zijn dat ze
hun welverdiende rust krijgen want de periode waarin we ons nu bevinden
is zeker zo belangrijk als het vlieg- en kweekseizoen.
WELKE DUIVEN MOGEN BLIJVEN
Iedere liefhebber voor zich bepaalt welke van zijn duiven mogen
overwinteren. Iedere liefhebber heeft zijn eigen manier van selecteren.
Veel is er in de loop der jaren over deze materie geschreven met de
bedoeling de liefhebbers op weg te helpen. Nergens staat exact
beschreven wat je precies moet doen om alleen de allerbeste of meest
waardevolle duiven aan het einde van het seizoen wel of niet te houden.
Er zijn heel veel wegen die naar Rome leiden met andere woorden er zijn
ontzettend veel mogelijkheden om duiven te selecteren. De groep van
keurmeesters (GVK) is ooit in het leven geroepen om de Nederlandse
postduif in stand te houden c.q. te verbeteren. De keurmeesters moeten
om hun diploma te halen een theorie en een praktijk examen afleggen. Ik
heb dat vele jaren terug ook gedaan omdat ik zeer gedreven was en alles
van duiven af wilde weten. Het was nog in de tijd dat de liefhebbers aan
vele shows meededen en de mening van de keurmeester waardeerden wat niet
altijd het geval was. Er waren keurmeesters die een duif heel goed
konden beoordelen en zelf maar mondjesmaat presteerden, dat kan. Er zijn
genoeg goede trainers die zelf niet tot de besten behoorden. Het gaat er
om dat ze anderen, vooral de jeugd, kunnen bijbrengen wat wel en niet
noodzakelijk is om je doel in de sport te bereiken. Hard spelende
duivenliefhebbers konden zich vernederend uitlaten als een keurmeester
hun goede duif laag had beoordeeld. Ik kan me voorstellen dat zoiets
teleurstellend is, we mogen echter niet vergeten dat de beste sporters
niet altijd het mooist van lichaamsbouw zijn. Zou dat ook niet het geval
zijn bij onze duiven? Daarom is de selectie zo verrekte moeilijk. Er
worden op eigen hok zoveel verkeerde beslissingen genomen met daarbij
het voordeel dat als de duif eenmaal weg is je er nooit achter komt of
je het wel of niet goed hebt gedaan. Liefhebbers die al vele jaren goede
prestaties neerzetten hebben een goede kijk op duiven dus laten we maar
zeggen dat ze een goed selectie systeem hebben. Liefhebbers die niet
goed spelen zullen strenger te werk moeten gaan. Die zullen in eerste
instantie sentimenten over boord moeten gooien vooral als ze met de
betere mee willen spelen. Gezelligheidsspelers zullen andere maatstaven
gebruiken dan winnaarstypen. Zelf weet ik uit ervaring op eigen hok dat
van de 50% aangevulde jonge duiven als jaarling 30% niet voldoet. Nog
een jaar later is er misschien nog een handjevol over. Kijk maar op
eigen hok hoeveel duiven er nu nog zitten die in 2015 zijn geboren. Als
je dit zo leest is het alsof niemand goede duiven heeft maar dan
begrijpt u het verkeerd. Het zou helemaal niet goed zijn als het hok vol
zit met oude knarren (of u moet fond of marathon speler zijn). De meeste
liefhebbers zijn dat niet en die moeten het hebben van een, twee en
hooguit drie jarigen duiven. Daarvan mogen aan het einde van het seizoen
de besten naar het kweekhok om daar vanaf hun vierde jaar nog een paar
jaar te zorgen voor hopelijk goede nakomelingen. Ook ben ik er grote
voorstander van om ook op het kweekhok niet te veel oude duiven te
houden en dus zonder problemen uit mijn vliegduiven kweek. Onthoud goed
dat er in een bejaardentehuis ook geen kindjes meer geboren worden.
Vandaar dat op ieders hok geldt; wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.
DE ZOMER IS VOORBIJ
Vandaag 23 september begint de astronomische herfst. De zon staat dan
precies boven de evenaar en vanaf morgen worden de dagen korter. Zondag
22 september was in mijn geboorteplaats Zaandam voor de 35e keer de Dam
tot Dam loop, een hardloop en wandel evenement over 10 Engelse mijlen
van de Amsterdamse Dam naar de Zaandammer Dam met maar liefst 60.000
deelnemers waarvan er zondagmiddag om 15.00 uur 4000 niet meer mochten
starten. De hitte zorgde er voor dat de ambulances af en aan reden om de
van hitte bevangen deelnemers te vervoeren wat nog nooit eerder is
gebeurt! Erg jammer voor de organisatie. Het sloot wel prima aan bij het
bericht dat de gemiddelde temperatuur op aarde de laatste 5 jaar nog
nooit zo hoog is geweest. Wetenschappers meldde dit aan de vooravond van
de klimaat top in New York. Er zou wereldwijd te weinig aandacht worden
besteed aan deze klimaatverandering. Denkelijk is nog lang niet iedereen
er van overtuigd wat deze verandering allemaal te weeg kan brengen.
Gelukkig wordt er wereldwijd steeds meer over gesproken en geschreven.
Ongetwijfeld zal de duivensport daar steeds meer mee te maken krijgen.
Als oude rot in de duivensport ben ik er van overtuigd dat de steeds
groter wordende verliezen van met name onvoldoende getrainde of niet
goed opgeleide duiven daarmee te maken hebben. Het zijn niet alleen
zieke of duiven van een mindere kwaliteit die achter blijven. Er schuilt
meer achter de donkere wolken of aan de heldere hemel dan we denken. De
duivensport zal daar de komende jaren goed op moeten inspelen. We kunnen
elke winter wel urenlang discussiëren over vliegprogramma’s,
lossingplaatsen, nationale kampioenschappen of de Olympiade. Het
belangrijkste voor onze sport zijn nog steeds de weersomstandigheden en
dat gaat niet alleen over regen, harde wind of tropische temperaturen.
Het zijn vooral de atmosferische storingen, die we als mens niet kunnen
waarnemen maar waar de duiven ontzettend veel hinder van ondervinden.
KLEINSCHALIGER
Om de duivensport te redden en de leden te behouden zullen we misschien
wel terug moeten naar vroeger tijden toen de duivensport niet meer dan
een gezellig dorpsspel was. Iedereen was toen tevreden met het spel in
de club waar in sommige gevallen wel meer dan 100 leden meededen.
Momenteel spelen er nog geen 50 meer mee in een rayon of wat voor naam
we aan een samenspel willen geven. Het moet tegenwoordig allemaal
grootser met nog meer vluchten en dat terwijl het ledental als sneeuw
voor de zon verdwijnt en de Nederlandse dagbladen geen interesse meer
hebben in het plaatsen van duivenuitslagen. Wat dat betreft is de
duivensport bijna dood. Dat meer en grootser is bedacht door de profs
onder ons, voor hen is het big business. Laten we niet vergeten dat 95%
van de leden net als vroeger om de sportieve eer strijden. Toen ik pas
met de duivensport begon kon ik in de club, in de CC en de afdeling (provinciaal)
spelen. Iedereen deed wekelijks mee in de club en bijna iedereen deed
mee in de CC en niet meer dan 10% van de leden speelde mee in het
provinciale spel. Waarom zo weinig? Omdat de liefhebbers toen al inzagen
dat dit geen eerlijk spel was. Wel was het toen eerlijker dan nu. Er
waren destijds in Noord-Holland 1500 liefhebbers daardoor was de
spreiding veel groter dan tegenwoordig. Hierdoor kon overal wel een
vroege duif geklokt worden. Concoursen met meer dan 20.000 duiven waren
de normaalste zaak van de wereld. Tegenwoordig maken onze professionals
met soms wel meer dan 100 duiven in de strijd de nodige publiciteit met
een overwinning tegen 1200 duiven, ze moeten zich schamen! Ze verpesten
het voor veel liefhebbers. Niet omdat ze beter presteren, in de meeste
gevallen is dat zelfs niet zo, wel omdat ze met manden vol duiven komen
aansjouwen is er veel werk voor de vrijwilligers in de club. Het zijn de
grote aantallen duiven die de leden ontmoedigd om nog mee te doen. In
veel samenspelen telt de eerst geklokte duif voor de kampioenschappen.
Dat is helemaal in het voordeel van de mega hokken. Bij ons moet er voor
elke 10 duiven in het concours 1 geklokt worden. Bij een deelname van 63
duiven moet de liefhebber er 7 klokken. Daarvan worden de behaalde
punten bij elkaar opgeteld en gedeeld door 6,3 en die punten tellen voor
het kampioenschap. De mega liefhebbers spelen in eerste instantie niet
voor een kampioenschapen. Zij willen meerdere duiven op het eerste blad
van de uitslag pakken, dat maakt vooral voor de Aziatische sportvrienden
veel indruk. Ik heb in al die jaren vanwege mijn sterke spel de nodige
duiven kunnen verkopen. Wie zou dat niet willen of doen? Degene die bij
mij kwamen deden dat niet omdat ik kampioen op bepaalde onderdelen was
geworden. Ze kwamen wel vanwege mijn sterke spel en de vele goede
uitslagen die ik met mijn kampioensduiven maakten. Ik kan me nog heel
goed herinneren dat Mr. Louis Massarella van het Engelse kweekstation
Louella Pigeon World bij mij thuis op hokbezoek kwam. In mijn kweekhok
gaf ik hem de ene na de andere winnaar in groot verband in zijn handen.
Vol van verbazing zei hij; ik ben op veel sterk spelende hokken geweest
maar nimmer zag ik zoveel winnaars en ace duiven. Een groter compliment
kun je niet krijgen en dat terwijl ik in die tijd met hooguit 16 tot 24
weduwnaars speelde. Dat waren nog eens tijden!
DE LAATSTE STUIPTREKKINGEN
Het seizoen is voorbij en daar hebben de meeste liefhebbers vrede mee.
Sommige keken al weken uit naar het einde van dit door tropische hitte
geteisterde seizoen en er zijn er ook een aantal die er maar geen genoeg
van kunnen krijgen. De mannen die sterk gespeeld hebben zijn klaar. Zij
zien in dat hun duiven die voor zoveel sportief plezier hebben gezorgd
aan hun welverdiende rust toe zijn. Rust tussen twee haakjes want na een
veel te overladen vliegprogramma gaan de duiven beginnen aan de grote
rui en dat gaat niet vanzelf. Sommige duiven zijn daar behoorlijk
beroerd van, we noemen dat rui ziek. Dat vraagt om een goede verzorging
en dat ontbreekt op vele hokken. Seizoen voorbij, dan is het ook gedaan
met de verzorging. Veren in de drinkbak, veren in de grit bak, veren
overal. De rui vraagt om de nodige hygiëne en dat wordt nog al eens
vergeten. Voor degene die er maar geen genoeg van kunnen krijgen zijn
een aantal jaren geleden in ons land de zogenaamde “taartvluchten” in
het leven geroepen. In eerste instantie bedoeld om met late jongen tegen
elkaar te spelen. Ook dit spelletje is door sponsoring steeds
professioneler geworden wat is te merken aan de grote aantallen oude
duiven die ingezet worden. Er zijn (volgens zeggen) aantrekkelijke
prijzen te winnen en verder stelt het helemaal niets voor. Het
oorspronkelijke gezelligheidsspelletje is veranderd in een commercieel
gebeuren. Van deze niets zeggende vluchten wordt er zelfs aandacht
besteed op de site van ons nationale rekenbureau, gekker moet het toch
niet worden. Ik zag zelfs in de eerste uitslag een deelnemer staan met
een afstand van 31 km en ook een met een afstand van 136 km. Die kun je
toch niet tegen elkaar laten spelen en dat terwijl heel Nederland zich
druk maakt over “eerlijk spel”. Aan dit soort kermis attracties deden 80
liefhebbers mee waarvan er 40 niet in de uitslag voor komen en daar
durft een man van de organisatie zelfs de naam “Najaarsklassiekers” aan
te geven. Er wordt zelfs beweerd dat deze gemanipuleerde uitslagen ook
meetellen voor deelname aan de Olympiade die de eerstvolgende keer in
Nederland wordt gehouden. Grotere onzin heb ik nooit eerder meegemaakt.
NOG NOOIT EERDER MEEGEMAAKT
Het duivenjaar 2019 gaat de boeken in als het jaar van mislukkingen.
Voor de laatste vier vluchten met jonge duiven had ik alles op scherp
gezet. Mijn jonge duiven zien er uit als om door een ringetje te halen.
Strak in de veren, gezond, mooi op gewicht en ze voelen aan alsof ze een
beetje opgepompt zijn. Daarbij hebben de meeste van hen een vriendje of
vriendinnetje. Sommigen hebben al een jong in het nest, een aantal
zitten pas enkele dagen op eitjes, anderen weer iets langer. Een bijna
ideaal situatie om dit seizoen nog eens extra te vlammen. Ik heb zo mijn
best gedaan om deze situatie te creëren en dan gebeurt het volgende. Er
zou voorbije zaterdag een race zijn van bijna 400 km waarvoor de duiven
op donderdagavond ingezet moesten worden. Ik zag het helemaal zitten en
was klaar voor de strijd. Maar wat schetst mijn verbazing? Doordat er
zoveel jonge duiven achtergebleven zijn hadden de meeste leden bij mij
in de club geen zin meer om mee te doen. Er moest daardoor uitgeweken
worden naar een andere club. Daar was ik niet blij mee en zeker niet
toen ik hoorde dat geen enkele vereniging in de regio mijn Tipes
kloksysteem kon verwerken. Daarom zat er maar een ding op; ik moest de
inkorf antenne en de atoomklok van mijn vereniging meenemen. Ik had daar
niet zoveel zin in ook niet toen door enkele leden werd aangeboden mijn
duiven en de Tipes benodigdheden weg te brengen. Tot overmaat van ramp
hoorde ik kort daarna de weersvoorspelling en was mijn keuze definitief;
ik zou niet meedoen. Er werd voor zowel zaterdag als zondag zeer
erbarmelijk slecht weer voorspeld. De teleurstelling was groot vooral
omdat ik vond dat de duiven er zo perfect uitzagen. Na dat ik mij had
afgemeld kwam er bericht door dat er niet op zaterdag maar op vrijdag
gevlogen zou worden. Dat heb ik zo lang ik met duiven speel nog nooit en
te nimmer meegemaakt. Voor die zelfde zaterdag stond nog een vlucht
gepland waaraan veel onervaren jonge duiven mee zouden doen. Die zou
ondanks het voorspelde “beestenweer” wel op zaterdag doorgaan. Eind van
het liedje, op vrijdag een prachtige vlucht met een teleurstellende
deelname. Mijn kans op het kampioenschap is verkeken. Zaterdag konden de
duiven niet los en werd nog die zelfde namiddag besloten de duiven terug
naar de lokalen te brengen terwijl het zondag uitstekend weer was om de
vlucht door te laten gaan. Het ziet er naar uit dat ik voor het komende
weekend weer niet in eigen lokaal kan inkorven en dat is voor mij de
reden dat ik weer niet meedoe aan de vluchten voor jonge duiven. Alles
voor niets gedaan, het is wel mijn eigen keus om niet mee te doen. De
hoofdoorzaak is wel dat ik niet in eigen clublokaal kan inkorven en ook
dat heb ik nog nimmer meegemaakt. Voor mij is de lol er helemaal van af.
Dus nu zet ik mijn oude en jonge duiven nog vier keer in op de laatste
snelheidsvluchten van dit seizoen en ook dat is wel weer leuk want dan
zit ik zeker op de aankomst van een stuk of veertig duiven te wachten en
dat is nog steeds een van de mooiste onderdelen van onze sport namelijk
de aankomst van de duiven. Het wordt wel 27 graden met oosten wind en
dat is minder leuk.
WAT KUNNEN WE DOEN OM GROTE VERLIEZEN TE VOORKOMEN
Dat is heel wat anders dan hard spelen. Ik herinner me nog de tijd dat
er bijna geen jonge duiven verspeeld werden. Natuurlijk waren er ook
toen slechte vluchten bij waarvan niet alle duiven terugkeerden maar dat
waren uitzonderingen. Tegenwoordig kweken veel liefhebbers het dubbele
aantal van wat ze normaal zouden kweken. Ze gaan er allemaal vanuit dat
ze minstens een kwart van hun jongen kwijt raken. Veel liefhebbers
zouden blij zijn met een kwart want meestal zijn het er veel meer. Zelfs
zoveel dat veel liefhebbers vroegtijdig stoppen omdat ze anders bang
zijn niet streng genoeg te kunnen selecteren. Er is niets zo vervelend
om noodgedwongen duiven in de winter aan te houden die je eigenlijk niet
aanstaan. Er gaat niets boven een collectie duiven waar je alle
vertrouwen in hebt. Toch blijf ik volhouden dat we er zelf erg veel aan
kunnen doen om massale verliezen te voorkomen. Het zit beslist niet
alleen in de kwaliteit als jonge duiven achter blijven. Gezondheid is
het aller belangrijkste maar er is meer op deze aardbol. Omdat er veel
duiven achter blijven kweken we dus meer. Op zich is dat een heel goed
systeem. Veel kweken en vliegen er mee is zeer belangrijk, de mand
vertelt u meer. De fout is dat er uit alles waar twee vleugels aan
zitten gekweekt wordt. Uit goede duiven kweken geeft meer kans op
bruikbare duiven. Twee toppers geven niet automatisch toppers ook al
doen al die verloopverhalen dat wel geloven. Er komt toch een beetje
vakmanschap bij kijken. Kijk naar de mannen die altijd goed spelen. Zij
bezitten een stam duiven die zij door en door kennen. Zij zien elk jaar
weer kenmerken terug van bijvoorbeeld grootouders die goede prestatie
hebben neergezet. Zij hebben een eigen model duif ontwikkeld. Zij kennen
hun duiven van top tot teen, alleen al de uiterlijke kenmerken zeggen
hen vaak genoeg om te bepalen of er wel of niet uit gekweekt gaat worden.
Het zijn niet altijd de mooiste atleten die het beste presteren. Er is
in de sportwereld ook een duidelijk verschil tussen sprinters,
middellange afstand lopers en marathon lopers. In de wielersport zijn
sprinters belangrijk, maar ook klimmers, tijdrijders en allrounders. Wie
in de duivensport tot de grote kampioenen wil behoren zal een hok duiven
moeten hebben dat een verscheidenheid aan capaciteiten bezit en dan nog
ben je er niet. Je moet niet te bang zijn om de duiven aan de vluchten
mee te laten doen. Met voorzichtigheid kom je ook niet verder en we
mogen er zeker geen kasplantjes van maken. De baas zelf moet het
spelletje in de vingers hebben. Dus de omgang met zijn duiven, een
doordacht trainingssysteem, de manier van voeren en welke extra’s hij
zijn duiven moet toedienen. De manier van selecteren, het hok en in
mindere maten het gebruik van allerlei medicijnen zijn zeker zo
belangrijk.
NIET ZO GAUW TEVREDEN ZIJN
Een heel oud gezegde dat ook van belang is voor jonge duiven. Ik wil
zelfs beginnen bij het ei, dat moet mooi van vorm zijn en glad. Is dat
niet het geval, ook zijn ze van uw beste duiven, weg er mee. Beide
eitjes moeten gelijktijdig uitkomen, een jong dat een dag later uit het
ei komt kan weg zo’n duif zal altijd te laat komen. Jonge duiven moeten
de hele dag met en volle krop liggen, dus drie keer per dag voeren is
het beste, zelfs beter dan alle dagen volle bak. Na elke voerbeurt gaan
de ouders hun jongen voeren, bij volle bak doen ze dat onregelmatig.
Jongen die al vroeg op hun poten proberen te staan kunnen weg. Ze
mankeren iets en zullen nooit en te nimmer een goede worden. Piepende
jonge kunnen ook snel weg, ze mogen alleen piepen als ze gevoerd worden
en verder moeten ze de hele opgroei periode veel slapen dan groeien ze
het best en de baas zal er met een goed gevoel naar kijken. Zodra ze bij
de ouders weg kunnen moeten ze er strak bij liggen. Hun veren moeten
glimmen, mooie vaste mest rondom de schotel dan zullen ze zeker ook goed
aanvoelen. Het moet een genot zijn om zulke jongen te spenen. Volgende
keer gaan we hierop door.
NOOIT WAREN ER ZOVEEL MUTATIES IN HET VLIEGPROGRAMMA
Denkelijk zijn we dit jaar in Nederland bezig aan het moeilijkste
seizoen ooit. Alles is van streek, het weer, de lossingcommissie, de
bestuurders, de liefhebbers en zelfs de duiven. Vanaf de seizoenstart is
er elke week wel iets bijzonders aan de hand. De lol raakt er op die
manier een beetje af. Daarbij komen ook nog eens de verliezen met de
jonge duiven. De duiven hebben het erg zwaar maar deze week hadden ze
het met de wind in de zeilen erg gemakkelijk, althans dat zou je zeggen.
Helaas bleek dat niet het geval te zijn. Met een snelheid van meer dan
130 km per uur kwamen ze op huis afgestormd. Het vervelende is dat juist
daardoor weer heel veel jonge duiven hun hokken voorbij vlogen en in het
hoge noorden van ons land of misschien zelfs nog verder terecht kwamen.
Het programma voor de jonge duiven draait nu op volle toeren en jammer
genoeg stoppen nu al liefhebbers omdat ze anders geen jonge duif meer
overhouden. Ondanks de hoge snelheid stond het concours ruim een half
uur open. Een dag later was er nog een vlucht waarbij ze wederom de wind
op de staart hadden. Er stond wel een minder krachtige wind en toch
maakten de duiven snelheden van bijna 110 km per uur. Het gekke is dat
deze vlucht nog geen 7 minuten open stond en de verliezen nihil waren.
Hei programma voor de oude duiven zit er op, wel kunnen ze nog een
aantal keren mee op de natour waar oud en jong in een concours tegen
elkaar spelen.
DE NATOUR; ZEVEN SNELHEIDSVLUCHTEN VOOR OUDE EN JONGE DUIVEN
Oorspronkelijk zijn die vluchten in het leven geroepen om de latere
jonge duiven op te leren. Het is alweer heel wat jaren geleden dat er
iemand op het lumineuze idee kwam om die vluchten ook mee te laten
tellen voor het algehele (generale) kampioenschap. Dat sloeg zo aan dat
de animo groot was en het aantal deelnemende duiven gigantisch werd. Er
wordt ook nu nog door heel veel liefhebbers op het scherpst van de snede
gespeeld. In de beginjaren speelde ik alleen mijn duivinnen die het hele
jaar dienst hadden gedaan als weduw duivin. Ze kregen dus in deze tijd
van het jaar weer een nestje en de duivinnen die heel lang zonder een
nestje stil hadden gezeten bleken geweldig gemotiveerd te zijn. Meestal
speelde ik met 16 duivinnen en heb het meerdere keren meegemaakt dat ze
alle 16 prijs wonnen. Het is de kunst om de duivinnen goed in de veren
te houden en door ze op nest te spelen lukt dat aardig. Toch is het zo
dat vooral op de laatste vluchten de verduisterde jonge duiven het van
de oude winnen. De natour wordt in Nederland door heel veel liefhebbers
graag gespeeld. Eind september is het over en voorbij en dat is maar
goed ook want dan is de grote rui bijna niet meer tegen te houden en
wordt het de hoogste tijd om de duiven rust te geven.
JONGE DUIVEN
Als de laatste halve fond vluchten gaan beginnen zie je het aantal
deelnemende duiven snel terug lopen. Dit komt omdat veel liefhebbers die
geen kans meer maken op een kampioenschap zich gaan richten op het jonge
duivenspel. Een spel waar voorheen iedereen goed of tot tevredenheid kon
meekomen. Ook het spel met de jonge duiven is inmiddels geen
aardigheidje meer. De hele trukendoos gaat open om maar zo goed mogelijk
voor de dag te komen. Van de jonge duiven wordt erg veel gevraagd
terwijl ze in de zwaarste periode van het seizoen aan de bak moeten.
Vaak erg heet en dat is voor niet goed opgeleide jonge duiven geen
eenvoudige opgave. Dit jaar en ook vorig jaar hebben de junioren het erg
moeilijk. Ondanks alles vallen bij mij de verliezen uiteindelijk erg
mee. Er komen zo af en toe toch weer duiven thuis. Ik ben daar blij mee
terwijl ik er eigenlijk niets meer aan heb. De praktijk is dat zodra je
ze weer mee geeft er toch weer een aantal van wegblijven. Ik heb enkele
weken terug een jonge doffer opgehaald die er geweldig mooi uit zag dat
je hem bij wijze van spreken direct weer zou kunnen spelen. Dat heb ik
niet gedaan, hij heeft drie weken rondom het hok kunnen mee trainen.
Volgens mij had hij daar genoeg aan, niet dus en voorlopig ben ik hem
weer kwijt. Zijn vader is dit jaar mijn beste jaarling en zijn moeder
was vorig jaar mijn beste jonge duif. U ziet, het zegt ook niet alles.
Toch kijk ik met belangstelling uit naar de resteren vluchten. De jonge
duiven gaan steeds meer een paartje vormen, liggen ergens in een hoekje
met elkaar te kroelen. Anderen hebben al eitjes en een koppel heeft twee
dagen terug het eerste jong gekregen. Mooie neststanden dus voor de
komende races. Goed presteren met jonge duiven heeft overigens niet
alles met goede neststanden te maken. Vooral de gezondheid is van het
allergrootste belang. Verder kunnen twee jonge doffers die de pest aan
elkaar hebben ontzettend goed presteren en ook een jonge duif die vanaf
zijn zitplaats andere duiven elkaar ziet liefkozen kan zich zo opjutten
dat die in een record tempo naar huis dendert. Door de duiven goed te
observeren zie je dit soort zaken en dat kan van belang zijn om de
juiste duiven boven aan de deelnemerslijst te zetten.
EERLIJK SPEL
De voorbije winter is daar in ons land veel over te doen geweest, er is
zelfs een commissie voor in het leven geroepen. Er is veel over
vergaderd en er is een lange lijst met allerlei ideeën en voorstellen
uitgekomen waar we eigenlijk niets aan hebben. Eerlijk spel is in de
duivensport nu eenmaal niet mogelijk. Het ging natuurlijk in eerste
instantie alleen maar tegen de grote aantallen die door bepaalde leden
wekelijks worden ingezet. Ik kan me voorstellen dat zoiets een heleboel
liefhebbers op voorhand ontmoedigd. Er werd gesproken over profs en
amateurs, dat zou ook oneerlijk zijn. Ik ken genoeg amateurs die veel
beter spelen dan de profs die hun naam maar aan de prestatie van een van
hun duiven te danken hebben. Wat te denken van al die commerciële
spelers die van alles bedenken om in de picture te komen terwijl ze ver
onder de maat spelen. Tegen dat soort mannen wordt vooral door de oudere
liefhebbers opgekeken terwijl de praktijk uitwijst dat zij zelf
aanzienlijk beter spelen. Die mannen met grote namen verkopen meerdere
keren per jaar en pakken steeds uit met jongen uit alleen maar hun beste
kwekers. Des te meer je dat schrijft des te meer liefhebbers gaan dat
geloven. Omdat wij thuis nooit veel duiven hadden waren we er al snel
achter gekomen dat je niet te veel moest kweken uit dezelfde (goede)
koppels. Je kreeg te veel van het zelfde soort en daardoor was de kans
groot dat je te nauw ging in telen. Met langdurig te nauw inteelt krijg
je vaak de mooiste duiven, het vervelende is dat de snelheid er uit
gekweekt wordt. Dus wij verbraken elk jaar alle kweekkoppels (we hadden
er maar zes). Elk jaar gingen de twee beste vliegduiven naar ons
kweekhokje waar twee oudere kwekers plaats moesten maken. Op die manier
hadden we alleen maar kweekduiven die minstens een keer een eerste prijs
hadden gewonnen en toch kwam het meerdere keren voor dat onze beste
jonge duif uit de vliegduiven kwam. Al die kennis die we denken te
hebben blijkt dus veelal meer geluk dan wijsheid te zijn.
JULI 2019 WARMSTE MAAND OOIT
Met enige regelmaat worden in Nederland de laatste jaren warmte records
gebroken. Zo was de voorbije maand juli voor onze begrippen bloedheet en
tevens de warmste maand ooit. Waar gaat dat heen? Gelukkig wordt er
wereldwijd de nodige aandacht aan besteed. De hoge temperaturen zijn
voor onze duivensport verre van ideaal. We kunnen ons zo langzamerhand
afvragen welke invloed dat heeft op onze sport. Grote verliezen zijn
mede te danken aan deze tropische temperaturen en u weet net zo goed als
ik dat daar niemand vrolijk van wordt. Helaas kunnen wij er totaal geen
invloed op uitoefenen, we gaan er wel steeds meer rekening mee houden.
Er worden minder duiven ingezet, we worden nog voorzichtiger waardoor
onze duiven minder goed hoge temperaturen kunnen weerstaan. Zelf kan ik
er ook slecht tegen als ik wekelijks enkele duiven moet inleveren daar
wen ik nooit aan. Op dit moment is het zo dat veel liefhebbers zoveel
jonge duiven kwijt zijn dat er aan het eind van het seizoen weinig te
selecteren valt waardoor ze duiven moeten aanhouden die anders
uitgeselecteerd zouden worden. Een dergelijk systeem zou ik nooit
hanteren, dan heb ik liever een paar lege broedhokken. Ik wil absoluut
geen duiven op mijn hok waar ik geen vertrouwen in heb of die me als
duif niet aanstaan. Gelukkig is de ergste warmte nu ons land uit zodat
we hopelijk nog een aantal mooie en spannende vluchten krijgen voordat
het seizoen op 13 september ten einde is.
DE MOOISTE EN BELANGRIJKSTE VLUCHTEN VOOR DE JONGE DUIVEN KOMEN ER AAN
De snelheidsvluchten voor de jonge duiven zitten er op. Wat de race om
de kampioenschappen betreft hebben ze goed voldaan. We gaan nu beginnen
aan een serie van vier vluchten met twee nachten mand, dat wil zeggen
dat de afstanden wat groter worden. Het komt er nu op aan dat de duiven
weten waar ze moeten drinken als ze op weg naar de lossingplaats zijn.
Drinken ze niet dan is dat dodelijk, in ieder geval is de kans op een
vroege aankomst dan verkeken. Het gaat er dus om dat ze drinken in de
manden. De liefhebbers die daar werk van hebben gemaakt hoeven zich geen
zorgen te maken. Zelf ben ik daar een beetje te gemakkelijk in. Het
enige wat ik jaren geleden al heb gedaan om ze te leren drinken is een
drinkbak van 70 cm lang in het hok te plaatsen waar ze net als inde
verzendmanden hun kopje door de spijltjes moeten steken om te kunnen
drinken. Verder ga ik er vanuit dat wanneer ze twee nachten in de mand
zitten zoveel zin in drinken hebben dat ze hun mandgenoten die wel
drinken snel na zullen nadoen. Jonge duiven thuis een nacht in de mand
zetten om ze te leren drinken heb ik nog nooit gedaan. Of ik daardoor
duiven ben kwijt geraakt kan ik niet beoordelen. Wel is het zo dat ik de
laatste vlucht een jonge duivin thuis kreeg die heel lang stond te
drinken. De duiven waren om 12 uur gelost waardoor ze behoorlijk lang in
de mand moesten blijven. Ze had denkelijk geen druppel gedronken en bij
thuiskomst was ze flink wat gewicht verloren. Nu was het mijn derde duif
en twee weken daarvoor mijn eerste en toen voelde ze aan of dat ze niet
was weggeweest. Komend weekend gaan ze naar 315 km. Voor jonge duiven
een mooie afstand. De week daarna 350 km en daarna 400 km. Mijn ervaring
is dat jonge duiven die van dergelijke afstanden vroege prijzen winnen
als jaarling vaak tot de betere behoren. Voor de komende weken heb ik er
alle vertrouwen in. Marco is gestopt met de jonge duiven. Hij had
onvoldoende tijd om ze goed voor te bereiden waardoor hij er op een
vlucht veel te veel moest inleveren. Daarna volgde een veertiendaagse
vakantie zodat hij besloten heeft om de jonge duiven op de natour te
spelen. Dat zijn zes snelheidsvluchten die ook het komende weekend
beginnen en daarin spelen de oude en jonge duiven tegen elkaar.
Misschien is het ook wel een voordeel dat oud en jong gelijktijdig
gelost worden zodat de jongen gebruik kunnen maken van de ervaring die
de oude duiven dit seizoen al hebben opgedaan waardoor verliezen bij de
jonge duiven tot een minimum beperkt zullen blijven. De plannen die we
beide hadden met de jonge duiven zijn dus in duigen gevallen. We gaan
het met de natour opnieuw proberen om gezamenlijk een aantal mooie
kettinguitslagen te maken. Maar die gedachten zullen wel bij meerdere
liefhebbers leven. We gaan er in ieder geval “vol” tegenaan.
HET GAAT NU OM DE AERODYNAMICA
Het seizoen nadert zijn einde en dat betekent dat op vele hokken de
grote rui zich aandient. Liefhebbers die daar rekening mee hebben
gehouden hebben in het voorjaar hun oude duiven verduisterd zodat die nu
pas hooguit twee en misschien drie pennen hebben gegooid. Hierdoor
kunnen de weduwnaars gewoon op weduwschap doorgespeeld worden en de
weduwduivinnen die niet gespeeld zijn zullen met een volle vleugel
geweldig presteren als nestduif. Degene die de navluchten starten met
drie dagen eitjes kunnen 6 weken aan een stuk op dat nestje het seizoen
uitspelen. Eerste week drie dagen eieren, dan 10 dagen, dan 17 dagen of
kale jongen, dan jongen van een week, dan twee weken en de laatste week
gaat het er om wie zijn duiven nog prima in de veren heeft. Is dat niet
het geval dan is de aerodynamica weg en het is over met het winnen van
vroege prijzen. Deze tijd van het jaar met duiven op nest spelen heeft
het voordeel dat zodra er jongen in de schotel komen de rui stagneert.
De duiven kunnen ook in twee groepen gekoppeld worden zodat bij de
eerste groep aan het einde van het seizoen de jongen nog een keer
verkleind kunnen worden waardoor de oude duiven de veren vasthouden en
meer kans maken om op volle snelheid naar huis te komen. Ik speel dat
spelletje al vele jaren met groot succes. De duiven moeten er twee keer
per dag uit, ook degene die op dat moment op het nest zitten. Ze moeten
minimaal een half uur aan een stuk trainen, desnoods met de vlag. Na
drie kwartier kunnen ze naar binnen en een kwartier later worden ze
gevoerd.
ER KOMEN NOG STEEDS JONGE DUIVEN TERUG
We klagen maar dat er zoveel duiven wegblijven, inderdaad is dat zo.
Mogelijk door de vrij goede weersomstandigheden krijg ik de laatste twee
weken af en toe een verloren zoon of dochter terug. Opvallend is het dat
ze er goed uit zien, denkelijk zijn ze zo wijs geweest om in een ander
hok binnen te gaan en daar eten en drinken hebben gehad. Ook heb ik er
diverse telefonisch doorgekregen, die heb ik samen met mijn vrouw
opgehaald. Het mooiste is echter als ze uit zichzelf terug komen, er
zijn duifjes bij die ik al enkele weken kwijt ben, daar houd ik van. De
praktijk wijst uit dat de terug gehaalde duiven na enkele weken bij huis
rond gevlogen te hebben, van een korte trainingsvlucht weer achter
blijven. Ik ben er van overtuigd dat het niet altijd aan de kwaliteit
ligt dat jonge duiven niet thuis komen. De weersomstandigheden en de
gezondheid speelt daarin een belangrijke rol. Mijn ploeg jonge duiven
wordt met de week groter. Ik heb er in eider geval weer genoeg om een
strenge selectie toe te passen. Of het allemaal bruikbare duiven zijn
die van de winter in mijn hok zitten, ik hoop van wel. Ik heb echter
ervaring genoeg om te weten dat het nooit allemaal goede zijn. Ik weet
ook nooit zeker wat de slechte en de goede zijn. Wat dat betreft zullen
we allemaal wel veel fouten hebben gemaakt.
SPECIALISATIE DOODSTEEK VOOR DE NEDERLANDSE DUIVENSPORT?
Toen ik in de duivensport terecht kwam, dat is al heel lang geleden,
bestond het vliegprogramma uit 6 snelheid vluchten. 6 midfond vluchten,
5 fond vluchten, 6 jonge duiven vluchten en 5 navluchten. Daarin speelde
de oude en jonge duiven tegen elkaar. De fond bestond uit 4 eendaagse
fond vluchten en 1 overnachtvlucht vanuit Bordeaux. Met die vlucht werd
het seizoen voor de oude duiven afgesloten. Voor veel liefhebbers was
dat een soort “opruim” vlucht. Bijna alle duiven die niet hadden voldaan
werden op Bordeaux gezet en die race werd meestal door een
snelheidsspeler gewonnen, zo kan het gaan in de duivensport. Degene die
een vroege duif op die vlucht pakten waren de Koning te rijk. Het was
natuurlijk heel bijzonder dat een duif die het hele seizoen slecht had
gepresteerd nu op zo een marathon vlucht het tot een goed einde wist te
brengen. Voor veel liefhebbers was die prestatie van veel betekenis
waardoor de duif meestal een plekje in het kweekhok kreeg. Of dat een
goede keus is ben ik het niet helemaal mee eens of liever gezegd ik ben
het er helemaal niet mee eens. Duiven die in het kweekhok een plaats
veroveren moeten heel goed hebben gepresteerd of het moet een (voor veel
geld) aangeschafte duif zijn. Bij mij moet een kweekhok uitsluitend uit
eigen prestatie duiven bestaan of wat ik net al zei, het moet een
aangeschafte duif zijn. Een aangeschafte duif daar verwacht je wat van,
daarom zette ik die altijd tegen mijn beste kweker die ik had zitten.
EEN VLIEGPROGRAMMA VOOR DE MODALE LIEFHEBBER
Waar ik het nu verder over wil hebben is het door de NPO gemaakte
nationale vliegprogramma dat overigens tot stand is gekomen op
voordracht van de liefhebbers Ik ben deze column begonnen met een
overzicht te geven van hoe het vliegprogramma er vele jaren uitzag. Een
vlucht per weekend en bij hoge uitzondering soms 2. Ik moet u eerlijk
bekennen dat ik in mijn jonge jaren, toen ik nog tot op het bot gedreven
was, ik zo fanatiek was als een jonge hond. Ik moest en zou winnen en
wilde liever 5 vluchten op een dag dan 1. In die jaren speelde ik met 16
weduwnaars. De duivinnen kwamen alleen op de laatste 5 vluchten van het
seizoen in actie. Verder had ik 4 kweekkoppels die 2 rondes groot
brachten en had ik uit elk van mijn 16 vliegkoppels 1 jong zodat als
alles goed ging met een dertigtal jonge duiven kon starten. Dat was vrij
veel vooral omdat er van de zestiger tot en met de tachtigerjaren
aanzienlijk minder duiven werden verspeeld. Veel is er inmiddels
veranderd, niet alleen bij mij maar vooral landelijk.
ER ZIJN BIJNA GEEN LIEFHEBBERS MEER
Jeugd komt er bijna niet bij, die zijn met heel andere dingen bezig. Die
hebben zoveel mogelijkheden dat ze niet beginnen aan een tijdrovende en
dure hobby als de duivensport. De sport vergrijst, de grootste groep
liefhebbers zijn de pensionado’s en die zitten beslist niet te wachten
op al die veranderingen. Zij willen elke week hun spelletje spelen. Dat
zijn zij vele jaren gewend dus daar moeten we niets aan veranderen. Toch
gebeurt dat. Het aantal leden holt achteruit en dat heeft niet alleen te
maken met de vergrijzing. Er zijn door de NPO voor elk spelsoort
allerlei werkgroepen geformeerd. De mensen die daarin zitting hebben
bedenken voor hun categorie allerlei nieuwigheidjes, vooral meer
vluchten. Dat had men 40 jaar terug moeten bedenken, toen waren er
voldoende leden. Er waren zelfs verenigingen die een ledenstop hadden.
Helaas dachten de bestuurders van toen niet aan vergrijzing, het liep
immers prima en iedereen was enthousiast. Door de werkgroepen zijn er
veel te veel vluchten gekomen en na nog amper een jaar het nationale NPO
programma gespeeld te hebben zijn er nu al ik weet niet hoeveel
ontevreden liefhebbers. Ik weet het, je hoeft nergens aan mee te doen.
Niets is verplicht, toch was het in het verleden zo dat wel iedereen
meedeed omdat het een vliegprogramma was waaraan liefhebbers met een
klein aantal duiven wekelijks mee kon spelen. De sport voor de gewone
man was betaalbaar, nu rijzen de prijzen de pan uit. Het is niet leuk
meer en daarom gooien steeds meer liefhebbers de handdoek in de ring. De
duivensport wordt te professioneel en te commercieel. De profs met hun
mega hokken profiteren van al die oudere melkers die wekelijks trouw met
hun duifjes naar het lokaal komen. Die zorgen er voor dat er nog een
aardig aantal duiven aan de wedstrijden meedoen dit ter meerdere glorie
van de profs. Diezelfde profs kunnen dan strijden om de nationale titels
en deelname aan de Olympiade die een keer in de twee jaar wordt gehouden.
Belachelijk gewoon, elke Olympiade is eens in de 4 jaar. In de
duivensport niet. Daar kunnen de commerciële mannen elke twee jaar veel
geld maken voor die duiven of de jongen daarvan. Prima, maar dat moet
niet gaan over de hoofden van al die oude grijze mannetjes die vaak een
veel beter prijspercentage behalen dan al die massa spelers. Degene die
een uitslag kunnen lezen weten dat. Ons nationale bestuur de NPO werkt
daar aan mee. Zij zijn vergeten hoe het was of ze hebben het misschien
nooit meegemaakt hoe gezellig de duivensport was. Nu bestaat een
duivenclub uit gemiddeld tien leden. In de gouden jaren waren er heel
veel verenigingen die 80 tot 100 leden hadden en sommigen zelfs nog meer.
Toen werd er binnen elke club strijd geleverd. Nu zijn het veelal
dezelfde twee of drie die de dienst uitmaken en daar durven ze ook nog
reclame mee te maken. Ze moeten zich schamen. Nee, er blijft weinig
leuks van over. Het plezier moet je op je eigen erf vinden en dat heeft
niets te maken of je lid bent van een club met 10 of 50 leden.
Duivensport is sport bij huis en daar kan de hele familie van mee
genieten.
HET IS ZOALS HET IS
In Nederland zijn de gouden jaren voorbij. Ik ben ontzettend blij dat ik
die jaren heb mee mogen maken. Nu sukkelen we maar een beetje door. Het
spel met de duiven is nog steeds ontzettend leuk. Elke dag geniet ik van
de verzorging om in het weekend een goed resultaat te behalen. Gewoon
lekker in je hok, alle zorgen van je af schudden en met je beesten bezig
zijn. De tijd dat ik het liefst meerder vluchten op een dag wilde spelen
ligt al ver achter mij. Ik moet er niet aan denken om meerdere keren per
week naar de club te moeten gaan. De vrijdagavond vind ik nog de leukste
avond, verder zou van mij alles “online” afgehandeld mogen worden.
Geldspel is weg, dus wat zegt een uitslag nog. Waar het nu om gaat zijn
de kampioenspunten, meer is er niet. Grote aantallen duiven in concours
kunnen we vergeten, dat komt nooit meer. Het wordt gewoon een beetje
zielig. Deze week hadden wij in mijn club met 22 leden nog 6 deelnemers
voor de derde eendaagse fond vlucht en daarvan kwamen er 3 niet in de
uitslag voor, het stelt echt niets meer voor. Nog even en dan weten we
ook niet meer op welke betaalbare manier we de duiven nog naar
lossingplaatsen van 500 km en verder moeten brengen. Volgens mij is het
NPO bestuur daar niet mee bezig. Ze zijn druk met de organisatie van de
Olympiade die in 2021 in Nederland wordt gehouden. Dat kost handenvol
geld terwijl het evenement alleen nog maar voor de bobo’s interessant is
en dat kan nooit de bedoeling van een Olympiade zijn. Toch hoop ik er
over 2 jaar bij te zijn, dan moet ik wel 84 jaar zien te worden
SPECIALISATIE DOODSTEEK VOOR DE NEDERLANDSE DUIVENSPORT?
Toen ik in de duivensport terecht kwam, dat is al heel lang geleden,
bestond het vliegprogramma uit 6 snelheid vluchten. 6 midfond vluchten,
5 fond vluchten, 6 jonge duiven vluchten en 5 navluchten. Daarin speelde
de oude en jonge duiven tegen elkaar. De fond bestond uit 4 eendaagse
fond vluchten en 1 overnachtvlucht vanuit Bordeaux. Met die vlucht werd
het seizoen voor de oude duiven afgesloten. Voor veel liefhebbers was
dat een soort “opruim” vlucht. Bijna alle duiven die niet hadden voldaan
werden op Bordeaux gezet en die race werd meestal door een
snelheidsspeler gewonnen, zo kan het gaan in de duivensport. Degene die
een vroege duif op die vlucht pakten waren de Koning te rijk. Het was
natuurlijk heel bijzonder dat een duif die het hele seizoen slecht had
gepresteerd nu op zo een marathon vlucht het tot een goed einde wist te
brengen. Voor veel liefhebbers was die prestatie van veel betekenis
waardoor de duif meestal een plekje in het kweekhok kreeg. Of dat een
goede keus is ben ik het niet helemaal mee eens of liever gezegd ik ben
het er helemaal niet mee eens. Duiven die in het kweekhok een plaats
veroveren moeten heel goed hebben gepresteerd of het moet een (voor veel
geld) aangeschafte duif zijn. Bij mij moet een kweekhok uitsluitend uit
eigen prestatie duiven bestaan of wat ik net al zei, het moet een
aangeschafte duif zijn. Een aangeschafte duif daar verwacht je wat van,
daarom zette ik die altijd tegen mijn beste kweker die ik had zitten.
EEN VLIEGPROGRAMMA VOOR DE MODALE LIEFHEBBER
Waar ik het nu verder over wil hebben is het door de NPO gemaakte
nationale vliegprogramma dat overigens tot stand is gekomen op
voordracht van de liefhebbers Ik ben deze column begonnen met een
overzicht te geven van hoe het vliegprogramma er vele jaren uitzag. Een
vlucht per weekend en bij hoge uitzondering soms 2. Ik moet u eerlijk
bekennen dat ik in mijn jonge jaren, toen ik nog tot op het bot gedreven
was, ik zo fanatiek was als een jonge hond. Ik moest en zou winnen en
wilde liever 5 vluchten op een dag dan 1. In die jaren speelde ik met 16
weduwnaars. De duivinnen kwamen alleen op de laatste 5 vluchten van het
seizoen in actie. Verder had ik 4 kweekkoppels die 2 rondes groot
brachten en had ik uit elk van mijn 16 vliegkoppels 1 jong zodat als
alles goed ging met een dertigtal jonge duiven kon starten. Dat was vrij
veel vooral omdat er van de zestiger tot en met de tachtigerjaren
aanzienlijk minder duiven werden verspeeld. Veel is er inmiddels
veranderd, niet alleen bij mij maar vooral landelijk.
ER ZIJN BIJNA GEEN LIEFHEBBERS MEER
Jeugd komt er bijna niet bij, die zijn met heel andere dingen bezig. Die
hebben zoveel mogelijkheden dat ze niet beginnen aan een tijdrovende en
dure hobby als de duivensport. De sport vergrijst, de grootste groep
liefhebbers zijn de pensionado’s en die zitten beslist niet te wachten
op al die veranderingen. Zij willen elke week hun spelletje spelen. Dat
zijn zij vele jaren gewend dus daar moeten we niets aan veranderen. Toch
gebeurt dat. Het aantal leden holt achteruit en dat heeft niet alleen te
maken met de vergrijzing. Er zijn door de NPO voor elk spelsoort
allerlei werkgroepen geformeerd. De mensen die daarin zitting hebben
bedenken voor hun categorie allerlei nieuwigheidjes, vooral meer
vluchten. Dat had men 40 jaar terug moeten bedenken, toen waren er
voldoende leden. Er waren zelfs verenigingen die een ledenstop hadden.
Helaas dachten de bestuurders van toen niet aan vergrijzing, het liep
immers prima en iedereen was enthousiast. Door de werkgroepen zijn er
veel te veel vluchten gekomen en na nog amper een jaar het nationale NPO
programma gespeeld te hebben zijn er nu al ik weet niet hoeveel
ontevreden liefhebbers. Ik weet het, je hoeft nergens aan mee te doen.
Niets is verplicht, toch was het in het verleden zo dat wel iedereen
meedeed omdat het een vliegprogramma was waaraan liefhebbers met een
klein aantal duiven wekelijks mee kon spelen. De sport voor de gewone
man was betaalbaar, nu rijzen de prijzen de pan uit. Het is niet leuk
meer en daarom gooien steeds meer liefhebbers de handdoek in de ring. De
duivensport wordt te professioneel en te commercieel. De profs met hun
mega hokken profiteren van al die oudere melkers die wekelijks trouw met
hun duifjes naar het lokaal komen. Die zorgen er voor dat er nog een
aardig aantal duiven aan de wedstrijden meedoen dit ter meerdere glorie
van de profs. Diezelfde profs kunnen dan strijden om de nationale titels
en deelname aan de Olympiade die een keer in de twee jaar wordt gehouden.
Belachelijk gewoon, elke Olympiade is eens in de 4 jaar. In de
duivensport niet. Daar kunnen de commerciële mannen elke twee jaar veel
geld maken voor die duiven of de jongen daarvan. Prima, maar dat moet
niet gaan over de hoofden van al die oude grijze mannetjes die vaak een
veel beter prijspercentage behalen dan al die massa spelers. Degene die
een uitslag kunnen lezen weten dat. Ons nationale bestuur de NPO werkt
daar aan mee. Zij zijn vergeten hoe het was of ze hebben het misschien
nooit meegemaakt hoe gezellig de duivensport was. Nu bestaat een
duivenclub uit gemiddeld tien leden. In de gouden jaren waren er heel
veel verenigingen die 80 tot 100 leden hadden en sommigen zelfs nog meer.
Toen werd er binnen elke club strijd geleverd. Nu zijn het veelal
dezelfde twee of drie die de dienst uitmaken en daar durven ze ook nog
reclame mee te maken. Ze moeten zich schamen. Nee, er blijft weinig
leuks van over. Het plezier moet je op je eigen erf vinden en dat heeft
niets te maken of je lid bent van een club met 10 of 50 leden.
Duivensport is sport bij huis en daar kan de hele familie van mee
genieten.
HET IS ZOALS HET IS
In Nederland zijn de gouden jaren voorbij. Ik ben ontzettend blij dat ik
die jaren heb mee mogen maken. Nu sukkelen we maar een beetje door. Het
spel met de duiven is nog steeds ontzettend leuk. Elke dag geniet ik van
de verzorging om in het weekend een goed resultaat te behalen. Gewoon
lekker in je hok, alle zorgen van je af schudden en met je beesten bezig
zijn. De tijd dat ik het liefst meerder vluchten op een dag wilde spelen
ligt al ver achter mij. Ik moet er niet aan denken om meerdere keren per
week naar de club te moeten gaan. De vrijdagavond vind ik nog de leukste
avond, verder zou van mij alles “online” afgehandeld mogen worden.
Geldspel is weg, dus wat zegt een uitslag nog. Waar het nu om gaat zijn
de kampioenspunten, meer is er niet. Grote aantallen duiven in concours
kunnen we vergeten, dat komt nooit meer. Het wordt gewoon een beetje
zielig. Deze week hadden wij in mijn club met 22 leden nog 6 deelnemers
voor de derde eendaagse fond vlucht en daarvan kwamen er 3 niet in de
uitslag voor, het stelt echt niets meer voor. Nog even en dan weten we
ook niet meer op welke betaalbare manier we de duiven nog naar
lossingplaatsen van 500 km en verder moeten brengen. Volgens mij is het
NPO bestuur daar niet mee bezig. Ze zijn druk met de organisatie van de
Olympiade die in 2021 in Nederland wordt gehouden. Dat kost handenvol
geld terwijl het evenement alleen nog maar voor de bobo’s interessant is
en dat kan nooit de bedoeling van een Olympiade zijn. Toch hoop ik er
over 2 jaar bij te zijn, dan moet ik wel 84 jaar zien te worden
LANG GEWACHT TOCH GEKOMEN; DE ZOMER
Wat een afgrijselijke lente dit jaar. Voor de mensen, maar zeker voor de
duiven was het alle weken afzien. Maar toen werd het 21 juni, begin van
de zomer en echt waar, het Hollandse weer veranderde en hoe. We weten nu
niet waar we het zoeken moeten vanwege de tropische hitte. Eerst was het
steeds te koud, te veel regen, slecht zicht maar met veel kunst een
vliegwerk werden toch wekelijks de duiven gelost. Niet altijd even fijne
concoursen maar reden om te mopperen was er niet op een enkeling na,
maar dat zal overal wel zijn. Eindelijk is er dan het lang verwachte
zomerse weer. Het kan echter ook te gek en dat hebben we afgelopen
zaterdag geweten. De eendaagse fond vluchten verliepen uitstekend en dat
zelfde gold voor onze snelheidsvlucht vlucht van 110 km voor de oude
duiven. Gelijktijdig met de oude duiven werden eveneens de jonge duiven
op dezelfde plaats gelost. Het was hun eerste officiële race en die
verliep niet zo lekker. Oosten wind met een glasheldere wolkeloze hemel
is dodelijk voor onervaren jonge duiven. Daarbij komt dat veel jonge
duiven eigenlijk te weinig in de mand hebben gezeten voor een
trainingsvlucht. Drinken doen de meeste niet en toen de duiven om 8 uur
op weg naar huis mochten liep de temperatuur ook nog eens vrij snel op.
Nerveuze jonge duiven die voor de eerste keer een massale lossing
meemaken en niet gedronken hebben krijgen stress. Het gevolg daarvan
kennen we allemaal zeker in Nederland en België. Dat kost veren zeggen
wij dan en dat kwam ook deze keer weer uit. Grote aantallen jonge duiven
zijn nog niet thuis, waar ze zitten is nog niet helemaal bekend. Wel
werden er twee dagen na de wedstrijd al diverse duiven aangemeld. Zelf
ben ik er 10 van de 37 kwijt en van een heb ik zojuist bericht gekregen
dat hij ongeveer 50 km bij mij vandaan zit. Ik ga hem morgen samen met
Cora halen.
DE VOORGESCHIEDENIS
Tegen iedereen die het maar wilde horen vertelde ik dat mijn jonge
duiven er zo geweldig uit zagen. Zo glad als een paling, goede eetlust,
trainden zoals het hoort. Niet alleen maar rondjes rondom het hok, nee
ze trokken soms wel een kwartier weg helemaal uit zicht. Wanneer uw
jonge duiven zich ook zo gedragen kunt u rustig slapen dan zijn ze
namelijk super in orde. Helaas kwam de coli bacterie bij mij op bezoek.
Ik had het vrij snel in de gaten en deed direct coli kuur van Dr. Van
der Sluijs in het water. Uit ervaring weet ik dat die kuur snel aanslaat
en na een paar dagen zag ik ze alweer opknappen. Een dag voor de inkorf
dag van de eerste officiële wedstrijd ben ik er nog mee weggeweest.
Allemaal terug, dus geen enkel probleem. Toch maakte ik een enorme fout.
Ik heb tegen mijn gewoonte in jonge duiven meegegeven terwijl ik wist
dat het oosten wind zou zijn met een heldere lucht. Toch meegedaan, stom,
stom en nog eens stom. Nu zijn er dus 10 weg en wat heb ik maandenlang
genoten van mijn perfecte ploeg jonge duiven. Van duiven die weg zijn is
nog niets zinnigs te zeggen, ik weet uit welke kweekkoppels ze komen en
meer niet. Wel kan ik u zeggen dat er niet een jonge duif in mijn hok
zat waarvan je zou zeggen; wat moet je daar in hemelsnaam mee. Ze kregen
van mij allemaal een ruime voldoende. Begrijp me niet verkeerd, dat wil
niet zeggen dat het allemaal goede waren. Dat soort opmerkingen lees je
wel op de internet verkoop sites. Daar worden alleen maar jongen uit de
beste kwekers verkocht en daarmee wordt gesuggereerd dat het ook
allemaal goede zijn. Vandaar dat er nog steeds zoveel liefhebbers zijn
die er pakken geld voor neertellen. Opvallend is het dat door de
Nederlanders bijna geen enkele duif op die sites gekocht worden. Zou dat
de Nederlandse gierigheid zijn, of weten de Nederlandse liefhebbers maar
al te goed dat er bij een verkoop van 100 jonge duiven hooguit een
handvol bruikbare zitten en zeer waarschijnlijk geen enkele
kampioensduif, zo moeilijk is het om goede te kweken.
EERLIJK SPEL
Afgelopen winter werd er in ons land erg veel gesproken over eerlijk
spel. Er is door de NPO zelfs een werkgroep in het leven geroepen om een
goede oplossing te vinden voor het ongelimiteerd inzetten van grote
aantallen duiven. Nu we weer elke week met de mand naar het clublokaal
gaan wordt daar niet meer over gesproken. Er is gewoon helemaal niets
veranderd. Omdat bij ons de eerste jonge duivenvlucht slecht tot zeer
slecht is verlopen voor wat betreft de vele achterblijvers ben ik gaan
kijken hoe de vluchten in andere afdelingen zijn verlopen. Vrijwel
precies het zelfde beeld. Op een gegeven moment kwam ik bij een
samenspel terecht waar drie grote en ook goede liefhebbers in spelen. Ik
schrok mij te pletter vanwege het mega aantal duiven dat deze drie
hadden ingezet. Maar liefst 500 duiven hadden deze mannen aan de start
en dat in een vereniging waar 13 liefhebbers meedoen. In Nederland mag
je net zoveel duiven meegeven als je wilt. Dus reglementair is er niets
verkeerds aan de hand. Ik moet dan wel denken aan al die kleine vaak
oudere liefhebbers die het tegen zulke aantallen op moeten nemen.
Voorheen zei ik dat het mij niet uit maakte hoeveel duiven er door weet
ik veel wie worden ingezet. Ik vloog toen met mijn hooguit 30 jonge
duiven tegen 15.000 duiven. Ik wilde winnen en deed mijn uiterste best.
Meer kun je niet doen. Die 15.000 duiven werden door gemiddeld 1000
liefhebbers ingezet. De spreiding was veel groter dan tegenwoordig. In
de Zaanse CC waar ik mijn leven lang al in speel waren vorige week nog
maar 46 inkorvers terwijl er 20 jaar terug nog een kleine 400 meededen.
Als bij zo een klein aantal deelnemers een stel van die mega hokken
zitten dan wordt je bij voorbaat al moedeloos. Je kunt dan wel enkele
duifjes goed op tijd pakken die grote jongens draaien er zo maar een
stuk of 20 voor je neus. Daar wordt geen sterveling blij van en volgens
mij moet daar hoognodig iets aan gedaan worden waardoor niet op voorhand
al het spelplezier ontnomen wordt. Ik ben er van overtuigd dat de
duivensport op deze manier zijn eigen graf graaft en die kuil is
inmiddels al aardig diep. De gezelligheid raakt weg, de landelijke
organisatie is druk met de Olympiade en met nationale kampioenschappen.
Weten zij wel dat dit alleen maar interessant is voor de commercie en
niet voor die 15.000 Hollandse liefhebbers die iedere week trouw met hun
mandje duiven komen. Helaas speelt 95% van hen een figurantenrol zodat
de andere 5% hun zakken te kunnen vullen. Duivensport is nog steeds een
geweldige hobby/sport, geen enkele sport kan zonder commercie. Ik bedoel
daarmee sponsors die het mogelijk maken dat de duivensport blijft
bestaan. Dat is andere commercie dan de verkoop van duiven, daar wordt
alleen dat selecte groepje commerciële liefhebbers wijzer van en niet de
landelijke organisatie.
SPEL MET DE JONGE DUIVEN IS BEGONNEN
We komen net thuis. Samen met mijn vrouw heb ik 2 van onze verdwaalde
duiven opgehaald. We maken daar veelal meteen een gezellig dagje van.
Dit keer was de reis naar Maassluis vlakbij Rotterdam en op de terugweg
moesten we nog en duifje ophalen in Voorhout een klein dorpje vlakbij
Noordwijk aan Zee. Daar in de buurt samen heerlijk geluncht en voordat
de verkeersdrukte begon waren wij weer thuis. De 2 duifjes zagen er
voortreffelijk uit, goed verzorgd en onbegrijpelijk dat zulke duiven
niet naar huis komen. De reden heb ik al eerder beschreven vooral
zuidoosten wind is voor jonge duiven dodelijk. Als het dan ook nog
glashelder weer is met een wolkeloze hemel dan is het oppassen. Maar…wie
niet luisteren wil moet maar voelen en dat geldt ook voor ondergetekende.
Onze tweede jonge duivenvlucht was vanwege de tropische hitte afgelast
en daarvoor in de plaats kwam een extra trainingsvlucht. Die duiven
waren vanmorgen, voordat we weg gingen om de andere duifjes op te halen,
alweer thuis. De trainingsvlucht verliep geweldig, binnen tien minuten
waren de overgebleven 27 duiven thuis. Het voorbije weekend dus alleen
een race voor oude duiven, het zou er een zijn van ongeveer 350 km, doch
ook hier werd rekening gehouden met de duiven. De vlucht werd ingekort
tot 190 km en in mijn ogen is dat een prima besluit geweest. Ook voor de
oude duiven werd het toch nog een taaie vlucht en tijdens het leeg halen
van de klokken waren er nog heel wat onderweg naar hun thuishaven. Nee,
het loopt niet lekker dit jaar. Inmiddels is het juli, de temperaturen
zijn wat milder, de tropische hitte is (voorlopig) weg en bij een
temperatuur van 20-22 graden voelen mens en dier zich het best.
Natuurlijk denkt niet iedereen er zo over. De echte fond mannen willen
altijd kopwind en bloedheet weer. Makkelijk gezegd als je lekker in de
tuin zit met een koel drankje bij de hand.
OVER PRESTATIES VALT NOG WEINIG TE VERTELLEN
Dromen doen we allemaal vooral als de jonge duiven er al maanden
geweldig uitzien. Er is een tijd geweest dat iedereen prijs kon spelen
met de jonge duiven, jammer genoeg is dat niet meer het is een
specialistisch spelletje geworden. Jonge doffers gekoppeld aan oude
duivinnen worden vanaf de vierde vlucht op weduwschap gespeeld, anderen
spelen hun duiven op de deur zoals wij dat noemen. Het is een verkapt
weduwschap spel. Er worden goede resultaten mee geboekt maar het geeft
wel meer werk. Voor degene die het op kunnen brengen de hele dag met de
duiven bezig te zijn maakt extra werk niets uit zeker niet als je in het
weekend beloond wordt. Zelf houd ik er van de duiven twee keer per dag
te laten trainen (duivinnen, doffers en jonge duiven). Speel je op de
deur komt er nog een groep bij want de jonge duivinnen trainen
gescheiden van de jonge doffers. Op die manier ben je per dag 6 uur
bezig met het loslaten van de duiven, hokken schoon maken, drinkbakken
verversen. Dit geldt ook voor het grit, mineralen en andere bijproducten
en blijft er weinig tijd over om naar je baas te gaan. Misschien is dat
de reden dat steeds meer melkers niet meer werken. Als ik in mijn club
kijk zijn dat er hooguit 3. In mijn jonge jaren werkten ze allemaal
waardoor ze ook niet veel duiven konden houden. Ten eerste hadden de
mensen er het geld niet voor en ten tweede ontbrak het hen aan tijd om
een grote kolonie duiven te onderhouden.
HET SPEL OP DE DEUR
Om de paringsdrift een beetje op te voeren kan men het beste enkele oude
duivinnen bij de jonge duiven in het hok laten. Die oude duivinnen
hebben al vrij snel een maatje gevonden en dat blijft niet onopgemerkt
bij de andere hokbewoners. Als er eenmaal een aantal paartjes gevormd
zijn worden ze gescheiden en de nestschalen plus nestmateriaal van het
hok verwijdert. Op de dag van inkorven mogen ze enkele uren bij elkaar
en als ze thuis zijn van de race mogen ze eveneens een aantal uren bij
elkaar, soms wel tot de volgende dag. Van donkere hoekjes of een paar
kartonnen dozen maakt het jonge spul graag gebruik. Ik heb weduwschap
met jonge doffers geprobeerd. Ik had daarvoor een aparte afdeling
gemaakt met 6 broedhokken, de duivinnen bleven altijd thuis. Leuke
resultaten maar niets speciaals. Ook heb ik twee seizoenen “op de deur”
gespeeld, veel werk maar bij mij niet het gewenste resultaat. Mijn
voorkeur gaat nog steeds uit naar gezellig ingerichte hokken, niet te
wit of te steriel, beetje schemerig waar jonge duiven zich veilig en
beschermd voelen. Sommige duiven bouwen een nestje. Ze mogen ook eieren
leggen en een jong groot brengen ook. Ze mogen doen en laten wat ze
willen, ik moedig het niet aan, maar als ze een vriendje of
vriendinnetje willen, mij best. Ze trainen twee keer per dag een uur met
gesloten hok. Ik laat me gedurende dat trainingsuur niet zien. Pas als
het etenstijd is ga ik naast de spoetnik staan en ze rollen als het ware
over mekaar heen naar binnen. Behalve drie weken geleden, ik zag het, er
was iets niet in orde. Er bleven er een stel buiten zitten, 100% zeker
dat het coli is. Dus snel een kuur in het water en na enkele dagen
knapte ze weer op. Helemaal tevreden ben ik nog niet en geloof me, ze
waren super. Momenteel trainen ze nog steeds niet zoals ik dat graag zie
en wegtrekken doen ze helemaal niet. U kunt zich voorstellen dat ik nog
niet sta te trappelen om te beginnen. Gelukkig voor mij is de tweede
vlucht gecanceld, dus extra rust en u weet rust is vaak beter dan het
duurste medicijn. Om mijn titel te verdedigen moeten ze nog wel beter in
conditie komen en daar kun je niet veel aan doen omdat een week zo maar
voorbij is.
BARCELONA DE VLUCHT DER VLUCHTEN
In Nederland was de marathonvlucht Sint Vincent jarenlang de meest
prestigieuze fond race van het jaar. Als je een duif had die prijs had
gespeeld op St. Vincent dan stelde dat heel veel voor. Nog steeds is het
in Nederland een race met aanzien. Toch heeft Barcelona die vlucht
internationaal gezien een beetje gedegradeerd. In ieder geval staat voor
het weekend van 5 juli Barcelona op de internationale kalender. Al op
zondag zijn de duiven ingekorfd en als het gaat zoals het hoort te gaan
worden ze vrijdag gelost. De deelname blijft de laatste drie jaar zeer
constant. Wat de grootste deelname betreft spannen de Belgen de kroon.
Het overzicht van de laatste drie jaar ziet er zo uit: 2017: 17.094
duiven; 2018: 15.707 duiven; 2019: 16.051 duiven. Daarvan komen er 7300
uit België, 4100 uit Nederland en uit de UK 418. Niet zo een enorm
aantal maar wel bijna het dubbele van vorig jaar. Uiteraard zijn we
benieuwd wie deze klassieker internationaal en nationaal op zijn naam
gaat schrijven. Het wordt spannend, dat is zeker.
LANG GEWACHT TOCH GEKOMEN; DE ZOMER
Wat een afgrijselijke lente dit jaar. Voor de mensen, maar zeker voor de
duiven was het alle weken afzien. Maar toen werd het 21 juni, begin van
de zomer en echt waar, het Hollandse weer veranderde en hoe. We weten nu
niet waar we het zoeken moeten vanwege de tropische hitte. Eerst was het
steeds te koud, te veel regen, slecht zicht maar met veel kunst een
vliegwerk werden toch wekelijks de duiven gelost. Niet altijd even fijne
concoursen maar reden om te mopperen was er niet op een enkeling na,
maar dat zal overal wel zijn. Eindelijk is er dan het lang verwachte
zomerse weer. Het kan echter ook te gek en dat hebben we afgelopen
zaterdag geweten. De eendaagse fond vluchten verliepen uitstekend en dat
zelfde gold voor onze snelheidsvlucht vlucht van 110 km voor de oude
duiven. Gelijktijdig met de oude duiven werden eveneens de jonge duiven
op dezelfde plaats gelost. Het was hun eerste officiële race en die
verliep niet zo lekker. Oosten wind met een glasheldere wolkeloze hemel
is dodelijk voor onervaren jonge duiven. Daarbij komt dat veel jonge
duiven eigenlijk te weinig in de mand hebben gezeten voor een
trainingsvlucht. Drinken doen de meeste niet en toen de duiven om 8 uur
op weg naar huis mochten liep de temperatuur ook nog eens vrij snel op.
Nerveuze jonge duiven die voor de eerste keer een massale lossing
meemaken en niet gedronken hebben krijgen stress. Het gevolg daarvan
kennen we allemaal zeker in Nederland en België. Dat kost veren zeggen
wij dan en dat kwam ook deze keer weer uit. Grote aantallen jonge duiven
zijn nog niet thuis, waar ze zitten is nog niet helemaal bekend. Wel
werden er twee dagen na de wedstrijd al diverse duiven aangemeld. Zelf
ben ik er 10 van de 37 kwijt en van een heb ik zojuist bericht gekregen
dat hij ongeveer 50 km bij mij vandaan zit. Ik ga hem morgen samen met
Cora halen.
DE VOORGESCHIEDENIS
Tegen iedereen die het maar wilde horen vertelde ik dat mijn jonge
duiven er zo geweldig uit zagen. Zo glad als een paling, goede eetlust,
trainden zoals het hoort. Niet alleen maar rondjes rondom het hok, nee
ze trokken soms wel een kwartier weg helemaal uit zicht. Wanneer uw
jonge duiven zich ook zo gedragen kunt u rustig slapen dan zijn ze
namelijk super in orde. Helaas kwam de coli bacterie bij mij op bezoek.
Ik had het vrij snel in de gaten en deed direct coli kuur van Dr. Van
der Sluijs in het water. Uit ervaring weet ik dat die kuur snel aanslaat
en na een paar dagen zag ik ze alweer opknappen. Een dag voor de inkorf
dag van de eerste officiële wedstrijd ben ik er nog mee weggeweest.
Allemaal terug, dus geen enkel probleem. Toch maakte ik een enorme fout.
Ik heb tegen mijn gewoonte in jonge duiven meegegeven terwijl ik wist
dat het oosten wind zou zijn met een heldere lucht. Toch meegedaan, stom,
stom en nog eens stom. Nu zijn er dus 10 weg en wat heb ik maandenlang
genoten van mijn perfecte ploeg jonge duiven. Van duiven die weg zijn is
nog niets zinnigs te zeggen, ik weet uit welke kweekkoppels ze komen en
meer niet. Wel kan ik u zeggen dat er niet een jonge duif in mijn hok
zat waarvan je zou zeggen; wat moet je daar in hemelsnaam mee. Ze kregen
van mij allemaal een ruime voldoende. Begrijp me niet verkeerd, dat wil
niet zeggen dat het allemaal goede waren. Dat soort opmerkingen lees je
wel op de internet verkoop sites. Daar worden alleen maar jongen uit de
beste kwekers verkocht en daarmee wordt gesuggereerd dat het ook
allemaal goede zijn. Vandaar dat er nog steeds zoveel liefhebbers zijn
die er pakken geld voor neertellen. Opvallend is het dat door de
Nederlanders bijna geen enkele duif op die sites gekocht worden. Zou dat
de Nederlandse gierigheid zijn, of weten de Nederlandse liefhebbers maar
al te goed dat er bij een verkoop van 100 jonge duiven hooguit een
handvol bruikbare zitten en zeer waarschijnlijk geen enkele
kampioensduif, zo moeilijk is het om goede te kweken.
EERLIJK SPEL
Afgelopen winter werd er in ons land erg veel gesproken over eerlijk
spel. Er is door de NPO zelfs een werkgroep in het leven geroepen om een
goede oplossing te vinden voor het ongelimiteerd inzetten van grote
aantallen duiven. Nu we weer elke week met de mand naar het clublokaal
gaan wordt daar niet meer over gesproken. Er is gewoon helemaal niets
veranderd. Omdat bij ons de eerste jonge duivenvlucht slecht tot zeer
slecht is verlopen voor wat betreft de vele achterblijvers ben ik gaan
kijken hoe de vluchten in andere afdelingen zijn verlopen. Vrijwel
precies het zelfde beeld. Op een gegeven moment kwam ik bij een
samenspel terecht waar drie grote en ook goede liefhebbers in spelen. Ik
schrok mij te pletter vanwege het mega aantal duiven dat deze drie
hadden ingezet. Maar liefst 500 duiven hadden deze mannen aan de start
en dat in een vereniging waar 13 liefhebbers meedoen. In Nederland mag
je net zoveel duiven meegeven als je wilt. Dus reglementair is er niets
verkeerds aan de hand. Ik moet dan wel denken aan al die kleine vaak
oudere liefhebbers die het tegen zulke aantallen op moeten nemen.
Voorheen zei ik dat het mij niet uit maakte hoeveel duiven er door weet
ik veel wie worden ingezet. Ik vloog toen met mijn hooguit 30 jonge
duiven tegen 15.000 duiven. Ik wilde winnen en deed mijn uiterste best.
Meer kun je niet doen. Die 15.000 duiven werden door gemiddeld 1000
liefhebbers ingezet. De spreiding was veel groter dan tegenwoordig. In
de Zaanse CC waar ik mijn leven lang al in speel waren vorige week nog
maar 46 inkorvers terwijl er 20 jaar terug nog een kleine 400 meededen.
Als bij zo een klein aantal deelnemers een stel van die mega hokken
zitten dan wordt je bij voorbaat al moedeloos. Je kunt dan wel enkele
duifjes goed op tijd pakken die grote jongens draaien er zo maar een
stuk of 20 voor je neus. Daar wordt geen sterveling blij van en volgens
mij moet daar hoognodig iets aan gedaan worden waardoor niet op voorhand
al het spelplezier ontnomen wordt. Ik ben er van overtuigd dat de
duivensport op deze manier zijn eigen graf graaft en die kuil is
inmiddels al aardig diep. De gezelligheid raakt weg, de landelijke
organisatie is druk met de Olympiade en met nationale kampioenschappen.
Weten zij wel dat dit alleen maar interessant is voor de commercie en
niet voor die 15.000 Hollandse liefhebbers die iedere week trouw met hun
mandje duiven komen. Helaas speelt 95% van hen een figurantenrol zodat
de andere 5% hun zakken te kunnen vullen. Duivensport is nog steeds een
geweldige hobby/sport, geen enkele sport kan zonder commercie. Ik bedoel
daarmee sponsors die het mogelijk maken dat de duivensport blijft
bestaan. Dat is andere commercie dan de verkoop van duiven, daar wordt
alleen dat selecte groepje commerciële liefhebbers wijzer van en niet de
landelijke organisatie.
WISSELVALLIGE WEER MAAKT DUIVENHOUDERS WANHOPIG
Natuurlijk heb ik in mijn lange loopbaan allerlei slechte vluchten
meegemaakt. Met slecht bedoel ik niet een slecht resultaat maar slecht
weer. Maar ik kan mij niet herinneren dat we in het voorjaar zulk
erbarmelijk weer hebben gehad. Jammer voor onze sport want verliezen van
te veel duiven doet liefhebbers afhaken. De Nederlandse duivensport
bestaat voor het overgrote deel uit oudere liefhebbers. Maar hoe ouder
je wordt hoe meer je gehecht raakt aan je beesten en des te harder komen
de verliezen aan van duiven waarmee je de hele winter bent bezig geweest
voor een goed wedstrijdseizoen, daar zijn we allemaal voor bezig. Al
onze vrije tijd besteden we er aan. Kosten nog moeite worden gespaard om
onze duiven optimaal te verzorgen en ze wekelijks in de juiste conditie
aan de start te brengen. Dit jaar worden de liefhebbers niet geplaagd
door de concurrentie maar zijn het met name de hevige regenbuien met
daarbij slecht zicht, onweer, harde wind die de grote spelbrekers zijn.
Bijna wekelijks moet ik er over schrijven het wordt zelfs vervelend om
elke keer weer opnieuw over het weer te klagen. We hebben er wel mee te
maken en we zullen er steeds meer rekening mee moeten gaan houden.
Onvoorstelbaar om dan te lezen dat het in Afrika de laatste 38 jaar niet
zo droog is geweest waardoor miljoenen mensen met hongersnood worden
bedreigd. Als je daaraan denkt hebben wij met onze duiven geen recht van
spreken.
JE ZULT MAAR LOSSINGS FUNCTIONARIS ZIJN
Gelukkig dat ze er zijn, je wilt niet weten wat voor een ellende die
mannen momenteel over zich heen krijgen. De duivensport (mogen we nog
wel over sport spreken) bestaat uit allemaal individuele beoefenaars die
allemaal een mening hebben en allemaal het laken naar zich toe willen
trekken. Er is er niet een die aan het algemeen belang denkt. Het is
ieder voor zich en dat is nog begrijpelijk ook. Bij vluchten met een
rampzalig wedstrijdverloop verliest de club niet, het zijn de leden die
de klappen krijgen. Hun hobby wordt bedreigd en dat pikken ze niet.
Daardoor worden er terecht of ten onrechte hele lelijke opmerkingen
richting bestuur en vooral richting lossingscommissie gemaakt. Ik ga er
vanuit dat die mensen op hun taak berekend zijn. Daarom geef ik altijd
duiven mee (mits ze in een goede conditie zijn) omdat ik er vanuit ga
dat de manden niet zo maar open getrokken worden. Het is niet zo; weer
of geen weer er uit met die handel! Soms heb ik wel eens het idee dat er
te veel risico wordt genomen. Voorbije weekend werd Nationaal Sint
Vincent vervlogen. Een van de beroemdste marathon vlucht in ons land.
Minimale afstand om en nabij de duizend kilometer. Degene die de
weerkaarten hebben bestudeerd weten dat die duiven onderweg met zware
regenbuien te maken hebben gehad. Hetzelfde was dat het geval op de
midfond waardoor die vlucht ruim vijf kwartier open stond. Je kunt je
afvragen of dit vanaf de eendaagse fond wel allemaal te bekijken is. In
het kleine Nederland hebben we soms te maken met wel vier verschillende
weertypes. Marathon of eendaagse fond vluchten hebben op de gehele
vlieglijn bijna nooit het zelfde weertype. Ik houd niet van die vluchten
en speel er bijna nooit op omdat ik het risico vluchten vind. Ik moet
een beetje kunnen bekijken hoe laat de duiven komen en dat is op die
verre vluchten bijna niet te doen. Daarbij heb ik er een hekel om heel
lang op duiven te wachten, daar ben ik veel te ongeduldig voor.
TEGENSLAG
Tegenslagen zijn er om overwonnen te worden. Maar alstublieft geen
tegenslagen in het vliegseizoen. Een van de grote boosdoeners waarmee
velen van ons te maken hebben is een uitbraak van de jonge duiven
besmetting met de e-coli bacterie. Er zijn diverse methoden om zo een
uitbraak te voorkomen. Voorbehoedend is er wel iets tegen te doen. Vaak
zie je de uitbraak pas als het te laat is. Het begint met het buiten
blijven zitten van enkele, vooral jonge duiven. Een coli besmetting bij
de oude duiven is eveneens mogelijk doch komt gelukkig niet zo vaak
voor. In ieder geval is het zo dat ik nu ook tot de slachtoffers behoor
die bij de jonge duiven te kampen hebben met een uitbraak van de e-coli
bacterie. Soms krijg je er mee te maken als ze ingeënt zijn tegen
paramixo. Ik doe meestal een week na de enting twee dagen coli kuur in
het drinkwater. Ook gebeurt het soms enkele weken nadat men gestopt is
met verduisteren. Ik dacht dat ik het lek boven had omdat ik al enkele
jaren totaal geen last heb gehad met deze akelige besmetting. Vooral de
jonge duiven kunnen er doodziek van zijn, geen eetlust, veel drinken en
het is net alsof ze hun verstand kwijt zijn. Jonge duiven die besmet
zijn en al vele keren in en uit het hok zijn gevlogen weten opeens de
ingang niet meer te vinden. Ik heb medelijden met die arme beesten en
iets wat zeker zo vervelend is, is het schoonmaken van de hokken. Vieze
groene slijmerige mest die bijna niet van je krabber is af te krijgen.
Een afdoende middel om verder besmetting tegen te gaan is iedere dag het
hok uitbranden. Heb je last van dit jonge duivenprobleem, de duiven niet
meer buiten laten. Minder dan een half rantsoen eten geven en de coli
kuur in het water. Na drie of vier dagen moet je ze al zien opknappen.
Ze zij niet allemaal tegelijk ziek en ook niet allemaal tegelijk beter.
Mijn ervaring is zodra ze zijn genezen ze er geen nadelige gevolgen van
overhouden. Het is niet te geloven dat ik nu vlak voor de seizoenstart
volop in de shit zit. Gelukkig zie ik ze alweer wat beter worden. Ze
beginnen weer goed te eten, de mest wordt vaster, een enkeling zit nog
een beetje “dik” maar de meesten beginnen alweer goed bij huis te
trainen. Zaterdag begint het en de woensdag ervoor ga ik nog een keer
met ze weg. Vrijdagavond de mand in, denkelijk gaan ze nog niet alle 37
mee. Zowel voor de oude als de jonge is er een vluchtje van 100 km en
dat komt in dit geval voor mij erg goed uit.
HET BEGON ZO GOED
Zowel voor mij als voor zoon Marco was de seizoenstart zonder meer goed
te noemen. Een keer echt spektakel en op alle nadere vluchten steeds een
klassering binnen de eerste tien. Bij Marco doen de oude duiven het
zelfs heel goed al zou het prijspercentage wel wat hoger mogen zijn. In
ieder geval staat hij bij de top drie op vitesse en midfond. Zelf heb ik
het voorbije weekend niet meegedaan. De duiven waren niet in orde en dan
kun je ze beter minimaal een week rust geven. In de stand om de
kampioenschappen sta ik op de vitesse op de 6e plaats en op de midfond
stond ik zelfs eerste. Erg jammer! Hopelijk zijn de jonge duiven op tijd
in orde. Dit geldt ook voor Marco want ook hij kreeg enkele dagen na mij
met de coli besmetting te maken. Hij is voor een duivenman nog jong en
zeer gedreven, dan kunt u zich voorstellen dat hij er doodziek van is en
ook ik loop niet te juichen. Laten we hopen op beter weer en goede
resultaten met weinig of geen verliezen.
DUIVENSPORT IN DE WIJDEWORMER
Over 4 jaar is het 400 jaar geleden dat de polder de Wijdewormer is
ontstaan. Het was een groot meer dat is droog gemalen. Het werd een
agrarisch gebied en dat is het vandaag de dag nog steeds. Rondom de
polder ligt een dijk en als die doorbreekt staat het water bij ons thuis
tot aan de dakgoot. Wij Hollanders staan daar niet bij stil, Nederland
is gewend de strijd aan te binden tegen het water. Rondom mijn huis is
een sloot, wij wonen dus eigenlijk op ons eigen eilandje. Aan de
overkant van het slootje ligt een prachtige 18 holes golfbaan waar lang
geleden koeien graasden. Ons huis was voorheen een kleine boerderij en
wat nu onze woonkamer is stonden voorheen koeien. Achter de boerderij
heb ik een groot duivenhok laten bouwen. Boven zijn 6 afdelingen voor de
vliegduiven en beneden zitten onze kwekers. Mijn zoon Marco en ik hebben
beide 30 kweekkoppels, veel te veel dus! Marco heeft het hok achter zijn
huis met het front op het zuidoosten, daarin zitten 18 koppels
vliegduiven en een vijftigtal jonge duiven. Zelf bezit ik nog 12 koppels
vliegduiven en een 40-tal jonge duiven. We zijn beiden lid van dezelfde
vereniging waarin nu nog 25 leden meespelen. Nog niet zo lang geleden
waren dat er wel 80. Helaas holt de duivensport in Nederland achteruit.
Eens waren er meer dan honderdduizend leden, nu nog hooguit 15.000 en
daarvan zijn de meesten de 65 gepasseerd. Het ziet er dus niet zo gezond
uit, wel wordt er wekelijks op het scherpst van de snede gespeeld.
Nederland is net als België een echt duivenland. Zelf heb ik al sinds
1946 duiven en was nimmer een dag zonder ook niet toen ik 10 jaar lang
aan wielrennen deed. Marco is pas op latere leeftijd begonnen en speelde
binnen 3 jaar met de besten mee. Beiden zijn we erg gedreven, houden van
mooie maar vooral goede en snelle duiven. Aan de basis liggen de
wereldberoemde duiven van de Gebr. Janssen uit België en sinds 2008 zijn
daarbij de snelle Heremans duiven ingekruist. Voor de meeste lezers is
dit geen echt nieuws, ik heb het nogmaals geschreven omdat ik vooral van
jonge liefhebbers uit verschillende landen de vraag kreeg om eens wat
meer over me zelf te vertellen.
DE RESULTATEN
Vooral op de snelheidsvluchten doen onze duiven het na al die jaren nog
steeds tot volle tevredenheid. Marco speelt met dezelfde duiven als pa
en samen hebben we al heel veel overwinningen behaald. Dit jaar is dat
nog niet gelukt maar we zijn pas vier weken aan de gang. We hebben volop
vertrouwen in onze duiven. Tot nog toe spelen we beide wekelijks 50%
prijs 1:4. Helaas zit daar nog niet een echte super bij maar wat niet is
kan nog komen. We hebben namelijk 7 jaarlingen die nog niet gemist
hebben en een 2-jarige doffer van mij die als jonge duif al
kampioensduif was staat nu 5e bij de asduiven. Denkelijk kan ik de
volgende keer wat meer vertellen over een top uitslag. Ik zie het aan de
duiven, ze zitten strak, trainen hard, vliegen hoog en wel drie kwartier
achter elkaar. Eten en luisteren doen ze prima, dus de concurrentie is
gewaarschuwd.
DE VERZORGING
Alles gebeurt op vaste tijden, dus trainen, eten, rusten doen ze het
hele jaar op vaste tijden. Dat is volgens mij een eerste vereiste om in
de uitslag te komen. Door de strikte en strakke verzorging komen zelfs
de slechtste duiven in een goede conditie en u weet, alleen gezonde
duiven in een goede conditie zijn in staat vroege prijzen te winnen.
Daarbij hoort uiteraard ook een zeer strenge selectie. Denk niet te snel
dat u alleen maar goede duiven bezit. Raadpleeg de uitslagen en zie aan
het einde van het jaar hoeveel duiven hebben teleurgesteld. Dat is niet
alleen bij u dus maak u geen zorgen, er is niets moeilijker dan elk jaar
een echte klasbak te kweken. Maar dat zou betekenen dat u na 5 jaar ook
5 supers op uw hok zou hebben. Waar woont de man die dat kan zeggen?
Voeren is ook een ijzeren discipline, je geeft gauw te veel. Toen ik nog
jong was zei een oude top liefhebber tegen mij; schrijf met grote
letters op de voer silo “VERGIF”, want daar geef je namelijk heel snel
te veel van. Ik ben dat nooit vergeten want hij heeft nog steeds gelijk.
Duiven hebben in principe altijd trek in eten en het is verleidelijk om
ze toch wat meer eten te geven. Niet doen dus! Te zware en te dikke
sporters presteren alleen maar onder de maat. In deze tijd van het jaar
geef ik mijn jonge duiven meer dan wanneer straks het seizoen begint. Ze
vliegen namelijk twee keer per dag en dat doen ze op een manier die we
allemaal graag zien. Ze trekken weg, komen in hoge snelheid terug om dan
weer een andere richting te kiezen. Duiven die alleen maar rondom het
hok vliegen verkeren niet in de juiste conditie.
HOOGTEPUNTEN IN DE SPORT
Mijn favoriete sporten zijn duiven, wielrennen en voetbal. Verder ben ik
geïnteresseerd in vele andere sporten, vooral op TV. Momenteel is Ajax
een hot item, heel Nederland is in de ban van deze populaire Amsterdamse
voetbalclub die op weg is naar de finale tegen Liverpool. Wat Liverpool
heeft gepresteerd grenst aan het ongelooflijke. Een 3-0 achterstand
tegen Barcelona omzetten in een 4-0 overwinning is ongekend en voor ons
Nederlanders is het dan weer leuk dat een Hollandse speler bij Liverpool
die avond goed was voor 2 doelpunten. Dan hebben wij wielersupporters
dit vroege voorjaar diverse weekends kunnen genieten van Matthieu van de
Poel. Een jonge coureur die op alle fronten uitblinkt. Wereldkampioen
veldrijden, kampioen van Nederland op de weg en winnaar van een drietal
zware klassiekers en nu op weg naar de titel bij het mountainbiken. Hoe
kan het ook anders, zijn vader was ook een begenadigd renner en zijn opa
is de legendarische Tour de France renner Raymond Poulidor. Zaterdag
start de Giro oftewel de Ronde van Italië en daar heeft Nederland met
Tom Dumoulin ook een grote kanshebber voor de eindzege. Vorig jaar werd
hij tweede, het jaar daarvoor eerste en nu gaan we er wederom vanuit dat
de rosé leiderstrui mee naar Nederland gaat.
Hoogtepunten in de duivensport zijn er ook. Nog steeds gaat het over de
mega opbrengst van een Belgische fond duif die in een internet verkoop
1,2 miljoen euro opbracht. Daarbij werden ook nog eens een kleine 200
hokgenoten verkocht die zorgden voor een totaal opbrengst van 2,6
miljoen. De gelukkige verkoper die van zijn pensioen geniet hoeft zich
voor zijn verdere leven geen zorgen te maken. Pas nu kreeg ik door dat
deze voormalige slachter nog 300 duiven thuis heeft zitten. Volgens
zeggen allermaal hele goede. Ja wat moet je anders zeggen want dan kom
je er nooit van af. Alles in de sport draait om geld en geld is de
vriend van ons allemaal. Zonder geld kun je geen leuke dingen doen en
zonder geld kun je ook niet meedoen in de complete gekte die is
losgebarsten binnen de simpele oubollige duivensport. Het vervelende is
dat er met veel geld de gekste dingen uitgehaald kunnen worden. Waar nu
veel over gesproken wordt is omkoperij. Ik moet er niet aan denken……..
APRIL DOET WAT ZE WIL
Een bekend gezegde in Nederland dat betrekking heeft op de
weersgesteldheid. In deze inmiddels voorbije maand kan het prachtig
voorjaarsweer zijn maar ook het tegenover gestelde is mogelijk wat de
afgelopen weekends zo was. De start in Nederland is problematisch. Het
echte duivenweer laat nog steeds op zich wachten. Inmiddels hebben we 3
vluchten achter de rug en ook de laatste was niet leuk. Voor de winnaars
is het altijd leuk, daar zijn er echter niet zoveel van. U weet hoe
duivenmelkers zijn. Of ze hebben wind tegen, de ligging is niet goed, de
duiven zijn te vroeg gelost, door de slechte weersverwachting doen niet
alle liefhebbers mee of geven maar een paar duifjes mee. Het voorbije
weekend was er een kleine mogelijkheid de duiven te lossen en dat moest
gebeuren tussen 10 en 12 uur zodat alle duiven de gelegenheid hadden
voor de echte regenbuien thuis te zijn. Voor een groot deel lukte dat en
dat kwam zeker door de harde zuidwesten wind die de snelheden opjoeg tot
bijna 125 km per uur. Je gaat er dan van uit dat de concoursen binnen de
kortste keren gesloten zijn, niks daarvan. Juist door de hevige
regenbuien waren de verschillen behoorlijk groot. Gelukkig is ons land
in 11 afdelingen (secties) verdeeld die allen hun eigen vliegprogramma
hebben. Wel heeft de NPO in gezamenlijk overleg met alle leden besloten
het vliegprogramma’s allemaal gelijk te starten en ook te beëindigen.
Alle afdelingen zijn nu bezig met de snelheidsvluchten (vitesse). De
derde vlucht zit er op en over drie weken komt er meer tekening in de
strijd. U kent dat wel, er zijn dan al een aantal liefhebbers die de
handdoek in de ring gooien en wachten op het jonge duiven seizoen wat 22
juni van start gaat. Voordat het zo ver is zijn er nog heel veel
vluchten voor de oude duiven, soms wel drie in een weekend.
KONINGSDAG
Wat een nationale feestdag had moeten worden werd grotendeels verpest
door de af en toe zeer heftige regenbuien. Toch vierde Nederland op
zaterdag 27 april massaal de verjaardag van onze koning Willem
Alexander. Hij bezocht die dag samen met koningin Maxima en hun drie
dochters de stad Amersfoort in midden Nederland. Hun oudste dochter
kroonprinses Amalia stal de show door haar spontaniteit en veroverde
menig hart van de uitbundig feestvierende Nederlanders. Van hun TV
optreden heb ik weinig meegekregen, ik was te druk met het wel of niet
doorgaan van onze derde vlucht. Om even na tien uur kwam het verlossende
bericht dat de duiven er om 10.15 uur uit mochten. Op het program stond
een vlucht over 245 km. Het was koud en onderweg zouden de duiven
getrakteerd worden op verschillende regenbuien. Grote vraag was hoe
groot de invloed zou zijn van de regen en de soms keiharde
zuidwestelijke wind. Iedereen dacht dat de oostkant duidelijk in het
voordeel zou zijn, maar niets was minder waar. Doordat de duiven al
enkele weken gewend zijn om door de oostenwind veelal aan de westkant
van ons spelgebied te vliegen was het opvallend dat ondanks de keiharde
zuidwestelijke staartwind de snelste duiven op de langste afstanden aan
de westkant arriveerden. Uiteindelijk werd het een vrij goede vlucht,
wel waren veel duiven te ver doorgevlogen maar gelukkig waren de
verliezen nihil.
HOE LAAT ZOUDEN ZE KOMEN
Toen bekend was dat de duiven om 10.15 uur gelost waren heb ik contact
opgenomen met mijn trouwe supporters om te overleggen hoe laat we op de
uitkijk zouden gaan staan. Het weer was niet aantrekkelijk genoeg om
ruim van te voren plaats te nemen in de tuin. De zon liet het afweten,
de bewolking had de overhand en toen we nog maar net hadden plaats
genomen begon het te regenen. Dit zou wel eens kunnen zorgen dat de
snelheden niet zo hoog zouden liggen. Er werd hardop gedacht, zouden ze
90 of misschien wel 100 km maken. Opeens trok de lucht open en kwamen er
grote blauwe plekken te voorschijn met hele grote witte wolken en af en
toe ook hele donkere wolken. We zaten te bibberen van de kou maar
gelukkig was Cora er die ons voorzag van heerlijke warme koffie. Opeens
was daar een duif, we schrokken allemaal, dat kon niet, de duiven waren
pas twee uur en tien minuten onderweg. Dit zou betekenen dat ze bijna
1900 meter per minuut maakten (meer dan 110 km per uur). Ongelooflijk
maar het was wel waar. In snel tempo volgde ze elkaar op. Dan viel het
weer even stil en opeens kwamen er weer een aantal tegelijk. De meesten
hadden vieze neuzen van de regen waar ze kortbij huis nog mee te maken
hadden gehad. Het werd geen super uitslag voor mij. In eerste instantie
dacht ik dat het top zou zijn maar zoals eerder verteld de aller
vroegste zaten aan de westkant en dat is precies de kant waar ik niet
woon. Ik begon met de 6e plek en pakte er 11 van de 24 in de uitlag wat
me uiteindelijk weer enorm meeviel. Mijn zoon Marco pakte er nog net
twee voor mij, dus die ook weer gelukkig omdat hij pa had verslagen. De
winnende duif in onze afdeling maakte 1909 meter en was daarmee de
snelste van 14.505 duiven. De snelste duif van heel Nederland viel in
Culemborg (midden Nederland) en maakte 2056 meter oftewel 123 km per
uur. Ze waren gelost in Lessines en dan kun je zien dat de duiven van de
ene losplaats meer van het windvoordeel profiteren dan van een andere.
Vandaar dat het goed is dat ons land in 11 afdelingen is gesplitst want
ondanks dat Nederland een heel klein land is vergeleken met Duistsland,
Engeland, Spanje en Frankrijk zouden we geen eerlijke race krijgen als
al onze duiven gelijktijdig van een en dezelfde losplaats zouden
vertrekken. In afdeling 4 Limburg was de vlucht uitgesteld tot zondag,
ander weer en andere wind en daardoor was daar de hoogste snelheid
“slechts” 84 km per uur. Nee, het weer werkt niet echt mee. België heeft
alle vluchten voor aanstaande zaterdag al uitgesteld tot zondag. Wat
Nederland gaat doen moeten we afwachten. In ieder geval is er weer regen
voorspeld met een maximum temperatuur van 8 graden. Dat is meer het
weertype om lekker bij de open haard te zitten met een glaasje cognac en
zoals mijn opa vroeger deed ook nog een grote sigaar erbij.
WIND VAN GROTE INVLOED OP DE SNELHEIDSVLUCHTEN
Eigenlijk niets nieuws. Wij duivenliefhebbers weten al lang dat de wind
op de kortere afstanden van grote invloed is. Vooraf is bijna altijd te
bepalen in welke hoek de vroege duiven arriveren. Er zijn echter
uitzonderingen. Een voorbeeld ben ik zelf. Ooit won ik met een stevige
zuidwesten wind de eerste prijs tegen vele duizenden duiven. Iedereen
vond dat logisch omdat ik een van de meest oostelijk gelegen hokken heb
binnen mijn spelgebied. Precies een week later was het weer raak, nu
echter met krachtige oosten wind. Deze vlucht werd ook een super uitslag
met 7 duiven in de eerste 25 en dat kun je toch geen toeval noemen. Het
geeft aan dat onze duiven beter dan wij weten waar en op welke hoogte
zij het beste kunnen vliegen. Uitzonderingen zijn ook de vluchtdagen met
prachtig duivenweer, althans dat denken we. Toch moesten we erg lang op
de eerst aankomende duiven wachten, geen gemakkelijke vlucht want
ondanks het mooie weer en een afstand van slechts 250 km stond de vlucht
meer dan een half uur open. Een aantal weken geleden was het veel te
koud voor de duiven en toen ze kwamen was het binnen 7 minuten
afgelopen. De duivensport blijft dus toch een beetje onberekenbaar,
daarom erg fascinerend en vaak heel spannend. Nederland is een land met
hel veel water, vaak wind uit westelijke richting, geen hoge
temperaturen en met grote regelmaat vallen er pittige buien. Althans zo
was het vele jaren en daar komt nu verandering in. Het milieu, de
weersgesteldheid en de steeds hogere temperaturen zijn aan verandering
onderhevig. Vooral vorig jaar werden veel temperatuur records verbroken
en opvallend veel wind uit oostelijke richting en als het een keer
regende dan regende het ook echt. Gisteren, paasmaandag, werd wederom
een warmterecord gebroken, ruim 28 graden. Sinds er metingen gedaan
worden was het nog nooit tijdens de paasdagen zo warm. Met al die
veranderingen hebben onze duiven ook te maken. Of dat nadelig is, ik
denk van niet. Onze duiven vliegen steeds harder. Topsnelheden van 130
km per uur zijn nog steeds niet verbroken, wel is het zo dat de
gemiddelde snelheid aanzienlijk hoger ligt dan 20 jaar geleden. Toen
zeiden we tegen elkaar dat bij stevige noorden wind de snelste duiven
altijd nog 1000 meter per minuut (60 km per uur) zouden maken wat we de
laatste jaren wel kunnen vergeten. Met kopwind halen de winnende duiven
met het grootste gemak 80 km per uur. Daarentegen waren er vroeger veel
meer concoursen die binnen 5 minuten afgelopen waren. Het typische is
dat we dit bijna nooit meer meemaken.
UITSLAGEN VAN DE OUDE DUIVEN
Door die goed te lezen is er veel te leren. Je kunt wel kijken hoe
Jantje of Pietje heeft gepresteerd, dat is wel leuk maar je komt er niet
verder mee. Lees uit welke hoek de wind waait en kijk in welke hoek de
snelste duiven arriveerden. Lees hoeveel duiven de liefhebber mee heeft
en zie hoeveel duiven of liever gezegd hoeveel procent prijs ze spelen.
Let er ook op welke getekende ze voorop pakken. De kleine liefhebbers
zullen eerder een getekende duif pakken dan de massa spelers. Een
getekende duif pakken zegt niet alles, die moet wel vroeg in de uitslag
staan. Een aangewezen kampioenschap werd vroeger erg hoog tegen op
gekeken. In mijn ogen stelt het niet zoveel voor. Een “vaste” duif staat
bijna altijd bovenaan en er zijn nog steeds liefhebbers die wel een
aantal vaste duiven hebben en die zijn voor een aangewezen kampioenschap
moeilijk te kloppen terwijl het weinig of niets met kennis van zaken te
maken heeft. Hoe raar het ook klinkt ik ben nog steeds voorstander van
het niet aangewezen kampioenschap. Om dat te behalen moet je elke week
een vroege duif pakken. In de ZCC waar ik in speel is het nog een ietsje
moeilijker gemaakt. Daar moet je voor elke tien duiven er een klokken.
Dus 13 mee, 2 klokken. De kampioenspunten die de twee duiven hebben
behaald worden opgeteld en gedeeld door 1,3. Heeft een liefhebber er 24
mee dan moet hij er 3 klokken en die punten worden gedeeld door 2,4.
Degene die aan het einde van de rit de meeste punten heeft mag zich
kampioen noemen. In België zijn meer kampioenen dan in Nederland, maar
pas op dat zit hem niet in betere duiven maar in meer spel
mogelijkheden. Wij kennen vitesse spel, in België spelen ze vitesse kort
en vitesse lang. Dat doen ze ook met de halve fond, de eendaagse fond,
de jonge duiven en dan is er ook nog verschil in oude duiven en
jaarlingen plus dat er voorheen ook nog apart met duivinnen werd
gespeeld. Commercieel gezien is dat een goed systeem want in België
hebben ze daardoor veel meer regionale en ook nationale kampioenen.
Verder zijn er in België aanzienlijk meer nationale vluchten dan in
Nederland en het is algemeen bekend dat een duif een meerwaarde heeft
als voor de prestatie de letters NAT (nationaal) geplaatst kan worden.
Door de uitslagen goed te lezen kom je er steeds meer achter hoe
betrekkelijk al die extra termen zijn. Zo zien we dat de commercie een
steeds grotere rol binnen onze duivensport gaat spelen en dat is
eigenlijk een vreemde zaak bij een hobby/sport die steeds minder
beoefenaars krijgt en daardoor ook aanzienlijk minder duiven in de
concoursen.
HET GAAT OM DE DUIVEN EN DE REST IS BIJZAAK
Het is maar net hoe je de duivensport bekijkt. Wil je genieten van je
duiven of zitten er dollar tekens in je ogen. Zelf ben ik een liefhebber
van de oude stempel. Ik kan intens genieten van een mooie duif die ook
regelmatig een goede prestatie neerzet. Anderen denken bij het behalen
van een goede prestatie direct aan verkoopmogelijkheden. Zo werkt het in
de praktijk niet. Alleen degene met 100% inzet, een strenge selectie en
goede prestaties zal zich in de kijker spelen. Dat geeft een heel goed
gevoel. Het is een beloning op een jaar alles op alles zetten om de top
te bereiken. Gelukkig zijn er nog steeds liefhebbers die volop van hun
hobby genieten als ze af en toe eens een duif pakken in de top van de
uitslag. Het omgaan met duiven, ze verzorgen, zelf proberen waardevolle
jongen te kweken geeft voldoening. Onze hobby is toch een hele week
omgang met je duiven. Aan het einde van de week de kansberekening voor
de komende vlucht en dan op de wedstrijddag is de spanning soms te
snijden tot de eerste duif arriveert. Dat is vaak een schouwspel om
kippenvel van te krijgen. Zeker als het een duif betreft waarvan je niet
kon vermoeden dat hij die dag als eerste en zelfs heel vroeg thuis zou
komen. Of het is juist wel de duif die je als eerste verwachtte. Dat is
een belevenis op zich. Vanaf nu gaan we ons wekelijks bezig houden met
het vluchtverloop en alles wat er bij hoort. Vergeet niet, niets gaat
vanzelf, dus er vol tegenaan dan komt de rest (bijna) vanzelf. Succes!
WE ZIJN GESTART
Ook al was het nog maar een trainingsvlucht het is de eerste keer altijd
spannend. Het Nederlandse weer zat zaterdag niet mee, het zicht bleef
onvoldoende en toch was men van plan de duiven om half twee te lossen.
Helaas, tegen die tijd trok de lucht weer helemaal dicht en werd de
vlucht uitgesteld tot zondag. Zondag in de vroege ochtend was het vooral
in het zuiden mistig. Daardoor moest gewacht worden tot half elf en toen
ging de meute op weg. Er stond een stevige koude noordoosten wind zodat
de duiven er deze eerste wedstrijd flink aan moesten trekken. De snelste
duiven zaten aan de westkant met winnende snelheden van ruim boven de 80
km per uur. In de Zaanse CC waren 1152 duiven mee waarvan ik er 18 van
de 24 in de uitslag had, zoon Marco pakte er 20 van de 36. In de club
tegen 374 duiven hadden we er samen 20 in de eerste 40 te beginnen met
een derde plaats. De doffer die dit presteerde was als jong 1e
duifkampioen en als jaarling speelde hij in groot verband ook al een
eerste. Het was een supersnelle vlucht, de 288 prijzen waren in 5
minuten verdiend. Ondanks deze gemakkelijke vlucht wisten 7 van de 18
liefhebbers bij mij in de club geen prijs te winnen. Gelukkig dat wij in
de club een A en een B groep hebben waardoor er een aantal leden toch in
de B-uitslag komen. Het is namelijk geen goede zaak dat bijna de helft
van de leden geen prijs spelen en dat lag hem dit keer zeker niet aan de
ligging. De westkant was in het voordeel, verder werden er in de hele
regio vroege duiven geklokt. Dus voor iedereen kans om zich in de
uitslag te vliegen. Komende zaterdag de eerste officiële vlucht.
HET ZIJN ALTIJD DEZELFDE
Ook dit seizoen zullen veelal dezelfde namen na 5 weken spel de
kopposities innemen, zo gaat dat al vele jaren. Gelukkig dient zich elk
jaar wel een nieuwe ster aan en vaak is die ook weer net zo snel
verdwenen als hij gekomen is. Het zijn ook altijd dezelfde die bijna
wekelijks bij de dierenarts zitten, het zijn altijd dezelfde die lopen
te klagen. Ze hebben altijd pech terwijl ze zo verschrikkelijk hun best
doen. U kent vast de uitdrukking wel van; ik doe er alles aan en toch
lukt het niet. Ik zeg dan wel eens; misschien doe je alles verkeerd. Als
je hoort wat ze allemaal voor middeltjes aan hun duiven geven dan kan
het ook niet goed gaan. Diegene die het slechtst spelen doen veel meer
aan hun duiven dan de mannen die alle jaren sterk spelen. De mindere
goden maken het zichzelf veel te moeilijk en denken dat de kampioenen
geheime middeltjes hebben. Nee, die mannen houden het juist heel
eenvoudig. Zij durven duiven weg te doen zonder naar die ingewikkelde
pedigrees te kijken. Ik weet nog de tijd dat het om de duif ging. Nu is
die al jaren niet meer belangrijk, het gaat nu om een pedigree die in 4
kleuren is gedrukt die verder vol staat met nietszeggende namen en dan
zie je in de vierde of vijfde generatie eindelijk eens de duif waarvan
je eerder hebt gehoord. Maar wat moeten we met zo een afstamming. Bij
mij in de club zit ook zo iemand, die heeft pedigrees die bijna terug
gaan tot de tijd van Napoleon en hij kent ze nog allemaal uit zijn hoofd
ook. Misschien is dat ook hobby. Verder kennen we de liefhebbers die
altijd ongunstig liggen. Ze vinden liefhebbers die met een groot aantal
duiven spelen onsportief en ga zo maar door. Het allerbelangrijkste is
dat je het spelletje met duiven in de vingers moet hebben en dat je 100%
inzet toont. Het beste is vaste tijden van verzorging, dat is ook fijn
voor je duiven. Alles op vaste tijden brengt een optimale conditie. Niet
te veel poespas aan de hand halen. Pas op voor overbevolking, vooral bij
de jonge duiven. Warme droge hokken is prima, te veel zon is gevaarlijk.
Doe liever de gordijnen dicht want te veel zon brand zuurstof uit het
hok. De duiven krijgen vieze neusjes en ademhalingsproblemen zodat je
dan geen noemenswaardige prijs meer kunt spelen. Duivensport is echt
niet zo moeilijk, doe wat nodig is en leg je oor te luister bij sterke
spelers. De mannen aan de bar hebben vaak niets zinnigs te zeggen, doch
onder het genot van een biertje kunnen ze vaak heel sterke verhalen
vertellen. Vergeet niet dat het verhalen zijn en daar schiet je weinig
mee op of geloofd u nog steeds in Sinterklaas?
EEN GOEDE KWEEK IS VEELBELOVEND VOOR DE WEDSTRIJDEN
Bij de meeste van ons is het kweekseizoen zo goed als voorbij. De jonge
duivenhokken zijn gevuld en dan is het in deze tijd van het jaar beter
om er niets meer bij te zetten. Zelf heb ik ze allemaal van gelijke
leeftijd en het is een lust voor het oog om er dagelijks twintig minuten
bij te zitten. Ik geniet er enorm van en dat deed ik ook al toen ze nog
in het nest lagen. Wat is het toch een mooi gezicht al die jongen toen
ze tussen de twee en drie weken oud waren. Volle kroppen en ze liggen
tegen je op te glimmen. Dit jaar niet een nest gehad met dunne of slappe
mest. De eerste ronde wel enkele onbevruchte eieren maar daarna niet een
meer. Je kunt merken dat vroege kweek zeker niet natuurlijk is. In deze
tijd van het jaar lukt bijna alles en als we straks hoogzomer hebben
komen de eieren zelfs uit in de zak van je stofjas.
OEFENING BAART KUNST
Ook in de tijd dat de meesten van ons geen auto hadden werden de duiven
meerdere malen getraind. We gingen met enkele liefhebbers op de fiets
duiven wegbrengen. Nooit ver, we gingen met de pont over het
Noordzeekanaal naar Amsterdam-West, hooguit 16 km en dat was het. Wel
deden we dat meerdere keren en al die keren namen we op een terrasje
meestal wel een kop koffie en al heel snel volgde er nog een consumptie
en dan weer op de fiets terug. Een gezellige tijd. Nu hebben we allemaal
onze eigen auto en manier van duiven trainen. Ik ken ze die meer dan 100
km van huis gaan, dat is niets voor mij, nu niet en ook nooit geweest .
Nu mag ik geen auto meer rijden, mijn vrouw doet dat en die gaat echt
niet verder dan 35 km, is ook ruim voldoende. Deze week sprak ik iemand
die in de zomer van 2018 maar liefst 25 zomerjongen had gekweekt. Waarom
begreep ik niet en hij zelf waarschijnlijk ook niet. In ieder geval had
hij ze vorige week allemaal mee. Ze hadden nog nooit van hun korte leven
in de mand gezeten en nu had hij ook nog de pech dat ze vanwege het
slechte weer twee nachten in de mand moesten verblijven. Overal kwamen
de oude duiven als straaljagers naar huis behalve de onervaren duiven,
die hadden het moeilijk. Waarschijnlijk niet in de mand gedronken, dan
krijgen ze onherroepelijk met stress te maken. Dat laatste is zeer
slecht voor het oriëntatie vermogen. Ze gaan zoeken, vliegen niet de
goede kant op en u raadt het al, twintig van de 25 weg. Daar heb je een
hele winter naar lopen kijken. Je hebt ze verzorgd en in een klap is
alles weg. Dom, dom, meer kan ik er niet van zeggen. Als je er dan wat
van zegt worden ze nog boos ook. Er zijn er die het jammer genoeg nooit
leren!
ZIJN WE ER KLAAR VOOR?
We gaan beginnen. Geen excuses zoals geen tijd of andere smoesjes, wie
nu de zaken niet op orde heeft ligt een ronde achter en het valt niet
mee om die opgelopen achterstand eventjes goed te maken. Zijn de duiven
in een juiste conditie? Ik wil nog niet spreken over een optimale
conditie want het seizoen is nog lang. Bent u met enkele duiven naar uw
duivendokter geweest om mestonderzoek te laten doen? Een keeluitstrijkje
en misschien al wat voorbehoedende medicijnen meegenomen om als er iets
niet orde is meteen te kunnen ingrijpen. Zelf heb ik altijd medicijnen
van Dr. Van der Sluis in huis tegen ornithose en het geel plus
conditiemix dat ik elke woensdag en donderdag in het drinkwater doe.
Mijn oude duiven zijn niet verduisterd wat de reden is dat ik bij de
duivinnen al enkele slagpennen heb gevonden. Verder ben ik nog niet zo
tevreden over de duivinnen. Ik had ze wat krapper moeten houden. Ze
vliegen goed maar komen te traag binnen. Als ze me zien vliegen ze naar
mij toe, lopen te koeren alsof ze met mij willen paren. Ze zijn te
weelderig als u begrijpt wat ik bedoel. Dus ze zijn inmiddels op
rantsoen gezet want anders komen er binnen een paar weken eieren en daar
zitten we niet op te wachten. Als dat verderop in het seizoen gebeurt
vind ik dat niet zo erg, ik heb zelfs goede ervaringen met
weduwduivinnen die eitjes hebben. Ik moedig het zeker niet aan en
probeer het met minder vetrijk voer zo lang mogelijk tegen te houden
omdat duivinnen die onderling gaan paren de andere duivinnen ook van
streek maken en dat gaat absoluut ten koste van de prestaties.
TRAINING
Als je er op de eerste vlucht direct wilt staan dan moet je alles tot in
de puntjes hebben voorbereid en dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Omdat ik geen auto meer mag rijden ben ik aangewezen op de hulp van mijn
vrouw. Zij is inmiddels drie keer met de duiven weggeweest en dat is
niet voldoende. Om ze verder weg te brengen, dus meer dan 50 km, is niet
noodzakelijk. De duiven weten veel beter dan wij wat de snelste
(kortste) weg naar huis is. Het gaat om opnieuw gewend te raken aan de
mand en tevens wat vliegritme op te doen. Vaak is in Nederland het weer
de grote spelbreker. Mijn plan was om de duiven meerdere keren weg te
brengen maar regen, mist, lage temperaturen en koude noorden wind zorgen
er voor dat we menig keer de plannen moeten bijstellen. Duiven kunnen
wel meer dan we denken, toch ben ik er voor om vooral in het begin van
het seizoen voorzichtig aan te doen.
JONGE DUIVEN KOMEN BUITEN.
Dit jaar geen winterjongen. Sinds een week komen mijn jonge duiven
buiten. Ik heb een landingsbaan voor ze gemaakt en die zit elke dag vol
met jonge duiven. Ik heb er 35 en die kunnen niet allemaal tegelijk op
de spoetnik zitten. Inmiddels vliegen de meeste van hen al snel naar het
dak van het hok. ‘s-Morgens krijgen ze om tien uur eten, dat doe ik
omdat ze binnenkort steeds om negen uur naar buiten mogen om een uurtje
te trainen. Nu laat ik ze de hele dag buiten en kijk er niet naar om.
Volgende week komt Dr. Van der Sluis naar mij toe om alle jonge duiven,
ook die van Marco, te vaccineren tegen paramixo. Een maand voor dat het
jonge duiven seizoen begint (half juni) laat ik de mest onderzoeken
zodat ik kan ingrijpen als ze iets mochten mankeren. Vroeger was ik
helemaal in paniek als er enkele jonge duiven naar het dak van de buren
vlogen. Ik was in staat om het dak op te gaan zo bang was ik dat ik ze
kwijt zou raken. In de loop der jaren ben ik daar veel gemakkelijker in
geworden. Ik woon nu ook vrij, weinig huizen in de directe omtrek, dus
er kan weinig gebeuren. Enkele jaren terug had ik last van de roofvogels
die menig jong duifje hebben opgepeuzeld. Gelukkig is dat alweer enkele
jaren geleden. Ik zie ze niet meer en zo goed als zeker komt dat door de
vele eksters en kauwtjes die in mijn directe omgeving nestelen. Over
mijn jonge duiven ben ik ontzettend tevreden, ze zitten prachtig strak
en produceren mooie droge mest. Vandaag 3 april ga ik beginnen met
verduisteren want ik vond vanmorgen twee pennetjes en dat is niet de
bedoeling, ik wil mijn jongen zo lang mogelijk goed in de veren houden.
Althans de kleine veertjes mogen ze nu gaan ruien maar de slagpennen
moeten ze vast houden. Verduisteren doe ik van ’s avonds kwart voor acht
tot de volgende morgen kwart voor negen. Dertien uur schemerig/ donker
en dat houd ik vol tot einde juni. Over een week is het voor ze gedaan,
dan mogen ze niet meer de hele dag buiten. Ik schakel dan over tot twee
keer per dag een uurtje trainen en enkele weken later gaat de vlag er op
en moeten ze elke dag verplicht twee keer een uur volop trainen. Weer
enkele weken later is de vlag niet meer nodig, ze weten dan precies wat
er van hen verwacht wordt. ’s-Morgens van 9-10 uur en ‘s middag van 6-7
uur gaan ze er uit, dan na de training eten en drie kwartier later gaan
de gordijnen dicht.
ZATERDAG 6 APRIL
Dan is de start van het Nederlandse seizoen. Het is nog wel een
trainingsvlucht, de klokken worden getest en er zijn enkele leuke
prijsjes in de club te winnen. Zo eerste klok vluchtje is wel heel
belangrijk. Dan wordt namelijk gelijk getest of alle ingekorfde duiven
wel op de vaccinatie lijst staan en of de duiven op naam van de
deelnemer staan. Mocht dat niet het geval zijn dan komen die duiven niet
in de mand en zeker niet in de uitslag. Veiligheid staat dus heel hoog
in het vaandel. Voorheen was het zo dat er zogenaamde “invliegduiven”
mee mochten. Die werden dan zo maar in de mand gedaan. Daar heeft de NPO
zeer terecht een stokje voor gestoken. Het is nu niet meer mogelijk om
duiven die niet op naam staan in te zetten en ook weet de organisatie nu
dat alle ingezette duiven de verplichte enting tegen paramixo hebben
gehad. Invliegduiven worden in aparte manden gedaan, gaan wel via de
antenne de mand in zodat ook die duiven gecontroleerd worden.
PECH
Vaak moeten wij Hollanders wel eens gokken om bij bepaalde
weersomstandigheden toch de duiven zelf weg te brengen. Sommige
liefhebbers durven wel hele grote risico’s te nemen met alle gevolgen
van dien. Zo heb ik al enkele liefhebbers gesproken die al enkele
verliezen hebben geleden. Oorzaak toch duiven weggebracht terwijl het
zicht niet goed was. Anderen loste tussen de buien door en dan vraag je
om problemen. Ik sprak er zelfs een die er 7 op een dag kwijt was, zijn
andere duiven kwamen verspreid over de hele dag thuis. Zelf had ik op de
laatste trainingsvlucht van 20 km twee laatkomers waar mijn beste jonge
duivin van vorig jaar bij zat. Zij is deze winter ergens tegenaan
gevlogen waardoor haar borstbeen is gebroken. Ik heb haar steeds apart
losgelaten zodat ze in alle rust kon rondvliegen ook al was het maar een
paar minuten. Ze is al enkele maanden genezen maar je voelt heel
duidelijk dat haar borstbeen stuk is geweest. Het is een prachtige
duivin die twee maal een eerste prijs won, Ik heb haar gepaard met een
jonge doffer die in 2018 ook twee keer een eerste prijs gewonnen heeft.
Uiteraard heb ik er twee jongen van. De vraag is nu, zal ik haar wel of
niet spelen. Als zij het niet aan kan is het best mogelijk dat ik haar
zaterdag al kwijt ben. Ik geef haar zeker mee, dat risico neem ik. Mocht
ze weer te laat thuis zijn dan weet ik nog niet wat ik met haar doe. Ik
heb namelijk een hekel aan duiven waaraan iets mankeert. Voor invaliden
is eigenlijk geen plaats bij mij, ook niet in het kweekhok.
GOEDE TRAINING ZORGT VOOR VLIEG RITME
In mijn jonge jaren toen ik nog actief was in de wielersport spraken we
af om vanaf 1 januari zoveel mogelijk kilometers te maken. Dat als
voorbereiding op het seizoen dat in die tijd pas eind maart begon. Mijn
club was de organisator van de oudste wielerklassieker “De ronde van
Noord-Holland” over 225 km en om die eendaagse klassieker goed te kunnen
rijden wilde ik tussen de twee tot drieduizend kilometers in de benen
hebben. Die voorbereiding is niet te vergelijken met de huidige manier
van verzorgen, eten, trainen, rusten enzovoort. We deden ons uiterste
best maar eigenlijk leek het nergens op, we rommelden maar wat aan. Toch
kwam ook door onze manier van trainen de conditie en kende Nederland
vele goede renners. Met de duivensport is het eveneens zo gegaan. Alles
wordt meer en meer wetenschappelijk onderbouwd en ook voor duiven geldt
als eerste vereiste; kilometers maken. Ik houd er van om ook in de
wintermaanden de duiven op onregelmatige tijden een uurtje buiten te
laten. Nu we aan de vooravond van het nieuwe seizoen staan wordt de
regelmaat gehanteerd, alles in en om het hok gebeurt op vaste tijden.
Inmiddels ben ik begonnen de duiven tot maximaal 40 km weg te brengen.
De komende periode ziet de weersverwachting er goed uit zodat de duiven
meerdere keren weggebracht kunnen worden waardoor ze steeds beter in hun
vliegritme komen. Op zaterdag 6 april is de eerste en tevens laatste
trainingsvlucht waaraan alle leden van de club meedoen. De klokken
worden dan getest en er zijn een aantal leuke prijsjes te winnen. De
week daarna is de officiële start waar vooral de snelheidsspelers naar
toe leven, om gelijk op de eerste de beste vlucht toe te slaan.
WEDUWSCHAP MET DOFFERS EN DUIVINNEN
Omdat ik dit jaar later ben begonnen met de kweek ziet de start van het
nieuwe seizoen er iets anders uit. Voorheen koppelde ik mijn duiven voor
een tweede keer. Ik kiende het zo uit dat ik op de laatste
trainingsvlucht ongeveer 6 dagen eieren had. Als de duiven die zaterdag
thuis kwamen waren de nesten leeg zodat de duiven wisten dat het gedaan
was met broeden. De volgende morgen bracht ik de duivinnen naar hun hok.
Ze waren dan minder nerveus omdat ze wisten dat hun eieren weg waren.
Doe je dat niet dan hangen ze de eerste twee dagen aan de deur omdat ze
naar hun broedhok terug willen waar de eitjes in het nest liggen. Nu
zitten ze ruim een week gescheiden en komen niet meer opnieuw bij
elkaar. Vanaf de eerste vlucht gaan ze dus mee op weduwschap. Door de
trainingen met eigen auto zijn ze verschillende keren getoond zodat ze
weten hoe het weduwschap spel werkt. Wat mij wel is opgevallen is dat de
duiven dagelijks in een keer op de spoetnik van het hok voor oude duiven
landen.
Als ze thuis komen van een trainingsvlucht dan landen ze op de spoetnik
van het jonge duivenhok. Het is wel enigszins te verklaren omdat het
bijna allemaal jaarlingen zijn en dus vorig jaar als jonge duif van alle
vluchten het hok vaar de jonge duiven in moesten, dat zijn ze niet
zomaar vergeten. We kennen allemaal wel de situatie van een duif die
soms wel meer twee jaar ergens anders heeft gezeten, dan in zijn oude
hok geplaatst wordt en zonder problemen weer zijn oude broedhok in
vliegt. In ieder geval laat ik de eerste vluchten ook de spoetnik van
het jonge duivenhok open zodat ze naar binnen kunnen waar ze willen. Bij
mij moeten ze namelijk eerst naar binnen voordat ze geregistreerd
worden. Bij de meeste liefhebbers ligt de antenne onder de klep zodat ze
zodra ze geland zijn direct geregistreerd worden. Die van mij hebben dus
enigszins een handicap. Ik zeg vaak tegen mijn vrienden; dan moeten ze
maar wat harder vliegen om de concurrentie voor te blijven.
VOER: HOOFD- OF BIJZAAK
Of is het juist een kwestie van de juiste hoeveelheid. Er wordt nogal
eens geheimzinnig over voer en voeren gedaan. Het zijn beide in ieder
geval onderdelen van de duivensport die wel degelijk meetellen. Het
lijkt me logisch dat elke liefhebber weet dat een duif die veel
kilometers per wedstrijd maakt ook meer en zwaarder voer nodig heeft. Op
die vluchten zijn vooral vetten belangrijk. Op de snelheidsvluchten van
hooguit drie uur vliegen worden geen reserves aangesproken waardoor die
duiven aan een minder vetrijk voer genoeg hebben. De kunst van het
voeren ligt bij de liefhebber zelf. Ooit gaf ik mijn duiven voer van 10
gulden (4,5 euro) per zak van 25 kilo. Het was beslist geen mooi voer.
Tot verbazing van menigeen vlogen mijn duiven wekelijks aan de kop. Ik
hield ze tot woensdagmorgen vrij krap, ‘s avonds deed ik er flink wat
snoepzaad bij aangevuld met hennepzaad. De volgende morgen kregen ze een
dubbel portie voer. De zelfde avond kregen ze volle bak en mochten ze
een half uur lang eten wat ze wilde. Vrijdagmorgen een half rantsoen en
in de namiddag nog een paar handjes snoepzaad op de vloer. Ze voelde aan
als kogels en kwamen zaterdags als raketten. Ik speelde toen alleen met
doffers op weduwschap en had zelfs een jaar waarin ik zes weken
achtereen 100% prijs speelde. Nu geef ik het duurste voer dat er is.
Desondanks maak ik niet zulke uitslagen als toen en dat terwijl er nu
ook nog veel minder liefhebbers zijn en dus ook minder duiven in de
race. Zo snel kan alles veranderen, of zou het komen doordat de baas
verandert? Ik mag echt niet klagen en ben zeker tevreden met de
resultaten zoals het de laatste jaren gaat. Mijn duiven zien er perfect
uit en als ik zo af en toe de stamkaarten weer eens lees dan moet het
dit jaar een goed jaar worden. Kan niet anders met zulke duiven die
diverse eerste prijswinnaars in hun pedigree hebben! Zo zullen er echter
wel meer zijn die er zo over denken. Het aller belangrijkste is nog
steeds goede duiven en een goede coach. Al het nadere is bijzaak.
VEILIGHEID BOVENAL
Bij de KBDB (België) zijn dit jaar al 22.000 mutaties verwerkt. Waarom?
Het vernieuwde sportreglement geeft namelijk aan dat er alleen met
duiven aan wedstrijden mag worden deelgenomen die ingeschreven staan op
naam van de deelnemer. In Nederland heeft de NPO eveneens het zelfde
beslist. Alle duiven die de mand in gaan moeten over de inkorfantenne.
In de klok zijn alle duiven ingevoerd vanaf de ent lijst. Tevens zijn de
eigendomsbewijzen gecontroleerd zodat de organisatie weet dat alle
deelnemende duiven de verplichte vaccinatie tegen paramixo hebben
gekregen. De laatste drie jaar hebben mijn zoon en ik e een serie ringen
voor ons beiden besteld. Hierdoor ben ik nu verplicht mijn duiven die op
naam van Marco staan op mijn naam te zetten, hetgeen inmiddels is
gebeurd. Volgens de vernieuwde methode is het nu uitgesloten dat een
liefhebber met andermans duiven kan spelen.
COMPLETE GEKTE LOSGEBARSTEN
Chaos in duivenland, zeker als het om commercie gaat. Bijna nooit staat
er iets over postduiven in de Nederlandse dagbladen geschreven, dit keer
wel. En waarom? Nee, er werd jammer genoeg niets geschreven over de
hobby op zich. Wat zou het toch mooi zijn als er weer eens geschreven
zou worden dat de postduiven een prachtige hobby is bij huis voor het
hele gezin. Een hobby met een spannend wedstrijdelement. Dit soort
publiciteit kunnen we heel goed gebruiken. Voor de krantenmagnaten is
dat geen nieuws waarnaar ze op zoek zijn. Nieuws is doping, fraude en
idioot hoge prijzen die tegenwoordig voor duiven geboden en betaald
worden. Deze week kwam “Armando” in het nieuws. Een Belgische duif die
voor 1,2 miljoen is verkocht. Het zou volgens de diverse dagbladen zelfs
de beste van de hele wereld zijn. Aan de hand van het bedrag dat er voor
is neergeteld zou je denken dat het nog waar is ook. Het is zeker waar
dat het hier om een excellente duif gaat. Wij duivenmelkers weten maar
al te goed dat er veel absolute topduiven bestaan. Kijk maar eens waar
men aan moet voldoen om een duif naar de Olympiade te kunnen
afvaardigen. Dus laten we alstublieft een beetje normaal blijven doen.
Fijn dat de duivensport weer eens in het nieuws is gekomen. Ik heb dat
zelf kunnen merken aan de hand van de diverse e-mails die ik binnen heb
gekregen. Felicitaties kwamen binnen alsof het mijn duif was die
verkocht is. Vragen als; zijn jouw duiven ook zoveel waard en hoeveel
duiven heb jij? werden regelmatig gesteld? Al mijn vrienden,
familieleden en bekenden zijn direct aan het rekenen gegaan en kwamen
tot astronomische bedragen. Reactie; zo, dat ziet er goed uit voor jou.
Ooit stond er eens een bericht in de krant dat er een duif voor 350.000
euro was verkocht. De dagen er na kreeg ik diverse telefoontjes dat er
een duif ergens in de tuin zat. Direct werd aan mij gevraagd of die ook
zoveel waard was. Toen ik zei; de waarde van een duif is maar net wat
een gek er voor geeft, de echte waarde is 50 eurocent, dat geeft de
poelier in Nederland er namelijk voor en toen was het gesprek gauw
klaar. De leek snapt er jammer genoeg helemaal niets van, trouwens wij
duivenmelkers raken zo langzamerhand ook het spoor bijster. China en nog
meer landen in het verre oosten snappen het waarschijnlijk wel want
vooral in het land van de rijzende zon worden gigantische bedragen
geboden voor met name de Belgische en Nederlandse duiven. Dat gebeurt al
jaren. Je zou met je nuchtere verstand zo kunnen redeneren; raken de
hokken van die lui nooit eens vol. Schijnbaar niet want de bedragen
worden steeds maar hoger. Menig duivenliefhebber zou de zenuwen krijgen
als hij een duif van die waarde op zijn hok heeft. Stel dat de duif ziek
wordt of hij wordt gepakt door een roofvogel, of….vul maar in, er zijn
nog wel meer van dat soort zaken te bedenken. Voor 98% van de
duivenliefhebbers die er op de wereld zijn is het risico dat er iets met
zo een dure duif gebeurt veel te groot. Mijn helaas overleden
duivenvriend Bertie Camphuis zei menigmaal tegen mij: “Gauw weg doen zo
een duif Bert, het is maar een eitje geweest”. Wat de beweegredenen van
die hele rijke Aziaten moeten zijn om een dergelijke peperdure duif aan
te schaffen? Voor menigeen is het een zeer onverantwoorde of zelfs
onmogelijke investering. Voor onze goed gevulde Chinese vrienden is het
volgens mij alleen maar een “hebbedingetje”.
VANDAAG START DE ASTRONOMISCHE LENTE
Het is 20 maart en volgens mijn planning zou ik vandaag voor de eerste
keer de oude duiven een eindje wegbrengen. Ik heb zo mijn vaste
lossingplaatsen. De eerste keer ga ik altijd naar het meest zuidelijke
puntje van Zaandam. Precies op de scheiding van het Noordzeekanaal en de
Zaan laat ik de duiven allemaal tegelijk los. Het is een afstandje van 5
km. De dag is nog lang maar ik denk niet dat er iets van terecht komt.
Zwaar bewolkt en heiig, dat is zeker geen ideale situatie. Dus wachten,
er zit niets anders op. Ik heb nog ruim twee weken om met de duiven op
stap te gaan en als het moet zelfs enkele dagen achter elkaar. Verder
dan 35 km ga ik nooit maar wil wel voor de eerste officiële vlucht een
keer of acht zijn weggeweest. Ik ben een liefhebber van de
snelheidsvluchten en daardoor wil ik mijn duiven op die eerste vluchten
goed voorbereid aan de start brengen. Gelijk toeslaan daar houd ik van,
ik heb liever dat de concurrentie achter mij aan moet dan andersom. De
eerste vlucht op je naam schrijven of een goede uitslag maken is
ontzettend motiverend voor de eerste helft van het seizoen. We hebben
totaal 33 vluchten te gaan, heerlijk dat het weer gaat beginnen. Zo
dachten mijn Belgische sportvrienden er ook over, daar beginnen ze
eerder dan wij. In Nederland vinden ze dat te vroeg, het zou te koud
zijn. Enkele weken geleden hadden we hier zelfs hoge lente temperaturen
en nu is het 3 graden. In de loop van de week wordt het aanzienlijk
beter, althans zo luiden de voorspellingen. In België hebben ze de
eerste twee races moeten annuleren vanwege regen en harde wind. Het
Hollandse weer laat zich niet regelen, gelukkig maar want de een wil
kopwind, de ander wil de wind op de staart, weer anderen willen
tropische temperaturen en weer anderen zijn tevreden met 13 graden.
Belangrijk is het voor de liefhebbers dat ze heerlijk achterover in een
luie stoel in de tuin kunnen wachten op de aankomsten van hun
gevleugelde vrienden. Nog even en het is zo ver.
REGELMAAT
Het is nog geen zomertijd, wel voor mijn duiven. Alles wordt verzorgd op
vaste tijden en bij mij op het hok wordt de zomertijd al gehanteerd. Er
is echter een uitzondering. Zowel de oude doffers als de duivinnen komen
’s morgens nog niet buiten, die wachten nog even tot de temperatuur wat
behaaglijker wordt. Ik denk dat hele lage temperaturen niet bevorderlijk
zijn voor een goede conditie. Ik heb het al diverse keren meegemaakt dat
op de eerste vluchten de duiven vrij vroeg gelost werden terwijl het nog
te koud was. Zelfs een enkele sneeuwbui onderweg weerhield de duiven er
niet van om toch vlot naar huis te komen. Dat ze daar toch enigszins van
te lijden hebben kun je een uur nadat ze zijn thuisgekomen zien. Ze
zitten “dik”. Sommige zelfs met opgezette neusveertjes en dat is een
teken dat de koude hen zeker geen goed heeft gedaan. We kunnen als
liefhebbers in de eerste weken niet voorzichtig genoeg zijn en dat
verwachten we natuurlijk ook van onze lossing functionarissen. Het zou
jammer zijn als onze duiven na de eerste vluchten al een flinke dip
moeten verwerken.
IN HET TWEEDE WEEKEND VAN APRIL GAAN WE STARTEN.
Wat dat betreft is er nog niet veel veranderd in de duivensport. Op het
allerlaatste moment moet er nog van alles geregeld worden. Zo was er
vorige week onze ledenvergadering van mijn club. De dag er na vergaderde
de afdeling Noord-Holland en weer een dag later was de ledenraad aan de
beurt met het voltallige NPO bestuur. Als u het mij vraagt iets te veel
van het goede vooral voor bestuurders en afgevaardigden. In mijn club is
nu nog niets geregeld voor het nieuwe seizoen, onbegrijpelijk maar waar.
Toch ben ik er van overtuigd dat we misschien met enige improvisatie op
13 april gewoon gaan beginnen. Op onze afdelingsvergadering werd het
eerste uur alleen gedebatteerd over de sterk verhoogde vrachtprijzen.
Van een prijsverhoging van 30% wordt niemand echt blij vooral de ouderen
onder ons niet en daarvan zijn de meesten. Op de landelijke vergadering
ging het hoofdzakelijk over de fond en marathon vluchten, elk jaar
opnieuw moeten daar allerlei veranderingen plaats vinden. Ik kan dat
enigszins begrijpen, het vervelende is wel dat aan al die verre vluchten
slechts 15% van de Nederlandse liefhebbers meedoen. Ik hoorde zelfs dat
de provincie Limburg aan enkele vluchten niet meedoen omdat ze hun zin
niet krijgen. Het is toch zo dat de meeste stemmen gelden en dan is het
toch normaal dat men zich daarbij neerlegt. In het winterseizoen zijn er
organisatorische problemen ontstaan tussen afdeling Zuid en
Noord-Holland, van een samenwerking zou geen sprake meer zijn.
Noord-Holland wil nu enkele vluchten samen met Midden-Nederland doen
maar daarover staan de Noord-Hollandse liefhebbers niet te juichen.
Midden-Nederland ligt te oostelijk en dat zou voor de liefhebbers daar
te veel voordeel geven omdat in Nederland de wind overwegend uit een
zuid tot noordwestelijke wind waait. Ook hier gaat het wederom over
eendaagse fond vluchten. Een ander belangrijk punt was het debat over
het minimale aantal leden waaruit een vereniging moet bestaan. Ruim 25
jaar geleden was er bij onze vereniging met 40 leden zelfs een ledenstop
omdat ons lokaal niet groot genoeg was. Nu moeten clubs op hun knieën
liggen en bidden en smeken om er nieuwe leden bij te krijgen. Er zijn
momenteel clubs die nog maar uit een stuk of 6 leden bestaan en dat is
voor de veiligheid van een concours te weinig. Clubs worden dus min of
meer gedwongen samen te gaan werken of zelfs te fuseren, op zich geen
slechte zaak die uiterlijk in 2021 gerealiseerd moet zijn. In ieder
geval zijn er met het nieuwe nationale vliegprogramma voor alle leden
mogelijkheden genoeg om in een periode van een half jaar aan allerlei
vluchten deel te nemen. Aan het einde van het seizoen kan dan alles
geëvalueerd worden zodat wijzigingen van oktober tot en met februari
ingevoerd kunnen worden en niet zoals het nu voor een groot deel is
gegaan alles op het laatste moment. Alleen aan praten hebben we niet
genoeg er moeten ook beslissingen genomen worden.
DE WEDUWNAARS HEBBEN NU ALLEMAAL EEN JONG
Na enkele tegenslagen moet ik zeggen dat we uitermate tevreden zijn over
onze kweekresultaten. De jongen van de eerste en tweede ronde zijn mooi
opgekomen. Vooral op de leeftijd van ruim drie weken zagen ze er
prachtig uit. Twee jongen in het nest met goed gevulde kroppen en mooie
droge mest naast de schotel. Drie keer per dag werden ze gevoerd zodat
ze de gehele dag en nacht geen gebrek aan eten hadden. Mijn
vliegduivinnen zijn met een van hun jongen overgeplaatst naar het jonge
duivenhok en eind volgende week gaan de duivinnen er af en worden niet
meer voor een tweede keer gekoppeld. Vanaf 22 maart zitten de
vliegduiven dus op weduwschap en als het weer het toelaat gaan de
doffers twee keer per dag los en de duivinnen een keer. Vanaf mei gaan
alle duiven twee keer per dag los. De duivinnen om 7 uur, de weduwnaars
om 8 uur en de jonge duiven om 9 uur, ’s middags begint het ritueel van
voren af aan, om 4 uur de duivinnen, om 5 uur de doffers en om 6 uur de
jonge duiven die vanaf half april 13 uur per dag verduistert worden. De
gordijnen blijven vanaf de langste dag 24 uur per dag open. Elke
woensdag mogen alle duiven in bad. Elke dag worden de duiven na het
trainen gevoerd en twee keer per dag vers water. Daar zit vanaf maandag
tot en met donderdag altijd wel wat extra’s in. Stel u daar niet te veel
van voor, we doen dat omdat we het al jaren doen en er een goed gevoel
bij hebben. Vooral als de duiven tot tevredenheid presteren wordt er
niets maar dan ook niets verandert.
EXTRA AANDACHT VOOR DE PAS GESPEENDE JONGEN
Momenteel zitten de jonge duiven samen met hun moeders in het jonge
duivenhok. Het is ongelooflijk hoeveel keer sommige duivinnen de jongen
voeren en toch zijn er altijd een paar duivinnen die niet meer naar hun
of de andere jongen omkijken. Alle jongen liggen dicht tegen elkaar in
het stro in een hoekje. Tegen de laag stro staat de voer en drinkbak
zodat de jongen snel doorhebben waar ze water en voer kunnen pakken. De
eerste dagen houd ik wel in de gaten ze allemaal drinken. Degene die dat
niet doen zijn al snel te herkennen aan knipperende oogjes, daar geven
ze mee aan dat ze dorst hebben. Jongen die niet of onvoldoende eten
hebben pech want helpen doe ik ze niet. Mijn ervaring is dat jonge
duiven veel eerder zelfstandig eten dan we denken, ze gaan echt niet zo
snel dood. Als de anderen wel goed eten dan zullen degene die niet eten
ook niet zo slim zijn en aan zulke duiven hebben we geen behoefte. Alles
moet kloppen en momenteel is dat gelukkig het geval. Binnenkort worden
ze geënt tegen paramixo wat je het beste op de leeftijd van vier tot zes
weken kan laten doen dan hebben ze er het minste last van. Over niet al
te lange tijd gaan ze de vleugels intensiever gebruiken want duiven
hebben in principe een hekel aan op de grond zitten. Ik houd goed in de
gaten welke duiven het eerst helemaal boven in de zitvakken zitten. Ze
zijn allemaal van gelijke leeftijd, er zit hooguit drie dagen verschil
in. Ik noteer zelfs de ringnummers van de duiven die het eerst bovenin
zitten en mijn ervaring is dat het veelal de betere zijn. Dus niet
denken dat onthoud ik wel, alles noteren waarvan je denkt dat het wel
eens belangrijk kan zijn. We vergeten namelijk meer dan dat we
onthouden.
LAATSTE NIEUWS
Het bestuur van de Belgische duivensport de KBDB is net een duivenhok,
ze vliegen er in en er uit. Nog geen jaar heeft het toen gekozen
nationale bestuur stand gehouden. Enkele dagen geleden op de nationale
bijenkomst vlogen er weer twee belangrijke bestuurders uit het KBDB hok.
Nieuwe bestuurders stonden al klaar waardoor er opzet in het spel lijkt
te zijn. In ieder geval geen goede zaak zo in het begin van Belgische
sportseizoen. Ja, u leest het goed in België is het seizoen van start
gegaan. Althans op papier, in het weekend van 10 maart zouden de eerste
snelheidsvluchten gehouden worden . Het weer werkte helaas niet mee.
Regen en harde wind met zelfs windstoten van meer dan 100 km per uur
zorgden er voor dat de Belgische duiven nog een weekje rust kregen.
Bestuurlijk is het net zo slecht gesteld als met de weersomstandigheden.
De internationaal bekende Nederlandse liefhebber Jan Hooymans (bekend
van zijn helaas overleden top duif “Harry”) gaat Europees zijn krachten
meten op diverse een hok vluchten. Verder probeert hij Nederland te
veroveren door er een extra hok onder de naam “Team Hooymans NL” te
plaatsen bij Christian van de Wetering in Wijk en Aalburg, die al menig
jaar furore maakt met duiven van zijn baas Jan Hooymans
WAT ONS MAG HET BEGINNEN
Vorige week heb ik beschreven op wat voor manier diverse liefhebbers in
de duivensport terecht zijn gekomen. Jarenlang was het een soort
dorpsvermaak. Elk dorp had zijn eigen duivenclub en elke liefhebber had
zijn eigen supporters. Het was een afsluiting van een hele week hard
werken en op zondagochtend leefde bijna het hele dorp mee met de
aankomst van de duiven. Zelfs de aanvangstijd van de kerkdienst werd er
soms voor aangepast. De duivensport was kleinschalig en juist daarom zo
gezellig. Een overwinning in de club was als een etappe overwinning in
de Tour de France. Nu wordt er alleen maar gesproken over nationale
zeges. Vooral in België zijn ze daar erg mee bezig en dat terwijl de
meeste nationale vluchten weinig voorstellen wat betreft het aantal
duiven in concours. Zelfs het NPO bestuur begaat de fout om alles veel
te groot te zien. Houdt het eenvoudig en stop met Olympiades, nationale
kampioenschappen en allerlei zogenaamde nationale competities. Bijna
niemand heeft daar belang bij omdat zulke competities slechts voor een
handje vol super commerciële liefhebbers interessant is. De meeste
liefhebbers weten niet eens hoe het werkt. Ze hebben geen interesse en
de meesten hebben er geen duiven voor. Stop er dus mee, het voegt
helemaal niets toe. Dat geld ook voor de vrouwen competitie, leuk maar
wat moeten we er mee. Ik stop met het toelichten van hoe het ging en hoe
het gaat.
DUIVENSPORT IS NIET MEER VOOR 1 PERSOON TE BEHAPPEN
Vandaar dat er met name de afgelopen jaren steeds meer liefhebbers in
combinatie zijn gaan spelen. Goed voor de werkverdeling, gedeelde kosten
en er kan met vakantie gegaan worden wat de nodige problemen binnen het
gezin verminderd. Hoe ik er toe gekomen ben samen met mijn zoon te gaan
spelen is vrij eenvoudig uit te leggen. Ik ben begonnen met hem een paar
duifjes te geven voor zijn oudste zoon. Marco had totaal geen interesse
in pa zijn hobby, hij was meer geïnteresseerd in de wielersport. Zijn
interesse kwam doordat zijn zoontje er geen plezier meer in had. De
beestjes moesten verzorgd worden en daardoor kwam de interesse bij
Marco. Hij belde op een gegeven moment om mij te vertellen dat hij de
duiven hartstikke leuk vond en dat hij zelfs van plan was een groter hok
te gaan bouwen. Zo gezegd zo gedaan. Pa mocht wat extra duiven leveren
en de nodige jonge duiven kweken. Pa deed de selectie en probeerde
zoonlief zo snel mogelijk wegwijs te maken binnen de duivensport. Hij
woonde toen nog in de kop van Noord-Holland en dat was volgens velen een
gebied waar je absoluut geen prijs kon winnen. Dat gaan we meemaken zei
ik tegen iedereen die het horen wilde, en ja hoor binnen vijf jaar
speelde Marco met de allerbeste mee en werd zelfs 5e nationaal kampioen
vitesse. Inmiddels is hij terug verhuisd naar zijn geboortegrond en
woont hemelsbreed nog geen kilometer bij mij vandaan. Ook op zijn nieuwe
adres gaf hij direct zijn visitekaartje af. Vorig jaar waren de
prestaties iets minder vanwege drukke werkzaamheden. Samen met zijn
broer hebben ze een florerende meubelzaak met grote tapijtprojecten voor
de vele hotels die Amsterdam rijk is. Daarbij kwam nog een verbouwing
van zijn woning. Hij kocht namelijk ook het huis van de buren en maakte
van twee woningen een grote woning waardoor hij nu een dubbele tuin
heeft. Zijn hok uit Wieringerwerf ging mee en de kweekduiven zitten bij
pa. Marco gaat op zijn adres met 18 koppels vliegduiven spelen met
daarbij een 50 tal jonge duiven. Pa doet het zelfde maar dan met 12
koppels oude duiven en een dertigtal jonge duiven. Ons gezamenlijke
kweekhok bestaat uit 30 koppels waarbij diverse eerste prijswinnaars en
kampioensduiven met daarbij een aantal duiven van het Heremans soort die
aangeschaft zijn bij de gekende Nederlandse kampioen Willem de Bruijn.
Alles doen we in gezamenlijk overleg maar er kan tenslotte maar een
kapitein op een schip zijn. Op deze manier hebben wij beide erg veel
plezier in onze duiven. Marco wil ook op de eendaagse fond mee gaan doen
vandaar dat we wat andere duiven hebben aangeschaft. Ikzelf houdt het op
de wedstrijden tot 500 km, ik wil niet te lang wachten op duiven. Ik
moet het een beetje kunnen berekenen hoe laat ze komen zodat ik maximaal
een uurtje zit te wachten. Meestal zijn er wel enkele supporters zodat
er heerlijk over duiven kan worden gepraat onder het genot van een kop
koffie met wat lekkers er bij en als het wat langer duurt dan nemen we
er een lekker drankje bij. Op die manier kan de duivensport heel
gezellig, mooi en spannend zijn. De verzorging is bij beiden gelijk, we
geven een soort voer en dat het hele jaar door. Met dat voer ruien ze
goed, kweken prima en presteren tot volle tevredenheid. Namen geven aan
de duiven doen we ook, ieder bepaalt voor zijn eigen duiven een
flitsende naam. De medische zorg ligt in handen van dokter van der
Sluijs. In het kweekseizoen krijgen de duiven alles wat ze nodig hebben,
vers grit, mineralen, P40, tovo, verse groenten, knoflook in het water
en woensdag conditiemix van dr. van der Sluijs in het water. Ook krijgen
de duiven twee maal in de week oxygen van Herbots, verder snoepzaad
aangevuld met lijn- en hennepzaad. Mijn duiven trainen twee maal per dag
omdat ik tijd genoeg heb. Bij Marco gebeurt dat slechts een keer per dag
en we zien geen grote verschillen in de prestaties. De werkende
liefhebbers hoeven zich dus niet achter gesteld te voelen omdat zij hun
duiven maar een keer per dag kunnen laten trainen. Heel belangrijk
vinden wij een regelmatige verzorging. Op die manier komt elke atleet en
ook elke postduif in een goede conditie. Het hangt verder van de
kwaliteit af of de duiven regelmatig vroeg thuis komen. Helaas heb ik
geen kleinkinderen die zich aangetrokken voelen tot de duivensport. Ze
weten wel dat opa duiven heeft en dat hij het daar altijd druk mee is
wat ze misschien tegenhoud om ook met duiven te beginnen. Samen met
Marco kijken wij uit naar de start van het seizoen, beiden zijn we van
plan de eerste vlucht op onze naam te schrijven, dus dat kan wat worden.
WETENSWAARDIGHEDEN
De officiële start van het Nederlandse duivenseizoen is op zaterdag 13
april. Dan wordt gestart met een eerste serie van 4 vitesse vluchten
gevolgd door 2 midfond vluchten en dan elke week om en om vitesse en
midfond. Het NPO bestuur is met een nationaal vliegprogramma gekomen,
heel Nederland het zelfde aantal vluchten. Het vervelende is dat mijn
afdeling nog steeds niet heeft vergaderd. Dat gebeurt de 8ste maart en
een dag later is de landelijke vergadering van de NPO. Echt schandalig
dat alles pas een half uur voor de wedstrijd geregeld moet worden. Er
wordt landelijk en ook regionaal te veel gepraat en te weinig gedaan.
Mijn vereniging heeft na de laatste vlucht in september slechts een keer
vergadert. Wij hebben helaas een bestuur dat helemaal niets doet en
onvoldoende kennis van zaken heeft. Ik zou ze graag inclusief het
afdelingsbestuur een “certificaat van onkunde” willen overhandigen, ja
dat meen ik. Voor ons en de hele familie is de duivensport bij huis
werkelijk fantastisch, alleen alles er omheen wordt elk jaar minder. Wat
onze bestuurders ook allemaal uit mogen denken….de duivensport in
Nederland heeft bijna haar dieptepunt bereikt. Vanuit België kreeg ik
het bericht dat Gust Christiaans op 93 jarige leeftijd is overleden, hij
werd ooit de “tovenaar van Humbeek” genoemd. Als fervent liefhebber van
de Gebr. Janssen duiven vroeg ik hem eens tijdens een interview wat hij
vond van die duiven. Toen sprak hij voor mij de legendarische woorden:
“die zijn nog te slecht om op te eten”. Ik zal Gust en zijn mooie
uitspraken niet gauw vergeten. Tijdens de feestelijke huldiging van de
Gouden Duif winnaars was er dit jaar ook weer de traditionele verkoop
van geschonken jonge duiven van bekende hokken doch zonder de garantie
van enige kwaliteit. De hoogste biedingen waren voor een duif van Jan en
Rik Hermans, organisatoren en eigenaars van het Belgische blad De Duif.
Hun duifje ging voor 40.000 euro naar een andere eigenaar. Van Willem de
Bruijn bracht 31.000 euro op en Gaston van de Wouwer (B) moest genoegen
nemen met 20.000 euro. Waar moet dat heen met de eens zo simpele sport.
De bekende Nederlandse voetbaltrainer Louis van Gaal zou zeggen: ”Ben ik
nu zo slim of zijn jullie nu zo dom”.
DUIVENSPORT EEN GEZINSSPORT?
Alles is mogelijk, eenvoudig is het zeker niet. Het is maar net hoe je
de duivensport wilt beleven. De start is meestal verkeerd maar wel
ontroerend. Veel liefhebbers zijn immers begonnen met een verdwaalde
duif. Leuk om zo een beestje te voeren waardoor ze steeds weer
terugkomt. Het zou nog leuker zijn om zelf een paar jongen te kweken,
dus voor de vreemdeling wordt een mannetje of een vrouwtje gezocht. Om
een paar jongen te kweken is weinig kennis nodig, de duiven gaan hun
eigen gang. Ze bouwen een nestje en na 17 dagen broeden komen de jongen
uit hun ei. Na 4 weken zijn de duifjes volwassen en gaan de omgeving
verkennen. Na enige tijd blijven ze wel een half uur rondom het hok
vliegen. Dat is leuk en de hele familie leeft mee. Er is er meestal wel
eentje in het gezin die zich dan een beetje in het postduiven gebeuren
gaat verdiepen. De meeste gezinsleden hebben wel eens gehoord dat duiven
van verre afstanden terug naar huis komen. Dat wordt natuurlijk
uitgeprobeerd met de ouders en hun jongen. Een van de gezinsleden neemt
dan zo af en toe de duiven mee naar school of naar het werk en als ze
weer thuis komen zijn de duiven ook al lang thuis. Dat is leuk en de
duiven worden steeds verder weggebracht en het hele gezin staat er
versteld van dat de duiven steeds weer terug komen. Men vindt het
geweldig dat de duiven steeds opnieuw de weg naar huis weten en er wordt
over nagedacht met welke snelheid ze dan doen. Als er inmiddels zoveel
interesse is wordt er in vele gevallen nagedacht om lid te worden van
een duivenclub om mee te doen aan de wedstrijden en te zien of hun
duiven net zo snel thuis komen als die van de andere leden. Vaak blijkt
dat hun vreemdelingen legioen snelheid te kort komt. Als de ambitie
blijft moet dat veranderen en er wordt uitgekeken naar andere snellere
duiven en dat is dan het begin van een nieuwe gezinshobby. Het zou mooi
zijn als het hele gezin geïnteresseerd blijft. De praktijk is veelal
anders want na verloop van tijd blijkt duivensport niet zo eenvoudig te
zijn.
ANDERE DUIVEN EN EEN ANDER HOK
Van een pure hobby wordt het steeds meer een sport. Dan blijkt meestal
dat het meedoen aan de wedstrijden het mooiste, het leukste en het
spannendste is. De verzorging wordt intensiever waardoor niet alle
gezinsleden even enthousiast blijven. De anderen gaan er meer over
lezen, binnen het gezin wordt een gesprek over de duiven alsof het de
normaalste zaak van de wereld is. Vooral tegen het wedstrijdweekend gaat
het over de kansberekeningen. Op de wedstrijddag staat de hele familie
op de uitkijk en wachten gespannen op de aankomst van de eerste duiven.
Omdat elk gezinslid het ringnummer van zijn of haar favoriete duif heeft
opgegeven staan ze allemaal te wachten op hun winnende duif. Op die
manier is er altijd al een wedstrijd binnen het gezin. De spanning is
dan te snijden want het gaat er om wie zijn duif het eerst thuis is. Dan
komt het moment dat er een duif als een komeet uit het luchtruim duikt.
Iedereen houdt de adem in want nu moet ze nog naar binnen. Tegenwoordig
klokt de duif zichzelf omdat de elektronica ook de duivensport is binnen
gedrongen. Op het display van de klok kan dan het ringnummer van de duif
afgelezen worden en op dat moment is bekend wie van het gezin die dag de
winnaar is. Op deze manier zijn heel veel sportgenoten begonnen. Er zijn
er die de duiven als hobby blijven zien, er zijn er ook die met alle
geweld willen winnen, ze willen presteren gaan steeds beter huh best
doen. Duivensport was in de zeventiger en tachtigerjaren in Nederland
zelfs een algemene volkssport met wel meer dan 100.000 leden met
allemaal hun eigen supporters. De eens zo populaire volkssport is nu
veranderd in topklasse amateurs, specialisten en professionals. Er zijn
momenteel wereldwijd professionele melkers die zich door hun duiven via
internet te verkopen behoorlijk hebben verrijkt. Voor de leek niet te
geloven, vooral omdat voor velen onze sport een onbekende sport is en
dat hebben we aan ons zelf te danken. Duivensport is toch die oude man
met een pet op, pantoffels aan en gehuld in een grijze stofjas. Het zijn
toch alleen maar oude mannen die nog duiven houden. Helaas gaat het
aardig die kant op en juist daarom zou het mooi zijn dat de “ouwe hap”
hun kleinkinderen proberen te interesseren voor de duivensport. Helaas
is de praktijk totaal anders. De jeugd heeft andere interesses, ze
hebben veel meer mogelijkheden dan toen wij jong waren.
IS DUIVENSPORT NOG WEL INTERESSANT VOOR DE JEUGD?
Ik denk van wel en daar kunnen wij oudere liefhebbers veel aan doen.
Toen ik zelf nog jong en erg gedreven was hield ik mijn kinderen bij
mijn duiven vandaan. Veel tijd en aandacht ging naar de duiven en als
andere kinderen met hun ouders op zaterdag of zondag naar het strand
gingen bleven die van mij thuis want de duiven moesten komen. In hun
ogen waren duiven beslist niet leuk. Ik heb ooit een boek ober de
postduivensport in mijn regio geschreven en heb daarin veel namen
genoemd van oude en overleden duivenhouders. Door de reclame die voor
mijn boek werd gemaakt kwamen kinderen en kleinkinderen het boek kopen
omdat hun vader, opa of oom er in voor kwamen. Als ik aan hen vroeg wat
ze van de duivensport vonden kreeg ik geen positief antwoord. De meesten
vonden de hobby van pa verschrikkelijk. Niet alleen ik, ook anderen
hielden hun kinderen bij de duiven vandaan. Begrijpelijk dat er zo
gereageerd werd. Het vreemde is dat mijn kleinkinderen wel in het
duivenhok mochten komen en toen heb ik mij gerealiseerd dat wij
fanatieke duivenmelkers het belang van onze hobby boven dat van het
gezin hebben geplaatst en nu we daar achter gekomen zijn is het (bijna)
te laat. Er is echter nog redding mogelijk.
DE COMPUTER MET AL ZIJN SPELMOGELIJKHEDEN
Voor de hedendaagse jeugd erg leuk maar in werkelijkheid is het een
ramp. Wat er allemaal in het elektronische tijdperk gebeurt is voor vele
ouderen bijna niet meer te volgen. De jeugd, ja zelfs de allerkleinste,
hebben er geen moeite mee, wij ouderen zijn zelfs een beetje bang voor
de computer. De jeugd beweegt niet meer of in ieder geval veel te
weinig. Kennis over het houden en verzorgen van dieren hebben ze
onvoldoende. Komt mede doordat bij en in veel woningen geen dieren meer
gehouden mogen worden. In een volgend artikel wil ik graag beschrijven
op welke manier mijn zoon Marco enthousiast is geworden voor de
duivensport en hoe wij nu samen de duivensport beoefenen en hoe ik dat
vroeger met mijn vader deed. Het is en blijft een mooie hobby bij huis,
ook nu ik bijna 82 jaar ben heb ik er nog steeds erg veel plezier in.
Helaas heb ik geen kleinkinderen die actief zijn binnen de duivensport.
Er zijn er wel een paar die inmiddels op zichzelf wonen en dan is de
tijd rijp om ze een paar duiven voor hun kinderen te geven. Wie weet
gebeurd dan bij hen hetzelfde als waarmee ik deze column ben begonnen.
WORDT VERVOLGD.
VOORJAARSBEUIRS
In het weekend van 2 en 3 maart wordt in Houten bij Utrecht de inmiddels
traditionele voorjaarsbeurs gehouden. Daarmee wordt het officieuze
startschot gelost voor het nieuwe door de NPO vastgestelde
vliegprogramma waaraan in het eerste weekend van april wordt begonnen.
Dit houdt in dat er in de maand maart nog een flink aantal plooien glad
gestreken moeten worden. De beurs op zich trekt ieder jaar vele binnen-
een buitenlandse bezoekers. Er kunnen de laatste inkopen worden gedaan
om goed voorbereid aan de start te komen. Ook zullen er weer een groot
aantal jonge duiven te koop worden aangeboden. De oplettende lezer heeft
al menigmaal kunnen zien dat er ieder jaar weer de nodige successen
worden behaald met een “Dutch pigeon from Houten” aangeschaft tegen
absolute vrienden prijzen. Verder zijn uiteraard alle bekende
leveranciers op het gebeid van de duivensport aanwezig. Een aanrader om
deze beurs te bezoeken al zou het alleen maar zijn vanwege het
reünie-achtige karakter. In België werd twee weken terug een soort
gelijke beurs onder de naam Fugare gehouden en een week later was de
huldiging van de “gouden duif competitie” georganiseerd door het bekende
Belgische duivensportblad De Duif van Jan en Rik Hermans. Om daar een
podiumplek te bemachtigen is beslist geen eenvoudige opgave. Om te
scoren dienen de eerste drie getekenden maandelijks in het topje van de
uitslag te finishen en dat is met name voor de mannen die grote
aantallen duiven inzetten geen sinecure. Als gouden winnaars kwamen op
het toneel; Sabrina Brugmans, Halen (B) met 7 vermeldingen; B. Martens &
Zoon, Elsloo (N) 6 vermeldingen; Comb. Fuchs & Wolf, Hochheim (Dld) en
John Crehan (UK)
SELECTIEF KWEKEN
Al een flink aantal jaren kampen Nederlandse en Belgische liefhebbers
met grote verliezen tijdens de jonge duivenvluchten en al evenveel jaren
wordt er geschreven over dit voor ons liefhebbers levensgrote probleem.
Toch zijn er liefhebbers die de grote verliezen op hun hok terug weten
te dringen. Verliezen zullen er altijd blijven, het hoort net als vallen
tijdens een wielerkoers bij de sport maar we moeten het niet “normaal”
gaan vinden. Mede door de grote verliezen zijn heel veel liefhebbers er
toe overgegaan om uit alle duiven te kweken. Waarom niet? Ze zijn immers
allemaal door de selectie gekomen, dus dan zijn ze het ook waard om er
van te kweken. Het enige risico waarmee we dan te maken krijgen is het
grote aantal jonge duiven die mogelijk in een te klein hok moeten worden
ondergebracht. Er moet dus een goede ventilatie zijn, zeker geen tocht
of vocht want dan komt er ongetwijfeld een ander probleem om de hoek
kijken en dat is overbevolking. Voor jonge duiven is de gezondheid van
het allergrootste belang, in dit geval belangrijker dan kwaliteit. Bij
een strenge controle, een regelmatige verzorging en met een training op
vaste tijden moet een oplettende liefhebber dagelijks kunnen zien dat
het met de conditie wel of niet goed zit. Oppassen dat de zon niet te
veel zuurstof uit het hok wegbrand waardoor de duiven minder graag
trainen en er kans is op een ornithose uitbraak. Door de duiven
dagelijks te observeren bereik je meer dan met stront krabben. Ik maak
ieder jaar een selectie uit welke we gaan kweken want kweekkoppels die
alleen maar goede geven zijn er niet zoveel van. De meeste kweekkoppels
kunnen wel jongen voortbrengen maar het gaat er om dat we ieder jaar
opnieuw voldoende bruikbare duiven overhouden. Vooral in het kweekhok
wordt er nogal regelmatig gekweekt uit duiven die al twee jaar niets
bijzonders hebben voortgebracht. Ik doe ze absoluut weg, het is alleen
maar tijd en geldverspilling. Natuurlijk houd ik er van om uit enkele
koppels jongen aan te houden omdat ik honderd procent vertrouwen heb in
de ouders, ook al zijn ze nog jong of omdat ze een platte kop of een
krom borstbeen hebben. We moeten altijd blijven proberen, je moet wel
eens een gokje durven wagen. Belangrijk blijft het om te kweken uit
duiven waarvan we heel veel weten. Vooral uit duiven van een familie die
al meerdere generaties bruikbare duiven hebben gegeven. Ook belangrijk
is het om het aantal jonge duiven aan te passen aan de hokcapaciteit en
verder zullen we ermee moeten leren leven dat er tegenwoordig
aanzienlijk meer duiven achter blijven dan oudere liefhebbers vroeger
gewend waren en toen ook nog het voordeel hadden dat er ook nog geen
grote populatie roofvogels bestond.
HET KWEEKHOK BRASPENNING
Daar verloopt de kweek zoals verwacht en natuurlijk waren daarbij ook
een aantal tegenslagen ingecalculeerd. Deze week komen de eieren van de
tweede ronde bijna allemaal uit. Ik zeg bijna omdat bij twee belangrijke
vliegkoppels er helaas maar twee jongen zijn geboren. Een duivin had
maar een ei gelegd en van het andere koppel was er een onbevrucht. Van
een oud kweekkoppel al twee keer onbevruchte eieren, dus daarvan moeten
we aannemen dat het over en uit is. Bij een ander koppel een ingedeukt
ei en als de anderen uitkomen heb ik er al te veel naar mijn zin. Marco
wil er wel wat meer hebben als zijn vader dus dat is geen probleem. Lang
geleden wilde ik ook veel jonge duiven hebben. Ik had er de ruimte voor
en vond het een pracht gezicht als er een groot koppel rondom mijn hok
trainde. Ik had toen een vriend, die helaas vorig jaar is overleden, die
er wel 300 had vliegen. Een prachtig gezicht doch dat was voor mij wel
iets te veel. Nu heb ik er aan een stuk of 35 wel genoeg. Vorig jaar
werd ik kampioen jonge duiven, Begon met 31 en geëindigd met 28, een
resultaat om trots op te zijn. Het vervelende is dat ik er toch een stel
weg heb moeten doen. Dus wat is nu fijner, dat ze van de vlucht
wegblijven of dat je er een stel weg moet doen die het eigenlijk wel
waard zijn om te mogen blijven, het is altijd wat. Half volgende week
kunnen mijn eerste jongen geringd worden zodat ze half maart bij de
ouders vandaan kunnen. Volgens onze planning is dan alles precies op
tijd klaar en kunnen we ons gaan richten op de eerste snelheidsvluchten
waar ik een enorme liefhebber van ben.
HET HOK
De eerste week van maart is weer zo een deadline om de laatste puntjes
op de i te zetten. Alle afdelingen in het hok zijn helemaal schoon en
nog een keer met de brander behandeld. Mijn vlieghok bestaat uit zes
verschillende afdelingen. Aan de zuidoost kant drie voor de duivinnen,
doffers en jonge duiven. De andere drie afdelingen aan de noordwest kant
zijn leeg en blijven leeg. Voorheen had ik daar de jonge duiven zitten.
Ik kon drie rondes in aan apart hok afzetten en als ze allen goed
rondvlogen deed ik de schuifdeuren open en liet ze meestal ook tijdens
het vliegseizoen open. Nu ik minder duiven ben gaan houden heb ik dus
drie lege hokken. Op de begane grond, onder het vlieghok zitten de
kwekers in een hok ban 5 meter met daarin 24 broedhokken. De ramen staan
meestal open zodat de duiven de gehele dag in de overdekte ren kunnen
die zelfs nog 1,50 meter langer is dan het vlieghok. Ruimte genoeg dus
en toch ga ik niet meer duiven houden dan ik nu heb. Bij Marco thuis
zitten 18 vliegkoppels en een 50 tal jonge duiven. Bij mij 12
vliegkoppels een dertigtal jonge duiven en een prachtige collectie
kweekduiven waarvan er heel veel afstammen van de beste Olympiade duiven
uit Nederland en natuurlijk mijn eigen oude Gebr. Janssen soort
inmiddels gekruist met het beste van het beste van Willem de Bruijn die
ze in 2005 bij Leo Heremans haalde.
VOORJAARSBEUIRS
In het weekend van 2 en 3 maart wordt in Houten bij Utrecht de inmiddels
traditionele voorjaarsbeurs gehouden. Daarmee wordt het officieuze
startschot gelost voor het nieuwe door de NPO vastgestelde
vliegprogramma waaraan in het eerste weekend van april wordt begonnen.
Dit houdt in dat er in de maand maart nog een flink aantal plooien glad
gestreken moeten worden. De beurs op zich trekt ieder jaar vele binnen-
een buitenlandse bezoekers. Er kunnen de laatste inkopen worden gedaan
om goed voorbereid aan de start te komen. Ook zullen er weer een groot
aantal jonge duiven te koop worden aangeboden. De oplettende lezer heeft
al menigmaal kunnen zien dat er ieder jaar weer de nodige successen
worden behaald met een “Dutch pigeon from Houten” aangeschaft tegen
absolute vrienden prijzen. Verder zijn uiteraard alle bekende
leveranciers op het gebeid van de duivensport aanwezig. Een aanrader om
deze beurs te bezoeken al zou het alleen maar zijn vanwege het
reünie-achtige karakter. In België werd twee weken terug een soort
gelijke beurs onder de naam Fugare gehouden en een week later was de
huldiging van de “gouden duif competitie” georganiseerd door het bekende
Belgische duivensportblad De Duif van Jan en Rik Hermans. Om daar een
podiumplek te bemachtigen is beslist geen eenvoudige opgave. Om te
scoren dienen de eerste drie getekenden maandelijks in het topje van de
uitslag te finishen en dat is met name voor de mannen die grote
aantallen duiven inzetten geen sinecure. Als gouden winnaars kwamen op
het toneel; Sabrina Brugmans, Halen (B) met 7 vermeldingen; B. Martens &
Zoon, Elsloo (N) 6 vermeldingen; Comb. Fuchs & Wolf, Hochheim (Dld) en
John Crehan (UK)
SELECTIEF KWEKEN
Al een flink aantal jaren kampen Nederlandse en Belgische liefhebbers
met grote verliezen tijdens de jonge duivenvluchten en al evenveel jaren
wordt er geschreven over dit voor ons liefhebbers levensgrote probleem.
Toch zijn er liefhebbers die de grote verliezen op hun hok terug weten
te dringen. Verliezen zullen er altijd blijven, het hoort net als vallen
tijdens een wielerkoers bij de sport maar we moeten het niet “normaal”
gaan vinden. Mede door de grote verliezen zijn heel veel liefhebbers er
toe overgegaan om uit alle duiven te kweken. Waarom niet? Ze zijn immers
allemaal door de selectie gekomen, dus dan zijn ze het ook waard om er
van te kweken. Het enige risico waarmee we dan te maken krijgen is het
grote aantal jonge duiven die mogelijk in een te klein hok moeten worden
ondergebracht. Er moet dus een goede ventilatie zijn, zeker geen tocht
of vocht want dan komt er ongetwijfeld een ander probleem om de hoek
kijken en dat is overbevolking. Voor jonge duiven is de gezondheid van
het allergrootste belang, in dit geval belangrijker dan kwaliteit. Bij
een strenge controle, een regelmatige verzorging en met een training op
vaste tijden moet een oplettende liefhebber dagelijks kunnen zien dat
het met de conditie wel of niet goed zit. Oppassen dat de zon niet te
veel zuurstof uit het hok wegbrand waardoor de duiven minder graag
trainen en er kans is op een ornithose uitbraak. Door de duiven
dagelijks te observeren bereik je meer dan met stront krabben. Ik maak
ieder jaar een selectie uit welke we gaan kweken want kweekkoppels die
alleen maar goede geven zijn er niet zoveel van. De meeste kweekkoppels
kunnen wel jongen voortbrengen maar het gaat er om dat we ieder jaar
opnieuw voldoende bruikbare duiven overhouden. Vooral in het kweekhok
wordt er nogal regelmatig gekweekt uit duiven die al twee jaar niets
bijzonders hebben voortgebracht. Ik doe ze absoluut weg, het is alleen
maar tijd en geldverspilling. Natuurlijk houd ik er van om uit enkele
koppels jongen aan te houden omdat ik honderd procent vertrouwen heb in
de ouders, ook al zijn ze nog jong of omdat ze een platte kop of een
krom borstbeen hebben. We moeten altijd blijven proberen, je moet wel
eens een gokje durven wagen. Belangrijk blijft het om te kweken uit
duiven waarvan we heel veel weten. Vooral uit duiven van een familie die
al meerdere generaties bruikbare duiven hebben gegeven. Ook belangrijk
is het om het aantal jonge duiven aan te passen aan de hokcapaciteit en
verder zullen we ermee moeten leren leven dat er tegenwoordig
aanzienlijk meer duiven achter blijven dan oudere liefhebbers vroeger
gewend waren en toen ook nog het voordeel hadden dat er ook nog geen
grote populatie roofvogels bestond.
HET KWEEKHOK BRASPENNING
Daar verloopt de kweek zoals verwacht en natuurlijk waren daarbij ook
een aantal tegenslagen ingecalculeerd. Deze week komen de eieren van de
tweede ronde bijna allemaal uit. Ik zeg bijna omdat bij twee belangrijke
vliegkoppels er helaas maar twee jongen zijn geboren. Een duivin had
maar een ei gelegd en van het andere koppel was er een onbevrucht. Van
een oud kweekkoppel al twee keer onbevruchte eieren, dus daarvan moeten
we aannemen dat het over en uit is. Bij een ander koppel een ingedeukt
ei en als de anderen uitkomen heb ik er al te veel naar mijn zin. Marco
wil er wel wat meer hebben als zijn vader dus dat is geen probleem. Lang
geleden wilde ik ook veel jonge duiven hebben. Ik had er de ruimte voor
en vond het een pracht gezicht als er een groot koppel rondom mijn hok
trainde. Ik had toen een vriend, die helaas vorig jaar is overleden, die
er wel 300 had vliegen. Een prachtig gezicht doch dat was voor mij wel
iets te veel. Nu heb ik er aan een stuk of 35 wel genoeg. Vorig jaar
werd ik kampioen jonge duiven, Begon met 31 en geëindigd met 28, een
resultaat om trots op te zijn. Het vervelende is dat ik er toch een stel
weg heb moeten doen. Dus wat is nu fijner, dat ze van de vlucht
wegblijven of dat je er een stel weg moet doen die het eigenlijk wel
waard zijn om te mogen blijven, het is altijd wat. Half volgende week
kunnen mijn eerste jongen geringd worden zodat ze half maart bij de
ouders vandaan kunnen. Volgens onze planning is dan alles precies op
tijd klaar en kunnen we ons gaan richten op de eerste snelheidsvluchten
waar ik een enorme liefhebber van ben.
HET HOK
De eerste week van maart is weer zo een deadline om de laatste puntjes
op de i te zetten. Alle afdelingen in het hok zijn helemaal schoon en
nog een keer met de brander behandeld. Mijn vlieghok bestaat uit zes
verschillende afdelingen. Aan de zuidoost kant drie voor de duivinnen,
doffers en jonge duiven. De andere drie afdelingen aan de noordwest kant
zijn leeg en blijven leeg. Voorheen had ik daar de jonge duiven zitten.
Ik kon drie rondes in aan apart hok afzetten en als ze allen goed
rondvlogen deed ik de schuifdeuren open en liet ze meestal ook tijdens
het vliegseizoen open. Nu ik minder duiven ben gaan houden heb ik dus
drie lege hokken. Op de begane grond, onder het vlieghok zitten de
kwekers in een hok ban 5 meter met daarin 24 broedhokken. De ramen staan
meestal open zodat de duiven de gehele dag in de overdekte ren kunnen
die zelfs nog 1,50 meter langer is dan het vlieghok. Ruimte genoeg dus
en toch ga ik niet meer duiven houden dan ik nu heb. Bij Marco thuis
zitten 18 vliegkoppels en een 50 tal jonge duiven. Bij mij 12
vliegkoppels een dertigtal jonge duiven en een prachtige collectie
kweekduiven waarvan er heel veel afstammen van de beste Olympiade duiven
uit Nederland en natuurlijk mijn eigen oude Gebr. Janssen soort
inmiddels gekruist met het beste van het beste van Willem de Bruijn die
ze in 2005 bij Leo Heremans haalde.
NOG ZES WEKEN
Het is half februari. Vroeger koppelde mijn vader en ik onze duiven op
18 februari want dan kon je de duiven als je van het werk thuis kwam
loslaten. Wat dat aangaat is er veel veranderd. Het is nu de normaalste
zaak van de wereld dat de duiven al op 26 november bijeen gezet worden,
niet alleen de kweekduiven maar ook de vliegduiven. Het fenomeen
verduisteren en bijlichten bestond toen nog niet. Aan het begin van het
vliegseizoen waren we blij als de duiven hun eerste pen lieten vallen.
Het was een algemeen begrip dat de vorm er zat aan te komen. Iedereen
was blij als de duiven begonnen te ruien. Nu doet men alle moeite om de
rui tegen te houden. Logisch want een duivenseizoen loopt nu van eerste
weekend april tot het derde weekend in september. Er wordt dus nog al
wat gevraagd van de duiven. Vooral de duivinnen hebben het tegenwoordig
zwaar te verduren. Op veel hokken worden ze elke week gespeeld. Ze
zouden daar makkelijk tegen kunnen. Ik weet echt niet waarom en heb het
zelf nog nooit uitgeprobeerd. Vroeger werden de doffers veel hoger
aangeslagen, nu is het precies andersom. In België vloog men (ook nu
nog) met doffers, duivinnen en jaarlingen in aparte concoursen. Dat wil
zeggen ze gingen wel allemaal tegelijk los, er werden echter van die
drie categorieën aparte uitslagen gemaakt. Men dacht dat de doffers
sterker waren dan de duivinnen en de jaarlingen moesten nog veel leren
dus volgens de Belgen was het een eerlijk system om aparte uitslagen te
maken. Nu we het toch over eerlijk hebben, in Nederland is er een aparte
commissie die het “eerlijke spel” binnen onze nationale duivensport moet
bevorderen. Wat er ook gaat gebeuren eerlijk spel komt er nooit. Dat wil
niet zeggen dat het nu allemaal oneerlijk is, beslist niet. Het zal
altijd zo blijven dat onze duiven geen van allen dezelfde afstand moeten
afleggen. Bij zwemmen, hardlopen, wielrennen legt elke deelnemer het
zelfde parkoers af en allemaal hebben zij de finish als verlossende
eindstreep. Stel u eens voor dat wij gaan fietsen en als ik thuis ben u
nog 40 km moet, dat wordt een zware opgave. Zo moet u ongeveer ook ons
duivenspelletje vergelijken. Hoe we het wenden of keren, eerlijker kan
het niet. Ooit is er in Nederland enkele jaren een wedstrijd
uitgeschreven vanuit het Noorse Skagen, een fond vlucht uit noordelijke
richting. Dit werd gedaan om de noordelijke liefhebbers tegemoet te
komen. Zij hadden namelijk op elke vlucht uit zuidelijke richting de
langste afstand en dat wekte de nodige weerstand op. Helaas werd de
vlucht uit een van de Scandinavische landen geen succes en is daardoor
al lang van de wedstrijdkalender verdwenen.
OF ER HET NODIGE GAAT VERANDEREN?
Ik heb mijn twijfels, zeker als we het onderwerp “eerlijk spel” nog even
blijven vasthouden. Om het eerlijker te maken is er vorig jaar in
Nederland een aparte commissie in het leven geroepen die zich gaat
inzetten om aan de wensen van de liefhebbers tegemoet te komen. Uit het
hele land werden allerlei voorstellen ingediend. Deze werden in de
commissie besproken en voor de liefhebbers op papier gezet. Volgens mij
hadden ze dat beter niet kunnen doen. Wat moeten liefhebbers doen met
die hele wirwar van allerlei veranderingen c.q. verbeteringen. De meeste
liefhebbers hebben daar echt geen interesse in. Als ik naar mezelf kijk
dan denk ik ook; wat moet ik met al die voorstellen. Het had beter
geweest om uit al die goedbedoelde voorstellen er enkele uit te lichten
en die in 2019 door te voeren. Volgens mij wordt er nog steeds maar
gepraat en verder gebeurt er niets en dat terwijl we over zes weken aan
het nieuwe vliegseizoen gaan beginnen. Ik lees af en toe leuke verhalen
vooral van onze nieuwe enthousiaste voorzitter Van der Kruk. De man
bedoeld het allemaal goed maar er komt weinig zinnigs achter de
bestuurstafel vandaan. De liefhebbers willen concrete informatie over
het vliegprogramma, het ophalen en verzenden van de duiven, de totale
vrachtkosten en of er in 2019 een maximum aantal duiven per liefhebber
ingezet mag worden. Dat willen we weten en daar is nog lang niet alles
over gepubliceerd. Wel heb ik gelezen dat onze NPO voorzitter binnen de
FCI is benoemd als voorzitter van de internationale dopingcommissie. Wat
hebben wij daar aan? Er is immers in eigen organisatie nog zoveel recht
te zetten is. Het zou veel mooier zijn dat hij in samenspraak met zijn
commissie “eerlijk spel” nu eens iets concreets verteld. Dit geld niet
alleen voor ons nationale bestuur. In mijn afdeling is over het
vliegseizoen, dat over zes weken begint, nog niets exact bekend over hoe
en wat er allemaal is gewijzigd in 2019 en hoe het eerlijker spel er nu
precies uit gaat zien. Zoals ik het nu bekijk is er achter de nationale
bestuurstafel heel veel gepraat en daar is het in grote lijnen bij
gebleven. Het is de hoogste tijd dat er nu duidelijkheid komt, de
liefhebbers willen weten waar ze aan toe zijn. De complimenten over de
behaalde successen zijn al vele keren uitgesproken. De festiviteiten
zijn zo goed als voorbij, het gaat nu om nadere zaken. Er moeten nu
spijkers met koppen geslagen worden anders zie ik er van komen dat het
bestuur onder vuur wordt genomen. Ik zeg het bestuur want helaas ken ik
er niet een. Alleen voorzitter Van der Kruk die steeds in beeld is,
misschien is hij zelfs wel te veel in beeld. Er is nog een korte periode
te gaan, de tijd dringt en tot op heden weten wij liefhebbers nog steeds
niet hoe het zit. Wat gaat er exact veranderen, wat wordt verbetert? Als
u mij vraagt wat ik er van verwacht, dan kan ik alleen maar mijn
schouders ophalen.
DE EERSTE JONGEN ZIJN GERINGD
Nee, bij mij nog niet. De eerste eieren zijn naar Marco gegaan en die
zijn inmiddels op een enkele allemaal uitgekomen, we hebben het wel eens
anders meegemaakt. Dit kweekseizoen kon het niet beter en ook de tweede
ronde eieren die bij mij liggen zijn op vier na allen bevrucht. Als het
zo doorgaat hebben we straks weer veel te veel duiven en ik wil zo graag
minder. Met weinig duiven de concurrentie menig keer een pak slaag geven
is sportief gezien het mooiste wat bestaat. Laten we niet te ver op de
zaken vooruit lopen, de jongen zijn nog niet groot dus er kan nog van
alles gebeuren. Gelukkig worden de dagen wat langer en daar voel ik mij
goed bij. Ik heb echt enorm tegen de winter opgezien en dat is alles
meegevallen want echte winter hebben we eigenlijk niet gehad. Ik ben nu
weer gemotiveerd om de duiven optimaal te verzorgen. Ze komen elke dag
los, de temperaturen lopen iets op, het komende weekend voorspellen ze
zelfs al 15 graden. Dat is voor ons Hollanders al een temperatuur om een
uurtje in de zon te gaan zitten. Ook de duiven voelen zich er wel bij,
ze vliegen graag en ik zie elke dag de nodige donsveertjes in het hok
liggen en dat is voor mij een teken dat het goed zit.
TEVREDEN OVER HET KWEEKRESULTAAT?
De eerste maand van 2019 ligt alweer achter ons en nog steeds in het in
Nederland niet echt winter geweest. Of we ooit nog een echte winter
krijgen, de geleerden twijfelen er aan. Het allergrootste winter
evenement in ons land is de wereldberoemde Elfstedentocht, een
schaatswedstrijd over 200 km. Sommige mensen denken dat die er nooit
meer zal komen. De opwarming van moeder aarde is daar de oorzaak van.
Gelukkig wordt er wereldwijd veel aandacht besteed aan dit levensgrote
probleem. Inmiddels zitten we in de tweede week van februari, af en toe
nachtvorst van-2 tot -4 graden Celsius en dat stelt bitter weinig voor.
Wel was het voorbije weekend ons land weer een wereldkampioen rijker.
Tijdens het WK veldrijden in Noorwegen werd Matthieu van de Poel bij de
beroepsrenners wereldkampioen en de dag daarvoor finishte twee
Nederlandse dames 2e en 3e. In de hoogste categorie pakte Nederland
goud, zilver en brons wat mijn wielerhart erg goed doet. In dat zelfde
weekend werden in mijn hok de eerste jongen van 2019 geboren. Het zijn
er niet zoveel omdat de meeste eieren zijn overgeplaatst naar het hok
van Marco die dat weekend te maken kreeg met een ware geboortegolf. De
planning om de tweede ronde eieren van de kwekers onder mijn vliegduiven
te leggen klopte helemaal zodat de eieren van de betere kweekkoppels,
althans dat denken we, onder mijn vliegduiven geplaatst konden worden.
Wat de weersgesteldheid betreft ziet het er voor deze tijd van het jaar
prima uit. De komende dagen loopt de temperatuur in het Hollandse
kikkerlandje op tot 10 graden. Eigenlijk is dat niet normaal maar voor
degene die aan vroege kweek doen is het ideaal.
Ik heb al diverse melkers gesproken die erg tevreden zijn over hun
winterjongen. Ik heb zelfs al koppels jonge duiven zien rondvliegen. Ik
moet er niet aan denken om nu alweer een hok vol jonge duiven te hebben
ik heb het net enkele maanden wat rustiger. Wel is het hok voor de jonge
duiven al helemaal klaar om er straks een veertigtal jongen in te
plaatsen en hopelijk zitten er voldoende bij waarvan de baas een
tevreden gevoel krijgt. Voor mijzelf liggen de eerste eieren er vanaf 2
februari en op 6 februari zaten alle 12 vliegkoppels te broeden zodat
mijn jongen vanaf 19 februari geboren gaan worden. Het komende weekend
wordt bekeken of de eieren bevrucht zijn en daarna gaan we bepalen welke
eieren onder welke koppels komen. Van de derde ronde worden er nog een
aantal jongen grootgebracht, uit wederom de betere kwekers, die allen
een nieuwe baas krijgen. Deze week komt Hans van der Sluis naar onze
vereniging om de duiven te vaccineren tegen paramixo en eventueel pokken
en paratyfus. Zowel oude als jongen van 2019 kunnen geënt worden. Het is
zelfs erg goed om jonge duiven al op een leeftijd van 6 weken te laten
enten. Onze oude duiven zijn al in de tweede helft van december geënt.
Onze eerste en tweede ronde worden allebei op een leeftijd van 6 weken
geënt, dan hebben ze er namelijk de minste last van. Waar letten we op
als de jonge duiven de eerste dagen bij de ouders vandaan zijn. Zelf
zorg ik er altijd voor dat er de eerste twee weken een bed van stro op
de bodem ligt. Meestal kruipen ze dicht tegen elkaar en liggen heerlijk
te luieren in het warme stro. Ook heb ik wel meegemaakt dat er geen
enkel jong in het stro ging liggen terwijl de temperatuur om en nabij
het vriespunt was. Waarom ze dat niet deden kan ik alleen maar naar
raden. Stro misschien te oud, niet fris of te hard, het zou kunnen.
Misschien op die plek te weinig zon, maar wat doe je als de zon
gedurende enkele weken achter de wolken verscholen blijft. Een kacheltje
of verwarmingsplaat komt niet in mijn hok omdat ik mooie kurkdroge
hokken heb. Natuurlijk bestaat de mogelijkheid dat de bodem een ietsje
vochtig is wat komt omdat het regenachtig weer is, of mist of sneeuw. Ze
moeten zich dan maar zien te redden, ik wil er onder geen beding
kasplantjes van maken. De ervaring heeft mij geleerd dat ook pas
gespeende jonge duiven gemakkelijk lage temperaturen kunnen doorstaan,
misschien wel beter dan die enorme tropische hitte van het voorbije
jaar.
ZODRA ZE TWEE WEKEN APART ZITTEN
Als het goed is zien ze er dan precies zo uit als toen ze bijna
volwassen in de nestschotel lagen. Op die leeftijd kan ik enorm genieten
van de blinkende jongen die lekker dicht tegen elkaar aan met een volle
krop liggen te genieten van hun eerste levensdagen. Zodra ze bij de
ouders vandaan zijn kunnen ze de eerste dagen wel wat teruglopen, ze
moeten even wennen aan de voor hen vreemde omgeving. Daarnaast moeten ze
nu ook zelfstandig eten zonder de hulp van ouders en wat zeker zo
belangrijk is ze moeten de drinkbak weten te vinden. De eerste dagen
plaats ik die vlakbij het bed van stro en doe er geen deksel op. Ik
verschoon die bak wel drie keer per dag omdat ze er in kruipen en er
soms ook hun behoefte in doen. Ook strooi ik elke dag wat verse grit in
de nabijheid van het jonge spul. Na twee weken is het stro weg, de water
en ook de voerbak staan op hun vaste plaats en dat geld ook voor de
potjes met grit en mineralen. Om en nabij die tijd worden ze geënt. Het
is dan half maart en hopelijk schijnt de zon dan regelmatig zodat ze
iedere dag buiten kunnen om de omgeving te verkennen. Het is dan ook
tijd om alle duifjes weer eens in de hand te nemen om ze wat kritischer
te bekijken. Zijn de pluimen goed ingegroeid, voelt de duif goed aan, je
moet tenslotte wel een duif in je hand hebben en geen spreeuw. We mogen
daarbij niet vergeten dat het nog baby’s zijn. Als ze volgens mij in een
goede gezondheid verkeren mogen ze blijven ook al hebben ze in mijn ogen
een kleine afwijking. Het duurt tenslotte nog een hele tijd voordat we
met ze op stap gaan en voor die tijd heb ik ze dan al diverse keren
bekeken. Ik wil namelijk alleen maar complete duiven op mijn hok hebben
en ik houd toevallig ook nog van een mooi type duif. Er zijn liefhebbers
die nergens naar kijken. Ik doe dat wel omdat een duif die mij niet
aanstaat geen kans krijgt zich in de uitslag te vliegen. Hiermee wil ik
zeker niet beweren dat ik de wijsheid in pacht heb. Ik heb namelijk in
al die jaren dat ik met duiven speel diverse keren duiven in mijn handen
gehad die ik voor wat betreft de duif niet op mijn hok zou willen
hebben. Toen ik de resultaten van zo een duif te zien kreeg moest ik wel
even achter mijn oren krabben en dacht bij mezelf; Bras je hebt er ook
geen barst verstand van.
JANUARI MAAND VAN OMKIJKEN EN VOORUIT ZIEN
Een beetje optimist ziet dat de dagen langer worden. Dit betekent dat
het ‘s middags weer wat langer licht blijft en daar zitten wij
duivenmelkers al geruime tijd op te wachten. Met het langer worden van
de dagen komt er steeds meer leven op onze hokken. Diverse melkers
hebben hun eerste jongen reeds afgezet. Anderen hebben nog niet zo lang
geleden gekoppeld en zo zijn we allemaal bezig met de voorbereidingen
van 2019. Het terugkijken naar 2018 is zo goed als voorbij. De meeste
kampioenen zijn gehuldigd en hebben nog een paar maanden om na te
genieten van hun behaalde prestaties. Vooruit zien gebeurde al in het
eerste weekend van januari toen in Dortmund de nationale dagen werden
gehouden. Inmiddels is ook Blackpool weer verleden tijd, voor mij nog
altijd de meest gezellige dagen van de internationale duivensport, wat
heb ik daar goede herinneringen aan! Mijn leeftijd is er de oorzaak van
dat ik het de laatste jaren heb moeten laten afweten. Het komende
weekend is de duiven Olympiade in Poznan (Polen). In 2011 was ik daar
zelf van de partij met mijn Big Leo die toen de beste jonge doffer van
Nederland was. Het was een perfect georganiseerde Olympiade zodat
iedereen ook nu weer vol vertrouwen kan uitzien naar deze belangrijke
internationale happening. De Olympiade het hoogst haalbare in elke tak
van sport! De beste en mooiste duiven van de hele wereld zijn daar te
bewonderen. Wat nog belangrijker is dat je als duivenman namens je land
bent vertegenwoordigd omdat een of misschien wel twee van je allerbeste
duiven zodanig hebben gepresteerd dat ze voor deelname in aanmerking
komen. Een hele grote eer en een welgemeende felicitatie waard.
SNEEUW
Terwijl ik tijdens het koffiedrinken het nationale vliegprogramma 2019
zit te bestuderen sneeuwt het. Koning winter heeft onze polder doen
veranderen in een prachtig wit landschap. Erg mooi om te zien,
voorzichtig naar buiten om enkele foto’s te maken en dan gauw weer naar
de warme kachel. Om half tien hebben de duiven eten gehad en nu ga ik
weer naar de hokken om de boel voor de zoveelste keer in mijn lange
leven weer schoon te maken. En koude klus maar je hebt wel eer van je
werk als alles er weer netjes uit ziet. Met deze winterse temperaturen
zien de duiven er prachtig uit. Een koppel heeft nog geen eieren,
zaterdag de 26e zitten ze 14 dagen bij elkaar en zoals ik het nu bekijk
heeft ze dan zeker gelegd. Vroeger zeiden we al tegen elkaar; als je
binnen 14 dagen alles op eieren hebt is dat een teken van een zeer goede
gezondheid, laten we het daar dan maar op houden. De 17e vond er
werkelijk een waar bombardement plaats van eieren. Onze planning is nu
dat donderdag 24 januari de eieren van de kwekers worden overgelegd naar
de vliegduiven van Marco. Mijn vliegduiven komen woensdag 23 januari bij
elkaar zodat daar een deel van de tweede ronde van de kwekers kan worden
onder gelegd. ’s Nachts vriest het licht tot matig maar nog niet een
keer waren ’s morgens de waterbakken bevroren. Verwarming op het hok heb
ik niet, wel had ik voor alle zekerheid de kranen afgesloten wat tot nu
niet nodig bleek te zijn. Tot gisteren heb ik om de dag de doffers en
dan de duivinnen een uurtje buiten gelaten. Nu alles wit is houdt ik ze
voor alle zekerheid binnen totdat de sneeuw weer verdwenen is en zoals
het er nu uitziet zal dat niet zo lang meer duren. In de nacht nog
lichte vorst en overdag steeds meer kans op een aantal uren zon. Voordat
we de eieren gaan overleggen gaan we ze eerst stuk voor stuk tegen het
lamplicht houden om te zien of ze bevrucht zijn. Altijd toch weer een
spannende bezigheid. Als alle eieren bezet zijn kun je rustig op twee
oren slapen, mocht dat niet het geval zijn dan kun je gerust spreken van
een probleem. De kweek is dan voor een deel mislukt en is er geen goed
gevoel voor het nieuwe seizoen. Er is gelukkig nog tijd om in te
grijpen, ideaal is echter niet.
KWEKEN UIT JAARLINGEN
Ja, waarom niet? In de gesprekken met andere liefhebbers hoor ik nog wel
eens tegenstrijdigheden. De een begint er niet aan omdat hij te weinig
van zijn jaarlingen weet Een ander zegt dat wel te doen omdat hij
regelmatig zeer goed bruikbare duiven uit zijn jaarlingen fokt. Zou het
met jaarlingen niet hetzelfde zijn als met kweekduiven? Misschien is er
met iets oudere kweekduiven wat meer zekerheid maar bij mij, die
regelmatig de kweekkoppels verandert, is er totaal geen zekerheid. De
enige zekerheid die we hebben is dat we kweekduiven en ook jaarlingen
hebben die door de selectie zijn gekomen. Het zijn dus allemaal duiven
die we graag op ons hok willen hebben. De jaarlingen zijn immers meestal
uit de kwekers geboren of ze zijn gekweekt uit vliegduiven die aan alle
eisen voldoen. Zelf maak ik er totaal geen probleem van uit welk koppels
de betere komen. Als het maar niet zo is dat de kweek mislukt omdat er
iets onder de duiven schuilt. Dat kunnen allerlei zaken zijn waardoor de
opgroei van de jonge duiven niet volgens wens verloopt. Onregelmatige
verzorging, kwaliteit van het voer, te weinig aandacht voor vers grit,
mineralen of wat extra voedingssupplementen, ongedierte, vochtige hokken
of zelfs besmetting terwijl de mest er goed uitziet. Op een goed hok met
gezonde duiven verloopt de kweek probleemloos ook al is de kwaliteit van
de duiven niet helemaal top. De kweek blijft een zeer belangrijk
onderdeel van onze hobby en het is enorm genieten als de jongen in de
schotel tegen je op liggen te glimmen. Rustige jonge duiven in het nest,
mooie droge mest rondom de schotel, goed gevulde kropjes en ook de
ouderduiven moeten er perfect uit zien. Je mag aan de ouder bijna niet
zien dat ze jongen voeren en hun jongen mag je niet horen piepen. Een
uitzondering is dat ze zich tijdens voedertijd wel mogen laten horen
omdat ze trek in eten hebben.
LACHFILM
Kortgeleden was er op de TV iets over postduiven. Als ik dat weet ga ik
beslist kijken. De duivensport heeft nu eenmaal mijn grote interesse.
Het bleek te gaan om een zeer enthousiaste jonge melker, eentje die
zichzelf een “duivencoach” noemt en daarnaast een functie binnen de NPO
ambieert. Op zulke voorgrond figuren heb ik direct al een kijkje. In
Nederland en ook in België is iemand die postduiven als hobby heeft een
“duivenmelker”, voor mij nog steeds een naam om trots op te zijn.
Duivenmelker is een jarenlang bestaand begrip en dan komen er opeens
figuren die het woord “duivencoach” uitvinden. Onze image als
duivenmelker is niet al te hoog het is echter wel een begrip. Dus laten
we het daar bij houden en gewoon blijven doen. Deze jonge melker tracht
ook af en toe ook iets op papier te zetten wat we al duizenden keren
hebben gelezen. Prima, maar doe als niets presterende duivenmelker te
doen alsof je de wijsheid in pacht hebt. Deze zelfde malloot, ik kan
niet anders zeggen, holde als een dwaas al schreeuwend en zwaaiend met
de Nederlandse vlag in zijn handen door zijn tuin. Het was werkelijk
geen gezicht en menigeen zal zich afgevraagd hebben; waar is die dwaas
mee bezig? Wij duivenmelkers weten dat wel, hij was bezig om zijn duiven
in de lucht te houden. Ze wilde niet trainen en daarom kwam de vlag er
aan te pas. Dat is nog niet zo erg als je geen naaste buren hebt. Die
buren zien dat gedrag misschien wel elke dag en daar bouw je nu niet
direct een intelligente naam als duivencoach mee op. Het leuke van dat
filmpje was dat de vrouwelijke reporter aan de vrouw van deze man vroeg;
hoe voelt het om met zo’n man getrouwd te zijn?
DE NOODKLOK LUIDT
Natuurlijk gaan we 2019 in met de beste bedoelingen. Ik hoor gelukkig
veel positieve geluiden, doch we kunnen onze kop niet in het zand steken
voor de negatieve geluiden binnen de internationale duivensport. In de
eerste plaats schrok ik van het bericht dat er in een groot Belgisch
samenspel een flinke terugloop van deelname is op hun 9 MID fond
vluchten ten opzichte van 2017. Toen kwamen er nog 25.500 duiven aan de
start, in 2018 waren dat er 9.000 minder. Schrikbarend is de terugloop
van het aantal deelnemers. In 2017 nog 4500 en in 2018 waren dat er nog
maar 3400 wat bijna 25% minder is.
Positief of negatief, het is maar net hoe je het bekijkt, is het bericht
dat veel rijke Chinezen, en dat zijn er heel veel, zo langzamerhand heel
België en Nederland leeg kopen als het om (goede) duiven van liefhebbers
met een bekende naam gaat. Het is ongekend hoeveel duiven er wekelijks
tegen idioot hoge prijzen naar het land van de Rijzende Zon verhuizen.
Technisch bekeken is het niet goed voor het voortbestaan van de
hoogwaardige kwaliteit duiven binnen de twee bekende duivenlanden wat
België en Nederland zijn. Het is uiteraard heel aantrekkelijk voor de
commercieel ingestelde liefhebbers die elk jaar in de winterperiode
meerdere verkopingen houden van hun, zoals zij beweren, beste kwekers of
kampioensduiven. Dat snoepwinkeltje raakt een keer leeggekocht,
aansprekende liefhebbers zijn er dan niet meer. Dat geldt ook voor de
duiven want die vliegen binnen enkele jaren nog maar in concoursen met
zeer weinig duiven zodat hun marktwaarde sterk zal dalen. Onze
Aziatische duivenvrienden zullen toch wel een keer wijs worden. Verder
lees je om de haverklap dat liefhebbers met een commercieel goede naam
totaal of bijna totaal gaan verkopen. Dat zijn mannen die nu nog de
nodige euro’s kunnen incasseren want als de huidige ontwikkeling zich zo
doorzet zullen er binnen afzienbare tijd andere toonaangevende landen de
commerciële topposities gaan innemen en waar wij Belgen en Hollanders
dan op hangende pootjes naar toe moeten om nog wat knaps tegen een
betaalbare prijs te kunnen aanschaffen.
OOK IN BELGIE KOMT EEN LADIES LEAGUE
Goed voorbeeld doet goed volgen is een bekend gezegde. Nog maar
kortgeleden is de dames league in Nederland geaccepteerd. Voor de
damesleden zijn 5000 vaste voetringen en een zelfde aantal chipringen in
de kleur roze besteld, wat een verwennerij toch. Waar is de emancipatie
en gender neutraal in de duivensport? Maar wie weet wat een leuke
contacten er voortkomen wanneer een duif met een roze ring bij een
mannelijke tegenstander het hok binnen loopt. Het is nog niet helemaal
bekend of de dames een aparte kampioenen huldiging krijgen. In ieder
geval is er in navolging van Nederland nu ook in België gelegenheid om
als vrouwelijke melkers tegen elkaar te gaan strijden. Het is te wensen
dat de dames zich in de grijze mannenwereld thuis zullen voelen. Zeker
weten dat voor de ladies ook een Nederland – België titel gaat ontstaan.
In elke tak van sport zijn wedstrijden tussen deze twee landen altijd
super spannend, dus NPO en KBDB bedenk eens iets leuks. Verder heeft de
KBDB beslist dat ALLE duiven die aan wedstrijden meedoen op naam van de
liefhebbers staan ingeschreven. Alleen het eigendomsbewijs is dus niet
meer voldoende. Wordt daaraan niet voldaan dan wordt de duif uit de
uitslag genomen en de gewonnen prijs wordt verbeurt verklaard. Een
uitzondering is gemaakt voor duiven die in het kweekhok verblijven en
NIET gespeeld worden.
REGIONALE DUIVENSHOW
Zondag 13 januari heb ik me weer eens laten verleiden een regionale
duivenshow te bezoeken waar tevens gelegenheid was om sportvrienden nog
een gezond en succesvol seizoen te wensen. Het was voor mij een
ouderwets gezellige duivenmiddag. Gezellig een biertje gedronken en nog
enkele oude rotten uit het vak gesproken. De duiven kregen zoals
gewoonlijk weer weinig of geen aandacht. Het ging die middag vooral om
gezelligheid en daar ontbrak het niet aan. Tussen het plankjes verkopen
door voor het draaiend rad kreeg ik ook nog even een diploma in mijn
handen gedrukt. Een geplastificeerd velletje papier met daarop een
afbeelding van een donkere duif (daar houd ik helemaal niet van) met
daarbij in grote letters de naam van de kring waarin deze titel was
behaald en in heel kleine letters stond er ook nog op dat ik 2e kampioen
was geworden met de jonge duiven. Geen handtekening er op van twee
bestuurders want het is een kring zonder bestuurders. Het is misschien
modern of is het toch armoede? Onder de sportgenoten is het wel bekend
wat er allemaal gedaan moet worden om zo een titel tegen ruim 150
liefhebbers te behalen. Daar is een half jaar lang elke dag 100% inzet
voor nodig en dan krijg je bij toeval een onderscheiding eventjes in je
handen gefrommeld en daar moet je het dan mee doen. Een geweldig
voorbeeld van hoe het niet moet. Het geeft aan hoe niets zeggend de
duivenport aan het worden is. Waar zijn de volle zalen tijdens de
kampioenenhuldiging gebleven? Het toneel stond altijd vol met luxe
prijzen die in net voorbije seizoen door de liefhebbers gewonnen waren
en alle kampioenen kregen bij monde van de voorzitter hun gewonnen
sportprijzen overhandigd. Tegenwoordig is zo een sportprijs een zelf in
elkaar gezet velletje papier dat een van de goedwillenden op de computer
heeft vervaardigd. Armoede troef, meer kan ik er niet over zeggen!
NA EEN WEEK
Ik mag wel zeggen dat ik na een week dat de duiven zijn gekoppeld nog
steeds zeer tevreden ben over wat er in het kweekhok gebeurt. Alles is
goed gekoppeld en ook weten doffer en duivin waar ze wonen. Op zaterdag,
dus 1 week nadat de duiven zijn samen gezet, hebben 2 duivinnen gelegd,
de dag daarna nog 3 duivinnen, weer een dag later 5 en vandaag, 15-1, is
het de tiende dag en ik kan nog niet zeggen hoeveel er gelegd hebben.
Wel kan ik zeggen dat vandaag de resterende duivinnen zullen leggen
omdat zij vanmiddag allemaal vrij vast op het nest zaten. Totaal hebben
wij inclusief voedsterkoppels 30 koppels gezet. De eieren die we niet
onder de voedsterkoppels kunnen plaatsen gaan onder de vliegduiven van
Marco. Zoals het er nu uitziet ga ik aanstaande maandag mijn vliegduiven
bijeen zetten zodat daar nog wat eieren van de tweede ronde van de
kwekers onder kunnen. Meer kan ik er momenteel niet over zeggen alleen
dat we beiden tevreden zijn en dat is voor dit moment genoeg.
DE KWEEKPERIODE
Duivensport is een wedstrijdsport en bij het meedoen aan sport moet de
wil er zijn om te winnen. Winnen gaat niet vanzelf daar moet heel veel
voor gedaan worden. Momenteel zitten we middenin het kweekseizoen wat
betekent dat we bezig zijn onze kolonie sterker te maken. Alle aandacht
is besteed aan het samenstellen van de kweekkoppels. Zonder meer een
boeiende bezigheid die vraagt om de nodige vakkennis. De beste duiven
tegen elkaar zetten is in mijn ogen het aller belangrijkste. Want we
kunnen wel denken dat we er allemaal verstand van hebben, helaas blijkt
dat niet helemaal waar te zijn. Het komt maar al te vaak voor dat de
betere duiven geboren worden uit twee duiven waarvan we dat eigenlijk
niet hadden verwacht. Het komt nog vaker voor dat er uit twee duiven die
geweldig hebben gepresteerd niet een bruikbaar jong wordt geboren en hoe
vaak is het al voorgekomen dat uit twee jaarlingen op het vlieghok een
echte kanjer wordt geboren. We kunnen nog zo streng selecteren het geeft
nog steeds geen zekerheid voor goede prestaties of een goede kweek.
Boeken en kranten zijn vol geschreven met allerlei methodes en manieren
om goed te presteren. Er zijn theorieën om te komen tot een goede stam
duiven. Gelukkig is dat op veel hokken gelukt. Maar er worden meer
duiven geboren die niet aan de verwachtingen voldoen dan echte prestatie
duiven. De duivensport hangt van zoveel facetten aan elkaar dat er geen
touw aan valt vast te knopen. De geluksfactor speelt ook binnen onze
duivensport een belangrijke rol.
GESPREK VAN DE DAG IS; “GOEIE MOET JE HEBBEN”’.
Die zijn er genoeg te koop, althans zo worden ze beschreven maar geen
enkele verkoper wil of kan garantie geven dat het inderdaad een echte
goeie is ook al komt de duif uit nog zulke goede ouders. Een ander
probleem is dat de duiven vooral voor ons Nederlanders veel te duur
zijn. Het is volkomen onverantwoord om zoveel geld uit te geven omdat er
in ons land niets meer te winnen is. Als ik zie hoeveel duiven er
wekelijks verkocht worden dan blijkt dat er daarvan maar bitter weinig
in Nederland blijven en dat terwijl er gesuggereerd wordt dat het
allemaal jongen zijn uit de beste kwekers. Ik vraag me af hoeveel beste
kweekkoppels zitten er dan op zo een kampioenenhok. Het kunnen wel beste
kwekers zijn maar daar heb ik niets aan. Iedereen wil ze immers hebben
uit de beste kweekkoppels en dat is een heel ander verhaal, genoeg daar
over. Wat over blijft is hoe komen we aan duiven waar we iets aan
hebben, duiven waarmee we vooruit komen en dan kun je nog zo streng
selecteren als je wilt, je zult kwaliteit moeten hebben. Als ik op eigen
hok kijk dan denk ik ieder jaar dat ik een geweldig stel kweekkoppels
heb zitten. De praktijk is dat het er elk jaar maar enkele zijn en dat
na 70 jaar duivensport! Het ene jaar zijn de kweekresultaten wat beter
dan het andere en ik ben blij als ik van de 40 duiven die ik ga kweken
er over drie jaar nog 5 over heb. Als dat zo is heb ik niets te mopperen
want dan heb ik een goede kweek gehad. Komt dat omdat ik duiven durf op
te ruimen, komt dat omdat ik zeer streng selecteer? Maar waar let ik dan
op? Prestaties van jonge duiven zeggen mij niet alles, anderen
selecteren alleen op grond van behaalde prestaties. Dat doe ik ook
echter niet bij jonge duiven. Ik wil geen grote duivinnen, anderen
kiezen daar juist voor. Ik wil duidelijk het verschil kunnen zien tussen
een doffer en een duivin. Ik heb al zoveel goed presterende doffers in
mijn handen gehad die ik als duif niet op mijn hok zou willen hebben.
Die zouden bij mij als jong al uitgeselecteerd worden. Ik vraag we wel
eens af; hoeveel goede zal ik in mijn leven al weggedaan hebben?
Gelukkig heb ik het niet altijd verkeerd gedaan. Kortgeleden had ik nog
twee foto’s in mijn handen van twee duivinnen met een palmares tegen
aantallen duiven die je nu niet meer ziet. De ene wist het in 1999 te
brengen tot 3e Nationale Asduif vitesse met de volgende prestaties: 1e –
1757; 2e – 3612; 2e – 4029; 1e – 1208; 2e – 4439 en 2e – 3486 duiven. De
andere werd in dat zelfde jaar 1e Provinciale Kampioensduif Natoer tegen
2.000 liefhebbers met: 5e – 4572; 1e – 4439; 1e – 3486 en 7e – 4032
duiven. Dat zijn toch wel twee duiven waarvan we allemaal dromen, uit de
kampioensduif natoer heb ik niets noemenswaardig gekweekt en de andere
gaf met drie verschillende doffers minimaal een eerste prijswinnaar. Dat
geluk moet je hebben! En wat dat streng selecteren betreft, dat slaat
nergens op. Het is toch normaal dat je een misvormd eitje weg doet, het
is toch normaal dat je jonge duiven weg doet die alleen maar
waterachtige mest produceren. Wat moet je met jonge duiven die de hele
dag liggen te piepen en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Tijdens
de kweek moet alles vanzelf gaan, alles moet kloppen. Jonge duiven
moeten liggen te glimmen in het nest en als ze bij de ouders vandaan
gaan moeten ze “vol” aanvoelen, je moet een duif in je handen hebben
waarvan je denkt “Ja, dat is er een” is dat niet zo weg er mee.
BIJ ONS ZIJN ZE GEKOPPELD
De bedoeling was dat dit tussen kerst en nieuwjaar zou gebeuren maar dat
is niet gelukt. Zaterdag 5 januari zijn we daar bijna de hele dag mee
bezig geweest. Hokken nog een keer uitbranden, broedschalen vullen, hier
en daar nog een scharniertje van de broedhokdeurtjes vervangen, een grit
bak repareren en de drinkbakjes reinigen. De doffers zaten al geruime
tijd in de broedhokken dus die wisten waar ze wonen. Bijna alle
duivinnen kregen een ander broedhok. Twee duivinnen die op papier
gekoppeld waren werden apart gezet omdat ze niet te tillen waren, het
leken wel plofkippen. Eigenlijk vreemd want de andere duivinnen waren
prima op gewicht. Een van die duivinnen had voor het eerst een plek op
het kweekhok verovert, maar of ze dat nog mee gaat maken daar heb ik
mijn twijfels. De andere is voor mijn doen voor veel geld aangeschaft
(niet via internet) en gaf in 2018 een jong dat 6x prijs vloog waaronder
een eerste tegen 1400 duiven. Het is dat ik er veel geld voor heb
betaald en omdat ze een goed jong heeft gegeven anders wad ze nu al
weggeweest. Ze krijgt nu eerst een vermageringskuur en nadien zullen we
bepalen of ze alsnog moet verdwijnen. Het is nu dinsdagavond en alle
duiven zitten los op het hok. Nog geen vechtpartijen gehad maar wat niet
is kan nog komen. Tot op heden zijn we zeer tevreden. Ik hoop dat over
zes weken nog te zeggen.
SUCCES MET ALLE GOEDE VOORNEMENS
Elk jaar het zelfde liedje. Op de laatste dag van het jaar wensen we
elkaar al het goede toe maar wat komt er van terecht. Wereldleiders
houden prachtige toespraken, de politiek vertelt ons dat de economie
vooruit zal gaan, helaas kan ik er weinig of niets van merken laat staan
begrijpen want op 2 januari wordt alles weer duurder en komt en
hoegenaamd niets bij. De Nederlandse gasprijzen rijzen zo langzamerhand
de pan uit, de zorg wordt duurder, de btw gaat omhoog en ik als
pensionado mag alleen maar inleveren. Terwijl ik mijn letters aan het
papier toevertrouw merk ik dat ik bezig ben aan een echt Hollands
verhaal dat een beetje ontevredenheid uitstraalt terwijl ik kortgeleden
nog schreef dat alles in ons land zo goed geregeld is 😉, wat ook zo is.
Samen met mijn zoon Marco hebben we voor 2019 wat onze duiven betreft
wel alles goed geregeld. De vraag is wat gaat er van onze nationale
duivensport terecht komen. Op eigen hok zal het wel gaan, wij zijn er
zogezegd helemaal klaar voor. Een andere belangrijke vraag is hoe gaat
het landelijk zal gaan. Donkere wolken pakken zich samen als het gaat
over spelplezier en over het voortbestaan van de nog ruim 250
duivenclubs. Het vervoer is door de sterke terugloop van leden ook een
heet hangijzer geworden. Deze week was ik traditiegetrouw nog even op
bezoek bij een groot duivensportcentrum. Als altijd waren er de
oliebollen en appelflappen, het werd mijn galgenmaal want de eigenaars
stoppen er mee, de zaak is verkocht. Heel veel duivenliefhebbers uit de
wijde omtrek kwamen daar wekelijks bijeen om inkopen te doen, altijd
heel gezellig. Met een andere eigenaar moet je dat maar weer afwachten.
Ik kom daar al 40 jaar omdat er in mijn woonplaats geen
dierenspeciaalzaak is die duivenvoer verkoopt. Vroeger waren er wel zes.
Het is allemaal voorbij. Kampioenenhuldigingen, altijd volle zalen en de
hele meute stond op de dansvloer. Nu zijn we oud, we dansen af en toe
nog eens en tegen die keiharde muziek zijn we niet meer bestand. We
willen alleen nog met elkaar praten zodat er van feest geen sprake meer
is. Wij oude mannen genieten op onze eigen manier nog van de sport, met
een drankje en een hapje zijn de meeste van ons al dik tevreden. Een
paar dagen geleden was er in ons Land nog een zaalverkoop van 75
zomerjongen aangeboden door de bekende speler Willem de Bruijn, de
eerste van de verkoop werd ook de duurste en ging voor 26.000 euro naar
zijn nieuwe baas, totaal bracht de verkoop 250.000 euro op oftewel 3.000
euro gemiddeld. Een prachtig resultaat.
ZATERDAG 5 JANUARI GAAN WE KOPPELEN
Het wordt trouwens hoog tijd dat de kweekduiven bij elkaar gezet worden.
Het voor de tijd van het jaar te zachte weer zorgt er voor dat de
duivinnen interesse in elkaar beginnen te krijgen. We zijn al een tijdje
gestopt met bijlichten en laten de duivinnen de hele dag in de open ren.
Ze zien er perfect uit maar aan hun gedrag kun je zien dat ze nodig
gekoppeld moeten worden. De doffers hebben allemaal hun eigen
territorium. Ik kan aan de mest zien dat ze veel te druk zijn, ze liggen
niet rustig in hun broedhok doch vliegen te veel in en uit waardoor er
alleen maar platgetrapte mest ligt en dat zie ik niet graag. Gelukkig
weet ik wat daarvan de oorzaak is. De komende zaterdag is gereserveerd
om de kweekhokken nog eens extra goed te reinigen, de brander en de
ongediertespuit komen er nog een keer aan te pas en dan kunnen de duiven
er in. De broedschalen staan al een hele poos gereed, overal een matje
plus een aantal tabak steeltjes. Nu maar hopen dat we gevrijwaard
blijven van de nodige knokpartijen. Mijn ervaring is dat je met een
goede begeleiding veel narigheid kunt voorkomen. Op zondagavond mogen de
eerste koppels los op het hok en mijn ervaring is dat twee dagen later
alle duiven exact weten waar ze wonen. Omdat ik tijd genoeg heb zal ik
de eerste week alert blijven en daarna zoeken ze het maar uit. Marco
koppelt die dag ook zijn vliegduiven zodat een groot deel van de eieren
van de kwekers onder die duiven gelegd kunnen worden. Als de kwekers
drie dagen zitten te broeden worden mijn vliegduiven gekoppeld en na 5
dagen broeden gaan de eerste eieren van de kwekers naar Marco. Twee
dagen voordat de eieren naar Marco gaan koppel ik mijn vliegduiven zodat
daar de tweede ronde van de kwekers onder gelegd kunnen worden. Op die
manier probeer ik dat mijn vliegduiven en de kwekers weer gelijktijdig
op eieren komen.
EEN GOEDE KWEEK IS EEN BELANGRIJKE MAATSTAF VOOR HET NIEUWE SEIZOEN
Als de voorbereiding op het kweekseizoen goed is liggen er binnen 14
dagen twee eieren in het nest. Misschien dat er bij te jonge duiven of
te oude duiven iets langer gewacht moet worden. Eigenlijk is het niet
goed om te jonge duiven of hele oude duiven aan winterkweek te laten
doen. Winterkweek heeft wel meer voordelen dan nadelen. Het grootste
voordeel is dat je de jongen van de tweede ronde ook aan het jonge
duiven program mee kunt laten doen. Het andere voordeel vind ik dat ze
snel beginnen om de klein veertjes te ruien en de slagpennen vast
houden. Verduisteren deed en doe ik vanaf eind maart en stop daarmee
einde juni. Nu eerst afwachten hoe goed of slecht de duiven op eieren
komen. Dan al begint ook de selectie, kleine eieren of misvormde eieren
doe ik meteen weg. Daarna is het afwachten of de meeste eieren bevrucht
zijn en of beide eitjes gelijk uitkomen. Is dat niet het geval dan houd
ik die jongen extra in de gaten. Is na een week het verschil nog
duidelijk te zien dan gaat de kleinste weg. Volgens mij kun je daarin
niet streng genoeg zijn. Het gaat immers niet om de kwantiteit maar wel
om de kwaliteit. Naast een goede kweek wens ik u allen een goede
gezondheid en een succesvol 2019.
DECEMBER IS EEN DRUKKE EN VOORAL FEESTELIJKE MAAND
Ik kom zojuist uit mijn duivenhok. Alles is schoon, de zon schijnt en de
duivinnen zijn buiten. Ik heb ze even gevolgd ze vlogen erg hoog en dat
is een teken dat het goed zit met de gezondheid, maar het zegt nog veel
meer over de temperatuur op die grote hoogte. De duiven weten beter dan
wij dat ze daar moeten vliegen omdat de temperatuur daar milder is. Ze
vliegen nu al ruim een half uur en nog steeds hoog in de lucht, voor mij
een teken dat ik wel plaats kan nemen achter de computer om het
wekelijkse artikel uit de mouw te toveren. Het geeft je trouwens wel een
goed gevoel dat de duiven weer graag vliegen en dat elke morgen de mest
er prima uitziet met hier en daar wat donsveertjes plus een enkele
staartpen. Van de duiven die wat langer een nest hebben gehad zijn de
laatste slagpennen er ook uit. Alle duiven zijn zo goed als klaar voor
een nieuwe start en we zijn nu ook begonnen met de voorbereidingen voor
de kweek. Alle doffers hebben inmiddels de beschikking over hun eigen
broedhok en dat is bijna probleemloos verlopen. Eind december zetten we
de kwekers bij elkaar. Ook de vliegduiven van Marco worden dan
gekoppeld, de mijne moeten nog even wachten. Die worden op een zodanig
tijdstip gezet dat de tweede ronde eieren van de kwekers onder gelegd
kunnen worden. Ik zal overigens erg blij zijn als alle duiven weer bij
elkaar zitten dan is namelijk het gegoochel met de stamkaarten ook
voorbij. Dat is overigens wel een leuk werkje doch na verloop van tijd
heb je er schoon genoeg van. Deze week worden de kweekhokken weer extra
schoon gemaakt. Met behulp van de brander gaan we alle ongedierte te
lijf, de stofzuiger zorgt er voor dat alles keurig netjes stofvrij wordt
opgeleverd. Alle broedschalen zijn inmiddels gevuld met een nestmatje
dat is ingespoten met een goed verdelgingsmiddel tegen luis en ander
gespuis. Zodra de duiven twee dagen bijeen zitten krijgen ze de
broedpannen die dan ook gevuld zijn met extra nestmateriaal. Het is vaak
ook een aanmoediging voor de duiven om elkaar opnieuw te liefkozen. Bij
koppels die niets van elkaar willen weten helpt soms het direct plaatsen
van een broedschotel. Als ze dan nog niets van elkaar willen weten geef
ze dan een of twee dagen de beschikking over het jonge duivenhok. Binnen
enkele uren is het ergste leed geleden en zullen beiden elkaar
accepteren en meestal liggen ze dan vrij snel samen in een hoekje te
kroelen. Vanaf het moment dat de duiven gekoppeld zijn laat ik de lamp
’s avonds tot 9 uur branden en zodra ze allemaal twee eieren hebben stop
ik met bijlichten. In de weekenden wordt momenteel veel tijd besteed aan
het bezoeken van tentoonstellingen en huldigingen en zo sukkelen we
langzaam richting Kerstdagen. In de meeste landen zijn deze dagen nog
altijd heel bijzonder, jammer dat dit niet in heel de wereld het geval
is.
DE DEFINITIEVE SELECTIE
Ik ben te veel liefhebber om zo maar de overtollige duiven weg te doen,
ik ben daar heel lang en zeer serieus mee bezig. Dat is inmiddels wel
gebeurd met de duivinnen. Op een gegeven moment dacht ik “nu moet het
gebeuren” en de dag daarna had ik al een beetje spijt. In gedachten zag
ik alle duivinnen weer de revue passeren. Er waren er namelijk een
aantal bij die vooral in 2016 en 2017 goed hadden gepresteerd. Dit jaar
niet, in het voorjaar wilde ze om wat voor reden niet goed eten en in de
tweede helft van het seizoen vertikte ze het om twee maal daags een uur
te trainen. Wat ze wel deden is rechtstreeks uit het hok naar de nabij
gelegen golfbaan vliegen om daar te gaan lopen grazen. Ze vlogen geen
rondje meer om het hok. Regelmatig ging ik naar de golfbaan om de duiven
weg te jagen, maar zodra ik terug naar huis ging liepen zij alweer in
het gras te pikken. Wat ze daar vonden ik weet het niet, er stond van
alles in het hok maar de golfbaan was voor hen veel interessanter ik
werd er gek van. De duiven die me eens zoveel plezier hadden bezorgd
lieten het volkomen afweten. Prachtige en goede duiven, het was over en
in de wintermaanden heb ik besloten ze allemaal weg te doen. Ik wil in
2019 niet nogmaals deze ellende meemaken. De duivinnen zijn weg en van
de doffers zitten er nog een vijftal. Het kweekhok zit vol met duiven
waar ik alle vertrouwen in heb wat niet wil zeggen dat het allemaal
waardevolle kwekers zijn. Maar vol is vol en er zitten er voor mijn doen
al te veel. Dus ik moet nog even doorbijten en als ze eenmaal weg zijn
weet je nooit of je het wel of niet goed gedaan hebt. Wel houd ik twee
reserve duivinnen en doffers aan. Je weet maar nooit wat er in de
wintermaanden nog kan gebeuren.
WORDT DE NEDERLANDSE DUIVENSPORT EEN NIEUWE RAGE VOOR VROUWEN?
Tijdens de Nationale NPO dagen die op 1 en 2 december in Nieuwegein
werden gehouden werd de Ladies League gepresenteerd. Een volkomen nieuw
initiatief. Wat exact de bedoeling is moet nog naar geraden worden. In
ieder geval is het zo dat er tegenwoordig een dame zitting heeft in het
NPO bestuur en zij is op het idee gekomen om een aparte competitie voor
vrouwelijke leden in het leven te roepen. Initiatiefneemster is Esther
Bultman, eigenaresse van een koerier bedrijf speciaal gericht op de
duivensport. Haar idee bleek goed aan te slaan want vele dames hebben
zich al ingeschreven. De duiven van de dames krijgen vanaf 2019 roze
voetringen en ook roze chipringen toegewezen. Iedereen is natuurlijk
razend benieuwd of deze league zorgt voor voldoende leden en of het voor
de toekomst een haalbare zaak blijkt te zijn. Leuk voor de dames, maar
volgens mij ook niet meer dan dat. Verder ben ik er van overtuigd dat
alles in het werk wordt gesteld om de dames na behaalde prestaties niet
met lege handen naar huis te laten gaan. Dat zouden wel eens prijzen
kunnen worden waar de mannen alleen in het verre verleden om konden
strijden. Een aparte competitie voor dames lijkt mij een goede zaak,
maar om nu meteen al met aparte gekleurde ringen te starten is nu niet
direct een vorm van eensgezindheid. Deze tweedeling kon er wel eens de
oorzaak van worden dat de vrouwen van de mannen lid gaan worden zeker
als de dames mooiere prijzen kunnen winnen dan de mannen. In mijn
speelgebied kun je niet eens meer een stoffer en blik winnen en dat
terwijl er duizenden euro’s voor duiven betaald worden. Voorlopig
wachten we af hoe de Ladies League zich gaat ontwikkelen en een
vrouwelijke secretaris binnen ons nationale NPO bestuur is zeker geen
verkeerde zaak.
“NPO” EEN MAGISCHE KLANK IN DE COMMERCIEELE DUIVENWERELD
Nog even en het is winter. Zodra de winter begint (21 december) hebben
we ook direct de kortste dag te pakken. Vanaf die dag gaan de dagen weer
lengen en eind januari is dat alweer duidelijk te merken. De
winterkwekers hebben dan hun eerste jongen reeds gespeend, lege
afdelingen worden weer gevuld en daarna duurt het niet zo lang meer of
de hokken zitten weer vol. Het nieuwe seizoen komt steeds dichterbij en
alles begint weer van voren af aan. Zo gaat dat al vele jaren en het is
te wensen dat dit nog vele jaren zo door gaat. Vorig jaar was er grote
paniek met de levering van de vaste voetringen. Normaal is dat de ringen
tussen Kerst en Nieuwjaar bij de verenigingen worden aangeleverd. Ik kan
me niet herinneren dat dit ooit fout ging maar in 2017 was dat wel het
geval. Noodmaatregelen moesten worden genomen en uiteindelijk kwam na de
nodige improvisaties alles op zijn pootjes terecht. Een onbegrijpelijke
blunder die we als liefhebbers nooit meer hopen mee te maken. We kunnen
er van uitgaan dat de NPO alles tot in de puntjes heeft doorgesproken
met de fabrikant zodat de ringen 2019 bijtijds bij de leden zijn.
NU WE HET TOCH OVER DE NPO HEBBEN
Ik ben zeker niet vies van commercie maar waar ik me wel steeds meer aan
erger is het ongelimiteerd gebruik van de drie letters “NPO” binnen
allerlei verkoop advertenties en sites. Die letters hebben inmiddels een
uitstraling gekregen alsof de duif iets extra’s heeft gepresteerd. Mag
ik het zand strooien noemen in de ogen van de geïnteresseerde kopers.
Alle vluchten in Nederland worden georganiseerd onder de reglementen van
de NPO, dus het stelt niets extra’s voor, volksverlakkerij noemen we
dat. De NPO zou het te pas en te onpas gebruik van NPO moeten verbieden
en de duivenkranten zouden moeten weigeren dergelijke onzin op te nemen.
Laat weg die flauwe kul of zet het bij alle vluchten zodat die letters
geen extra betekenis meer hebben. Er moet op worden toegezien dat er
geen misbruik van wordt gemaakt. Het zelfde is het geval met de
Nationale inkorfcentra, daar zijn er te veel van. In mijn afdeling werd
door een vereniging, die tevens nationaal inkorfcentrum is, gevraagd om
het minimum aantal deelnemers te verlagen. Momenteel is het verplicht om
minimaal 7 deelnemers te hebben, zo niet dan moet er van een ander
lokaal gebruik gemaakt worden. De reden van dat verzoek is te weinig
deelnemers waardoor er meestal 1 of 2 liefhebbers gevraagd worden om met
1 duif mee te doen en een lijst in te vullen zodat aan de regels is
voldaan, over fraude gesproken! Mijn mening is dat als je geen 7
deelnemers op de been kunt brengen ben je GEEN nationaal inkorfcentrum.
In een nationaal inkorfcentrum behoort het een drukte van belang te
zijn. Deelnemen aan een nationaal concours is nog steeds iets speciaals
en dat vraagt om een goede organisatie, voldoende deelnemers, een goede
controle en het moet mogelijk zijn om daar met ongeacht welk merk klok
duiven in te zetten. Kan daar niet aan worden voldaan dan mag er volgens
mij geen goedkeuring verleend worden om als nationaal inkorfcentrum te
fungeren. Het zou een stap in de goede richting zijn als de NPO hier
strenger op gaat toezien in verband met de veiligheid van alle
concoursen.
NATIONALE OVERWINNING
Als er veel geld mee gemoeid is zijn mensen tot rare dingen in staat. Er
zijn jammer genoeg voorbeelden genoeg over fraude. Helaas zullen er
altijd mensen blijven bestaan die de boel willen belazeren. Soms gaat
dat alleen om een sportbokaal, helaas speelt het grote geld daarin een
steeds belangrijkere rol. Winnen in ongeacht welke sport willen we
allemaal zeker als er eerlijk spel gespeeld wordt. Gelukkig is dat in
vele sporten de normaalste zaak van de wereld, helaas niet in de
duivensport. Eerlijk spel is helaas niet mogelijk binnen onze sport
omdat onze hokken op allerlei verschillende locaties staan, we spelen
ook niet met het zelfde aantal duiven. Ook niet als er voorgeschreven
wordt dat er met maximaal 25 duiven mag worden gespeeld dan nog zullen
er deelnemers zijn die wekelijks met 25 duiven meedoen, terwijl anderen
de ene keer met tien en de andere keer vijf duiven inzetten. We spelen
nooit met het zelfde aantal tegen elkaar. Om het toch eerlijker te maken
is het te wensen dat er landelijk een maximaal aantal duiven per vlucht
wordt vastgesteld met daaraan gekoppeld een nationaal systeem voor de
berekening van de diversiteit aan kampioenschappen. Waarom is dat al
niet veel eerder gebeurd? Vele jaren was onze sport gezegend met een
groot aantal liefhebbers, daar is helaas weinig van over. Hierdoor zijn
de concoursen veranderd. Veel duiven en veel liefhebbers zorgden voor
een goede spreiding, nu zijn er veel minder deelnemers, er zijn echter
wel veel meer mega liefhebbers gekomen en daar waar de meeste duiven
wonen is ook de grootste trek naar toe. Door die mega aantallen niet
meer toe te staan zal de strijd aantrekkelijker worden. Deelnemers
moeten het wel leuk blijven vinden om mee te doen en moeten niet vooraf
al gedemotiveerd raken omdat ze het voor hun doen tegen gigantische
aantallen duiven op moeten nemen. Dat ontmoedigt ze en daardoor raken we
de laatste jaren onnodig veel liefhebbers kwijt met alle gevolgen van
dien. Iedereen moet willen inzien dat als we doorgaan zoals we momenteel
bezig zijn er weinig van de duivensport overblijft. Een aanpassing c.q.
verandering binnen onze sport is dringend nodig.
CHINA EN DE WAANZINNIGE BEDRAGEN VOOR BELGISCHE EN HOLLANDSE DUIVEN
Het is voor de professionele liefhebbers maar goed dat de Aziatische
liefhebbers alle vertrouwen hebben in de duiven uit Holland en België,
met name de Chinese liefhebbers hebben daar heel veel geld voor over.
Als zij er niet zouden zijn hadden veel van de omhoog geschreven
kampioenen niet anders dan droog brood te eten. Deze week werd er weer
een recordbedrag neergeteld voor een jonge duivin met Hollandse en
Belgische ouders. Het duifje “James’s Legend” werd asduif van de Pioneer
Club, een elite club voor de crème de la crème van de van de Chinese
duivensport. Het moet gezegd worden dat dit duifje formidabel heeft
gepresteerd. De strijd werd gestreden over 4 races van om en nabij de
500 km die in 4 weken tijd werden afgewerkt, zij plaatste zich als
8-7300; 6-6500; 1-2500; 16-976 duiven. Daarnaast zal ze diverse keren
zijn gedubbeld want ze wist maar liefst 13 auto’s te winnen. Er is daar
dus duidelijk andere duivensport dan in de Europese landen. Op 20
november werd het duifje bij opbod verkocht en na een de nodige
biedingen kocht eigenaar James Huang zijn duifje terug voor…… gaat u er
maar even goed voor zitten….. het gigantische bedrag van 2.788.000 euro
(bijna 3 miljoen euro voor een vogeltje van nog geen 500 gram). Daarmee
is ze de duurste duif van de wereld. Een groot deel van de opbrengst
gaat naar een charitatief doel en dat is dan weer leuk om te horen.
DE NPO DAGEN
In het weekend van 1 en 2 december werden de NPO dagen in een nieuw
onderkomen gehouden. Ik zou er heen gaan maar het is er niet van
gekomen. Ik heb wel de foto’s gezien en naar aanleiding daarvan vond ik
het bezoek maar heel magertjes. De opkomst voor de huldiging van de vele
kampioenen was zonder meer goed te noemen, verder weet ik er niets van.
Vroeger moest en zou ik er altijd bij zijn, ik had het idee dat als ik
er niet was het hele festijn niet door zou gaan. De laatste jaren heb ik
het steeds af laten weten, dit keer kwam dat omdat Dr. Van der Sluis
onze duiven op zaterdagmiddag kwam enten. Hij was dit keer ook niet met
een stand aanwezig vandaar dat hij naar ons kwam. Ik vond dat
belangrijker dan naar de nationale manifestatie te gaan, het is meestal
elk jaar het zelfde . Hoe het dit jaar was, daar kan ik verder geen
woord over zeggen. Wel heb ik de gesprekken met andere oudere
liefhebbers gemist want dat is alle jaren eigenlijk het leukste van de
hele beurs.
IS HET ZINKENDE SCHIP NOG WEL TE REDDEN?
Alles is mogelijk maar dan moet er wel een wil zijn. Het is alsof de
Nederlandse duivensport volkomen de weg kwijt is. Naar mijn mening is
dat ook zo en de reden daarvan is de sterke terugloop van leden. Daarin
is nooit geïnvesteerd, de duivensport liep vele jaren als een goed
geoliede machine. Dus waarom zou men (het bestuur) zich ergens druk over
maken? Volop leden, heel veel duiven, een landelijk wagenpark met veel
te grote transportwagens, een steeds uitgebreider vliegprogramma, het
kon niet op. Als alles binnen een sportorganisatie zo vlekkeloos
verloopt gaat dat vaak gepaard met te weinig aandacht voor een op de
toekomst gericht beleid. Zo is dat ook met verschillende takken binnen
het bedrijfsleven gegaan. Heel bekende landelijke bedrijven zijn op die
manier van het toneel verdwenen. De duivensport gaat ook die kant op,
het is te laat om het tij te keren. Daarbij komt ook nog eens de
moeilijkheid dat ons landelijke bestuur zelf geen enkele beslissing kan
nemen. Zij zijn volkomen afhankelijk van hun achterban, die maken de
dienst uit. Daardoor is ons landelijk bestuur gelijk aan een duiventil,
de bestuurders vliegen er in en uit. Er is helaas geen rust in de tent
en ik vrees dat die ook nooit meer terug komt. Het nationale bestuur
heeft met de beste bedoelingen voor elke discipline binnen onze sport
een aantal werkgroepen in het leven geroepen. Op zich een ideaalbeeld
voor een perfecte organisatie. Het vervelende is dat vitesse spelers
niet dezelfde taal spreken als marathon spelers en bij de liefhebbers
van concoursen met jonge duiven spelen andere zaken dan binnen de groep
fond spelers. Ik denk dat we met zijn allen kunnen begrijpen hoe
moeilijk het is om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Er spelen
veel te veel verschillende belangen ook in de wijze van sportbeleving.
Er zijn sportvrienden die hun sport zeer professioneel beleven, anderen
hebben hun duiven hun club en doen wekelijks mee aan het spelletje dat
zij leuk vinden. Over de organisatie hebben ze nog nooit nagedacht. Dat
is te merken tijdens de club vergaderingen. Het zijn altijd dezelfde die
zich in de materie hebben verdiept wat dan ook meestal de woordvoerders
zijn en de rest kijkt zwijgend toe.
OUD EN GRIJS EN DAARDOOR NIET MEER GEÏNTERESSEERD
Omdat oud en grijs binnen de duivensport de grootste groep vormen geeft
dat binnen de uitslag van een stemming vaak een vertekend beeld. Veel
ouderen denken; het zal mijn tijd wel uit duren en vinden het prima wat
hun club beslist. Zij gaan er vanuit dat ze in 2019 hun duifjes weer
wekelijks kunnen inzetten en dat ze worden opgehaald. Dat ze op weg naar
de lossingplaats verzorgt worden, dat ze op tijd gelost worden, dat er
wekelijks een uitslag wordt gemaakt en zo leven ze van de ene week naar
de andere. Lekker makkelijk, maar zo werkt het in de praktijk niet. Om
alles goed te laten verlopen is er veel mankracht voor nodig. Ondanks de
automatisering is er nog veel handmatig werk te doen en de groep die dat
moet doen raakt steeds minder gemotiveerd en wordt jammer genoeg ook
steeds kleiner. Nu er verschillende werkgroepen in het leven zijn
geroepen komt er ook opnieuw leven in de brouwerij. Vooral door de
werkgroep “eerlijk spel”. Zij riepen alle leden op om hun wensen ten
opzichte van eerlijk spel kenbaar te maken. Van de ongeveer 15.000
spelende hokken (meer zijn er volgens mij niet) zijn iets meer dan 200
reacties binnen gekomen. Binnen een sportbond waar zoveel in beweging is
kunnen we spreken van een teleurstellend resultaat. Degene die de moeite
hebben genomen het overzicht van al die reacties te lezen wordt er
duizelig van. Wel is het zo dat de grote meerderheid van de Nederlandse
liefhebbers af wil van het ongelimiteerde aantal duiven dat op elke
vlucht kan worden ingezet. De meerderheid geeft de voorkeur aan maximale
aantallen. Overwegend gaat de voorkeur uit naar maximaal 25 oude duiven
en 35 jonge duiven. Met die aantallen wordt er gestreden om de
kampioenschappen. Nu is het zo dat een aantal internationaal bekende
liefhebbers wekelijks met manden vol duiven komen aansjouwen en dat
ontmoedigt de modale liefhebber. Zeker weten dat er binnen de
Nederlandse duivensport het een en ander in 2019 is of gaat veranderen.
Daarbij is zeker het maximum aantal duiven waarmee voor de
kampioenschappen gespeeld mag worden. Voetbal doen we tenslotte ook elf
tegen elf. Daarbij mogen we niet uit het oog verliezen dat alle
veranderingen geen verbeteringen zijn. De duivensport zoals ze was komt
in ieder geval nooit meer terug.
NATIONALE MANIFESTATIE
Onze jaarlijkse manifestatie wordt dit jaar op 1 en 2 december gehouden
in Nieuwegein, een andere locatie dus. De toegang is gratis en dat is
mede mogelijk gemaakt doordat vooraanstaande liefhebbers een duif voor
de verkoop hebben geschonken. Op zaterdag is er ook weer een duiven dag
voor de jeugd georganiseerd. Verder staat alles in het teken van de
duivensport. Hopelijk kunnen vele nationale en internationale
sportvrienden de weg naar de NPO dagen vinden. Ik hoop dat we elkaar in
grote getale zullen ontmoeten. Hier nog even het adres: De Beursfabriek,
Symfonielaan 5, 3438EX – Nieuwegein bij Utrecht.
WINTERKWEEK
Koppelen bij volle maan. Veel liefhebbers geloven daarin, zeker als je
dat al meerdere jaren doet en de kweekresultaten voor zich spreken,
waarom zou je daar dan van afwijken. Ik ben ook zo een kuddedier want ik
heb dat ook uitgeprobeerd. Het eerste jaar was het geweldig zo mijn
jonge duiven presteerden, de volgende twee jaar was het drie keer niks.
Een jaar was het opvallend dat ik meerdere duiven kweekte waarvan twee
tenen als het ware aan elkaar vast waren gegroeid, er zat een soort
zwemvlies tussen. Ik weet echt niet wat de oorzaak daarvan was in ieder
geval geen te nauwe inteelt. Ik gaf de volle maan de schuld en heb
daarna steeds tussen Kerst en Nieuwjaar de kweekduiven gekoppeld en heb
nooit meer naar de maan gekeken. Dit jaar op 23 november is het weer
volle maan en ik weet dat er weer heel wat liefhebbers zijn die de
duiven gaan koppelen. Wetenschappelijk is er niets bewezen maar als je
ergens succes mee hebt moet je er zeker niet vanaf wijken althans dat is
mijn mening. Het zal toch niet zo zijn dat als je twee duiven bij volle
maan bijeen zet die nog nooit een prijs hebben gewonnen dat je daar dan
prijswinnaars uit kweekt. Ik zoek het nog steeds in de kwaliteit en ga
er nog steeds van uit dat je uit twee topduiven een grotere kans hebt
een bruikbare duif te kweken ook al zet je die zomers bij halve maan bij
elkaar.
WIJ HOLLANDERS BEGRIJPEN ER NIETS MEER VAN
Of misschien juist wel. In onze ogen is de duivenwereld volkomen op hol
geslagen. Wat er zich de afgelopen twee weken heeft afgespeeld is bijna
ongelooflijk. Dagblad De Duif hield al voor de zoveelste keer hun
jaarlijkse Golden Ten verkoop. Een aantal super commerciële melkers
werden uitgenodigd om een zestal jonge duiven beschikbaar te stellen
voor een met veel tam - tam aangekondigde zaalverkoop. De organiserende
krant sprak van een groot succes. In alle eenvoud kunnen we ons
afvragen; voor wie was het een groot succes? Voegt het iets toe aan de
populariteit van de duivensport? Geen Belg of Nederlander haalt het in
zijn hoofd om na het lezen van alle astronomische bedragen die voor
jonge duiven betaald worden met de duivensport te beginnen. Duiven die
nooit in de mand hebben gezeten en ook nooit in de mand zullen komen
worden direct bestemd voor de kweek. Waarom? Zeker omdat ze zo duur zijn
maar dat heeft helemaal niets met kweekwaarde te maken. Een opbrengst
van 1.179,000 euro voor 168 jonge duiven (gemiddeld 7.020 euro) is
waanzin ten top. Nog gekker werd het op de internetverkoop van de
bekende Belg Gaby Vandenabeele. Deze zeer sympathieke liefhebber moest
min of meer noodgedwongen zijn duiven weg doen vanwege een duivenlong.
Gaby heeft door zijn aansprekende prestaties in de loop der jaren een
heel goede naam opgebouwd mede doordat anderen ook zeer succesvol zijn
met zijn duiven. We kennen Gaby van zijn sterke spel met een niet te
groot aantal duiven in de race. Groot was de verbazing toen de verkoop
werd aangekondigd van maar liefst 815 duiven. Waar haalt hij die opeens
vandaan? Anderen die noodgedwongen moeten stoppen kunnen de helft of nog
meer naar de poelier brengen. Een professioneel duivenmakelaars bedrijf
bekend onder de naam Pipa dacht daar anders over. Zij haalde werkelijk
alles uit de kast om een spectaculaire internet verkoop voor te
bereiden. Iets dat je met een gerust geweten aan dit bedrijf kan over
laten. Einde van het verhaal is een record opbrengst van gemiddeld 8000
euro per duif oftewel een totaal opbrengst van 6,5 miljoen euro. De
duurste van het hele circus ging voor 376.000 euro naar China waar
trouwens ruim 60% van de duiven (482 stuks) heen ging, de andere 40%
gingen naar 30 verschillende landen. Van de oude duiven die verkocht
werden gingen er 2 naar Nederland en dat zegt toch wel iets voor een
toonaangevend duivenland. Jammer dat er nooit iets over de
kweekresultaten wordt vermeld van al die duiven die voor de kweek op
allerlei verkoopsites aan de man gebracht worden. Kijk maar eens op uw
eigen hok hoeveel goede, ik bedoel echte goede, er gekweekt worden. Tel
alleen de 4 jarige maar eens dan weet je exact hoe moeilijk het is. Het
moet wel gezegd worden dat het fantastisch was om deze verkoop drie
dagen lang op internet te kunnen volgen, vooral omdat ik denk dat dit
nooit meer zal gebeuren. Maar…. Zeg nooit, nooit!
MILJOENENHANDEL BINNEN EEN SPORT DIE IN GEEN ENKEL DAGBLAD NOG AANDACHT
KRIJGT.
Zo treurig is het gesteld met de Nederlandse duivensport. In de tijd dat
er in Nederland nog 100.000 liefhebbers waren stond er in het begin van
de week in elk zichzelf respecterend dagblad wel een halve pagina
duivennieuws. Dat is voorbij. Het sterk teruglopend aantal duivenmelkers
is daar mede de oorzaak van. Duivensport is geen volkssport meer.
Vroeger jaren kende de duivensport ook een groot aantal supporters en
die wilde wekelijks in de krant kunnen lezen wie de beste prestaties
hadden behaald. Daar werd op het werk, in de familie en door vrienden en
bekenden over gesproken. Nu vragen mensen aan mij of ik nog duiven heb
en of er nog duivensport is omdat ze er geen letter meer in de krant
kunnen lezen. Dat is toch iets waarover ons nationale sportbestuur met
de schrijvende pers aan tafel moet. Zonder publiciteit zakt de
duivensport steeds verder weg in de anonimiteit.
VOORBEREIDINGEN OP HET KWEEKSEIZOEN
Het duurt niet zo lang meer dat onze duiven aan een nieuw kweekseizoen
gaan beginnen. De wintermaanden zijn bij uitstek geschikt om (waardevol)
kweekmateriaal aan te schaffen. Tegenwoordig zeker geen eenvoudige zaak,
vooral niet als je al die duizelingwekkende bedragen leest die voor een
duif worden neergeteld. Ik zeg bewust een duif omdat veel duiven geen
plek op het kweekhok verdienen. Toch worden binnen onze sport alle
duiven die het kweekhok ingaan kweekduiven genoemd. Bij al die duiven
zitten elke jaar een aantal aangeschafte duiven, gekregen, geruild,
gekocht voor veel of weinig geld, iedereen droomt van een goed
kweekresultaat. Zelf heb ik jarenlang veel aandacht besteed aan duiven
die bij mij een plaats op het kweekhok hadden verdiend. Elke duif die in
de CC een eerste prijs won ging het kweekhok in. Dat wilde niet zeggen
dat ze na het behalen van een overwinning daar direct terechtkwamen.
Nee, daar was meer voor nodig. Ze moesten in elke geval het hele seizoen
uitspelen. Soms waren er duiven bij die wel drie of vier keer een eerste
prijs hadden gewonnen of een eerste plus enkele echte kopprijzen.
Volgens mij is dat de enige goede methode. Natuurlijk schafte ik ook elk
jaar minimaal wel 1 duif aan. In die tijd moest dat er altijd eentje
zijn met minimaal 50% bloed van de wereldberoemde Gebr. Janssen duiven.
Eerlijk waar, die duiven hebben mij ontzettend veel sportplezier
bezorgd. Mooiere en betere duiven bestonden er in mijn ogen niet. Er
waren ook andere goede en mooie duiven maar Janssen duiven spande de
kroon. Ik heb nooit kunnen begrijpen dat die in eigen land niet zo
gewaardeerd werden. Jaloezie misschien? De echte Janssen duiven zijn
over de hele wereld inmiddels weg gekweekt, daar is weinig of niets meer
van over. Ik bezit nog steeds het soort van de mannekes uit het
Belgische Arendonk, ze zien er nog wel het zelfde uit, maar ze zijn
gekruist. Om te kruisen is wel gekozen voor een ander kampioenenhok. Ik
haal ze beslist niet overal vandaan. Inmiddels heb ik samen met mijn
zoon Marco een fraaie kweekcollectie opgebouwd waarvan hun jongen dit
jaar excellent hebben gepresteerd. De kwekers zijn nog niet allemaal
eerste prijs winnaars of kampioensduif, toch zijn er dit jaar wel weer
vijf bijgekomen plus 2 nieuwe aanwinsten. We hebben er net als al die
kopers van de Vandenabeele duiven alle vertrouwen in. Maar als oude rot
op postduiven gebied weet ik maar al te goed dat de meeste
kweekresultaten ook dit jaar niet zo zullen zijn als we hopen. Ik heb
wel jaren gehad dat ik dacht dat ik alleen top kweekkoppels bezat,
helaas dat bleek niet zo te zijn. Ondanks dat heb jarenlang aan de top
meegespeeld en nu mijn zoon Marco er is bijgekomen ben ik toch weer tot
op het bod gemotiveerd en dat voor een 81 jarige. Dat beloofd wat!
ZO DE WAARD IS VERTROUWT HIJ ZIJN GASTEN
Het nationale bestuur van België heeft beslist dat de gummiringen bij
Nationale concoursen gehandhaafd blijven. Waarom? Ze denken op die
manier de nationale concoursen veiliger te maken. Grote vraag is; wordt
er in België op grote schaal gefraudeerd? Je zou haast denken van wel
want tijdens de laatste KBDB vergadering werd de pers verzocht de zaal
te verlaten. De afgevaardigden dachten nu komt de aap uit de mouw wat
gelukkig mee viel. Net als in andere landen staat in België veiligheid
van elk concours heel hoog in het vaandel maar ze draven wel erg ver
door. Is het EC niet veilig genoeg? Zijn er met die systemen te veel
mogelijkheden om oneerlijk spel te spelen? Als dat waar zou zijn is de
duivenwereld toch wel erg lang stil blijven staan. Vanaf halverwege de
negentigerjaren zijn allerlei proeven gedaan vooral op veiligheid. Vanaf
begin deze eeuw wordt er wereldwijd gebruik gemaakt van diverse EC
systemen. Of die 100% veilig zijn, ik denk van wel, ik weet echter ook
dat er altijd mensen zijn die om wat voor reden de zaak willen
bedonderen. Ik weet niet of dat iemand ooit gelukt is. Misschien ben ik
te goed van vertrouwen en daarom is het heel goed dat er mensen zijn die
zich inzetten om het plegen van fraude onmogelijk te maken. Maar om dat
nu te doen door van elke elektronisch geregistreerde duif ook nog eens
een controle gummiring te klokken lijkt mij te ver gezocht. Is het dan
toch zo dat de Belgische bestuurders hun leden niet voor de volle 100%
vertrouwen? Dat is wel de reden dat de mechanische klokken van de vorige
eeuw weer van de zolders gehaald moeten worden. Ik hoop niet dat dit in
ons land ook gaat gebeuren want de meeste liefhebbers hebben hun oude
klok met het huisvuil meegegeven en als dat niet zo is dan zullen de
meeste wel vastgeroest zijn. Is een duif registreren op een EC systeem
met daarbij een telefonische melding doen bij een centraal meldadres
niet voldoende? Dezelfde mogelijkheid is er ook via het WhatsApp
systeem. Boeven zullen altijd blijven bestaan er zijn er zelfs zoveel
dat er sprake is van een cellentekort. Naar mijn mening zijn er wel te
veel verschillende EC systemen daarom zou het mogelijk kunnen zijn dat
het ene systeem veiliger is dan het andere. Laten we niet te ver
doordraven, wat er nu in België gebeurt is de klok terugdraaien. Deze
maatregel is geen reclame voor de duivensport zeker niet op
internationaal niveau. De komende maanden zullen er vast en zeker de
nodige voorstellen voor 2019 gedaan worden. Hopelijk gaan die over
samenwerking en eerlijk spel dat lijkt mij op dit moment het
belangrijkste.
OUD EN DUS GEEN INTERESSE?
Dat maak ik in eigen omgeving mee. Het belangrijkste spel voor de Zaanse
liefhebbers is de ZCC. Ooit een heel sterk centrum voor snelheid en
halve fond spelers waar wekelijks om en nabij de 400 liefhebbers aan
deelnamen. Dat aantal is helaas teruggelopen tot beneden de 100, erg
jammer maar daar zullen we het mee moeten doen. We zullen er aan moeten
wennen dat er geen duizenden duiven meer aan de start komen. Dat wil
niet zeggen dat het daarom geen waardevolle en spannende concoursen meer
zijn. Gelukkig wel, er wordt wekelijks op het scherpst van de snede
gespeeld, fanatieke liefhebbers hebben nog steeds de overhand. De
vluchten van 2018 liggen achter ons, de kampioenen zijn bekend, zij
worden op zondag 18 november gehuldigd. Het sterk verjongde bestuur
heeft een prachtig programma in elkaar gedraaid waarvoor alle leden zijn
uitgenodigd. Ontvangst met koffie en gebak en tussen de middag een prima
verzorgd koud/warm buffet waar helemaal geen kosten aan verbonden zijn.
Het enige wat de leden moeten doen is zich uiterlijk 5 november
aanmelden. Helaas, het bestuur is zwaar teleurgesteld omdat slechts een
handjevol leden zich hebben aangemeld. Ik ben bang dat de hele
feestelijk dag wordt gecanceld. In een woord treurig en naar ik begrijp
is dit beeld ook landelijk. Houden de grijze melkers niet meer van een
verzetje, een gezellig praatje met een hapje en een slokje waarvan je
zou zeggen; dat gaat er in als koek. Nee dus!
TENTOONSTELLING
Elk jaar een vast item. Ik was er nooit een echte liefhebber van maar
deed wel altijd mee en bezocht in de wintermaanden alle club shows in
mijn omgeving. In die tijd waren de liefhebbers nog geïnteresseerd naar
wat de keurmeester van hun duiven vond. Ook dat is voorbij, geen
interesse meer. De organisaties moeten op hun knieën om deelnemers te
krijgen. Te gek voor woorden, waarom toen wel volop deelnemers en nu al
een aantal jaren niet meer. Als clubbestuurder zei ik altijd: een heel
jaar is het bestuur voor de leden in de weer, in de winter kunnen de
leden een tegenprestatie leveren door aan de clubshow mee te doen. Het
zijn weekenden die ook de clubkas extra deed vullen. Vorig jaar kwam er
geen enkele bezoeker op de tentoonstelling van mijn club af. Je vraagt
je af; wat hebben we verkeerd gedaan?
GROTE RUI ZO GOED ALS VOORBIJ
Dat zelfde geldt ook voor de selectie periode. Alle duiven worden nu met
de dag mooier en over een paar weken zijn ze zo glad als een paling en
dan wordt het steeds moeilijker om nog duiven uit te selecteren. De
winterkwekers hebben denkelijk alles al op papier gekoppeld want voor
hen is 26 november de dag dat alle kwekers weer bijeen gezet worden. Op
verschillende hokken worden ook de vliegduiven dan bijeen gezet vooral
om de eerste eieren van de kwekers onder te kunnen leggen. Zelf heb ik
ook vele jaren aan winterkweek gedaan. De belangrijkste reden voor mij
was dat ik met zeker twee of soms wel drie ronden jongen van de kwekers
aan het jonge duivenprogramma kon meedoen. In die tijd werd er
veelvuldig met kunstmest op de akkers gewerkt en mijn duiven gingen
ondanks dat ik ze van alles gaf toch graag naar het veld. Tijdens de
winterkweek heb je daar totaal geen last van omdat er dan op het land
niets voor hen te vinden is waarmee je voorkomt dat ze vergiftigd
worden. Een andere reden was dat het in december nog niet zo heel koud
is waardoor de kans op bevriezing van kale jongen nihil is. Ik moet u
bekennen dat ik nog nooit problemen heb gehad met bevriezen van eieren
of kleine jongen en toch had ik geen verwarming in mijn hokken. Ik
zorgde er wel voor dat er ruim voldoende nestmateriaal voorhanden was.
Ik ben wel op hokken geweest waar tijdens de winterkweek bijna geen
nestmateriaal in de schotels lag, ja dan vraag je om problemen. Ik
zorgde er wel voor dat het behaaglijk was in het hok, niet alleen voor
de duiven maar nog meer voor mezelf. Momenteel ga ik met steeds meer
plezier naar de duiven. De grote hoeveelheid veren die er elke dag lag
heb ik steeds met de stofzuiger verwijdert, dat is bijna niet meer
nodig. De kwekers zijn klaar met de rui en de vliegduiven zowel oud als
jong hebben nog een of twee oude pennen. Ze zien er prachtig uit en
komen zo lang als dat mogelijk is drie keer in de week buiten. Ik ben
niet zo aan voorstander van de duiven de hele winter binnen te houden.
SPECIALISATIE
Dat was een aantal jaren geleden een nieuw begrip binnen de duivensport.
Het had toen al een beetje te maken met oneerlijk spel. Het werd in het
leven geroepen door onze nationale organisatie. De toenmalige
bestuurders zagen in dat het binnen onze sport de verkeerde kant op
ging. Ons land kende in die tijd heel veel liefhebbers vooral kleine
gezelligheidsspelers. De vliegprogramma’s werden uitgebreider, er kwamen
meer spelmogelijkheden voor iedereen. Met de uitbreiding van de
vliegprogramma’s kwamen ook de problemen. Soms wel drie vluchten in een
weekend. Voor een heleboel spelers was dat fantastisch, ik behoorde ook
tot die groep. Liever vier vluchten dan een dacht ik. Heerlijk op
zaterdag de duiven opwachten. Die dag was mijn duiven dag en de hele
familie plus vrienden wisten dat ik op zaterdag bezet was dan gingen de
duiven voor alles. Toen ik ouder werd begon ik steeds meer te merken dat
door de hoeveelheid van wedstrijden de hobby wel erg duur begon te
worden. Met schoolgaande kinderen en iets meer duiven omdat er meer
vluchten waren bleek dat voor mij geen haalbare zaak te zijn. Ik kon in
die tijd geen 50 gulden per week aan mijn duivenhobby besteden en met
mij nog vele anderen. Met grote regelmaat werd er in de duivenbladen
geschreven over specialisatie. Als je tot de categorie
gezelligheidsspelers behoorde was het beter om je te specialiseren op
een of hooguit twee onderdelen van de duivensport. Je moest je niet
willen meten met de grote mannen die veel meer duiven bezaten. Op zich
een heel goed idee, en zo geschiedde. Duivenliefhebbers genoeg dus geen
enkel probleem.
MINDER DUIVEN
Door de specialisatie kwamen er na verloop van tijd steeds minder
duiven. Een nieuw fenomeen waren de “invliegduiven”. Dat waren de duiven
die ingezet werden om te oefenen of te trainen doch niet meededen aan de
wedstrijd en dus ook niet geklokt werden. Toen kreeg je situaties van
een deelname van 400 duiven waarvan er maar 150 aan de wedstrijd
meededen en dat was ook niet de bedoeling. Door de specialisatie kreeg
je liefhebbers die enkel vitesse speelde, anderen speelden vitesse en
midfond. Sommige alleen jonge duiven, anderen alleen eendaagse fond en
weer anderen gaven de voorkeur aan de marathonvluchten. Voor iedereen
was er dus een spelmogelijkheid totdat men er op gegeven moment achter
kwam dat het aantal duiven per discipline sterk terugliep en zo is het
tot op de dag van vandaag nog steeds zo. In sommige clubs is het zelfs
zo dat er door te kleine deelname uitgeweken moet worden naar een ander
inkorflokaal. Vooral op de eendaagse fond en de laatste midfond vluchten
is dat zo. In eerste instantie was de specialisatie om iedereen zijn
eigen spelletje te kunnen laten spelen. Door de sterke terugloop van
leden blijkt dat de specialisatie bij veel verenigingen problematisch
wordt in verband met het voortbestaan van de club. Er zijn geen
deelnemers genoeg! Wat zou een goede oplossing zijn?
ANDER VLIEGPROGRAMMA?
Jarenlang bestond in ons land het vliegprogramma uit 5 vitesse, 4
midfond, 4 fond waarvan een overnachtvlucht, 6 jonge duiven en 5 natoer.
Elke week 1 vlucht, geen specialisatie en iedereen deed wekelijks mee.
Nu zal het duidelijk zijn waarom het generaal kampioenschap in die jaren
zo belangrijk was en momenteel vanwege de specialisatie niets meer
voorstelt omdat bijna niemand aan ALLE wedstrijden meedoet of mee kan
doen. Er is in de loop der jaren zoveel veranderd waardoor we ons nu
gaan afvragen waren die wijzigingen wel goed doordacht. Door het huidige
uitgebreide vluchtprogramma terug te brengen naar 1 vlucht per weekend
zal denkelijk voor grote onrust zorgdragen. We zullen misschien wel een
beetje die kant op moeten gaan werken. De duivensport wordt
aantrekkelijker minder tijdrovend en misschien ook wel minder kostbaar.
Het gaat er natuurlijk ook om de bestaande groep leden bij elkaar te
houden. Als er nog meer afhaken dan komen we steeds dichter bij het
einde van de duivensport zoals we die kennen.
WAT IS ONZE DOELGROEP?
Jarenlang was er helemaal geen doelgroep. Leden genoeg dus waarom zorgen
maken over de toekomst. Met zo een ondoordacht beleid zijn veel
bedrijven en sportverenigingen naar de knoppen gegaan. Toen men
doorkreeg dat de duivensport begon te vergrijzen ontwaakten belangrijke
bestuurders uit hun slaap. Aan de hand van de terugloop van leden begon
men uit te rekenen tot hoe lang de duivensport zou kunnen voortbestaan.
De uitkomst van de rekensom zag er niet rooskleurig uit dus er moest
actie ondernomen worden, maar op welke manier? Bijna alle pijlen werden
gericht op de jeugd. Dat kostte veel energie maar niet geschoten is
altijd mis. Men begon met het plaatsen van een gratis duivenhokje bij
een aantal kinderen die voor de duivensport zonder hulp van ouders
hadden gekozen. Dat zelfde werd gedaan bij scholen, speeltuinen en een
enkele kinderboerderij. Het heeft niets opgeleverd oftewel weggegooid
geld. Opeens kwam er iemand op het lumineuze idee een promotiefilm te
laten maken. Overal in Nederland kon de film vertoond worden, elke
vereniging had er de beschikking over dus men kon aan de gang om onze
sport te promoten. Gedacht werd aan de groep 40-50‘ers. Deze waren klaar
met zelf sporten en de duivensport zou daar een welkome aanvulling op
zijn. Ook voor deze vorm van promoten werd flink in de buidel getast.
Eindconclusie wederom weggegooid geld, doel niet bereikt oftewel geen
extra leden kunnen noteren en zo modderde men maar door. Geen echte
visie, geen onderbouwde voorstellen, wel in korte tijd diverse
goedwillende bestuursleden en helaas heeft dat ook niets opgeleverd. Nog
steeds slooft men zich uit om de jeugd voor onze sport te winnen. Laten
we echter niet vergeten dat ondanks dat de jeugd van tegenwoordig altijd
zal blijven bestaan er nu een jeugd van tegenwoordig is die er totaal
anders uitziet. Zij hebben zo ontzettend veel mogelijkheden om hun vrije
tijd te besteden en in dat rijtje hoort de duivensport niet thuis.
Gewoon te kostbaar en te tijdrovend. Degene die begin december de
nationale dagen gaan bezoeken zullen op zaterdag weer grote groepen
kinderen op de manifestatie tegenkomen. Jeugdleden die ook hun vriendjes
mee mogen nemen. Erg goed bedoeld, maar waar het om gaat……… volgens mij
worden er geen nieuwe leden genoteerd. Mochten er kinderen dol
enthousiast thuis komen en hun verhaal vertellen aan ouders die niets
van duivensport afweten schrikken ze zich te pletter als ze eenmaal
doorhebben wat dat allemaal gaat kosten en wat zullen de buren er wel
van zeggen. Nee, dat is absoluut geen eenvoudige zaak. Via dagbladen
valt er weinig promotie te maken. Er blijven wel een gigantisch aantal
weekbladen over waarin de duivensport op een professionele manier
gepromoot kan worden. Binnen onze duivensport is de deskundigheid in
huis om daaraan te gaan werken. Een mooi begin is misschien wel de
aandacht voor de duiven die meedoen aan de eindselectie voor de
postduiven olympiade in Polen, trouwens ook een mooi item voor een
sportprogramma op TV. Nederland is tenslotte een wereld wijd
toonaangevend duivenland en dat moeten we zoveel mogelijk op een
positieve manier zien uit te dragen.
WAAROM?
In Nederland of beter gezegd door de Nederlandse duivenhouders wordt
steeds meer gesproken over de wildgroei in het grote aantal duiven dat
wekelijks door steeds meer liefhebbers wordt ingezet. Dat ontmoedigd
heel veel liefhebbers en daarom is er onvrede. De liefhebbers laten nu
eindelijk hun stem horen, ze komen in opstand en dringen er op aan dat
het spelen met een ongelimiteerd aantal duiven aan banden wordt gelegd
want zoals het nu gaat gaat het absoluut de verkeerde kant op. Het spel
voor de gewone man is uitgegroeid tot een gigantisch groot commercieel
gebeuren. Het gaat niet meer om een huishoudelijke prijs of om een klein
geldbedrag. In veel afdelingen wordt niet eens meer om geld gespeeld. De
hobby melkers spelen om een kampioenstitel en de megahokken spelen om
kettinguitslagen want dat is voor hen big business. Kampioenschappen
zijn voor de megahokken niet interessant, wel kampioensduiven en vooral
uitslagen waar zoveel mogelijk van hun duiven in voor komen. Jammer dat
het hobby-matige steeds meer verdwijnt. De amateurs willen het nog wel
tegen de beroepsspelers opnemen maar dan met gelijke wapens en niet meer
100 tegen 10. Dat is toch een ongelijke strijd die de kleine man nooit
kan winnen. Dus er moet iets veranderen.
EERLIJK SPEL
Dat is het waar het in Nederland om draait. De hobby liefhebber hoeft
zeker niet opzij te gaan voor de megahokken die van hun hobby hun beroep
hebben gemaakt. De kleine man kan zeker af en toe een duif voor zo een
professional in de uitslag pakken wat gelukkig nog zeer regelmatig
gebeurd. De broodspelers moeten niet denken dat zij het alleen
vertoningsrecht hebben op kopprijzen en mooie uitslagen. Degene die een
uitslag kunnen lezen weten wel beter. Maar aan wedstrijden organiseren
waar 100 tegen 10 de normaalste zaak van de wereld is moet in een
recordtempo een einde aan gemaakt worden. Pas dan kunnen we spreken van
eerlijk spel. De duivensport wordt voor veel liefhebbers veel te duur
terwijl de profs zich dankzij de deelname van de hobby spelers en met
medewerking van de verkoopsites enorm weten te verrijken. Binnen zo een
onbenullige hobby als duivensport is dat toch te gek voor woorden. De
dag en weekbladen zijn amper geïnteresseerd in de duivensport terwijl er
jaarlijks miljoenen in om gaan. Binnenkort komt er een totale verkoop
van sterspeler Gaby Vandenabeele. Ik heb gelezen dat er iets meer dan
800 duiven onder de hamer komen. Zeker weten dat die een
duizelingwekkend bedrag gaan opbrengen hoofdzakelijk dankzij de
overwinningen tegen Jan met de Pet. Het frustrerende is dat Jan met de
pet niet in staat is om ook eens een duifje van zo een bekend hok aan te
schaffen. Nee zij mogen alleen hun duiven inzetten zodat de steeds
groter wordende groep beroepsspelers kan schitteren met prestaties
behaald tegen een respectabel aantal duiven. Vooral liefhebbers uit
andere landen trappen daar in. Zij weten absoluut niet wat een oneerlijk
spel er met name in Nederland en België wordt gespeeld. Gelukkig komen
er ook steeds meer liefhebbers in België in opstand tegen de absurde
situatie die de megahokken oftewel onsportieve zakkenvullers teweeg
brengen.
NIET BANG ZIJN VOOR GROTE INKORVERS
Zo was het jaren geleden. In de eerste plaats werden er jaren geleden
niet zulke onzinnige aantallen duiven door een liefhebber ingezet. Als
er iemand met 40 duiven kwam werd hij uitgelachen. Zeker bang dat je er
onderdoor gaat werd er al gauw gezegd. Het was in de tijd dat alleen de
eerste duif telde voor een kampioenstitel. Dus 40 tegen 10 vond men toen
al oneerlijk. In die tijd werd er ook nog met gummiringen geklokt en dat
koste ten opzichte van het elektronisch constateren veel meer tijd. Ik
vertelde toen dat ik voor niemand opzij ging al kwamen ze er met 200.
Dat zou ik nu niet meer zeggen want door de terugloop van leden, de veel
te grote vlieggebieden, het kleiner aantal wordende aantal deelnemende
duiven, het elektronisch constateren en de heel grote inkorvers is het
duivenspel totaal veranderd. Het is plat gezegd finaal uit de klauwen
gelopen. De grote mannen maken de dienst uit en het zal niet meevallen
om daar binnen de kortste keren verandering in te brengen. Toch zal het
moeten!
WAT ZAL HET BEZWAAR ZIJN
Het seizoen is voorbij en het vergaderseizoen zit er weer aan te komen.
Van mijn afdeling heb ik de eerste voorstellen tot wijzigen van allerlei
zaken alweer binnen gekregen. Na alles gelezen te hebben zat ik direct
met mijn handen in mijn haar. Allemaal weer van die voorstellen die al
50 jaar op de agenda voorkomen. Ideeën bedacht door een of twee ijverige
verenigingsfunctionarissen die denken het wiel te gaan uitvinden. Wat
zou het toch fijn zijn als onze nationale sportbond zou voorschrijven;
zo gaan we het doen en niet anders. Wat moet het bezwaar zijn als we
allemaal op dezelfde datum beginnen en eindigen. Wat zal het bezwaar
zijn als we minimaal bij 100 km beginnen en op 600 km eindigen. Er kan
dan een uitzondering worden gemaakt voor het handjevol marathonspelers
dat we in Nederland hebben. Wat zal het bezwaar zijn als we allemaal via
een gelijkluidend kampioenschap stelsel spelen. Wat kan het bezwaar zijn
dat we allemaal wekelijks met maximaal 25 duiven meedoen waarvan de
ringnummers voor aanvang van het seizoen zijn opgegeven en zet er nog 5
reserve duiven bij voor het geval er enkele duiven verspeeld worden.
Liefhebbers van veel duiven mogen er gerust 500 houden, maar om mee te
doen 25. Dan eens kijken of de professionals er zo een goede kijk op
hebben dat ze wekelijks alles aan brandhout spelen. Op Malta mogen ze
maximaal 10 duiven inzetten in Portugal spelen ze overwegend met
jaarlingen en in China met jonge duiven. Ik neem aan dat ze in die
landen net zo veel plezier aan het duivenspel beleven als wij. Wat zou
het bezwaar zijn als we allemaal centraal gaan inkorven waardoor een
groot deel van de ophaalkosten komen te vervallen. Wat zou het bezwaar
kunnen zijn als er steeds meer centraal vervoerd gaat worden. Wat zou
het bewaar kunnen zijn als we steeds meer (binnen niet al te lange tijd
noodgedwongen) met elkaar gaan samenwerken in plaats van tegenwerken.
Wat zou het bezwaar zijn als er kleinere vlieggebieden komen waardoor
niemand weggespeeld wordt en ook niemand extra voordeel heeft. Vast en
zeker zullen er nog meer ideeën gelanceerd kunnen worden, zeker nu er in
Nederland een commissie aan het werk is met als hoofddoel EERLIJKER
SPEL.
EENHOKSRACES
In eerste instantie dacht ik dat dit wel eens van levensbelang voor de
duivensport kon zijn. Al snel ben ik daar op teruggekomen omdat het
onmogelijk is grote groepen duiven gezond te houden en ook goede
trainingen te geven. Grote aantallen blijven altijd bij elkaar vliegen,
trekken niet weg en blijven daardoor zo dom als het paard van onze lieve
Heer en dat was een ezel. Nee, eenhoks races zijn het in mij ogen ook
niet. Toevallig las ik kort geleden een verslag van de ”Derby Costa del
Sol” die voor de 6e keer werd gehouden. Er waren 1200 duiven ingezet
waarvan er 827 aan de finale race deelnamen.De organisatie had volgens
de verslaggeving alles tot in de puntjes geregeld wat ik direct geloof.
Ik ben echter altijd razend benieuwd naar het eindresultaat. De duiven
waren om 7.40 uur gelost en de eerste 6 duiven meldden zich om 14.22 uur
wat betekent dat ze er 402 minuten over gevlogen hebben. De winnende
snelheid was 1.112 meter per minuut zodat de afstand plm. 447 km geweest
moet zijn. Tot zover ziet het er veelbelovend uit, maar nu komt het. Op
de dag van lossing waren er 35 duiven van de 827 thuis, ja u leest het
goed. Wat is er dan zo geweldig aan zo een race? Ik weet niet hoe het
uiteindelijk is afgelopen maar ik kan zo een vlucht niet zien als
uitstekend verlopen. Voor mij is dit een rampzalig verloop en misschien
is het uitgelopen op een ramp maar mijn informatie gaat niet zo ver.
Helaas gaat het niet alleen zo bij de Derby Costa de Sol in het
Zuid-Spaanse Malaga. Een hoks races zijn in mijn ogen casino’s voor
goklustige duivenmelkers. De grote te winnen bedragen zijn ontzettend
belangrijk en de duif……?? Die telt helaas niet mee. Althans dat is mijn
mening.
DE WERELD VERANDERT
Hoe we het wenden of keren we zijn op weg naar de koude wintermaanden.
Op dit moment niet te geloven want de hoge temperaturen voor de tijd van
het jaar blijven aanhouden. Oorzaak zijn de orkanen die ver van ons land
zorgen voor veel ellende en verdriet terwijl in Nederland het prachtige
vakantieweer blijft aanhouden. Onze stranden liggen elke dag vol met
zonaanbidders, je durft ’s avonds bijna niet naar het nieuws op de TV te
kijken want dan is er heel wat anders te zien dan wij momenteel gewend
zijn. De ene natuurramp volgt de andere op, het vervelende is dat wij
mensen de natuur niet kunnen regelen het enige dat overblijft is om
zoveel mogelijk lotgenoten te helpen, maakt niet uit hoe, als er maar
geholpen wordt hoe moeilijk dat in vele gevallen ook is. De wereld
verandert, het is het gesprek van de dag. Wij gewone mensen kunnen daar
geen invloed op uit oefenen, oorlog, geweld, verdriet, rampen, corruptie
elke dag worden we ermee geconfronteerd. Onvoorstelbaar dat er dan in
Nederland zoveel ophef wordt gemaakt over het aloude Sinterklaasfeest,
zonder meer een fantastisch kinderfeest dat op 5 december wordt gevierd.
Actiegroepen maken zich druk omdat Sinterklaas een roetzwarte knecht
heeft met grote oorbellen en vuurrode lippen. Het zou teruggaan naar de
slaventijd. Geen kind weet daarvan, op de scholen is aan alle kinderen
geleerd dat Sinterklaas en Zwarte Piet grote kindervrienden zijn en
daarom op 5 december als de Sint zijn verjaardag viert aan alle
kindertjes een presentje komen bezorgen. Ik weet nog als de dag van
gister dat ik in 1947 op Sinterklaasavond verrast werd met 2 postduiven
en ondanks dat ons is bijgebracht dat Sint en Piet uit Spanje komen
hadden de duiven wel Nederlandse ringen om. Dat vond ik op mijn 10
jarige leeftijd wel een beetje vreemd. Niet zo lang daarna kwam ik er
achter dat beiden niet bestonden, nu ben ik 81 en geniet nog steeds van
het feest vooral als ik al die blije kindersmoeltjes zie.
CONTACT MET SPORTVRIENDEN IS GOED VOOR DE MOTIVATIE
Als de rui voorbij is worden op veel hokken de duiven weer opnieuw
gekoppeld. De voorbereidingen daarvoor krijgen bij veel liefhebbers nu
al extra aandacht. Oude kwekers die al enkele jaren niet voor goede
kweekresultaten hebben gezorgd moeten plaats maken voor de jongere
generatie want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. We verkeren nu in
een periode dat we alleen maar kunnen toekijken hoe alles in het hok
verloopt. Komen de duiven goed door de rui en blijven ze vrij van
ziektes, meer is er eigenlijk niet te beleven. Het is het stille seizoen
en juist dan moet je goed gemotiveerd blijven om toch alle aandacht te
blijven besteden aan het wel en wee op het duivenhok en dat valt voor
heel veel oudere liefhebbers niet altijd mee, ik kijk maar naar mezelf.
Ik heb er eigenlijk geen zin meer in, het wordt me te veel. De dagen dat
ik elke keer fluitend naar de duiven ging worden minder, veel van mijn
oude duivenvrienden zijn er niet meer. Een paar maal in de week op
bezoek gaan bij een duivenvriend bestaat al lang niet meer. Het
clubleven wordt minder omdat er bijna geen leden meer zijn en erger nog
er komen helemaal geen nieuwe leden bij. Ja, soms eentje die het bij een
andere club niet naar zijn zin heeft maar dat schiet ook niet op. Ik
moet me zelf echt oppeppen terwijl dat vroeger allemaal vanzelf ging.
Als je bijna niemand meer spreekt die dezelfde hobby heeft raakt het
plezier weg, vooral als de verzorging te zwaar begint te wegen. Daarom
heb ik me voorgenomen weer wat meer contacten te leggen, ja ook
schriftelijk, om wat meer met elkaar over duiven te praten. Het gaat dan
veelal over vroeger, dat maakt niet uit, de sport wordt daardoor
levendiger en zorgt er voor dat het wat plezieriger wordt. Ook nu loop
ik nog te dubben om alles weg te doen en als er toevallig iemand langs
komt die ze wil overnemen is de kans groot dat ik toehap. Maar wat als
ze weg zijn en ik krijg spijt, dan val je in een gat. Gelukkig is dat
niet helemaal zo want mijn zoon heeft de kweekduiven, dus als de nood
aan de man is kan ik altijd nog met een paar jonge duiven opnieuw
starten. Momenteel ben ik weer wat opgewekter omdat ik in korte tijd een
aantal leuke gesprekken heb gehad met oude vrienden waarvan er twee zelf
geen duiven meer hebben. De ene mist ze niet, de ander kan ze vanwege
verhuizing niet meer houden doch zou kruipend terug willen naar de oude
situatie. Duiven houden is een geweldige hobby bij huis, toch blijkt dat
het beslist geen hobby is om in je eentje bij huis te beleven. Met je
sportvrienden contact onderhouden brengt meer plezier aan de hobby, met
elkaar ideeën uitwisselen, praten over het verleden en plannen maken
voor de toekomst doe je niet alleen maar met elkaar.
WIE WORDEN AFGEVAARDIGD NAAR DE 37e OLYMPIADE
De strijd om aan de postduiven olympiade mee te mogen doen is gestreden.
De sportduiven die uit allerlei landen zullen worden afgevaardigd hebben
hun wedstrijden achter de rug. In alle deelnemende landen geldt het door
de FCI vastgestelde reglement. Natuurlijk zitten daar nog wel wat
schoonheidsfoutjes aan vast doch in grote lijnen is het nu; gelijke
monniken, gelijke kappen. Ook in de duivensport zou deelname aan de
Olympiade het hoogst haalbare zijn. Daar ben ik het totaal niet mee
eens, wel voelt het als een hele eer om vooral in de sportklasse
afgevaardigd te worden. Ik heb dat ook als eens mee mogen maken en dat
geeft je toch een beetje het gevoel dat je een sportieve prestatie hebt
geleverd. In Nederland hoeft geen enkele liefhebber de beste prestatie
van zijn beste duif of duiven zelf in te zenden. Dat wordt via ons
landelijk rekenbureau verzorgt zodat alleen degene die er recht op
hebben worden uitgenodigd. Binnen niet al te lange tijd worden allerlei
kampioensduiven aan ons voorgesteld. Er allerlei titels of
kampioenschappen te bedenken. Bij Pipa zijn ze daar helemaal sterk in.
Het gaat in bijna alle gevallen niet om de prestatie maar om de
commerciële waarde. Binnen de duivensport krioelt het van de kampioenen
en kampioenschappen die eigenlijk helemaal niets voorstellen. Er zou
maar 1 titel mogen zijn en niet een 2e,3e,4, 8e of 10e kampioenschap.
Weg met die flauwe kul! Als we straks met z’n allen, zeg ik dat wel
goed, ik kan beter zeggen met een aantal landgenoten in de Poolse stad
Poznan zijn, want wie gaan daar nu heen, zul je zien dat duiven op een
Olympiade heel veel internationale belangstelling krijgen. Op andere
evenementen zijn dat de standhouders, op een Olympiade staan de
liefhebbers zich te vergapen aan al die duiven die volgens dezelfde
sportieve voorwaarden daar aanwezig zijn. De organisatie kan gerust aan
de Polen overgelaten worden. In 2011 mochten ze dat ook al een keer doen
en dat zag er super uit. Polen is uitgegroeid tot een volwaardig
duivenland, dat bewijzen ze aan alle kanten. Het duurt nog 3 maanden wat
nog heel ver weg lijkt. We zijn er zo en dan liggen er in veel hokken al
grote jongen in de schotel en op een aantal hokken zijn de eerste jongen
al gespeend. Alle huldigingen zijn dan achter de rug, nog even mogen
alle grootheden nagenieten van hun in 2018 behaalde prestaties en dan,
dan beginnen we allemaal weer met een schone lei.
WIE MOGEN ER BLIJVEN
Onze hokken geven aan hoeveel duiven we kunnen houden. Vanwege eventuele
verliezen bepalen we hoeveel jongen we gaan kweken en vanwege de ruimte
wordt in deze periode al bepaald hoeveel duiven we in de winter kunnen
houden en hoeveel duiven er voor het volgend seizoen gekweekt gaan
worden. Dat is een vast gegeven of we moeten beslissen om een kleiner of
groter hok te gaan bouwen dan veranderen de aantallen. De meeste van ons
zijn geneigd om meer jongen te gaan kweken dan we kunnen bergen. Daar
wordt eigenlijk al de eerste fout gemaakt want overbevolking kan fikse
gevolgen hebben voor de gezondheid. Ik ga er zelf altijd vanuit; beter
een paar zitschapjes over dan enkele te kort. Als je op die manier mede
bereikt dat de jonge duiven makkelijker gezond blijven zullen de
verliezen ook minder zijn. Weinig jonge duiven kwijt raken kan ook voor
een luxe probleem zorgen. Zelf hanteer ik zo veel mogelijk het systeem
dat ik in het voorjaar start met ongeveer 50% jaarlingen en evenveel
oude vliegduiven. Dit jaar presteerden de jonge duiven buitengewoon en
dan ben je meestal in de gelukkige omstandigheid dat je er ook minder
verspeelt waardoor je er te veel over hebt. Met andere woorden, veel
verliezen is niet leuk maar er veel te veel overhouden is ook niet
altijd even leuk. We willen allemaal graag veel duiven overhouden want
het is beter selecteren uit 30 duiven dan uit 4. De commerciële hokken
zullen daar anders over denken, voor hen kunnen er niet genoeg voor de
verkoop over blijven. Ik geloof niet dat zij hun beste verkopen en de
mindere zelf houden, maar dat is mijn mening. Nu mijn jonge duiven zo
formidabel hebben gepresteerd zullen er daarvan dit jaar denkelijk meer
mogen blijven en dat gaat ten koste van de oude. Zo kun je het ene jaar
een van de favorieten van het hok zijn om het volgend jaar toch plaats
te moeten maken voor andere goed presterende en beloftevolle jonge duif.
Zo zal het altijd blijven gaan, we zijn immers altijd op zoek naar nog
betere. Een ruime keus kunnen maken uit een goed presterende groep jonge
duiven geeft een aanzienlijk beter gevoel dan dat je een aantal jonge
duiven noodgedwongen moet aanhouden. Maar je hebt niet alleen genoeg aan
goed presterende jonge duiven daar komt nog een ietsje meer bij kijken.
IS DE MAND WEL DE BESTE SELECTEUR
We weten allemaal dat het niet vanzelfsprekend is dat een goed
presterende jonge duif dat ook als jaarling is. Er zijn voorbeelden te
over dat een echte top presterende jonge duif het als jaarling totaal
laat afweten. Dit voorseizoen sprak ik nog een sterk spelende liefhebber
die een jaar eerder een van de beste jonge duiven van het hele land had
en tot op het moment had ik hem sprak had die zelfde duif nog geen
enkele prijs weten te winnen. Uiteraard zijn er gelukkig ook voldoende
voorbeelden van jonge duiven die geen platte prijs wonnen en als
jaarling de sterren van de hemel speelden. Vandaar dat ik de vraag stel;
is de mand wel de beste selecteur. Van de andere kant kun je stellen dat
als de mand het niet is wat dan wel? Volgens mij zijn we allemaal de
beste selecteur op eigen hok. We kennen onze duiven omdat we er
dagelijks mee bezig zijn, voldoende tijd nemen om ze te observeren, hun
vlieg en kweek resultaten bestuderen en wat zeer belangrijk is, hoe is
het met de gezondheid en vliegconditie gesteld. Zijn we daarnaast in
staat om top conditie vast te stellen en herkennen we ziektes op het hok.
Het is niet nodig dat we duivendokter zijn, het is wel belangrijk om
snel te kunnen zien dat er iets aan de duiven hapert. Juist daarom ben
ik vele jaren geleden keurmeester geworden. Ik ben het hele land
doorgereisd om op allerlei tentoonstellingen duiven te keuren, dat was
een mooie tijd, maar ik deed het vooral om erg veel over duiven te leren.
In de beginjaren kwamen nog veel liefhebbers met hun betere en vooral
mooie duiven naar de show waardoor ik vaak het neusje van de zalm in
handen kreeg. Die jaren zijn helaas voorbij, ik ben te oud en de
liefhebbers hebben geen echte interesse meer in hetgeen keurmeesters van
hun duiven vinden.
DE MOOISTE DUIVEN ZIJN LANG NIET ALTIJD DE BESTE
Kijk naar andere takken van sport, de mooiste atleten zijn zeker niet
altijd de beste en kijk op eigen hok, daar ontdek je precies het zelfde.
Op een show is het minder moeilijk om de mooiste aan te wijzen, op eigen
hok is het bijna onmogelijk om enkel waardevolle duiven aan te wijzen.
Toch moeten we daar de komende periode mee bezig zijn. Als het goed is
zijn op vele hokken de eerste duiven uitgeselecteerd, je kunt dat merken
aan de verkopingen die weer op gang komen. Die duiven hebben het
voorbije seizoen al een kruisje achter hun ringnummer of naam gekregen
en dat is maar goed ook want over een paar weken zijn die ook weer mooi
en dan wordt het al weer een stuk moeilijker om ze alsnog weg te doen.
Welke kunnen we dan het beste weg doen? Volgens mij is de eerste en de
beste keus enkel duiven aan te houden die je als liefhebber aan staan.
Je kent die duiven wel waarvan je zegt, ja dat is er een! Je voelt het
aan de compactheid, de zachte pluimen, het stevige karkas, de stevig
gesloten stuitbeentjes en aan het model van de duif. We hebben allemaal
een bepaalde voorliefde voor een duif en dat is meestal een model of
type of zelfs de kleur waar je de nodige successen mee hebt behaald.
Daarbij komt als belangrijk argument de afstamming, daarin moeten
belangrijke duiven van ons zelf voorkomen. Kijk absoluut niet te veel
naar de uitgebreide afstammingen van te koop aangeboden duiven, die
kunnen zo verleidelijk gemaakt worden dat je denkt dat die kerel die de
duiven verkoopt niet goed bij zijn hoofd is anders zou hij zulke
topduiven (?) beslist niet weg doen. De praktijk is heel anders. Houdt
het vooral bij eigen gekweekte duiven. Uw duiven die super gepresteerd
hebben blijven zonder enige twijfel en zijn het in alle opzichten ook
waard om uit te kweken. De andere duiven waar niet zo heel veel goeds
over te vertellen is kunnen het beste op eigen intuïtie behouden blijven
of weggedaan worden. Je zult altijd ergens je eigen keus moeten maken of
je zou in een enkel geval eens de hulp van een goede sportvriend kunnen
vragen. Mijn advies is; durf je eigen keus te maken want met schade en
schande wordt je snel een heel stuk wijzer.
ANDERE VERZORGINGSTIJDEN
Het seizoen is (eindelijk) voorbij. We kunnen de teugels iets laten
vieren want het “moeten” is nu ook voorbij. Gelukkig maar want ik heb
echt het end in de bek. Het is niet eens zoveel jaar geleden dat ik niet
van ophouden wilde weten. Wat mij betreft kon het duivenspel doorgaan
tot aan de Kerstdagen om dan direct na Nieuwjaar weer te beginnen zo
bezeten was ik van de duivensport. Gelukkig ben ik in de loop der jaren
wel tot een ander inzicht gekomen. Vele malen heb ik geschreven een
duivenjaar duurt een heel kalenderjaar en niet alleen in de lente en de
zomer. Voor velen van ons is dat de belangrijkste periode, maar beste
liefhebbers denk niet te gemakkelijk over de periode direct na het
vliegseizoen want ook dan vraagt de verzorging aandacht. De grote rui is
aangevangen, de hokken liggen vol met veren. In alle hoeken en gaten
liggen grote hoeveelheden veren, ja ook in de drink en gritbakken. Dus
daaraan extra aandacht besteden is min of meer een must. Om te voorkomen
dat de veren door het hele hok waaien plaats ik in elke afdeling een of
twee schotjes in een hoek schuin tegen de wand zodat de veren daarachter
waaien en in een greep weggepakt kunnen worden. Van de nauwkeurige
verzorging en het op vaste tijden voeren en loslaten van de duiven ben
ik nu vanaf gestapt. Alle duiven krijgen nu bijna gelijktijdig tussen
negen en half tien voer en water, ’s middags gebeurt dat om en nabij
vijf uur.
HOE NU VERDER
Vandaag heb ik bij de 10 koppels vliegduiven, nadat ze 12 dagen zaten te
broeden, alle eieren weggehaald en zijn de duivinnen naar een ander hok
overgeplaatst. De kweekduiven zitten al geruime tijd gescheiden zodat
die eind november in de juiste conditie verkeren om opnieuw gekoppeld te
worden. Daarmee zijn we nu al druk bezig, althans op papier en uit
ervaring weet ik dat deze koppelingen nog diverse keren zullen wijzigen.
We zijn bijna weer op dezelfde situatie beland als eind tachtiger, begin
negentigerjaren toen ons kweekhok alleen bestond uit eerste
prijswinnaars en kampioensduiven met daarbij enkele aangeschafte duiven.
Het grote verschil met die tijd is het aantal duiven waartegen wekelijks
gespeeld wordt. Nu de vluchten voorbij zijn zit ik nog wel eens in de
oude uitslagen te lezen, het is schrikbarend hoe het aantal deelnemende
duiven is gedaald en met het aantal duiven natuurlijk ook het aantal
liefhebbers. We zullen daarmee moeten leren leven, ook al valt dat niet
mee. Zo was ik voorbije zaterdag als prijswinnaar bij de prijsuitreiking
van de Noord-Hollandse Gouden ringen race aanwezig. Maar goed dat ik de
dagen daarvoor informeerde waar en wanneer die prijsuitreiking was want
de organisatie was mij vergeten uit te nodigen en dat terwijl ik zelfs
de eigenaar ben van de 1e As duif van deze competitie. Een prachtige
jonge lichtblauwe duivin die haar prestaties behaalde op kleine jongen.
Toen ik om half zes de zaal binnenkwam zat er ongeveer 30 man en daar
bleef het bij. U zult begrijpen dat je dan niet direct een echte
feeststemming bereikt en ondanks de goede bedoelingen van de anderhalve
organisator die er was denk ik dat we de begrafenis van de NH Gouden
Ringenrace hebben meegemaakt. Alweer een leuk evenement weg. Je vraagt
je langzamerhand af wat de liefhebbers nog wel leuk vinden. Ik ben er
van overtuigd dat we de komende wintermaanden nog wel meer zaken gaan
meemaken waarvan we zullen schrikken.
HOE WAS HET
Het seizoen 2018 gaat de boeken in als een jaar met buitensporig hoge
temperaturen en op de meeste wedstrijddagen wind uit oostelijke
richtingen. Geen eenvoudige omstandigheden, zeker niet voor jonge duiven.
Toch vielen de verliezen in onze regio over het algemeen erg mee. Zo was
er een lid in mijn club die maar een paar vluchten heeft meegedaan omdat
hij van begin af aan te veel jonge duiven kwijt raakte. Laten we maar
zeggen dat ik bij de gelukkige hoor omdat ik er over het hele seizoen 3
kwijt ben en bij de oude 2. Toch blijf ik zeggen dat veel liefhebbers
niet serieus met hun jonge duiven omgaan. Elke week moeten ze mee
waardoor er onvoldoende op conditie en gezondheid wordt gelet.
Natuurlijk spelen kwaliteit en weersomstandigheden ook een belangrijke
rol en in sommige gebieden zorgen de roofvogels voor nog grotere
problemen. Alleen wij duivenliefhebbers weten wat het betekent als er
een beloftevolle jonge duif door een roofvogel wordt gepakt. Bij de oude
gebeurt het meerdere keren dat er een echte top duif wordt gepakt.
Mensen weten niet wat een emotionele waarde daar aan kan vastzitten en
dan heb ik nog niet eens over de financiële waarde. Er wordt zo
makkelijk gezegd dat wij daar mee moeten leren leven. Misschien mogen
wij dan vragen de steeds groter wordende populatie van verschillende
soorten roofvogels wat meer in de hand te houden. Het loopt nu werkelijk
de spuigaten uit, zo erg zelfs dat inmiddels grote aantallen
duivenliefhebbers met hun hobby zijn gestopt.
Volgende keer ga ik in op de selectie, het lukt nu helaas niet. Ik ga
eerst naar de dokter, ik denk dat ik een zenuwontsteking in mijn linker
arm heb en dat is te pijnlijk om lang achter de computer te zitten.
Helaas!
EINDSTANDEN KUNNEN OPGEMAAKT WORDEN
Ik kan geen enkele sport opnoemen waarbij zoveel kampioenstitels zijn te
winnen het is werkelijk bij het belachelijke af. Vooral in België weten
ze daar raad mee, het krioelt daar van de kampioenschappen en
kampioensduiven. Misschien zijn ze daar wel slimmer dan in Nederland
want in België gaat het voornamelijk om de commercie. Er wordt
geprobeerd om zoveel mogelijk titels te bedenken zoals de beste duif op
2 nationale vluchten, de beste op drie en de beste op 4 nationale
vluchten. Het zou een onleesbaar verhaal worden als ik werkelijk alle
titels hier zou vermelden. Ook de grootste commerciële verkoopsite van
België weet elk jaar wel weer een aantal nieuwe titels te bedenken want
nu het vliegseizoen voorbij is breekt de tijd van verkopingen aan. Vaak
van dezelfde mensen die inmiddels goed bevriend zijn met de heren
duivenmakelaars. Het knotsgekke circus komt weer op gang, er zijn van
die commerciële kampioenen die zelfs meerdere verkopingen per seizoen
houden en wat zo geweldig is, ze verkopen alleen maar kwaliteit. Dat
laatste nemen wij Hollanders al lang niet serieus meer. In Nederland is
nog maar een handjevol liefhebbers die flinke bedragen neertellen voor
een papieren duif en degene die dat doen zijn zelf omhoog geschreven
kampionen. Niet zo verwonderlijk omdat het geld daar makkelijker
binnenkomt en omdat ze eveneens afhankelijk zijn van stamkaarten waar
goede duiven in voor komen. Het is voor onze duivensport jammer dat de
commercie de overhand krijgt. Commercie binnen de sport is zeker niet
verkeerd zeker als een deel ten goede komt van de sport zelf. Nu is het
nog steeds zo dat het naar de individuele duivensporter gaat. Ik heb
zeker geen moeite met verkoopverhalen als ze een juiste voorstelling van
zaken geven. Het ledental in de duivensport holt achteruit, de meeste
liefhebbers zijn oude mannen die niet meer investeren in peperdure
duiven. Zij lezen en horen natuurlijk wel over die gekke duivenhandel en
zeker de gesprekken over mega liefhebbers ontmoedigt hen waardoor we ook
deze wintermaanden weer veel leden zullen verliezen. Het is het beeld
van deze dag en we zullen daar voorlopig mee moeten leven. Het is jammer
dat daar weinig of geen aandacht aan besteed wordt.
WAAR IS DE GEZELLIGHEID GEBLEVEN
Als oudere liefhebber ben je regelmatig geneigd om te zien naar vroeger.
Het is tegenwoordig anders, de gezelligheid in de clubs is weg. Ook nu
er diverse clubs met elkaar zijn gefuseerd komen de tijden van vroeger
niet meer terug. Het was alsof duivenliefhebbers nooit en te nimmer
uitgesproken raakte over hun gezamenlijke hobby. De een wist nog een
sterker verhaal te vertellen dan de ander. Ik wilde in die tijd het
liefst zo lang mogelijk in de club blijven kaarten, knobbelen of
luisteren en was altijd een van de laatste die naar huis ging en dat had
een reden. Die reden was dat ik dan niet zo lang in bed hoefde te liggen
tot de duiven kwamen. Ik was er zo mee bezig, ik was erg fanatiek en
moest en zou altijd bij de top drie eindigen. Dat is niet altijd gelukt
maar ik mag zeker niet klagen. Ons clublokaal was niet zo erg groot, we
hadden eigenlijk te veel leden. Op vrijdagmiddag werden de klokken
gesteld en kwamen er ook al liefhebbers binnen om zo maar even een
praatje te maken. Omdat de klokken vrijdagmiddag gesteld werden bleven
ze de hele week in het clubgebouw waar ze uiteraard tegen brand en
diefstal verzekert waren. Als de liefhebbers ’s avonds binnen kwamen
stonden de klokken klaar, in een kleine aparte ruimte deed de
inkorfploeg haar werk. De rest van de leden hadden het vooral over hoe
de uitslag er van de volgende dag zou uit zien. Binnen de duivensport
kun je van alles meemaken. Zo vertelde beroepswerkeloze Siem een keer
dat hij geen geld had om voer te kopen, hij had zijn duiven de hele week
oud brood gevoerd, de volgende dag werd hij wel de winnaar. Het verhaal
over oud brood ging een eigen leven leiden want menig keer werd de
opmerking tegen de winnaar gemaakt “zeker oud brood gegeven”? Groenteman
Jaap had een andere truc bedacht. Hij was eigenaar van een vrij drukke
groentezaak, besteedde veel tijd aan zijn duiven en dat ging toch wel
een beetje ten koste van de zaak. Hij kreeg thuis vaak het verwijt dat
hij altijd met zijn duiven bezig was en nooit wat won. Dat was niet
tegen dovemans oren gezegd, Eens in de drie weken ging Jaap naar een
galanteriezaak om een huishoudelijk voorwerp te kopen en zei hij bij
thuiskomst; jullie moeten nodig zeggen dat ik nooit wat win, mijn duiven
hebben jullie weer horen mopperen en nu vliegen ze het hele jaar al de
sterren van de hemel. Bankwerker Dirk was een echte gokker, hij was
eigen baas en kon best een paar centen missen en dat deed hij ook. Hij
poelde er lustig op los en moest alle weken geld inleveren totdat hij de
ene week de derde speelde en de daarop volgende week de tweede. De
duiven stonden helemaal “vol” gepoeld en elke duif bracht ongeveer 70
gulden thuis (dat is nu 30 euro). Menigmaal liet hij een van die
uitslagen thuis aan zijn vrouw zien, wist zij veel. Ze moest eens weten
hoeveel keer hij niets won. Timmerman Jan was een goede melker met
weinig duiven en won wel veel prijzen. Hij had een “boven hok” met daar
vandaan een gootje naar de tuin waar zijn vrouw met de klok klaar stond.
Jan gooide de ring daarin en zijn vrouw deed de rest. Totdat hij een
keer twee duiven tegelijk kreeg, hij werd verrast, dat moeten vroege
duiven zijn flitste door zijn hoofd en rende naar boven pakte snel de
twee duiven en deed de ringen in zijn mond, gauw naar het gootje gelopen
maar de ringen kwamen niet naar beneden. Doordat er teveel speeksel aan
zat bleven ze in de goot kleven. Het heeft veel tijd gekost waardoor hij
de eerste en tweede prijs aan zijn neus voorbij zag gaan. Vanaf die tijd
ging het verhaal dat Jan “gootjesspel” speelde. Bloemist Piet was een
beginnende liefhebber die met een 10 jarige doffer de eerste prijs won
terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Hij speelde wel een half
uur los vooruit en vertelde enthousiast dat dit het weer was dat zijn
doffer moest hebben. Normaal zou je niet eens je hond met zulk slecht
weer naar buiten sturen en je moet wel een echte beginneling zijn om nog
met een 10 jarige duif te spelen. Piet kreeg allerlei aanwijzingen om
nooit meer met zulke oude duiven te spelen. Later vertelde hij mij in
vertrouwen dat het een tweejarige duif was met een oude ring om.
Schoolmeester George werd een keer verrast op een zware fond vlucht met
een rampzalig verloop, zijn klok stond op het bordes voor het hok. Na
veel fluit en roepwerk lag er inmiddels wel een kilo voer in het hok, de
duif bleef als een standbeeld op de nok van het hok zitten. George gaf
de moed op en ging naar binnen, toen hij uit het raam keek zag hij nog
net de staart van de duif toen ze naar binnen ging. In looppas naar het